Pesymistyczny styl wyjaśniania sukcesów
advertisement
Znaczenie kompetencji miękkich dla rozwoju zawodowego i osobistego Świadomość tego, czego oczekujemy od siebie i sposobów, dzięki którym możemy spełnić te oczekiwania. Znajomość technik, które pomogą zwiększyć nasze zaangażowanie w to, co robimy i zwiększyć szanse na odniesienie sukcesu. Motywacja = motyw + akcja Moim celem jest pokój na świecie. Simple – Prosty Mesurable – mierzalny, Achievable – osiągalny Relevant – istotny Timely defined – określonym w czasie Dlaczego nie chce mi się nic zrobić? Muszę czy chcę? TEORIA WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI: Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania wynikającym z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia. Trudność – zdefiniowanie trudność Przekonanie – powstałe na jej skutek wyobrażenie Skutek - sytuacja, do której doprowadziła trudność wyjaśnienia przekonania Z PRZEKONANIEM TRZEBA SOBIE PORADZIĆ: odwrócić uwagę albo zakwestionować „Nie wiedzieli, że nie można tego zrobić, więc to zrobili” Styl wyjaśniania – sposób, w jaki jednostka interpretuje wydarzenia Pesymistyczny styl wyjaśniania niepowodzeń - niepomyślne wydarzenia mają przyczyny o stałym charakterze i są spowodowane własną aktywnością, wadami, ograniczeniami, brakiem wiedzy, czyli przyczynami wewnętrznymi osoby. Pesymistyczny styl wyjaśniania sukcesów – wydarzenia pomyślne są zjawiskami przejściowymi i zachodzą one czasami. Osoba jest przekonana, że spotkał ją szczęśliwy los i przede wszystkim szczęśliwemu zbiegowi okoliczności zawdzięcza powodzenie. Optymistyczny styl wyjaśniania sukcesów – przekonanie, że pomyślne wydarzenia mają przyczyny o stałym charakterze i są spowodowane własną aktywnością i wysiłkiem. Optymistyczny styl wyjaśniania sukcesów - wydarzenia niepomyślne mają charakter przejściowy, spowodowane są chwilową niedyspozycją, złym samopoczuciem. Przyczyny niepowodzenia umiejscawiane są poza osobą, na zewnątrz. Trzy wymiary wyjaśniania: stałość, personalizacja, zasięg. Optymizmu można się nauczyć! Wyuczony optymizm - optymizm rozsądny – optymizm uwzględniający ryzyko porażki. Nie chodzi o to, żebyśmy za wszelką cenę myśleli pozytywnie, ale o to, co myślimy, kiedy spotykają nas niepowodzenia. ( myślenie nienegatywne). Aktywizuje jednostkę do działania, motywuje. Wyuczony optymizm = dokładne rozpoznanie sytuacji + uwzględnienie ryzyka porażki Czynniki zewnętrzne: negatywne, pozytywne Czynniki wewnętrzne: negatywne, pozytywne Sukces, pieniądze, kara, nagroda, nagana , odpowiedzialność, stres, nagroda, prestiż, poczucie bezpieczeństwa, rodzina, niezależność, wolność, rozwój osobisty, stres, lęk, poczucie presji. Porównywanie się do innych (przykład KFC to może być dobry przykład, ale tylko dla tego konkretnego człowieka) Jednostka maksymalna – jednostka odczuwająca presję samodoskonalenia się aż do śmierci. Pamiętaj, żeby uwzględnić ryzyko niepowodzenia! Autopromocja – kontrolowanie sposobu, w jaki widzą nas inni i tworzenie pozytywnego obrazu swojej osoby; szereg działań mających przekonać otoczenie co do naszej kompetencji. Eksponowanie swoich mocnych stron, minimalizowanie