Urologia dzieci

WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWOMOCZOWODOWY (refluxus vesico ureteralis) –
definicja
• nieprawidłowe zjawisko polegające na cofaniu się moczu z
pęcherza moczowego do moczowodu i układu kielichowomiedniczkowego nerki
• jest następstwem niewydolności mechanizmu zastawkowego w
ujściu moczowodu do pęcherza, który w warunkach prawidłowych
pozwala na wyłącznie jednokierunkowy przepływ moczu z
moczowodu do pęcherza
• odpływ uszkadza nerki wskutek:
→ narażenia miedniczki nerkowej na działanie znacznie wyższego
ciśnienia wskutek odpływu
→ ułatwieniu pasażu bakterii z pęcherza do nerek
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWOMOCZOWODOWY
• odpływy stanowią jedną z najczęstszych nieprawidłowości układu
moczowego, występującą w pierwszych latach życia dziecka
• najczęstszy objaw: zakażenie układu moczowego
• u większości dzieci odpływ stwierdzony zostaje w trakcie badań
diagnostycznych wykonywanych z powodu zakażenia układu moczowego
• odpływ nie leczony może doprowadzić do postępującego i nieodwracalnego
uszkodzenia nerek
• nefropatia refluksowa (uszkodzenie funkcji nerek wskutek
odpływu) jest odpowiedzialna za 15 do 20% przypadków
schyłkowej niewydolności nerek u dzieci i młodzieży oraz stanowi
ważną przyczynę nadciśnienia tętniczego u dzieci (u 10-15% pacjentów
z odpływem rozpoznaje się nadciśnienie tętnicze)
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWY –
patofizjologia
(1) skośny przebieg moczowodu w
ścianie pęcherza
(2) odpowiednio długi odcinek
śródścienny moczowodu
(3) prawidłowo wykształcone
mięśnie trójkąta pęcherzowego
• zastawkowy mechanizm przeciwodpływowy istnieje przy odpowiednio długim
odcinku śródściennym moczowodu
→ w warunkach prawidłowych stosunek
długości odcinka śródściennego moczowodu do średnicy moczowodu: 5 : 1
• długość odcinka śródściennego moczowodu:
u noworodka wynosi ok. 0.5cm,
u osoby dorosłej 1.5cm
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWY –
podział
• PIERWOTNY
→ skutek nieprawidłowej budowy połączenia moczowodowopęcherzowego (skrócenie śródściennego odcinka moczowodu, umiejscowienia
ujścia bocznie i w kierunku dogłowowym, niedorozwój trójkąta pęcherza) =
zmniejszenie efektywności mechanizmu zastawkowego
→ towarzyszące inne nieprawidłowości ujścia pęcherzowego moczowodu
(zdwojenie moczowodu, torbiel ujścia moczowodu ze zdwojeniem, ektopiczne
ujście moczowodu, uchyłek okołomoczowodowy)
• WTÓRNY
→ do wzmożonego ciśnienia śródpęcherzowego (przeszkoda
podpęcherzowa – zastawki cewki tylnej; pęcherz moczowy neurogenny;
nieneurogenne zaburzenia czynności pęcherza moczowego)
→ w stosunku do zmian zapalnych
→ po zabiegach chirurgicznych ujścia pęcherzowego moczowodu
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWY
– klasyfikacja (wg International Reflux Study Committee)
• nasilenie (stopień) odpływu na
postawie cystouretrografii mikcyjnej:
(1) wysokość odpływu
(2) stopień poszerzenia moczowodu i
układu kielichowo-miedniczkowego
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWY
– czynniki ryzyka
• płeć żeńska [85% wszystkich przypadków stwierdzanych odpływów u
dziewczynek]
• wiek < 1 roku życia
[70% wszystkich przypadków odpływów rozpoznawanych w 1 roku
życia; 25% pomiędzy 1 a 5 rokiem życia]
[prawdopodobnie zjawisko to związane jest z długością śródściennego
odcinka moczowodu = u noworodka stosunkowo krótki około 0.5cm;
stopniowo ulega wydłużeniu do osiągnięcia około 1.5 cm wieku
