Sąsiad 2011 Teatr Formy (scena przy DH Kupiec)

Festiwal Teatralny InQbator ulicy vol. 2
Ostrołęka, 19 – 21 maja 2011
Program
19 maja 2011 (czwartek)
19.00 – Parada teatrów (rozpoczęcie na Placu Bema)
19.30 – Oficjalne otwarcie festiwalu (scena przy DH Kupiec)
19.40 – Mały książę grupa OSA (scena przy DH Kupiec)
www.ock-ostroleka.pl
Ostrołęcka Scena Autorska powstała we wrześniu 2001 roku. Skupia młodzież ostrołęckich szkół średnich. Jej realizacje
artystyczne to zarówno teatr słowa, tańca, ruchu jak i plenerowe realizacje ogniowe. OSA bierze też udział w imprezach
artystycznych OCK, ubarwia swoim udziałem premiery kinowe, happeningi, parady uliczne.
Ostrołęcką Scenę Autorską tworzą: Marta Domańska, Iwona Gut, Michalina Pychotka, Adam Czartoryski, Maciej Skowronek,
Emilia Kurpińska, Monika Kamionowska, Ola Kolbus, Jakub Gładysz, Ewelina Puławska, Ewa Rąbalska, Malwina Ścibek, Karol
Jędrzejczyk, Paula Dąbek, Ola Boruch, Natasza Ucisko, Kinga Lendo, Mateusz Domian, Paulina Bilonowicz, Adam Krajewski.
Zespołem opiekują się Aleksandra Kowalewska i Wojciech Kraszewski.
20.30 – Babel Teatr Formy (scena przy DH Kupiec)
każdy człowiek na własny użytek buduje nigdy nie kończącą się wieżę Babel – Józef Markocki.
Spektakl ten dotyczy, może najbardziej niezwykłego dzieła w historii architektury – wieży Babel. Biblijna budowla jest – wedle
intencji twórców – metaforyczną figurą odwołującą się do odwiecznego tematu komunikacji międzyludzkiej. Aktorzy na oczach
widza budują gigantyczną wieżę, konstrukcję, po której poruszają się. Są to wyrwane motywy z życia różnych ludzi z
zachowaniem nielinearnej narracji.
– Myślę, że jest to metafora współczesnego człowieka. Dotyczy braku porozumienia i kontaktu. Ponieważ ludzie porozumiewają
się między sobą z różnych płaszczyzn, nie tylko kulturowych, ale również ekonomicznych. Z tego powodu wynikają
nieporozumienia. To oczywiście ujęcie bardzo ogólne. Mnie zaś interesuje dramat pojedynczego człowieka. Każdy z nas,
aktorów mówi w tym spektaklu o sobie, o problemach, które są blisko nas. To jest to, co w tym spektaklu próbuję uchwycić, w
ruchu – wyjaśnia Józef Markocki.
Obsada: Ewelina Ciszewska, Jan Kochanowski, Józef Markocki, Bartłomiej Ostapczuk (gościnnie), Zbigniew Bodzek, Johannes
Stubenvoll (Niemcy)
Reżyseria, scenografia, opracowanie muzyczne: Józef Markocki
Muzyka: Job Karma, fragmenty kompozycji Briana Lustmorda, mix&vocal: d.j. Patricia
Charakteryzacja: Ewa Marciniak
Teatr Formy www.pantomima.pl
Teatr Formy (dawny Współczesny Teatr Pantomimy) istnieje od 1996, założony i prowadzony przez Józefa Markockiego, który
wyrósł z Wrocławskiego Teatru Pantomimy i szkoły Mistrza Henryka Tomaszewskiego. Wszyscy członkowie zespołu są
zawodowymi aktorami, a formacja jaką tworzą wyrasta z tradycji polskiego mimu zbiorowego.
