Definicja. Relację binarną % określoną w zbiorze X nazywamy relacją typu równoważności, jeśli jest zwrotna, symetryczna i przechodnia: ∀x∈X x%x, ∀x,y∈X x%y ⇒ y%x, ∀x,y,z∈X x%y ∧ y%z ⇒ x%z. Niech m będzie liczbą naturalną, m > 1. W zbiorze Z określmy relację x ≡ y (mod m) ⇔ m | x − y. Zapis x ≡ y (mod m) czytamy „ x przystaje do y modulo m”. Przystawanie modulo m jest relacją równoważności w zbiorze Z. Ponadto x ≡ y (mod m) dokładnie wtedy, gdy x i y dają tę samą resztę przy dzieleniu przez m. 1 Przykład. Tabela liczb całkowitych dających odpowiednie reszty przy dzieleniu przez 5. reszta 0 1 2 3 4 liczby . . . , −10, −5, 0, 5, 10, . . . . . . , −9, −4, 1, 6, 11, . . . . . . , −8, −3, 2, 7, 12, . . . . . . , −7, −2, 3, 8, 13, . . . . . . , −6, −1, 4, 9, 14, . . . Zatem: −10 ≡ 5 (mod 5), 2014 ≡ 4 (mod 5), −96≡7 (mod 5), −4 ≡ 11 (mod 5), 3 ≡ 13 (mod 5), −26≡2 (mod 5). 2 Definicja. Niech % będzie relacją binarną w zbiorze X. Dla każdego elementu x ∈ X określamy zbiór [x]% = {y ∈ X : x%y} ⊂ X. Jeśli % jest relacją typu równoważności, to zbiór [x]% nazywamy klasą abstrakcji lub klasą równoważności elementu x. 3 Dla relacji przystawania modulo 5 mamy np.: [0]% = {. . . , −5, 0, 5, 10, . . . }, [7]% = [2]% = {. . . , −3, 2, 7, 12, . . . }, [2014]% = [4]% = {. . . , −6, −1, 4, 9, 14, . . . }. Zauważmy, że zbiory [0]%, [1]%, [2]%, [3]%, [4]% są parami rozłączne oraz [0]% ∪ [1]% ∪ [2]% ∪ [3]% ∪ [4]% = Z. 4 Twierdzenie. Jeśli % jest relacją typu równoważności w zbiorze X, to: a) ∀x∈X x ∈ [x]%, b) ∀x,y∈X [x]% = [y]% ∨ [x]% ∩ [y]% = ∅, c) ∀x,y∈X x%y ⇔ [x]% = [y]%. 5 Twierdzenie. Jeśli zbiór X jest sumą parami rozłącznych niepustych zbiorów Xt, t ∈ T : X= [ Xt, t∈T ∀t∈T Xt 6= ∅, ∀t,t0∈T t 6= t0 ⇒ Xt ∩ Xt0 = ∅, to relacja ∼ w zbiorze X, określona następująco: x ∼ y ⇔ ∃t∈T x, y ∈ Xt, jest relacją równoważności. Pytanie. Które z założeń powyższego twierdzenia jest niepotrzebne? 6 Przykłady: podział X = {A, B, C, D} ∪ {E, F } ∪ {G, H} ∪ {I} określa relację ∼ taką, że np. A ∼ A, A ∼ B, A ∼ C, A ∼ D, A 6∼ E, A 6∼ F , A 6∼ G, A 6∼ H, A 6∼ I, podział {1, 2, 3, 4, 5} = {1, 3, 5} ∪ {2, 4} określa relację ∼ taką, że x ∼ y ⇔ x i y są tej samej parzystości. Definicja. Jeśli % jest relacją typu równoważności w zbiorze X, to zbiór jej klas abstrakcji nazywamy zbiorem ilorazowym i oznaczamy symbolem X/%. Przykład. Dla przystawania modulo 5 mamy Z/% = {[0]%, [1]%, [2]%, [3]%, [4]%}. 7 Konstrukcje zbiorów liczbowych 8 Zbiór liczb wymiernych Rozważmy zbiór X = Z × (Z \ {0} = {(a, b); a, b ∈ Z, b 6= 0}. W zbiorze X określamy relację binarną (a, b)%(c, d) ⇔ ad = bc. Relacja % jest relacją równoważności. Definicja. Q = X/% = {[x]%, x ∈ X}. 