Wszystek cukier zjadłam mamie..czyli o hipoglikemii

Wszystek
cukier
zjadłam
mamie..czyli o hipoglikemii
Hipoglikemia często kojarzona jest z patologicznym głodzeniem się.
Przyczyn takiego stanu może jednak być o wiele więcej. Od wielu lat
prowadzone są badania patomechanizmu hipoglikemii i możliwości jej
zapobiegania i leczenia.
Kilka słów o hipoglikemii.
Hipoglikemia to syndrom kliniczny wynikający ze zbyt niskiego poziomu glukozy
we krwi.
Czy hipoglikemia może być niebezpieczna?
Zdecydowanie tak.
Głównym niebezpieczeństwem wynikającym z hipoglikemii są zaburzenia
związane z pracą mózgu, który wykorzystuje glukozę jako produkt energetyczny.
W wyjątkowych przypadkach ‘paliwem energetycznym’ dla mózgu staja się
ketony. Mózg człowieka nie posiada zdolności gromadzenia rezerw glukozy, której
potrzebuje około 150 g/dobę. Obniżenie się poziomu glukozy poniżej dolnego
progu od 2,8 do 2,5 mmol/l (od 50 do 45 ml/dl), może doprowadzić do zaburzeń
podstawowych czynności mózgu. W przypadku powtarzających się hipoglikemii
może nawet dojść do pojawienia się trwałych zmian w mózgu. Co więcej u osób
cierpiących na najcięższą postać hipoglikemii diagnozuje się często śmierć
milionów neuronów, upośledzenie ważnych partii mózgu, a także udar
niedokrwienny mózgu i niedowłady. Wyróżnia się cztery stopnie hipoglikemii, w
zależności od jej ciężkości. W sytuacji, gdy spada poziom glukozy, mózg niejako
broni się wysyłając odpowiednie sygnały. Spada sekrecja insuliny, wzrasta
wydzielanie hormonów antagonistycznych w stosunku do insuliny: glukagonu,
kortyzolu, katecholamin i hormonu wzrostu. Uruchomione zostają wątrobowe
zapasy glukozy (magazynowanej w postaci glikogenu). Ponadto organizm wysyła
sygnały o spadającym poziomie cukru takie jak symptomy adrenergiczne (przy
poziomie około 60 mg/dl), objawiające się nerwowością, poceniem się,
intensywnym głodem, słabością. Jest to niedocukrzenie średniego stopnia, którego
mogą doświadczyć cukrzycy i osoby poszczące. Jeżeli odpowiedź na działanie
hormonów jest niedostateczna poziom glukozy dalej spada i przy wartości około
50 mg/dl pojawiają się objawy neuroglikopeniczne takie jak upośledzenie
koncentracji, splątanie, trudności w mówieniu, zmiany w zachowaniu, senność
przechodząca w śpiączkę, drgawki, podwójne widzenie, niedowład. Dalszy spadek
poziomu glukozy do 35 mg/dl prowadzi do rozwoju śpiączki hipoglikemicznej,
mogącej doprowadzić do zgonu.
Jak pomóc?
Liczy się przede wszystkim szybka reakcja prowadząca do podniesienia
drastycznie niskiego poziomu cukru. W tym celu stosuje się pożywienie lub napoje
o wysokiej zawartości cukru (szklanka soku owocowego zawierającego cukier,
kostki cukru, czekolada, ciastka, tabletki z glukozą lub żel dekstrozowy) i leki
(zastrzyki z glukagonem). W celu ustabilizowania poziomu cukru należy następnie
spożyć dłużej działający produkt węglowodanowy (przykładowo banan, kanapka).
W dalszej perspektywie należy zidentyfikować przyczynę hipoglikemii i ustalić
właściwy sposób leczenia.
Jakie są przyczyny hipoglikemii?
Epizody hipoglikemiczne są często związane z cukrzycą (zwykle z typem
pierwszym), niemniej jednak spotyka się one u osób niebędących cukrzykami.
Wśród innych przyczyn wymienia się:
– choroby wątroby
– choroby nerek
– choroby układu hormonalnego
– obecność zaawansowanego guza w organizmie (insulinoma)
– spożycie dużych ilości alkoholu
– po spożyciu niektórych leków antymalarycznych (chinina), na chorobe
reumatyczną (salicylany) czy leków hipotensyjnych (propranolol)
– duże zużycie glukozy podczas wysiłku fizycznego, głodówki, wyczerpujące diety
odchudzające, biegunki, wymioty [1]
Przyczyna rzadkiej, zagrażającej życiu hipoglikemii odkryta!
Naukowcy z Uniwersytetu w Cambridge wraz ze wsparciem ze strony Wellcome
Trust, Medical Research Council i NIHR Cambridge Biomedical Research Centre
zidentyfikowali przyczynę ciężkiej hipoglikemii. Okazuje się, że w 1 przypadku na
100 000 urodzeń obserwuje się występowanie defektu genetycznego,
prowadzącego do ciężkiego typu hipoglikemii z niewykrywalnym poziomem
insuliny we krwi. Ten typ niedocukrzenia leczy się głównie poprzez wszczepienie
urządzenia pozwalającego na karmienie, co zapobiega niebezpiecznym spadkom
glukozy podczas snu.
Badaniu zostało poddanych troje dzieci, cierpiących na ten rzadki defekt
genetyczny. Analiza kodu genetycznego pozwoliła na identyfikację przyczyny
takiego stanu. Odnotowano u nich pojedynczą zmianę w genie kinazy AKT2
(p.Glu17Lys), polegającą na bezustannej częściowej aktywności genu, nawet
podczas poszczenia. AKT2 pełni kluczową rolę w przekazywaniu sygnału
insulinowego do tkanek. Jego ‘wyłączenie’ jest ważne dla przekształcenie
wątrobowego glikogenu w glukozę.
Wyniki badań jasno wskazują na przyszłościową drogę rozwoju nowych środków
farmaceutycznych, które służyłyby do leczenia tego typu hipoglikemii. W chwili
obecnej trwają zaawansowane badania kliniczne nad lekami blokującymi molekułę
często aktywowaną w nowotworach – AKT1, blisko spokrewnioną z AKT2.
Naukowcy przypuszczają, że leki te mogą także działać inhibicyjnie na AKT2.
Ustalenie tego wymaga dalszych badań [2].
Odkryto przyczynę rzadkiej, zagrażającej życiu hipoglikemii
Podobnie jak gorączka, tak i hipoglikemia nie jest sama w sobie chorobą. Jest to
jedynie wskaźnik pewnych nieprawidłowości zachodzących w organizmie. Należy
jednak pamiętać, że chociaż ciężka hipoglikemia jest niebezpieczna, stwarzając
duże ryzyko dla zdrowia i życia człowieka, to powtarzające się epizody
hipoglikemiczne nie pozostają bez wpływu na funkcjonowanie naszego organizmu.
Data publikacji: 19.03.2012r.