Jak działa ludzkie oko?
advertisement
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl Jak działa ludzkie oko? Wzrok jest najważniejszym ze zmysłów. Wyobraźcie sobie, jaki byłby świat, bez tego narządu. Za chwilę przekonamy się na własne oczy jak działają... oczy. Wzrok jest najważniejszym ze zmysłów. Wyobraźcie sobie, jaki byłby świat, bez tego narządu. Wszechogarniająca ciemność. Nigdy nie zobaczylibyśmy piękna otaczającego nas świata. Bez wzroku życie byłoby o wiele nudniejsze. Każdy z nas nieustannie korzysta z oczu, ale mało kto zdaje sobie sprawę, w jaki sposób te cudowne przyrządy funkcjonują. Pora odkryć ich sekrety. Za chwilę przekonamy się na własne oczy jak działają... oczy. Budowa oka Budowa oka. twardówka - pełni rolę ochronną, otacza całe oko (z wyjątkiem rogówki, oraz miejsca gdzie znajduje się nerw wzrokowy). Jej grubość waha się od 0.3 mm w części przedniej, do 1.3 mm w części tylniej. rogówka - nasze okno na świat. Stanowi swoistą szybę, przez którą światło rozpoczyna swoją podróż do wnętrza oka. Rogówka, podobnie jak soczewka skupia promienie, jednak w przeciwieństwie do soczewki, nie nigdy zmienia swojego kształtu. komora oka - przestrzeń wypełniona wodnistą cieczą, która pomaga w utrzymaniu stałego ciśnienia wewnątrz gałki ocznej. W tylnej części oka znajduje się druga komora. tęczówka - pełni rolę przesłony. Reguluje ilość światła jaka wpada do wnętrza oka, robi to zwiększając lub zmniejszając źrenicę, czyli otwór w przedniej części tęczówki. Oprócz tej niezwykle ważnej funkcji, tęczówka zapewnia naszym oczom piękny wygląd. naczyniówka - znajduje się pomiędzy twardówką a siatkówką. Posiada gęstą sieć naczyń krwionośnych odżywiających i dotleniających fotoreceptory. Dodatkowo, jej brunatna barwa poprawia właściwości optyczne oka. ciało rzęskowe - składa się z mięśnia rzęskowego oraz wyrostków rzęskowych. Skurcze mięśnia rzęskowego powodują zmianę kształtu soczewki. Wyrostki rzęskowe to miejsce, w którym wytwarzana jest ciecz wypełniająca przednią oraz tylnią komorę oka. soczewka - jej zadaniem jest przejęcie promieni świetlnych od rogówki i ich dalsze skupianie. Soczewka posiada zdolność zmiany kształtu, dzięki temu możliwe jest ostre widzenie przedmiotów znajdujących się w różnej odległości (akomodacja). ciało szkliste - galaretowata substancja, która wypełnia wnętrze oka. Nadaje kształt gałce ocznej oraz chroni siatkówkę. siatkówka - światłoczuły element oka. Zamienia bodźce wzrokowe na impulsy elektryczne, które później wędrują do mózgu. Największe nasycenie receptorów odbierających promienie świetlne występuje w tylnej części siatkówki i nosi nazwę plamkami żółtej. Najmniej receptorów znajduje się w miejscu gdzie wychodzi nerw wzrokowy, miejsce to nosi nazwę plamki ślepej. nerw wzrokowy - stanowi początek połączenia pomiędzy okiem a mózgiem. Przejmuje impulsy wytworzone przez siatkówkę i przekazuje je dalej. Działanie oka Wiemy już jak zbudowane jest oko, ale jak to się dzieje że widzimy? Światło odbite od przedmiotów przechodzi przez rogówkę i wpada do oka. Ilość światła, jakie wpadnie do środka, zależy od aktualnego rozszerzenia źrenicy. Im ciemniejsze światło tym źrenica jest bardziej rozszerzona. Szerokość źrenicy dopasowuje się zatem do jasności światła. Następnie światło przechodzi przez soczewkę, która je załamuje. Załamane światło pada na siatkówkę, na której powstaje obraz odwrócony. Siatkówka przetwarza impulsy świetlne na odpowiednie sygnały nerwowe, które poprzez nerw wzrokowy wędrują do mózgu. Tu kończy się rola oka, teraz pora by do akcji wkroczył mózg. Obraz który widzimy nie powstaje w oku, tylko w mózgu! Mózg przetwarza sygnały dostarczone mu