NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA Czy każdy budynek może

NAJCZĘŚCIEJ ZADAWANE PYTANIA Czy każdy budynek może zostać przyłączony do sieci ciepłowniczej? Każdy, kto posiada tytuł prawny do obiektu, do którego ma być dostarczane ciepło, może złożyć wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci. Jednakże złożenie wniosku nie oznacza, że przedsiębiorstwo energetyczne przyłączy obiekt do sieci. Wprawdzie zgodnie z art. 7 ust. 1 zd. 1 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne jest obowiązane do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie, jednakże obowiązek ten nie ma charakteru bezwzględnego i aktualizuje się dopiero po spełnieniu określonych w ustawie wymagań. W świetle przepisów ustawy Prawo energetyczne przedsiębiorstwo energetyczne nie jest zobowiązane do zawarcia umowy, a w konsekwencji może zasadnie odmówić przyłączenia obiektu, jeżeli: 1) brak jest technicznych warunków przyłączenia i dostarczania ciepła, 2) brak jest ekonomicznej zasadności przyłączenia i dostarczania ciepła, 3) wnioskujący nie posiada tytułu prawnego do korzystania z obiektu, do którego ciepło ma być dostarczane. Co to są warunki przyłączenia? Warunki przyłączenia to dokument zawierający szczegółowe aspekty techniczne i ustalenia niezbędne do przyłączenia do sieci ciepłowniczej konkretnego obiektu. Warunki przyłączenia określają w szczególności: 1) miejsce i sposób doprowadzenia przyłącza do węzła cieplnego; 2) miejsce rozgraniczenia własności oraz miejsce rozgraniczenia eksploatacji instalacji lub urządzeń, znajdujących się w pomieszczeniu węzła cieplnego, między przedsiębiorstwem ciepłowniczym a odbiorcą; 3) obliczeniowe natężenie przepływu nośnika ciepła dostarczanego do węzła cieplnego; 4) wymagania dotyczące: a) układu technologicznego węzła cieplnego i instalacji odbiorczej, b) miejsca zainstalowania:  urządzenia regulującego natężenie przepływu nośnika ciepła dostarczanego do węzła cieplnego,  układu pomiarowo‐rozliczeniowego, c) regulacji ilości ciepła dostarczanego do instalacji odbiorczych, d) zdalnego rejestrowania i kontrolowania parametrów nośnika ciepła oraz ilości ciepła dostarczanego do węzła cieplnego, e) miejsca połączenia instalacji odbiorczej z przyłączem oraz miejsca zainstalowania urządzeń mierzących ilość ciepła i ilość wody, dostarczonych z sieci ciepłowniczej w celu napełniania instalacji odbiorczych oraz uzupełniania ubytków wody w tych instalacjach, 5) inne informacje niezbędne do opracowania dokumentacji projektowej węzła cieplnego i instalacji odbiorczych. Warunki przyłączenia wydawane są przez przedsiębiorstwo energetyczne po rozpatrzeniu wniosku podmiotu ubiegającego się o przyłączenie i po stwierdzeniu, że istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia. Wydanie warunków jest nieodpłatne. Jak długo ważne są warunki przyłączenia i co zrobić jeśli straciły aktualność? Warunki przyłączenia ważne są dwa lata od dnia ich określenia i w okresie ważności stanowią warunkowe zobowiązanie przedsiębiorstwa energetycznego do zawarcia umowy o przyłączenie do sieci ciepłowniczej. Jeśli warunki przyłączenia utraciły aktualność należy złożyć ponownie Wniosek o określenie warunków przyłączenia do sieci ciepłowniczej wraz z wymaganymi dokumentami. Po rozpatrzeniu wniosku wydane zostaną nowe warunki przyłączenia. Kto może wystąpić z wnioskiem o zawarcie umowy sprzedaży ciepła i świadczenia usług przesyłowych? Każdy, którego obiekt jest przyłączony do sieci ciepłowniczej przedsiębiorstwa energetycznego i kto posiada tytuł prawny do obiektu, do którego ma być dostarczane ciepło. Co to jest tytuł prawny do obiektu? Pojęcie „tytuł prawny do obiektu” na potrzeby zawierania umów o przyłączenie do sieci, jak również umów sprzedaży ciepła i świadczenia usług przesyłowych interpretowane jest szeroko, jako własność lub współwłasność, a także jako prawo wynikające ze stosunków zobowiązaniowych tj. umów cywilnoprawnych, takich jak umowa dzierżawy, najmu, podnajmu czy użyczenia. Jakie koszty ponosi Odbiorca przyłączający się do sieci ciepłowniczej PGE GiEK S.A.? Standardowo koszt związany z przyłączeniem