słabych. Kreowanie wizerunku swojej osoby na osobę kompetentną i odpowiedzialną. PUNKT WYJŚCIA – świadomość swoich mocnych i słabych stron. Efektywność naszej komunikacji z otoczeniem: 55% wrażeń przekazywanych językiem ciała 38% tonem głosu 7% poprzez wypowiadane słowa Pierwsze wrażenie - jest jednym z najsilniejszych czynników wpływających na nasz odbiór innych osób. Przyjmuje się, że trwa od 4 do 6 sekund. W tym krótkim czasie oceniamy drugą osobę i przypinamy odpowiednie etykiety, na przykład: "podoba mi się", "jest wiarygodny", "czuję/nie czuje się przy nim bezpiecznie". Pierwsze wrażenie tworzy się przede wszystkim na podstawie komunikacji niewerbalnej. Nadanie znaczenia i kontekstu komunikatom werbalnym lepsze zrozumienie działań, możliwość odczytania intencji; Wzmocnienie przekazu i budowa wizerunku wiarygodność, perswazja; Ekspresja emocji wzbudzenie empatii, nawiązanie relacji, wywołanie określonej reakcji; Postawa Mimika Dotyk Gesty PARAJĘZYKOWA: Akcent, rytm, intonacja, inne odgłosy, metawiadomość, (informacja przekazana między słowami). Najczęstsze symptomy fizjologiczne w komunikacji niewerbalnej Pocenie się Rumieniec Drżenie ciała, nóg, rąk Suchość w gardle Tężenie mięśni Mrowienie Zakłócenia oddychania 1. Nieutrzymywanie kontaktu wzrokowego lub natarczywy kontakt 2. „Naruszanie terytorium” 3. Negatywne pierwsze wrażenie 4. Niewłaściwy dobór czasoprzestrzeni 5. Używanie elementów parajęzykowych utrudniających komunikację 6. Niezgodność/rozbieżność przekazów werbalnych i niewerbalnych 7. Zamknięta postawa ciała Komunikacja werbalna – umiejętne przekazywane informacji o swoich sukcesach. GŁOS i WYMOWA Unikaj komunikatów paralingwistycznych (yyy…aaaa…eeee….) Intonuj i różnicuj swój głos zależnie od wypowiadanych treści, Nie bój się przerw - możesz pracować ciszą, Uważaj na to, jak mówisz, nie mów zbyt szybko ani zbyt wolno. TYP MÓWCY EFEKT Ciepły i przyjazny -Odbiorcy czują się swobodniej -Zmniejszenie dystansu między stronami (mówcą i audytorium) Rzeczowy i pewny siebie -Wrażenie, że przedstawiane informacje są rzetelne Szczery -Słuchacze nie doszukują się ukrytych podtekstów w jego wypowiedzi - Przyjmują przekazywane im treści jako użyteczne, praktyczne TYP MÓWCY EFEKT Kreatywny - Słuchaczy nie nudzi treść, która jest im przekazywana Inspirujący - Pociąga swoim entuzjazmem i świeżością spojrzenia na dane zagadnienie Stój zawsze przodem lub bokiem do odbiorcy/odbiorców. Jeśli jesteś odwrócony, bo np. chcesz coś zapisać to napisz to spokojnie, w milczeniu, potem odwróć się i dopiero mów. Jeśli występujesz z innymi osobami (np. zebranie) odsłaniaj je. Jeśli to tylko możliwe, niech „publiczność” widzi za Tobą ścianę, a nie inną osobę. Bądź odsłonięty, bo to buduje zaufanie i wiarygodność. Umieść rekwizyty za sobą lub obok siebie. Szczególnie zdradliwe są mównice i tzw. stoły prezydialne - oddzielają mówcę od widowni i skracają optycznie postać, więc unikaj ich, jeśli to możliwe. Ukryj rekwizyty, gdy nie są potrzebne - wyjmuj rekwizyt tuż przed użyciem, a potem od razu schowaj. Podawanie zbyt wielu szczegółów Brak związku teorii z praktyką Odwrócenie proporcji między treścią