dojrzewania]
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWOMOCZOWODOWY – metody leczenia
→ leczenie zachowawcze
→ leczenie endoskopowe
→ leczenie operacyjne
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – definicja
Endoskopowa metoda leczenia wstecznego odpływu (STING
procedure – subureteric teflon injection) polega na wstrzyknięciu w
obręb ściany pęcherza materiału, który:
(1) stworzy podparcie dla podśluzówkowego odcinka moczowodu
(2) uszczelni niewydolny mechanizm zastawkowy w obrębie ujścia
pęcherzowego moczowodu
(3) wyeliminuje zjawisko wstecznego odpływu
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH
• O’Donnel B, Puri P: Treatment of vesicoureteric reflux by
endoscopic injection of Teflon Brit Med J 1984,289,7-9
• Puri P, O’Donnel B: Correction of experimentally produced
vesicoureteric reflux in the piglet by intravesical injection of Teflon
Brit J Urol 1984,289,6-7
• Matouschek E: Die Behandlung des vesikorenalen Refluxes
durch transurethrale Einspritzung von Teflonpaste Urologie A,
1981, 20,263-4
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – charakterystyka i
rodzaje stosowanych substancji
→
→
→
obojętność biologiczna
odpowiednia trwałość w tkankach
gęstość umożliwiająca wstrzyknięcie przez igłę
• TEFLON (pasta teflonowa) – materiał syntetyczny
(zawiesina politetrafluoroetylenu w glicerolu)
• KOLAGEN (żel kolagenowy) – materiał biologiczny pochodzenia zwierzęcego
(zawiesina wysoko oczyszczonego skórnego kolagenu bydlęcego
stabilizowanego aldehydem glutarowym)
• DEFLUX (żel polisacharydowy) – materiał syntetyczny
(dekstranomer + kwas hialuronowy)
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – technika zabiegu
(1) wstrzyknięcie materiału pod kontrolą wzroku przez cystoskop
(2) wprowadzenie igły tuż poniżej ujścia moczowodowego (na godzinie 6.00),
równolegle do osi moczowodu
(3) wstrzyknięcie substancji leczniczej w objętości 0.3 – 1.0 ml
(4) w czasie wstrzykiwania materiału unoszenie się podśluzówkowego odcinka
moczowodu – zbliżenie dolnego brzegu moczowodu do górnego („uszczelnienie
ujścia”)
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – postępowanie w
przypadku nieskuteczności zabiegu
(ODPŁYW PRZETRWAŁY, NAWRÓT ODPŁYWU)
• powtórny zabieg endoskopowy
• leczenie operacyjne (nie obserwuje się utrudnienia w operacyjnym
przeszczepianiu moczowodów w przypadkach
refluksu leczonego uprzednio metoda endoskopową)
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – wskazania
• odpływ I, II stopnia nie odpowiadający na leczenie zachowawcze
• odpływ III stopnia bez wady wymagającej zabiegu operacyjnego
• nawrót odpływu po uprzednim leczeniu operacyjnym
• odpływ u dzieci z wiotkim pęcherzem moczowym
• odpływ u dzieci z przerośniętym pęcherzem moczowym
• odpływ IV, V stopnia ?
• odpływ w podwójnym układzie k-m ?
ENDOSKOPOWE LECZENIE WSTECZNYCH ODPŁYWÓW
PĘCHERZOWO-MOCZOWODOWYCH – powikłania
• przemijający zastój w górnych drogach moczowych
• zwężenie ujścia pęcherzowego moczowodu (wstrzyknięcie materiału w obręb
ściany moczowodu)
• nieskuteczność zabiegu (przetrwanie odpływu, nawrót odpływu)
→ czynniki wpływające na nieskuteczność zabiegu:
(1) błędy techniczne (podanie zbyt małej ilości materiału,
zbyt głęboko lub bocznie)
(2) nasilenie (stopień) odpływu
(3) współistniejące wady (zdwojenie moczowodów, pęcherz
moczowy neurogenny)
(4) stan ściany pęcherza w miejscu wstrzyknięcia
• migracja cząsteczek teflonu ???
