Pielęgnowanie dziecka wentylowanego mechanicznie

CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
RAMOWY PROGRAM KURSU SPECJALISTYCZNEGO
PIELĘGNOWANIE DZIECKA WENTYLOWANEGO MECHANICZNIE (NR 10/07)
Program przeznaczony dla pielęgniarek
Warszawa 2007
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
AUTORZY WSPÓŁPRACUJĄCY Z CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO
PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH W OPRACOWANIU PROGRAMU
piel. dypl. Joanna Czołnowska
Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”
Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Warszawa
dr n. med. Marek Migdał
Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”
Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Warszawa
dr hab. n. med. Janusz Świetliński
Instytut „Pomnik – Centrum Zdrowia Dziecka”
Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Warszawa
mgr piel. Paweł Witt
Akademia Medyczna
Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Samodzielny Publiczny Dziecięcy Szpital Kliniczny
Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Warszawa
RECENZENCI PROGRAMU
dr hab. Danuta Dyk
Konsultant Krajowy w dziedzinie pielęgniarstwa
anestezjologicznego i intensywnej opieki
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego
Wydział Nauk o Zdrowiu
Zakład Pielęgniarstwa Anestezjologicznego
i Intensywnej Opieki
Poznań
prof. dr hab. Krzysztof Kusza
Konsultant Krajowy w dziedzinie anestezjologii
i intensywnej terapii
Collegium Medicum UMK
Katedra i Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Bydgoszcz
Program opracowany w porozumieniu z Naczelną Radą Pielęgniarek i Położnych
Program zatwierdził Dyrektor Centrum Kształcenia Podyplomowego Pielęgniarek
i Położnych
2
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
ZAŁOŻENIA ORGANIZACYJNO-PROGRAMOWE
Rodzaj kształcenia
Kurs specjalistyczny jest to rodzaj kształcenia, który zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca
1996r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2001r. Nr 57 poz. 602 z późn. zm.)
ma na celu uzyskanie przez pielęgniarkę, położną kwalifikacji do wykonywania
określonych czynności zawodowych przy udzielaniu świadczeń pielęgnacyjnych,
zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych lub rehabilitacyjnych.
Organizator kształcenia podyplomowego, na podstawie ramowego programu sporządza
program kształcenia. Program kształcenia musi uwzględniać wszystkie elementy
modułów wskazanych w planie nauczania ramowego programu, jednak treści nauczania
mogą być dostosowane do warunków i potrzeb lokalnych. Wykaz umiejętności będących
przedmiotem kształcenia ramowego programu jest dla organizatora i uczestnika
kształcenia obowiązującym elementem programu. Osiągnięcie wskazanych umiejętności
gwarantuje, że każdy absolwent kursu specjalistycznego będzie posiadać takie same
kwalifikacje, niezależnie od miejsca ukończenia kształcenia, podmiotu organizującego
kształcenie podyplomowe oraz trybu kształcenia.
Poszczególne moduły ramowego programu zawierają cel, treści nauczania oraz wykaz
umiejętności wynikowych, odnoszące się zarówno do zajęć teoretycznych jak
i praktycznych. W planie nauczania wskazane są wyłącznie miejsca realizacji zajęć
praktycznych, dlatego też organizator oprócz programu kształcenia teoretycznego
obowiązany jest opracować program szkolenia praktycznego dla każdej placówki.
Program ten powinien zawierać cel i umiejętności. Jednocześnie program zajęć
praktycznych powinien uwzględniać wykaz świadczeń zdrowotnych (opracowany na
podstawie wykazu umiejętności), do zaliczenia których zobowiązany jest uczestnik
kursu. Dokumentację zawierającą potwierdzenie zaliczenia poszczególnych świadczeń
opracowuje organizator kształcenia. Stanowi ona wewnętrzny dokument organizatora.
Cel kształcenia
Pielęgniarka pielęgnuje dziecko wentylowane mechanicznie.
Czas kształcenia
Łączna liczba godzin przeznaczonych na realizację programu kształcenia kursu
specjalistycznego Pielęgnowanie dziecka wentylowanego mechanicznie (Nr 10/07) wynosi
163,5 godziny dydaktycznej, w tym:
zajęcia teoretyczne  100 godzin,
zajęcia praktyczne 
63,5 godziny.
Określona, w planie nauczania, liczba godzin poszczególnych modułów, odnosi się do
realizacji programu w trybie dziennym. Z uwagi jednak na lokalne preferencje
i potrzeby, gdy realizacja programu odbywała się będzie w trybie innym niż dzienny,
organizator kształcenia w porozumieniu z kierownikiem kursu i wykładowcami ma
prawo dokonać modyfikacji czasu trwania zajęć teoretycznych w wymiarze nie większym
niż 20%. Oznacza to, że 80% czasu przeznaczonego na realizację poszczególnych
modułów nie podlega zmianie. Wskazane 20% może być wykorzystane na przesunięcia
pomiędzy poszczególnymi modułami lub w części może zostać przeznaczone na realizację
zadań w ramach samokształcenia.
Sposób organizacji
Za przebieg i organizację kursu specjalistycznego odpowiedzialny jest organizator
kształcenia.
3
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
Planując realizację kursu organizator powinien:
1. Opracować program kształcenia:
 zajęć teoretycznych,
 zajęć praktycznych.
2. Opracować regulamin organizacyjny kursu specjalistycznego, który w szczególności
określa:

