Leszek Dawid - reżyser filmowy i scenarzysta. Absolwent Wydziału

advertisement
Leszek Dawid - reżyser filmowy i scenarzysta.
Absolwent Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Już w trakcie
studiów zrealizował kilka etiud krótkometrażowych oraz godzinny film dokumentalny
"Bar na Victorii”, za który otrzymał w 2004 roku nominację do „Paszportu Polityki”. Jego
pierwszy długometrażowy film „Ki” z 2011 roku, jak mówią krytycy, był bardzo udanym,
choć nieco późnym debiutem. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień między innymi:
Nagrodę Główną na Festiwalu "Kino Polska", Nagrodę im. Stanisława Różewicza na
Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film". Również drugi film w
reżyserii Leszka Dawida – „Jesteś Bogiem” – został zauważony i nagrodzony. Między
innymi na 37-mym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Łącznie za swoje
filmy otrzymał około dwudziestu nagród i wyróżnień na festiwalach w kraju i za granicą
Maciej Gil - ur. 1981 w Krakowie. Historyk filmu, animator kultury filmowej.
Przewodniczący Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych, sekretarz Grupy
Europy Środkowej i Wschodniej w Komitecie Wykonawczym Międzynarodowej
Federacji Klubów Filmowych. Dyrektor programowy Przeglądu Filmowego Kino na
Granicy w Cieszynie/Czeskim Cieszynie. Współorganizator Letniej Akademii Filmowej w
Zwierzyńcu, Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Europejski Ekspres w Kijowie
(Ukraina) i innych imprez filmowych. Prowadzi DKF Rozpięci w Krakowie. Był
członkiem jury m. in. na MFF Karlove Vary, Krakowskim Festiwalu Filmowym,
Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Etiuda&Anima, Festiwalu Polskich Filmów
Fabularnych w Gdyni, Neisse Filmfestival w Zittau, Międzynarodowym Festiwalu
Filmowym Jeden svet w Bratysławie. Czasem pisuje o historii filmu, czasem ją wykłada.
Żyje, pracuje i dobrze się czuje w Europie Środkowej.
Andrzej Grabowski - znany i lubiany aktor obdarzony wielkim talentem
komediowym.
Wykształcenie zdobył w krakowskiej PWST, którą ukończył w 1974 roku. Występuje na
scenie Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Grand
Prix Toruń '86, głównej nagrody w Szczecinie w 1987 roku i 1988 roku, nagrody w
Kaliszu w 1988 roku i 1990 roku. Jest zarówno dobrym aktorem teatralnym jak i
filmowym. Występował w Teatrze Telewizji. Ogromną popularność zyskał dzięki roli
Ferdynanda w sitcomie "Świat według Kiepskich".
Bartosz Konopka - jest jednym z najczęściej nagradzanych polskich reżyserów.
Otrzymał nominację do Oskara za dokument “Królik po berlińsku”, który był
pokazywany na ponad 70 festiwalach, zdobył kilkanaście nagród i trafił do
rozpowszechniania w 40 krajach. Jego debiut fabularny “Lęk Wysokości” (2011 r.) miał
premierę w czerwcu 2011 roku na FPFF w Gdyni gdzie otrzymał nagrodę za debiut.
Ponadto został wyróżniony w Mannheim, Bombaju, Lecce, Vincennes, Ińsku, Wrześni. Do
dziś w kinach obejrzało go 60 tys. widzów. Bartosz Konopka zajmuje się filmem od 1991
roku, od kiedy zaczął studia na filmoznawstwie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Filmy
dokumentalne realizuje od 1997 roku. W 2002 ukończył wydział reżyserii Wydziału
Reżyserii i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Ponadto uczestniczył w kursie
dokumentalnym i fabularnym w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja
Wajdy.
Dr Dorota Krzemionka – psycholog i dziennikarz.
Absolwentka psychologii i dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę
doktorską na temat tożsamościowych przesłanej wzajemnej atrakcyjności obroniła na
Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła Municipal Training
Program w Mott Community College. Odbyła staż w administracji amerykańskiej.
Pracowała w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, koordynując realizację Programu
Dialog, ukierunkowanego na rozwijanie aktywności obywatelskiej. Obecnie pracuje jako
adiunkt w Instytucie Psychologii Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie
prowadzi zajęcia z Ja i tożsamości oraz z psychologii społecznej. Od 13 lat jest
redaktorem naukowym miesięcznika „Charaktery”. Przeszła Training of Trainers szkolenie dla trenerów organizowane przez Goldman Associates. Ukończyła kurs
trenerski prowadzony przez Ośrodek Negocjacji i Rozwiązywania Konfliktów na
Uniwersytecie Warszawskim. Prowadzi szkolenia i warsztaty z rozwiązywania
konfliktów i negocjacji, komunikacji interpersonalnej, autoprezentacji, asertywności i
radzenia sobie ze stresem. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą schematu „ja" i
tożsamości w kontekście społecznym, a także psychologicznych podstaw zdrowia, a
szczególnie psychologicznych uwarunkowań nadwagi u kobiet. Jest autorką wielu
publikacji na ten temat, publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach. Jest
redaktorką kilku książek, m. in. "Czym jest psychologia", "Ja to wytłumaczę. 200 i więcej
odpowiedzi psychologów na ważne pytania", "Siły które pokonaj raka: wiara, nadzieja,
zdrowie".