Interesuje ich współczesność i człowiek teraźniejszy – z tym, co go spotyka, drażni, wzrusza czy przeraża. Aby opowiadać o
doświadczeniach homo sapiens XXI wieku, ale i o odwiecznych zmaganiach ideałów z ludzką niedoskonałością, Józef Markocki
sięga po inspiracje literackie, a także po wspólne wielu kulturom mity i legendy.
Operując międzynarodowym językiem gestu nie wymagającym tłumacza, z dużym powodzeniem gości na festiwalach w kraju i
za granicą, między innymi w krajach takich jak: Japonia, Włochy, Francja, Hiszpania, Holandia, Belgia, Szwecja, Białoruś,
Rosja, Ukraina, Iran, Gruzja, Czechy, Słowacja, Austria, Węgry.
Festiwal Teatralny InQbator ulicy vol. 2 | Ostrołęka, 19 – 21 maja 2011 | Program
21.30 – Cadillac Teatr Usta Usta (parking przed OCK)
Cadillac to przedstawienie plenerowe. Spektakl jest festynem-loterią, której główna atrakcją jest możliwa do zdobycia w drodze
losowania nagroda – samochód Cadillac. Zasady konkursu są proste – każdy, kto zdecyduje się kupić bilet i wziąć udział w
losowaniu, ma szansę na zdobycie głównej nagrody.
Czy można coś stracić, czy tylko coś wygrać?
Czy festyn odbywa się na uczciwych zasadach?
Któż próbuje stawiać te pytania, jeśli w zasięgu ręki jest cenny, atrakcyjny Cadillac?
Cadillac to spektakl o ślepym pożądaniu bogactwa, miłości, władzy lub innych atrybutów szczęścia oraz o tych, którzy wiedzą
jak ów popyt kreować i wykorzystać dla własnych celów.
Scenariusz, reżyseria: Wojciech Wiński
Kostiumy: Ilona Binarsch
Muzyka: SNOWMAN
Występują: Ewa Kaczmarek, Marcin Głowiński, Dominik Złotkowski, Wojciech Wiński
Teatr Usta Usta Republika www.ustausta.pl
Poznański Teatr Usta Usta założyli w 2000 r. Wojciech Wiński i Marcin Liber, rozpoczynając działalność od spektaklu A.
Obecnie obaj założyciele realizują osobne projekty. Wiński od 2002 r., poszukując nowych przestrzenie, sposobów narracji
współczesnych tematów, prowadzi Teatr Usta Usta Republika, z którym stworzył spektakle: Cadillac, Ambroży, Driver, Alicja
0 700, Ambasada oraz 777. Scenariusze przedstawień współtworzą Ewa Kaczmarek i Kamil Macejko.
22.45 – Klub festiwalowy, spotkanie z twórcami (kawiarnia Off Cafe, ul. Prądzyńskiego 4)
20 maja 2011 (piątek)
10.30 – Smok Wawelski Teatr Domowy (scena przy DH Kupiec)
Smok Wawelski – przedstawienie edukacyjno-ekologiczne, oparte na prostym rymowanym tekście i wpadających w ucho
piosenkach. Dekoracja budowana na oczach widza, szybkie zwroty akcji, niekonwencjonalne lalki, gra aktorska oparta na
klasycznej klaunadzie i częste interakcje zapewniają widzom 40-45 minut świetnej zabawy i zdrowego śmiechu.
Teatr Domowy Chmielna 6 www.teatrdomowy.republika.pl
Założony w 1996 roku przez Annę i Macieja Dużyńskich – małżeństwo profesjonalnych aktorów zamieszkałych pod wyżej
wymienionym adresem – Teatr Dla Dzieci.
Rozpoczęliśmy swoją działalność w przekonaniu, że teatr autentyczny, uczciwy wobec widza (niezależnie od pochodzenia,
wieku czy stanu posiadania) można tworzyć profesjonalnie nie tylko w wielkich instytucjach, a może nawet wbrew nim... Prócz
działalności w TEATRZE DOMOWYM CHMIELNA 6 na co dzień pracujemy w zawodowych warszawskich teatrach (Anna –
Teatr Lalka, Unia Teatr Niemożliwy, Maciej – Teatr Na Woli, Unia Teatr Niemożliwy).
