zapisz jako pdf

Poradnik pacjenta
Leczenie przeciwkrzepliwe - temat ciekawy, czasem trudny
W medycynie zdarza się tak, że te same mechanizmy, które w normalnych warunkach są
ochroną dla organizmu,w innych są źródłem problemów.
Zdarzają się sytuacje, w których zwiększa się ryzyko wystąpienia zakrzepicy. Te same mechanizmy,
jakie po skaleczeniu odpowiadają za powstanie skrzepu tamującego wypływ krwi, mogą doprowadzić
do powstania skrzepów i zatorów. Stany, w których dochodzi do ryzyka powstania zakrzepicy, są
dość dobrze poznane i zdefiniowane. Klasyka to migotanie przedsionków, unieruchomienie po
operacji, złamanie kończyn z unieruchomieniem, stan po wszczepieniu sztucznych zastawek. Często
lekarz przepisuje leki profilaktycznie, zanim wystąpi zakrzepica, aby zapobiec chorobie
zakrzepowo-zatorowej.
Istnieje kilka rodzajów leczenia przeciwkrzpliwego. U części pacjentów konieczna jest kontrola siły
działania leku polegająca na badaniu krwi. Zależy to od rodzaju stosowanego preparatu. Ważne, aby
mieć świadomość, że leczenie to polega na kontrolowanym pogorszeniu krzepliwości.
Przedawkowanie leku spowoduje większą ochronę przed zakrzepicą kosztem znacznego zwiększenia
ryzyka powikłań krwotocznych. O przyjmowaniu leków przeciwkrzepliwych należy informować przed
każdym zabiegiem z przerwaniem ciągłości tkanek. Chory przed rozpoczęciem leczenia powinien
zostać poinformowany o możliwych objawach krwawienia – również wewnętrznego. Niektóre leki
przeciwkrzepliwe wchodzą w interakcje z innymi lekami i pokarmami. Należy o tym pamiętać, kiedy
leczymy się u kilku lekarzy jednocześnie, co jest obecnie dość powszechne. Koordynatorem działań
medycznych i przewodnikiem po meandrach medycyny powinien być lekarz rodzinny.
lek. Sebastian Nowicki
wiceprezes Szpitala Powiatowego we Wrześni