Prezentacja o zagrożonych gatunkach roślin i zwierząt w Polsce i na
advertisement
Prezentacja o zagrożonych gatunkach roślin i zwierząt w Polsce i na świecie Zagrożone gatunki roślin na świecie Zagrożone gatunki roślin w Polsce Zagrożone gatunki zwierząt na świecie Zagrożone gatunki zwierząt w Polsce do Podsumowania Autor prezentacji: Dawid Dela klasa IIB Zagrożone gatunki roślin na świecie „Fiołek bagienny” „Języczka syberyjska” „Malina moroszka„ „Fiołek bagienny” Pochodzi z rodzin fiołkowatych. Kwitnie w kwietniu i maju. Rośnie na brzegach strumieni, na terenach z wysiękami wodnymi, najczęściej w obrębie zbiorowisk łęgowych. Rodzaj sklasyfikowany do podrodziny Violoideae w obrębie rodziny fiołkowatch, prawdopodobnie siostrzanej dla męczennicowatych. Roślina ta najczęściej występuje w Niemczech, Rosji i Szwecji. „Języczka syberyjska” Gatunek rośliny z rodziny astrowatcyh. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Na Polanie Biały Potok języczka syberyjska zajmuje zarówno miejsca otwarte jak i nieco ocienione przez wkraczające drzewa i krzewy. Rośnie na siedliskach mokrych lub wilgotnych. Występuje w Azji oraz w środkowej i wschodniej Europie. „Malina moroszka” Rośnie w górach – piętro kosodrzewiny, na niżu – torfowiska wysokie i bory bagienne. Kwitną i owocują zazwyczaj okazy rosnące w zacienieniu, pod drzewami i krzewami. Natomiast okazy rosnące na otwartych, dobrze nasłonecznionych terenach zwykle są płone oraz kwitną w czerwcu. W Europie można ją spotkać w Skandynawii, na północnych obszarach Wielkiej Brytanii i w Rosji. Zagrożone gatunki roślin w Polsce „Babka pierzasta” „Fiołek torfowy” „Storczyk błotny” „Babka pierzasta” Babka pierzasta to gatunek rośliny z rodziny babkowatych. W Polsce bardzo rzadki. Posiada liście o charakterystycznie pierzasto podzielonej blaszce. Rzadko tylko zdarzają się okazy o niepodzielonej, a tylko grubo piłkowanej blaszce. Roślina objęta ścisłą ochroną gatunkową. Gatunek zagrożony, umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Z kilku znanych w Polsce stanowisk, obecnie zachowały się tylko dwa. „Fiołek torfowy” Rośnie na torfowiskach wysokich i przejściowych, w bagiennych lasach i zaroślach olszowych. Preferuje siedliska półcieniste i widne, okresowo ocienione, mokre i wilgotne, żyzne. Gatunek o zasięgu obejmującym północną Europę i Syberię. W Polsce występuje rzadko, głównie w północnowschodniej części kraju, na pozostałym obszarze tylko na rozproszonych stanowiskach. „Storczyk błotny” Gatunek preferuje nizinne i podgórskie położenia, nie przekraczając w naszym kraju wysokości 400 m n.p.m. Występuje na glebach wilgotnych, torfowych, często zasolonych i okresowo zalewanych. Spotykany bywa również na pokładach kredy jeziornej. Storczyk rośnie głównie w południowej i środkowej Europie, a jego stanowiska notowane są od zachodnich granic Francji, po zachodni brzeg Morza Kaspijskiego na Bliskim Wschodzie (florystyczny element łącznikowy, środkowoeuropejskoiranoturański). Zagrożone gatunki zwierząt na świecie „Panda wielka” „Płetwal błękitny” „Słoń indyjski” „Panda wielka” Należy do gatunku ssaków z rodziny niedźwiedziowatych należących do rzędu drapieżnych. Zamieszkuje łańcuchy górskie położone w prowincjach Syczuan, Gansu i Shaanxi w Chińskiej Republice Ludowej. Panda