20.30 – Sąsiad 2011 Teatr Formy (scena przy DH Kupiec)
Telenowela Pantomimiczna Sąsiad 2011 – Spektakl pantomimy opowiadający o życiu toczącym się w pewnej kamienicy.
Przedstawienie ujęte w trzech odcinkach telenoweli pantomimicznej odgrywanej jeden po drugim. Osią spektaklu stały się wątki
z życia codziennego na poszczególnych piętrach, w których dzieje się akcja sztuki. Jednakże głównym wątkiem staje się los
samotnego pana Stanisława – bezrobotnego polonisty zamieszkującego na strychu. Jego pasją jest podglądanie gwiazd i
sąsiadów. Pewnego dnia pan Stanisław spostrzega ze ilekroć napuszcza wody do wanny w odbiciu jawi mu się wizja
upragnionej kobiety. Problem w tym, że nieustanny chlupot wody w porach nocnych przeszkadza sąsiadom. Jak łatwo się
domyśleć pan Stanisław szybko staje się ofiarą sąsiedzkiej bezsilności. Spektakl zwięzły, groteskowy, zabawny, obfitujący w
rubaszny humor ale i w poetycką subtelność oraz wzruszenie. Stawia pytanie o granice inności. Na ile bycie „innym”
przeszkadza innym? Spektakl bez użycia słowa. Dynamiczna muzyka. W spektaklu bierze udział pięciu zawodowych aktorów
pantomimy, wywodzących się ze szkoły Henryka Tomaszewskiego.
Obsada: Józef Markocki, Ewelina Ciszewska, Bartłomiej Ostapczuk, Jan Kochanowski, Johannes Stubenvoll (Niemcy).
Obsługa techniczna: Krzysztof Cichała, Marek Zgoda.
Scenariusz, reżyseria: Józef Markocki.
Muzyka: Adrian Konarski, Krzysztof Borowicz.
21.30 – Tańcz Teatr A3 (parking przed OCK)
Spektakl ruchowy, oparty na rytmie i rysunku tańca. Zupełnie bez słów uwodzi widza, prowadzi krętą ścieżką emocji.
W odrealnionej, zdeformowanej lustrami przestrzeni teatralnej garderoby czy może nocnej kawiarni, poza czasem, spotykają się
mężczyźni i kobiety. Postaci tańczą, kłócą się w tańcu, uwodzą i odrzucają, tworzą konstelacje ciał, wybuchają histerycznym
Strona 2 z 5
Festiwal Teatralny InQbator ulicy vol. 2 | Ostrołęka, 19 – 21 maja 2011 | Program
śmiechem. Poruszają się w rytmie tanga, nokturnów i preludiów Chopina oraz ciążących, milczących pauz wyznaczających rytm
emocji.
Rytmy i pauzy. Taniec, ruch i uderzenia.
Zatrzymania, załamania, pęknięcia.
Tango upadłych serc i ulotnych dusz.
Zatrzymania w ruchu, pęknięcia w rytmach. Tango wykorzystane jako forma, nie maestria. Ukazane w minimum ruchu, bez
pantomimicznych „ozdobników”. Jako treść relacji kobieta – mężczyzna i mężczyzna – mężczyzna, bez „filozoficznej” nadwyżki.
Pożądanie, napięcie, intencje zostały przeniesione na scenie w szereg poruszających scen znaczących, grających
najprostszym rekwizytem i uwodzących powtarzalnym, ale nieoczywistym ruchem, gestem aktorów – tym, co tak
charakterystyczne dla A3 Teatru.
Ten spektakl uwodzi. I dręczy intensywnością emocji.
