Leszek Dawid - reżyser filmowy i scenarzysta. Absolwent Wydziału
advertisement
Leszek Dawid - reżyser filmowy i scenarzysta. Absolwent Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Już w trakcie studiów zrealizował kilka etiud krótkometrażowych oraz godzinny film dokumentalny "Bar na Victorii”, za który otrzymał w 2004 roku nominację do „Paszportu Polityki”. Jego pierwszy długometrażowy film „Ki” z 2011 roku, jak mówią krytycy, był bardzo udanym, choć nieco późnym debiutem. Otrzymał wiele nagród i wyróżnień między innymi: Nagrodę Główną na Festiwalu "Kino Polska", Nagrodę im. Stanisława Różewicza na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film". Również drugi film w reżyserii Leszka Dawida – „Jesteś Bogiem” – został zauważony i nagrodzony. Między innymi na 37-mym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Łącznie za swoje filmy otrzymał około dwudziestu nagród i wyróżnień na festiwalach w kraju i za granicą Maciej Gil - ur. 1981 w Krakowie. Historyk filmu, animator kultury filmowej. Przewodniczący Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych, sekretarz Grupy Europy Środkowej i Wschodniej w Komitecie Wykonawczym Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych. Dyrektor programowy Przeglądu Filmowego Kino na Granicy w Cieszynie/Czeskim Cieszynie. Współorganizator Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu, Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Europejski Ekspres w Kijowie (Ukraina) i innych imprez filmowych. Prowadzi DKF Rozpięci w Krakowie. Był członkiem jury m. in. na MFF Karlove Vary, Krakowskim Festiwalu Filmowym, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Etiuda&Anima, Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Neisse Filmfestival w Zittau, Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Jeden svet w Bratysławie. Czasem pisuje o historii filmu, czasem ją wykłada. Żyje, pracuje i dobrze się czuje w Europie Środkowej. Andrzej Grabowski - znany i lubiany aktor obdarzony wielkim talentem komediowym. Wykształcenie zdobył w krakowskiej PWST, którą ukończył w 1974 roku. Występuje na scenie Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Jest laureatem wielu nagród, m.in.: Grand Prix Toruń '86, głównej nagrody w Szczecinie w 1987 roku i 1988 roku, nagrody w Kaliszu w 1988 roku i 1990 roku. Jest zarówno dobrym aktorem teatralnym jak i filmowym. Występował w Teatrze Telewizji. Ogromną popularność zyskał dzięki roli Ferdynanda w sitcomie "Świat według Kiepskich". Bartosz Konopka - jest jednym z najczęściej nagradzanych polskich reżyserów. Otrzymał nominację do Oskara za dokument “Królik po berlińsku”, który był pokazywany na ponad 70 festiwalach, zdobył kilkanaście nagród i trafił do rozpowszechniania w 40 krajach. Jego debiut fabularny “Lęk Wysokości” (2011 r.) miał premierę w czerwcu 2011 roku na FPFF w Gdyni gdzie otrzymał nagrodę za debiut. Ponadto został wyróżniony w Mannheim, Bombaju, Lecce, Vincennes, Ińsku, Wrześni. Do dziś w kinach obejrzało go 60 tys. widzów. Bartosz Konopka zajmuje się filmem od 1991 roku, od kiedy zaczął studia na filmoznawstwie Uniwersytetu Jagiellońskiego. Filmy dokumentalne realizuje od 1997 roku. W 2002 ukończył wydział reżyserii Wydziału Reżyserii i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego. Ponadto uczestniczył w kursie dokumentalnym i fabularnym w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Dr Dorota Krzemionka – psycholog i dziennikarz. Absolwentka psychologii i dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę doktorską na temat tożsamościowych przesłanej wzajemnej atrakcyjności obroniła na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończyła Municipal Training Program w Mott Community College. Odbyła staż w administracji amerykańskiej. Pracowała w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, koordynując realizację Programu Dialog, ukierunkowanego na rozwijanie aktywności obywatelskiej. Obecnie pracuje jako adiunkt w Instytucie Psychologii Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie prowadzi zajęcia z Ja i tożsamości oraz z psychologii społecznej. Od 13 lat jest redaktorem naukowym miesięcznika „Charaktery”. Przeszła Training of Trainers szkolenie dla trenerów organizowane przez Goldman Associates. Ukończyła kurs trenerski prowadzony przez Ośrodek Negocjacji i Rozwiązywania Konfliktów na Uniwersytecie Warszawskim. Prowadzi szkolenia i warsztaty z rozwiązywania konfliktów i negocjacji, komunikacji interpersonalnej, autoprezentacji, asertywności i radzenia sobie ze stresem. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą schematu „ja" i tożsamości w kontekście społecznym, a także psychologicznych podstaw zdrowia, a szczególnie psychologicznych uwarunkowań nadwagi u kobiet. Jest autorką wielu publikacji na ten temat, publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach. Jest redaktorką kilku książek, m. in. "Czym jest psychologia", "Ja to wytłumaczę. 200 i więcej odpowiedzi psychologów na ważne pytania", "Siły które pokonaj raka: wiara, nadzieja, zdrowie". Mitja Okorn – jego kariera rozpoczęła się 26 stycznia 2005 roku. Wtedy wyprodukował i wyreżyserował swój pierwszy niezależny film fabularny TU PA TAM, który ku zaskoczeniu profesjonalistów stał się lokalnym przebojem kinowym. Premiera odbyła się w Słowenii i w Anglii przy Sunderland Film Festival. Ten dobry start sprawił, że Mitja Okorn zaczął spełniać się w realizowaniu filmów reklamowych oraz teledysków dla największych europejskich wytwórni muzycznych: Sony BMG, Universal i EMI. A także gwiazd, jak: Backstage, Select, Kosta, Kocka, Bohem, Elvis Jackson and C.R.A.S.H. W 2006 roku British Council przyznał mu nagrodę International Young Film Entrepreneur of the Year. Wielki sukces i doświadczenia z tworzenia form muzycznych dały mu sposobność pracy z największymi gwiazdami w muzycznym przemyśle w Słowenii i za granicą. W tym pracy z między innymi: Alya, Sasha, Omar, Dan D. A szczególnie z Tamoto i Jah Waggie, którzy są sławni nie tylko na lokalnym rynku ale i na świecie występując stacjach muzycznych, szczególnie MTV. Mitja Okorn jest jednym z najbardziej utalentowanych młodych reżyserów. Mariusz Pogonowski – aktor, reżyser. Po ukończeniu w 2000 roku szkoły teatralnej we Wrocławiu wrócił do rodzinnego Płocka i zaczął pracę w teatrze. W ciągu ponad 10 lat zagrał w sumie 50 ról, między innymi w filmach: „Czas honoru”, „Na dobre i na złe”, „Niania”, „Prawo Agaty”, „Tramwajowi Ludzie”, „Niebieski Ptak”, Hotel 52”. A także w sztukach teatralnych: "Bracia Karamazow", „Lovers Saute” (reż. scenariusz. muzyka Mariusz Pogonowski), „Mazepa”, „Obywatel M”, „Hotel Palace” (reż. Mariusz Pogonowski), „Tryb” (reż. scenariusz. Mariusz Pogonowski), „Rewizor”, „Ślub”, „Wariat i zakonnica” (reż. Mariusz Pogonowski), „Antygona w Nowym Jorku”, „Kordian”, „Wesele”, „Makbet”. Dwa razy w 2006 i 2009 roku był nominowany do nagrody „Płocczanina Roku”. W 2006 roku założył pierwszy w mieście prywatny Teatr Per Se a następnie Stowarzyszenie „Teatr Per Se”. Prowadzi też warsztaty teatralne i organizował Dyskusyjny Klub Teatralny promujący polską dramaturgię współczesną. Zdobył szereg nagród : w 2010 - Główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Szkolnej w San Remo za spektakl Drogi Życia, w 2006 roku Srebrną Maskę za rolę w „Rewizorze" Mikołaja Gogola w Teatrze im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku oraz w 2001 roku nagrodę Płockiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru za pracę artystyczną w roku 2000. Interesuje się teatrem, a w nim człowiekiem, który ma poczucie głębokiego odosobnienia i smutku a wszystko czego pragnie to „w końcu być szczęśliwym”. W ubiegłorocznym Festiwalu Kultury i Sztuki (dla Osób Niewidomych) organizowanym przez Stowarzyszenie „De Facto” z ogromnym powodzeniem wyreżyserował sztukę „Ślepcy”, w której wszystkie role zagrały osoby niewidome. Andrzej Seweryn- jest jednym z najwybitniejszych polskich aktorów. Jego ojciec