Prezentuje OSTATNIE PIĘTRO Występują: JANUSZ CHABIOR

Prezentuje
OSTATNIE
PIĘTRO
Występują:
JANUSZ CHABIOR
JOANNA ORLEAŃSKA
WOJCIECH ZIELIŃSKI
MAREK KALITA
PRZEMYSŁAW BLUSZCZ
ALEKSANDRA POPŁAWSKA
38. GDYNIA-FESTIWAL FILMOWY
KONKURS GŁÓWNY
Polska 2013
Czas trwania filmu: 90 min
Dystrybucja: ITI Cinema
w kinach od 29 listopada 2013 r.
Obsada
JANUSZ CHABIOR
Kapitan Derczyński
JOANNA ORLEAŃSKA
żona Derczyńskiego
BARBARA GARSTKA
Ania
KAJETAN BOROWSKI
Staś
JAKUB WRÓBLEWSKI
Marek
WOJCIECH ZIELIŃSKI
Robert
PRZEMYSŁAW BLUSZCZ
Major
MAREK KALITA
Pułkownik
BOGDAN KOCA
Sąsiad
BARTŁOMIEJ FIRLET
Ksiądz
ALEKSANDRA POPŁAWSKA
Nauczycielka
EWA BAKALARSKA
Księgowa
ANNA SMOŁOWIK
Lala
Twórcy
Scenariusz i reżyseria
Tadeusz Król
Na podstawie noweli Witka Beresia
Zdjęcia
Tomasz Augustynek PSC
Montaż
Jarosław Barzan PSM
Scenografia
Wojciech Żogała
Kostiumy
Agnieszka Werner-Szyrle
Dźwięk
Stefan Krzyżanowski, Sławomir Karolak
Charakteryzacja
Cezary Kostrzewski, Alina Janerka
Muzyka
Mariusz Ziemba, Jacek Grudzień
Kierownictwo produkcji
Tomasz Jaskulski
2
Producent
Piotr Gieburowski
Produkcja
Sowa Film Media Productions
Koproducenci
Telewizja Polska S.A.
FDR Studio
Film współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej
Dyrektor Agnieszka Odorowicz
Ostatnie piętro – krótko o filmie
Czy za ideały warto zapłacić najwyższą cenę? Czy w imię miłości można zabrać
komuś wolność?
„Ostatnie piętro” to inspirowana prawdziwymi wydarzeniami historia kapitana
Wojska Polskiego (znakomity Janusz Chabior), który trafia na ślad afery w swojej
jednostce. Dziwne zbiegi okoliczności, interpretacje i domysły doprowadzają go na
skraj szaleństwa.
Akcja filmu, rozgrywająca się w prowincjonalnym polskim miasteczku, z minuty na
minutę zmienia się z lekkiej opowieści w budzący grozę thriller, po którym na
drżących nogach wychodzi się z kina. Scenariusz został oparty są na autentycznych
wydarzeniach, które rozegrały się kilka lat temu w niewielkiej miejscowości w
Polsce.
W filmie Tadeusza Króla („Zwerbowana miłość”) wystąpili Janusz Chabior, Joanna
Orleańska, Barbara Garstka, Przemysław Bluszcz, Bartłomiej Firlet, Aleksandra
Popławska, Wojciech Zieliński, Marek Kalita oraz fantastycznie grające dzieci - Jakub
Wróblewski i Kajetan Borowski.
Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami thriller „Ostatnie piętro” znalazł się w
Konkursie Głównym 38. Gdynia - Festiwal Filmowy .
3
Streszczenie
Akcja filmu rozgrywa się w małym miasteczku. Głównym bohaterem „Ostatniego
piętra” jest kapitan Wojska Polskiego – Derczyński (rewelacyjny Janusz Chabior),
który wiedzie szczęśliwe życie z żoną i trójka dzieci. Jego poglądy, jak przywiązanie
do tradycyjnych wartości, od szacunku do rodziny aż po zamiłowanie do polskiej
kuchni, dla wielu mogą wydawać się zbyt konserwatywne, ale nigdy nie stanęły na
drodze w jego wojskowej karierze, raczej postrzegane były jako nieszkodliwe
dziwactwa.