Spektakl powstał z inspiracji muzyką Chopina, ze zbliżenia mało znanych nokturnów i preludiów Chopina do struktury rytmów
tanga, które zbudowały spektakl na osi tango – spotkanie – taniec. Jednak muzycznie spektakl tworzą nie „standardowe” utwory
Chopina, a aranżacje kompozycji chopinowskich przełożone na język współczesnej muzyki.
Koncepcja, scenariusz, reżyseria, ruch sceniczny: Dariusz Skibiński
Scenografia: Roman Woźniak
Muzyka: Jacek Hałas
Producent: Agata Rychcik-Skibiński
Obsada: A3Teatr (Katarzyna Barczon, Justyna Jary), Magdalena Tabor, Anna Jegerska-Michalska, Barbara Songin, Grażyna
Tabor, Patrycja Trzoch, Jacek Sulima, Stanisław Dembski, Wiktor Malinowski, Tomasz Sikora.
A3Teatr www.a3teatr.pl
Teatr różnorodności, teatralne panopticum. Nie posługuje się tekstem, choć ten czasem pojawia się. Nie jest teatrem tańca, a
jednak ruch łączy z muzyką. Nie jest pantomimą, a gloryfikuje gest, ten najbardziej nieznaczny. Nie trzyma się linearnych
historii, a aktorów wiąże siatką wzajemności; wodzi na pokuszenie humoru i zasępienia, przerysowania zwyczajności, groteski i
absurdu. Przetwarza codzienność tworząc z niej kod rytuałów, niezależnych aktów, które układają się na scenie w kolejne
odsłony, sekwencje. Widzom pokazuje kalejdoskop obrazów – dynamicznych i statycznych, ostrych i rozmazanych
wrażliwością. Nie nazywa rzeczy do końca, pozostawia tę sferę odbiorcy.
22.45 – Klub festiwalowy, spotkanie z twórcami (kawiarnia Off Cafe, ul. Prądzyńskiego 4)
21 maja 2011 (sobota)
12.00 – Wyprawa dr. Dolittle Teatr Domowy (scena przy DH Kupiec)
Wyprawa Dr. Dolittle – znany wszystkim doktor zwierząt po raz kolejny ratuje życie. Tym razem wyrusza w morską podróż na
ratunek małpom. Natrafia na wiele komplikacji (burza morska, spotkanie z piratem i rekinem), które jednak nie przeszkadzają
mu w dotarciu do celu i wypełnieniu misji. Przedstawienie uczy, że możemy pokonać wszelkie przeciwności losu, jeśli nam na
czymś bardzo zależy.
Reżyseria i scenografia: Anna i Maciej Dużyńscy
Muzyka: Marek Żurawski
16.00 – Hamlet Teatr Walny (scena przy DH Kupiec)
Hamlet – nawiedzony zrządzeniem losu przez Ducha Ojca – przypadkowo wtajemniczony w Inną Rzeczy Wistość – dotknięty
Palcem Boga – naznaczony odpowiedzialnością doświadczenia transcendencji a zarazem bezradny wobec własnej
niedoskonałości próbuje odnaleźć siebie przy pomocy gry w obłęd i gry w ogóle. Hamlet to postać w nieustającej relacji z
Duchem Ojca - relację obrazuje animacja. Dramat, który przeżywa to dotkliwa nieprzystawalność świata Ducha i Materii oraz
obcość materii świadomej Ducha w świecie, który go ignoruje.
Co robią tu inne postaci? Poloniusz, Król, Królowa i inni. Jaka jest ich funkcja? Reprezentują świat materii izolowanej od Ducha
(to świat podwodny). Tragedia Hamleta pociąga za sobą tragedię innych postaci dramatu mimo, że postaci te istnieją w
separacji. Hamlet w drodze do Ducha Ojca uwalnia żądze, lęki, obawy pozostałych postaci. Hamlet egzystuje połowicznie w
świecie Ducha - jako jedyny nie jest zanurzony w wodzie. Ogranicza go tylko puste akwarium sceny. Wyzwolić może go jedynie
śmierć, która połączy go z Duchem Ojca.