przez oko za pomocą nerwu wzrokowego, a następnie na podstawie tych sygnałów tworzy obraz. Działanie oka. Siatkówka Jednym z najważniejszych elementów oka, jest siatkówka. To właśnie dzięki niej światło może zostać odebrane i odpowiednio przetworzone. Na siatkówkę składają się przede wszystkim dwa rodzaje receptorów, są nimi czopki oraz pręciki. Czopki odpowiadają za barwne widzenie, na siatkówce znajduje się ich około 6 milionów. Wyróżniamy trzy rodzaje czopków, pierwszy reaguje na światło czerwone, drugi na zielone, trzeci na niebieskie. Największe zagęszczenie czopków występuje w tylnej części oka, która nosi nazwę plamki żółtej. Czopki umożliwiają widzenie jedynie przy dobrym świetle. Pręciki odpowiedzialne są za czarno-białe widzenie, jest ich około 100 milionów. Pozwalają nam widzieć w warunkach słabego oświetlenia. Największe zagęszczenie pręcików występuje na obrzeżach siatkówki. Ciekawostki Obraz jaki powstaje na siatkówce jest odwrócony. W pierwszych dniach życia mózg uczy się jak odwracać go do prawidłowej pozycji. Zatem przez kilka pierwszych dni swojego życia widzimy do góry nogami! Noszenie specjalnych gogli odwracających obraz przez kilka dni, spowoduje, że mózg znowu zacznie go odwracać i w końcu się przeprogramuje. Kiedy zdejmiemy takie gogle przez kilka kolejnych dni będziemy widzieć do góry nogami. Elastyczność soczewki zmniejsza się wraz z wiekiem. Z tego powodu im starsi jesteśmy, tym dalej musimy trzymać książkę podczas czytania. Soczewka nie jest w stanie skupić się na przedmiotach znajdujących się zbyt blisko oczu, ponieważ jej elastyczność nieustannie maleje. Możesz to łatwo sprawdzić przystawiając coś bardzo blisko oka, zobaczysz rozmazany obraz. Im starszy jesteś, tym dalej musisz przystawić dany przedmiot, aby zachować ostrość jego widzenia. Okulary pomagają w rozwiązaniu tego problemu. Zerkanie - metoda, która pozwala na obserwację obiektów o niewielkiej jasności (np. gwiazdy). Polega ona na odpowiednim patrzeniu, zamiast patrzeć dokładnie na obserwowany obiekt, powinniśmy skupić swój wzrok tuż obok niego. Dzięki temu na niebie ujrzymy więcej gwiazd niż normalnie. Jak to się dzieje? Wszystko za sprawą tego, że pręciki, które odpowiadają za widzenie przy słabym świetle, są gęściej rozmieszczone na obrzeżach siatkówki niż w jej centrum. Jak już wspomnieliśmy rozszerzenie źrenicy zależy od natężenia światła, jakie pada na oko. Okazuje się jednak, że nie tylko. Źrenica rozszerza się również wtedy, gdy patrzymy na obiekt, który nam się podoba. Metodę tą wykorzystywali dawni kupcy, patrzyli klientowi w oczy i wiedzieli, czy jest zainteresowany towarem czy nie, dzięki temu mogli mu zaproponować odpowiednią cenę. Metodę tę można również wykorzystać do tego, by się przekonać czy się komuś podobamy. Efekt czerwonych oczu na zdjęciach powstaje w wyniku dużego rozszerzenia źrenicy w ciemnym otoczeniu. Światło lampy błyskowej dociera do dna oka, odbija się od niego i trafia do aparatu fotograficznego. W siatkówce występuje warstwa, która zawiera dużo rodopsyny, czyli czerwonego barwnika, dlatego na zdjęciach widzimy czerwone oczy. Aby pozbyć się tego efektu, producenci aparatów fotograficznych wpadli na pomysł, by tuż przed wykonaniem fotografii błysnąć ostrym światłem w oczy fotografowanej osoby. W wyniku tej operacji źrenice momentalnie się zwężą i światło lampy nie spowoduje efektu czerwonych oczu. Więcej ciekawych artykułów na stronie http://tajemnice.estrefa.net. Serdecznie zapraszamy! Poznaj Tajemnice Świata. Autor: Mariusz Kowalczyk (Maniek) Przedruk ze strony: http://http://www.tajemniczyswiat.pl/Jak-dziala-ludzkie-oko Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