obiektu do sieci ciepłowniczej obejmuje koszt opłaty przyłączeniowej. Obowiązek uiszczenia opłaty przyłączeniowej wynika wprost z ustawy Prawo energetyczne (art. 7 ust. 8). Przedsiębiorstwo energetyczne ustala opłatę za przyłączenie w oparciu o stawki opłat zawarte w obowiązującej Taryfie. Wysokość opłaty określa umowa o przyłączenie do sieci ciepłowniczej. Opłata przyłączeniowa to nie jedyny koszt jaki obciąży Odbiorcę. Wysokość pozostałych kosztów uzależniona jest od uzgodnionego w umowie zakresu prac związanych z przyłączeniem. Najczęściej – jeżeli umowa nie stanowi inaczej – Odbiorca ponosi koszty: 1) zakupu materiałów i wykonania, ewentualnie przystosowania instalacji odbiorczej wewnętrznej, tj. instalacji centralnego ogrzewania i/lub ciepłej wody użytkowej (ewentualnie wentylacji, klimatyzacji) 2) przygotowania pomieszczenia pod zabudowę węzła cieplnego, 3) zakupu i montażu węzła cieplnego wraz z odpowiednią dokumentacją projektową. Pozostałe koszty związane z przyłączeniem do sieci obiektu odbiorcy ponosi przedsiębiorstwo energetyczne, tj. koszty: 1) opracowania dokumentacji technicznej sieci/przyłącza ciepłowniczego, 2) uzyskania wszystkich wymaganych prawem pozwoleń i uzgodnień niezbędnych do realizacji inwestycji, 3) budowy przyłącza (materiały, robocizna), 4) zakupu i montażu układu pomiarowo‐rozliczeniowego. Przedsiębiorstwo energetyczne ponosi również koszty późniejszej konserwacji i ewentualnych napraw sieci/przyłączy. W jaki sposób ustalana jest wysokość opłaty przyłączeniowej? Wysokość opłaty przyłączeniowej uzależniona jest od:  długości przyłącza – tj. odległości pomiędzy przyłączanym obiektem a istniejącą siecią ciepłowniczą, do której nastąpi wpięcie, oraz  średnicy przyłącza – tj. średnicy rur, z których zostanie wykonane przyłącze do obiektu. Średnica przyłącza dobierana jest na podstawie określonego przez przyszłego odbiorcę zapotrzebowania budynku na ciepło i wskazywana jest w wydawanych przez przedsiębiorstwo energetyczne warunkach przyłączenia do sieci. Opłata przyłączeniowa kalkulowana jest na podstawie stawek zawartych w Taryfie obowiązującej w dniu zawarcia umowy o przyłączenie i ustalana jest jako iloczyn wskazanej w Taryfie stawki za 1 mb przyłącza (o odpowiedniej średnicy) oraz rzeczywistej długości przyłącza. Opłata przyłączeniowa nie pokrywa pełnych kosztów przyłączenia, ponieważ nie jest kalkulowana na podstawie rzeczywistych kosztów budowy konkretnego przyłącza, lecz na podstawie 1/4 średniorocznych nakładów inwestycyjnych poniesionych przez przedsiębiorstwo energetyczne na budowę odcinków sieci służących do przyłączania podmiotów określonych w planie rozwoju sieci. W konsekwencji Odbiorca poprzez uiszczenie opłaty przyłączeniowej tylko w niewielkim stopniu partycypuje w kosztach jakie są związane z przyłączeniem jego budynku do sieci ciepłowniczej. Jak długo trwa realizacja przyłączenia? Czas realizacji przyłączenia wynosi od kilkunastu tygodni do kilkunastu miesięcy i zależny jest głównie od zakresu prac koniecznych do wykonania oraz – jeśli przyłączenie wiąże się z koniecznością posadowienia sieci/przyłącza na nieruchomościach stanowiących własność osób trzecich – konieczności uzyskania tytułów prawnych do tych nieruchomości. Jak ustalane jest wynagrodzenie należne przedsiębiorstwu energetycznemu z tytułu dostarczania ciepła? Ustalenie wysokości wynagrodzenia należnego przedsiębiorstwu energetycznemu z tytułu dostarczania ciepła dokonywane jest odpowiednio do zakresu świadczonych usług, na podstawie odczytów wskazań układów pomiarowo‐rozliczeniowych, przy uwzględnieniu cen i stawek określonych w aktualnie obowiązującej Taryfie (z uwzględnieniem grupy taryfowej, do której odbiorca został zakwalifikowany). Odbiorca kupujący ciepło zobowiązany jest zapłacić za: 1) koszty stałe – czyli niezależne od zużycia, tj.:  koszt zamówionej mocy cieplnej – wyrażony w zł za MW – rozliczany jako iloczyn wskazanej w Taryfie ceny za zamówioną moc cieplną (zł/MW/m‐c) i mocy zamówionej przez Odbiorcę,  koszt usługi przesłania mocy zamówionej – wyrażony w zł za MW – rozliczany jako iloczyn wskazanej w Taryfie opłaty stałej za usługi