jak powiada pismo

Józef Kajfosz
JAK POWIADA
PISMO
Studium biblijne
na temat Boga i człowieka
WYDAWNICTWO „DABAR” — TORUŃ 1995
c Copyright Józef Kajfosz 1994
Wszelkie prawa zastrzeżone
Wydawca: Wydawnictwo „Dabar”
Skrytka pocztowa 50
87-100 Toruń 3
Tel.: (0-56) 385-60
ISBN 83-85955-17-8
Skład: Komputerowy systemem TEX
Euro-Laser s. c. Kraków
Wstęp
3
Wstęp
A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije.
Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z
wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej.
J 7: 37, 38
Opracowanie niniejsze zawiera wybór tekstów biblijnych, zaopatrzonych w krótkie uwagi wiążące, zgrupowanych w 25 lekcjach, z których
każda stanowi pewną całość tematyczną. Tematy poszczególnych lekcji dotyczą niektórych zagadnień biblijnej nauki o Bogu, jak również nauki o człowieku w aspekcie jego stosunku do Boga i celu jego powołania w Bożym
planie zbawienia.
Teksty biblijne przytoczone zostały według tzw. Biblii Warszawskiej
(Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, Warszawa 1975 i wydania późniejsze). W nielicznych przypadkach, celem wyraźniejszego oddania pewnej myśli, wykorzystano Biblię Gdańską [BG] i Biblię Tysiąclecia
[BT], zaznaczając to odpowiednim skrótem. Celem zwiększenia przejrzystości wprowadzono dwa rodzaje wyróżnień pewnych wyrazów: Wytłuszczone — dla fragmentów tekstu, związanych z tematem wiodącym danej
lekcji, oraz wytłuszczona kursywa — dla fragmentów opisowych aktualnie
omawianych.
Przytoczone fragmenty tekstu bardzo często nie zawierają całej myśli
ani też całego zdania. Dla podkreślenia tego faktu celowo opuszczono często znak interpunkcyjny na końcu przytoczonego fragmentu. Ma to zachęcić
czytelnika do zapoznania się z szerszym kontekstem danego miejsca w samym tekście Pisma Świętego.
Zamieszczone w niektórych lekcjach ilustracje słowne mają na celu
przystępne przedstawienie i wyjaśnienie istoty omawianego zagadnienia.
Podanych na końcu każdej lekcji punktów nie należy uważać za jakieś tezy
czy dogmaty, lecz są one próbą podsumowania głównych myśli, zawartych
w omawianych tekstach biblijnych. Przytoczone teksty z reguły nie wyczerpują miejsc biblijnych, w których występuje dany temat, a często są tylko
próbką z dużego zbioru podobnych wypowiedzi, potwierdzających wyciągnięte wnioski.
Motywem podjęcia tej pracy było przekonanie, że możliwie dokładne
zrozumienie poselstwa biblijnego jest niezbędne dla osiągnięcia celu powołania chrześcijan, dla dorośnięcia do „wymiarów pełni Chrystusowej” (Ef 4:
13). Wiele wypowiedzi Słowa Bożego, a także wiele faktów z historii chrześcijaństwa, z praktyki kościelnej i z życia osobistego wierzących potwierdza
tezę, że bez czystej, biblijnej nauki o Bogu nie może być pełnego, biblijnego
życia z Bogiem, i odwrotnie, lub, inaczej mówiąc, że fałszywa, niezgodna ze
4
Jak powiada Pismo
Słowem Bożym nauka produkuje wypaczone, niezgodne ze Słowem Bożym
życie chrześcijańskie, i odwrotnie.
Niektóre poruszane tematy należą do trudnych i kontrowersyjnych, na
skutek czego często są one celowo pomijane, nieraz też były przedmiotem
nieporozumień, a nawet rozłamów w chrześcijaństwie. W okresie wielkiej
odnowy Kościoła Bożego, w jakim żyjemy, kiedy Oblubienica Baranka za
sprawą Ducha Świętego ma stanąć pod każdym względem gotowa na spotkanie Oblubieńca, nie można sobie jednak pozwolić na niedomówienia,
ogólniki, na łatwowierne przyjmowanie docierających do nas nowości ani
też na uporczywe powtarzanie tego, co przekazała nam tradycja kościołów
historycznych. Bóg przez wieki prowadzi już swój lud drogą powrotu od
wielkiego odstępstwa wieków średnich (2Ts 2: 3) do uczynków „takich jak
pierwej” (Obj 2: 5), na fundament apostołów i proroków (Ef 2: 20) i nie spocznie, dopóki proces ten nie zostanie całkowicie, we wszystkich szczegółach
uwieńczony powodzeniem.
Czytelników z wykształceniem teologicznym uderzy zapewne fakt nieprzestrzegania żadnych kanonów, obowiązujących w ich profesji. Wynika to
z dwóch przyczyn. Pierwszą jest to, że wiedza teologiczna autora jest praktycznie równa zeru, drugą zaś jego przekonanie, że w postępie na drodze
autentycznego poznawania Boga i zrozumiewania prawd Słowa Bożego teologia nie jest pomocą, lecz raczej przeszkodą. Że jest to domena nie uczonych
w Piśmie, lecz ludzi „nieuczonych i prostych” (Dz 4: 13), ludzi „czystego
serca” (Mt 5: 8), nie mądrych i roztropnych, lecz „prostaczków” (Łk 10: 21),
trwających w pokorze przed obliczem Bożym.
Opracowanie niniejsze nie jest rozprawą teologiczną, lecz tylko próbą
podzielenia się Słowem Bożym, które studiowane bez uprzedzeń, z modlitwą i prośbą o światło i prowadzenie Ducha Świętego, układa się zawsze w wyrazistą, zdumiewającą i porywającą całość. W trakcie studiowania przedstawionych zagadnień najmocniejsze wrażenie wywołuje zdumiewająca zgodność i dokładność sformułowań biblijnych w ogólności oraz absolutna zgodność nauki Starego i Nowego Testamentu w szczególności. Ponadto nasuwa się wniosek, że wiele niejasności wynika z różnicy pomiędzy
biblijnym a naszym współczesnym sposobem wyrażania myśli i znaczeniem
niektórych wyrazów. Nasuwa się także ogólne wrażenie, że nieporozumienia między wierzącymi, dotyczące omawianych tematów, są w ogromnej
większości bezużytecznymi sporami o słowa (2Tm 2: 14), ponieważ z reguły ani jedna ze stron nie dochodzi do istoty zagadnienia.
Najistotniejszym wynikiem przeprowadzonego studium jest głębsza
świadomość „nadzwyczajnej wielkości mocy jego wobec nas” (Ef 1: 19) i
„bogactwa chwały dziedzictwa jego w świętych” (Ef 1: 18 BG); świadomość tego, jak niewymownie wzniosłe i chwalebne, a jednocześnie w pełni
osiągalne jest to, do czego zostaliśmy powołani w Chrystusie. Oby praca ta
przyczyniła się do zmobilizowania się w czynnej wierze do ostatniego etapu
naszego biegu „do celu, do nagrody w górze, do której zostaliśmy powołani
przez Boga w Chrystusie Jezusie” (Flp 3: 14).
