HIPNOZA Hipnoza

11. Hipnoza, letarg, śpiączka różne stany świadomości
Adrianna Macheta
Klaudia Perfikowska
Michał Madera
Klasa 1b
Śpiączka to stan głębokiej utraty przytomności. Jest objawem
zakłócenia funkcjonowania ośrodkowego układu
nerwowego. Może być spowodowana urazami lub ciężkimi schorzeniami,
np. metabolicznymi, albo ostrymi
zatruciami, w wyniku których przestaje funkcjonować kora mózgowa lub
twór siatkowaty mózgu.
Śpiączka jest przypadkiem wymagającym niezwłocznej pomocy
medycznej. Szybkie
rozpoznanie przyczyny i odpowiednie leczenie może ocalić życie
człowieka. Zbyt późna
interwencja lekarza, np. w śpiączce cukrzycowej zwiększa śmiertelność
chorych do 40–
70 proc. Dla ustalenia rodzaju śpiączki ważne jest stwierdzenie, czy u
pacjenta nastąpiła
nagła utrata przytomności, czy też występowały stopniowe zmiany
zachowania. Ogólnie
rzecz biorąc pierwsza możliwość wskazuje na urazowe, a druga na
metaboliczne przyczyny
śpiączki.
Śpiączka może też wystąpić po napadzie drgawek u chorego na
padaczkę oraz w rezultacie
encefalopatii nadciśnieniowej, czyli uszkodzenia mózgu powstałego w
wyniku nadciśnienia
krwi.
Śpiączka afrykańska (trypanosomatoza afrykańska) to groźna choroba
pasożytnicza
występująca w tropikalnej Afryce. Wywoływana jest przez pasożyty
zwane świdrowcami,
wszczepiane ludziom przy ukąszeniu przez muchy z rodzaju tse-tse.
HIPNOZA
Hipnoza jest to stan psychiczny częściowego
wyłączenia świadomości, pomiędzy snem a jawą,
charakteryzujący się wzmożoną podatnością
na sugestię(rodzaj bezpośredniego przekazu, poprzez który
dana osoba wywiera wpływ na decyzje).
Termin hipnoza pochodzi od greckiego słowa hypnos, czyli sen.
Hipnoza jest wykorzystywana w psychologii klinicznej i
hipnoterapii, między innymi jako jedna z metod diagnozowania
i leczenia zaburzeń nerwicowych oraz w terapii uzależnień.
Hipnoza pozwala na wydobycie z
obszarów podświadomości zapamiętanych obrazów i sytuacji,
dzięki czemu znajduje zastosowanie w kryminalistyce.
Twórcą tzw. "hipnozy klasycznej" był neurolog Franz Anton Mesmer.
Wystąpił on z teorią, w której zakładał istnienie fluidu ( energia, prąd
psychiczny wydzielający się z ludzkiego ciała,) równie rzeczywistego i
materialnego, jak np. działanie magnesu. Według Mesmera dobroczynny
fluid magnetyczny może przenosić się z jednej osoby na drugą, zaś
terapeuta może wywołać przypływy lub odpływy "fluidu". Po wytworzeniu
się "mostu" między terapeutą a pacjentem i po wykonaniu krótszych lub
dłuższych "passów" (dotyk) współczesny Mesmerowi hipnoterapeuta
doprowadzał do przełomu leczniczego.
Hipnoza pozwala zwalczać ból
Hipnoza jest wykorzystywana jako metoda znieczulająca lub środek w
walce z bólem. W odróżnieniu od metod farmakologicznych (lekarstwa
zastrzyki itd.), działa jedynie na pewną część osób (podatnych na
hipnozę), w ograniczonym zakresie sytuacji. Niemniej, w przypadku
podatności pacjenta, możliwe jest wykorzystanie hipnozy do
znieczulenia bardzo silnego bólu, związanego z
zabiegiem stomatologicznym, chirurgicznym lub porodem.
Hipnoterapia uzależnień
Hipnoterapia bywa stosowana jako samodzielny środek terapeutyczny,
lub (częściej) jako element dodatkowej psychoterapii w leczeniu
uzależnień, takich jak alkoholizm, narkomania oraz nikotynizm.
