Badania diagnozujące choroby mające postać stawową np

Borrelia, borelioza z Lyme – oznaczanie w surowicy krwi specyficznych przeciwciał IgM
i IgG metodą ELISA i Western- blot.
Borelioza (choroba z Lyme) jest chorobą zakaźną wywoływaną przez bakterię Borrelia .
Istnieje wiele gatunków Borrelia rozpowszechnionych na całym świecie mogących
wywoływać boreliozę. Do zakażenia dochodzi na skutek ukąszenia człowieka przez kleszcza.
Borelioza objawia się przede wszystkim charakterystyczną zmianą skórną tzw. rumieniem
wędrującym. Pojawia się on zwykle od kilku dni do 3 tygodni, nie koniecznie w miejscu
ukąszenia. Jednakże może on zostać niezauważony bądź też nie pojawić się wcale. Objawom
skórnym mogą towarzyszyć objawy pseudogrypowe takie jak zmęczenie, złe samopoczucie,
bóle mięśniowe i stawowe. Niestety bakteria może atakować także różne ważne narządy w
organizmie człowieka. Mogą wystąpić obrzęki i bóle stawów, zwłaszcza stawów kolanowych
i łokciowych. W przebiegu choroby może dojść do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego
(neuroboreliozy) co manifestuje się zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, sztywnością
karku, porażeniem nerwów, zaburzeniami czucia, zapaleniem mózgu. Borrelia może
atakować także mięsień sercowy co prowadzi do zaburzeń rytmu serca, kardiomiopatii.
Badanie wykonuje się w celu wykrycia w surowicy krwi specyficznych przeciwciał klasy
IgM i IgG przeciw bakteriom Borrelia sp. Przeciwciała IgM u większości chorych pojawiają
się po 3-4 tygodniach od zakażenia, natomiast IgG po 4-8 tygodniach i utrzymują się przez
wiele lat.
Rozpoznanie boreliozy z Lyme wymaga dwuetapowej diagnostyki. W pierwszej kolejności
wykonujemy test immunoenzymatyczny ELISA, charakteryzujący się wysoką czułością i
stosunkowo niską swoistością. Przy uzyskaniu wyniku dodatniego bądź wątpliwego należy
wykonać oznaczenie metodą Western- blot (test potwierdzenia), który cechuje wysoka
swoistość i niższa czułość.
Chlamydia trachomatis - oznaczanie w surowicy krwi metodą ELISA stężenia
specyficznych przeciwciał IgM i IgG.
C. trachomatis jest częstym czynnikiem zakażeń przenoszonych drogą płciową. Nieleczone
przypadki infekcji mogą prowadzić do przewlekłych chorób np. zapalenia jajowodów,
zapalenia szyjki macicy, bezpłodności, reaktywnego zapalenia stawów. W przypadku
przeniesienia na noworodka może prowadzić do zapalenia płuc lub zapalenia spojówek. U
mężczyzn jest główną przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej, a także
zapalenia najądrzy, prostaty. Poważnym problemem w przypadku infekcji C. trachomatis jest
często bezobjawowy przebieg, który może dać początek chorobom przewlekłym.
Przeciwciała IgM świadczą o aktywnym, ostrym zakażeniu. Przeciwciała klasy IgG
wskazują na przebyte w przeszłości zakażenie, gdyż mogą się utrzymywać się we krwi
przez lata.
Yersinia enterocolitica oznaczanie w surowicy krwi metodą ELISA stężenia
specyficznych przeciwciał IgM i IgG.
Y. enterocolitica jest czynnikiem etiologicznym jersiniozy, choroby przebiegającej z ostrą
biegunką i zapaleniem węzłów chłonnych krezkowych. U dzieci infekcja może objawiać się
bólem brzucha, zapaleniem jelit, biegunką i gorączką. U dorosłych może powodować ostre
zapalenie okrężnicy i jelita krętego. Nieleczona infekcja może rozwinąć się w reaktywne
zapalenie stawów lub rumień guzkowaty. Do zakażenia dochodzi podczas spożycia
zakażonego mięsa, mleka i wody, a także po przetoczeniu krwi.
Obecność przeciwciał klasy IgM może być wykrywalna po 3-4 tygodniach od zakażenia. W
przypadku ostrej infekcji, bez powikłań ich miano spada w ciągu kilku miesięcy. Przeciwciała
IgG mogą utrzymywać się przez kilka lat.