1 Aby poznali Ciebie
5
1 Aby poznali Ciebie
Słowo Boże kładzie wielki nacisk na sprawę znajomości Boga. Już w
Starym Testamencie Pan Bóg ubolewa nad swoim ludem z powodu jego
braku znajomości Bożej.
1 Iz 1: 3 Wół zna swego właściciela, a osioł żłób swego pana, lecz Izrael
nie ma rozeznania, mój lud niczego nie rozumie.
2 Jr 4: 22 Jakże głupi jest mój lud, nic o mnie nie wie
Bóg ceni miłość i poznanie Boga wyżej niż czynności religijne.
3 Oz 6: 6 miłości chcę, a nie ofiary, i poznania Boga, nie całopaleń
Pomyślność i błogosławieństwo uzależnione są od znajomości Bożej.
4 Jr 22: 16 Czy nie na tym polega to, że się mnie zna? — mówi Pan
Chełpliwość nie jest cnotą, lecz znajomość Boga jest uzasadnionym powodem do chluby.
5 Jr 9: 23 w tym niechaj się chlubi, kto się chlubi, że rozumie a zna mię,
żem ja jest Pan [BG]
Prorocy gorąco zachęcają do poznawania i szukania Boga, wskazując
na płynące stąd dobrodziejstwa.
6 Oz 6: 3 Starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana; że go znajdziemy, pewne jest jak zorza poranna, i przyjdzie do nas jak deszcz, jak
późny deszcz, który zrasza ziemię!
Usilne staranie poznania Pana daje więc pewny skutek: Jego obecność
podobną do deszczu. Stary Testament zapowiada, że w przyszłości znajomość Pana będzie wzrastać.
7 Iz 52: 6 mój lud pozna moje imię, zrozumie w owym dniu, że to Ja
jestem, który mówi: Oto jestem
Skutkiem poznania Pana będzie usunięcie zła.
8 Iz 11: 9 Nie będą krzywdzić ani szkodzić na całej mojej świętej górze,
bo ziemia będzie pełna poznania Pana jakby wód, które wypełniają morze
9 Hab 2: 14 ziemia będzie pełna poznania chwały Pana, jak morze wodami
jest wypełnione
10 Jr 31: 34 już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie
Pana! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich — mówi Pan — odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu
nigdy nie wspomnę
Tutaj przedstawiony jest związek pomiędzy znajomością Pana a odpuszczeniem grzechów. Powyższy werset jest częścią zapowiedzi nowego
przymierza (wers. 31–34), którego urzeczywistnienie nastąpiło przez Jezusa
Chrystusa (Hbr 8: 8–12).
6
Jak powiada Pismo
11 J 1: 10, 11 Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie
poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli
Odrzucenie Chrystusa było skutkiem braku poznania, kim On jest.
12 J 8: 19 Nie znacie ani mnie, ani Ojca mojego. Gdybyście mnie znali,
znalibyście też Ojca mego
Zadaniem Jezusa było, między innymi, umożliwić ludziom poznanie
Boga.
13 1J 5: 20 Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy
poznali tego, który jest prawdziwy
Chrystusa poznali najpierw jego uczniowie.
14 J 6: 68, 69 Panie! Do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga
żywego
Przez ich misję apostolską znajomość ta szerzyła się dalej.
15 2Ko 2: 14 przez nas rozchodzi się wonność poznania Bożego po całej
ziemi
Apostołowie zdawali sobie sprawę, że poznanie Chrystusa jest podstawowym warunkiem dostępu do wszelkich dóbr, zdobytych przez Niego.
Dlatego głoszą oni konieczność poznania Boga i podnoszą ogromną wartość
znajomości Bożej, z którą łączą się drogocenne błogosławieństwa duchowe.
16 2Pt 1: 2 Łaska i pokój niech się wam rozmnożą przez poznanie Boga i
Pana naszego, Jezusa Chrystusa
17 Ef 3: 14–19 zginam kolana moje przed Ojcem. . . żebyście. . . zdołali pojąć ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość i długość, i wysokość, i
głębokość, i mogli poznać miłość Chrystusową, która przewyższa wszelkie
poznanie, abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą
18 Ef 4: 13 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości, i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej
19 Kol 1: 9, 11 nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście doszli do pełnego poznania woli jego we wszelkiej mądrości i duchowym
zrozumieniu, . . . utwierdzeni wszelką mocą według potęgi chwały jego
20 Kol 2: 1–3 wielki bój toczę za was i za tych, którzy są w Laodycei, którzy osobiście mnie nie poznali, aby. . . zdążali do wszelkiego bogactwa
pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, w
którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania
Apostoł Piotr łączy poznanie Jezusa z odrodzeniem duchowym.
21 2Pt 2: 20 przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, wyzwolili
się od brudów świata
Apostoł Jan wiąże poznanie Jezusa z wiekiem dojrzałości.
1 Aby poznali Ciebie
7
22 1J 2: 13 Piszę wam, ojcowie, gdyż znacie tego, który jest od początku
Apostoł Paweł stawia doniosłość poznania Chrystusa ponad wszystko
inne.
23 Flp 3: 8, 10, 11 wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma
poznanie Jezusa Chrystusa, Pana naszego. . . żeby poznać go i doznać
mocy zmartwychwstania jego, i uczestniczyć w cierpieniach jego, stając
się podobnym do niego w jego śmierci, aby tym sposobem dostąpić zmartwychwstania
Doniosłość poznania Boga najbardziej podkreśla sam Jezus Chrystus,
stawiając znak równości między poznaniem Boga, a życiem wiecznym.
24 J 17: 3 to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego
Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Bóg chce być przez człowieka poznawany.
Człowiek powinien dążyć usilnie do poznania Boga.
Brak znajomości Bożej powoduje odstępstwo i upadek.
Poznanie Boga jest kluczem do pełności błogosławieństw Bożych.
Droga do życia wiecznego prowadzi przez poznanie Chrystusa.
8
Jak powiada Pismo
2 Przez objawienie
Jezus Chrystus powiedział do tych, którzy w Niego uwierzyli:
1 J 8: 31, 32 Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi
Słowo Boże zawiera prawdę o Bogu i wytrwanie w tym Słowie jest warunkiem koniecznym poznania Boga, lecz nie można poznać Go z samego
tylko Słowa. Stoi temu na przeszkodzie stan człowieka.
2 1Ko 2: 14 człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je
duchowo rozsądzać
Pan Jezus w ten sposób określił drogę do znajomości Bożej:
3 Mt 11: 27 Nikt nie zna Syna tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn
i ten, komu Syn zechce objawić
4 Łk 10: 22 nikt nie wie, kto to Syn, jak tylko Ojciec, a kto Ojciec, jak
tylko Syn, i ten, komu Syn zechce to objawić
Do poznania Ojca i Syna konieczne jest zatem objawienie. Nie jest to
mankamentem Słowa Bożego, lecz wynikiem Bożego postanowienia. Objawienie to jest sprawą indywidualną, dotyczącą każdego człowieka osobiście.
Po wyznaniu Piotra Pan Jezus stwierdził:
5 Mt 16: 17 Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i
krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie
Otrzymane objawienie było więc dla Piotra błogosławieństwem. Nie jest
ono udziałem wszystkich.
