dekalog naturalnego rodzicielstwa

DEKALOG NATURALNEGO RODZICIELSTWA
1. Dziecko to też człowiek, tylko mały. Ale jego uczucia, potrzeby i problemy wcale nie są
małe. Są tak samo ważne, jak uczucia, potrzeby i problemy dorosłych. Dorośli to przecież
w końcu też dzieci, tylko żyjące na świecie trochę dłużej. Dziecko tak samo, jak Ty ma prawo do
własnego zdania, własnych pragnień i szacunku innych. Nie rób drugiemu, co tobie niemiłe.
Traktuj swoje dziecko tak, jak sam chciałbyś być traktowany. Ze szczęśliwych dzieci wyrastają na
ogół szczęśliwi dorośli.
2. Bez poczucia bezpieczeństwa ani rusz. Już noworodek, dzięki zmysłom i dotychczasowym
doświadczeniom, wie całkiem sporo. W ramionach mamy jest najbezpieczniej – to najcenniejsza
wiedza, jaką posiada i wykorzystuje cały swój potencjał, żeby się tam znaleźć. Poczucie bliskości
z drugim człowiekiem to najsilniejsza, najbardziej pierwotna ludzka potrzeba. Kiedy nie ma
w pobliżu bliskich lub są oni emocjonalnie niedostępni, dziecku bardzo trudno jest funkcjonować.
To właśnie poczucie bezpieczeństwa jest podstawą całego jego rozwoju. Bez poczucia
bezpieczeństwa ani rusz.
3. Podstawowym sposobem rozwoju jest dojrzewanie. Dojrzewanie to proces, na który dorośli
mają dużo mniejszy wpływ niż im się zwykle wydaje. Pamiętaj, że to nie Ty sprawiasz, że Twoje
dziecko się rozwija. Ty możesz mu tylko pomóc, ale przede wszystkim nie przeszkadzać, nie
poganiać i nic na siłę nie przyśpieszać. Matka natura zadbała o to, aby zdobywanie nowych
umiejętności przebiegało według najlepszego możliwego scenariusza. Gdy próbujesz dziecko
popychać do przodu, najczęściej wyprzedzasz jego naturalną gotowość i utrudniasz mu rozwój.
Dużo lepsze postępowanie, to zaspokajanie potrzeb dziecka, których ono nie jest w stanie
jeszcze samo zaspokoić i pomaganie mu, gdy Cię o to naprawdę poprosi. Rozwój jest potrzebą
każdego człowieka, a nabywane zdolności źródłem wielkiej satysfakcji i radości. Nie odbieraj
dziecku okazji do ich przeżywania.
4. Najlepsze, co możesz dać, to dobry przykład i akceptacja. Dawanie dobrego przykładu,
czyli modelowanie, to najskuteczniejszych metoda wychowawcza, dużo skuteczniejsza niż
stosowanie nagród i kar. Zdolność obserwacji i naśladowania jest u dzieci wprost niezwykła.
Dzieci dużo łatwiej robią to, co widzą, że robią ich rodzice niż to, co rodzice mówią im, że powinni
robić. Jeśli dziecko ma do wyboru dostosowanie się do Twoich słów lub czynów, zawsze
wybierze to drugie. Oprócz dobrego przykładu dziecku do rozwoju niezbędna jest Twoja
akceptacja. Jeśli kochasz je bezwarunkowo i okazujesz mu to, jeśli towarzyszysz mu w życiu
z uwagą i miłością, to ofiarowujesz mu największy skarb.