Mitja Okorn – jego kariera rozpoczęła się 26 stycznia 2005 roku.
Wtedy wyprodukował i wyreżyserował swój pierwszy niezależny film fabularny TU PA
TAM, który ku zaskoczeniu profesjonalistów stał się lokalnym przebojem kinowym.
Premiera odbyła się w Słowenii i w Anglii przy Sunderland Film Festival. Ten dobry start
sprawił, że Mitja Okorn zaczął spełniać się w realizowaniu filmów reklamowych oraz
teledysków dla największych europejskich wytwórni muzycznych: Sony BMG, Universal
i EMI. A także gwiazd, jak: Backstage, Select, Kosta, Kocka, Bohem, Elvis Jackson and
C.R.A.S.H. W 2006 roku British Council przyznał mu nagrodę International Young Film
Entrepreneur of the Year. Wielki sukces i doświadczenia z tworzenia form muzycznych
dały mu sposobność pracy z największymi gwiazdami w muzycznym przemyśle w
Słowenii i za granicą. W tym pracy z między innymi: Alya, Sasha, Omar, Dan D. A
szczególnie z Tamoto i Jah Waggie, którzy są sławni nie tylko na lokalnym rynku ale i na
świecie występując stacjach muzycznych, szczególnie MTV. Mitja Okorn jest jednym z
najbardziej utalentowanych młodych reżyserów.
Mariusz Pogonowski – aktor, reżyser.
Po ukończeniu w 2000 roku szkoły teatralnej we Wrocławiu wrócił do rodzinnego
Płocka i zaczął pracę w teatrze. W ciągu ponad 10 lat zagrał w sumie 50 ról, między
innymi w filmach: „Czas honoru”, „Na dobre i na złe”, „Niania”, „Prawo Agaty”,
„Tramwajowi Ludzie”, „Niebieski Ptak”, Hotel 52”. A także w sztukach teatralnych:
"Bracia Karamazow", „Lovers Saute” (reż. scenariusz. muzyka Mariusz Pogonowski),
„Mazepa”, „Obywatel M”, „Hotel Palace” (reż. Mariusz Pogonowski), „Tryb” (reż.
scenariusz. Mariusz Pogonowski), „Rewizor”, „Ślub”, „Wariat i zakonnica” (reż. Mariusz
Pogonowski), „Antygona w Nowym Jorku”, „Kordian”, „Wesele”, „Makbet”. Dwa razy w
2006 i 2009 roku był nominowany do nagrody „Płocczanina Roku”. W 2006 roku założył
pierwszy w mieście prywatny Teatr Per Se a następnie Stowarzyszenie „Teatr Per Se”.
Prowadzi też warsztaty teatralne i organizował Dyskusyjny Klub Teatralny promujący
polską dramaturgię współczesną. Zdobył szereg nagród : w 2010 - Główną nagrodę na
Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Szkolnej w San Remo za spektakl Drogi Życia,
w 2006 roku Srebrną Maskę za rolę w „Rewizorze" Mikołaja Gogola w Teatrze im.
Jerzego Szaniawskiego w Płocku oraz w 2001 roku nagrodę Płockiego Towarzystwa
Przyjaciół Teatru za pracę artystyczną w roku 2000. Interesuje się teatrem, a w nim
człowiekiem, który ma poczucie głębokiego odosobnienia i smutku a wszystko czego
pragnie to „w końcu być szczęśliwym”. W ubiegłorocznym Festiwalu Kultury i Sztuki
(dla Osób Niewidomych) organizowanym przez Stowarzyszenie „De Facto” z ogromnym
powodzeniem wyreżyserował sztukę „Ślepcy”, w której wszystkie role zagrały osoby
niewidome.
Andrzej Seweryn- jest jednym z najwybitniejszych polskich aktorów.
Jego ojciec wyobrażał sobie syna w roli oficera ale Andrzej Seweryn już od najmłodszych
lat przejawiał zainteresowanie teatrem. W Liceum im. Lelewela, do którego uczęszczał,
organizował różnego rodzaju akademie, których często był również reżyserem. W 1968
r. Andrzej Seweryn ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i
rozpoczął pracę w Teatrze Ateneum, z którym był związany aż do roku 1980.
