Alina Kawa, Barbara Kulińska, Grażyna Zdybel

Dnia 2 listopada 2009 roku odbyły się pierwsze zajęcia uczniów z koordynatorkami
projektu (Alina Kawa, Barbara Kulińska, Grażyna Zdybel). Celem tego spotkania było
przedstawienie uczniom projektu, przedyskutowanie ich propozycji i prezentacja filmu
przedstawiającego ryzykowne zachowania mogące doprowadzić do zakażenia się wirusem
HIV.
W trakcie kolejnych spotkań do 13 listopada 2009 roku odbywały się zajęcia na których
koordynatorki prowadziły wykłady i ćwiczenia (samodzielna i grupowa praca z tekstem). Na
zajęcia uczniowie pięciokrotnie przynieśli materiały dotyczące AIDS, które znaleźli
samodzielnie ( np. dane medyczne i statystyczne, różne ciekawostki, listy osób chorych
zamieszczane w różnych publikacjach), a następnie dzielili się swoimi wiadomościami z
pozostałymi uczestnikami zajęć.
W trakcie tych zajęć uczniowie próbowali znaleźć odpowiedzi na następujące pytania:
 Czym są zachowania ryzykowne?
 Co to jest wirus HIV?
 Czym HIV różni się od AIDS?
 Dlaczego AIDS jest tak groźną chorobą?
 Jakie sytuacje nie spowodują zarażenia się wirusem HIV, ani zachorowania na AIDS?
Wiadomości zdobyte w trakcie tych zajęć zmieniły sposób myślenia kilku osób. Dla
niektórych stało się oczywiste, że nie każdy chory musiał się zarazić przez swoje lekkomyślne
zachowanie. Uczniowie zaczęli dostrzegać w osobach zarażonych i chorych ludzi, którzy się
boja, którzy cierpią i mają swoje uczucia.
16 listopada 2009 roku uczniowie wspólnie z koordynatorkami projektu przystąpili
do kolejnych zadań.
1. Przygotowali propozycje pytań, na które ich zdaniem, wszyscy powinni poznać
odpowiedź, by skutecznie się chronić przed AIDS i właściwie traktować osoby chore.
2. Ułożyli na podstawie własnych pomysłów i znalezionych propozycji scenariusz
przedstawienia.
3. Różnymi technikami zaprezentowali zdobytą przez siebie wiedzę na gazetkach
ściennych, które prezentowane były na korytarzach szkolnych i w klasach.
Wykonali również gazetki, które wykorzystane zostały przez Aptekę Barwicką jako
informatory dla ogółu społeczności lokalnej.
4. Wykonali dekorację na przedstawienie i przygotowali prezentację multimedialną
prezentowaną w trakcie przedstawienia.
23 listopada 2009 roku uczniowie wraz z koordynatorkami przystąpili do realizacji
kolejnych działań zaplanowanych w projekcie:
1. Na podstawie wcześniej przygotowanych pytań wspólnie przystąpiliśmy do ułożenia
testów konkursowych.
2. Przygotowanie przedstawienia – odbyło się 5 prób w trakcie, których pod kierunkiem
koordynatorek uczniowie dopracowywali szczegóły przedstawienia. Zastanawiali się
jak przedstawić problem AIDS, by został on dobrze zrozumiany i odebrany przez ich
rówieśników.
3. Wśród wszystkich uczniów Zespołu Szkół w Barwicach przeprowadzony został
konkurs wiedzy o AIDS.
Konkurs odbył się w czterech kategoriach:
 klasy I gimnazjum
 klasy II gimnazjum
 klasy III gimnazjum
 klasy licealne
1 grudnia 2009 roku uczestnicy projektu witali nauczycieli i swoich kolegów,
przypinając tym, którzy wyrazili zgodę czerwone wstążeczki (symbol solidarności z chorymi
na AIDS).
O godzinie 1000 zaprosili wszystkich na salę gimnastyczną, na której odbyło się przygotowane
przedstawienie i pokaz multimedialny. Wszyscy uczestnicy projektu byli bardzo zadowoleni,
ponieważ przedstawienie zostało odebrane w skupieniu i z uwaga przez prawie 500 osób.
Na zakończenie dyrekcja szkoły i koordynatorki wręczyły nagrody i dyplomy indywidualnym
zwycięzcom konkursu w poszczególnych kategoriach oraz najlepszym klasom.
Załączniki:
1. SCENARIUSZ PRZEDSTAWIENIA Z OKAZJI ŚWIATOWEGO DNIA WALKI Z
AIDS - „Strach nie chroni- nienawiść nie leczy”
Narrator:
Grudzień jest miesiącem, w którym szczególnie poświęcamy swe myśli i działania ludziom
zarażonym wirusem HIV i chorym na AIDS.