W wojsku poznajemy Derczyńskiego bliżej – to prosty żołnierz, z kapralskim
poczuciem humoru. Któregoś dnia zauważa nieprawidłowości w finansach swojej
jednostki. Przełożeni Derczyńskiego, odpowiedzialni za te przekręty, w obawie o
swoje głowy, usuwają go z pracy.
Derczyński od tego momentu, sądząc, że jest na tropie jakiegoś antypolskiego
spisku, będzie próbował chronić siebie i swoją rodzinę. Wyjazd do „zepsutej”
Warszawy i nieudana próba poinformowania przełożonych o nadużyciach oraz
pobicie syna utwierdzają go w tym przekonaniu. Derczyński zakazuje synowi
chodzić do szkoły, a córce nie pozwala wyjść z klasą do kina.
Działania Derczyńskiego spotykają się z oporem żony. Jednak, ze strachu o siebie i
dzieci, kobieta godzi się na wszystko. Konserwatywno-narodowe poglądy
Derczyńskiego ujawniają się teraz ze zdwojoną siłą. Do obowiązków domowych
wprowadza czytanie na głos patriotycznej lektury („Pan Wołodyjowski”), ćwiczenia
gimnastyczne i treningi na wypadek ataku gazowego. Kategorycznie zakazuje
wychodzenia z mieszkania i ustanawia podział - żona i córka dbają o porządek i
jedzenie, a mężczyźni (on i dwóch synów) mają bronić domu. W obawie przed
„trującymi” informacjami, Derczyński wyrzuca telewizor. W izolacji od świata
upatruje ratunek dla siebie i dla rodziny.
Z komedii obyczajowej poprzez sensacyjny wątek, film z każdą minutą przekształca
się w thriller psychologiczny. Klaustrofobiczna psychoza i wojskowy dryl
wprowadzony przez Derczyńskiego stają się coraz bardziej nieznośne. Żona zaczyna
chorować, a synowie zmęczeni izolacją i reżimem, już nie chcą bronić domu.
W samotności, przy wódce i „Czerwonych makach na Monte Cassino” Derczyński
marzy o pięknej Polsce. Mija dzień za dniem. Odizolowani członkowie rodziny tracą
poczucie norm etycznych i społecznych.
Przepojone wiarą i patriotyzmem słowa księdza, Derczyński interpretuje na swój
sposób. Widząc w księdzu sprzymierzeńca w walce o Polskę wprowadza go do
swojego mieszkania. Ten w milczeniu obserwuje patologiczną sytuację rodziny.
4
Derczyński z nową energią próbuje sam wymierzać sprawiedliwość. Dostaje się do
jednostki wojskowej i w dramatycznych okolicznościach kradnie broń jednemu z
oficerów.
O produkcji
„Parę lat temu Witek Bereś napisał opowiadanie, którego bohaterem był kapitan
Wojska Polskiego, który zbuntował się przeciwko panującej w jednostce sytuacji. To
opowiadanie było wyjściem dla scenariusza” – eksplikuje reżyser i scenarzysta
Tadeusz Król. „Dla głównego bohatera to rodzina jest najważniejsza, dlatego gdy
dochodzi do ekstremalnej sytuacji, postanawia jej bronić za wszelką cenę” –
kontynuuje Król. Według Orleańskiej bohater przekracza cienką granicę pomiędzy
tym co realne a tym co wyimaginowane: „Granica między patriotyzmem,
religijnością a fanatyzmem jest dość cienka, a choć jego intencje są dobre to jednak
działania wiodą wprost do tragedii”. Reżyser dodaje: „Paradoksalnie historia
wygląda w ten sposób, że on broniąc swojej rodziny, naraża nas widzów na lęk o
jego bliskich, gdyż to widz wie, że to co on robi doprowadzi do dramatu.
Bardzo ważne dla tego filmu były zdjęcia, których autorem jest Tomasz Augustynek:
„Jednym z najważniejszych założeń operatorskich była praca na taśmie 16mm.
