328 Terapia wybranych jednostek chorobowych Dna moczanowa i jej leczenie U podïoĝa metabolicznej choroby, jakÈ jest dna, leĝy zwiÚkszenie stÚĝenia produktu rozpadu puryn – kwasu moczowego (hiperurykemia). Kwas moczowy nie rozpuszcza siÚ w wodzie i w nieğzjologicznych wysokich stÚĝeniach zaczyna krystalizowaÊ, przede wszystkim w bradytroğcznych tkankach (tak jak w stawach Ăródstopno-paliczkowych). Krysztaïki kwasu moczowego, tak jak i inne krysztaïy, pobudzajÈ silnie neutroğle oraz makrofagi. Neutroğle otaczajÈ i fagocytujÈ (1) te nierozpuszczalne struktury (2), a jednoczeĂnie uwalniajÈ cytokiny prozapalne (3). Jednak ulegajÈc uszkodzeniu, uwalniajÈ enzymy lizosomalne, które równieĝ dziaïajÈ prozapalnie i agresywnie na tkanki. Tak dochodzi do ostrego, bardzo bolesnego napadu dny moczanowej (4). Terapia dny moczanowej jest róĝna w: 1) leczeniu ostrych napadów; 2) przewlekïym obniĝaniu hiperurykemii. Ad 1. Ostry napad dny wymaga szybkiego postÚpowania w celu uĂmierzenia silnych dolegliwoĂci bólowych. Klasycznym Ărodkiem (uĝywanym juĝ przez Hipokratesa) jest alkaloid z zimowitu jesiennego (Colchicum autumnale) – kolchicyna. Substancja ta wiÈĝe siÚ z duĝym powinowactwem do biaïek mikrotubul i upoĂledza ich funkcje, co m.in. prowadzi do zatrzymania mitozy (trucizna wrzeciona podziaïowego). Jej dziaïanie w ostrym napadzie hamuje reakcjÚ neutroğlów i makrofagów. Nie dochodzi do uwalniania prozapalnych cytokin, chociaĝ mechanizm tej inferencji nie jest do koñca wyjaĂniony. KolchicynÚ podaje siÚ doustnie w dawce 0,5 mg do dawki maksymalnej 8 mg. Ograniczenie terapii kolchicynÈ zaleĝne jest od uszkodzenia nabïonka jelit, który szybko siÚ dzieli i jest bardzo wraĝliwy na dziaïanie trucizny wrzeciona. Równieĝ niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak diklofenak i indometacyna, sÈ skuteczne. Ewentualnie w ciÚĝkich przypadkach mogÈ byÊ stosowane dodatkowo glikokortykosteroidy. Ad 2. Przewlekïe obniĝenie stÚĝenia kwasu moczowego – proğlaktyka napadów (poniĝej wartoĂci 6 mg/100 m1 krwi) moĝna uzyskaÊ za pomocÈ: a. diety: naleĝy unikaÊ bogatych w puryny (jÈdra komórkowe) pokarmów, np. miÚsa, b. leków urykostatycznych – zmniejszajÈ wytwarzanie kwasu moczowego. Allopurynol, jak teĝ jego podlegajÈcy kumulacji metabolit – oksypurynol (alloksantyna), hamuje tworzenie kwasu moczowego przez wpïyw na oksydazÚ ksantynowÈ, która katalizuje przejĂcie hipoksantyny w ksantynÚ. Substancje te sÈ ïatwo eliminowane z moczem. Allopurynol podaje siÚ doustnie (300-800 mg/dobÚ). Z wyjÈtkiem rzadkich objawów alergicznych jest dobrze tolerowany i stanowi lek z wyboru w zapobieganiu napadom dny. W poczÈtkowym okresie leczenia moĝe dojĂÊ do wystÈpienia ostrego napadu dny, któremu moĝna zapobiec przez równoczesne podawanie kolchicyny (1-1,5 mg/24 godz.). Leki urykozuryczne, takie jak probenecid lub benzbromaron (100 mg/dobÚ), uïatwiajÈ wydalanie kwasu moczowego z moczem. WysycajÈ ukïad transportujÈcy kwasy organiczne w kanaliku bliĝszym, czyniÈc go niedostÚpnym dla zwrotnego wchïaniania kwasu moczowego. Jeĝeli dawki sÈ zbyt maïe, zahamowaniu ulega tylko ukïad wydzielajÈcy kwas moczowy. Zmniejsza siÚ wówczas wydalanie kwasu moczowego, co moĝe uïatwiÊ napad dny. U chorych z kamicÈ moczanowÈ leki urykozuryczne sÈ przeciwwskazane. Leki urykolityczne. ZwierzÚta (poza naleĝÈcymi do rzÚdu naczelnych) mogÈ metabolizowaÊ kwas moczowy za pomocÈ enzymu urykazy (oksydaza moczanowa) do lepiej rozpuszczalnej w wodzie, a tym samym ïatwiej eliminowanej przez nerki – alantoiny. Rasburykaza jest uzyskiwanÈ dziÚki inĝynierii genetycznej oksydazÈ moczanowÈ i moĝe byÊ stosowana (we wlewie doĝylnym) u pacjentów z nowotworem zïoĂliwym, u których podczas chemioterapii dochodzi do masywnego uwalniania kwasu moczowego. Dna moczanowa i jej leczenie 329 A. Dna moczanowa i jej leczenie Hipoksantyna Allopurynol Oksypurynol Oksydaza ksantynowa Ksantyna Kolchicyna Urykostatyki Leki urykozuryczne Probenecid JÈdro Kwas moczowy 1. Lizosom Neutroğle 2. e zn i yc nik takt n y o Cz em ch 3. Wchïaniane zwrotne kwasu 4. Wydzielanie kwasu Napad dny moczanowej