5. Nie naprawiaj tego, co się nie popsuło. Natura zaplanowała drogi rozwoju Twojego dziecka
od samego początku do dorosłości. Ma w tym dużo więcej doświadczenia niż Ty. Jeżeli wszystkie
dzieci zachowują się w podobny sposób, to jest to mądrość natury, a nie jej błąd. Nie walcz z tym,
bo przegracie oboje. Niestety, wiele zachowań dzieci, które są naturalnym i niezbędnym
elementem rozwoju, denerwuje rodziców, ponieważ nie są dość dorosłe, a one przecież z natury
rzeczy dorosłe być nie mogą. Zanim Twoje dziecko zacznie być dorosłe i zachowywać się jak
dorosłe, będzie musiało przejść przez wiele etapów, które czasem mogą budzić Twój
(uzasadniony lub nie) niepokój czy irytację. Szukanie w takiej sytuacji pomocy i wsparcia, to
wyraz nie tylko Twojej mądrości, ale też wielkiej miłości do własnego dziecka.
6. Dziecko wie, co mu jest potrzebne do rozwoju. Choć może to się wydawać zaskakujące,
największym ekspertem od dzieci w Twojej rodzinie jest Twoje własne dziecko. Rodzicielstwo
wcale nie musi być trudne, dzieci dają nam naprawdę dużo podpowiedzi. Każde zachowanie
dziecka można odczytywać jako komunikat o jego potrzebach. Uważna obserwacja i próba
zrozumienia jest dużo lepszym sposobem bycia z dzieckiem niż chęć zmieniania go
i kształtowania według własnych wizji.
7. Pozwól dziecku na samodzielność. Pozwól dziecku samodzielnie odkrywać świat. Pozwól
mu oddalać się od siebie, zdobywać własne doświadczenia, popełniać własne błędy. Nie da się
nauczyć życia tylko z opowiadań. Dziecko powinno poznawać świat, korzystając ze wszystkich
swoich zmysłów, a nie tylko słuchu, gdy mu coś tłumaczysz lub czegoś zakazujesz.
8. Dziecko nie jest własnością rodziców. Prawa rodziców zawsze muszą ustąpić, gdy są
w konflikcie z prawami człowieka. Rodzicielstwo nie polega na rządzeniu ani bezustannym
udowadnianiu swoich racji. Rodzicielstwo to sztuka towarzyszenia dziecku w rozwoju. Dziecka
nie wychowujemy dla siebie, tylko dla świata. Dziecko jest nam dane tylko na chwilę, a naszym
zadaniem jest przygotować je do życia w świecie. Ani się obejrzysz, jak stanie się dorosłe
i niezależne. Dlatego trzymając niemowlę w ramionach, ciesz się tą chwilą, aby potem móc się
tak samo cieszyć samodzielnością swego starszego czy całkiem dorosłego już dziecka.
9. Każde dziecko jest inne. Dlatego gdy już przeczytasz wszystkie mądre książki świata
o wychowaniu dzieci, odłóż je na półkę i uważnie przyjrzyj się swojemu dziecku. Poza nim
samym to właśnie Ty masz szansę poznać je najlepiej, jeśli tylko będziesz chcieć. A ono nigdy
nie będzie takie samo, jak ktoś inny, nawet brat bliźniak. Nigdy nie stanie się Tobą ani dzieckiem
Twoich przyjaciół. Pozwól mu być sobą, bo tylko w ten sposób może rozwijać własny potencjał.
10. Idealni rodzice nie istnieją. Twoje dziecko nie potrzebuje idealnych rodziców, bo tacy po
prostu nie istnieją. Dziecko też nigdy nie jest ideałem. Jest po prostu sobą i potrzebuje po prostu
Ciebie. Jeśli potrafisz zaufać dziecku i własnej intuicji, to czeka Was w życiu wiele radości. Ale
pamiętaj, że wychowanie nigdy nie jest procesem zupełnie bezstresowym - ani dla dziecka, ani
dla rodziców. Nie zapominaj też o tym, że dobrych rodziców od złych odróżnia nie to, że ci
pierwsi nie popełniają błędów, lecz to, co z tymi błędami robią.
Pamiętajmy, że każde dziecko kocha swoich rodziców, jacy by oni nie byli. I w głębi serca pragnie
spełniać ich pragnienia. Jeżeli tego nie robi, to nie dlatego, że nie chce, ale dlatego, że nie może
lub nie potrafi. Powinniśmy się uczyć miłości od własnych dzieci.