Biogramy Artystów i Artystek Poznań Baroque 2015
advertisement
Poznań Baroque 2015 Biogramy artystów, artystek i zespołów Nicholas Scott Jak wielu młodych angielskich śpiewaków wyruszających z Anglii, by rozwijać swoje zdolności, Nicholas wybrał kierunek paryski. Tam, od kilku lat, jest uczestnikiem projektu Le Jardin des Voix (stworzonego przez Williama Christie), który ma renomę najważniejszej w Europie „kuźni” wokalnych talentów. Występuje, co oczywiste, przede wszystkim z Les Arts Florissants, ale powoli wypracowuje sobie własną, niezależną drogę artystyczną. François Lazarevitch Francuski flecista grający także na rozmaitych odmianach francuskich, szkockich i irlandzkich dud. Jego działalność to ciągłe balansowanie pomiędzy muzyką artystyczną i ludową oraz poszukiwanie wzajemnych, często zupełnie nieoczekiwanych, związków i inspiracji. Można powiedzieć, że François wypracował niepowtarzalny styl wykonawczy i dotyczy to zarówno jego projektów w pełni artystycznych, jak i tych gdzie w roli głównej występuje muzyka ludowa. Kojarzony jest przede wszystkim z własnym zespołem Les Musiciens de Saint Julien, ale coraz częściej występuje solo oraz gościnnie z innymi formacjami. Uczy gry na flecie barokowym oraz na musette w konserwatorium w Wersalu. www.lesmusiciensdesaintjulien.fr Les Musiciens de Saint-Julien To jeden z najoryginalniejszych zespołów na międzynarodowej scenie muzyki dawnej. W jego repertuarze znajduje się z jednej strony artystyczna muzyka siedemnastego i osiemnastego wieku, a z drugiej renesansowe air de cour oraz ludowa muzyka francuska, szkocka i irlandzka. Zespół nagrał dotychczas 8 płyt dla wytwórni Alpha. Wszystkie cieszyły się ogromną popularnością i zebrały wiele międzynarodowych wyróżnień. W roku 2015 ukażą się kolejne dwa nagrania zespołu. Zespół jest wspierany przez instytucje publiczne (francuskie Ministerstwo Kultury oraz region Haute-Normandie) oraz objęty jest mecenatem Société Générale. www.lesmusiciensdesaintjulien.fr Jean Rondeau Początkowo uczył się przez ponad 10 lat gry na klawesynie u Blandine Berlet. Potem przedmiotami jego kształcenia była realizacja basso continuo, organy, fortepian, jazz, improwizacja, kompozycja, dyrygentura chóralna i orkiestrowa w paryskim Conservatoire National Supérieur de Musique oraz w Guildhall School of Music and Drama w Londynie. Jako solista, ale także członek zespołów kameralnych i orkiestrowych, Jean Rondeau miał okazję często występować w największych miastach i na największych festiwalach Europy, podobnie zresztą jak w Ameryce Północnej (USA i Kanada). Występuje regularnie z Note Forget (zdobył z nią Trophées du Sunside w 2012 roku), grupą której jest założycielem i która wykonuje głównie jego kompozycje skoncentrowane wokół muzyki jazzowej. W roku 2014 podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Warner/Erato, a pierwszym efektem współpracy była płyta „Imagine” poświęcona muzyce Jana Sebastiana Bacha. Anne Freitag Studiowała grę na flecie prostym, traverso oraz improwizację w Bazylei oraz filozofię we Fryburgu Bryzgowijskim. Odbyła także pełny trening metodą Feldenkraisa. W czasie studiów była członkiem European Union Baroque Orchestra. Wygrała kilka konkursów, m.in. w Melku i Brugii. Jako solistka występowała z Arte dei Suonatori, EUBO oraz Les Agrémens. Obok aktywności koncertowej prowadzi działalność pedagogiczną na Uniwersytecie Muzyki i Teatru w