hotelarz

To środowisko specjalistów różnych dziedzin-menedżerów,
szefów kuchni, dekoratorów wnętrz czy dyplomowanych
znawców win.
Jeśli się trafi do renomowanego hotelu, ma szansę przyjmować
królów, cesarzy, prezydentów i gwiazdy światowego formatu.
Szkoły hotelarskie przygotowują do pierwszej
pracy na wielu stanowiskach. Można pracować
na stanowiskach kierowniczych, w recepcji, w
obsłudze ruchu turystycznego, księgowości czy
też nadzorować pracę służby pięter, bo hotel to
skomplikowany system współdziałających ze
sobą zespołów, zarówno tych widocznych, jak i
pracujących niejako za kulisami.
Najbardziej reprezentacyjnym, centralnym
miejscem hotelu, gdzie skupiają się wszystkie
sprawy, jest recepcja.
To tutaj gość jest witany, przyjmowany, tu
załatwia wszelkie formalności, tu zgłasza
swoje życzenia, uwagi i pretensje. Tutaj
powinien uzyskać potrzebne informacje-gdzie
w pobliżu znajduje się bank, co warto zwiedzić
w okolicy czy- jak dojechać na dworzec.
Pracownicy recepcji czuwają też nad pracą
poszczególnych służb hotelowych. Informują
na bieżąco gastronomię lub służby pięter, do
którego pokoju zamawiano posiłek, gdzie
proszono o wymianę ręczników, a gdzie
właśnie zwolniono pokój.
Działalność usługowa. Jej specyfiką jest
gotowość personelu gości w każdej chwili
przez całą dobę. To oni są tutaj najważniejsibez nich hotel by nie istniał. Dlatego poziom
usług jest, obok ceny, podstawowym
kryterium przesądzającym o wyborze hotelu.
Dbanie o potrzeby gościa, jego wygodę i
bezpieczeństwo, żeby nie tylko dobrze się u
nas czuł, ale by jeszcze tu wrócił.
Nie wystarczy hall w marmurach, złote klamki,
wanna z jacuzzi czy łoże z baldachimem. Nie
wystarczy też odpowiednie wykształcenie
kadry, a nawet znajomość języków. Nawet
najbardziej luksusowy hotel ze świetnie
wyszkolonym personelem, ale pozbawiony
miłej atmosfery, nie przyciąganie gości.
Dobry hotelarz ma tę świadomość i dba o to na
każdym kroku. Należy bowiem pamiętać, że
pierwsze wrażenie, jakie wywiera na gościu
witająca go osoba, decyduje często o jego
ocenie całego hotelu.
Pewnie dlatego pierwszy i podstawowy warunek,
wymieniany chórem przez wszystkich
pracowników hoteli jako niezbędny w tym
zawodzie, to- uśmiech!
Pogodne usposobienie, życzliwość, uprzejmość i
zaangażowanie obowiązują tutaj nieustannie.
Dlatego cechą bardzo w tym zawodzie wskazana
jest cierpliwość, opanowanie i umiejętność
zdystansowania się.
W sytuacjach konfliktowych trzeba zawsze
postępować delikatnie i szukać takiego
rozwiązania, które będzie dla gościa
satysfakcjonujące, a przynajmniej go nie urazi.
W środowisku hotelarskim panują niepodzielnie
trzy święte zasady: etyka, estetyka i etykieta.
Dlatego do wielu hoteli i szkół hotelarskich
zaprasza się znawców protokołu
dyplomatycznego, by udzielali młodzieży
lekcji właściwego zachowania i dobrego
smaku.
Młodzi hotelarze uczą się, jak nienagannie
nakryć stół, jak się witać, jak przedstawiać
sobie gości, kogo gdzie posadzić. Jest tez
szereg rygorystycznych przepisów dotyczących
poszczególnych elementów ubioru, sposobu
prowadzenia rozmowy z gościem, zachowania
w konkretnych sytuacjach.
Rozpoczynając prace w tym zawodzie, trzeba dokładnie
wiedzieć , co należy, a czego w żadnym wypadku nie
wolno robić. W obecności niedopuszczalnej jest np.
ziewanie, podpieranie się pod boki, poprawianie fryzury,
jedzenie czy prowadzenie prywatnych rozmów miedzy
pracownikami. W rozmowie z gościem trzeba panować
nad gestami, mimiką, tonem głosu i unikać
kolokwialnego języka. Nawet tak, wydawałoby się,
nieistotne szczegóły , jak długość włosów, wysokość
obcasa czy liczba noszonych pierścionków.
Hotelarz powinien też odznaczać się uczciwością
i odpowiedzialnością.
Wszystkich pracowników powinna
obowiązywać dyskrecja. Nie wolno udzielać
osobom trzecim żadnych informacji na temat
gości. Można w ten sposób nie tylko
zaszkodzić gościowi i na zawsze stracić
klienta, ale narazić hotel na sławę, podważyć
renomę i wiarygodność.