przesyłowe (zł/MW/m‐c) i mocy zamówionej przez Odbiorcę, 2) koszty zmienne – czyli zależne od zużycia, tj.:  koszt ciepła zużytego – wyrażony w zł za GJ – rozliczany jako jako iloczyn wskazanej w Taryfie ceny ciepła i faktycznie pobranego ciepła wskazanego przez licznik ciepła,  koszt usługi przesłania ciepła zużytego – wyrażony w zł za GJ – rozliczany jako iloczyn wskazanej w Taryfie opłaty zmiennej za usługi przesyłowe i faktycznie pobranego ciepła wskazanego przez licznik ciepła. Niekiedy faktura za ciepło zawiera dodatkowa pozycję – opłata za nośnik ciepła, jeżeli Odbiorca pobrał nośnik do napełnienia i uzupełnienia ubytków wody w instalacji odbiorczej. Opłata, za nośnik nie dotyczy pierwszego rozpoczęcia dostarczania ciepła do obiektu po jego przyłączeniu do sieci ciepłowniczej. Powyższe dotyczy systemu stosowanego wobec przedsiębiorców, właścicieli domów, wspólnot czy spółdzielni mieszkaniowych, którzy rozliczają się bezpośrednio z przedsiębiorstwem energetycznym na podstawie otrzymywanej co miesiąc od przedsiębiorstwa energetycznego faktury. Zupełnie inaczej kształtuje się system opłat dla mieszkańca posiadającego mieszkanie/lokal w budynku wielolokalowym pozostającym w zasobach spółdzielni mieszkaniowej czy wspólnoty. Mieszkaniec płaci nie bezpośrednio przedsiębiorstwu energetycznemu, lecz na rachunek spółdzielni czy wspólnoty, według systemu ustalonego przez nich w regulaminie rozliczeń ciepła. Przedsiębiorstwo energetyczne nie ingeruje w sposób rozliczeń za ciepło z mieszkańcami prowadzony przez spółdzielnie czy zarządców wspólnot, nie udziela też porad i nie rozstrzyga wątpliwości z tym związanych. Ponieważ obowiązują różnorodne systemy indywidualnego rozliczania, wszelkiej pomocy w tym zakresie powinni udzielać Państwu administratorzy/zarządcy obiektów. Do jakiej grupy taryfowej zostanę zakwalifikowany? Zgodnie z definicją zawartą § 2 pkt 15 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło „grupa taryfowa” jest to grupa odbiorców korzystających z usług związanych z zaopatrzeniem w ciepło, z którymi rozliczenia są prowadzone na podstawie tych samych cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania. Szczegółowe kryteria kwalifikowania odbiorców do poszczególnych grup wraz z cenami i stawkami opłat, zawiera Taryfa zatwierdzona przez Prezesa URE i opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Zachodniopomorskiego (Taryfa jest udostępniana również w siedzibie Oddziału Zespół Elektrowni Dolna Odra oraz na stronie internetowej www.zedolnaodra.pgegiek.pl/index.php/oferta/ (zakładka sprzedaż ciepła). Zgodnie z obowiązującą Taryfą dla ciepła PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. Oddział Zespół Elektrowni Dolna Odra, podział na grupy taryfowe dokonany został przy uwzględnieniu kryterium: własności węzła (PGE GiEK S.A. lub Odbiorcy), rodzaju sieci ciepłowniczej (miejska lub wewnętrzna), źródła z którego ciepło dostarczane jest do Odbiorcy (Elektrownia Dolna Odra, Elektrownia Szczecin lub Elektrownia Pomorzany), rodzaju nośnika ciepła (woda lub para). Zgodnie z obowiązującą Taryfą dla ciepła PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. Oddział Zespół Elektrowni Dolna Odra, podział na grupy taryfowe przedstawia się następująco: Lp. Grupa taryfowa 1. DO/W/1 2. DO/W/2 3. DO/W/S 4. DO/P/1 5. DO/P/2 6. P/W 7. SZ/W Charakterystyka odbiorców Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez sieć ciepłowniczą łączącą źródło ciepła z miastem Gryfino, stanowiącą własność sprzedawcy i eksploatowaną przez sprzedawcę, gdzie nośnikiem ciepła jest woda. Miejscem dostarczania ciepła są węzły cieplne, stanowiące własność odbiorcy i eksploatowane przez odbiorcę, zasilane parametrami sieciowymi wg tabeli temperatur. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez sieć ciepłowniczą łączącą źródło ciepła z miastem Gryfino, stanowiącą własność sprzedawcy i eksploatowaną przez sprzedawcę, gdzie nośnikiem ciepła jest woda. Miejscem dostarczania ciepła są węzły cieplne, stanowiące własność sprzedawcy i eksploatowane przez sprzedawcę, zasilane parametrami sieciowymi wg tabeli temperatur. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez sieć ciepłowniczą znajdującą się na terenie Elektrowni Dolna Odra, stanowiącą własność sprzedawcy i eksploatowaną przez sprzedawcę, gdzie nośnikiem ciepła jest woda. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez sieć ciepłowniczą znajdującą się na terenie Elektrowni Dolna Odra, stanowiącą własność sprzedawcy i eksploatowaną przez sprzedawcę, gdzie nośnikiem ciepła jest para o temperaturze 250oC i ciśnieniu 0,45 MPa. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez sieć ciepłowniczą znajdującą się na terenie Elektrowni Dolna Odra, stanowiącą własność sprzedawcy i eksploatowaną przez sprzedawcę, gdzie nośnikiem ciepła jest para o temperaturze 300oC i ciśnieniu 1,8 MPa. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Pomorzany siecią ciepłowniczą stanowiącą własność odbiorcy, gdzie nośnikiem ciepła jest woda. Odbiorcy zasilani w ciepło z Elektrowni Szczecin siecią ciepłowniczą stanowiącą własność odbiorcy, gdzie nośnikiem ciepła jest woda. Z powyższego wynika, że w zakresie zaszeregowania odbiorców ciepła do odpowiednich grup taryfowych Dostawca nie posiada dowolności, ponieważ odbywa się to na podstawie kryteriów wskazanych w Taryfie. W tym zakresie istnieje zatem pewnego rodzaju automatyzm uzależniony od warunków dostarczania ciepła. W praktyce oznacza to, że jeśli Odbiorca zamieszkały w Gryfinie zasilany jest w ciepło z Elektrowni Dolna Odra poprzez miejską sieć ciepłowniczą (bo innej możliwości nie ma) to:  zostanie przyporządkowany do grupy taryfowej DO/W/1 – jeśli korzysta z węzła stanowiącego jego (odbiorcy) własność,  zostanie przyporządkowany do grupy taryfowej DO/W/2 – jeśli korzysta z węzła stanowiącego własność Dostawcy. Grupę taryfową, do której odbiorca został przyporządkowany, wskazuje umowa sprzedaży ciepła i świadczenia usług przesyłowych. Ponieważ ceny lub stawki opłat mogą być różnicowane dla poszczególnych grup taryfowych odpowiednio do kosztów uzasadnionych ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia), to przyporządkowanie do określonej grupy taryfowej ma znaczenie z punktu widzenia wysokości ponoszonych przez Odbiorcę opłat. Odbiorcy za dostarczone ciepło i usługi przesyłowe rozliczani są bowiem według cen i stawek opłat właściwych dla grup taryfowych, do których są zakwalifikowani. Jak ustalane jest zużycie ciepła przez budynek? Zużycie ciepła ustalane jest na podstawie wskazań ciepłomierzy zainstalowanych w węźle cieplnym u każdego odbiorcy. Aktualnie odczyty dokonywane są w sposób zdalny, tzn. przy wykorzystaniu radiowego systemu odczytu i ewidencji poboru ciepła. Dzięki zdalnemu odczytowi przedsiębiorstwo energetyczne uzyskuje wskazania ciepłomierza bez konieczności obecności lokatora w domu oraz bez konieczności wizyty pracownika służb technicznych przedsiębiorstwa energetycznego. Czy ciepłomierze są legalizowane? Tak, ciepłomierze podlegają legalizacji. Legalizacja polega na sprawdzeniu, a właściwie potwierdzeniu klasy dokładności licznika ciepła. Obowiązek legalizacji spoczywa na właścicielu ciepłomierza. W zdecydowanej większości przypadków właścicielem ciepłomierza jest przedsiębiorstwo energetyczne. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 07.01.2008 r. w sprawie prawnej kontroli metrologicznej przyrządów pomiarowych (Dz.U. nr 5 poz. 29 z późn.zm.) okres ważności legalizacji ciepłomierza to 5 lat. Od czego zależy ile ciepła zużyte zostanie dla ogrzania budynku? Ilość ciepła zużytego dla ogrzania budynku w danym okresie rozliczeniowym jest wynikiem różnych przesłanek, do których najczęściej należą:  stan termoizolacji budynku (czy budynek jest ocieplony, czy jest wyposażony w energooszczędne okna, drzwi, czy jest ocieplony strop, dach),  powierzchnia i kubatura grzewcza,  temperatury zewnętrzne,  regulacja temperatury w pomieszczeniach (zaworami przygrzejnikowymi),  racjonalne gospodarowanie ciepłem w pomieszczeniach. Co to jest zamówiona moc cieplna, kto ją ustala i na jakich zasadach? Definicję mocy zamówionej zawiera § 2 pkt 18 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17.09.2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. Nr194, poz.1291, dalej