Reżyseria, adaptacja, scenografia: Adam Walny
Muzyka (wiolonczela i dzwony rurowe): Lars Kynde
Praca z tekstem, światła: Marek Zięba
Używane techniki lalkarskie:marionetki podwodne oraz lalka bunraku
Walny-Teatr www.walny-teatr.sdk.pl
Walny-Teatr powstał w roku 1999 z inicjatywy Adama Walnego, absolwenta wydziału Reżyserii Teatru Lalek Akademii
Teatralnej w Warszawie, stypendysty Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Teatr w swych pracach penetruje różne
Strona 3 z 5
Festiwal Teatralny InQbator ulicy vol. 2 | Ostrołęka, 19 – 21 maja 2011 | Program
tradycje teatru lalki, maski i przedmiotu w warunkach studyjnych, estradowych i ulicznych. Używa lalki również poza sceną: w
edukacji, terapii i sztuce performance. Adam Walny jest twórcą takich widowisk jak „Kuglarz i Śmierć”, „Motyl”, „Genesis”,
„Kamieniarz”, „Misterium Narodzenia”, „Dziadek”, z którymi uczestniczy w najważniejszych festiwalach sztuki lalkarskiej w
Polsce i za granicą. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród. Adam Walny jest autorem podręcznika do teatru lalek „Teatr
Przedmiotu” (SDK 2007) oraz założycielem Instytutu Sztuki Lalkarskie i Teatru Przedmiotu w Ryglicach.
Adam Walny (ur. 21 maja 1972) – lalkarz, reżyser, aktor. Jest absolwentem Liceum Sztuk Plastycznych w Supraślu ze
specjalizacją snycerz oraz Akademii Teatralnej w Warszawie jako reżyser teatru lalek.W 1999 roku założył własny teatr, z
którym gościł na wielu prestiżowych festiwalach teatralnych w Polsce i za granicą (m.in. Liepaja, Villiandi, Alytus, Turnov, Łódź,
Ostrów Wlkp., Toruń, Częstochowa, Poznań, Kwidzyn), ze spektaklami "Kuglarz i Śmierć", "Genesis", "Motyl", "Kamieniarz",
"Misterium Narodzenia", "Dziadek". W roku 2009 zaadaptował "Przygody Münchhausena" Gottfrieda Augusta Bürgera i
wyreżyserował cieszące się dużym powodzeniem "Przygody barona Muenchausena" w łódzkim Teatrze Nowym.
Zdobywca kilkudziesięciu nagród na festiwalach teatralnych w Polsce i za granicą, między innymi pierwszej nagrody na VI
Międzynarodowym Festiwalu Solistów Lalkarzy. Dwukrotnie był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od
2004 roku organizuje przy Staromiejskim Domu Kultury w Warszawie festiwal "Święto Głupców" (w roku 2010 rozpoczęcie
festiwalu planowane jest na 30 stycznia).
Założył Instytut Sztuki Lalkarskiej przy własnym teatrze oraz Pracownię Teatru Przedmiotu przy Staromiejskim Domu Kultury w
Warszawie. Jest autorem programów edukacyjnych (Lekcje z lalki) i terapeutycznych (Lalka z duszą). Prowadzi różnego
rodzaju warsztaty dla dzieci i dorosłych, był terapeutą na plenerach twórców niepełnosprawnych organizowanych przez
Stowarzyszenie NIKE. Współpracował ze Stowarzyszeniem Twórców Niepełnosprawnych, Stowarzyszeniem Rodzin i Przyjaciół
Osób z Upośledzeniem Umysłowym "Chata z pomysłami", Centrum Edukacji Teatralnej w Gdańsku, Teatrem Muzycznym w
Gdyni, Białostockim Teatrem Lalek, Eksperymentalnym Studiem Tańca EST w Krakowie. W roku 2007 opublikował książkę
Teatr przedmiotu. Kulisy warsztatu. Arkana rzemiosła.