Popularność zyskał dzięki doskonałym rolom w spektaklach Teatru Telewizji, z których
wiele na stałe zapisało się w pamięci widzów. Znacznie ułatwiły one artyście karierę
filmową. Wystąpił w wielu liczących się polskich filmach, w których stworzył
niezapomniane kreacje. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą, Krzysztofem
Zanussim i Jerzym Hoffmanem. Po sukcesach w kraju wyjechał wraz w Wojciechem
Pszoniakiem do Francji, gdzie mieli wystąpić w sztuce "Oni" Witkacego. Ww krótkim
czasie stał się tam jednym z najbardziej poważanych artystów. Jest członkiem słynnej
Comedie Francaise i warto zaznaczyć, że Andrzej Seweryn jest drugim w historii tego
teatru aktorem obcego pochodzenia, któremu zaproponowano pracę w tej prestiżowej
grupie. Andrzej Seweryn wykładał również w polskiej i francuskiej Wyższej Szkole
Teatralnej. W 1998 r. odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd w Łodzi
Maciej Stasiowski - student pierwszego roku studiów doktoranckich na Wydziale
Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jeden z założycieli uczelnianego czasopisma „Superkopter”, „16mm” i współtwórca
oficjalnej gazetki festiwalu Etiuda&Anima. Interesuje się muzyką, rysunkiem, komiksami
i kinem Japonii. Poza dziesiątą muzą interesuje go muzyka z pogranicza jazzu i rocka
oraz literatura amerykańskiej kontestacji i protoplastów hipertekstu z Calivo, RobbemGrillet i Ballardem na czele. Wyróżniony w konkursie im. Krzysztofa Mętraka w roku
2010. Zwycięzca konkursu na tekst krytyczny na Festiwalu KAMERA AKCJA. Swoje
recenzje i artykuły publikuje w czasopiśmie „Ekran-y”, miesięczniku „Kino” oraz na
portalu kulturalnym E-SPLOT.
Tadeusz Szyma – dziennikarz telewizyjny i prasowy, krytyk filmowy i
dokumentalista, poeta, nauczyciel akademicki.
Urodził się w Częstochowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i
filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował naukowo w Polskiej
Akademii Nauk i na Uniwersytecie Jagiellońskim a następnie przez kilkanaście lat był
redaktorem Tygodnika Powszechnego. W latach 90. rozpoczął pracę w TVP, gdzie był
m.in. kierownikiem redakcji filmu dokumentalnego i wiceszefem redakcji dziecięcej i
młodzieżowej Programu Pierwszego. Jest współautorem kilku filmów dokumentalnych
poświęconych Janowi Pawłowi II i dokumentów filmowych, których bohaterami są m.in.
Święta Królowa Jadwiga, kardynał Adam Stefan Sapieha i ormiańsko katolicki
metropolita Lwowa, Józef Teodorowicz. Autor tekstów do albumów fotograficznych,
m.in. o Ziemi Świętej, Asyżu, Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i malarstwie Stanisława
Rodzińskiego. Redaktor naczelny przewodnika „Z Karolem Wojtyłą wędrowanie po
Polsce”. Wydał tom „Więcej wierszy nie pamiętam” oraz zbiory dla dzieci „ Zwierzenia
zwierząt”, „Wiersze i wierszyki o sprawach dużych i małych”. Jako dziennikarz często
spotykał się z papieżem Janem Pawłem II, także na audiencjach w Watykanie i w Castel
Gandolfo. Obecnie jest m.in. wykładowcą na Papieskim Uniwersytecie Jana Pawła II w
Krakowie i stałym współpracownikiem miesięcznika „Kino”. Różnorodność jego
zainteresowań sprawia, że zajmuje się równolegle wieloma różnymi rzeczami. Uważa to
za szczęście, bo dzięki temu spotkał na swej drodze wielu interesujących ludzi. Mówi, że
wszystkie te działania zawsze łączyło takie samo podejście, oparte na systemie wartości
przekazanym mu w dzieciństwie w domu rodzinnym.
Bogdan Widawka - dziennikarz radiowy i trekker.
