1. W poniższym układzie mostka prawdziwe są zależności: I1 + I0 + I

1. W poniższym układzie mostka prawdziwe są zależności:
VA
R1
I1
a. I1 + I0 + I3 = 0
b. –I1 – I3 + I2 + I4 = 0
c. I1 I4 = I3 I2
E
d. I0 R0 =
( R1 + R2 + R3 + R4 )
RW
I0
R3
I
I3
RW
R0
R
2
I2
I4
R4
VB
E
2. Po zamianie miejscami rezystancji ( R1  R3 i R4  R2 ) pomiędzy nowymi prądami ( primowanymi )
a „starymi” prądami, zachodzą zależności:
a
I0’ =
I1’ =
I2’ =
I3’ =
I4’ =
b
I0
I2
I1
I4
I3
Trzeba
na nowo
przeliczyć
c
- I0
I4
I3
I2
I1
d
- I0
I3
I4
I1
I2
3. │ I0│ = 0 gdy pomiędzy mocami w gałęziach powyższego mostka zachodzi zależność:
a). P2 – P1 = P3 – P1
b). P1 P2 = P3 P4
c. P1 P3 = P2 P4
d. P1 P4 = P2 P3
4. Schemat jak w zadaniu 1. Wiemy, że: P1 = 8 W, P2 = 45 W, VA = 15 V, R1 = 2 Ω . Prąd I0 wynosi:
a. 1 A
b. 0 A
c. - 1 A
d. za mało danych
5. W układzie jak w zadaniu 1, wartości elementów wynoszą:
R1 = 7 Ω , R2 =1 Ω , R3 = 4 Ω , R4 = 6 Ω , R0 = 1 Ω , RW = 0 Ω , E = 18 V .
Podaj parametry E0 , R’ dwójnika widzianego z zacisków A – B. Po załączeniu przełącznika W popłynie
prąd I0 .
E0
R’
a
153
16
121
16
b
6
2
c
171
20
131
40
I0
d
7
A
E0
W
R0
R'
6
B
6. Ile czasu zajmie naładowanie kondensatora 2,2 μF do napięcia 10 V idealnym źródłem prądu o wartości
50 mA:
a. 440 μs
b. 1,1 ms
c. 2,2 ms
d. 4,4 ms
7. Dwójnik AB jest zasilany napięciem sinusoidalnie zmiennym (stan ustalony). Kąt przesunięcia fazowego
pomiędzy napięciem a prądem wynosi ( │XL │= R1 , │XC │= RL , 2R1 = R2 ) :
π
π
a. 0
b.
c. │arc tg 0,5 │
d.
- │arc tg 0,5 │
4
4
XC
XL
A
I
B
UC
UL
R1
R2
1
8. Po zamianie trójkąta z pojemnościami C na równoważną gwiazdę, wartości pojemności C’ wynoszą:
V
V
a. 3C
C
2
C
b.
C
C'
3
Z
C'
C'
U
C
c. 2C
1
d.
C
U
Z
3
9. Dwa źródła napięcia połączono jak na rysunku. Po zamknięciu wyłącznika W przez R0 popłynie prąd:
24 V
a. 12 A
b. 8 A
c. 4 A
d. 0
2
12 V
1
W
3
R0
10. W kondensatorze płaskim wysunięto część dielektryka o przenikalności względnej εr. Określ w procentach,
jaką część dielektryka należy wysunąć, aby pojemność zmniejszyła się n – krotnie [n  (1, εr )]. Wartość
X
100 % wynosi:
X
L
L
L
(ε  1)(n  1)
ε (n  1)
100% b. r
100%
a. r
nε r
n(ε r  1)
εrn
(ε  1)n
100% d. r
100%
c.
(n  1)(ε r  1)
(n  1)ε r
R
11. Przedstawiony czwórnik ma następujące własności selektywne:
a.
b.
c.
d.
pasmowo – przepustowe
stałe wzmocnienie niezależne od częstotliwości
pasmowo - zaporowe
dolnoprzepustowe
L
R
U wy
Uwe
L
12. W układzie przedstawionym na rysunku załączamy idealny klucz T1, a po ustabilizowaniu się prądów i
napięć równocześnie wyłączamy T1 i załączamy idealny klucz T2 . Określ różnicę pomiędzy ekstremalnymi
wartościami prądu IC :
+ 24 V
a.
b.
c.
d.