Lipsku oraz na kursach w Republice Czeskiej, Szwajcarii oraz w Niemczech. Lina Tur Bonet Hiszpańska skrzypaczka i jedno z „gorących” nazwisk na dzisiejszej scenie muzyki dawnej. Muzyka barokowa nie wyczerpuje jednak zainteresowań Liny, która gra także na instrumencie współczesnym. Na swoim koncie ma współpracę z czołowymi orkiestrami w Hiszpanii, Austrii, Francji oraz w Niemczech. Od kilku lat kieruje kameralnym zespołem MUSIca ALcheMIca. www.linaturbonet.com Maria Keohane W szkole uczyła się gry na skrzypcach, lecz wielka miłość do zwierząt sprawiła, że początkowo swej zawodowej przyszłości nie wiązała z muzyką. Skrzypce porzuciła dla weterynarii. Do dzisiaj Koehane w miarę możliwości łączy swoje dwie życiowe pasje. W 2000 roku na The International Van Wassenaer Concourse otrzymała nagrodę dla najbardziej obiecującego muzyka, była również kilkakrotnie nagradzana przez Szwedzką Królewską Akademię Muzyczną. W 2005 roku zdobyła Reumert Price za rolę Armidy w operze „Rinaldo” Handla. Śpiewała pod batutą Erica Ericsona, Jakoba Lindberga, Andrew Manzego, Nicholasa McGegana, Andrew Parrotta, Christophera Warren-Greena, Josa van Veldhovena, Gustava Leonharda, Stevena Stubbsa, Arnold Östmana, Martina Gestera. Swoją pierwszą płytę nagrała z trębaczem Niklasem Eklundem, a wśród jej ostatnich realizacji należy wymienić produkcje zrealizowane z belgijskim zespołem Ricercar Consort. Maria Keohane współpracuje regularnie z Ricercar Consort, EUBO i The Netherlands Bach Society. Wystąpiła na pierwszej edycji Poznań Baroque w roku 2011. Maria Sanner Maria Sanner rozpoczynała swoją karierę jako śpiewak koncertowy. Występowała m.in. z Erikiem Ericsonem, Alan Gilbertem, Royem Goodmanem, Josepem Ponsem, Martinem Gesterem, Alexissem Kossenko, Olofem Bomanem, Manfredem Honeckiem i Paulem Goodwinem. Od kilku lat występuje także w operze i ma na swoim koncie role tytułowe w “Juliuszu Cezarze” J.F. Handla oraz “Il Giasone” F. Cavalliego. Współpracuje regularnie z kompozytorem Carlem Unander-Scharinem i bierze udział w pierwszych wykonaniach jego utworów scenicznych. www.mariasanner.se Carlo Vistoli Urodził się w Rawennie w 1987 roku. Po studiach w zakresie gitary klasycznej i fortepianu. Rozpoczął lekcje śpiewu jako kontratenor w 2005 roku. Początkowo uczył się pod kierunkiem Fabrizio Facchini i Michele Andalò a następnie Williama Matteuzzi, i Sonii Prina. Stylu barokowego uczył się w klasach mistrzowskich u Monici Bacelli, Sary Mingardo i Sonii Priny. Brał udział także na kursach śpiewu renesansowego i barokowego w Konserwatorium w Ferrarze. Ponadto studiuje muzykologię na Uniwersytecie w Bolonii. Od 2010 roku występuje z solowymi recitalami w wielu włoskich miastach, często z klawesynistą Marco Farolfim. W 2012 roku na Festiwalu w Rawennie wystąpił z teorbistą Fabiano Merlante i Cristiną Mazzavillani Muti w roli narratora. W listopadzie 2012 roku wystąpił w roli Licida w operze „L’Olimpiade” Josefa Myslivečka. To doświadczenie było rezultatem nauki w Scuola dell'Opera Italiana w Bolonii. W grudniu 2013 roku wystąpił w Bordeaux w „Oratorium na Boże Narodzenie” J.S. Bacha pod dyrekcją Éliane Lavail. Z zespołem Cappella Musicale di San Giacomo Maggiore in Bologna nagrał album dla wytwórni Tactus. W roku 2014 brał udział w festiwalu „Poznań Baroque” wykonując tytułową partię w operze „Tamerlano” Jerzego Fryderyka Handla. Joanna Boślak-Górniok Jest jedną z najbardziej