a dygresją Brak jasnej struktury przekazu Brak zaangażowania Brak przekonania do wygłaszanych treści Brak wyraźnego stanowiska osoby mówiącej Brak własnych odautorskich komentarzy Monotonny sposób przekazu Czytanie ze slajdów Mówienie za cicho, jakby do siebie Zbyt wolne tempo (rozwodzenie się, przeciąganie prostych zagadnień) Zaprezentuj się jako partner, osoba, z którą można negocjować, ale nie osoba uległa. Zachowania asertywne - to zespół zachowań interpersonalnych, wyrażających uczucia, postawy, życzenia, opinie lub prawa danej osoby w sposób bezpośredni, stanowczy i uczciwy, a jednocześnie respektujący uczucia, postawy, życzenia, opinie i prawa innej osoby/ osób. (Satysfakcja to nie zmuszenie innej osoby do przyjęcia naszego stanowiska, ale zadowolenie z naszej postawy). Umiejętność mówienia o sobie dobrze Umiejętność przyjmowania komplementów Umiejętność przyjmowania krytyki Umiejętność przyznawania się do błędów Umiejętność odmawiania Postawa agresywna - Dotyczy sytuacji kiedy to my sami dominujemy nad kimś i przejawia się w poprzez szantaż (np. emocjonalny), inwazję, rozkazywanie, pouczanie, przemoc słowną (i niestety czasem fizyczną). Postawa pasywna (uległa) - która polega na rezygnacji z respektowania swoich praw, podporządkowaniu się innym. Ma ona miejsce kiedy ktoś nad nami dominuje (faktycznie lub tak się nam wydaje). Asertywna odmowa składa się z trzech elementów: Ze słowa „NIE” Z jasnego i konkretnego określenia czynności, której nie chcesz wykonać Z krótkiego i prawdziwego uzasadnienia odmowy. Technika otwartych drzwi – stosowana w sytuacjach, kiedy jesteśmy krytykowani, zwłaszcza w agresywny sposób: - Pogodzenie się z faktami Zgoda z każdą prawdą zawartą w krytyce Zgoda z prawdopodobną sytuacją Przyjęcie logiki wypowiedzi, ale uzupełnienie jej własnym poglądem na sprawę Uważnie słuchanie, tego co mówi partner i wykorzystanie w odpowiedzi jego własnych słów - - Inne techniki asertywne Technika zdartej płyty - polega na wytrwałym przypominaniu swoich próśb czy oczekiwań bez uczucia gniewu czy zdenerwowania w sposób klarowny i spokojny Technika kompromisu – próba porozumienia, zadowolenia obu stron konfliktu. Wychodzimy od punktów, w których się zgadzamy, badamy jak daleko obie strony mogą iść na ustępstwa. Kompromis - rozwiązanie, w którym osiągamy maksymalny zysk przy minimalnej stracie drugiej strony. Technika samootwarcia – zdolność do spontanicznej rozmowy z drugą osobą; umiejętność wypowiadania się na dany temat. Człowiek asertywny przyznaje się do błędów i przeprasza: bez szukania okoliczności łagodzących bez przerzucania winy na coś/kogoś innego bez obawy iż jego autorytet zostanie pomniejszony ewentualnie uzupełniając przeprosiny programem naprawczym (o ile jest on możliwy) Metoda „kanapki” – żeby słowa krytyki stały się łatwiejsze do przełknięcia, warto okrasić je dobrą uwagą i umiejętnie zmotywować na przyszłość. Krytykujemy za zachowania, nie za cechy! Krytykujemy w rozmowie w cztery oczy, chwalimy publicznie. Zachowanie asertywne Jest bezpośrednie Jest stanowcze Jest uczciwe Nie zawiera treści nastawionych na skrzywdzenie drugiej osoby Dziękuję za uwagę!
