41 - 54.doc (1056 KB) Pobierz 41. Współczynnik załamania i dyspersja. Współczynnik załamania opisuje w jaki sposób zmienia się prędkość fali w ośrodku. Współczynnik można traktować jako liczbę zespoloną. Wówczas część rzeczywista odpowiada za załamanie a część urojona za tłumienie. Dyspersja fal – zależność prędkości fazowej fal od ich częstotliwości. Jeżeli prędkość fazowa i grupowa fali nie zależy od częstości fali, wówczas o takiej fali mówi się że nie ulega dyspersji, a ośrodek nazywa się niedyspersyjnym. W wyniku rozchodzenia się fal w ośrodku dyspersyjnym fale o różnej częstotliwości rozchodzą się z różną prędkością, oznacza to, że prędkość rozchodzenia się odpowiedniego sygnału, zwana prędkością grupową, jest inna niż prędkość rozchodzenia się fazy fali (prędkość fazowa) i także zależy od częstotliwości. Dyspersja jest zjawiskiem powszechnym, ulegają jej prawie wszystkie rodzaje fal w bardzo wielu ośrodkach. 42. Prawa Snella : zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia Prawo odbicia : kąt odbicia jest równy kątowi padania, a promień padający, promień odbity i normalna do powierzchni odbicia leżą w jednej płaszczyźnie. W wyniku odbicia zmienia się tylko kierunek rozchodzenia się fali, nie zmienia się jej długość. Prawo załamania : stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest dla dwóch danych ośrodków wielkością stałą, równą stosunkowi szybkości światła w tych ośrodkach, zwaną względnym współczynnikiem załamania światła ośrodka drugiego względem pierwszego 43. Zasada Fermata : pojęcie drogi optycznej; fatamorgana Zasada Fermata : Promień świetlny poruszający się (w dowolnym ośrodku) od punktu A do punktu B przebywa zawsze lokalnie minimalną drogę optyczną, czyli taką, na której przebycie potrzeba czasu najkrótszego. Droga optyczna światła : to odległość, jaką w próżni przebyłoby światło, złożona z takiej samej ilości długości fal, z jakiej składa się rzeczywista droga światła w ośrodku materialnym. Drogę optyczną wyraża wzór: L= nS S – rzeczywista droga przebyta przez światło (droga geometryczna), n – bezwzględny współczynnik załamania światła ośrodka, w którym światło się rozchodzi. Jeżeli ośrodek jest niejednorodny optycznie, wtedy droga optyczna jest sumą dróg optycznych w poszczególnych załamania jest zmienny, obszarach o stałym współczynniku załamania. Jeżeli współczynnik wówczas drogę optyczną można wyznaczyć całkując współczynnik załamania po drodze promienia Fatamorgana: zjawisko optyczne występujące w atmosferze (fotometeor), polegające na tworzeniu się pozornych (podwójnych lub wielokrotnych) obrazów będących odbiciem przedmiotów znajdujących się na horyzoncie lub poza nim. Miraż powstaje jako skutek zakrzywienia się promieni słonecznych w dolnych warstwach powietrza, cechujących się różną gęstością (temperaturą). Jeśli pozorny obraz jakiegoś obiektu jest widoczny powyżej przedmiotu, to mówimy o mirażu górnym, jeśli poniżej - o mirażu dolnym. W obszarach pustynnych najczęściej obserwuje się miraże dolne, które powstają zwykle przed południem przy silnie nagrzanym powietrzu przy powierzchni ziemi. Miraż górny najczęściej jest obserwowany w wysokich szerokościach geograficznych. 44. Zasada Huygensa i Hugensa- Fresnela każdy punkt ośrodka, do którego dotarło czoło fali można uważać za źródło nowej fali kulistej. Fale te zwane są falami cząstkowymi i interferują ze sobą. Wypadkową powierzchnię falową tworzy powierzchnia styczna do wszystkich powierzchni fal cząstkowych i ją właśnie obserwujemy w ośrodku. Zasada Huygensa nie określa amplitudy fali. Zasada Huygensa odnosi się również do fal świetlnych. Wówczas możemy przewidzieć zachowanie fali świetlnej, zgodnie z założeniem że wszystkie czoła fali zachowują się jak źródła fal kulistych. Zasada Huygensa- Fresnela : zasada głosząca, że każdy element powierzchni, do której dotarła fala, staje się źródłem fali elementarnej. Suma (obwiednia) nowo powstałych fal przedstawia dalszą propagacjęfali, przy czym nie uwzględnia się obwiedni wstecznej. Zasadę stosuje się do wyjaśnienia zjawisk dyfrakcyjnych (dyfrakcja). 