doświadczonych polskich klawesynistek. Studiowała w Katowicach i w Strasburgu. Od piętnastu lat jest stałym członkiem orkiestry Arte dei Suonatori. Od ubiegłego roku pracuje nad rozwojem własnego projektu orkiestrowego, do współpracy w którym zaprosiła grupę zagranicznych i polskich muzyków, przede wszystkim młodszego pokolenia. Joanna Boślak-Górniok pracuje na Uniwersytecie Śląskim i pracuje nad doktoratem poświęconym zagadnieniom wykonawczym muzyki Jacoba Frobergera. Kore Nowy projekt orkiestrowy zainicjowany przez polską klawesynistkę Joannę Boślak-Górniok. W zespole spotykają się muzycy z kilku krajów ze znaczącym udziałem muzyków polskich. Kore jest miejscem spotkania wykonawców wywodzących się z różnych tradycji wykonawczych i różnych pokoleń. Dla muzyków starszych jest okazją do przedstawienia ich własnej wizji muzyki barokowej. Dla młodszych to okazja do zdobywania doświadczenia i wypracowywania własnej estetyki. Na festiwalu Poznań Baroque orkiestra Kore wystąpi w składzie: Fredrik From, Lina Tur Bonnet, Karin Samuelsson, Alicja Sierpińska, Aleksandra Radwańska – skrzypce, Jesenka Balic Zunic, Katarzyna Liwtiniuk – altówki, Louna Hosia, Paulina Ptak – wiolonczele, Michał Bąk – kontrabas, Anna Freitag – flety, Marianna Henriksson, Joanna Boślak-Górniok – klawesyny, organy. Alice Borciani Pochodzi z Reggio Emilia i w tamtejszym konserwatorium studiowała śpiew oraz grę na trąbce. Studia kontynuowała w klasie Gerda Türka w Schola Cantorum w Bazylei, a obecnie pracuje pod kierunkiem Carlosa Meny i Roswithy Müller. Jeszcze w czasie studiów rozpoczęła występy w operze, gdzie pracowała między innymi z Diego Fasolisem i Andrea Marconem. Koncertowała z wieloma zespołami kierowanymi m.in. przez Lorenzo Ghielmiego, Paolo Pandolfo, Leonardo Garcia Alacrona oraz Jordi Savalla. Jest członkiem profesjonalnych chórów w Zurychu, Bazylei oraz Namur. La Traditora Trio La Traditora tworzą artystki, które spotkały się w czasie studiów w Bazylei. Amélie Chemin (viola da gamba) pochodzi z Francji, Maria Ferré (lutnia, gitara, teorba) z Katalonii, a Catalina Vicens (perkusja, klawesyn, organy) z Chile. Każda z nich wnosi do zespołu elementy tradycji kulturowej swojego kraju, które składają się na oryginalny język artystyczny. Trio koncentruje się na wykonywaniu muzyki renesansowej oraz barokowej. Często współpracuje z innymi muzykami oraz z tancerzami. Lars Ulrik Mortensen W roku 2004, po długim okresie pracy z European Union Baroque Orchestra w charakterze korepetytora klawesynistów oraz dyrygenta gościnnego, Lars Ulrik Mortensen przyjął stanowisko dyrektora muzycznego zespołu. Artysta jest także dyrektorem artystycznym Concerto Copenhagen, z którym zdobył uznanie w rodzinnej Danii i za granicą. Niezależnie od pracy z tymi orkiestrami, Lars Ulrik Mortensen występuje także regularnie jako solista, dyrygent gościnny i kameralista w Europie, Stanach Zjednoczonych, Japonii i Australii. Jest laureatem najbardziej prestiżowej duńskiej nagrody muzycznej imienia Léonie Sonning (2007). Z Concerto Copenhagen Mortensen nagrał komplet koncertów klawesynowych Bacha, koncerty fortepianowe Haydna (solista - Ronald Brautigam) oraz symfonie duńskich kompozytorów Hartmanna, Kunzena i Gersona, zaś z EUBO – wybrane suity J.S. Bacha, J.J. Fuxa i J.Ph. Rameau oraz w roku 2013 – dwie płyty z muzyką G.F. Haendla. European Union Baroque Orchestra (EUBO) Orkiestra Barokowa