rozporządzenie taryfowe). Zgodnie z treścią powołanego przepisu zamówiona moc cieplna oznacza ustaloną przez odbiorcę lub podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci ciepłowniczej największą moc cieplną, jaka w danym obiekcie wystąpi w warunkach obliczeniowych, która zgodnie z określonymi w odrębnych przepisach warunkami technicznymi oraz wymaganiami technologicznymi dla tego obiektu jest niezbędna do zapewnienia: 1) pokrycia strat ciepła w celu utrzymania normatywnej temperatury i wymiany powietrza w pomieszczeniach, 2) utrzymania normatywnej temperatury ciepłej wody w punktach czerpalnych, 3) prawidłowej pracy innych urządzeń lub instalacji. W świetle przedmiotowej definicji wyjaśnienia wymagają dwa pojęcia: „warunki obliczeniowe” i „temperatura normatywna”. Pojęcie warunków obliczeniowych definiowane jest przez § 2 pkt 22 rozporządzenia taryfowego. Zgodnie z tym przepisem warunki obliczeniowe oznaczają temperaturę zewnętrzną (powietrza atmosferycznego) określoną dla strefy klimatycznej, w której zlokalizowane są obiekty, do których jest dostarczane ciepło. Podział na strefy klimatyczne, a tym samym ustalenie temperatury obliczeniowej, nie wynika z dowolnych ustaleń przedsiębiorstwa energetycznego, lecz z woli normodawcy wyrażonej w Polskiej Normie PN–EN 12831 „Instalacje ogrzewcze w budynkach. Metoda obliczania projektowego obciążenia cieplnego”. Zgodnie z przedmiotową normą Polska podzielona została na V stref klimatycznych. Gmina Gryfino leży w strefie I, dla której normodawca ustalił temperaturę obliczeniową minus 16OC. Zatem wielkość mocy zamówionej dla wszystkich obiektów w Gminie Gryfino powinna być ustalana przy uwzględnieniu temperatury obliczeniowej minus 16OC niezależnie od tego, czy taka temperatura w sezonie grzewczym wystąpi czy też nie. Wyjaśniając pojęcie temperatura normatywna wskazujemy, ze jest to temperatura powietrza ustalona dla poszczególnych pomieszczeń zgodnie z rozporządzeniem Ministra infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U z 2002 r. Nr 75, poz. 690 z późn.zm). Temperatura normatywna ustalana jest przy uwzględnieniu rodzaju ogrzewanych pomieszczeń i ich przeznaczenia. Przedmiotowe rozporządzenie jako temperaturę normatywną dla pokoi mieszkalnych, przedpokoi, kuchni wskazuje 20 OC. Ujmując w sposób bardziej czytelny przedstawioną wyżej definicję mocy zamówionej wyjaśniamy, że zamówiona moc cieplna to inaczej taka ilość ciepła, jaka jest potrzebna do ogrzania Państwa obiektu przy założeniu utrzymania wymaganej normatywnej temperatury np. dla mieszkania 20OC w najbardziej niekorzystnych warunkach pogodowych, określonych dla Gminy Gryfino na podstawie Polskiej Normy PN‐EN 12831, jako temperatura minus 16OC (choćby taka temperatura nie wystąpiła w żadnym z miesięcy sezonu grzewczego). Ustalenie wielkości mocy zamówionej jest uprawnieniem i obowiązkiem Odbiorcy. Jednakże zamówiona moc nie może być przez odbiorcę określona w sposób zupełnie dowolny, powinna bowiem uwzględniać przepisy ustawy prawo budowlane oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych, w szczególności przywołanego wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Powinna również uwzględniać postanowienia Polskich Norm, w szczególności Polskiej Normy PN–EN 12831 „Instalacje ogrzewcze w budynkach. Metoda obliczania projektowego obciążenia cieplnego”. Z powołanych wyżej aktów prawnych wynika, że ustalając zamówioną moc cieplną, odbiorca musi uwzględnić wymagania dotyczące temperatury obliczeniowej (odpowiednio do przeznaczenia pomieszczeń), temperatury ciepłej wody oraz warunki obliczeniowe dla budynku, do którego jest (lub ma być) dostarczane ciepło. Najłatwiej ustalić moc adekwatną dla potrzeb cieplnych obiektu w oparciu o dokumentację budowlaną obiektu, ewentualnie w oparciu o audyt energetyczny. Jakie są skutki zamówienia za małej mocy? Zamówienie zbyt małej mocy na potrzeby centralnego ogrzewania będzie skutkowało dopływem do budynku niewystarczającej ilości ciepła, a w konsekwencji niedogrzaniem mieszkania. Zamówienie zbyt małej mocy na potrzeby ciepłej wody użytkowej spowoduje