Rzym – antyczne imperium
advertisement
Rzym – antyczne imperium W pierwszych wiekach naszej ery państwo rzymskie było bezsprzecznie największą potęgą ówczesnego świata. Historia starożytnego Rzymu zaczyna się od 753 roku p.n.e., kiedy Romulus zakłada miasto Rzym i zostaje jego władcą, a kończy się obaleniem cesarza w 476 roku n.e. Architektura Rzymianie posiadali ogromną wiedzę o zakładaniu miast, planowaniu i porządkach architektonicznych budowli, dekoracji i materiałach budowlanych, złudzeniach optycznych i doskonale wiedzieli, jak wykorzystać ją w praktyce. Nowatorskie rozwiązania rzymskich budowniczych umożliwiły dynamiczny rozwój miast. Rzymianie, podobnie jak Grecy, zajmowali się urbanistyką. Budowano miasta zgodnie z przyjętym planem, przy czym miasto miało brukowane ulice przecinające się pod kątem prostym. W centrum miasta znajdował się zabudowany rynek (forum), na którym skupione były najważniejsze budowle miejskie: świątynie, bazyliki, pałace oraz pomniki. W Rzymie powstało wiele gmachów użyteczności publicznej: akwedukty, amfiteatry, cyrki, łaźnie (termy), biblioteki. Wznoszono rotundy – czyli budynki na planie koła, które przykrywano kopułami, konstrukcjami nieznanymi wcześniej. Rzymianie wprowadzili do architektury półkoliste łuki. Forum Romanum Rynek rzymski, plac u stóp Kapitolu ( jedno z siedmiu wzgórz, na których był położony Rzym). Panteon w Rzymie Budowla ma kształt rotundy o średnicy 43,3 m - równej wysokości. Pośrodku ogromnej kopuły, którą jest pokryty znajduje się otwór o średnicy ok. 8 m – jedyne źródło światła dziennego. Mury gmachu mają 7 m grubości. Portyk frontonu podtrzymywany jest przez 16 kolumn z porfiru i granitu o wysokości 12,5 m. Koloseum w Rzymie Amfiteatr nie posiadał dachu, ale w czasie deszczu czy silnego słońca rozciągano nad trybunami i areną zasłonę. Widownia liczyła ponad 50 tysięcy miejsc siedzących, a także kilka tysięcy miejsc stojących. 80 wejść, w razie potrzeby umożliwiało bardzo szybkie opuszczenie amfiteatru. Koloseum jest budowlą na planie owalu o obwodzie 527 m., długości 188 m. i szerokości 156 m., z 4 kondygnacjami sklepionymi krzyżowo, doskonale przemyślanym systemem korytarzy, schodów i wentylacji. Budowla liczyła 3 piętra, które posiadały arkady (sklepienia w kształcie łuków wspartych na filarach i półkolumnach). Ostatnie piętro stanowił mur z otworami okiennymi. Łuk triumfalny Ogromna budowla w kształcie monumentalnej, wolno stojącej bramy stawiana dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia, zwykle zwycięstwa militarnego. Ozdobiona płaskorzeźbami przedstawiającymi bohaterskie czyny władców. Przejście pod łukiem było punktem kulminacyjnym pochodu triumfalnego. Akwedukt rzymski Wodę do rzymskich miast doprowadzały akwedukty. Były to instalacje podziemne oraz nadziemne wodociągi o arkadowej konstrukcji, które dostarczały wodę do fontann, łaźni i domów zamożnych Rzymian z miejsc oddalonych nawet o wiele kilometrów. Rzeźba Rzeźbiarze rzymscy pozostawali pod wpływem sztuki greckiej. Szczególnie rozwinęła się w czasach Cesarstwa rzeźba portretowa i typ "oficjalnego portretu" panujących. Obok idealizujących, wzorem greckim, wygląd twarzy i sylwetki, rzeźbiono również popiersia portretowe, w których bardzo wiernie oddawano rysy twarzy, uwypuklając wszelkie deformacje i oszpecenia spowodowane chorobą lub podeszłym wiekiem. Rzymianie na wielką skalę kopiowali arcydzieła rzeźby greckiej. W Grecji, a od I w. p.n.e. również w Rzymie, powstawały specjalne warsztaty rzeźbiarzy-kopistów. Kopie wykonywano z marmuru, często odtwarzając rzeźby wykonane z brązu, co wymusiło pewne modyfikacje w technice rzeźbienia. Rozwinął się relief dekoracyjny o tematyce historycznej. Umieszczano go na ścianach budowli publicznych, pomnikach, łukach triumfalnych i kolumnach. Upamiętniano w ten sposób ważne wydarzenia, będące dumą Rzymian. Marmurowy posąg cesarza Augusta - I w. p.n.e. Kolumna Trajana – została wzniesiona w 113 r. w Rzymie, ozdobiona reliefami. Popiersie Krassusa, najbogatszego Rzymianina końca republiki. Popiersie Augusta Malarstwo Malarstwo w Rzymie reprezentują przede wszystkim dekoracje wnętrz domów oraz budynków publicznych. Ich świadectwem mogą być malowidła odnalezione w Pompejach. Ówcześni artyści dążyli do ukazania iluzji trójwymiarowej przestrzeni na płaskiej powierzchni ściany. Iluzjonistyczny fresk – Pompeje Fantazyjna architektura przedstawiona na fresku odkrytym w Pompejach Portret pary małżeńskiej z drugiej połowy I w. Obrazu figuralny malowany bezpośrednio na ścianie. Obraz ujęty jest w delikatnie zaznaczone ramy.