45. Dualizm cząstkowo- falowy: zjawiska świadczące o cząsteczkowej naturze światła Dualizm cząstkowo- falowy to cecha obiektów kwantowych (np. fotonów, czy elektronów) polegająca na przejawianiu, w zależności od sytuacji, właściwości falowych (dyfrakcja, interferencja) lub korpuskularnych (dobrze określona lokalizacja, pęd). Zjawiska świadczące o cząsteczkowej naturze światła: ◦ Zjawiska fotoelektryczne : ◦ ▪ wewnętrzne ▪ zewnętrzne Zjawisko Comptona Zjawiska świadczące o falowej naturze światła: ◦ Interferencja ◦ Polaryzacja ◦ Dyfrakcja 46. Optyka geometryczna: podstawowe pojęcia i prawa to dział optyki zajmujący się wytłumaczeniem zjawisk optycznych przy użyciu pojęcia promienia. ◦ ośrodku optycznie jednorodnym światło biegnie po linii prostej ◦ ◦ Założenia optyki geometrycznej: ośrodek optyczny to taki, w którym rozchodzi się światło ośrodek optycznie jednorodny to taki, który w całej swojej objętości posiada jednakowe właściwości fizyczno-chemiczne ◦ ◦ linia, po której rozchodzi się światło, to promień świetlny promień skierowany prostopadle do powierzchni płaskiej ulegnie odbiciu i wróci do źródła światła Promień świetlny to bardzo mała wiązką światła, o nieskończenie małym przekroju. 47. Zwierciadła Zwierciadło to gładka powierzchnia o nierównościach mniejszych niż długość fali świetlnej. Z tego względu zwierciadło w minimalnym stopniu rozprasza światło, odbijając większą jego część. Ze względu na kształt powierzchni, zwierciadła dzieli się na: ◦ ◦ płaskie wklęsłe (skupiające) ◦ wypukłe (rozpraszające) Ze względu na rodzaj krzywizny zwierciadła wklęsłe i wypukłe dzieli się na: ◦ sferyczne bądź kuliste ◦ cylindryczne ◦ paraboliczne ◦ hiperboliczne Zwierciadło płaskie to płaska powierzchnia odbijając a promienie świetlne. W zwierciadle płaskim obraz obiektu konstruuje się poprzez wykonanie odbicia symetrycznego względem płaszczyzny zwierciadła. Jest to obraz pozorny, nieodwrócony i tego samego rozmiaru. ◦ Obraz w zwierciadle płaskim : jest pozorny, nieodwrócony i tego samego rozmiaru. ◦ ◦ Konstrukcja obrazu w zwierciadle płaskim : Zwierciadła płaskie są typem najczęściej spotykanym w życiu codziennym: ▪ lustra i lusterka powszechnego użytku ▪ ▪ w lustrzankach jako element kierujący światło do wizjonera na czas robienia zdjęcia ▪ lustra fenickie jako element zmieniający bieg światła w urządzeniach optycznych Zwierciadło sferyczne ma powierzchnię będącą fragmentem sfery. Promienie biegnące równolegle do osi symetrii sfery, po odbiciu od wklęsłej strony lustra przechodzą przez lub w pobliżu ogniska optycznego (pod warunkiem, że biegną dostatecznie blisko osi symetrii). Odległość ogniskowa mierzona jako odległość ogniska od wierzchołka zwierciadła (czyli najgłębiej położonego punktu czaszy zwierciadła), wynosi: f = R/2, gdzie R jest promieniem krzywizny ◦ Wyróżniamy dwa rodzaje zwierciadeł sferycznych Zwierciadło kuliste (sferyczne) wklęsłe to odbijająca wewnętrzna powierzchnia czaszy kulistej. ◦ Zwierciadło kuliste (sferyczne) wypukłe to odbijająca zewnętrzna powierzchnia czaszy kulistej. ... Plik z chomika: gobi0208 Inne pliki z tego folderu: 19 - 36.doc (2969 KB) 1 - 18.doc (1535 KB) 37 - 40.doc (355 KB) 41 - 54.doc (1056 KB) 55 - 71.docx (1570 KB) Inne foldery tego chomika: Zgłoś jeśli naruszono regulamin Strona główna Aktualności Kontakt Dla Mediów Dział Pomocy Opinie Program partnerski Regulamin serwisu Polityka prywatności Ochrona praw autorskich Platforma wydawców Copyright © 2012 Chomikuj.pl Egzamin - Woźniak (zagadnienia) Fizyka - laborki Wykłady (Woźniak)