Unii Europejskiej – jak żadna inna orkiestra na świecie – od czasu swego powstania w 1985 roku dobiera swoich członków co roku od nowa, podczas specjalnych przesłuchań. Członkowie EUBO zjeżdżają się ze wszystkich krajów Unii, by zdobywać doświadczenie wykonawcze pod kierownictwem dyrektora muzycznego orkiestry, Larsa Ulrika Mortensena oraz najwybitniejszych wykonawców muzyki barokowej. W ostatnich sezonach orkiestrą dyrygowali gościnnie między innymi Ton Koopman, Margaret Faultless, Enrico Onofri, Roy Goodman, Riccardo Minasi, Paul Agnew, Stefano Montanari, Rachel Podger i Sergio Azzolini. Zespół koncertuje we wszystkich zakątkach Europy. Stałymi punktami podróży są miejsca rezydencji zespołu. Orkiestra nagrała kilka płyt kompaktowych, w tym ostatnie trzy pod batutą Larsa Ulrika Mortensena. Aira Maria Lehtipuu Aira Maria Lehtipuu jest wszechstronną fińską skrzypaczką specjalizującą się w muzyce dawnej. Większą część swej nauki gry na skrzypcach barokowych odbyła u Enrico Gattiego w Królewskim Konserwatorium w Hadze, gdzie w 2010 roku uzyskała tytuł magistra. Regularnie występuje na europejskich scenach, ale zajmuje się też nauczaniem gry na skrzypcach na wszystkich poziomach zaawansowania. Współpracowała między innymi z Capriccio Stravagante, L’Arpeggiata Ensemble, Orfeo 55, Bach Collegium Japan, Les Arts Florissants, Holland Baroque Society, B'rock, Finnish Baroque Orchestra oraz Al Ayre Español, a obecnie tworzy trzon Helsińskiej Orkiestry Barokowej. W 2005 roku została zaproszona do gry w Barokowej Orkiestrze Unii Europejskiej oraz l'Académie baroque européenne d'Ambronay. W 2010 roku zdobyła nagrodę na międzynarodowym konkursie skrzypcowym Premio Bonporti. Szczególnie ceni XVII-wieczną muzykę kameralną, którą wykonuje na skrzypcach, także jako koncertmistrz, oraz na violi da gamba. Bierze też udział w projektach z udziałem muzyków folkowych i popowych. Jej najnowszy projekt to Café Barock – miesięczny cykl koncertów muzyki dawnej odbywający się w Tampere, gdzie obecnie mieszka. Jej hobby to spędzanie czasu na zewnątrz, gotowanie oraz granie muzyki folkowej, czasem wszystko równocześnie. Romina Lischka Przez długi czas studiowała równolegle grę na gitarze i na violi da gamba. Dopiero kiedy przeniosła się z Wiednia do Bazylei porzuciła na dobre gitarę. W Bazylei studiowała u Paolo Pandolfo, a następnie kontynuowała studia w Brukseli u Philippe’a Pierlot. W pełni profesjonalną działalność koncertową i nagraniową rozpoczęła w roku 2008 i od tego czasu występuje m.in. z Collegium Vocale Gent, Ricercar Consort, Les Flamboyants, Gli Agneli, Il Gardelino, B-Rock, Le Jardin Secret. W roku 2011 założyła consort viol „Hathor Consort”. Przed kilku lat spędziła dłuższy czas w Indiach, gdzie studiowała tradycyjny śpiew hinduski. www.rominalischka.eu Sophie Vanden Eynde Jak większość lutnistów rozpoczynała od nauki gry na gitarze. Jej pierwszym nauczycielem lutni był Philippe Mayfet w konserwatorium w Gandawie. Kolejnym, już w Bazylei, Hopkinson Smith. Po zakończeniu studiów Sophie wzięła udział w wielu produkcjach operowych, ale najwięcej czasu poświęca pracy w formacjach kameralnych wspólnie z śpiewaczką Rebeką Ockenden, gambistką Rominą Lischką oraz zepołami the Hathor Consort, Le Tendre Amour, The Queen’s Consort i Encantar, a także z własnym Le Jardin Secret www.sophievandeneynde.be Thomas Hobbs Należy do grona najbardziej interesujących