wielka należy do zwierząt na granicy wymarcia, głównie wskutek niskiej rozrodzczości, ale również wskutek stopniowego ograniczania obszarów dla niej dostępnych. Panda jest symbolem World Wildlife Fund, organizacji zajmującej się ochroną środowiska i organizmów zagrożonych wymarciem. „Płetwal błękitny” Płetwal błękitny - jest największym zwierzęciem żyjącym na Ziemi. Długość wynosi do 35 metrów, a jego waga dochodzi aż do 200 ton. Zaliczany do rodziny fałdowców, porzędu fiszbinowców, rzędu waleni. Jest w stanie wydawać dźwięki o natężeniu 190 decybeli, słyszalne dla innych płetwali z odległości ponad 800 km. Płetwal błękitny ma dwa otwory nosowe, małą płetwę grzbietową w tylnej części ciała i dużą płetwę ogonową z wyraźnym wcięciem po środku. „Słoń indyjski” Słonie żyją w stadach rodzinnych, liczących 15– 30 osobników, którym przewodzi stara samica. Na żerowiskach grupa rozprasza się i każdy słoń pasie się oddzielnie. Żerowanie odbywa się głównie rano, wieczorem i w nocy. Pokarm stanowią liście, owoce, gałęzie a nawet korzenie drzew i krzewów, a także trawy i pnącza. Słoń indyjski jest mieszkańcem dżungli i przestrz eni trawiastych w Indiach, w Birmie, na Malajach, Sumatrze, Borneo i w południowo zachodnich Chinach. Zagrożone gatunki zwierząt w Polsce „Świstak” „Żółw błotny” „Żubr” „Świstak” Świstak - jeden z największych gryzoni (większym od niego jest tylko bóbr) pojawił się w Ameryce Północnej pod koniec pliocenu. W Euroazji osiedlił się pod koniec trzeciorzędu. Później, w czwartorzędzie, świstak zaczął się osiedlać wszędzie tam, gdzie po ustąpieniu lodowców pojawiła się roślinność. Obecnie na półkuli północnej żyje 14 gatunków świstaków Obecnie świstak występuje w Niemczech, Francji, Słowenii, Szwajcarii i w Polsce. „Żółw błotny” Jedyny gatunek żółwia występujący w Polsce. Może żyć nawet ponad 120 lat. Wielkość jego pancerza dochodzi do 20 cm. Samice dojrzałość osiągają dopiero w wieku około 10 lat, wówczas składają około 15 jaj do wykopanych w pobliżu wody jam. Żółwie żyją w płytkich zbiornikach wodnych o silnie zarośniętych brzegach. Żółw błotny jest drapieżnikiem. Żywi się głównie drobnymi zwierzętami wodnymi: owadami, kijankami, rzadko rybami. „Żubr” Żubr przypomina budową bizo - na północnoamerykańskiego. Posiada masywną, dużą, rozbudowaną klatkę piersiową oraz wąską talię. Dodatkowo wrażenie dużego kłębu potęguje porastająca go w tym miejscu gęsta i długa sierść w kolorze brunatnym, która w lecie przybiera jaśniejszy odcień. Głowa żubra jest duża z rogami zaokrąglonymi do środka, czoło zaś jest szerokie dodatkowo zwierzę posiada duże podgardle. Żubry w Polsce są obięte całkowitą ochroną gatunkową. Podsumowanie Najnowsze badania dowodzą, że system ekologiczny, w którym jest mniej gatunków roślin, produkuje mniejszą ilość biomasy. Mniej biomasy oznacza, że mniej dwutlenku węgla zostanie przechwycone z atmosfery i mniej tlenu zostanie wytworzone. Wpłynie to też na załamanie łańcuchów pokarmowych, ponieważ mniej pokarmu będą miały zwierzęta roślinożerne. W ten sposób życie na Ziemni wymiera, lecz możemy temu zapobiec tworząc rezerwaty, które w przyszłości mogą być jedynym ratunkiem dla następnych pokoleń, które z pewnością chciałyby obejrzeć to co dzisiejsze pokolenie ma na co dzień. powrót do Strony g ównej