WSTECZNY ODPŁYW PĘCHERZOWOMOCZOWODOWY – leczenie operacyjne
• cel operacji przeciwodpływowej: wydłużenie podśluzówkowego
odcinka moczowodu + przeszczepienie moczowodu
• metoda Politano – Leadbetter (1958)
→ operacyjne leczenie jednostronnych i obustronnych odpływów
• metoda Cohena (1975)
→ operacyjne leczenie obustronnych odpływów
• skuteczność operacji przeciwodpływowych: 97-99%
• powikłania pooperacyjne:
→ nieskuteczność zabiegu = nawrót odpływu, odpływ przetrwały
→ zwężenie przeszczepionego ujścia
PRZECIWODPŁYWOWE PRZESZCZEPIANIE
MOCZOWODÓW METODĄ COHENA
PRZECIWODPŁYWOWE PRZESZCZEPIANIE
MOCZOWODÓW METODĄ POLITANO-LEADBETTER
PRZECIWODPŁYWOWE PRZESZCZEPIANIE
MOCZOWODÓW METODĄ POLITANO-LEADBETTER
PRZECIWODPŁYWOWE PRZESZCZEPIANIE
MOCZOWODÓW METODĄ POLITANO-LEADBETTER
NEFROPATIA REFLUKSOWA JAKO PRZYCZYNA
SCHYŁKOWEJ NIEWYDOLNOŚCI NEREK U DZIECI
* 5.7% dzieci, którym przeszczepiono nerkę
* 9.7% dzieci z pnn zarejestrowanych w ciągu jednego roku
Warrady BA i wsp. ”Renal transplantation, chronic dialysis and chronic
renal insufficiency in children and adolescents. The 1995 Annual Report
of the NAPRTCS” Pediatr Nephrol 1997,11,49-64
* 7.4% dializowanych dzieci
Verrina E i wsp. „The Italian Pediatric Peritoneal Dialysis Registry” Perit
Dial Int 1999,19 (suppl 2), S479-83
* 4,7% dializowanych dzieci
Honda M „The 1997 Report of the Japanese National Registry Data on
Pediatric Peritoneal Dialysis Patients” Perit Dial Int 1999,19 (suppl 2),
S473-8
* nefropatia refluksowa jest odpowiedzialna za 15 do 20% przypadków snn u
dzieci i młodzieży
Nelson Textbook of Pediatrics 14th ed.,1992
PRZYCZYNY SNN WŚRÓD DZIECI ZGŁOSZONYCH DO
TRANSPLANTACJI (dane 31.12.1999 – 117 chorych)
kzn
31.1%
nefropatia refluksowa
15.7%
hypoplazja/dysplazja nerek
12.6%
torbielowatość nerek
7.5%
zastawki cewki tylnej
7.5%
zespół hemolityczno-mocznicowy
5.2%
inne schorzenia
20.4%
Prokurat S i wsp. „Ocena jakości przygotowania dzieci dializowanych do
transplantacji nerki – analiza ogólnopolska” Pol Merk Lek 2000,46,284-5
WODONERCZE
• utrudnienie w odpływie moczu z miedniczki nerkowej do moczowodu, co
prowadzi do postępujacego poszerzenia układu kielichowo-miedniczkowego
nerki, a w konsekwencji do destrukcji miąższu nerki i uszkodzenia jej funkcji
• wodonercze wskutek wrodzonego zwężenia w połączeniu miedniczkowomoczowodowym
→ jedno z częstszych schorzeń układu moczowego u dzieci
→ najczęściej prenatalnie rozpoznawana wada układu moczowego
(jednostronne wodonercze około 50% wszystkich przypadków)
→ może być obserwowane w każdej grupie wiekowej
→ obecnie prawie wszystkie przypadki rozpoznawalne w wieku
noworodkowym
• „ wprowadzenie badań prenatalnych usg zmieniło obraz tej choroby,
prowadząc do rozpoznawania wady w pierwszych dniach życia”
• objawy: rozpoznanie prenatalne = bez objawów chorobowych
masywne wodonercze u noworodka = wyczuwalny guz brzucha
młodsze dzieci = zakażenie układu moczowego
starsze dzieci = bóle brzucha, bóle w okolicy lędźwiowej
WODONERCZE - diagnostyka
• badanie ultrasonograficzne
• scyntygrafia dynamiczna nerek
• urografia
Obraz urograficzny lewostronnego
wodonercza
Obraz urograficzny
olbrzymiego obustronnego
wodonercza
WODONERCZE - etiologia
• przyczyny wewnętrzne:
zwężenie w połączeniu m-m
hipoplastyczny proksymalny odcinek moczowodu
wysokie odejście moczowodu