6 J 12: 37, 38 chociaż tyle cudów dokonał wobec nich, nie wierzyli w
niego, aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, jakie wypowiedział: Panie,
któż uwierzył wieści naszej, a komu objawiło się ramię Pana? (Iz 53: 1)
W związku z tym Pan Jezus z radością (Łk 10: 21) powiedział:
7 Mt 11: 25, 26 Wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś
te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Zaprawdę, Ojcze, bo tak się tobie upodobało
Nic nie świadczy o tym, że chodzi tu o jakąś fałszywą mądrość lub
domniemaną roztropność. Ojcu upodobało się wybrać na uczestników tego
objawienia prostaczków, a Pan Jezus radował się z tego i wysławiał Go za to.
8 J 6: 65 nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od Ojca
Apostoł Paweł stwierdza, że poznał Chrystusa z łaski Bożej przez objawienie.
9 Ef 3: 2, 3 zapewne słyszeliście o darze łaski Bożej, która mi została dana
dla waszego dobra, że przez objawienie została mi odsłonięta tajemnica
2 Przez objawienie
9
10 Gal 1: 11–16 otrzymałem ją (ewangelię) przez objawienie Jezusa Chrystusa. . . gdy się upodobało Bogu. . . żeby objawić mi Syna swego, abym
go zwiastował między poganami
Chrystus objawia samego siebie przez Ducha tym, którym zechce.
11 1Ko 2: 10, 11 nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada
wszystko, nawet głębokości Boże. . . kim jest Bóg, nikt nie poznał, tylko
Duch Boży
Nie znaczy to jednak, że Boży wybór jest dowolny. Objawienie staje się
udziałem tych, którzy spełniają ściśle określone warunki — przestrzegają
Słowa Bożego i miłują Chrystusa.
12 J 14: 21 Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a
kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i
objawię mu samego siebie
Posłannictwem apostołów było rozgłaszanie Chrystusa — tajemnicy Bożej objawionej.
13 Kol 1: 25–27 Tego Kościoła sługą zostałem zgodnie z postanowieniem
Boga, powziętym co do mnie ze względu na was, abym w pełni rozgłosił
słowo Boże, tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną
świętym jego. Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja
chwały
14 Rz 16: 25, 26 A temu, który ma moc utwierdzić was według ewangelii
mojej i zwiastowania o Jezusie Chrystusie, według objawienia tajemnicy,
przez długie wieki milczeniem pokrytej, ale teraz objawionej i przez pisma
prorockie według postanowienia wiecznego Boga obwieszczonej wszystkim
narodom. . . niech będzie chwała
Było ich gorącym pragnieniem, aby przez ich zwiastowanie tajemnica
ta objawiona została także innym ludziom.
15 Ef 1: 17 nie przestaję. . . wspominać was w modlitwach moich, aby Bóg
Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam Ducha mądrości
i objawienia ku poznaniu jego
Pan Jezus objawił imię Boże tym ludziom, których Mu dał Ojciec, i
zapowiedział, że nadal będzie to czynił.
16 J 17: 26 objawiłem im imię twoje, i objawię, aby miłość, którą mnie
umiłowałeś, w nich była, i Ja w nich
Nowy Testament uczy, iż Jezus Chrystus objawi się w przyszłości w
chwale.
17 Łk 17: 30 Tak też będzie w dniu, kiedy Syn Człowieczy się objawi
18 2Ts 1: 7 gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej
19 1Tm 6: 14, 15 aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa, które we
właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca
10
Jak powiada Pismo
Lud Boży oczekuje i przygotowuje się na ten dzień.
20 1Ko 1: 7 wam, którzy oczekujecie objawienia Pana naszego Jezusa
Chrystusa
21 Tt 2: 13 Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa
Nadzieja wybawionych związana jest z tym dniem, który ma nastąpić.
22 1Pt 1: 13 połóżcie całkowicie nadzieję waszą w łasce, która wam jest
dana w objawieniu się Jezusa Chrystusa
23 1Pt 4: 13 radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego radowali się i weselili.
Pełnemu objawieniu Chrystusa towarzyszyć będzie pełne objawienie się
chwały dzieci Bożych, do Niego podobnych.
24 1J 3: 2 Umiłowani, teraz dziećmi Bożymi jesteśmy, ale się jeszcze nie
objawiło, czym będziemy. Lecz wiemy, że gdy się objawi, będziemy do
niego podobni, gdyż ujrzymy go takim, jakim jest.
Ilustracja
Słowo Boże zawiera niewątpliwie prawdziwą, dokładną i wyczerpującą naukę o Bogu, bez luk i niedomówień. Jak to się więc dzieje, że nie można poznać
Boga przez samo studiowanie Słowa Bożego? Dzieje się tak, jak z człowiekiem,
nie mającym zmysłu słuchu, który czyta książkę o muzyce. Może czytać ją ile
chce, może jej się nawet nauczyć na pamięć i cytować bezbłędnie, ale muzyki
przez to nie pozna ani nie zrozumie. Pozna naukę o muzyce, ale nie pozna muzyki, dopóki jego słuch nie zostanie uleczony i nie zetknie się z żywą muzyką.
Podobnie z Biblii można poznać naukę o Bogu, lecz nie można poznać Boga, dopóki przez Ducha Świętego człowiek nie zetknie się z żywym Bogiem. Dopiero
wtedy zaistnieje możliwość rzeczywistego poznawania Boga, a także właściwego
zrozumienia sensu biblijnej nauki o Bogu.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Boga można poznać tylko przez objawienie.
Objawienie Chrystusa jest osobistym darem łaski Bożej.
Chrystus objawia się tym, którzy trwają w jego Słowie i miłują Go.
W przyszłości nastąpi pełne objawienie się Chrystusa w mocy i
chwale.
Pełne objawienie się Chrystusa w chwale będzie triumfem dla jego
ludu.
3 Nie ma innego
11
3 Nie ma innego
Fundamentalne stwierdzenie Słowa Bożego, dotyczące Boga, zawarte
jest w pierwszym przykazaniu. Następnie Stary i Nowy Testament przypomina je dziesiątki razy ustami samego Boga, proroków, apostołów i Jezusa
Chrystusa.
1 2Mo 20: 2, 3 Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi
egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał innych bogów obok mnie
2 5Mo 4: 35 Tobie to ukazano, abyś poznał, że Pan jest Bogiem. Oprócz
niego nie ma innego
3 5Mo 4: 39 weź to sobie do serca, że Pan jest Bogiem na niebie w górze
i na ziemi w dole, nie ma innego!
4 5Mo 5: 7 Nie będziesz miał innych bogów obok mnie
5 5Mo 6: 4 Słuchaj, Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie!
6 5Mo 32: 39 Patrzcie teraz, że to Ja, Ja jestem a oprócz mnie nie ma
boga
7 2Sm 7: 22 wielki jesteś, Panie, Boże, bo nikt nie jest taki jak Ty, i nie
ma boga oprócz ciebie
8 2Sm 22: 32 któż jest Bogiem oprócz Pana i któż skałą oprócz Boga
naszego?