wyobrażał sobie syna w roli oficera ale Andrzej Seweryn już od najmłodszych lat przejawiał zainteresowanie teatrem. W Liceum im. Lelewela, do którego uczęszczał, organizował różnego rodzaju akademie, których często był również reżyserem. W 1968 r. Andrzej Seweryn ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną i rozpoczął pracę w Teatrze Ateneum, z którym był związany aż do roku 1980. Popularność zyskał dzięki doskonałym rolom w spektaklach Teatru Telewizji, z których wiele na stałe zapisało się w pamięci widzów. Znacznie ułatwiły one artyście karierę filmową. Wystąpił w wielu liczących się polskich filmach, w których stworzył niezapomniane kreacje. Współpracował m.in. z Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim i Jerzym Hoffmanem. Po sukcesach w kraju wyjechał wraz w Wojciechem Pszoniakiem do Francji, gdzie mieli wystąpić w sztuce "Oni" Witkacego. Ww krótkim czasie stał się tam jednym z najbardziej poważanych artystów. Jest członkiem słynnej Comedie Francaise i warto zaznaczyć, że Andrzej Seweryn jest drugim w historii tego teatru aktorem obcego pochodzenia, któremu zaproponowano pracę w tej prestiżowej grupie. Andrzej Seweryn wykładał również w polskiej i francuskiej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1998 r. odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd w Łodzi Maciej Stasiowski - student pierwszego roku studiów doktoranckich na Wydziale Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jeden z założycieli uczelnianego czasopisma „Superkopter”, „16mm” i współtwórca oficjalnej gazetki festiwalu Etiuda&Anima. Interesuje się muzyką, rysunkiem, komiksami i kinem Japonii. Poza dziesiątą muzą interesuje go muzyka z pogranicza jazzu i rocka oraz literatura amerykańskiej kontestacji i protoplastów hipertekstu z Calivo, RobbemGrillet i Ballardem na czele. Wyróżniony w konkursie im. Krzysztofa Mętraka w roku 2010. Zwycięzca konkursu na tekst krytyczny na Festiwalu KAMERA AKCJA. Swoje recenzje i artykuły publikuje w czasopiśmie „Ekran-y”, miesięczniku „Kino” oraz na portalu kulturalnym E-SPLOT. Tadeusz Szyma – dziennikarz telewizyjny i prasowy, krytyk filmowy i dokumentalista, poeta, nauczyciel akademicki. Urodził się w Częstochowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował naukowo w Polskiej Akademii Nauk i na Uniwersytecie Jagiellońskim a następnie przez kilkanaście lat był redaktorem Tygodnika Powszechnego. W latach 90. rozpoczął pracę w TVP, gdzie był m.in. kierownikiem redakcji filmu dokumentalnego i wiceszefem redakcji dziecięcej i młodzieżowej Programu Pierwszego. Jest współautorem kilku filmów dokumentalnych poświęconych Janowi Pawłowi II i dokumentów filmowych, których bohaterami są m.in. Święta Królowa Jadwiga, kardynał Adam Stefan Sapieha i ormiańsko katolicki metropolita Lwowa, Józef Teodorowicz. Autor tekstów do albumów fotograficznych, m.in. o Ziemi Świętej, Asyżu, Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i malarstwie Stanisława Rodzińskiego. Redaktor naczelny przewodnika „Z Karolem Wojtyłą wędrowanie po Polsce”. Wydał tom „Więcej wierszy nie pamiętam” oraz zbiory dla dzieci „ Zwierzenia zwierząt”, „Wiersze i wierszyki o sprawach dużych i małych”. Jako dziennikarz często spotykał się z papieżem Janem Pawłem II, także na audiencjach w Watykanie i w Castel Gandolfo. Obecnie jest m.in. wykładowcą na Papieskim Uniwersytecie Jana Pawła II w Krakowie i stałym współpracownikiem miesięcznika „Kino”. Różnorodność jego zainteresowań sprawia, że zajmuje się równolegle wieloma różnymi rzeczami. Uważa to za szczęście, bo dzięki temu spotkał na swej drodze wielu interesujących ludzi. Mówi, że wszystkie te działania zawsze łączyło takie samo podejście, oparte na systemie wartości przekazanym mu w dzieciństwie w domu rodzinnym. Bogdan Widawka - dziennikarz radiowy i trekker. Jak sam mówi o sobie, miał być hokeistą, ale maskę bramkarza zamienił na słuchawki i mikrofon. Polak, Ślązak, z odrobiną włoskiej krwi. W radiu pracuje od 16 lat. Od 