Hanna Baltyn – krytyk, historyk teatru, autorka wielu artykułów i recenzji. Tłumaczka licznych książek, w tym „Historii teatru” pod redakcją Johna Russella Browna. Aktualnie stale współpracuje z miesięcznikami „Nowe Książki” i „Teatr” oraz kwartalnikiem „Notatnik Teatralny”. Lubi czytać, rozmawiać o sztuce, chodzić na wernisaże, jeździć na nartach, kolekcjonować starą porcelanę, szkło, drewniane dziadki do orzechów oraz teatralia. Aneta Płuszka – absolwentka Wydziału Lalkarskiego PWST we Wrocławiu, aktorka teatru Baj w Warszawie, reżyser. Piotr Furman – aktor. Ukończył PWST w Warszawie w 1983 roku. Debiutował na scenie Teatru Powszechnego w „Clownach" Andrzeja Strzeleckiego. Pierwszy (1983) stały angaż w Teatrze na Woli (Teatr Kwadrat). Od 1988 roku związany na stałe z Teatrem Rampa gdzie grał we wszystkich autorskich spektaklach A. Strzeleckiego: "Złe zachowanie", "Sweet Fifties", "Cabaretro", "Czerwony stoliczek", "Chopin w Ameryce", "Love", "Film", "Alicja w krainie czarów", "Majestat", "Parawan" oraz późniejszych produkcjach Teatru: "Bracia krwi" (W. Russel reż. A. Rozhin), "Brassens" (scen. i reż. W. Młynarski), "W 80 dni dookoła światów" (wg J. Verne'a/ J. Polewka), "Jeździec burzy" (reż. A. Jakubik), "Zwierzęta Doktora Dolittle" (adaptacja i reż. J. Bielunas), "Król Maciuś Pierwszy" (reż. C. Domagała), "Siódme mniej kradnij" (reż. J. Prochyra, J. Szurmiej), "Wielka Woda"(reż. J. Szurmiej). Obecnie gra w przedstawieniach: "Jeździec burzy " (reż. A. Jakubik), "Nie uchodzi, nie uchodzi, czyli damy i huzary" (reż. M. Wojtyszko), "Jak stać się żydowską matką w dziesięć praktycznych lekcji" (reż. J. Prochyra), "A my do betlejem" (w swojej reżyserii), w musicalach familijnych: "Złota kaczka" (reż. J. Szurmiej), "Pinokio czyli świerszczowe opowieści" (reż. C. Domagała) oraz musicalu dla młodzieży "Awantura w piekle" (reż. C. Domagała). Reżyser. W Teatrze Rampa wystawił wg własnego, oryginalnego pomysłu polskie kolędy pt. „A my do Betlejem...", „Clownów" A. Strzeleckiego i „Wielką wyprawę" - spektakl dla dzieci. Od 1994 był prezenterem Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego, gdzie przez 5 lat przygotowywał i prowadził „na żywo" codzienny autorski program pt. "Teleturniej Warszawski". Jako specjalista od programów „na żywo" przeprowadzał wywiady, relacje z ważnych imprez i spotkań świata kultury i pop-kultury. Autor krótkich, żartobliwych filmów slapstikowych w konwencji czarno-białej pt. "Pana Piotra Przypadki" oraz programów rozrywkowych. Lubi galaretki w czekoladzie.