organizację,

zasady i sposób naboru osób,

prawa i obowiązki osób uczestniczących,

zakres obowiązków wykładowców i innych osób prowadzących nauczanie
teoretyczne i szkolenie praktyczne,

zasady przeprowadzenia egzaminu końcowego.
3. Powołać kierownika kursu specjalistycznego.
Do zadań kierownika kursu oprócz zadań określonych w rozporządzeniu Ministra
Zdrowia z dnia 29 października 2003 r. w sprawie kształcenia podyplomowego
pielęgniarek i położnych (Dz. U. Nr 197 poz.1923) powinno należeć:

współdecydowanie o doborze kadry dydaktycznej,

przedstawienie uczestnikom kursu: celu, programu i organizacji szkolenia,

ocenianie placówek szkolenia praktycznego wg specyfiki i organizacji zajęć,

pomaganie w rozwiązywaniu problemów,

udzielanie indywidualnych konsultacji uczestnikom kursu,

zbieranie i analizowanie opinii o przebiegu kursu.
W dniu rozpoczęcia kursu każdy uczestnik powinien otrzymać:

harmonogram zajęć teoretycznych i praktycznych,

wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia.
4. Przeprowadzić postępowanie kwalifikacyjne.
5. Powołać w uzgodnieniu z kierownikiem kursu opiekunów szkolenia praktycznego,
którzy powinni być merytorycznymi pracownikami placówek, w których odbywa się
szkolenie praktyczne.
Do zadań opiekuna szkolenia praktycznego należy:
 instruktaż
wstępny
(zapoznanie
z
celem
szkolenia
praktycznego,
z organizacją pracy, wyposażeniem placówki, jego personelem, zakresem
udzielanych świadczeń i in.),
 instruktaż bieżący (organizacja i prowadzenie zajęć, kontrola nad ich
prawidłowym przebiegiem, pomoc w rozwiązywaniu problemów i in.),
 instruktaż końcowy (omówienie i podsumowanie zajęć, zaliczenie świadczeń
zdrowotnych określonych w programie kształcenia, ocena uzyskanych
wiadomości i umiejętności).
6. Wskazać kadrę dydaktyczną posiadającą kwalifikacje określone w programie
ramowym.
7. Zapewnić bazę dydaktyczną dostosowaną do liczby uczestników kursu:
 sale wykładowe,
 sale warsztatowe,
 pomieszczenia wyposażone w specjalistyczny sprzęt i aparaturę.
8. Zaprojektować, w odniesieniu do poszczególnych modułów, środki dydaktyczne oraz
formy zajęć, ze szczególnym uwzględnieniem form aktywizujących.
9. Wskazać literaturę do poszczególnych modułów uwzględniając kryterium aktualności
i adekwatności doboru do treści nauczania.
4
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
10. Dobrać placówki stażowe zgodnie z planem nauczania, w których możliwe będzie
zdobywanie umiejętności niezbędnych do wykonywania określonych świadczeń
zdrowotnych.
11. Posiadać wewnętrzny system monitorowania jakości kształcenia.
Sposób sprawdzania efektów nauczania
W toku realizacji programu kształcenia przewiduje się ocenianie:
1. Bieżące - rozumiane jako zaliczanie poszczególnych modułów (sprawdzenie stopnia
opanowania wiedzy i umiejętności będących przedmiotem nauczania teoretycznego
i praktycznego, w tym świadczeń zdrowotnych przewidzianych w programie
kształcenia).
Warunki
zaliczania
ustala
wykładowca/opiekun
szkolenia
praktycznego, w porozumieniu z kierownikiem kursu specjalistycznego.
2. Końcowe - egzamin teoretyczny i/lub praktyczny złożony przed komisją
egzaminacyjną powołaną przez organizatora kształcenia podyplomowego.