Dzisiejsze nasze spotkanie wielu z was może uznać za niepotrzebne. I dobrze, oznacza to
bowiem, że nie macie problemów w domu, szkole,…ze sobą,
Dla niektórych jednak może być ostrzeżeniem przede zgubnym dla nich wyborem, wyborem
dokonanym w chwili zwątpienia w sens nauki, pracy, życia…, wyborem dokonanym w
sytuacjo odrzucenia przez rodziców, nauczycieli, fałszywych przyjaciół.
Uciekanie w sztuczne błogostany wywołane narkotykiem czy alkoholem to oszukiwanie
siebie.
Niestety pogoń za dobrami naturalnymi zabiera czas na refleksję nad sensem naszego
istnienia.
Trudno zrozumieć, a tym bardziej popierać taką postawę życiową.
Stając przed wyborem brać narkotyki albo być – osoby słabsze często skłaniają się ku temu
pierwszemu: brać.
Na początku nie wiedzą, jaką cenę i jak krótkim czasie przyjdzie im za to zapłacić .
Największą grupę(70%) stanowią nadal narkomanii przyjmując dożylne środki odurzające.
Codziennie na świecie dochodzi do 16 tys. Nowych zakażeń.
Zakażenie występuje u co setnej osoby w wieku od 15 – 49 lat.
Na świecie żyje około 36 milionów zakażonych.
Choroba AIDS jest nieuleczalna.
Przenieśmy się na chwilę do redakcji gazety ,,Świat”, gdzie omawia się decyzję
opublikowania artykułu na ,,Światowy Dzień Walki Z AIDS”
Redaktor naczelny:
Nie tak dawno na łamach naszej gazety prosiliśmy o włączenie się do dyskusji na temat
zażywania narkotyków. Zagrożeń jakie ze sobą niosą, zarażenia wirusem HIV
Dziennikarz:
Tak, redaktorze naczelny. Wielu ludziom ten temat nie jest obcy.
Pisali do nas rodzice, nauczyciele oraz wielu młodych, bardzo młodych ludzi.
Redaktor:
Tak, tan problem jest bardzo ważny.
AIDS na długie tygodnie znika z ekranów i czasopism ustępując miejsca wydarzeniom
międzynarodowej polityki, wahaniom na rynku akcji. Czy dyskusjom o reformie systemu
ochrony zdrowia.
Dobrze, że poruszamy ten problem. Przeważnie zdrowa część społeczeństwa oddziela się
skutecznie, fizycznie i psychicznie od chorych na AIDS, nosicieli wirusa HIV, a przecież
STRACH NIE CHRONI, A NIENAWIŚC NIE LECZY.
NIC TAK NIE SPRZYJA CHOROBOM JAK BRAK WIEDZY O NICH!
Dziennikarz:
Napiszmy więc kiedy dochodzi do zakażenia wirusem HIV i czym charakteryzuje się AIDS.
Redaktor:
Tak, to dobry pomysł
Dziennikarz:
AIDS – to zespół nabytego niedoboru odporności.
Nazwa pochodzi z j. angielskiego.
Termin ten określa końcowe stadium zakażenia HIV charakteryzujące się bardzo niskim
poziomem limfocytów CD4, a więc wyniszczeniem układu odpornościowego, co skutkuje
zapadalnością na tzw. Choroby wskaźnikowe(niektóre formy nowotworów, grzybic,
nietypowe zapalenia płuc) mogące powodować śmierć pacjenta.
Redaktor:
Napiszemy również o tym, jak można zakazić się wirusem HIV.
Wirus HIV przenosi się poprzez
1. używanie igieł i strzykawek zabrudzonych krwią zawierającą HIV – w ten sposób
doszło do większości zakażeń w Polsce.
2. krew (najbardziej efektywna droga zakażenia) i produkty krwiopochodne
3. drogę seksualną – źródłem zakażenia może być zarówno kobieta jak i mężczyzna
4. mleko matki
5. przeniesienie z matki na dziecko ( krew kobiety i dziecka nie mieszają się, jednak
może dojść do tego np. podczas komplikacji porodowych.)Ryzyko zakażenia wynosi
50%. Zakażenie może nastąpić zarówno w czasie ciąży jak i we wczesnych
miesiącach życia
( uczniowie wchodzą z transparentami)
1.brudne igły i strzykawki
2.droga seksualna
3.mleko matki
4. matka – dziecko
5.tatuaże
Dziennikarz:
Należy wspomnieć że można zarazić się także podczas
- akupunktury
-robienia tatuaży
-bójki ( jeśli doszło do kontaktu z krwią)
-używania dożylnie narkotyków
-używania dożylnie środków dopingowych
-karmienia piersią gdy matka jest zarażona
-podczas ciąży i porodu
Redaktor: ( zwraca się do dziennikarza)
Posłuchaj, a oto informacje z Internetu:
W Polsce większość zarażeń przenosi się prawdopodobnie drogą pozaseksualną.