200 mA
260 mA
360 mA
480 mA
+ 12 V
IC
T2
C
600 Ω
100 Ω
T1
2
13. Dla źródła prądu określ dopuszczalny zakres zmian R0.
a.
b.
c.
d.
+ 12 V
00,14 k
03,3 k
012 k
0100 k
5V6
100
3k3
R0
14. Dla równoległego stabilizatora napięcia 5V/dz (na rysunku) podaj wartość minimalną R0 (pomijamy prąd
dzielnika z diodą Zenera).
+ 6 V 0,5 Ω
a.
b.
c.
d.
I
6
3
4,4
2,5
R
4V4
T
R0
390 Ω
15. Jaka maksymalna moc wydziela się na tranzystorze regulującym T?
a. 20W
b. 13W
c. 10W
d. 5W
16. Dla poniższego układu, podać wartość minimalnego napięcia
UCE tranzystora prostującego T pracującego jako klucz
(dioda D idealna).
a.
b.
c.
d.
5V
TTL
 5kV
 500V
 50V
5V
T
0,1 H
10 Ω
D
10 k Ω
17. Charakterystyka wzmacniacza w funkcji częstotliwości (niskich) ma
K
kształt:
U
a.
f
+ EC
KU
RC
R1
b.
f
Rg
T
Uwe
R2
RE
KU
U wy
c.
f
CE
K
U
d.
f
3
18. Na wejście poniższego wzmacniacza podano przebieg prostokątny niskiej częstotliwości nałożony na
dodatnią składową stałą, tak aby wzmacniacz pozostawał w obszarze aktywnym pomiędzy VC min a VC max.
Następnie na oscyloskopie zaobserwowano przebieg VC.
UC
UC max
Δ UC
UC min
t
Aby uzyskać kształt prostokąta (amplituda VC nie musi zostać zachowana) należy:
a. zwiększyć CE 10- krotnie
c. zwiększyć EE
b. odłączyć CE
d. Zwiększyć Rg
19. Na wejście wzmacniacza selektywnego o częstotliwości 400 kHz podano przebieg prostokątny jak na
rysunku. Punkt pracy tranzystora dobrano tak, aby przy Uwe jak na rysunku, w pełni wykorzystać napięcie
zasilania EC. Elementy L, T idealne. Amplituda przebiegu na wyjściu wyniesie:
a. EC
1
+ EC
b.
EC
2
L
C
1
c.
EC
4
22 μ
d. 0
T
A
5 μs 5μs
U wy
Uwe
100 μ
20. W poniższym wzmacniaczu punkt pracy dobrano optymalnie. Zakładamy, że T jest idealny a rezystancję
cewki można pominąć. Po rozwarciu W uzyskamy:
+ EC
a.
b.
c.
d.
osłabienie n.cz.
uwydatnienie w.cz.
uwydatnienie n.cz.
osłabienie w.cz.
W
RC
R1
L
T
Uwe
R2
4
U wy
21. Wzmocnienie poniższego układu dla zakresu średnich częstotliwości wynosi około:
a.
b.
c.
d.
0,5
1
2
3
0,1  F
Uwe
Uwy
2 F
100k
100k
22. Wzmocnienie poniższego układu zależy:
a.
b.
c.
d.
1k
wprost od częstotliwości
odwrotnie od częstotliwości
jest stałe w funkcji częstotliwości
w układzie dochodzi do generacji drgań
1k
we
L
wy
C
R
23. W poniższym układzie na wyjściu otrzymujemy:
a.
b.
c.
d.
C
falę prostokątną
sinusoidę
obciętą sinusoidę
przebieg trójkątny
R4
R1
Uz
Uz
R3
wy
R2
24. W układzie z poprzedniego zadania wartość napięć maksymalnych (dodatnich i ujemnych) wynosi:
R3
R2  R4
R2
c. (U z  0,6V)
R3  R4
R2
R3
R
d. (U z  0,6V) 3
R1
a. (U z  0,6V)
b. (U z  0,6V)
25. W układzie z poprzedniego zadania okres generowanego przebiegu wyniesie:
a.
4R 3 R 1C
R2
b.
4R 2 R 3 C
R1
c.
4R 1 R 2 C
R3
d.