9 1Kr 8: 60 Aby poznały wszystkie ludy ziemi, że Pan jest Bogiem i nie
ma innego
10 1Kn 17: 20 Panie, nie ma takiego jak Ty i nie ma Boga oprócz ciebie
11 1Kn 17: 26 Panie, Ty sam jesteś Bogiem
12 Neh 9: 6 Ty jedynie jesteś Panem
13 Ps 18: 32 Któż bowiem jest Bogiem oprócz Pana? Kto jest skałą prócz
Boga naszego?
14 Ps 83: 18 Niech wiedzą, że Ty jedynie, który masz imię Pana, jesteś
Najwyższym ponad całym światem
15 Ps 86: 10 Boś Ty wielki i czynisz cuda: Ty jedynie jesteś Bogiem
16 Iz 43: 10, 11 Wy jesteście moimi świadkami — mówi Pan — i moimi
sługami, których wybrałem, abyście poznali i wierzyli mi, i zrozumieli, że
to Ja jestem, że przede mną Boga nie stworzono i po mnie się go nie
stworzy. Ja, jedynie Ja, jestem Panem, a oprócz mnie nie ma wybawiciela
17 Iz 44: 6 Tak mówi Pan, Król Izraelski i jego Odkupiciel, Pan Zastępów:
Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni, a oprócz mnie nie ma Boga
18 Iz 44: 8 Czy jest bóg oprócz mnie? Nie, nie ma innej opoki, nie znam
żadnej
19 Iz 45: 5 Ja jestem Pan i nie ma innego, oprócz mnie nie ma Boga
12
Jak powiada Pismo
20 Iz 45: 14 Tak mówi Pan: Robotnicy Egiptu. . . będą się do ciebie modlić,
że tylko u ciebie jest Bóg i nigdzie indziej nie ma żadnych innych bogów
21 Iz 45: 18 tak mówi Pan, Stwórca niebios — On jest Bogiem — który
stworzył ziemię. . .: Ja jestem Pan, a nie ma innego
22 Iz 45: 21 Kto od dawien dawna to przepowiedział, kto od dawien dawna
zwiastował? Czy nie Ja, Pan, poza którym nie ma Boga?
23 Iz 46: 9 Wspomnijcie na sprawy dawne, odwieczne, że Ja jestem Bogiem
i nie ma innego, jestem Bogiem i nie ma takiego jak Ja
24 Oz 13: 4 Ja, Pan, jestem twoim Bogiem od wyjścia z ziemi egipskiej, a
Boga oprócz mnie nie powinieneś znać i poza mną nie ma zbawiciela
25 Jl 2: 27 I poznacie, że Ja jestem wśród Izraela i że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem i nie ma innego
26 Mt 19: 17 Jeden jest tylko dobry, Bóg
27 Mk 2: 7 Któż może grzechy odpuszczać oprócz jednego, Boga?
28 Mk 10: 18 Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg
29 Mk 12: 29 Jezus odpowiedział: Pierwsze przykazanie jest to: Słuchaj,
Izraelu! Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest
30 Mk 12: 32 I rzekł do niego uczony w piśmie: Dobrze, Nauczycielu!
Prawdę powiedziałeś, że Bóg jest jeden i że nie masz innego oprócz niego
31 Łk 5: 21 Któż może grzechy odpuszczać, jeśli nie Bóg jedynie?
32 Łk 18: 19 Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg
33 J 5: 44 Jakże możecie wierzyć wy, którzy nawzajem od siebie przyjmujecie chwałę, a nie szukacie chwały pochodzącej od tego, który jedynie
jest Bogiem?
34 Rz 3: 30 Albowiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi
35 1Ko 8: 4 wiemy, że nie ma bożka na świecie i że nie ma żadnego innego
Boga, oprócz Jednego
36 1Ko 8: 6 dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi
wszystko i dla którego istniejemy, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy
37 Gal 3: 20 Pośrednika zaś nie ma tam, gdzie chodzi o jednego, a Bóg jest
jeden
38 Ef 4: 5, 6 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; Jeden Bóg i Ojciec
wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich
39 1Tm 1: 17 A królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niechaj będzie cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
40 1Tm 2: 5 jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi,
człowiek Chrystus Jezus
41 Jk 2: 19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz; demony również wierzą i drżą
3 Nie ma innego
13
42 Jd 1: 25 Jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed
wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki.
Wyrazy „jeden”, „jedyny”, „jedynie” przewijają się przez całe Pismo
Święte, gdy mowa jest o Bogu. Nowy Testament niczego w tym zakresie
nie podważył ani nie skorygował. Nie było żadnych kwestii spornych między Jezusem a nauczycielami zakonu, gdy chodzi o naukę o Bogu (Mk 12:
28–34). Nawet demony nie mają wątpliwości co do tego, że Bóg jest jeden.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Cała Biblia uczy zgodnie, że jest jeden Bóg i nie ma innego.
Nie ma sprzeczności między nauką Mojżesza i proroków, a Jezusa i
apostołów.
Nowy Testament uczy, że jest jeden Bóg i jeden Pan.
Wiara proroków i apostołów jest wiarą w jedynego Boga.
Bez prawdziwej znajomości Boga nie ma pełnego życia z Boga.
14
Jak powiada Pismo
4 Ukryty Bóg — Elohim
Wyraz Bóg jest tłumaczeniem hebrajskiego wyrazu Elohim. Biblia
przedstawia Boga jako jedyną, najwyższą istotę, której cechami są wszechmoc, wszechwiedza, wszechwładza, nieograniczoność w czasie i przestrzeni.
Bóg wszystko stworzył i nad wszystkim panuje suwerennie i niepodzielnie.
1 1Mo 1: 1 Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię
2 Dz 17: 24–28 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach ręką zbudowanych,
ani też nie służy mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czego potrzebował,
gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. Z jednego pnia
wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze
ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo
przecież nie jest On daleko od każdego z nas. Albowiem w nim żyjemy i
poruszamy się i jesteśmy
Bóg nie jest zależny od przestrzeni, skoro istniał, kiedy nie było jeszcze
nieba ani ziemi.
3 1Kr 8: 27 czy naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć, a cóż dopiero ten dom, który zbudowałem?!
4 2Kn 2: 4, 5 Świątynia zaś, którą chcę wznieść, ma być wielka, gdyż Bóg
nasz jest większy niż wszyscy bogowie. Lecz któż zdoła wznieść mu świątynię? Wszak niebiosa i niebiosa niebios go nie ogarną!
Nie ma sensu mówić o Bogu w kategoriach przestrzeni ani w kategoriach czasu ziemskiego.
5 Ps 90: 2 Zanim góry powstały, zanim stworzyłeś ziemię i świat, od wieków na wieki Tyś jest, o Boże!
6 Ps 90: 4 Tysiąc lat w oczach twoich jest jak dzień wczorajszy, który
przeminął, i jak straż nocna
7 5Mo 33: 27 Schronieniem pewnym jest Bóg wiekuisty, a tu na dole ramiona wieczne
Bóg jest istotą duchową i jako taki jest niedostępny dla zmysłów człowieka.