Na dzień 1 marca 2006 potwierdzono w Polsce 10292 przypadki zarażenia wirusem HIV, z
czego co najmniej 5318 przypadków w związku z dożylnym używaniem narkotyków.
Szacuje się, że rzeczywista ilość nosicieli jest jednak prawdopodobnie 2 – 3 krotnie wyższa.
Dziennikarz:
A profilaktyka?
Musimy napisać jak ustrzec się tej okropnej choroby!
Profilaktyka to unikanie sytuacji, w których będzie możliwe przeniesienie wirusa poprzez
drogi i przykłady niebezpiecznych zachowań wymienione przed chwilą.
Jest to najskuteczniejsza metoda zabezpieczenia.
Redaktor:
Najnowsze doniesienia prasowe dotyczące szczepionki przeciw HIV mówią o wielkim
postępie w tej dziecinie. Naukowcy amerykańscy i tajscy stworzyli eksperymentalną
szczepionkę, która zmniejsza ryzyko zakażenia HIV o 31,2 %. Nowy lek testowano na
kilkunastu tysiącach ochotników z Tajlandii.
To wielki przełom w walce z HIV –wirusem wywołującym śmiertelną chorobę AIDS.
Dziennikarz:
Czytelnicy muszą także wiedzieć KIEDY NIE MA RYZYKA ZAKAŻENIA wirusem HIV,
Redaktor:
Tak. Nie musimy się obawiać OWADÓW, BO ONE NIE PRZENOSZĄ ZAKAŻENIA HIV.
Wirus nie zatruwa wody, ziemi, powietrza, żywności.
Dziennikarz:
Napiszemy również, że nie ma niebezpieczeństwa zarażenia poprzez podanie ręki, nie zakaża
pot czy ślina.
Redaktor:
A co z dzisiejszą pocztą?
Dziennikarz: Ach, jeszcze nie przeglądałem…
(przegląda listy )
Otwiera list i zwraca się do redaktora:
..To list od matki chorego na AIDS.
Proszę posłuchać:
Wchodzi dziewczyka ubana na czarno…Byłam matką chorego na AIDS.
Trzymałam mego syna w swoich rękach w momencie, gdy umierał.
Nikt nie wyobrazi sobie bardziej straszliwego bólu w matczynym sercu.
Miał zaledwie 28 lat i już nie żyje.
Choroba zniszczyła przystojnego, młodego mężczyznę
Nie myślcie, że tylko inni mogą zarazić się HIV!
Może to spotkać KAŻDEGO Z NAS jeżeli nie będzie umiał powiedzieć NIE!
NIE NARKOTYKOM!
NIE NIEWIERNOŚCI!
Wiersz:
Codziennie idę w deszcz
Czując na twarzy jego krople.
Patrzę w niebo, daremnie wyglądam
Gwiazd – wszystkie zgasły,
Pozostała tylko ciemność i pustka,
Szukam drogi – moja wciąż
Wiedzie donikąd.
Codziennie słyszę wołanie mego dziecka
O ratunek – odpowiada krzycząca cisza…
Szukam ludzi – dokoła kamienna pustynia,
Ból życia nie pozwala przyjść
Wyzwoleniu – śmierci!
SOS! Płonie wiara, prawda
I miłość bliźniego…!
W ruinach swego domu słyszę
Pierwsze słowo mego syna: ,,mama”
A cisza, cisza coraz głośniej krzyczy!
( Matkom narkomanów polskich)
W: Po tej stronie granicy, s.138)
Dziennikarz:
A tu jest list od Izy… ( Dziewczynka wychodzi na scenę i czyta list)
Droga Redakcjo!
Nazywam się Iza. Rok temu dowiedziałam się ,że jestem zarażona wirusem HIV. Mam za sobą
wiele refleksji o tym, co mi się przytrafiło.
Od tej pory w moim życiu nastąpiło dużo zmian., ale jakoś pokonałam początkowy szok.
Pierwsze trzy miesiące po dowiedzeniu się o zakażeniu były dla mnie bardzo trudne. W szkole
otaczali mnie koleżanki i koledzy, którzy mówili o swoim przyszłym życiu, tak jakby nigdy nie
mieli umrzeć, ale przecież młodzi ludzie nie przesiadują w kawiarni, aby rozmawiać o śmierci
i chorobach. Czułam swoją odmienność. Byłam rozgoryczona, myślałam : ,,dlaczego to
przytrafiło się akurat mnie”. Na szczęście poznałam bardzo wspaniałych, troskliwych ludzi.