4R 1C
R 2R 3
26. Jeżeli zachodzi: f1  f 2  f 3  1 , to prawdziwa jest zależność (f – funkcje Boole’a):
a. f 2  f1  f 3
b. f 2  f1  f 3
c. f 2  f1  f 3
d. f 2  f1  f3
5
27. Bramkę sumy modulo 2 z wyjściem trójstanowym połączono jak poniżej. Jaka funkcja jest realizowana?
(bramka aktywna, gdy na wejściu sterującym mamy poziom L)
a.
b.
c.
d.
ab
ab
ab
ab
Vcc
1k
a
b
28. Poniższy układ może być wykorzystywany do: (a i b przebiegi periodyczne)
a. pomiaru stosunku częstotliwości
a
b. pomiaru średniego współczynnika
b
wypełnienia
c. pomiaru częstotliwości średniej
d. pomiaru wzajemnego przesunięcia fazowego
Uwy
29. Dla poniższego połączenia funktorów logicznych uzyskamy na wyjściu dwóch bramek O.C. typu sumy
modulo-dwa następującą funkcję:
+
a. a b
b. ab
c. a  b
d. 1
R
a
b
a
b
wy
a
b
a
b
30. Poniższy układ może służyć
+5V
a. jako generator przebiegów o regulowanym
współczynniku wypełnienia (we=1)
b. do wykrywania impulsów jedynkowych „”
spełniających relację 1<<2
c. jw. dla relacji <1 lub >2
d. do generacji wąskich impulsów po każdym
zboczu impulsu  na wejściu
we
P1
C
P2
5k1
5k1


1
2
Q1
wy
6
C
Q2
31. Aby zrealizować komparator równoległy dwóch 2-bitowych liczb binarnych b1 b0a1 a0 zastosowano
dekoder 4/16. Do generacji relacji M-R-W (mniejszy- równy- większy) wykorzystano trzy bramki NAND o
odpowiedniej ilości wejść. Do ich wejść podamy wprost następujące zanegowane wyjścia dekodera:
W
R
M
a.
4 , 8 , 9 , 12 , 13 , 14 0 , 5 , 10 , 15
1 , 2 , 3 , 6 , 7 , 11
b.
1 , 3 , 6 , 9 , 11 , 14
2 , 5 , 7 , 10 , 13 , 15
0 , 4 , 8 , 12
c.
1 , 3 , 7 , 8 , 9 , 13
0 , 4 , 5 , 11 , 12 , 15 2 , 6 , 10 , 14
d.
2 , 4 , 5 , 10 , 11 , 14 3 , 6 , 9 , 15
0 , 1 , 7 , 8 , 12 , 13
0
1
15
842 1
b1 b0 a1 a0
W
R
M
32. Na wejściu kodera kodu 1 z „n” na 3-bitowy kod binarny dokonano połączeń jak na rysunku. Uzyskujemy
w ten sposób na wyjściach
7
7
22
6
21
6
20
a.
b.
c.
d.
kod Graya
kod priorytetowy
kod Johnsona
kod linijki świetlnej
5
5
Koder 1 z n
33. Aby uzyskać funkcje dwójki liczącej (zmiana stanu na przeciwny co okres zegarów Z1,Z2) wykorzystano
dwa przerzutniki typu zatrzask. Jaki kształt zegarów Z1 Z2 jest wymagany?
D
Q
D
Q
Z1
Q
Q
Z2
a. nie jest możliwe
b.
c.
c.
7
d.
Z1
Z2
34. Przerzutnik D połączono jak na rysunku. Dla danych przebiegów clk i S określ przebiegi na wyjściu Q
S
clk
S
D S Q
clk
R
Q
a.
b.
Q
c.
d.
35. Licznik podłączono do dekodera zgodnie z rysunkiem. Do wyjść: 0 , 4 , 5 podłączono identyczny licznik.
n
Zlicza on z krotnością „ ” w stosunku do pierwszego licznika:
8
a.
3
2
1
0
4
5
b.
1
1
1
c.
2
1
3
d.
2
2
1
1
J0
1
K0
Q0
1
J1
1
K1
Q1
1
J2
1
K2
5
6
Q2
we
dekoder
0
1
2
3
4
7
36. Łącząc rejestr z sumatorem, jak poniżej uzyskujemy n- stanowy licznik (wyjścia: Q3 Q2 Q1 Q0). Wartość N
wynosi:
a.
b.
c.
d.