Wynika to ze specyfiki pracy z taką kamerą, która jest bardzo mała, bardzo poręczna
i można ją bardzo szybko przestawiać. Po za tym ‘16’ ma duży walor w postaci
ziarna i dużej głębi ostrości” mówi zadowolony z pracy Augustynek, który po chwili
dodaje: to coraz większa rzadkość praca na negatywie, a to bardzo mobilizuje całą
ekipę i mam nadzieję, że spodoba się też widzom”.
Reżyser o filmie
„Ostatnie piętro” jest thrillerem psychologicznym. Akcja filmu rozgrywa się
współcześnie. Pomysł filmu został oparty na autentycznych wydarzeniach, które
rozegrały się kilka lat temu w niewielkiej miejscowości w Polsce.
5
„Ostatnie piętro” jest klasyczną i jednocześnie nietypową historią szaleństwa.
Klasyczną dlatego, iż w trakcie filmu następuje przemiana głównego bohatera i
eskalacja jego obsesji, która prowadzi tragicznego końca. Nietypową dlatego, że
obsesja głównego bohatera wyrasta z pozytywnego (!) poglądu na świat, któremu
przypadkowe wydarzenia pozwalają przybrać karykaturalną formę.
Tłem do tej filmowej historii będzie konflikt pomiędzy wartościami współczesnej
cywilizacji a wartościami tradycyjnymi. Z jednej strony cywilizacji otwartej,
wcielającej w życie najdalej rozumianą wolność człowieka, z drugiej zaś cywilizacji
zamkniętej, narodowej i tradycjonalistycznej, często nazywanej - patriotyzmem.
Głównym bohaterem filmu jest kapitan Wojska Polskiego – Derczyński. Chcemy by,
swoimi tradycyjnym poglądami, zamiłowaniem do polskiej kuchni i dbałości o
zdrowie fizyczne - wzbudzał od początku filmu po prostu sympatię. My zaś,
przeprowadzimy widza, od lekkiej komedii obyczajowej, poprzez wątek sensacyjny,
aż do ciężkiego thrillera. Thrillera, w którym będziemy obawiać się o życie rodziny
głównego Bohatera filmu. Paradoksalne, widz będzie obawiał się o życie
najbliższych Derczyńskiego, których ten będzie bronił.
Chcemy, by ten film, poprzez przypadek kapitana Derczyńskiego pokazał, iż każda
skrajna i radykalna postawa, może doprowadzić do tragedii. Nie chcemy pouczać,
ale może ten film mimo wszystko będzie przestrogą dla wielu ludzi, którzy zatracili
się w swoich ideałach i uważają, że ich poglądy są jedyne i najważniejsze.
Tadeusz Król
Obsada
Janusz Chabior
Aktor teatralny i filmowy od 2006 roku związany z Teatrem Rozmaitości w
Warszawie, z którym jest związany do dziś. Swoich sił próbował również jako
reżyser, scenarzysta i asystent reżysera.
Chabior jeśli pojawiał się w filmach fabularnych, to były to epizody. Tak było w
przypadku „Jutro będzie niebo” (2001) Jarosława Marszewskiego, „Reich” (2001)
Władysława Pasikowskiego, „Wiedźmin” (2001) Marka Brodzkiego czy „Symetria”
(2003) Konrada Niewolskiego.
Jednak to serialom Chabior zawdzięcza popularność i rozpoznawalność. Oprócz
"Świata według Kiepskich", w których na przestrzeni lat wcielał się w różne postaci,
6
na dłużej związany był z serialami "Tak czy nie?" (2003), "Pitbull" (2005-2008),
"Apetyt na miłość" (2006), "Oficerowie" (2006), "Odwróceni" (2007), gdzie wcielił
się w jednego z członków gangu pruszkowskiego, a także „Sąsiedzi" (2007), a także
"Londyńczycy" (2008) i „Ojciec Mateusz” (2009), a ostatnio jest jedną z
najciekawszych postaci w przebojowym serialu „Komisarz Alex”.