17.00 – 2 b continued Warszawski Teatr Tańca i Atelier WTT (scena przy DH Kupiec)
Spektakl o manipulowaniu człowiekiem przez innych ludzi. Zainspirowany doświadczeniami zawodowymi autorek – trzech
tancerek. Opowiadają o barierach stawianych przez ludzi, prawo i system wobec osób wyróżniających się, wybijających i
chcących dzielić się swoją wiedzą z innymi. Warszawski Teatr Tańca po raz pierwszy wystąpi w przestrzeni publicznej, na ulicy.
Reżyseria, choreografia: Aleksandra Dziurosz.
Warszawski Teatr Tańca www.wtt.waw.pl
Powstał w styczniu 2008 roku. Pomysłodawczynią, założycielką i dyrektorem teatru jest dr Aleksandra Dziurosz – choreograf,
tancerka, nauczyciel tańca współczesnego.
Oficjalnie zespół zainaugurował działalność spektaklem Chopin–ex-saturo do muzyki Fryderyka Chopina. Miało to miejsce 28
lipca 2008 roku, podczas Chopinianów – VI Dni Fryderyka Chopina, w Teatrze na Wodzie w Łazienkach Królewskich w
Warszawie. W grudniu 2008 roku, podczas Warszawskiej Nocy Tańca, odbyła się premiera spektaklu Trwa-nie, drugiej
produkcji Warszawskiego Teatru Tańca. Ex-it to trzeci spektakl w repertuarze zespołu. Jego premiera odbyła się 26 listopada
2009 roku w ramach Com`in Festiwal w Warszawie.
Głównymi celami Warszawskiego Teatru Tańca są popularyzacja sztuki tańca jako środka wypowiedzi oraz budowanie
przestrzeni dialogu z widzem. Ideą zespołu jest tworzenie współczesnych spektakli teatru tańca opierających się na
interdyscyplinarnym podejściu do twórczości artystycznej, kreujących nową, unikalną formę taneczną skontrastowaną wobec
baletu klasycznego, przekraczającą granice rodzajowe, techniczne i stylistyczne.
Teatr Aleksandry Dziurosz ma formę pluralistyczną. Jest kombinacją tańca, ruchu, teatru, muzyki i sztuk wizualnych. Realizuje
spektakle i działania performatywne także poza tradycyjną przestrzenią teatralną – w miejscach, gdzie ta forma sztuki gości
rzadko lub wcale.
Zespół tworzą profesjonalni tancerze tańca współczesnego i baletu klasycznego. Otwarta formuła WTT pozwala na zapraszanie
nowych twórców i wykonawców.
17.50 – Oficjalne zakończenie festiwalu
20.30 – Pokój Teatr Snów (parking przed OCK)
Samotny mieszkaniec niezwykłego pokoju usytuowanego na pograniczu marzenia i rzeczywistości czeka, śni, wspomina. Jego
przestrzeń przyciąga uwagę. Dla nas jest miejscem gry, zabawy. Świat, który otacza bohatera jest karłowaty, chociaż licznie
zaludniony. Nawet zazdrości czasem żyjącym tam postaciom. W normalnym pokoju nie potrafiłby jednak zamieszkać i żyć
szczęśliwie. Marząc o miłości nie dostrzega tej, która troszczy się o niego organizując jego życie. A czasem, chyba nie tylko we
śnie, staje się jego partnerką. Mogłaby nią być. Gdyby ją dostrzegł.
Czy bohater ucieka od rzeczywistości, czy też na nią wpływa?
Gdy śpi to czy śni sen we śnie?
Czy my widzowie jesteśmy z jego snu?
Czy będziemy gdy śnić przestanie?
Może to on utrzymuje nas przy życiu?
Może istniejemy dzięki niemu, dzięki jego kreacji?
