Andras Rudolf

Lek. Andras Rudolf
Katedra i Zakład Patofizjologii
Życiorys
 Ur. 12.09.1987 Budapeszt
 Wykształcenie:
2006-2012: Wydział Lekarski Uniwersytetu im. Semmelweisa w Budapeszcie
2011-2012: Praca w studenckim kole naukowym przy Klinice Chirurgii i Transplantacji, Budapeszt
 Praca zawodowa:
2012- Samodzielny referent naukowo-techniczny w Zakładzie Patofizjologii UMP jako stypendysta
7. Programu Ramowego UE: EuTRiPD, Marie Curie Training Network
Dorobek naukowy:
1. Wagner L, Fekete A, Rudolf A et al., Transplant Proc, 2012; 44: 2151.
2. Witowski J, Kawka E, Rudolf A et al., Biomed Res Int, w druku
3. 5 komunikatów zjazdowych
Proponowany tytuł pracy: „The effect of cellular senescence on mesothelial cell responses relevant
to peritoneal dialysis exposure: An in vitro study. (Wpływ starzenia się komórek mezotelium
otrzewnowego na ich reakcje w środowisku dializy otrzewnowej: Studium in vitro)”.
Proponowany promotor: Prof. Janusz Witowski
Założenia pracy doktorskiej:
Obserwacja, że komórki mezotelium otrzewnowego u myszy poddanych przewlekłej ekspozycji na
działanie płynów do dializy otrzewnowej mają fenotyp przypominający komórki stare, skłania do
przypuszczenia, że dializa otrzewnowa może predysponować do przyspieszonego starzenia się
komórek mezotelium. Badania in vitro pokazują, że ekspozycja komórek mezotelium otrzewnowego
na wysokie stężenia glukozy, która jest składnikiem płynów dializacyjnych, przyspiesza pojawianie się
cech starzenia w komórkach. Stare komórki mezotelialne wykazują zaburzoną produkcję cytokin i
czynników wzrostowych, a z drugiej strony wiadomo, że do takich zaburzeń prowadzić może również
ekspozycja na działanie płynów dializacyjnych. Nie jest jednak jasne, jak płyny dializacyjne wpływają
na stare komórki mezotelialne, ani też, jak stare komórki mezotelialne wpływają na homeostazę
wewnątrzotrzewnową w czasie dializy. Celem pracy jest porównanie starych i młodych komórek
mezotelium otrzewnowego w hodowli in vitro pod względem zdolności do produkcji mediatorów
istotnych dla homeostazy wewnątrzotrzewnowej w czasie dializy otrzewnowej (interleukina-6, kwas
hialuronowy), zbadanie procesu gojenia się uszkodzeń młodych i starych komórek mezotelium
otrzewnowego, określenie, jak starzenie się komórek wpływa na ekspresję antygenu CA125, oraz
zbadanie, jak aktualnie stosowane w praktyce klinicznej płyny do dializy otrzewnowej wpływają na
produkcję interleukiny-6 (IL-6) i kwasu hialuronowego przez młode i stare komórki mezotelium
otrzewnowego.
Metodyka: Hodowla komórek ludzkiego mezotelium otrzewnowego in vitro i indukcja replikacyjnego
starzenia się komórek, ekspresja markerów starzenia się komórkowego, gojenie się komórek w
modelu scratch assay, techniki immunocytochemiczne, testy immunoenzymatyczne, RT-qPCR,
cytometria przepływowa.
Wstępne wyniki: Młode i stare replikacyjnie komórki mezotelialne różnią się istotnie pod względem
ekspresji IL-6, kwasu hialuronowego i CA125. Ekspresja tych czynników w komórkach młodych i
starych jest odmiennie modyfikowana przez płyny do dializy otrzewnowej. Ponadto komórki
mezotelialne różnią się istotnie pod względem zdolności do naprawy uszkodzeń i gojenie się ran.
Znaczenie badań: IL-6, kwas hialuronowy, a zwłaszcza CA125 uznawane są za markery stanu komórek
mezotelialnych podczas dializy otrzewnowej. Wykazanie, że produkcja tych czynników zmienia się
pod wpływem starzenia się komórek może wpłynąć na sposób interpretacji i przydatność tych
związków w monitorowaniu stanu błony otrzewnowej u chorych dializowanych.