ĆWICZENIE 18 - FIZYCZNE PODSTAWY

ĆWICZENIE 18.doc
(59 KB) Pobierz
ĆWICZENIE 18
FIZYCZNE PODSTAWY ELEKTROKARDIOGRAFII
ZAGADNIENIA:
1.
Pojęcie dipola elektrycznego i momentu dipolowego. Natężenie pola elektrycznego, potencjalna energia
elektrostatyczna, potencjał elektryczny; wyznaczanie natężenia pola i potencjału elektrycznego wokół dipola;
linie sił pola i linie ekwipotencjalne.
2.
Układ bodźcowo – przewodzący serca, potencjały czynnościowe serca.
3.
Zasada działania elktrokardiografu.
4.
Zjawiska bioelektryczne serca a cechy elektrokardiogramu (linia izoelektryczna, załamki P,Q,R,S,T ).
5.
Definicja odprowadzenia elektrokardiograficznego. Typy odprowadzeń w elektrokardiografii
( zasada konstrukcji odprowadzeń ), trójkąt Einthovena.
6.
Sposoby wyznaczania wektora elektrycznego serca.
7.
Wyznaczanie częstotliwości pracy serca na podstawie elektrokardiogramu.
OPIS TEORETYCZNY:
Potencjał elektryczny dipola w bliskiej i dalekiej odległości od niego, serce jako zmienny w czasie i przestrzenie
dipol elektryczny, typy odprowadzeń w EKG, trójkąt Einthovena.
dipol elektryczny - układ dwóch różnoimiennych ładunków elektrycznych q, umieszczonych w pewnej odległości l
od siebie. Linia przechodząca przez oba ładunki nazywa się osią dipola; tego rodzaju dipole wykazują elektryczny
moment dipolowy
Elektryczny moment dipolowy jest to wektorowa wielkość fizyczna charakteryzująca dipol elektryczny. Dipol jest
układem dwóch ładunków o tych samych wartościach bezwzględnych, ale przeciwnych znakach. Elektryczny
moment dipolowy p dwóch punktowych ładunków o jednakowych wartościach q i przeciwnych znakach jest równy
iloczynowi odległości między nimi i wartości ładunku dodatniego:
Wektor d ma kierunek prostej łączącej ładunki i zwrot od ładunku ujemnego do dodatniego.
Serce jako dipol elektryczny:
biegun ujemny: górna część serca w stronę barku prawego
-biegun dodatni: część dolna serca
Standardowe EKG
Standardowe EKG wykonuje się przy pomocy 12 odprowadzeń:
3 dwubiegunowe kończynowe Einthovena (I , II , III)
3 jednobiegunowe kończynowe wzmocnione Goldbergera (aVR, aVL, aVF)
6 jednobiegunowych przedsercowych Wilsona (V1, V2, V3, V4, V5, V6)
Odprowadzenia dwubiegunowe kończynowe Einthovena
W tym odprowadzeniu umieszczamy 4 elektrody na ciele badanego:
elektroda czerwona – prawa ręka (RA)
elektroda żółta – lewa ręka (LA)
elektroda zielona – lewa goleń (LF)
elektroda czarna – prawa goleń (tzw. punkt odniesienia; ziemia)
Trzy pierwsze elektrody tworzą tzw. trójkąt Einthovena, który w założeniu jest trójkątem równobocznym, co
sprawia, iż linie poprowadzone prostopadle z każdego ze środków trzech boków, reprezentujące zerowy potencjał,
przetną się w środku trójkąta.
Pomiędzy pierwszymi trzema w/w elektrodami wykonuje się pomiar różnicy potencjałów (w mV):
odprowadzenie I – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa ręka" a "prawa ręka" (LA – RA)
odprowadzenie II – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa goleń" a "prawa ręka" (LF – RA)
odprowadzenie III – różnica potencjałów pomiędzy elektrodami "lewa goleń" a "lewa ręka" (LF – LA)
Odprowadzenia jednobiegunowe kończynowe wzmocnione Goldbergera [edytuj]
Z powyższych 3 elektrod odczytujemy również wzmocnione (ang. augmented – wzmocniony, powiększony)
sygnały:
odprowadzenie aVR – z elektrody "prawa ręka" (RA)
odprowadzenie aVL – z elektrody "lewa ręka" (LA)
odprowadzenie aVF – z elektrody "lewa goleń" (LF)
Odprowadzenia jednobiegunowe przedsercowe Wilsona
Umiejscowienie elektrod przedsercowych. Połączenie razem 3 w/w odprowadzeń kończynowych daje teoretycznie
wypadkowy potencjał równy 0. Ten wspólny punkt można połączyć z ujemnym biegunem galwanometru, a kolejne
elektrody połączyć z biegunem dodatnim galwanometru.
W standardowym 12-odprowadzeniowym EKG wykorzystuje się 6 elektrod jednobiegunowych przedsercowych
Wilsona:
V1 – elektroda w prawym czwartym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) przy brzegu mostka
V2 – elektroda w lewym czwartym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) przy brzegu mostka
V3 – w połowie odległości pomiędzy elektrodami V2 a V4
V4 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii środkowo-obojczykowej lewej
V5 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii pachowej przedniej lewej
V6 – elektroda w lewym piątym międzyżebrzu (przestrzeni międzyżebrowej) w linii pachowej środkowej lewej
Charakterystyka EKG – elektrokardiogram
Na wykresie EKG analizuje się:
linię izoelektryczną – linia pozioma zarejestrowana w czasie, gdy w sercu nie stwierdza się żadnych pobudzeń
(aktywności). Najłatwiej wyznaczyć ją według odcinka PQ. Stanowi ona punkt odniesienia poniższych zmian
załamki – wychylenia od linii izoelektrycznej (dodatni, gdy wychylony w górę; ujemny, gdy wychylony w dół)
odcinki – czas trwania linii izoelektrycznej pomiędzy załamkami
odstępy – łączny czas trwania odcinków i sąsiadującego załamka
Załamki
załamek P – jest wyrazem depolaryzacji mięśnia przedsionków (dodatni we wszystkich 11 odprowadzeniach, poza
aVR, tamże ujemny)
Zobacz więcej w osobnym artykule: Załamek P.