młodych tenorów. Studiował w Royal College of Music oraz w Royal Academy of Music. Jak większość brytyjskich śpiewaków zdobywał doświadczenie występując w zespołach wokalnych w Wielkiej Brytanii (The Tallis Scholars, I Fagiolini, The Sixteen, Polyphony, The Cardinall’s Musick, The Dunedin Consort), a także zagranicą (Stuttgart Kammerchor, Bach Akademie Stuttgart). Jako solista regularnie występuje z Collegium Vocale Philippe’a Herreweghe, a także z Ensemble Pygmalion, Akademie für Alte Musik Berlin, Accademia Bizantina, Academy of Ancient Music. Jego specjalnością stały się partie Ewangelisty w bachowskich pasjach, ale także romantyczny repertuar pieśniowy. Coraz częściej występuje także w operze. www.thomashobbs.co.uk Camille Poul Ukończyła Conservatoire National a następnie Conservatoire Supérieur w Paryżu. Prowadzi bardzo aktywną działalność artystyczną uczestnicząc w produkcjach operowych, koncertowych projektach orkiestrowych, a także wykonując recitale solowe. Regularnie współpracuje z operami w Paryżu, Dijon, Rouen, Luksemburgu, a także z zespołami Les Arts Florissants, Le Poème Harmonique, L’Ensemble Pulcinella, Le Banquet Céleste, La Simphonie du Marais, Opera Fuoco, Il Gardelino, Les Palladins, La Divina Armonia, Le Ricercar Consort. Występowała na wielu festiwalach europejskich, a także w obu Amerykach i na Dalekim Wschodzie. www.camillepoul.com Stravaganza Stravaganza to młody francuski zespół, który koncentruje swoje zainteresowania na muzyce kameralnej siedemnastego i osiemnastego wieku. Jego założycielami są skrzypaczka Domitille Gilon i klawesynista Thomas Soltani. Członkami formacji są muzycy, którzy regularnie występują z czołowymi francuskimi orkiestrami barokowymi. Stravaganza rozpoczynała swoją działalność od udziału w wielu międzynarodowych konkursach muzycznych i była wielokrotnie ich laureatem. Zespół wydał dotychczas dwie płyty, a kolejna z udziałem śpiewaczki Hasnaa Bennani ukaże się pod koniec roku 2015. www.ensemble-stravaganza.com Elena Andreyev Studiowała grę na wiolonczeli oraz muzykę kameralną w Paryżu i Moskwie, a następnie pracowała pod kierunkiem Roberta Cohena. Ostatecznie poświęciła się wiolonczeli barokowej, grę na której studiowała u Christophe’a Coin. Od roku 1991 jest stałym członkiem Les Arts Florissants. Pracowała także w orkiestrach prowadzonych przez Emmanuela Krivine’a oraz Johna Eliota Gardnier. W roku 2002 wspólnie z Alice Piérot i Fanny Paccoud założyła trio AnPaPié, a w roku 2012 formację Ground Floor. Muzykę współczesną i improwizowaną wykonuje z zespołem S:I.C. Jest w trakcie realizacji nagrania kompletu suit wiolonczelowych Jana Sebastiana Bacha. Barbara Kusa Pochodzi z Argentyny, gdzie studiowała dyrygenturę chóralną oraz śpiew. W roku 2004 przeniosła się do Francji, gdzie obok śpiewu uczyła się także gry na klawesynie oraz realizacji basso continuo. W późniejszym okresie studiowała jeszcze w Niemczech oraz brała udział w wielu stażach i kursach. Muzyka dawna stanowi główną część jej repertuaru, ale śpiewa także muzykę romantyczną i współczesną. Występuje jako solistka, ale także jako członek wielu zespołów i chórów. Działalność artystyczną łączy z pracą pedagogiczną w zakresie chóralistyki. Juliette Perret Początkowo studiowała grę na fortepianie oraz violi da gamba w rodzinnym Grenoble. Studia wokalne odbyła w Genewie oraz w Lyonie. Pracę zawodową rozpoczęła od współpracy z