• przyczyny zewnętrzne:
dodatkowe naczynie krwionośne
cieśń nerki podkowiastej
Schemat postępowania diagnostyczno-terapeutycznego po
prenatalnym rozpoznaniu jednostronnego wodonercza
Schemat postępowania diagnostyczno-terapeutycznego po
prenatalnym rozpoznaniu masywnego obustronnego
wodonercza bądź wodonercza jedynej nerki
WODONERCZE – leczenie operacyjne
PLASTYKA MIEDNICZKOWO –
MOCZOWODOWA według HYNES - ANDERSONA
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ (vavulae urethrae
posterioris) – definicja
• nadmiernie przerośnięte fałdy błony śluzowej w obrębie cewki
tylnej między jej ścianą, a wzgórkiem nasiennym tworzące
żaglowatą przeszkodę w odpływie moczu z pęcherza
• w zależności od stopnia przeszkody → różne nasilenie zmian w
drogach moczowych
• etiopatogeneza powstawania wady → nie jest ostatecznie
wyjaśniona
pozostałość przemieszczonych przewodów Wolffa (Stephens)
pozostałość fałdów cewkowo-pochwowych (Young)
pozostałość błony moczowo-płciowej (Dewan) → COPUM
(Congenital Obstructing Posterior Urethral Membrane)
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ
• najczęstsza podpęcherzowa wrodzona wada przeszkodowa układu
moczowego u chłopców
• częstość występowania: od 1:5000 do 1:25000 przypadków
wśród żywo urodzonych chłopców [Casale AJ: Early urethral surgery for
posterior urethral valves. Urol Clin North Amer 1990,17,361]
• szerokie kliniczne spektrum objawów
• dzieci z najcięższym stopniem przeszkody prezentują objawy w
pierwszych dniach życia
• około 50% chłopców z ZCT diagnozowanych w wieku noworodkowym
• dalsze 20% do końca 1-go roku życia
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – klasyfikacja
Klasyfikacja wg Younga (1919)
TYP I – zastawki składające się z dwóch płatków, odchodzących od dystalnego
bieguna wzgórka nasiennego ku bocznym ścianom cewki moczowej
(najczęstszy typ zastawek)
TYP II – zastawki składajace się z płatków, odchodzących od proksymalnego
bieguna wzgórka nasiennego w kierunku szyji pęcherza moczowego
(typ zastawek nie potwierdzony w obserwacjach klinicznych)
TYP III – tzw. przesłonowy, stanowi błona z otworem w części centralnej lub
bocznej , położona poniżej wzgórka nasiennego
(typ zastawek spotykany sporadycznie)
Schemat następstw ZASTAWEK CEWKI TYLNEJ (ZCT)
ZCT = przeszkoda w odpływie moczu z pęcherza:
→ poszerzenie cewki tylnej
→ przerost wypieracza (pogrubienie ściany pęcherza)
→ osłabienie ujścia moczowodowego (odpływ pęcherzowo-moczowodowy)
→ zwężenie ujścia moczowodowego (zwężenie moczowodowo-pęcherzowe)
→ przerost szyji pęcherza
→ zaburzenia czynności pęcherza („pęcherz zastawkowy”)
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – diagnostyka prenatalna =
badanie ultrasonograficzne
• coraz częstsze prenatalne rozpoznawanie ZCT
→ coraz szersze stosowanie prenatalnego USG
* podejrzenie ZCT w prenatalnym badaniu USG:
(1) płód męski
(2) grubościenny, powiększony pęcherz moczowy
(3)poszerzenie cewki tylnej z charakterystycznym obrazem „dziurki od klucza”
(4)poszerzenie górnych dróg moczowych = wodonercze z poszerzonymi
moczowodami
(5) małe nerki, bez zróżnicowania korowo-rdzeniowego [objaw dysplazji]
(6) małowodzie [w ciężkich postaciach]
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – diagnostyka
prenatalna = badanie ultrasonograficzne
Objaw „dziurki od klucza” w