Wykaz umiejętności będących przedmiotem kształcenia
W wyniku realizacji programu kształcenia kursu specjalistycznego Pielęgnowanie
dziecka wentylowanego mechanicznie (Nr 10/07) pielęgniarka powinna:
 omówić sposoby oceny kwalifikacji dziecka w różnych grupach wiekowych do
wentylacji mechanicznej,
 scharakteryzować stany chorobowe przebiegające z koniecznością zastosowania
wentylacji mechanicznej u dzieci w różnych grupach wiekowych,
 przedstawić metody leczenia dzieci wentylowanych mechanicznie w różnych
grupach wiekowych,
 sklasyfikować rodzaje wentylacji mechanicznej w zależności od wieku dziecka,
 rozpoznawać niewydolność oddechową u dziecka w oparciu o analizę objawów
klinicznych, parametrów i badań diagnostycznych,
 przygotować respirator, sprzęt monitorujący oraz inny sprzęt wykorzystywany do
wentylacji dziecka w różnych grupach wiekowych,
 obsługiwać aparaturę monitorującą czynność układu oddechowego,
 przygotować dziecko do badań czynnościowych i izotopowych układu
oddechowego oraz pielęgnować dziecko po badaniu,
 doraźnie modyfikować podstawowe parametry wentylacji,
 utrzymać sztuczną drogę oddechową,
 stosować podstawy fizjoterapii oddechowej u dzieci wentylowanych,
 rozpoznawać i łagodzić objawy niepożądane występujące u dziecka
wentylowanego mechanicznie,
 pielęgnować dziecko wentylowane mechanicznie,
 zapobiegać wystąpieniu zakażeń u dziecka wentylowanego mechanicznie,
 przygotować oraz podać tlenek azotu, surfaktant dziecku wentylowanemu
mechanicznie,
 rozpoznawać stany naglące u dziecka wentylowanego mechanicznie,
 podjąć doraźne postępowanie w przypadku nagłego pogorszenia stanu dziecka
wentylowanego mechanicznie,
 omówić powikłania wentylacji mechanicznej oraz sposoby ich leczenia
u dzieci,
 zapobiegać i współuczestniczyć w leczeniu powikłań związanych z wentylacją
mechaniczną,
 omówić metody odłączania dziecka od respiratora w zależności od wieku,
5
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
 wentylować dziecko przez maskę z użyciem worka samorozprężalnego lub
układu Kuhna lub układu Reesa,
 zastosować tlenoterapię bierną w przypadku zagrożenia życia,
 udzielić wsparcia psychicznego dziecku wentylowanemu mechanicznie i jego
rodzinie/opiekunom,
 udzielić informacji socjalno – prawnych rodzicom/opiekunom dziecka
wentylowanego mechanicznie,
PLAN NAUCZANIA
Lp.
I
II
III
IV
†
Teoria
(liczba
godzin)
Moduł
Wprowadzenie do wentylacji
mechanicznej
10
Monitorowanie i wspomaganie
oddychania
20
Dziecko wentylowane
mechanicznie:
 noworodek,
 niemowlę,
 dziecko poniżej 6 r.ż.,
 dziecko 6 – 12 r.ż.,
 dziecko powyżej 12 r.ż.
60
20
10
10
10
10
Pozamedyczne aspekty opieki
nad dzieckiem wentylowanym
mechanicznie
Łączna liczba godzin
Staż
Placówka
-
Łączna
Liczba liczba
godzin godzin
-
oddział intensywnej
terapii dzieci
35
oddział intensywnej
terapii noworodka
21
ośrodek prowadzący
przewlekłą wentylację
w warunkach
domowych
10
-
100
10
143,5
7,5*
-
10
63,5
163,5
Czas trwania wizyty domowej 1,5 godziny
PROGRAM NAUCZANIA
MODUŁ I
WPROWADZENIE DO WENTYLACJI MECHANICZNEJ
Cel modułu
Pielęgniarka zróżnicuje odrębności anatomiczne i patofizjologiczne układu oddechowego
dziecka w zależności od wieku oraz omówi kierunki rozwoju wentylacji mechanicznej
u dzieci.