10 lat w Radiu „Złote Przeboje”. Jeśli go nie ma w stacji, to na pewno jest w górach. Na pytanie: "Jedyne takie miejsce na Ziemi?" - bez wahania odpowiada: "Himalaje". Pracując w radiu pobił nie tylko swój życiowy rekord w długości prowadzenia audycji radiowej ale w 2003 roku próbował także pobić rekord Guinessa. Przez 4 dni i 12 godzin prowadził nieprzerwanie "na żywo" audycję. Ostatnią pasją jaką w sobie odkrył, jak mówi Bogdan Widawka, jest zgłębianie tajników audiodeskrypcji dla niewidomych. Zaangażował się w pracę wolontariacką na rzecz niewidomych, opisując ilustracje z czasopism. Praca na rzecz innych daje mu prawdziwą radość i satysfakcję. Coraz częściej myśli też o tym, aby zająć się audiodeskrypcją zawodowo. Nie rezygnując przy tym oczywiście z pierwszej jego pasji i miłości – radia. Robert Więckiewicz- polski aktor filmowy i teatralny, znany przede wszystkim z ról bandziorów, pomocników gangsterów lub egzekutorów długów. Urodził się 30 czerwca 1967 roku w Nowej Rudzie. W 1993 roku ukończył wrocławską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Zadebiutował w Teatrze Polskim w Poznaniu w podwójnej roli Georga Gibbsa i Wally'ego Webba w "Naszym mieście" Thorntona Wildera w reżyserii Jana Błeszyńskiego. W 1996 roku otrzymał "Różę", nagrodę krytyków poznańskich przyznawaną najlepszym aktorom. Po raz pierwszy pojawił się kinie w 1991 roku w filmie "Ferdydurke" w reżyserii Jerzego Skolimowskiego. W 1993 roku zagrał w "Samowolce" Feliksa Falka. Rok później dostał rolę złodzieja samochodów w filmie Władysława Pasikowskiego "Psy 2. Ostatnia krew". W "Amoku" Natalii Korynckiej-Gruz po raz pierwszy został człowiekiem gangstera. Swoją pierwszą większą rolę Więckiewicz zagrał w "Pół serio" Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza. Później był "Sezon na Leszcza" i "Noc Świętego Mikołaja". Widzieliśmy go także w serialach telewizyjnych: "M jak miłość" (jako człowiek "Złotego") i "Na dobre i na złe" (strażak Felek). W 2001 roku wcielił się w Dziubińskiego - "Dziobatego", człowieka mafiosa Starewicza. Najpierw w fabularnym filmie "Bez litości", a potem w serialu "Sfora" Wojciecha Wójcika. W roku 2002 grał w serialu "Samo Życie". W "Superprodukcji" Juliusza Machulskiego z roku 2002 zagrał bandziora. Rok później można go zobaczyć w jednej z głównych ról w filmie Koneckiego i Saramonowicza pt. "Ciało". Zagrał w kolejnych serialach: w "Fali zbrodni", "Męskie - żeńskie" i "Oficerze" Macieja Dejczera. W 2004 roku w filmie "Vinci" Juliusza Machulskiego otrzymał główną rolę - został "Cumą”, złodziejem, który po wyjściu z więzienia ma ukraść "Damę z łasiczką" z krakowskiego muzeum. W 2006 roku pojawił się w komedii Roberta Wichrowskiego "Francuski numer" i zagrał główną rolę w "Pawełku" Tomasza Wiszniewskiego. W 2010 roku rozpoczął zdjęcia do polsko-niemieckiego filmu pt. „Ukryci” (Hidden) w reżyserii Agnieszki Holland. Gra tam Leopolda Sochę (złodzieja ze Lwowa) który podczas wojny przechowywał Żydów. W tym samym roku zagrał także w „Różyczce”, „Ślubach panieńskich” oraz „Kołysance”. Ewa Ziętek- polska aktorka filmowa i teatralna obdarzona wielkim talentem. Jest absolwentką warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończyła w 1975 roku. W latach 1975-83 związana była z Teatrem Narodowym. Grała również w teatrach: Dramatycznym, Komedii, Powszechnym i Na Woli. W 1984 roku rozpoczęła występy w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Ewa Ziętek ma na swym koncie wiele ról teatralnych i filmowych. Współpracowała m.in. z Hanuszkiewiczem, Wajdą, Zaorskim, Zanussim, Bareją, Piwowarskim, Morgensternem, Jędryką. Publiczność polska pamięta jej pełną dziewczęcej naiwności i lekkości Pannę Młodą z "Wesela" Wajdy. Trzy lata później pojawiła się po raz pierwszy w Teatrze Telewizji. W 1988 roku na parę lat wyjechała z Polski i słuch o niej zaginął. Dzięki doskonałej znajomości języka niemieckiego grała w teatrze i filmie w Niemczech. Powróciła na polskie ekrany w serialu "Złotopolscy”.