Niemniej, skuteczność metody, szczególnie w przypadku silnych
uzależnień(wieloletnich), jest kwestionowana, a szanse ewentualnego
powodzenia terapii są zależne od wielu czynników, na które terapeuta
nie ma wpływu. Kluczowym warunkiem terapii jest odpowiedni poziom
podatności na hipnozę. Ponadto nie zawsze stan zdrowia pacjenta
pozwala na zastosowanie hipnozy. Hipnoza jest również stosowana w
leczeniu zaburzeń odżywiania, takich jak kompulsywne
jedzenie, bulimia, anoreksja.
Metody pomocy osobą uzależnionym.
Jedną z metod odziaływania terapeutycznego, wykorzystywaną
m.in. przez lekarzy rosyjskiej szkoły leczenia alkoholizmu,
jest terapia awersyjna, polegająca (w przypadku hipnozy) na
wbudowaniu silnych negatywnych skojarzeń z alkoholem,
np. wymiotów skojarzonych z przyjmowaniem alkoholu lub
samym myśleniem na jego temat. Ograniczenie terapii do
samego tylko wywołania awersji eliminuje możliwość zażywania
substancji powodującej uzależnienie, jednak nie eliminuje
potrzeby jej zażywania, co dla pacjenta może być torturą.
Dlatego oprócz wzbudzenia awersji najważniejszym
składnikiem terapii jest redukcja przymusu sięgania po środek
wywołujący uzależnienie (np. alkohol) a ogólny sukces terapii
zależy od wielu czynników niehipnotycznych. Oprócz motywacji
pacjenta czynnikiem takim jest np. odpowiednie poczucie
własnej wartości oraz ograniczenie lęku – czynniki te mogą być
również wspierane przez psychoterapię z użyciem hipnozy.
Hipnoza w kryminalistyce
Osoba poddana hipnozie może wykazywać cechy hipermnezji (przypominać
sobie szczegóły wydarzeń, których nie byłaby w stanie odtworzyć bez
wejścia w stan hipnotyczny). Zjawisko hipermnezji hipnotycznej dowodzi,
że pamięć człowieka jest znacznie bogatsza niż zakres wspomnień
kontrolowanych przez świadomość normalnego człowieka. Hipnoza pozwala
na wydobycie wspomnień ukrytych w obszarze podświadomości. Możliwość
odtworzenia widzianych obrazów i sytuacji w hipnozie znajduje
zastosowanie w kryminalistyce; na przykład do ustalenia cyfr i znaków
tablic rejestracyjnych pojazdów, szczegółów wyglądu osób i wnętrz.
Oprócz wykorzystania hipnozy w poszukiwaniu wskazówek umożliwiających
identyfikację sprawców przestępstw, hipnoza jest również wykorzystywana
do przełamania amnezji dysocjacyjnej (związanej z przebytą traumą) ofiar
brutalnych przestępstw, np. gwałtu. Niemniej, metoda uzyskiwania w ten
sposób zeznań wymaga od hipnotyzującego bardzo dużej biegłości, gdyż
nieumiejętne zastosowanie hipnozy może doprowadzić do wpojenia
hipnotyzowanemu przekonań o prawdziwości wydarzeń, które w
rzeczywistości nie miały miejsca – a zatem powstania sugestii hipnotycznej
lub posthipnotycznej (tzn. mającej skutki w działaniach podejmowanych
pod wpływem hipnozy po wyjściu ze stanu hipnotycznego).
Według informacji z roku 2009 na temat wykorzystania hipnozy w
polskim sądownictwie, użyto jej (tzn. wykonano ekspertyzy
kryminalistyczne z udziałem biegłych, którzy wykonali badania z
użyciem hipnozy) w 56 sprawach o zabójstwo (część z nich była w
momencie zlecania badań sprawami o zaginięcie), 12
przypadkach rozboju i 6 sprawach o gwałt.