8 J 4: 24 Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją
oddawać w duchu i w prawdzie
9 1J 4: 12 Boga nikt nigdy nie widział
10 1Tm 1: 17 Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niechaj będzie cześć i chwała na wieki wieków
11 1Tm 6: 16 Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu
niech będzie cześć i moc wieczna
4 Ukryty Bóg — Elohim
15
Jako istota duchowa, poza przestrzenią, ponad czasem, Bóg jest dla
człowieka niepojęty, niewyobrażalny, tajemniczy, istniejący na zupełnie innej płaszczyźnie bytu, niedostępnej dla zdolności poznawczych człowieka.
12 Jb 36: 26 Oto Bóg jest wzniosły, a tylko my nie możemy tego poznać;
liczba jego lat jest niezbadana
13 Jb 11: 7, 8 Czy możesz zgłębić tajemnicę Boga albo zbadać doskonałość
Wszechmocnego? Wyższa jest niż niebiosa — cóż poczniesz? Głębsza jest
niż kraina umarłych — cóż ty wiesz?
14 Rz 11: 33 O głębokości bogactwa i mądrości, i poznania Boga! Jakże
niezbadane są wyroki jego i niewyśledzone drogi jego!
15 Iz 45: 15 Zaprawdę, jesteś Bogiem ukrytym, Boże Izraela, Wybawicielu
Ilustracja
Stosunek człowieka do Boga jest w pewnym sensie podobny do stosunku rośliny do człowieka. Rośliny stanowią niższą formę życia i nie posiadają zmysłów,
umożliwiających im oglądanie, słyszenie i poznanie ludzi. Chociaż więc ludzie
otaczają je, podlewają, pielęgnują, przesadzają itd., i rośliny odczuwają na swój
sposób skutki tych zabiegów, nie są jednak w stanie poznać ludzi, ich postaci i
sensu ich działania, a tym mniej ich myśli i uczuć, gdyż wszystko to wykracza
poza właściwe im zdolności poznawcze.
Jednym z źródeł wiadomości, jakie człowiek może uzyskać o Bogu,
są rzeczy stworzone przez Boga, ponieważ dzieła Boże odzwierciedlają w
pewnym stopniu cechy swego Stwórcy.
16 Ps 19: 2 Niebiosa opowiadają chwałę Boga, a firmament głosi dzieło rąk
jego
17 Rz 1: 19, 20 to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż
Bóg im to objawił. Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc
i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane
umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę
Drugim źródłem wiedzy o Bogu jest objawienie się samego Boga człowiekowi.
18 Ps 25: 14 Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy się go boją, a
przymierze swoje oznajmuje im [BG]
19 Jb 12: 22 Odsłania tajemnice z mroków, a w mroki śmierci wnosi światło
20 Dn 2: 28 Jest jednak Bóg na niebie, który objawia tajemnice
Bóg objawiał się i przemawiał do człowieka przez swoje Słowo, swego
Ducha, swego Syna. W ten sposób Bóg objawił światu swoje imię.
21 1Sm 3: 21 Pan zaś nadal ukazywał się w Sylo, Pan bowiem objawiał się
w Sylo Samuelowi w swoim słowie
22 Ps 147: 19 Oznajmił swe słowo Jakubowi, ustawy swe i prawa Izraelowi
16
Jak powiada Pismo
23 2Sm 23: 2 Duch Pana przemawia przeze mnie, a słowo jego jest na języku moim
24 1Ko 2: 10 nam objawił to Bóg przez Ducha
25 Hbr 1: 1, 2 Wielokrotnie i wieloma sposobami przemawiał Bóg dawnymi
czasy do ojców przez proroków; Ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do
nas przez Syna
26 J 17: 6 Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Bóg jest niewidzialną, nieogarniętą, niezgłębioną istotą duchową.
Bóg jako taki jest niedostępny dla ludzkich zdolności poznawczych.
Pośrednio człowiek może poznawać Boga w jego stworzeniu.
Bóg sam podjął środki, aby objawić się człowiekowi.
Bóg objawił ludziom swoje imię.
5 Co to jest imię
17
5 Co to jest imię
Znaczenie niektórych wyrazów w Biblii jest inne niż w języku potocznym. Do takich wyrazów należy wyraz „imię”. Dla nas jest to nazwa jakiejś
jednostki, służąca do jej identyfikacji, czyli odróżnienia jej od wszystkich
innych jednostek. W Biblii imię to coś znacznie więcej.
1 1Mo 17: 5 Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje
będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów
2 1Mo 17: 15 Saraj, swej żony, nie będziesz nazywał Saraj, lecz imię jej
będzie Sara
3 1Mo 35: 10 I rzekł do niego Bóg: Imię twoje jest Jakub; lecz odtąd nie
będziesz się nazywał Jakub, ale imię twoje będzie Izrael. I nazwał go
imieniem Izrael
4 Mk 3: 16, 17 Powołał ich więc dwunastu: Szymona, któremu nadał imię
Piotr, Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, i nadał im imię: Boanerges, co znaczy: Synowie Gromu
Bóg nadawał więc ludziom nowe imiona, ilekroć następowała zmiana
ich osobowości lub treści ich życia.
Według Biblii imię jest to całokształt tego wszystkiego, co daną istotę
charakteryzuje, wszystkiego, kim i czym dana istota jest i co sobą reprezentuje, a więc jej charakter, cechy, znaczenie, dążenia, posłannictwo itd. Imię w
węższym znaczeniu, jako nazwa, powinno być treściwym ujęciem jej imienia w szerszym znaczeniu, a więc tego, kim i czym dana istota jest, co sobą
reprezentuje.
5 5Mo 7: 24 wymażesz ich imię pod niebem; nikt się nie ostoi przed tobą,
aż ich wytępisz
Inaczej mówiąc, należało zniszczyć wszystko to, czym były te narody i
co reprezentowały: ich kulturę, religię, zwyczaje, uczynki.
6 2Sm 7: 9 uczynię wielkim imię twoje, jak imię wielkich na ziemi
Bóg zamierzał nadać Dawidowi znaczenie i władzę, sławę i pozycję na
równi z wielkimi ludźmi ziemi.
7 Łk 6: 22 imię wasze wyrzucą jako złe, dla Syna Człowieczego [BG]
To, co reprezentują uczniowie Chrystusa, ocenione zostanie jako złe i
odrzucone.
8 Flp 2: 9 Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem,
które jest ponad wszelkie imię
Bóg nadał Chrystusowi znaczenie, władzę, potęgę i autorytet, które
przewyższają znaczenie, władzę, potęgę i autorytet każdej innej istoty.
9 Obj. 3: 1 Masz imię, że żyjesz, a jesteś umarły
Inaczej mówiąc: „Opinia, dotycząca tego, kim jesteś, jest niezgodna z
prawdą. Uchodzisz za żywego, a jesteś umarły.”
18
Jak powiada Pismo
10 Łk 8: 30 I pytał go Jezus, mówiąc: Co masz za imię? [BG] On odpowiedział: «Legion», bo wiele złych duchów weszło w niego. [BT]
Jezus nie pytał, jak go nazywano, lecz co sobą reprezentuje. Bardzo wątpliwe, czy nazywał się Legion, ale wyraz ten określał trafnie, kim i czym on
jest, gdyż zamieszkał w nim legion demonów, a o to właśnie chodziło.
