Prelekcja dla rodziców

Prelekcja dla rodziców
JAK BUDOWAĆ TRWAŁĄ MIŁOŚĆ?
7 ZASAD POMAGAJĄCYCH ZBUDOWAĆ WIĘZI Z
DZIECKIEM
Cel ogólny:
Ukazanie, że najbardziej znaczący wpływ na rozwój dziecka mają
więzi osobiste nawiązane z nim.
Tok prelekcji przeplatany metodami warsztatowymi.
 Na początku rozdać kartki ksero.
 Przedstawić rodzicom - materiał został oparty na wykładzie znanego
amerykańskiego naukowca , teologa zajmującego się problematyką
wychowania młodzieży John McDowell . Pisze, że „nastolatki
rozpaczliwie wołają o miłość” oraz w oparciu o pozycję książkową A,
Faber E. Mazlish „ Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać,
aby dzieci do nas mówiły”
Badania przeprowadzone w Polsce w 1997r. przez Centrum Metodyczne
Pomocy Psychologiczno – Pedagogicznej MEN na pytanie co młodzież uważa
w życiu za najważniejsze: 66,2% - miłość , uczucie
60,9% - szczęście rodzinne, poczucie, ze żyje się dla najbliższych, własnych
dzieci;
49,6% - zdobycie ludzkiego zaufania, przyjaciół, którzy czlowieka lubia i
szanują
Badania pokrywają się z badaniami amerykańskimi.
Przeprowadzone badania w USA potwierdzają, że dziecko posiadające 2
rodziców ale gdzie są bardzo słabe więzi z ojcem ( ojciec –w pracy , jeśli jest w
domu to nie angażuje się zbytnio w wychowanie dzieci, albo zaistnieje wówczas
gdy jest już trudna sytuacja wychowawcza, gdy nawarstwiają się problemy) –
jest 60 % większe prawdopodobieństwo, że dziecko zaangażuje się w przemoc;
 większe szanse zaburzeń emocjonalnych
 większe szanse na rozwój myśli samobójczych

