SŁUCH Człowiek odbiera bodźce zewnętrzne za pomocą sześciu zmysłów. Jednym z nich jest słuch. Narządem słuchu jest ucho. Zmysł słuchu pozwala nam odbierać dźwięki z otoczenia. Są one falami, które docierają do naszych uszu. Ucho Jest narządem słuchu i równowagi. Składa się z trzech części: ucha zewnętrznego (1), środkowego (2) i wewnętrznego (3). Ucho zewnętrzne Składa się z małżowiny usznej i przewodu słuchowego, który dochodzi do błony bębenkowej. Zadaniem małżowiny jest wychwytywanie dźwięków. Występuje tylko u ssaków (w tym u człowieka). Przewód słuchowy zewnętrzny odpowiedzialny jest za przekazywanie dźwięków pobranych z otoczenia przez małżowinę uszną. Rozpoczyna się otworem słuchowym zewnętrznym a kończy błoną bębenkową. W skórze przewodu umieszczone są gruczoły produkujące woskowinę. płatek małżowiny otwór słuchowy zewnętrzny Błona bębenkowa Oddziela ucho zewnętrzne od ucha środkowego. Inaczej nazywana jest membraną. Ucho środkowe Stanowi ono niewielką przestrzeń wypełnioną powietrzem, ograniczoną od strony zewnętrznej błoną bębenkową, a od strony wewnętrznej ścianą kostną ucha wewnętrznego. W jamie ucha środkowego znajdują się trzy kosteczki słuchowe: młoteczek, kowadełko i strzemiączko. Ich zadaniem jest wzmocnienie drgań błony bębenkowej i doprowadzenie ich do ucha wewnętrznego. Kosteczki słuchowe są najmniejszymi kośćmi organizmu ludzkiego. Ucho wewnętrzne Składa się z przedsionka wypełnionego płynem, który prowadzi do zwiniętego ślimaka, który jest właściwym narządem słuchu. W nim znajdują się maleńkie rzęski, które odbierają drgania fal dźwiękowych i przekształcają je w impulsy elektryczne, które są przekazywane do naszego mózgu. Zmysł słuchu Słuch pełni bardzo ważną rolę u człowieka, ale także u innych ssaków i ptaków. Właściwy receptor odbierający fale akustyczne znajduje się w uchu wewnętrznym, w ślimaku. Tam zachodzi przetworzenie dźwięków na impulsy nerwowe. Cisza To całkowity brak dźwięków mogących wytworzyć wrażenia słuchowe. Hałas Niepożądane, nieprzyjemne lub uciążliwe dźwięki, zazwyczaj o nadmiernym natężeniu (zbyt głośne) w danym miejscu i czasie. Natężenie dźwięku Poziom natężenia dźwięku mierzy się za pomocą jednostek umownych – decybeli (dB). Bodziec progowy, przy którym można osiągnąć u człowieka próg słyszenia, wynosi 0 dB. Maksymalne natężenie dźwięku wynosi 140 dB. Dźwięki o natężeniu powyżej tej wartości poza wrażeniem słuchowym wywołują również czucie bólu i trwale uszkadzają narząd słuchu. •Bezpieczne dźwięki to 20-60 decybeli tj. szelest liści, tykanie zegara , szum cichej ulicy, zwykła rozmowa , śpiew ptaków. •Ryzykowne 75-100 decybeli – gwar w restauracji z muzyką, szum głośnej ulicy, odgłos jadącej ciężarówki i autobusu. •Groźne 100- 140 decybeli- warkot motocykla bez tłumika, dźwięki koncertu rockowego, pracujący młot pneumatyczny Wykres przedstawiający skalę natężenia dźwięku w decybelach: Wpływ hałasu na zdrowie • Hałas jest dźwiękiem nieprzyjemnym i niepożądanym, powodującym drażliwość, zmęczenie całego organizmu a szczególnie słuchu. • Hałas ma wpływ na zdrowie i kondycję człowieka. • Szkodliwość działania hałasu objawia się zmęczeniem, trudnościami w skupieniu uwagi, drażliwością, bólem i zawrotami głowy, czasowym lub trwałym uszkodzeniem słuchu. Hałas w szkole • 20 procent dzieci ze szkół podstawowych ma zaburzenia słuchu a 30 procent ma tzw. szumy uszne. Większe zaburzenia mają dzieci ze starszych klas. Powodem jest hałas w szkołach ponad dopuszczalne normy. • Hałas na szkolnej przerwie może być porównywalny z tym na koncercie rockowym. Przy jego natężeniu przekraczającym 100 decybeli większość ludzi odczuwa ból. • Podczas przerw jego poziom dochodzi w nich nawet do 110 decybeli, podczas gdy dopuszczalna norma w Polsce wynosi 85 decybeli. Natomiast średni poziom hałasu to 90 dB, czyli nieco powyżej progu uszkodzenia słuchu. Tyle decybeli ma także dźwięk szkolnego dzwonka • Po spędzeniu 59 minut w takim hałasie potrzeba aż 479 minut odpoczynku, aby stan słuchu powrócił do normy „Mów tylko wtedy, kiedy to co chcesz powiedzieć jest piękniejsze od ciszy.”