brak ciepłej wody o prawidłowych parametrach. Jednocześnie zbytnie ograniczenie mocy w stosunku do rzeczywistego zapotrzebowania może skutkować przekroczeniem przez odbiorcę zamówionej mocy cieplnej. Jakie są konsekwencje przekroczenia mocy zamówionej? Jeżeli Odbiorca z powodu niewłaściwego oszacowania zapotrzebowania na moc lub z powodu nieodpowiedniej kontroli nad pracą urządzeń przekracza moc zamówioną, wówczas narusza postanowienia umowy sprzedaży ciepła i świadczenia usług przesyłowych, co uprawnia przedsiębiorstwo energetyczne do naliczenia opłaty za przekroczenie w wysokości ustalonej zgodnie z § 46 ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17.09.2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2000 r. Nr 194, poz. 1291). Zgodnie z powołanymi przepisami w przypadku przekroczenia zamówionej mocy cieplnej przez Odbiorcę, bez uzgodnienia z przedsiębiorstwem energetycznym lub niezgodnie z warunkami umowy, przedsiębiorstwo energetyczne na podstawie wielkości mocy wynikającej z tego przekroczenia, może obciążyć Odbiorcę opłatą za zamówioną moc cieplną oraz opłatą stałą za usługę przesyłową w podwójnej wysokości. Opłatę tą oblicza się dla każdego miesiąca, w którym nastąpił pobór ciepła niezgodnie z umową. Dlaczego za moc zamówioną Odbiorca musi płacić przez cały rok, tj. również w miesiącach letnich, w których budynek nie jest ogrzewany? Pobieranie opłat za moc zamówioną i przesył mocy zamówionej przez cały rok, w tym również w miesiącach letnich, w których budynek nie jest ogrzewany, nie jest wymysłem przedsiębiorstwa energetycznego lecz zasadą ustaloną w przepisach rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291). Zasady obliczania i pobierania opłat za moc zamówioną i przesył mocy reguluje § 33 pkt 1 i 4 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo energetyczne zobowiązane jest pobierać od odbiorców co miesiąc (a więc również i poza sezonem grzewczym): 
opłatę za moc zamówioną, którą oblicza się mnożąc moc zamówioną wynikającą z umowy sprzedaży ciepła przez wskazaną w Taryfie miesięczną stawkę opłaty za zamówioną moc cieplną dla danej grupy taryfowej (stawka miesięczna obliczona jest jako rata stanowiąca 1/12 opłaty rocznej), 
opłatę za usługę przesyłu mocy zamówionej, którą oblicza się mnożąc moc zamówioną wynikającą z umowy sprzedaży ciepła przez wskazaną w Taryfie miesięczną stawkę opłaty stałej za usługi przesyłowe dla danej grupy taryfowej (stawka miesięczna obliczona jest jako rata stanowiąca 1/12 opłaty rocznej). Na taki sposób kalkulowania i pobierania opłaty za moc zamówioną i jej przesył wpływ ma fakt, że zamówiona przez Odbiorcę moc cieplna jest stała w ciągu roku, dlatego opłata ustalana jest na okres jednego roku (chyba, ze umowa stanowi inaczej) i pobierana w równych 12 miesięcznych ratach. Co do zasady służy ona na pokrycie kosztów stałych przedsiębiorstwa, które to koszty przedsiębiorstwo energetyczne zobligowane jest ponosić cały rok. Zamówiona przez Odbiorcę moc cieplna jest stała w ciągu roku, gdyż określa ona moc cieplną jaką przedsiębiorstwo energetyczne musi utrzymywać w gotowości, aby zapewnić Odbiorcy dostarczenie niezbędnej ilości ciepła w okresie szczytowego poboru mocy cieplnej. Wymaga to od przedsiębiorstwa energetycznego ponoszenia kosztów na utrzymywanie w gotowości odpowiedniego majątku trwałego (instalacji i urządzeń służących do produkcji i przesyłu ciepła), zapewniającego niezbędną wydajność. Stąd cena za zamówioną moc cieplną jest ceną roczną, natomiast pobierana jest w 12 równych ratach miesięcznych. Czy można zmienić wielkość zamówionej mocy cieplnej? Wielkość mocy zamówionej jest uregulowana w umowie sprzedaży ciepła i świadczenia usług przesyłowych. Zmiana mocy odbywa się na zasadach wskazanych w umowie, tj.:  zwiększenie mocy – wymaga złożenia odpowiedniej deklaracji, która jest analizowana przez służby techniczne przedsiębiorstwa energetycznego pod kątem weryfikacji czy istniejąca infrastruktura ciepłownicza umożliwia pokrycie zwiększonego zapotrzebowania na moc cieplną, w szczególności czy średnica przyłącza łączącego budynek z siecią jest wystarczająca do zapewnienia