wskutek wypadku komunikacyjnego, należący do Powoda pojazd

Warszawa, dnia 30 czerwca 2008 r.
Sąd Rejonowy
w Pruszkowie
ul. Kraszewskiego 22
05-800 Pruszków
Powód:
Jan Kowalski
ul. Zielona 32
05-800 Pruszków
Pozwany:
XYZ Zakład Ubezpieczeń S.A.
ul. Niebieska 4
00-333 Warszawa
wartość przedmiotu sporu: 2.506 zł (słownie: dwa tysiące pięćset sześć złotych)
POZEW O ZAPŁATĘ W POSTĘPOWANIU UPOMINAWCZYM
W imieniu własnym wnoszę o:
1. orzeczenie nakazem zapłaty by Pozwany XYZ Zakład Ubezpieczeń S.A. zapłacił
Powodowi Janowi Kowalskiemu kwotę 2.506 zł wraz z ustawowymi odsetkami od
dnia 21 sierpnia 2005 r. do dnia zapłaty,
2. zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów postępowania sądowego.
W przypadku wniesienia sprzeciwu domagam się:
zasądzenia od Pozwanego na rzecz Powoda kwoty 2.506 zł wraz z ustawowymi odsetkami
od dnia 21 sierpnia 2005 r. do dnia zapłaty,
2. zasądzenia od Pozwanego na rzecz Powoda kosztów procesu według norm przepisanych,
3. wezwanie na rozprawę świadka Adama Czerskiego [adres: ul. Krzemionkowa 52 m 65, 02331 Warszawa],
4. polecenie Pozwanemu dostarczenia na rozprawę akt szkodowych nr PL200507213456789.
1.
1
UZASADNIENIE
Dnia 20 lipca 2005 r. wskutek wypadku komunikacyjnego, którego sprawcą był Jerzy
Zborski, jadący pojazdem marki VW Passat, nr rej. YY 0987Z tj. podmiot posiadający
zawartą z Pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy
pojazdów mechanicznych, należący do Powoda pojazd marki BMW 740, rok produkcji 1999,
nr rej. XXX 1223, bez winy Powoda uległ uszkodzeniu. Sprawca wypadku przyznał się do
winy i podpisał stosowane oświadczenie na miejscu wypadku.
Dowód: druk z dnia 21 lipca 2005 r. - zgłoszenie szkody w pojeździe,
zeznania świadka Adama Czerskiego,
oświadczenie sprawcy wypadku
W związku z zawartą ze sprawcą wypadku umową ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych, Powód zgłosił roszczenia związane z zaistniałym wypadkiem
komunikacyjnym Pozwanemu. Data zgłoszenia zdarzenia Pozwanemu to 21 lipca 2007 r.
Dowód: kopia formularza zgłoszenia szkody z dnia 21 lipca 2007 r.
Dnia 21 lipca 2007 r. Powód udał się do warsztatu „Auto-Centrum”, aby tam zlecić naprawę
jego pojazdu. Dnia 22 lipca 2007 r. do warsztatu przyjechał przedstawiciel Pozwanego i
dokonał oględzin pojazdu. Z oględzin sporządzony został protokół, w którym określono
zakres uszkodzeń, a tym samym zakres naprawy pojazdu.
Dowód: kopia protokołu z oględzin
zlecenie naprawy pojazdu
Warsztat dokonał wszelkich napraw wynikających z zatwierdzonego przez Pozwanego
protokołu. Dnia 10 sierpnia 2007 r. Powód odebrał z warsztatu naprawiony pojazd. Warsztat
przedstawił fakturę za naprawę w kwocie 12.506 zł. Powód został poinformowany, że
Pozwany zakład ubezpieczeń wypłacił jedynie 10.000 zł tytułem odszkodowania za naprawę
pojazdu. Przedstawiciel warsztatu poinformował Powoda, że zakład ubezpieczeń
zweryfikował rachunki dokonując m.in. obniżenia stawki za roboczogodzinę oraz dokonując
potrącenia z tytułu amortyzacji części.
Dowód: faktura VAT nr 123/2007 z dnia 10 sierpnia 2007 r.
zeznania Powoda
Pismem z dnia 25 sierpnia 2005r. Pozwany poinformował Powoda, iż z tytułu zaistniałego
zdarzenia, zostało przyznane odszkodowanie w kwocie 10.000 zł. Taka kwota została
wypłacona Powodowi z tytułu szkód poniesionych w wypadku. Powód uznał tę kwotę jako
kwotę bezsporną.
