Komentarz do Ordynacji podatkowej Art. 49. § 1. W razie wydania

Komentarz do Ordynacji podatkowej
Art. 49. § 1. W razie wydania decyzji na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub pkt 2 nowym terminem
płatności jest dzień, w którym, zgodnie z decyzją, powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub
zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę albo poszczególnych rat, na jakie został rozłożony
podatek lub zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę.
§ 2. Jeżeli w terminie określonym w decyzji podatnik nie dokonał zapłaty odroczonego podatku
lub zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub nie zapłacił którejkolwiek z rat, na jakie
został rozłożony podatek lub zaległość podatkowa wraz z odsetkami za zwłokę, terminem płatności
podatku lub zaległości podatkowej objętej odroczeniem lub ratą staje się odpowiednio termin
określony w art. 47 § 1-3.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do odroczonych lub rozłożonych na raty należności
płatników lub inkasentów.
Art. 50
Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, przedłużać terminy
przewidziane w przepisach prawa podatkowego z wyjątkiem terminów określonych w art. 68–71, art. 77 § 1,
art. 79 § 2, art. 80 § 1, art. 87 § 3 i 4, art. 88 § 1 i art. 118, określając grupy podatników, którym przedłużono
terminy, rodzaje czynności, których termin wykonania został przedłużony, oraz dzień upływu przedłużonego
terminu.
I. Nowy termin płatności. Jeżeli zostanie wydana decyzja odraczająca termin płatności podatku lub
rozkładająca na raty jego zapłatę, podatnika nie obowiązują terminy płatności wynikające z art. 47 Ordynacji
podatkowej. Nowym terminem płatności podatku staje się dzień, w którym zgodnie z przedmiotową decyzją
powinna nastąpić zapłata odroczonego podatku lub jego rat. W przypadku odroczenia płatności zaległości
podatkowych dochodzi do wyznaczenia całkowicie nowego terminu zapłaty (w przypadku zaległości
podatkowej nie można mówić o terminie jej płatności, w związku bowiem z upływem terminu płatności podatku
dochodzi do powstania zaległości podatkowej, a w samej ustawie brak jest terminu płatności zaległości
podatkowej, który mógłby zostać odroczony).
II. Niedotrzymanie odroczonego terminu lub terminu płatności raty. W przypadku niedotrzymania
odroczonego terminu płatności podatku (zaległości podatkowej) albo terminu płatności raty podatku (zaległości
podatkowej), terminem płatności staje się ponownie termin pierwotny, wynikający z przepisu prawa bądź
decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Konsekwencją tego jest, w przypadku niedotrzymania
odroczonego terminu płatności podatku, powstanie zaległości podatkowej istniejącej od upływu pierwotnego
terminu zapłaty podatku, z czym wiąże się obowiązek uiszczenia odsetek za zwłokę. Analogicznie jest również
w przypadku uchybienia płatności raty podatku, z tym że konsekwencje te odnoszą się do raty, której terminu
płatności nie dotrzymano, a nie do całości podatku (pozostałe raty stanowią w zakresie terminu płatności
samodzielny byt prawny).
III. Delegacja dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych. W art. 50 Ordynacji podatkowej
przewidziano dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych możliwość przedłużania terminów
przewidzianych w przepisach prawa podatkowego. Realizacja przedmiotowego uprawnienia możliwa jest w
drodze wydania rozporządzenia, które powinno określać grupę podatników, którym przedłużono termin, rodzaj
czynności, której termin wykonania został przedłużony oraz dzień upływu przedłużonego terminu.
Powyższe uprawnienie nie dotyczy wszystkich terminów przewidzianych w Ordynacji podatkowej, nie
mogą bowiem być przedmiotem przedłużenia terminy:
– przedawnienia prawa do ustalenia zobowiązania (art. 68, 69),
– przedawnienia zobowiązania podatkowego oraz należności płatników i inkasentów (art. 70, 71),
– zwrotu nadpłaty (art. 77 § 1),
– wygaśnięcia prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty (art. 79 § 2),
– wygaśnięcie prawa do zwrotu nadpłaty (art. 80 § 1),
– wystawienia rachunku oraz żądania wystawienia rachunku (art. 87 § 3 i 4),
– przechowywania kopii rachunków (art. 88 § 1),
– przedawnienia prawa do wydania decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej oraz zobowiązania
wynikającego z tej decyzji (art. 118 § 1 i 2).