Ilekroć w programie jest mowa o „dziecku”, należy przez to rozumieć populację wieku
rozwojowego od 0-18 roku życia.
*
Przy realizacji treści nauczania konieczne jest ich omówienie w odniesieniu do każdej grupy
wiekowej: noworodek, niemowlę, dziecko poniżej 6 lat, dziecko 6-12 lat, dziecko powyżej 12 lat.
6
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna:
 omówić anatomię układu oddechowego u dzieci w poszczególnych grupach
wiekowych,
 przedstawić fizjologię i patofizjologię oddychania u dzieci w poszczególnych
grupach wiekowych,
 scharakteryzować różnice anatomiczno – fizjologiczne układu oddechowego
w zależności od wieku dziecka,
 przedstawić rys historyczny i kierunki rozwoju wentylacji mechanicznej
u dzieci.
Treści nauczania
1. Anatomia układu oddechowego u dzieci w poszczególnych grupach wiekowych.
2. Fizjologia i patofizjologia układu oddechowego u dzieci w poszczególnych grupach
wiekowych.
3. Epidemiologia zaburzeń oddychania u dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem
niewydolności oddechowej.
4. Rys historyczny rozwoju wentylacji mechanicznej u dzieci.
5. Wentylacja mechaniczna – stan aktualny i kierunki rozwoju.
MODUŁ II
MONITOROWANIE I WSPOMAGANIE ODDYCHANIA
Cel modułu
Pielęgniarka współuczestniczy w ocenie wydolności oddechowej i skuteczności
wspomagania czynności oddechowej u dziecka.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna:
 omówić aparaturę służącą do monitorowania i oceny stanu zdrowia dziecka
wentylowanego mechanicznie,
 obsługiwać aparaturę monitorującą czynność układu oddechowego,
 zmontować i podłączyć zestaw do pomiaru końcowo – wydechowego dwutlenku
węgla,
 wykonać pomiar saturacji, końcowo – wydechowego dwutlenku węgla, stężenia
tlenu w mieszaninie oddechowej,
 omówić badania służące do oceny wydolności układu oddechowego u dzieci
w różnych grupach wiekowych,
 przygotować dziecko do badań diagnostycznych układu oddechowego,
 pobrać krew żylną, włośniczkową i tętniczą (z wyłączeniem nakłucia tętnicy) na
badania laboratoryjne: gazometrię, oznaczenie poziomu karboksyhemoglobiny,
oznaczenie poziomu methemoglobiny,
 rozpoznać niewydolność oddechową u dziecka w oparciu o analizę objawów
klinicznych, parametrów i badań diagnostycznych,
 wymienić wskazania do wentylacji mechanicznej,
 uzasadnić znaczenie wczesnego rozpoznania niewydolności oddechowej,
 omówić wskazania, p/wskazania, powikłania i techniki podawania tlenu,
 przygotować dziecko do założenia i utrzymania sztucznej drogi oddechowej,
 wentylować dziecko przez maskę z użyciem worka samorozprężalnego lub
układu Kuhna lub układu Reesa,
7
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
 omówić metody wytworzenia sztucznej drogi oddechowej umożliwiające
wentylację mechaniczną u dziecka,
 przygotować i obsługiwać sprzęt wykorzystywany do wentylacji mechanicznej