W 2009 roku Chabior wystąpił w „Erratum” Marka Lechkiego, a także w
wielowątkowym dramacie „Zero” Pawła Borowskiego. Aktora mogliśmy również
oglądać w „Świnkach” (2009) Roberta Glińskiego, „Made in Poland” Przemysława
Wojcieszka, za tę rolę otrzymał Złote Lwy. Rok później oglądaliśmy go w czarnej
komedii Juliusza Machulskiego „Kołysanka”. Kolejne filmy, z udziałem Chabiora to
dramat „Powiedz prawdę, przecież Cię nie biję” (2010) oraz głośna „Różyczka” Jana
Kidawy - Błońskiego. W 2011 roku wystąpił w „Ki” Leszka Dawida i „Daas” Adriana
Panka. Ostatnio widzieliśmy go w „Drogówce” (2012) Wojciecha Smarzowskiego.
Joanna Orleańska
Urodzona w 1974 roku w Bytomiu. Ukończyła PWST we Wrocławiu w 1997 roku.
Związana z wrocławskim Teatrem Polskim. Od 2003 gościnnie grała w Teatrze
Studio. W filmie fabularnym debiutowała rolą Luśki w produkcji Władysława
Pasikowskiego „Słodko-gorzki” (1996). Rok potem zagrała postać Marysi w
opowieści o rywalizujących ze sobą siostrach w reżyserii Marka Piestraka „Lata i
dni” (1997). Następnie pojawiła się w obsadzie filmów „Historia kina w
Popielawach” (1998) Jana Jakuba Kolskiego, a także w filmach niemieckich, m.in.
„Plecami do ściany”. Szeroka publiczność zna ją z ról w serialach „Życie jak poker”
(1998-1999) i „Złotopolscy” (od 1999). Występowała w teatrze telewizji (m.in. w
sztukach: "Wizyta starszej pani", "Kartoteka rozrzucona"). W kolejnej dekadzie
mogliśmy ją oglądać w komedii sensacyjnej Macieja Ślesickiego „Show” (2003) i
poruszającym dramacie Magdaleny Piekorz „Pręgi” (2003). W 2005 roku zagrała u
Andrzeja Barańskiego w kameralnym „Parę osób, mały czas”. Rok później wystąpiła
w „Bezmiarze sprawiedliwości” Wiesława Saniewskiego. U Magdaleny Piekorz
zagrała ponownie w „Senności” (2008). Za rolę prostytutki w „Zwerbowanej
miłości” (2009) Tadeusza Króla otrzymała nominację do nagrody Złota Kaczka. Rok
później wystąpiła w „Huśtawce” ponownie otrzymując nominację do Złotej Kaczki.
Ostatnio widzieliśmy ją w wielkim przeboju kinowym „Sęp” (2012) Eugeniusza
Korina.
7
Wojciech Zieliński
Związany z warszawskim Teatrem Studio. Debiutował w kameralnym dramacie
Anny Jadowskiej i Ewy Stankiewicz „Dotknij mnie” (2003). Za rolę Łukasza w „Nie
opuszczaj mnie” (2009) Stankiewicz otrzymał nominację do nagrody Złotej Kaczki.
Rola w „Chrzcie” (2010) Marcina Wrony zwróciła na niego uwagę publiczności i
przyniosła mu uznanie krytyki łącznie z nagrodą za najlepszą rolę męską na
Festiwalu w Gdyni. Ostatnio oglądaliśmy go w kontrowersyjnym filmie „Pokłosie”
Władysława Pasikowskiego.
Przemysław Bluszcz
W tym roku obok „Supermarketu” pojawił się jeszcze w dwóch filmach: „Jesteś
Bogiem” Leszka Dawida i „Yuma” Piotra Mularuka. Absolwent wydziału lalkarskiego
PWST we Wrocławiu. Za rolę porywczego Tadka w „W dół kolorowym wzgórzem”
Przemysława Wojcieszka otrzymał nagrodę za debiut na festiwalu w Gdyni.
Wystąpił również w „Skazanym na bluesa” Jana Kidawy-Błońskiego, w perfekcyjnym
formalnie debiucie Pawła Borowskiego „Zero” „Operacji Dunaj” Jacka Głomba,
„Kołysance” Juliusza Machulskiego czy popularnym serialu „Przepis na życie”.
Ekipa
Tadeusz Król (scenariusz, reżyseria)
Reżyser, scenarzysta, producent filmów dokumentalnych, fabularnych, teatru TV.