zespołami Les Demoiselles de St Cyr oraz Correspondances. Od tego czasu występowała m.in. z Akademia, la Maîtrise de Radio France, les Folies Françoises, la Compagnie des Bijoux Indiscrets, la Cappella Mediterannea, l’Ensemble Clematis oraz Les Arts Florissants. www.julietteperret.com Angélique Mauillon Angélique Mauillon uczyła się w konserwatorium w Lyonie, w klasie Christophe’a Truanta. Jednocześnie studiowała muzykologię na uniwersytecie w Lyonie. Chcąc specjalizować się w grze na harfie historycznej, kontynuowała naukę w klasie Eugèna Ferré. Obecnie wykonuje muzykę sięgającą od XIII do XVIII wieku. Na harfie średniowiecznej gra w zespołach Canto Coronato, Alla Francesca, La Doulce Sere, Tasto Solo, a na harfie renesansowej w Doulce Mémoire i Les Jardins de Courtoisie. Bierze także udział w projektach poświęconych muzyce barokowej, grając na harfie potrójnej z zespołami Elyma, Le Concert d’Astrée, La Rêveuse, Les Paladins, La Fenice, Il Seminario Musicale. Koncertuje również z bratem, Markiem Mauillon, grając autorskie programy siedemnastowiecznych arii francuskich i włoskich. Angélique jest założycielką zespołu Sesquialtera, który specjalizuje się w wykonywaniu siedemnastowiecznej włoskiej muzyki instrumentalnej. Brała udział w nagraniach dla wielu wytwórni płytowych, m.in. Alpha, Zig-Zag territoires, Eloquentia, Ricercar. Od września 2003 roku Angélique Mauillon uczy gry na harfach historycznych na wydziale muzyki dawnej w Konserwatorium w Tours. Mónica Pustilnik Mónica Pustilnik należy do pokolenia, które sprawiło, że język hiszpański stał się w pewnym momencie najważniejszym językiem w najbardziej znanej europejskiej szkole muzyki dawnej – w Schola Cantorum Basiliensis. Zwłaszcza jej rodzinna Argentyna była kierunkiem, z którego do Europy przybywali młodzi muzycy, idąc śladami Gabriela Garrido, którego zespół był zresztą miejscem, gdzie wielu z nich, także Mónica, później debiutowało. Po studiach u Hopkinsona Smitha, Jaspera Christensena i Rolfa Lislevanda, Mónica zadomowiła się we Francji, gdzie cieszy się dzisiaj renomą jednego z najlepszych specjalistów w zakresie realizacji basso continuo. Regularnie współpracuje z Le Concert d’Astrée, Les Talens Lyriques, Concerto Soave oraz wieloma formacjami kameralnymi. www.monicapustilnik.com Ground Floor W roku 2012 grupa świetnych francuskich muzyków specjalizujących się w realizacji basso continuo postanowiła stworzyć zespół, z którym mogliby grać muzykę siedemnastego i osiemnastego wieku ze swojej „basowej” perspektywy. Siłą napędową zespołu jest wiolonczelistka Elena Andreyev, a w czasie Poznań Baroque w formacji wystąpią także: Angélique Mauillon – harfa, Gwenaelle Alibert – klawesyn, organy, Mónica Pustilnik – lutnia, Juliette Perret – śpiew, Barbara Kusa – śpiew. L’Achéron Consort viol da gamba L’Achéron, mający swoją siedzibę w Luksemburgu, został założony w roku 2009 przez Fraçois Joubert-Cailleta i skupia muzyków młodego pokolenia pochodzących z różnych stron świata, którzy maj wspólną wizję tego, jak współcześnie powinno się wykonywać muzykę dawną, by była ona atrakcyjna i zrozumiała dla dzisiejszych słuchaczy. Consort związany jest z belgijską wytwórnią płytową Ricercar. Pierwszą wspólną produkcją było nagranie „The Fruit of Love” poświęcone muzyce Anthony Holborne’a. Na kolejnej płycie znajdą się „Ludi musici” Samuela Scheidta. Profeti della Quinta Trzon zespołu stanowi pięciu