dzieci w różnych grupach wiekowych,
 omówić różne tryby wentylacji inwazyjnej i nieinwazyjnej,
 omówić korzystny i niekorzystny wpływ wentylacji mechanicznej na
funkcjonowanie innych układów,
 scharakteryzować wczesne i późne powikłania wentylacji mechanicznej
u dzieci w różnych grupach wiekowych,
 wymienić metody odłączania dziecka od respiratora,
 ocenić gotowość dziecka do ekstubacji,
 omówić zasady i technikę wykonania ekstubacji/dekaniulacji.
Treści nauczania
1. Aparatura służąca do monitorowania stanu zdrowia dziecka – rodzaje monitorów:
kardiomonitory, pulsoksymetry, monitory graficzne respiratorów.
2. Parametry oceniające wydolność układu oddechowego:
1) wysycenie hemoglobiny tlenem;
2) końcowo – wydechowy dwutlenek węgla;
3) liczba i tor oddechów;
4) wentylacja minutowa;
5) objętość oddechowa;
6) podatność i opór układu oddechowego.
3. Badania diagnostyczne oceniające wydolność układu oddechowego:
1) laboratoryjne:
a) gazometria,
b) oznaczenie poziomu karboksyhemoglobiny,
c) oznaczenie poziomu methemoglobiny;
2) obrazowe:
a) rtg klatki piersiowej,
b) tomografia komputerowa,
c) ultrasonografia;
3) badania czynnościowe:
a) spirometria,
b) pletyzmografia;
4) inne:
a) badania izotopowe.
b) endoskopia.
4. Tlenoterapia – wskazania, p/wskazania, powikłania, techniki podawania tlenu.
5. Sztuczna droga oddechowa –– sprzęt, technika wykonania:
1) intubacja dotchawicza,
2) tracheostomia.
6. Wentylacja inwazyjna:
1) wskazania;
2) p/wskazania;
3) tryby wentylacji;
4) nastawy respiratora;
5) powikłania.
7. Wentylacja nieinwazyjna:
1) wskazania;
8
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
2) p/wskazania;
3) tryby wentylacji;
4) nastawy respiratora;
5) powikłania.
8. Rodzaje respiratorów – wentylacja inwazyjna i nieinwazyjna.
9. Urządzenia dodatkowe – koncentratory tlenowe, sprężarki.
10. Osprzęt respiratora – maski, rury, filtry, nawilżacze cieplne.
11. Metody odłączania dziecka od respiratora.
12. Ekstubacja, dekaniulacja.
13. Wpływ wentylacji mechanicznej na funkcjonowanie:
1) układu krążenia;
2) ośrodkowego układu nerwowego.
MODUŁ III
DZIECKO WENTYLOWANE MECHANICZNIE
Cel modułu
Pielęgniarka pielęgnuje dziecko wentylowane mechanicznie.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna:
 omówić jednostki chorobowe kwalifikujące do zastosowania wentylacji
mechanicznej,
 ocenić skuteczność sedacji i analgezji u dziecka wentylowanego mechanicznie,
 omówić farmakoterapię stosowaną u dzieci wentylowanych mechanicznie,
 omówić specyfikę procedur specjalistycznych – podawanie surfaktantu, tlenku
azotu, stosowanie prone position oraz specyfikę pielęgnowania dziecka
poddanego procedurom specjalistycznym,
 scharakteryzować rodzaje zabiegów fizjoterapeutycznych układu oddechowego
wykonywanych u dzieci wentylowanych mechanicznie,