Dzięki jego samotnemu wysiłkowi by ciekawie śnić, by trwał teatr?
Co będzie gdy ostatecznie opuści swój pokój?
Scenariusz, reżyseria i oprawa plastyczna: Zdzisław Górski
Muzyka: collage
Strona 4 z 5
Festiwal Teatralny InQbator ulicy vol. 2 | Ostrołęka, 19 – 21 maja 2011 | Program
Teatr Snów www.teatrsnow.pl
Zespół istnieje od 1986 roku. Przygotował do tej pory 16 spektakli ulicznych i cztery przedstawienia sceniczne. Łącznie wystąpił
ponad 600 razy na ulicach Gdańska, wielu miast Polski a także za granicą.
Teatr prezentował swoje spektakle na wielu prestiżowych festiwalach, między innymi w Awinionie, Marsylii, Lozannie,
Edynburgu, Stockton, Gandawie, Sewilli, Archangielsku, Kopenhadze. Występował też w wielu miastach Holandii, Niemiec,
Danii, Szwecji a także Czech i Słowacji.
Teatr Snów zdobył nagrody na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych, Międzynarodowych Targach Inicjatyw Teatralnych w Pile,
Zderzeniu Teatralnym w Kłodzku oraz otrzymał Nagrodę Teatralną Wojewody Gdańskiego za rok 1994 za twórczą kontynuację
tradycji teatru alternatywnego na Wybrzeżu.
Dyrektor Artystyczny teatru Zdzisław Górski otrzymał nagrodę im. Jana Dormana za rok 1993 przyznaną przez Polski Ośrodek
Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży, tytuł Instruktora Roku 1993 przyznawany przez Zarząd
Główny Towarzystwa Kultury Teatralnej oraz Nagrodę Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury za 1999rok.
21.30 – Wiśniowy sad Lwowski Akademicki Teatr Woskresinnia (parking przy ul. Prądzyńskiego,
za sceną przy DH Kupiec)
...wiśniowy sad kwitnie tylko raz do roku, a jego świetność przemija zbyt szybko.
Wola ugruntowania mocnej pozycji wśród europejskich teatrów plenerowych sprawiła, że lwowscy artyści zmierzyli się z
najwybitniejszym dramatem dorobku Antoniego Czechowa Wiśniowy sad. Spektakl porusza temat przemijania, nieuchronnej
utraty miłości, przywiązania i tęsknoty.
Reżyser za pomocą ciepłego liryzmu i pogodnej ironii z maestrią buduje postaci Wiśniowego Sadu. Spektakl porusza temat
przemijania, nieuchronnej utraty miłości, przywiązania i tęsknoty. Widz z humorem śledzi infantylne przygody bohaterów,
zastanawia się nad ich przyszłością i płacze nad ich losem. Spektakl ten zrealizowany został za pomocą typowych środków
przekazu dla lwowskiego teatru Woskresinnia. Dzięki mistrzowskiemu operowaniu obrazem, intrygującej scenografii czy
wysokim walorom sztuki aktorskiej, dzieło zyskało nowy wymiar.
Wiśniowy sad uhonorowano Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Biała Wieża” w Brześciu (Białoruś) oraz
Nagrodą Jury Konkursowego na X Jubileuszowym Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Głosy Historii” w Wołogdzie
(Rosja).
Scenariusz i reżyseria: Jarosław Fedoryszyn
Scenografia i kostiumy: Alla Fedoryszyna
Aktorzy: Ala Fedoryszyna, Natalia Marczak, Tatiana Tkaczenko, Wołodymir Czuchonkin, Taras Juryczko, Wołodymir Geljas,
Wołodymir Gubanow, Andrij Dusznyj / Andrij Kozak, Piotr Mykytiuk, Evgenij Pietrov, Sergij Chygis.