8
7
6
4
D3
Q3
a3 b3
S3
D2
D1
Rejestr
Q2
Q1
a2
b2
D0
Q0
a1
b1 a0 b0
c0
S1
S0
S2
37. Komparator szeregowy porównuje dwie liczby AB począwszy od bitów najmłodszych. Bieżący stan
porównywania zapamiętywany jest przez dwa przerzutniki: „W”- większy i „M” mniejszy (możliwe stany 10,
00, 01). Określ funkcje logiczne na wejściu Dw (przerzutnik „większy”). Przed porównaniem oba przerzutniki
są zerowane.
a Układ
D
Q
Qw
kombina- Dw D Q
a. (a  b)Qw
A
cyjny
Q
b. a b  Qw(a  b)
c. (a  Qw)b
D
d. a  b  Qw.a b
Q
B
Q
clk
8
b
DM
D
Q
QM
38. Jak wyżej tylko dla wejścia DM
a. a  b  Q M ab
b. (a  b)Q M
c. ab  Q M (a  b)
d. (a  Q M )b
39. Interfejs szeregowy, asynchroniczny, odbiera ramkę formatu 8- bitowego z bitem parzystości (przebieg
poniżej). Jaki bajt zostanie zidentyfikowany?
a. 75h
b. AEh
c. 3Ah
d. 57h
40. Jeśli odbiornik w interfejsie szeregowym stwierdzi tzw. błąd ramki, świadczy to o:
a.
b.
c.
d.
przeciwnym stanie bitu parzystości
odebranym bajcie spoza kodu ASCII
niedopasowaniu odbiornika do prędkości nadawcy
zbyt długim odstępie pomiędzy kolejnymi ramkami
41. Rozkaz korekcji dziesiętnej bajtu używamy w celu:
a.
b.
c.
d.
konwersji liczby binarnej na dziesiętną
po rozkazie dodawania liczb w kodzie ASCII
w celu uzyskania wartości (100(dec)- liczba)- kod BCD
po rozkazie dodawania liczb w kodzie BCD
42. Mikroprocesor 8-bitowy wykonał odejmowanie liczb (7A-BE) hex. Uzyskany rezultat i stany bitów
warunkowych (C- przeniesienie / pozyczka ), Z- zerowość, N- znak, V- przekroczenie zakresu) wynoszą:
a.
b.
c.
d.
BC hex
38 hex
44 hex
6D hex
V
1
0
1
0
N
1
1
0
0
Z
0
0
1
0
C
1
0
0
1
43. Uzyskany powyżej rezultat jest poprawny (+) lub niepoprawny (-) dla kodów NB (naturalny binarny) oraz
U2 (uzupełnień do dwóch).
a.
b.
c.
d.
NB
+
+
-
U2
+
+
-
44. W którym typie rozkazów musimy zwracać uwagę na kod używany do obliczeń (NB lub U2)?
a. Przesunięcia
b. Dodawania
c. Odejmowania
45. Mikrokontroler 8051 zaliczamy do układów typu:
a. Harvard
b. von Neumana
c. pseudo- Harvard
9
d. innych
d. Porównania
46. Przenoszalność oprogramowania w przód w ramach tej samej rodziny p (mikroprocesorów) nie jest
możliwa, jeżeli nowy typ ma:
a.
b.
c.
d.
nowe linie przerywające
nowe rozkazy
inną interpretację bitów warunkowych
nowe rejestry
47. Przenoszalność oprogramowania wstecz w ramach tej samej rodziny p (wykorzystujemy wyjątek
nielegalnej instrukcji i emulację softwarową) jest niemożliwe, gdy nowszy p posiada:
a.
b.
c.
d.
nowe rejestry
nowe tryby adresowania
szybszy zegar
nowe formaty danych
48. Instrukcje: DJNZ (dekrementacja i skok gdy nie zero) oraz CJNE (porównanie i skok gdy nierówne) można
używać do organizacji pętli programowych. Indeks pętli może być zwiększany (+) bądź zmniejszany (-). Określ
typowe zastosowanie obu rozkazów w każdej parze.
DJNZ
CJNE
a.
b.
+
c.
+
d.
+
+
49. Ciąg programu w hipotetycznym p zatrzymał się na instrukcji ALA: JMP ALA. Układ zaakceptował
przerwanie. Aby powrót z przerwania nastąpił do następnej instrukcji, z pominięciem „zapętlonego” skoku,
procedura przerywająca powinna:
a.
b.
c.
d.
nie ingerować- działanie powyższe jest właściwe dla każdego p
zmodyfikować rejestr SP (wskaźnik stosu)
przepisać stan SP do PC (licznik programu)
zmodyfikować na stosie adres „ALA”
50. W czasie cyklu magistrali typu odczyt, hipotetyczny p generuje strob odczytu RD . Kiedy karta ma wysłać
do p ważne dane?
RD
a.
b.
c.
d.
10