Etyka postępowania specjalistów, którzy mogą pełnić funkcję biegłych
w zakresie hipnozy, zabrania im stosowania tej metody wobec
podejrzanych o popełnienie przestępstwa. Wyjątkiem są sytuacje, w
których podejrzany na własną prośbę poddaje się hipnozie, na przykład
w celu przypomnienia sobie szczegółów mogących dostarczyć alibi, i w
konsekwencji dowiedzenia niewinności.
Hipnoza w służbach specjalnych
Nieterapeutyczne zastosowania hipnozy były przedmiotem
zainteresowania służb specjalnych, w tym wywiadu. Potencjalne
zastosowania hipnozy, przydatne z punktu widzenia takich służb,
dotyczą możliwości ukrycia prawdy podczas przesłuchań prowadzonych
z udziałem tortur lub substancji psychoaktywnych
substancji psychoaktywnych takich jak MDA lub skopolamina. Hipnoza
może być bowiem pomocna w wytworzeniu w podświadomości osoby
podatnej fałszywego przekonania o prawdziwości określonych
informacji, np. tworzących tak zwaną "przykrywkę" (fałszywe alibi). Te
same cele próbowano realizować również za pomocą substancji
psychoaktywnych lub ich łączenia z hipnozą.
Innym polem zastosowania hipnozy w służbach specjalnych i potencjalnie - terroryzmie jest poddanie kogoś hipnozie w celu
wytworzenia sugestii posthipnotycznych programujących określone
działania. U osób o wyjątkowo silnej podatności na hipnozę możliwe
jest wytworzenie silnych sugestii posthipnotycznych obejmujących
wykonywanie czynności sprzecznych z logiką i uświadomioną wolą
zahipnotyzowanego. Pod wpływem mającego miejsce w przeszłości
aktu hipnozy osoba będąca obiektem takich praktyk może działać w
sposób dla samej siebie absurdalny, przy czym sygnałem do
rozpoczęcia akcji może być wystąpienie określonego bodźca (np. bicie
zegara lub rzadko występujące zjawisko, przewidziane lub wywołane
przez hipnotyzującego). W odtajnianych systematycznie
dokumentach CIA znajdują się liczne ślady prób wykorzystania takich
technik. Część z nich obejmowała projekt 5. W ujawnionych
dokumentach CIA z lat pięćdziesiątych XX wieku opisane są przypadki
wykorzystywania seksualnego lub gwałtu z użyciem hipnozy[. Sugestie
posthipnotyczne wykorzystano próbnie w celu przeprowadzenia
symulowanego morderstwa: pod wpływem wcześniejszej hipnozy
Letarg - stan organizmu charakteryzujący się bezwładem, brakiem
reakcji na bodźce, z wyjątkiem
elektrycznych. Procesy życiowe są przy stanie letargu w znacznym
stopniu zahamowane. Występuje
m.in. w przebiegu chorób, np. śpiączki afrykańskiej czy niektórych
chorób mózgu
Letarg jest powodowany przez różne czynniki:
Utrata krwi - w efekcie obfitego upływu krwi, może dojść do
zahamowania normalnej pracy
krwiobiegu, co objawia się zakłóceniami oddechu i pracy serca.
Porażenie prądem - jeżeli dana osoba ulegnie porażeniu prądem
lub zostanie trafiona piorunem,
pojawiają się groźne dla życia zaburzenia rytmu serca. Określa się
je jako "migotanie komór".
Nie można wyczuć tętna, w odstępie kilku sekund ustaje oddech.
zarówno porażenie prądem jak i
uderzenie pioruna prowadzi często do letargu.
Zatrucia - Typowe jest występowanie
letargu jako następstwa zatruć:
chloroformem, cyjanowodorem,
środkami nasennymi, wilczymi
jagodami.
Atak drgawkowy - silne napady
epileptyczne, a także drgawki innego
rodzaju mogą spowodować stan
letargu.
Narkotyki - duże ilości alkoholu czy
narkotyków takich jak haszysz i
heroina powodują porażenie
ośrodka oddechowego w mózgu.
Transport tlenu do serca jest
zakłócony, pojawiają się problemy
krążenia i często występują objawy
letargu.
Letarg pojawić się może też przy
oziębieniu organizmu i u noworodków
Dziękujemy za uwagę
!