Ilustracja
Bóg przyprowadził do Adama stworzone przez siebie zwierzęta i ptaki, aby
ten nadał im imiona (1Mo 2: 19, 20). W biblijnym znaczeniu wyrazu imię tekst ten
oznacza, że Adam miał nie tylko nadać im nazwy, zresztą w różnych językach są
one różne, lecz że miał określić ich cechy, zadecydować o ich naturze. Adam więc
uczestniczył w ten sposób w Bożym dziele twórczym.
Nadawanie imion dzieciom ma w sensie biblijnym doniosłe znaczenie dla
przyszłości dziecka, jeżeli rodzice robią to ze świadomością przysługującego im
od Boga autorytetu. Bóg respektuje bowiem pragnienia i intencje rodziców, wyrażone w imieniu, nadanym dziecku. Wiele osób biblijnych, a także historycznych,
przedstawiało sobą to, co wyrażało ich imię. Biblia podaje na to wiele przykładów, zarówno pozytywnych (Samuel, Salomon, Eliasz, Elizeusz, Izajasz, Jeremiasz,
Ezechiel, Daniel), jak i negatywnych (Jakub, Nabal, Balaam, Achitofel, Haman).
Byłoby więcej osób według serca Bożego, gdyby rodzice postępowali z dziećmi
tak, jak postąpiła matka Samuela (1Sm 1: 20–22). Nadawanie imion o znaczeniu
niepoważnym, po sławnych sportowcach, gwiazdach filmowych czy bohaterach
telewizyjnych, albo używanie pogardliwych przydomków, jak „Stara”, „Gruby”
itp. świadczy o uleganiu duchowi świata i uwłacza godności człowieka.
Bóg ma oczywiście imię ponad wszystkie imiona. Żadna istota nie może
się równać z Bogiem pod żadnym pozytywnym względem. Biblia uczy, że
imienia Bożego należy wzywać, sławić je, bać się go, miłować je, opiewać,
ufać mu, szukać go i chodzić z nim.
11 4Mo 6: 27 Tak będą wzywać imienia mojego nad synami izraelskimi, a
Ja będę im błogosławił
12 1Kn 16: 35 Abyśmy sławili święte imię twoje i rozgłaszali chwałę twoją
13 5Mo 28: 58, 59 Jeżeli nie będziesz spełniał wszystkich słów tego zakonu,
zapisanych w tej księdze, w bojaźni przed chwalebnym i strasznym imieniem Pana, Boga twego, to Pan niezwykłymi ciosami ugodzi ciebie i twoje
potomstwo
14 Ps 5: 12 ci, którzy miłują imię twoje, będą się radować tobą
15 Ps 9: 3 Będę opiewał imię twoje, Najwyższy!
16 Ps 33: 21 zaufaliśmy jego świętemu imieniu
17 Ps 83: 17 Okryj twarze ich hańbą, aby szukali imienia twego, Panie!
18 Za 10: 12 I wzmocnię ich w Panu, a w imieniu jego chodzić będą [BG]
Badając dalej, czego Biblia uczy o imieniu Bożym, stwierdzimy, że nie
jest to tylko pojęcie, lecz że nosi ono cechy czegoś realnie istniejącego.
5 Co to jest imię
19
19 Prz 18: 10 Imię Pana jest mocną wieżą; chroni się do niej sprawiedliwy
i jest bezpieczny
20 5Mo 12: 5 będziecie szukać miejsca, które Pan, Bóg wasz, wybierze na
swoje mieszkanie wśród wszystkich waszych plemion, aby tam złożyć swoje
imię, i tam będzie przychodził
21 5Mo 12: 11 Na miejsce, które Pan, Bóg wasz, wybierze na mieszkanie
dla swego imienia, będziecie przynosić wszystko, co wam dziś nakazuję
22 2Sm 7: 13 On zbuduje dom mojemu imieniu
23 1Kr 3: 2 nie wzniesiono jeszcze do tego czasu przybytku dla imienia
Pańskiego
24 1Kr 8: 20 ja zbudowałem dom imieniu Pana, Boga Izraela
25 2Kr 21: 4 Zbudował także ołtarz w świątyni Pana, o której powiedział
Pan: w Jeruzalemie umieszczę moje imię
26 2Kr 21: 7 W tej świątyni i w Jeruzalemie, które wybrałem spośród
wszystkich plemion Izraela, umieszczę moje imię na wieki
27 2Kr 23: 27 Tam będzie imię moje
28 Iz 60: 9 wiozą z sobą swoje srebro i złoto dla imienia Pana, twojego
Boga
Jeszcze inne miejsca świadczą o tym, że imię Pana nosi cechy istoty
żywej.
29 Iz 30: 27 Oto imię Pana przychodzi z daleka, płonie jego gniew i obciąża jego brzemię; jego wargi są pełne wzburzenia, a jego język jak ogień
pożerający
30 Ps 20: 2, 3 Niech cię wzmocni imię Boga Jakubowego! Niech ci ześle
pomoc z świątyni i niech cię wesprze z Syjonu!
31 2Mo 23: 20, 21 Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w drodze i zaprowadził cię na miejsce, które przygotowałem. Miej się przed
nim na baczności, słuchaj głosu jego i nie przeciwstawiaj mu się, bo nie
przebaczy występków waszych, gdyż imię moje jest w nim.
Streszczenie
1
2
3
4
5
To wszystko, kim i czym jest dana istota, stanowi jej imię.
Imię jest wyrażeniem, streszczeniem, odbiciem danej istoty.
Imię Boże jest święte i straszne, najwyższe ze wszystkich imion (Ps
111: 9).
Realnie istniejące imię Boże mieszka i działa wśród ludzi.
Bóg objawił się i działał w stworzeniu przez swoje imię.
20
Jak powiada Pismo
6 Boże imię — Jahwe
Słowo Boże wysoko ceni znajomość imienia Bożego.
1 Ps 9: 11 Ufać będą tobie ci, którzy znają imię twoje, bo nie opuszczasz,
Panie, tych, którzy cię szukają
2 Ps 91: 14 Ponieważ mnie umiłował, wyratuję go, wywyższę go, bo zna
imię moje
3 Iz 52: 6 Dlatego mój lud pozna moje imię, zrozumie w owym dniu, że
to Ja jestem, który mówi: Oto jestem
Kiedy Mojżesz rozmawiał z Bogiem, Bóg na jego prośbę wyjawił mu
swoje imię.
4 2Mo 3: 13–15 A Mojżesz rzekł do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was, a oni mnie
zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam powiedzieć? A Bóg rzekł do
Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów izraelskich: „Jestem” posłał mnie do was! [BW]
Mówił dalej Bóg do Mojżesza: Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba przysłał mnie do was. To jest imię moje
na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia [BT]
Wyraz „Jahwe” znaczy „Jest”. Takie jest imię Boga na wieki.