prenatalnym obrazie USG –
powiększony pęcherz moczowy z
poszerzoną cewką tylną
Prenatalny obraz USG zastawki cewki
tylnej – powiększony pęcherz
moczowy z pogrubiałą ścianą i
zalegającym moczem, małowodzie
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – objawy kliniczne
• objawy spowodowane przez przeszkodę
• objawy wynikające z zakażenia układu moczowego
• okres noworodkowy → przewaga objawów przeszkodowych
• okres niemowlęcy i późniejszy → przewaga objawów infekcyjnych
• pierwsze objawy ZCT można niekiedy rozpoznać w życiu płodowym, zwykle w
okresie noworodkowym i niemowlęcym, a w łagodniejszej formie w dzieciństwie,
a nawet w wieku dorosłym
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – objawy kliniczne
(noworodek)
• zaburzenia mikcji (kroplowe oddawanie moczu z wysiłkiem lub
cieńki, przerywany strumień moczu)
• wyczuwalne guzowate twory w jamie brzusznej
(podbrzusze – przerośnięty, wypełniony moczem pęcherz
okolica podżebrowa – powiększone, wodonerczowo zmienione nerki
jama brzuszna – poszerzone moczowody)
• objawy niewydolności nerek (podwyższony poziom mocznika, kreatyniny)
• zaburzenia wodno-elektrolitowe, kwasica metaboliczna
objawy zakażenia układu moczowego → urosepsa
•
• wynaczynienie moczu
→ do okolicy zaotrzewnowej/okołonerkowej (urinoma)
→ do jamy otrzewnowej (wodobrzusze, moczowe zapalenie otrzewnej)
→ do jamy opłucnowej (urothorax)
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – diagnostyka
radiologiczna
• cystouretrografia mikcyjna
• badanie USG
• scyntygrafia nerek, urografia (> 1 miesiąca życia)
Obraz „mini valve” – tylna
cewka nieznacznie
poszerzona
Mały, przerośnięty pęcherz;
cewka tylna poszerzona,
ZCT, zwężenie na poziomie
szyji; prawostronny odpływ
V stopnia
Mały grubościenny
pęcherz z wyraźnym
beleczkowaniem;
poszerzona cewka tylna,
ZCT, zwężenie szyji
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – postępowanie prenatalne
• pierwsze doniesienia o prenatalnych interwencjach – lata osiemdziesiąte XX wieku
→ przeciek pęcherzowo-owodniowy (SHUNT)
wskazania: prenatalne rozpoznanie ZCT
czas interwencji: drugi trymestr ciąży
bez wyraźnego zmniejszenia ilości płynu owodniowego
funkcja nerek płodu prawidłowa
badanie płynu owodniowego
śmiertelność > 50%
duża liczba powikłań
→ przezskórne, endoskopowe usunięcie zastawek (FETOSKOPIA)
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – leczenie
• wyrównanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, gazometrycznych
• opanowanie zakażenia
• odbarczenie dróg moczowych (cewnik do pęcherza)
• etapowe leczenie operacyjne
→ usunięcie przeszkody podpęcherzowej = przezcewkowa resekcja
zastawek (TUR = transurethral resection)
→ czasowe nadpęcherzowe odprowadzenie moczu = przetoki
moczowodowo-skórne (odbarczenie górnych dróg moczowych)
→ operacje naprawcze w obrębie pęcherza moczowego =
przeszczepienie moczowodów
→ likwidacja przetok moczowodowo-skórnych
CZASOWE NADPĘCHERZOWE ODPROWADZENIE
MOCZU – sposoby
• nefrostomia przezskórna
• przetoka moczowodowo-skórna (przetoka Sobera, Williamsa)
→ najlepszy sposób czasowego odbarczenia górnych dróg moczowych
• przetoka pęcherzowo-skórna
→ sposób nie polecany
CZASOWE NADPĘCHERZOWE ODPROWADZENIE
MOCZU – przetoki moczowodowo-skórne
Przetoka moczowodowoskórna metodą Sobera
Przetoka moczowodowoskórna metodą Williamsa