Dowód: pismo Pozwanego z dnia 25 sierpnia 2005r.
Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Powodem a warsztatem „Auto-Centrum”, jeżeli
Pozwany zakład ubezpieczeń nie dokona w całości zapłaty za wykonaną naprawę, różnicę,
pomiędzy kwotą uzyskaną przez warsztat od Pozwanego, a rzeczywistymi kosztami naprawy
określonymi przez warsztat, pokryje Powód. Powód w dniu 10 sierpnia 2007 r. wpłacił więc
warsztatowi kwotę 2.506 zł.
Dowód umowa o wykonanie naprawy pojazdu
dowód wpłaty z dnia 10 sierpnia 2006 r.
2
Pismem z dnia 31 sierpnia 2005r. Powód odwołał się od stanowiska Pozwanego zarzucając
m.in. zaniżenie wysokości należnego odszkodowania. Powód powołał się na fakturę
określającą wysokość poniesionych kosztów naprawy, wskazując, iż Pozwany nie zwrócił w
całości kosztów poniesionych przez Powoda w celu przywrócenia pojazdu do stanu sprzed
szkody. Powód przedstawił również dowód wpłaty kwoty 2.506 zł z dnia 10 sierpnia 2007 r.
Dowód: odwołanie Powoda z dnia 31 sierpnia 2005r. wraz z dowodem nadania
Pismem z dnia 4 października 2005r., w odpowiedzi na złożone odwołanie, Pozwany
poinformował Powoda, że podtrzymuje swoje stanowisko.
Dowód: pismo Pozwanego z dnia 4 października 2005r.
Pismem z dnia 2 stycznia 2006 r. Powód ostatecznie wezwał Pozwanego do zapłaty kwoty
2506 zł.
Dowód: wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania
Do dnia dzisiejszego Pozwany nie dopłacił należnej kwoty Powodowi.
Pozwany tj. zakład ubezpieczeń, z którym sprawca wypadku drogowego zawarł umowę
ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z
treścią przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach
obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze
Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. 2003, Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), jest
zobowiązany naprawić wyrządzoną Powodowi szkodę w całości. Zgodnie z art. 34 ust 1
ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, „z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów
mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem
mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego
pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też
utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia”. Tym samym, w wyniku wystąpienia wypadku
komunikacyjnego, z którego wynikła szkoda, zgodnie z zasadą pełnej kompensaty
poniesionej szkody, na podstawie art. 361 § 2 k.c., Powód jako poszkodowany, może
domagać się od Pozwanego jako podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody,
odszkodowania obejmującego wszelkie koszty poniesione w związku z zaistniałą szkodą,
które Powód (poszkodowany) był zmuszony ponieść na skutek wystąpienia zdarzenia i
których Powód (poszkodowany) nie musiałby ponosić, gdyby szkoda nie zaistniała. W
niniejszej sprawie, skutkiem wypadku komunikacyjnego z dnia 20 lipca 2005 r. było
uszkodzenie pojazdu uniemożliwiające korzystanie z niego. W wyniku tego zdarzenia, Powód
poniósł szkodę w postaci zniszczenia pojazdu oraz kosztów naprawy tego pojazdu.
Na podstawie art. 363 § 1 kodeksu cywilnego, naprawienie szkody powinno nastąpić, według
wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę
odpowiedniej sumy pieniężnej. W niniejszej sprawie Powód wybrał przywrócenie pojazdu do
stanu poprzedniego i taką naprawę zlecił warsztatowi „Auto-Centrum”. Warsztat wykonał
naprawę pojazdu w całości. Koszty naprawy wyniosły 12.506 zł (koszty te są
udokumentowane fakturą dołączona do niniejszego pozwu). Jednak pomimo wykonania
wszelkich napraw, które przywróciły stan poprzedni w pojeździe Powoda, Powód (ani
warsztat, który wykonał naprawę) nie otrzymał w całości odszkodowania za wykonaną
naprawę. Pozwany wypłacił odszkodowanie w łącznej kwocie 10.000 zł. Należne
odszkodowanie zostało zaniżone, gdyż Pozwany uznał, iż stawka 100 zł za roboczogodzinę
jest stawką zbyt wysoką. Ponadto, Pozwany zweryfikował koszt zakupionych części
zamiennych wskazując, iż odszkodowanie należy zmniejszyć o współczynnik amortyzacji. Do
zapłaty za wykonaną naprawę pozostała więc kwota 2.506 zł. Zgodnie z warunkami zawartej
3
pomiędzy warsztatem a Powodem umowy o naprawę pojazdu, Powód zobowiązał się, iż
ewentualna różnica pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez zakład ubezpieczeń, a
faktycznymi kosztami naprawy, zostanie pokryta przez Powoda. Wobec tego, Powód z
własnych środków dopłacił kwotę 2.506 zł w dniu odbioru pojazdu.