5 Iz 42: 8 Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom [BT]
6 Iz 51: 15 Ja jestem Jahwe, twój Bóg, który gromi morze, tak iż się burzą
jego odmęty. — Jahwe Zastępów — to Jego imię [BT]
7 2Mo 15: 3 Jahwe, mocarz wojny, Jahwe jest imię jego [BT]
Hebrajski wyraz „Jahwe” w tłumaczeniu na inne języki od dawnych
czasów zastępowany był wyrazem „Pan”. W powyższych tekstach zacytowano Biblię Tysiąclecia, używającą wyrazu „Jahwe”, aby uwydatnić pierwotne brzmienie. W Biblii Gdańskiej i Warszawskiej wyraz „Jahwe” tłumaczony jest jako „Pan”.
8 Ps 83: 19 Niech wiedzą, że Ty jedynie, który masz imię Pana, jesteś
Najwyższym ponad całym światem
Nie ma sprzeczności między imieniem „Jahwe”, a imieniem „Pan”,
gdyż chodzi o imię w sensie biblijnym, a nie o nazwę, która w różnych
językach może być różna.
9 2Mo 6: 2, 3 Bóg rozmawiał z Mojżeszem i powiedział doń: „Jam jest
Jahwe. Ja objawiłem się Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi jako Bóg
Wszechmocny, ale imienia mego, Jahwe nie objawiłem im. . .” [BT]
Powyższy tekst nie może oznaczać, że patriarchowie nie znali imienia
Jahwe w sensie nazwy, gdyż była ona znana od czasów stworzenia, nie znali
jednak jego treści i znaczenia, które przejawiły się pełniej dopiero w Bożym
6 Boże imię — Jahwe
21
działaniu w Egipcie i na pustyni. Patriarchowie więc, znając sam wyraz, nie
znali tego imienia w sensie biblijnym.
10 1Mo 4: 25 Wtedy zaczęto wzywać imienia Jahwe [BT]
11 1Mo 18: 13, 14 Jahwe rzekł do Abrahama: „Dlaczego to Sara śmieje się
i myśli: Czy naprawdę będę mogła rodzić, gdy już się zestarzałam? Czy
jest coś, co byłoby niemożliwe dla Jahwe . . . ?” [BT]
Dlaczego Bóg objawił się w swoim imieniu Jahwe? Bóg pokonał w ten
sposób przepaść pomiędzy wiecznością a doczesnością, pomiędzy nieskończonością a skończonością, pomiędzy niebiosami niebios a ziemią, pomiędzy Stwórcą a stworzeniem. Człowiek był niezdolny poznać Boga jako takiego, Bóg objawił więc człowiekowi swoje imię — skończone odbicie swej
nieskończonej istoty. Aby wejść w kontakt z stworzeniem, Bóg przyjął na
siebie konieczne ograniczenia, dostosował się do potrzeb i zdolności poznawczych stworzenia przez przyjęcie na siebie pewnych cech stworzenia.
Ilustracja
Człowiek skonstruował, czyli w pewnym sensie „stworzył” maszyny liczące
— komputery. Wyposażył je w „mózg” zwany procesorem, pamięć i „zmysły”
zwane urządzeniami zewnętrznymi. Chcąc wejść w kontakt z komputerem, przekazać mu swą wolę i swoje rozkazy, człowiek nie może używać sposobów sobie
właściwych. Nie może do komputera mówić, wołać, krzyczeć, stukać w niego lub
potrząsać nim, gdyż nie dotrze to wcale do komputera, który nie posiada ludzkich środków poznawczych jak słuch, wzrok, dotyk itp. Jest tylko jeden sposób
przekazania komputerowi życzeń człowieka. Człowiek musi dostosować się do
środków poznawczych komputera, przemówić do niego przez jego własne „zmysły” — wprowadzić program przez urządzenia zewnętrzne. W taki sam sposób
postąpił Bóg z człowiekiem: objawił mu się w sposób i w postaci dostosowanej
do zdolności zmysłowych i umysłowych człowieka.
Oprócz określenia „imię Jahwe” tekst biblijny używa w bardzo zbliżonym znaczeniu określeń „oblicze Jahwe”, „ramię Jahwe” i „chwała Jahwe”,
zaznaczając w ten sposób, że chodzi zawsze o jakiś element tego widzialnego „odbicia” nieskończonej, niewidzialnej istoty Bożej.
12 2Mo 24: 16 Chwała Jahwe spoczęła na górze Synaj, i okrywał ją obłok
przez sześć dni [BT]
13 2Mo 40: 34 Wtedy to obłok okrył Namiot Spotkania, a chwała Jahwe
napełniła przybytek [BT]
14 2Mo 33: 14.15 Rzekł do niego Mojżesz: Jeżeli oblicze twoje nie pójdzie
z nami, to nie każ nam stąd wyruszać. Po czym bowiem można poznać,
że znalazłem łaskę w oczach twoich, ja i lud twój, jak nie po tym, że Ty
pójdziesz z nami
15 Tr 4: 16 Rozpędziło ich oblicze Jahwe, już na nich nie patrzy [BT]
16 Iz 63: 12 Po prawicy Mojżesza szło wspaniałe jego ramię
17 Iz 51: 9 Przebudź się, przebudź! Przyoblecz się w moc, o ramię Jahwe!
Przebudź się, jak za dni minionych, zamierzchłych pokoleń [BT]
22
Jak powiada Pismo
Podobnie jak imię, tak i chwała, oblicze i ramię Jahwe nosi w tych tekstach cechy istoty żywej i ma zdolność samodzielnego działania. Kontekst
i porównanie z innymi miejscami nie pozostawiają żadnej wątpliwości co
do tego, że imię Jahwe, chwała Jahwe, oblicze Jahwe i ramię Jahwe, to nic
innego, tylko sam Jahwe.
18 2Mo 29: 45, 46 I będę mieszkał w pośrodku synów Izraela i będę im Bogiem. I poznają, że Ja, Jahwe jestem Bogiem, który wyprowadziłem was
z ziemi egipskiej i mieszkałem w pośrodku was, Ja, wasz Bóg Jahwe
19 4Mo 14: 14 Słyszeli oni, że Ty, Jahwe, przebywasz pośród tego narodu i
bywasz widziany twarzą w twarz, że Twój obłok stoi nad nimi, że Ty wśród
dnia w słupie obłoku, a w nocy idziesz przed nimi w słupie ognistym [BT]
20 1Mo 16: 13 Hagar nazwała Jahwe przemawiającego do niej: „Tyś Bóg
widzialny”, bo mówiła: „Wszak tu widziałam widzącego mnie, a jestem
żywa.” [BT]
Streszczenie:
1
2
3
4
5
Bóg objawił się człowiekowi w swoim imieniu Jahwe.
Tłumaczeniem hebrajskiego wyrazu Jahwe jest polski wyraz Pan.
Bóg zniżył się do stworzenia, aby przebywać wśród ludzi.
Pan jest imieniem Boga niewidzialnego, czyli jego widzialnym odbiciem.
Pełniej imię Boże objawił ludziom Jezus Chrystus.
7 Pan — Bóg objawiony
23
7 Pan — Bóg objawiony
Jahwe — Pan jest widzialny, widziało go wiele osób.