 scharakteryzować stany naglące u dzieci wentylowanych mechanicznie,
 podjąć doraźne postępowanie w przypadku nagłego pogorszenia stanu dziecka
wentylowanego mechanicznie,
 omówić sposoby zapobiegania respiratorowemu zapaleniu płuc,
 przygotować fizycznie dziecko do założenia sztucznej drogi oddechowej i do
wentylacji mechanicznej,
 ocenić prawidłowość położenia i umocowania rurki intubacyjnej,
 ocenić i utrzymać sztuczną drogę oddechową,
 przedstawić zasady pielęgnacji sztucznej drogi oddechowej u dzieci,
 pielęgnować dziecko z zaburzeniami oddychania i dziecko wentylowane
mechanicznie w każdej grupie wiekowej,
 wykonać toaletę drzewa oskrzelowego z manewrem rozprężenia płuc,
 modyfikować doraźnie podstawowe parametry wentylacji,
 omówić specyfikę pielęgnowania dziecka przewlekle wentylowanego w domu,
 zapobiegać wystąpieniu zakażeń u dziecka wentylowanego mechanicznie,
Treści nauczania*
1. Niewydolność oddechowa:
1) ostra:
a) definicja,
b) objawy,
c) kryteria rozpoznawania,
9
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
d) postępowanie,
e) powikłania.
2) przewlekła:
a) definicja,
b) objawy,
c) kryteria rozpoznawania,
d) postępowanie,
e) powikłania.
2. Niewydolność oddechowa – odrębności związane z wiekiem dziecka.
3. Metody leczenia niewydolności oddechowej.
4. Metody wspomagania leczenia niewydolności oddechowej – prone position,
stymulacja nerwów przeponowych.
5. Niewydolność oddechowa w przebiegu niewydolności wielonarządowej.
6. Wybrane stany kliniczne u dzieci wymagające wentylacji mechanicznej:
1) zespól zaburzeń oddychania (RDS);
2) ostra niewydolność oddechowa (ARDS);
3) astma oskrzelowa; stan astmatyczny;
4) zapalenie oskrzeli;
5) zapalenie płuc;
6) respiratorowe zapalenie płuc;
7) przejściowe zaburzenia oddychania u noworodków (TTN);
8) zespół aspiracji smółki (MAS);
9) przetrwałe krążenie płodowe (PPHN);
10) nadciśnienie płucne: pierwotne i wtórne;
11) mukowiscydoza;
12) dysplazja oskrzelowo – płucna;
13) choroby nerwowo – mięśniowe;
14) wady wrodzone układu oddechowego;
15) urazy czaszkowo – mózgowe;
7. Wentylacja dziecka po zabiegu operacyjnym.
8. Farmakoterapia w czasie oddechu zastępczego – ocena skuteczności,
bezpieczeństwo, drogi podania leków:
1) sedacyjnych;
2) zwiotczających;
3) mukolitycznych;
4)  - mimetyków;
5) kortykosteroidów.
9. Procedury specjalistyczne – specyfika pielęgnacji:
1) podawanie tleneku azotu;
2) podawanie surfaktantu;
3) stosowanie prone position.
10. Zapobieganie uszkodzeniu płuc wtórnemu do wentylacji mechanicznej.
11. Stany naglące u dzieci wentylowanych mechanicznie:
1) przypadkowa ekstubacja;
2) przemieszczenie rurki intubacyjnej;
3) odma prężna.
12. Podstawy fizjoterapii oddechowej:
1) rozprężanie płuc;
2) toaleta drzewa oskrzelowego;
3) inhalacje;
10
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