Dźwięk: Sergiy Kondratovicz
Lwowski Akademickie Teatr Woskresinnia www.voskresinnia.eu
Teatr Woskresinnia powstał we Lwowie w 1990 roku na fali przeobrażeń społecznych po odzyskaniu przez Ukrainę
niepodległości. W wyniku porozumienia się młodych aktorów z różnych miast Ukrainy, którym nie wystarczał państwowy, lekko
akademicki, istniejący na Ukrainie teatr, i którzy pod wodzą doświadczonego twórcy Jarosława Fedoryszyna postanowili
stworzyć nową scenę. Teatr Woskresinnia pod dyrekcją Jarosława Fedoryszyna – absolwenta reżyserii Instytutu Teatralnego w
Charkowie i moskiewskiego GITIS bardzo szybko podbił serca lwowskiej publiczności prezentując światową dramaturgię, która
dotąd nie była prezentowana na scenach dramatycznych Ukrainy. Krok po kroku, wypracowywano własną, charakterystyczną
formułę sceniczną, łączącą tradycyjne psychologiczne aktorstwo z nowatorską formą plastyczną. Każda premiera dla Jarosława
Fedoryszyna jest poszukiwaniem od zera najwłaściwszych środków wyrazowych i budowaniem formuły Teatru, bliskiego sercu,
i wyrażającego niepokój czasów w jakich przyszło mu żyć i tworzyć. Artyści Teatru Woskresinnia w ciągu swojego
dwudziestoletniego istnienia, prezentowali swoje spektakle w Ukrainie. Chętnie zapraszani do Polski wzięli udział w
międzynarodowych festiwalach teatralnych m.in. we Wrocławiu, Krakowie, Gdańsku, Szczecinie, Kaliszu, Warszawie.
Odwiedzili też festiwale w Edynburgu, Nowym Sadzie, Lublanie, Mariborze, Holzminden, Archangielsku, Trabzonie, Brześciu,
Lenz, Kairze, Bratysławie, Moskwie, Seulu, Valladolid, Salamance, Pradze, Montegranaro, Teheranie. Wszystkie spektakle
mają własny charakter, są efektowne, ale nie efekciarskie i prezentują wysoki kunszt sztuki aktorskiej. Do niebywale
interesujących inscenizacji widzowie i krytyka zgodnie zaliczyli Trzy siostry Czechowa, Drogę do Damaszku Strindberga,
Gigantów z Gór Pirandella, Hioba Karola Wojtyły, Zwiastowanie Claudela, a ostatnio Zachodnią Przystań - Bernarda-Marii
Koltesa i Oszalałego z miłości Sama Sheparda. Od 1996 roku Woskresinnia specjalizuje się w realizacji przedstawień
plenerowych. Rozmach i widowiskowość spektakli, połączone z mistrzowską grą aktorska przyniosły Teatrowi rozgłos i uznanie
publiczności. Do najgłośniejszych przedstawień scenicznych doszły plenerowe spektakle wyreżyserowane przez autora
scenariuszy Jarosława Fedoryszyna: Fiesta Baryliefa, Święte i Grzeszne, Danyło Halicki, Hiob, Marzenia, Gloria, Wiśniowy Sad,
Gazeta czyli Życie jest piękne, a ostatnio Spotkać Prospera i Misterium Pinsla. Teatr Woskresinnia dzięki tym realizacjom stał
sie niekwestionowanym liderem teatru ulicznego Ukrainy i jednocześnie jest Zespołem bardzo często zapraszanym na
międzynarodowe festiwale teatralne. W 2010 roku w dowód uznania osiągnięć artystycznych Ministerstwo Kultury Ukrainy
nadało Teatrowi wysoce prestiżowy status teatru Akademickiego.
22.45 – Klub festiwalowy, spotkanie z twórcami (kawiarnia Off Cafe, ul. Prądzyńskiego 4)
Uwaga! Godziny rozpoczęcia spektakli mogą ulec drobnym zmianom. Najbardziej aktualne informacje znajdują
się na www.festiwalinqbator.pl
Strona 5 z 5