-// chorób umysłowych
 - // chorób serca

- // rozwoju nowotworów.
Wszystkie te choroby maja swą przyczynę w stresie, które dzieci przeżywały w
związku ze słabą więzią z ojcem. Dzieci te dużo słabiej radzą sobie ze stresem.
Gdy zaś więzi dziecka z ojcem są bardzo dobre 94% prawdopodobieństwa ,
że dziecko nie zaangażuje się w przemoc czy narkotyki.
1.
AFIRMACJA DZIECKA
 POPIERANIE
 CHWALENIE
Towarzyszenie dziecku, bycie blisko gdy jest zranione, smutne, rozżalone. Towarzyszyć
to nie znaczy , że mamy tylko udzielać rad. Wspólne przeżywajmy z dzieckiem radości,
nawet gdyby wydawało się nam dorosłym, że to mało istotne.
- Wspólna modlitwa,
- Bycie blisko
- Raduj się razem z nim, tym co w danej chwili go raduje ( nie odkładaj tego na później) ,
egzamin dobrze zdany , udział w zawodach , w przedstawieniu – podziel od razu szczęście,
radość dziecka.
DAJ ODCZUĆ DZIECKU, ŻE JE KOCHASZ.
PODZIEL EMOCJE Z DZIECKIEM.
2. BEZWARUNKOWA AKCEPTACJA
Akceptowanie dziecka dlatego, że jest a nie dlatego, że coś dobrego zrobiło.
( nie może tak być, że im lepsze oceny tym bardziej kochany)
Nieudany mecz – porażka. Trener stawia lody. Pragnie powiedzieć zależy mi na was, lubię
was niezależnie od tego czy wygracie czy nie.
KOCHAM CIĘ BO JESTEŚ.
3.
WYRAŻAJ DOCENIENIE
Dziecko czyni coś pozytywnego (nawet bardzo małego) wyraźmy głośno,
jasno docenienie. Zróbmy wszystko, aby nagradzać za porządane
zachowania – wzmacniać pozytywnie, szczególnie jest to ważne u dzieci z
problemami związanymi z nadpobudliwością (ADHD) czy dzieci, które
maja problemy dyslektyczne.
W ten sposób wprowadzamy najbardziej efektywną dyscyplinę.
My, dorośli lubimy być docenieni, zauważeni. Zaraz pracujemy efektywniej.
Najpierw doceniajmy pozytywy a dopiero potem negujmy zło-karcić.
Świadomie wyszukujmy rzeczy, które dzieci robią dobrze np. wrzucenie brudnego ubrania do
prania, zniesienie naczyń po obiedzie itp.
Pochwal za wysiłek , niekoniecznie za wyniki.
Chrzest Jezusa - Bóg Ojciec powiedział doceniam Ciebie „ To jest mój Syn umiłowany, w
którym mam upodobanie”.
Aktywacja: KOMIKS str. 20 ( załącznik nr 1- syn opowiada o przejściach z
kolegą Erykiem)
4.
DOSTĘPNOŚĆ
Swoim stylem życia, umiejętnością ofiarowania „drogocennego” czasu, dyspozycyjnością
mówię dziecku:
TY JESTEŚ DLA MNIE WAŻNY.
Dyrektor nie ma dla nas czasu, ja twierdzę, że jest to dla mnie ważne.
Myślę – gdybym był na bardziej ważnym stanowisku na pewno miałby dla mnie czas.
Przykład – matka jadąca z dzieckiem kolejką elektryczną,
- matka zmywająca naczynia, odwrócona tyłem do dziecka mówi, że
widzi i docenia wysiłki dziecka, a rzeczywiście zajęta jest czymś innym.
5. OKAZYWANIE UCZUĆ
Mówienie dziecku: cieszę się, że jesteś; cieszę się, że jestem twoim rodzicem (mamą,
tatą) .Mówmy to często, ale i wyrażajmy np. poprzez wzięcie za rękę, króciutkie przytulenie z
boku itp.
Dzisiaj często dziewczęta szybko angażują się w emocjonalnie głębsze uczucia
okazywane przez chłopaka, dochodzi szybko do zaangażowania seksualnego, to
często nie oznacza, że lubi chłopaka, ale mówi, że chce być kochana ,
zauważona , pragnie czuć się bezpiecznie w obecności mężczyzny, dowieść
sobie, że jestem do pokochania. Staje się to często za szybko gdyż nie
doświadczyła tego ze strony ojca. ( Porozmawiać o dzisiejszym zaangażowaniu
ojców w wychowanie dzieci ).
Aktywacja: KOMIKS STR. 24-25 załącznik nr 2 (żółw) – wprowadzenie do
punktu 6 – tego a zarazem odwołanie się do punktu 5 – tego.
6. WKROCZ W ICH ŚWIAT
Bądź świadom czym żyje dziecko. Jakie ma zainteresowania , jakich ma kolegów, z czym ma
trudności itp.
ROZMAWIAJ Z DZIECKIEM, STARAJ SIE SŁUCHAĆ, nie zagadać.
Nasza świadomość wzrasta gdy:
 słuchamy Go;
 pozwalamy by powiedziało co się wydarzyło, Nie róbmy czegoś takiego: dziecko
wchodzi do domu ze szkoły, a my zadajemy pytanie : J co tam w szkole słychać?
Dziecko najczęściej odpowie jednym zdaniem.
 w trakcie opowiadania przez dziecko zadajemy pytania świadczące o naszym
zainteresowaniu,
 obserwujemy.
7.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ
Wprowadzanie rozsądnych zasad i przestrzeganie ich KONSEKWENCJA.
Dziecko musi ponieść konsekwencje złych zachowań ( obraził musi
przebaczyć, zniszczył musi odkupić, skradł musi oddać itp.
Wychowujemy „potwora” gdy wprowadzamy:
 życie bez zasad (brak dyscypliny),
 brak kontroli,
 brak karcenia,
 brak ponoszenia odpowiedzialności za swoje czyny ( wolność bez odpowiedzialności,
demokracja bez moralności). PROMUJE SIĘ ANARCHIĘ.
JAK WYCHOWAĆ RASOWEGO CHULIGANA? Zał. nr 3
Oddzielenie Państwa od Kościoła – odchodzenie od moralności.
ZASADY MUSZĄ BYĆ POŁĄCZONE Z BUDOWANIEM WIĘZI.
Każdy z nas należy do Kościoła, jest wierzącym a wiara domaga się zaufania Bogu i
powierzenia Mu tych naszych trudności z wychowaniem dzieci w częstej modlitwie, Mszy
św..
„ MÓW DZIECKU, ŻE JEST DOBRE, ŻE MOŻE, ŻE POTRAFI”
\Janusz Korczak\
opracowała Elżbieta Serkowska