Jak sam mówi o sobie, miał być hokeistą, ale maskę bramkarza zamienił na słuchawki i
mikrofon. Polak, Ślązak, z odrobiną włoskiej krwi. W radiu pracuje od 16 lat. Od 10 lat w
Radiu „Złote Przeboje”. Jeśli go nie ma w stacji, to na pewno jest w górach. Na pytanie:
"Jedyne takie miejsce na Ziemi?" - bez wahania odpowiada: "Himalaje". Pracując w radiu
pobił nie tylko swój życiowy rekord w długości prowadzenia audycji radiowej ale w
2003 roku próbował także pobić rekord Guinessa. Przez 4 dni i 12 godzin prowadził
nieprzerwanie "na żywo" audycję. Ostatnią pasją jaką w sobie odkrył, jak mówi Bogdan
Widawka, jest zgłębianie tajników audiodeskrypcji dla niewidomych. Zaangażował się w
pracę wolontariacką na rzecz niewidomych, opisując ilustracje z czasopism. Praca na
rzecz innych daje mu prawdziwą radość i satysfakcję. Coraz częściej myśli też o tym, aby
zająć się audiodeskrypcją zawodowo. Nie rezygnując przy tym oczywiście z pierwszej
jego pasji i miłości – radia.
Robert Więckiewicz- polski aktor filmowy i teatralny, znany przede wszystkim z
ról bandziorów, pomocników gangsterów lub egzekutorów długów.
Urodził się 30 czerwca 1967 roku w Nowej Rudzie. W 1993 roku ukończył wrocławską
Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Zadebiutował w Teatrze Polskim w Poznaniu w
podwójnej roli Georga Gibbsa i Wally'ego Webba w "Naszym mieście" Thorntona
Wildera w reżyserii Jana Błeszyńskiego. W 1996 roku otrzymał "Różę", nagrodę
krytyków poznańskich przyznawaną najlepszym aktorom.
Po raz pierwszy pojawił się kinie w 1991 roku w filmie "Ferdydurke" w reżyserii Jerzego
Skolimowskiego. W 1993 roku zagrał w "Samowolce" Feliksa Falka. Rok później dostał
rolę złodzieja samochodów w filmie Władysława Pasikowskiego "Psy 2. Ostatnia krew".
W "Amoku" Natalii Korynckiej-Gruz po raz pierwszy został człowiekiem gangstera.
Swoją pierwszą większą rolę Więckiewicz zagrał w "Pół serio" Tomasza Koneckiego i
Andrzeja Saramonowicza. Później był "Sezon na Leszcza" i "Noc Świętego Mikołaja".
Widzieliśmy go także w serialach telewizyjnych: "M jak miłość" (jako człowiek
"Złotego") i "Na dobre i na złe" (strażak Felek). W 2001 roku wcielił się w Dziubińskiego
- "Dziobatego", człowieka mafiosa Starewicza. Najpierw w fabularnym filmie "Bez
litości", a potem w serialu "Sfora" Wojciecha Wójcika. W roku 2002 grał w serialu "Samo
Życie".
W "Superprodukcji" Juliusza Machulskiego z roku 2002 zagrał bandziora. Rok później
można go zobaczyć w jednej z głównych ról w filmie Koneckiego i Saramonowicza pt.
"Ciało". Zagrał w kolejnych serialach: w "Fali zbrodni", "Męskie - żeńskie" i "Oficerze"
Macieja Dejczera. W 2004 roku w filmie "Vinci" Juliusza Machulskiego otrzymał główną
rolę - został "Cumą”, złodziejem, który po wyjściu z więzienia ma ukraść "Damę z
łasiczką" z krakowskiego muzeum. W 2006 roku pojawił się w komedii Roberta
Wichrowskiego "Francuski numer" i zagrał główną rolę w "Pawełku" Tomasza
Wiszniewskiego. W 2010 roku rozpoczął zdjęcia do polsko-niemieckiego filmu pt.
„Ukryci” (Hidden) w reżyserii Agnieszki Holland. Gra tam Leopolda Sochę (złodzieja ze
Lwowa) który podczas wojny przechowywał Żydów. W tym samym roku zagrał także w
„Różyczce”, „Ślubach panieńskich” oraz „Kołysance”.
Ewa Ziętek- polska aktorka filmowa i teatralna obdarzona wielkim talentem.
Jest absolwentką warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończyła
w 1975 roku. W latach 1975-83 związana była z Teatrem Narodowym. Grała również w
teatrach: Dramatycznym, Komedii, Powszechnym i Na Woli. W 1984 roku rozpoczęła
występy w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Ewa Ziętek ma na swym koncie wiele ról
teatralnych i filmowych. Współpracowała m.in. z Hanuszkiewiczem, Wajdą, Zaorskim,
Zanussim, Bareją, Piwowarskim, Morgensternem, Jędryką. Publiczność polska pamięta
jej pełną dziewczęcej naiwności i lekkości Pannę Młodą z "Wesela" Wajdy. Trzy lata
później pojawiła się po raz pierwszy w Teatrze Telewizji. W 1988 roku na parę lat
wyjechała z Polski i słuch o niej zaginął. Dzięki doskonałej znajomości języka
niemieckiego grała w teatrze i filmie w Niemczech. Powróciła na polskie ekrany w
serialu "Złotopolscy”.
Download