Warszawa, dnia 5 września 2014 r. Od: Przemysław Wipler Poseł na

Warszawa, dnia 5 września 2014 r.
Od:
Przemysław Wipler
Poseł na Sejm RP
Do:
Szanowna Pani
Maria Małgorzata Janyska
Przewodnicząca
Komisji Nadzwyczajnej do spraw
związanych z ograniczaniem biurokracji
Sejmu RP
Szanowna Pani Przewodnicząca,
składam na Pani ręce poprawkę (nr 4) do rządowego projektu ustawy o ułatwieniu
wykonywania działalności gospodarczej (druk sejmowy nr 2606; dalej także jako
„projekt ustawy”) i wnoszę o rozpatrzenie jej w trakcie prac Komisji nad projektem.
POPRAWKA NR 4
do rządowego projektu ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności
gospodarczej (Sejm VII kadencji, druk sejmowy nr 2606 z dnia 7 lipca 2014 r.)
W art. 3 pkt 3 lit. a tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:
„– po pkt 14 dodaje się pkt 14a w brzmieniu:
„14a) wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu
organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników pojazdem
w rozumieniu art. 2 pkt 31 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu
drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.4));”,”.
UZASADNIENIE (KONSEKWENCJE DLA TEKSTU PROJEKTU)
Przedmiotowe zwolnienie z podatku dochodowego wartości świadczenia
otrzymanego przez pracownika z tytułu nieodpłatnego dowozu pracowników
organizowanego przez pracodawcę, projektowane przez wnioskodawcę, należy
ocenić pozytywnie z przynajmniej dwóch powodów: po pierwsze, poskutkuje
to możliwością zrezygnowania przez pracodawców z prowadzenia uciążliwej
ewidencji na potrzeby wyłącznie podatkowe; po drugie – każdą zmianę odciążającą
1z3
finansowo przedsiębiorców należy oceniać w dobie przeregulowanej gospodarki
i niezmiennie wysokiej stopy bezrobocia jako korzystną.
Poważne wątpliwości budzi natomiast ograniczenie zwolnienia przedmiotowego
z podatku dochodowego do nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez
pracowników z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu autobusem
w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Autobus jest,
w rozumieniu przywołanego aktu prawnego, pojazdem samochodowym
przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu więcej niż dziewięciu osób łącznie
z kierowcą oraz ich bagażu.
Takie sformułowanie dodawanego zwolnienia oznacza, że sytuacja pracodawców
organizujących pracownikom transport środkami transportu innymi niż autobus nie
poprawi się, zatem będą oni wciąż obowiązani do prowadzenia ewidencji
przewozów, a ich pracownicy pozostaną podmiotami podatku dochodowego
w zakresie otrzymanych nieodpłatnych świadczeń z tytułu dowozu pojazdami
innymi niż autobusy w rozumieniu ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Takie rozstrzygnięcie wnioskodawcy należy uznać za niesprawiedliwe i ze wszech
miar chybione. Nie ma powodu, dla którego ciężar podatkowy i obowiązki
informacyjno-sprawozdawcze miałyby być rozłożone różnie między podmioty
różniące się od siebie tylko tym, że organizują swoim pracownikom transport
pojazdami zaliczanymi do różnych kategorii ustawowych. Takie postanowienie
ustawodawcy rodzi poważną wątpliwość odnośnie do zgodności z art. 32 ust. 1
Konstytucji. Na gruncie dorobku polskiego prawa konstytucyjnego stwierdzić
należy, że liczba osób konstrukcyjnie możliwa do przewozu w danej kategorii
pojazdów nie jest cechą relewantną uzasadniającą zróżnicowanie obowiązków
prawnopodatkowych między korzystającymi z różnych kategorii pojazdów
podmiotami.
Na nieprzemyślany charakter zwolnienia, o którym mowa, wskazuje również fakt,
że odnosi się ono w naturalny sposób do większych – zatrudniających więcej osób –
podmiotów
gospodarczych,
które
potrzebują
większych
pojazdów
do transportowania swoich pracowników, w naturalny sposób pomijając
najmniejszych pracodawców, którzy nie mają potrzeby przewożenia pracowników
pojazdami konstrukcyjnie przeznaczonymi do transportu więcej niż dziewięciu osób.
Okazuje się zatem, że uciążliwe obowiązki sprawozdawcze, w myśl projektowanej
nowelizacji, zostaną utrzymane w stosunku do tych podmiotów, które powinny być
z nich zwolnione w pierwszej kolejności (małe podmioty, które rzadziej prowadzą
szczegółowe ewidencje na własne potrzeby). Jednocześnie z niezrozumiałych
przyczyn w pierwszej kolejności z omawianego zwolnienia skorzystają duże
podmioty, które z uwagi na wyższy stopień wewnętrznej organizacji
i skomplikowania struktury i tak często prowadzą ewidencje na własne potrzeby.
2z3
W proponowanym brzmieniu art. 3 pkt 3 lit. a tiret pierwszego projektu ustawy
rezygnuje się z ograniczenia zwolnienia przedmiotowego do świadczeń z tytułu
nieodpłatnego transportu pracowników autobusem, zastępując to ostatnie pojęcie
zaczerpniętym z Prawa o ruchu drogowym szerszym znaczeniowo terminem
„pojazdu”, oznaczającym „środek transportu przeznaczony do poruszania się
po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane”.
Proponowana zmiana uczyni zadość konstytucyjnej zasadzie równości,
upowszechniając zwolnienie przedmiotowe z tytułu nieodpłatnego świadczenia,
o którym mowa, na równych zasadach między wszystkich pracodawców
organizujących nieodpłatny transport swoim pracownikom.
3z3