Urodził się w 1963 roku w Łodzi. W 1988 roku ukończył filologię polską na
Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1989-1993 studiował w łódzkiej PWSFiTV, a
następnie w warszawskiej PWST. Od 1993 roku jest członkiem Stowarzyszenia
Filmowców Polskich, od 1997 roku – ZAIKS-u i Związku Autorów i Producentów
Audiowizualnych. FILMOGRAFIA: Scenariusz i reżyseria filmów fabularnych
„Zwerbowana miłość" (2009), „Jocasta" (1990, średni metraż). Scenariusze filmów
fabularnych „Hazardzista", „Kuternogi" (1998–99), „Przerzut" (1994). Scenariusz i
reżyseria filmów dokumentalnych: „Życie to rewelacja" (2009, HBO), „Ręka
Fryzjera" (2008, TVP1), „Krąg rodziców" (2007, HBO), cyklu „Biuro ogłoszeń"
(2000–2002, TVP2), cyklu „Futuryści, Formiści, Nowa Sztuka..." (1999, TVP1), „Z
całej siły" (1998, TVP1), „Barka" (1997, TVP2), cyklu „Czarodziej" (1997, TVP1),
„Żagary" (1997, TVP1), „Geniusz" (1996, TVP1), „Serce za śluzą" (1995, TVP2),
„Żywcem pogrzebany" (1994). Scenariusz i reżyseria spektaklu Teatru Telewizji H.
Quiroqi „Biała zapaść" (1995, TVP2). Reżyseria sztuki S. Mrożka „Karol", Teatr
PWST w Warszawie (1992). Realizacja filmów reklamowych i wideoklipów.
FESTIWALE FILMOWE I NAGRODY: „Życie to rewelacja" (2010) – PLANETE DOC
REVIEW FF, KOS IFF, KFF Kraków. „Krąg rodziców" (2009) PLANETE DOC REVIEW
8
FF. Blisko czterdzieści nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych za filmy
wyprodukowane pod nadzorem merytorycznym Tadeusza Króla – m.in. w Chicago,
Nowym Jorku, San Francisco, Szanghaju, Monte Carlo, Monachium, Sztokholmie,
Płowdiw, Huston, Kopenhadze, Palm Springs (2002-2005). „Przerzut" (1994) – IFF
CINEMART ROTTERDAM, wyróżnienie za scenariusz filmu fabularnego. „Żywcem
pogrzebany" (1995) – VI ENCONTROS DE CINEMA LIZBONA; Światowy Przegląd
Kina UMEA FF, IFF BORNHOLM – III nagroda w kat. film; SFF CORTOIMOLA –
nagroda specjalna.
Tomasz Augustynek PSC (zdjęcia)
Absolwent wydziału operatorskiego Katowickiej Szkoły Filmowej (UŚ WRiTV);
urodzony w 1977 roku w Krakowie; autor zdjęć do filmów fabularnych,
dokumentalnych, wielu teledysków oraz ponad stu reklam.
Filmografia
“Oczy mojego ojca” – reż. Bartosz Blaschke 2013
“Wataha” – serial tv, reż. Michał Gazda 2012
“Ostatnie Piętro” - reż. Tadeusz Król, fabularny, 2012
“Dlaczego tutaj jesteś” – dir. Laurene Walsh, fab. Short, 2011
“Tara” – dir. Laurene Walsh, fab. Short, USA 2008
“Zwerbowana miłość” – reż. Tadeusz Król, fabularny, 2008
“Nepodemimy” (Men of East) – fabularny, Rosja 2008; reż. Oleg Pogodin
„Odwróceni” - serial tv 2006; reż. Jacek Filipiak, Michał Gazda
„Cold Kenya” – fab. Short 2005; reż. Laurence Walsh
„Wtorek” – fab. short 2000; reż. Michał Gazda
Nagrody
„Moc” Grand Prix ; Eurounderground Film Festival 1998
„Wtorek” Best Photography (nagroda za zdjecia); ISFF Berlin 2000
„Cold Kenya” Panavision Award; Avignon Film Festival; France 2006
Nagroda za zdjęcia; Konkurs Kina Niezależnego FPFFGdynia2006
„Ziętek” Nagroda za zdjęcia; Saratov 2008
9