PRZETOKI MOCZOWODOWO-SKÓRNE – zalety
• zachowany odpływ moczu do pęcherza z odbarczeniem nerek
• zmniejszenie ciśnienia śródpęcherzowego
• zachowanie przepływu cewkowego
• rehabilitacja pęcherza moczowego
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – schemat postępowania
ZASTAWKI CEWKI TYLNEJ – następstwa
• dysplazja nerek
→ czynnik zły rokowniczo > prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek
• niewydolność nerek
→ dysplazja/hypoplazja nerek jako następstwo ZCT
→ nefropatia refluksowa lub wodonercze towarzyszące ZCT
→ ZCT jako częsta przyczyna niewydolności nerek:
schyłkowa niewydolność nerek u prawie 40% chłopców z ZCT
9-27% dzieci oczekujących na przeszczep nerki stanowią chłopcy z ZCT
• „pęcherz zastawkowy” (VALVE BLADDER SYNDROME)
→ zaburzenia czynności pęcherza moczowego wskutek zmian
patologicznych w ścianie pęcherza (przerost, zwłóknienie)
SPODZIECTWO
• nieprawidłowe położenie ujścia zewnętrznego cewki
moczowej (na powierzchni brzusznej prącia)
• przygięcie brzuszne obwodowej części prącia
• nieprawidłowa budowa napletka (rozszczepienia na
powierzchni brzusznej)
SPODZIECTWO
SPODZIECTWO – zasady leczenia operacyjnego
• wyprostowanie prącia
• odtworzenie brakującego odcinka cewki moczowej
• wykonanie plastyki żołędzi z prawidłowo zlokalizowanym ujściem
zewnętrznym cewki oraz poprawnym wyglądem
• rekonstrukcja warstw brzusznej strony prącia wraz ze skórą
• rekonstrukcja napletka
SPODZIECTWO – powikłania leczenia operacyjnego
• przetoka cewkowa
• zwężenie cewki
• „niezadawalający efekt kosmetyczny operacji”
WADY POŁOŻENIA JĄDER
N 1 – wnętrostwo brzuszne
N 2 – wnętrostwo kanałowe
N 3 – wnętrostwo przedmosznowe
E 1 – ektopia łonowa
E 2 – ektopia udowa
E 3 – ektopia kroczowa
E 4 – ektopia poprzeczna
WADY POŁOŻENIA JĄDER
A
A – jądro wędrujące
B
B – jądro ektopowe
C
C – jądro niezstąpione
(wnętrostwo)
Przyczyny wnętrostwa
• przeszkody anatomiczne
→ krótka szypuła naczyniowa
→ nieprawidłowy wyrostek pochwowy otrzewnej
→ niedorozwój jądrowodu
• zaburzenia hormonalne
• dysgenezja gonad
Następstwa wnętrostwa
* niepłodność
* uraz jądra
* skręt jądra
* nowotwory jądra
* zaburzenia psychiczne
Algorytm postępowania we wnętrostwie (wg Amerykańskiego
Towarzystwa Urologów Dziecięcych)
WNĘTROSTWO – leczenie operacyjne (orchidopeksja)
a – zamknięty uchyłek pochwowy
otrzewnej
b – przepuklina pachwiniowa
(postać mosznowa)
c – przepuklina pachwinowa
(postać powrózkowa)
d – wodniak jądra komunikujący
A
A – lewostronny wodniak jadra
Lewostronna przepuklina
pachwinowa u chłopca
B
B – transluminacja wodniaka
Lewostronna przepuklina
pachwinowa u dziewczynki
STULEJKA
• przyklejenie napletka (acretio praeputii)
• stulejka (phimosis)
STULEJKA – leczenie operacyjne
• plastyka napletka
• obrzezanie (circumcisio)
ZESPÓŁ OSTREJ MOSZNY
• skręt jądra (25%)
• skręt przydatków jądra (37%)
• zapalenie najądrza (13%)
• zapalenie jądra (7%)
• inne (uraz, martwica jądra wskutek uwięźnięcia przepukliny
pachwinowej) (18%)
SKRĘT JĄDRA
A – skręt zewnątrzosłonkowy (okres noworodkowy)
B – skręt wewnątrzosłonkowy (okres przed- i
pokwitaniowy)
C – skręt pomiędzy najądrzem a jądrem
SKRĘT PRZYDATKÓW JĄDRA
appendix testis – przydatek MORGAGNIEGO
a – przydatek Giraldego (przyjądrowej części nasieniowodu)
b – przydatek Garlanda (najądrza)
c – przydatek Hallera