zespół QRS – odpowiada depolaryzacji mięśnia komór
załamek T – odpowiada repolaryzacji komór
czasem też załamek U
Odcinki
odcinek PQ – wyraża czas przewodzenia depolaryzacji przez węzeł przedsionkowo-komorowy (AV)
odcinek ST – okres depolaryzacji komór
Odstępy
odstęp PQ – wyraża czas przewodzenia depolaryzacji od węzła zatokowo-przedsionkowego do węzeł
przedsionkowo-komorowy (SA -> AV)
odstęp ST – wyraża czas wolnej i szybkiej repolaryzacji mięśnia komór (2 i 3 faza repolaryzacji)
odstęp QT – wyraża czas potencjału czynnościowego mięśnia komór (depolaryzacja + repolaryzacja)
Szczególne fragmenty
zwrot ujemny - fragment zespołu QRS mierzony od szczytu załamka R do końca zespołu - nazywany również
wychyleniem wewnętrznym
pobudzenie istotne komór - fragment mierzony od początku pobudzenia komór do szczytu załamka R
Rys. 1. Trójkąt Einthovena, litery R, L i F oznaczają odpowiednio prawą , lewą rękę oraz prawą nogę, I, II
i III oznacza odpowiednio odprowadzenie pierwsze, drugie i trzecie, WS jest wektorem serca (wynikowy
dipol, patrz rozdział pole serca)
Dipol- układ dwóch przeciwnych (o jednakowej wartości lecz o przeciwnych znakach) ładunków
utrzymywanych w określonej odległości od siebie
Elektrokardiografia - rejestracja zmiennego napięcia elektrycznego wywołanego czynnością serca.
Źródłem tych napięć są procesy elektryczne zachodzące w komórkach mięśnia serca
Odcinki - wstawki pomiędzy załamkami, odległość czasowa pomiędzy dwoma charakterystycznymi
punktami rejestrowanego przebiegu EKG, np. odstęp PQ jest odległość pomiędzy końcem załamka P a
początkiem załamka Q, czas trwania linii izohel. Pomiedzy załamkami
Odstęp - odcinki łącznie z załamkami, np. PQ od początku załamka P do początku załamka Q
Pęczek przedsionkowo-komorowy - także łącze, węzeł przedsionkowo-komorowy, element układu
przewodzenia bodźców w sercu
Pompa sodowo-potasowa - mechanizm decydujący o przenoszeniu jonów sodu i potasu przez błonę
komórki
Potencjał czynnościowy - zmienna w czasie wartość potencjału wnętrza komórki (odniesiona do
potencjału zewnętrza) podczas procesów zachodzących jej elektrycznej aktywności
Potencjał spoczynkowy - wartość potencjału wnętrza ( w odniesieniu do zewnętrza) komórki dla stanu
spoczynku
Trójkąt Einthoven'a - interpretacja rejestrowanego przebiegu EKG dla odprowadzeń kończynowych
Wektor serca - także dipol serca, wypadkowy moment dipolowy serca zależny od czasu, możliwy do
wyznaczenia za pomocą np. trójkąta Einthovena, dla momentu załamka R, wówczas jest to rzut wartości
amplitudy załamka R na odpowiednie kierunki odprowadzeń kończynowych, należy jednak pamiętać, że
do pełnego określenia kierunku należy podać wartości trzech kątów (wektor w przestrzeni
trójwymiarowej), pomiar składowych wektorów określany jest jako wektorokardiografia
Węzeł przedsionkowo-komorowy (łącze przedsionkowo-komorowe) - zespół komórek, o owalnym
kształcie, położonych przy środkowym płatku zastawki trójdzielnej, charakteryzuje się najwolniejszym
przewodzeniem potencjałów ze wszystkich części układu przewodzącego oraz tym, że nie zawiera
komórek charakteryzujących się automatyzmem, podstawowa funkcja węzła P-K jest przesyłanie
pobudzenia z przedsionków do komór
Węzeł zatokowo-przedsionkowy - zespół komórek w obrębie prawego przedsionka na pograniczu
ujścia żyły głównej górnej, węzeł zawiera komórki charakteryzujące się automatyzmem, stanowi
generator o nadrzędnej częstotliwości dla innych elementów układu przewodnictwa
Zespół QRS - zespół załamków związany z rozchodzeniem się fali depolaryzacji przez mięśnie komór
Załamki - charakterystyczne elementy zapisu EKG, wyhylenia od linii izoelek. Dodatni w góre i ujemny w
dól
Linia izoelektryczna- pozioma zarejestrowana w czasie,gdy w sercu nie stwierdza się zadnych pobudzen
(aktywności) najlepiej wyznaczyc ja wg odcinka PQ stanowi pkt odniesienia do dalszych zmian
Plik z chomika:
trawa791
Inne pliki z tego folderu:




DSC05234.JPG (45 KB)
DSC05235.JPG (38 KB)
DSC05236.JPG (54 KB)
EKG%20Uklad%20krazenia.pdf (3393 KB)
 ĆWICZENIE 18.doc (59 KB)
Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
EKG