Chociaż moje życie uległo dramatycznej zmianie, udało mi się znaleźć nowe cele i odzyskać
nadzieję. Odzyskałam chęć życia i modlę się, aby jej nigdy nie stracić.
Iza wychodzi, wchodzi po niej inna osoba. Mówi wiersz.
Bywały kiedyś jasne dni
Bywały dni szczęśliwe
To wszystko gdzieś odeszło już
Zostały sny straszliwe…
Tak mało nam zostało dróg
Tak mało chwil szczęśliwych
Tak wiele nas wypełnia zła
Tak wiele snów kłamliwych.
My chcemy jednak bardzo żyć
Choć czasu tak niewiele…
Pozwólcie nam wolnymi być
Pozwólcie mieć nadzieję…
( Prośba. W: Po tej stronie granicy, s.179)
Wychodzą uczniowie ( 4 osoby) Niosą transparenty.
PRZYKAZANIA /
DLA / PRZYJACIÓŁ / CHOREGO
Przykazania dla przyjaciół chorego:
1. Nie unikaj go. Bądź z nim. To daje nadzieję. Bądź jego przyjacielem, tak jak zawsze
byłeś. Jest to szczególnie ważne teraz, gdy on cię potrzebuje.
2. Dzwoń przed wizytą. Twój przyjaciel może nie czuć się dobrze, żeby przyjmować
gości, nie obawiaj się telefonować innym razem. Twój przyjaciel z pewnością cię
potrzebuje, być może czuje się samotny i przygnębiony. Bądź w dobrym humorze, to
się udziela.
3. Nie pozwól ,aby twój przyjaciel wyizolował się ze społeczeństwa. Dziel z nim śmiech
i łzy. Nie obawiaj się wyjawić tak intymnych przeżyć. To wzbogaca życie
wewnętrzne.
4. Powiedz mu co chcesz, żeby mu pomóc. Jeśli się zgodzi, dotrzymaj obietnicy.
( E. Johnson, Jak możesz uniknąć AIDS. S.153-154)
Redaktor:
Posłuchaj, oto listy od rodziców skierowane do dzieci.
List I.
Żadne dziecko nie marzy, żeby mieć kłopoty. Ale dla niektórych dzieci picie czy
narkotyki to jedyny dostępny sposób radzenia sobie z emocjonalnymi i życiowymi
problemami, z cierpieniem, napięciem, samotnością, jedyny sposób na to, żeby się
rozluźnić zabawić. To ich sposób przekazywania, Ze potrzebują zrozumienia, miłości i
pomocy. Dotyczy to wszystkich dzieci – także tych nieśmiałych czy agresywnych.
List II
Gdy wydaje ci się, że dziecko pije lub bierze narkotyki, nie odrzucaj go , a raczej
zaproponuj pomoc. Ważne, by zrozumiało, że picie lub ć panie to tylko przykrywka dla
innych problemów, w rozwiązywaniu których ktoś może mu pomóc. Warto, by
dowiedziało się, że szukanie pomocy jest rzeczą ludzką i że to właśnie robią silni ludzie,
gdy z czymś sami nie mogą sobie poradzić.
O pomoc prosisz?
O dobre słowo?
Dam jedno i drugie,
Byś żyć mógł na nowo…
Znów nadzieją, miłością
Całyś przepełniony,
Tak mało potrzeba,
By szczęścia dotknąć bramy…
Redaktor:
AIDS i zakażenia HIV stanowią poważny problem społeczny.
Pierwszy grudnia jest światowym dniem walki z AIDS.
Czerwona wstążeczka jest znakiem solidarności z zarażonymi HIV i chorymi na AIDS.
Czerwoną wstążeczkę zamieścimy obok tytułu naszego artykułu:
STRACH NIE CHRONI
NIENAWIŚĆ NIE LECZY
Myślę, że wzruszające listy i wyznania osób, które zetknęły się z tym ogromnym problemem
poruszą serce i umysł każdego czytelnika.
Narrator:
Alkohol i narkotyki oraz inne substancje odurzające osłabiają naszą wolę i zdolność
podejmowania rozsądnych decyzji – co sprzyja oczywiście uczestnictwu w ryzykownych
sytuacjach i zachowaniach. Sprzyja zatem sytuacją, w których dochodzi do przekazywania
wirusa HIV. Należy pamiętać, że HIV to nie plaga zesłana przez rozgniewanego Boga, to
choroba taka jak wiele innych. Dzisiaj nie potrafimy jej wyleczyć, ale jeśli się zaraziłeś, to
jeszcze nie znaczy, że twoje życie jest skończone. Nikt nie wie, ile czasu mu pozostało.
Korzystaj w pełni z każdego dnia , najlepiej jak potrafisz.
2. Galeria