4) drenaż ułożeniowy.
13. Zapobieganie respiratorowemu zapaleniu płuc u dzieci.
14. Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem wentylowanym mechanicznie w warunkach
domowych.
MODUŁ IV
POZAMEDYCZNE
ASPEKTY
OPIEKI
WENTYLOWANYM MECHANICZNIE
NAD
DZIECKIEM
Cel modułu
Pielęgniarka udzieli wsparcia w aspekcie psychologiczno – socjalno – prawnym dziecku
wentylowanemu mechanicznie i jego rodzinie.
Wykaz umiejętności wynikowych
W wyniku realizacji treści nauczania pielęgniarka powinna:
 omówić etyczne aspekty kwalifikacji dziecka z chorobą nieuleczalną
do wentylacji mechanicznej,
 ocenić jakość życia dziecka wentylowanego mechanicznie,
 komunikować się werbalnie i niewerbalnie z dzieckiem wentylowanym
mechanicznie,
 scharakteryzować system wsparcia socjalnego rodziny dziecka wentylowanego
mechanicznie,
 wspierać psychicznie dziecko wentylowane mechanicznie i jego rodzinę,
 wspierać dziecko wentylowane mechanicznie w terminalnej fazie choroby oraz
jego rodzinę
 omówić zasady postępowania pielęgniarskiego w przypadku zgonu dziecka,
 zapobiegać wypaleniu zawodowemu u pielęgniarek opiekujących się dzieckiem
wentylowanym mechanicznie.
Treści nauczania
1. Metody wsparcia psychologicznego dziecka i/lub rodziny dziecka wentylowanego
mechanicznie w oddziale intensywnej terapii dzieci lub w warunkach domowych.
2. Jakość życia dziecka wentylowanego mechanicznie i jego rodziny/opiekunów.
3. Etyczne aspekty uporczywej terapii w zakresie kwalifikacji do wentylacji
mechanicznej.
4. Komunikacja z dzieckiem/opiekunami, alternatywne metody komunikacji.
5. Aspekty socjalno – prawne dzieci wentylowanych mechanicznie w oddziale
intensywnej terapii dzieci oraz w warunkach domowych.
6. Zgon dziecka wentylowanego mechanicznie w warunkach szpitalnych.
7. Zgon dziecka wentylowanego przewlekle w warunkach domowych.
8. Zespół wypalenia zawodowego występujący u pielęgniarki opiekującej się dzieckiem
wentylowanym mechanicznie.
KWALIFIKACJE KADRY DYDAKTYCZNEJ
11
CENTRUM KSZTAŁCENIA PODYPLOMOWEGO PIELĘGNIAREK I POŁOŻNYCH
Wykładowcami, opiekunami stażu mogą być osoby mające nie mniej niż pięcioletni staż
zawodowy w przedmiotowym zakresie i aktualne zatrudnienie w placówce ochrony
zdrowia (w oddziale intensywnej terapii dzieci, w oddziale intensywnej terapii
noworodka) udzielającej świadczeń zdrowotnych będących przedmiotem kształcenia oraz
spełniają, co najmniej jeden z warunków:
1. Posiadają tytuł zawodowy magistra pielęgniarstwa.
2. Posiadają tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego
i intensywnej opieki.
3. Posiadają specjalizację lekarską w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii,
pediatrii, neonatologii lub chorób płuc.
oraz
4. Posiadają tytuł zawodowy magistra psychologii lub magistra prawa lub pracownika
socjalnego.
12