„WYCHOWANIE DO MODLITWY

„WYCHOWANIE DO MODLITWY
KOŚCIÓŁ, RODZINA, SZKOŁA”
Poprzez modlitwę, w procesie religijnego wychowania przekonujemy się,
że Bóg jest Ojcem, do którego należy zwracać się z zaufaniem i zawierzeniem.
Każdy człowiek, gdy ma tylko potrzebę zwraca się do Boga z modlitwą
i zawsze zostanie wysłuchany. Bóg wskaże nam właściwą drogę, wskaże
właściwy kierunek postępowania w życiu. Często modlitwa wymaga wysiłku
i winna zmierzać do tego, aby stała się potrzebą serca. Modlitwa uświęca
człowieka, uwrażliwia na sprawy duchowe, pozytywnie rozwija jego osobowość
i właściwie wpływa na jego postępowanie w życiu codziennym.
Święta siostra Faustyna Kowalska w swoim „Dzienniczku” pisze, że
„w jakimkolwiek dusza jest stanie powinna się modlić”. To przez modlitwę sam
człowiek i dusza staje się czysta i piękna. Dusza grzeszna modląc się dąży do
czystości, bo wszelka łaska spływa przez modlitwę”. Dlatego módlmy się,
a codzienność życia i troski staną się łatwiejsze do pokonania i my sami
będziemy lepsi.
Wychowanie do modlitwy zaczyna się już od dziecka. To rodzice
otrzymują specjalną łaskę od Boga do wychowania dziecka i ukształtowania
jego osobowości. Nic nie może zastąpić podstawowego wychowania, które daje
rodzina. To właśnie rodzice są odpowiedzialni za jakość wychowania dziecka.
Wychowanie wymaga równocześnie miłości i dystansu, łagodności
i stanowczości, cierpliwości i zdecydowania. Te uzupełniające się, choć często
kontrastowe cechy, wymagają od rodziców nie tylko serca, lecz też zdrowego
rozsądku, trzeźwości i równowagi. Poprzez chrzest dziecko otrzymuje łaskę
modlitwy. Rodzice modlą się o jego zdrowie, aby uczyło się dobrze, żeby jego
droga życiowa była łatwa do pokonania. Dziecko widząc modlących się
rodziców, naśladuje ich w modlitwie. Z czasem, gdy dziecko dorasta uczy się
samodzielnej rozmowy z Bogiem, Matką Bożą i swoim Aniołem Stróżem.
Atmosfera domu rodzinnego kształtuje duszę dziecka oraz właściwy jego
rozwój. Gdy rodzice żyją według logiki swojej wiary, wszystko staje się jasne
i proste, Chrystus jest Boskim przyjacielem, a Matka Boża jest naszą Matką. To
właśnie jest wychowanie do modlitwy.
Wychowanie do modlitwy to nie tylko rodzina, to także kościół i szkoła.
Dziecko w szkole uczęszcza na lekcje religii i wychowanie do modlitwy
spoczywa na nauczycielu katechezy. Katecheta ma za zadanie ukazania wartości
i sensu modlitwy oraz głębokiej zależności między modlitwą, a życiem. Postawa
katechety charakteryzująca się życzliwością, szczerością, twórczością
i kompetencją kształtuje jego autorytet, wzbudza również szacunek i zaufanie
jakim będzie obdarzał go uczeń. Wspólna modlitwa na lekcjach religii jest
odpowiedzią na obecność Boga, na jego słowo, miłość i moc. Dzieci poprzez
modlitwę zawierzają Bogu swoje troski, w ten sposób dając świadectwo wiary
w Boga.
W kościele szczególną wartość dydaktyczną posiada celebrowanie
Eucharystii, która jest centrum kultu chrześcijańskiego, jednocześnie źródłem
i szczytem życia duchowego. Podczas Mszy Świętej każdy człowiek modli się
nie tylko osobiście, ale także wspólnie z całą wspólnotą kościelną. Liturgia
wnosi w rodzinę swój rytm radości i nadziei. Kościół wpływa kojąco na
człowieka i dziecko. Chrystus jest najdoskonalszym nauczycielem i mistrzem
modlitwy. Poprzez kościół składamy cześć jedynemu Bogu przez Chrystusa,
z Chrystusem i w Chrystusie.
Efektem procesu wychowania do modlitwy będzie taka zmiana
osobowości wychowanka, której najistotniejszą cechą jest miłość do Boga i do
człowieka, przejawiająca się w bezwzględnym posłuszeństwie Bogu
i w służbie bliźniemu. Modlitwa jest najistotniejszą formą kultu Boga,
jednocześnie znakiem przymierza między Bogiem i człowiekiem. To za
pośrednictwem modlitwy Bóg zaspokaja najgłębsze pragnienia i potrzeby
człowieka.
katecheta
Barbara Sarleja