Zdaniem Powoda, nie ma żadnych podstaw prawnych, które uprawniałyby Pozwany zakład
ubezpieczeń do weryfikacji faktur określających koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed
szkody. Zakład ubezpieczeń ma obowiązek wyrównać poniesioną przez poszkodowanego
stratę w postaci np. poniesionych kosztów naprawy pojazdu w całości. Zgodnie z wyrokiem
Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1980 r., sygn. III CRN 223/80 „przywrócenie rzeczy
uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w
takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu
konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład
kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W
konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę”. Ponadto, jak
wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 czerwca 2003 r. (sygn. akt III CZP 32/03), za
"niezbędne" koszty naprawy należy uznać takie koszty, które zostały poniesione w wyniku
przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed
wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi
uszkodzeń pojazdu mechanicznego. Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" są koszty
ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat
naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te
odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na
rynku. Jeżeli nie kwestionuje się uprawnienia do wyboru przez poszkodowanego warsztatu
samochodowego mającego dokonać naprawy, miarodajne w tym zakresie powinny być ceny
stosowane właśnie przez ten warsztat naprawczy. Przyjęcie cen przeciętnych dla określenia
wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależnie od samej metody
ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałoby poniesionej przez
poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte w warsztacie naprawczym były wyższe od
przeciętnych. Trzeba jeszcze dodać, że określanie kosztów naprawy samochodu wyłącznie
przy uwzględnianiu ceny przeciętnej prowadzić mogłoby do relatywizacji w zakresie
ustalenia wysokości odszkodowania należnego poszkodowanym posiadaczom pojazdów
mechanicznych, gdyż różne mogą być metody obliczania cen przeciętnych w odniesieniu do
poszczególnych usług naprawczych oferowanych na rynku.
Roszczenie Powoda dochodzone niniejszym pozwem jest świadczeniem pieniężnym.
„Zgodnie z art. 481 § 1 KC odsetki należą się wierzycielowi za sam fakt opóźnienia się
dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, a zatem należą się od dnia, w którym
świadczenie to stało się wymagalne i powinno być zapłacone.” [tak Sąd Najwyższy w wyroku
z dnia 6 czerwca 2002r., sygn. I CKN 693/00]. Treść art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach
obowiązkowych wskazuje iż „Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni
licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie”.
W niniejszej sprawie Pozwany został zawiadomiony o szkodzie dnia 21 lipca 2005r. Zgodnie
z obowiązującymi ustawowo terminami Pozwany był zobowiązany do wypłaty Powodowi
odszkodowania z tytułu uszkodzenia pojazdu do dnia 20 sierpnia 2005 r. Uzasadnia to więc
dochodzenie odsetek od kwoty 2.506 zł od dnia 21 sierpnia 2005 r.
Właściwość sądu Powód określił na podstawie art. 20 ust 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o
ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim
Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), który
4
stanowi, iż powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub
obejmujące roszczenia z tytułu ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o
właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby
poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.
Zdaniem Powoda, przytoczone okoliczności oraz powołane dowody w pełni uzasadniają
zasądzenie powołanych w petitum kwot od Pozwanego na rzecz Powoda.
Mając na uwadze powyższe Powód wnosi jak na wstępie.
___________________________
Jan Kowalski
Załączniki:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
odpis pozwu wraz z załącznikami,
oświadczenie sprawcy wypadku,
kopia druku zgłoszenia szkody
faktura nr 123/2005 z dnia 22 lipca 2005 r.,
pismo Pozwanego – informacja o wysokości odszkodowania z dnia 25 sierpnia 2005 r.,
pismo Powoda z dnia 31 sierpnia 2005 r. wraz z dowodem nadania,
pismo Pozwanego z dnia 4 października 2005 r.,
wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania.
5