dostaw ciepła o zwiększonej mocy. Pozytywna weryfikacja deklaracji skutkuje zawarciem aneksu do umowy sprzedaży ciepła. Aneks określa datę, od której przedsiębiorstwo energetyczne rozpoczyna dostawę ciepła o zwiększonej mocy;  zmniejszenie mocy – wymaga złożenia odpowiedniej deklaracji. Zmniejszyć moc można nie częściej niż raz na 12 miesięcy, chyba że zawarta z odbiorcą umowa stanowi inaczej. Deklarację należy złożyć w formie pisemnej, w terminie do dnia 31 października. Zmniejszenie mocy nastąpi z dniem 1 stycznia roku następującego po dacie złożenia deklaracji. Deklarację zwiększenia/zmniejszenia mocy zamówionej pobrać można w siedzibie Oddziału Zespół Elektrowni Dolna Odra w Nowym Czarnowie (budynek „obsługa odbiorców ciepła” II piętro) lub ze strony internetowej www.zedolnaodra.pgegiek.pl/index.php/oferta/ (zakładka sprzedaż ciepła/dokumenty do pobrania). Następstwem zmiany mocy jest dostosowanie natężenia przepływu nośnika ciepła do zmienionej mocy zamówionej. Jak i gdzie zgłosić zakłócenia w dostawach ciepła? Zakłócenia w dostawie ciepła należy zgłaszać na czynny całodobowo nr pogotowia ciepłowniczego 993, ewentualnie w dni robocze w godzinach od 700 do 1500 na nr 91 822 54 33 lub 91 822 58 80. Pogotowie ciepłownicze prowadzi obsługę w zakresie przyjmowania zgłoszeń i usuwania awarii sieci ciepłowniczej, przyłączy i węzłów cieplnych stanowiących własność przedsiębiorstwa energetycznego. Pogotowie ciepłownicze nie świadczy usług związanych z awariami wewnętrznej instalacji odbiorczej i węzłów cieplnych stanowiących własność Odbiorcy (chyba, że dla tego rodzaju obsługi zawarta została odrębna umowa). W przypadku wystąpienia zakłóceń w pracy węzła cieplnego stanowiącego własność odbiorcy lub problemów z wewnętrzną instalacją odbiorczą proponujemy kontakt z właścicielem/zarządcą budynku. Jak i gdzie zgłosić wątpliwości dotyczące otrzymanego rozliczenia za ciepło? Wątpliwości dotyczące otrzymanego rozliczenia za ciepło należy zgłaszać pracownikom obsługi odbiorców ciepła, którzy są do Państwa dyspozycji od poniedziałku do piątku, w godzinach od 700 do 1500. Pracownicy obsługi odbiorców ciepła oczekują na Państwa kontakt: 
osobisty – Oddział Zespół Elektrowni Dolna Odra, Nowe Czarnowo 76 (II piętro budynku oznaczonego napisem „Obsługa odbiorców ciepła”). 
korespondencyjny – PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. Oddział Zespół Elektrowni Dolna Odra Wydział Gospodarki Energetycznej Nowe Czarnowo 76 74‐105 Nowe Czarnowo 
telefoniczny – tel. (91) 822 44 44 
fax – (91) 822 42 91 
e‐mailowy – [email protected] Kiedy zaczyna i kończy się sezon grzewczy i kto o tym decyduje? Definicję pojęcia „sezon grzewczy” zawiera § 2 pkt 23 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291). Zgodnie z powołanym przepisem sezon grzewczy to okres, w którym warunki atmosferyczne powodują konieczność ciągłego dostarczania ciepła w celu ogrzewania obiektów. Jak widać przedmiotowa definicja nie wskazuje ani konkretnej daty rozpoczęcia ani zakończenia sezonu grzewczego. W obiektach, w których właścicielem węzła jest przedsiębiorstwo energetyczne, uruchomienia i wyłączenia węzła cieplnego dokonuje przedsiębiorstwo energetyczne na wniosek uprawnionego podmiotu (zarządcy, administratora, zarządu wspólnoty, Spółdzielni Mieszkaniowej). Przedsiębiorstwo energetyczne rozpoczyna lub przerywa dostawę ciepła nie później niż w terminie 72 godz. od daty wpływu wniosku. Inaczej rozpoczęcie sezonu grzewczego wygląda w obiektach wyposażonych w węzły stanowiące własność odbiorcy. W takim przypadku rozpoczęcie i zakończenie sezonu grzewczego rozpoczyna się bez ingerencji służb przedsiębiorstwa energetycznego. Decyduje o tym odbiorca poprzez samodzielne włączenie i wyłączenie węzła. Dostawca nie jest ani uprawniony ani zobowiązany do obsługi urządzeń, które nie stanowią jego własności. Jak jest ustalana cena ciepła? Cena ciepła wynika z Taryfy. Taryfę opracowuje przedsiębiorstwo energetyczne, ale nie w sposób dowolny, lecz przy uwzględnieniu wytycznych wynikających z ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.) oraz wytycznych wynikających z wydanego