śpiewaków, którzy w zależności od repertuaru współpracują z instrumentalistami oraz dodatkowymi wokalistami. Zespół powstał w Galilei (Izrael) z inicjatywy śpiewającego basem klawesynisty Elama Rotema, obecnie zaś ma swoją siedzibę w Bazylei. Izraelscy muzycy regularnie występują z kolegami ze Szwajcarii, Japonii i Australii, z którymi łączą ich wspólne ideały muzyczne. Członkowie Profeti della Quinta aktywnie włączają się w nurt badania i wykonywania Mało znanego repertuaru, czego przykładem są Lamentacje Jeremiasza Emilio de' Cavalieriego (1600) oraz Hashirim asher li'Shlomo Salomona Rossiego (1623). W lipcu 2011 zespół wygrał konkurs muzyki dawnej dla młodych artystów w Yorku i od tego czasu regularnie występuje w znanych salach koncertowych i na prestiżowych festiwalach na całym świecie, m.in. Oude Muziek Festival w Utrechcie (Holandia), St. Michel en Thierarche (Francja), Rheingau Musik Festival (Niemcy) i wielu innych. W 2014 roku zespół zadebiutował w USA i Japonii. Zespół nagrał kilka płyt kompaktowych dla wytwórni PAN Classics oraz Linn Records (m.in. kompozycję Rotema Rappresentatione di Giuseppe e i suoi Fratelli oraz muzykę Salomona Rossiego). Eugénie Warnier Eugénie Warnier z jest wykształcenia lekarzem. Jednak w roku 2000 postanowiła porzucić medycynę i zająć wyłącznie śpiewem. W tym samym czasie odbywała regularne studia wokalne oraz studia w zakresie muzyki dawnej. Jeszcze w czasie studiów rozpoczęła intensywną współpracę z czołowymi zespołami muzyki barokowej, a ich lista jest naprawdę imponująca: Les Arts Florissants, Le Parlement de Musique, Il Séminario Musicale, Les Paladins, La Simphonie du Marias, Le Poème Harmonique, Les Musiciens du Louvre, Les Talens Lyriques, Concert d’Astrée, Ensemble Pygmalion, Le Cercle de l’Harmonie, Ensemble Ausonia, Akademia, Concerto Köln. Brała udział w realizacji wielu nagrań płytowych. I Bassifondi Włoskie trio, które powstało z inicjatywy Simone Vallerotondy. Przedmiotem zainteresowania muzyków jest siedemnasto i osiemnastowieczna muzyka na lutnię, arcylutnię, teorbę oraz gitarę z towarzyszeniem continuo komponowaną także przez znanych twórców. Ważnym elementem estetyki zespołu jest improwizacja oraz wykorzystanie instrumentów perkusyjnych. www.simonevallerotonda.com Simone Vallerotonda Urodził się w Rzymie, gdzie rozpoczął też naukę gry na gitarze klasycznej. Dzięki zainteresowaniu muzyką dawną, rozpoczął naukę gry na lutni u Andrea Damianiniego w konserwatorium Santa Cecilia w Rzymie, które ukończył z najwyższym wyróżnieniem. Następnie ukończył z wyróżnieniem studia z zakresu gry na teorbie i gitarze barokowej u Rolfa Lislevanda w Staatliche Hochschule für Musik w Trossingen. Ukończył także studia z zakresu filozofii na Uniwersytecie Tor Vergata w Rzymie. Występował jako solista i wykonawca basso continuo na międzynarodowych festiwalach i w renomowanych salach koncertowych w Europie i na świecie. Współpracował z zespołami Modo Antiquo, Academia Montis Regalis, Musica Antiqua Roma, Les Ambassadeurs, Soqquadro Italiano, Il Pomo d’Oro. Uczestniczył w transmisjach radiowych i telewizyjnych dla BBC, RAI, France Musique, Radio4, Radio Clara, Kulturradio, Radio Vaticana. Brał udział w nagraniach fonograficznych dla wytwórni Naïve, Sony, Amadeus, E Lucevan le Stelle Records, Tesori Musicali di Roma. Obecnie prowadzi klasę lutni w konserwatorium w Frosinone. www.simonevallerotonda.com