9 Jeśli % jest relacją równoważności w zbiorze X, to zbiór [x]% = {y ∈ X : x%y} = {y ∈ X : y%x} nazywamy klasą abstrakcji (klasą równoważności) elementu x. 1 Przykład. Liczbę wymierną definiujemy jako klasę abstrakcji 2 pary (1, 2). Mamy (1, 2)%(a, b) ⇔ 1 · b = 2 · a, więc [(1, 2)]% = {(a, b) ∈ X : b = 2a} = = {(1, 2), (−1, −2), (2, 4), (−2, −4), (3, 6), (−3, −6), . . . } 10 Analogicznie konstruujemy zbiór liczb całkowitych mając dany zbiór liczb naturalnych. Rozważmy zbiór X = N × N = {(a, b); a, b ∈ N}. W zbiorze X określamy relację binarną (a, b)%(c, d) ⇔ a + d = b + c. Relacja % jest relacją równoważności. Definicja. Z = X/% = {[x]%, x ∈ X}. 11 Przykład. Liczbę całkowitą −1 definiujemy jako klasę abstrakcji pary (0, 1). Mamy (0, 1)%(a, b) ⇔ 0 + b = 1 + a, więc [(0, 1)]% = {(a, b) ∈ X : b = a+1} = {(0, 1), (1, 2), (2, 3), (3, 4), . . . } 12 Zbiór liczb naturalnych określamy aksjomatycznie, a istnienie takiego zbioru wynika z kolei z aksjomatów teorii zbiorów. N – zbiór, ∗ : N → N, n 7→ n∗ – funkcja następnika, 0 ∈ N – wyróżniony element (zero). 13 Aksjomaty Peana: 1) 0 nie jest następnikiem żadnej liczby naturalnej: ∀n∈N n∗ = 6 0. 2) Funkcja następnika jest różnowartościowa: ∀m,n∈N m∗ = n∗ ⇒ m = n. 3) Aksjomat indukcji matematycznej. Dla dowolnego podzbioru A ⊂ N mamy: (0 ∈ A ∧ ∀n∈N (n ∈ A ⇒ n∗ ∈ A)) ⇒ A = N. 14 Dodawanie liczb naturalnych: m + 0 = m dla m ∈ N, m + n∗ = (m + n)∗ dla m, n ∈ N. Mnożenie liczb naturalnych: m · 0 = 0 dla m ∈ N, m · n∗ = m · n + m dla m, n ∈ N. 15 Określamy: 1 = 0∗, 2 = 1∗, 3 = 2∗, 4 = 3∗, . . . Przykład: n + 1 = n∗. Przykład: 2 + 2 = 4. Przykład: 2 · 2 = 4. 16 Zbiór liczb rzeczywistych można skonstruować na dwa sposoby. Sposób I. Rozważamy ciągi Cauchy’ego liczb wymiernych, czyli wszystkie ciągi liczb wymiernych, które okażą się zbieżne w zbiorze liczb rzeczywistych. Za pomocą relacji równoważności "sklejamy" ciągi zbieżne do tej samej liczby rzeczywistej. Sposób II. Przekroje Dedekinda. Rozważamy podziały zbioru liczb wymiernych na dwa niepuste podzbiory A, B spełniające warunek ∀a∈A∀b∈B a < b. 17 √ Przekrój Dedekinda (A, B) określający liczbę 2: √ A = Q ∩ (−∞, 2) = {x ∈ Q : x < 0 ∨ x2 < 2}, √ B = Q ∩ ( 2, +∞) = {x ∈ Q : x > 0 ∧ x2 > 2}. Jeśli w jest liczbą wymierną to mamy dwa przekroje: A1 = {x ∈ Q : x 6 w}, B1 = {x ∈ Q : x > w}, A2 = {x ∈ Q : x < w}, B2 = {x ∈ Q : x > w}, które należy utożsamić. 18 Liczby zespolone 19 Definicja: C = R × R = {(a, b); a, b ∈ R}. Działania w C: (a, b) + (c, d) = (a + c, b + d), (a, b) · (c, d) = (ac − bd, ad + bc). Para (a, 0) odpowiada liczbie rzeczywistej a: (a, 0) + (c, 0) = (a + c, 0), (a, 0) · (c, 0) = (ac, 0). Przyjmując i = (0, 1) mamy: a + bi = (a, 0) + (b, 0) · (0, 1) = (a, 0) + (0, b) = (a, b), i2 = (0, 1) · (0, 1) = (−1, 0) = −1. 20