w oparciu o tę ustawę rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz.U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291). Opracowana przez przedsiębiorstwo energetyczne Taryfa przesyłana jest do zatwierdzenia przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, którego rolą jest m.in. obrona odbiorców ciepła przed nieuzasadnionym wzrostem cen i stawek opłat. W procesie zatwierdzania Taryfy Prezes URE sprawdza zasadność proponowanych przez przedsiębiorstwo energetyczne zmian cen, a także staranność i rzetelność sporządzenia Taryfy. Prezes URE kontroluje w szczególności czy opracowana przez przedsiębiorstwo Taryfa spełnia wymagania określone w ustawie i rozporządzeniu. Weryfikacja przebiega ze szczególnym naciskiem na kontrolę kosztów, które stanowiły podstawę kalkulacji cen i stawek opłat. W sytuacji, gdy przeprowadzona weryfikacja kosztów wykaże, że przedsiębiorstwo ustaliło Taryfę na poziomie wyższym niż wynikałoby to z kosztów uzasadnionych, wówczas Prezes URE ma prawo odmówić zatwierdzenia taryfy i z prawa tego w uzasadnionych przypadkach korzysta, kierując się zasadą równoważenia interesów przedsiębiorstw energetycznych i odbiorców. Czy przedsiębiorstwo energetyczne może wstrzymać dostawy ciepła? Tak, przedsiębiorstwo energetyczne może wstrzymać dostawy ciepła. Aby przedsiębiorstwo energetyczne mogło skorzystać z uprawnienia do wstrzymania dostaw musi zaistnieć przynajmniej jedna z przesłanek wskazanych w art. 6b ustawy Prawo energetyczne, tj. 1) odbiorca zwleka z zapłatą za pobrane ciepło albo świadczone usługi co najmniej miesiąc po upływie terminu płatności (wstrzymanie ciepła odbiorcom w gospodarstwach domowych może nastąpić po uprzednim powiadomieniu na piśmie o zamiarze wstrzymania dostaw i po upływie dodatkowego dwutygodniowego terminu wyznaczonego do zapłaty zaległych i bieżących należności), 2) przeprowadzona kontrola wykazała, że nastąpiło nielegalne pobieranie ciepła, 3) przeprowadzona kontrola wykazała, ze instalacja znajdująca się u odbiorcy stwarza bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub środowiska Przedsiębiorstwo energetyczne niezwłocznie wznawia dostarczanie ciepła, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wstrzymanie dostaw. A więc np. jeśli podstawą wstrzymania był brak płatności, dostawy zostaną wznowione po uregulowaniu zaległości. Czy sprzedaż domu wymaga wypowiedzenia umowy sprzedaży ciepła? Tak. Sprzedaż domu zawsze wymaga wypowiedzenia umowy, jednakże możliwe są tu dwa scenariusze rozwiązań w zależności od tego czy kupujący będzie kontynuować zasilanie domu w ciepło z miejskiej sieci ciepłowniczej, czy może będzie zasilał dom w ciepło z innych źródeł. W pierwszym przypadku, tzn. gdy kupujący chciałby kontynuować zasilanie domu w ciepło z miejskiej sieci ciepłowniczej – kupujący składa wniosek o zwarcie umowy, a sprzedający składa wniosek o rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Co do zasady rozwiązanie umowy powinno nastąpić w terminie wypowiedzenia wskazanym w umowie, jednakże z uwagi na sprzedaż domu i kontynuowanie dostaw ciepła do tego obiektu, przedsiębiorstwo energetyczne przychyla się do rozwiązania umowy za porozumieniem stron, przyjmując jako datę rozwiązania umowy dzień poprzedzający datę zawarcia nowej umowy sprzedaży ciepła z kupującym. W drugim przypadku, tzn. gdy kupujący będzie zasilał dom w ciepło z innych źródeł – sprzedający składa wniosek o rozwiązanie umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia wskazanego w umowie. W okresie wypowiedzenia sprzedający zobligowany jest do uiszczania wszelkich opłat wynikających z umowy, nawet wówczas, jeżeli nie korzysta z ciepła. Po upływie okresu wypowiedzenia następuje demontaż licznika ciepła oraz trwałe odcięcie budynku od systemu ciepłowniczego przedsiębiorstwa energetycznego. Na wniosek odbiorcy demontaż licznika ciepła jak również trwałe odcięcie budynku od systemu ciepłowniczego może nastąpić wcześniej, tj. przed upływem okresu wypowiedzenia, jednak nie zwalnia to odbiorcy z konieczności uiszczania w okresie wypowiedzenia opłat stałych (za moc zamówioną i przesył mocy zamówionej).