1 1Mo 12: 7 I ukazał się Pan Abrahamowi
2 1Mo 26: 17 Tej nocy ukazał mu się Pan (Izaakowi)
3 2Mo 4: 5 . . .uwierzyli, że ci się ukazał Pan, Bóg ojców ich (Mojżeszowi)
4 4Mo 12: 8 prawdziwą postać Pana ogląda
5 2Mo 33: 20–23 Nie możesz oglądać oblicza mojego, gdyż nie może mnie
człowiek oglądać i pozostać przy życiu. I rzekł Pan: Oto miejsce przy mnie.
Stań na skale. A gdy przechodzić będzie chwała moja, postawię cię w rozpadlinie skalnej i osłonię cię dłonią moją, aż przejdę. A gdy usunę dłoń
moją, ujrzysz mnie z tyłu, oblicza mojego oglądać nie można
6 2Mo 33: 11 I rozmawiał Pan z Mojżeszem twarzą w twarz, tak jak człowiek rozmawia ze swoim przyjacielem
7 2Mo 24: 9–11 I wstąpił Mojżesz i Aaron, Nadab i Abihu oraz siedemdziesięciu ze starszych Izraela na górę i ujrzeli Boga Izraela (tj. Pana, patrz
w. 1), a pod jego stopami jakby twór z płyt szafirowych, błękitny jak samo
niebo. Lecz na najprzedniejszych z synów izraelskich nie wyciągnął swojej
ręki, mogli więc oglądać Boga, a potem jedli i pili
8 5Mo 5: 4 Twarzą w twarz Pan z wami mówił na górze z ognia
9 Jb 42: 5 Tylko ze słyszenia wiedziałem o Tobie, lecz teraz oko moje
ujrzało Cię
10 Iz 6: 1 W roku śmierci króla Uzjasza widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię
11 Iz 6: 5 moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów
12 Am 9: 1 Widziałem Wszechmogącego, stojącego przy ołtarzu.
Pan posiadał zatem oblicze, dłonie, stopy, ubrany był w szatę. Dziesiątki miejsc biblijnych mówi też o jego rękach, twarzy, oczach, uszach, głosie. Pan posiada więc wszystkie cechy istoty widzialnej i poznawalnej przez
człowieka. Pan jest też ograniczony w czasie i przestrzeni.
13 1Mo 3: 8 A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po
ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam. . .
14 1Mo 11: 5 Wtedy zstąpił Pan, aby zobaczyć miasto i wieżę, które budowali ludzie
15 2Mo 12: 12 Tej nocy przejdę przez ziemię egipską i zabiję wszystko
pierworodne. . . Ja, Pan
16 4Mo 12: 5 Pan zstąpił w słupie obłocznym, stanął u wejścia do namiotu
17 Ps 99: 1 Pan jest królem, drżą ludy, siedzi na cherubach, ziemia się
chwieje
24
Jak powiada Pismo
Kilkanaście wersetów mówi o Panu siedzącym na cherubach.
18 2Sm 7: 6 Nie mieszkam bowiem w domu od dnia, kiedy wywiodłem synów izraelskich z Egiptu aż do dnia dzisiejszego, ale wędrowałem, mając
za mieszkanie namiot
Kilkadziesiąt miejsc mówi o Panu, który zstępuje, kroczy, przychodzi,
ciągnie, jedzie, pędzi itd. Pan nie jest wszechobecny.
19 4Mo 14: 42 Nie wyruszajcie tam, gdyż nie ma Pana wśród was
20 1Kr 19: 11, 12 A oto Pan przechodził . . . lecz w tym wichrze nie było
Pana . . . w tym trzęsieniu ziemi nie było Pana . . . w tym ogniu nie było
Pana
21 1Mo 18: 10 Tedy rzekł: na pewno wrócę do ciebie za rok o tym samym
czasie, a wtedy żona twoje Sara będzie miała syna
Pan dostosował się do ziemskiej rachuby czasu i innych ograniczeń
świata stworzonego. Nie oznacza to jednak, że Pan — Jahwe i Bóg — Elohim to dwie różne istoty, gdyż Bóg jest jeden. Nie oznacza to także, że Pan
— Jahwe jest jakimś wysłańcem Boga — Elohim. Jahwe i Elohim to ten sam
jeden Bóg. Wynika to jasno z wielu setek miejsc biblijnych, gdzie oba te
wyrazy stoją obok siebie: Jahwe Elohim — Pan Bóg.
22 Iz 63: 9 Nie posłaniec i nie anioł, lecz jego oblicze wybawiło ich, On
sam ich odkupił w swojej miłości i w swoim miłosierdziu
23 1Mo 1: 1 Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię
24 1Mo 2: 4 W dniu, kiedy Pan Bóg uczynił ziemię i niebo
Nie można także powiedzieć, że Pan — Jahwe w czymkolwiek nie dorównuje Bogu — Elohim. Pod postacią Pana zamieszkała w stworzeniu cała
pełnia bóstwa widzialnie. Nie ma też sensu stwierdzenie, że uczynił coś
Bóg, a nie uczynił tego Pan, lub odwrotnie.
25 Ps 121: 2 Pomoc moja jest od Pana, który uczynił niebo i ziemię
26 Jr 10: 16 gdyż On jest stwórcą wszechrzeczy. . . Pan Zastępów jest imię
Jego
27 Jr 51: 10 On jest bowiem stwórcą wszystkiego
Warto zwrócić uwagę, że są dwa opisy stworzenia i że zachodzi między
nimi subtelna różnica. W pierwszym stwórcą jest Bóg — Elohim. Czynności
Boga wyrażają tam następujące czasowniki:
28 1Mo 1: 1–3 . . . stworzył . . . rzekł . . . widział . . . nazwał . . . uczynił . . .
oddzielił . . . umieścił . . . błogosławił . . . spojrzał . . . ukończył . . . odpoczął . . .
W drugim opisie stwórcą jest Pan Bóg — Jahwe Elohim. Oprócz powyższych, w tym drugim opisie występuje szereg bardzo szczegółowych
czynności:
29 1Mo 2: 4–25 . . .wziął . . . osadził (człowieka) . . . dał (rozkaz) . . . utworzył (zwierzęta) . . . zesłał (sen) . . . wyjął (żebro) . . . wypełnił (ciałem) . . .
ukształtował (kobietę) . . . przyprowadził . . .
7 Pan — Bóg objawiony
25
Powyższą różnicę można by wyrazić następująco: Bóg jako taki był
projektodawcą i rozkazodawcą. Ten sam Bóg jako Pan był wykonawcą. Nie
znaczy to jednak, że Pan nie był rozkazodawcą albo że Bóg nie był wykonawcą, gdyż wszystko, co można powiedzieć o Bogu, można powiedzieć
także o Panu, i odwrotnie, gdyż Pan jest Bogiem.
30 1Kr 18: 39 Gdy to cały lud zobaczył, padł na twarz, mówiąc: Pan jest
Bogiem! Pan jest Bogiem!
31 Iz 40: 28 Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Bogiem wiecznym jest Pan,
Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy i nie ustaje, niezgłębiona jest
jego mądrość
Bliższe objawienie imienia Pańskiego ludziom nastąpiło w Nowym Testamencie.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Pan jest Bogiem wszelkiego stworzenia.
Pan jest Stwórcą wszystkich rzeczy, bez Niego nic się nie stało.
Pan działa w naturze i w historii.
W Starym Testamencie Pan był Bogiem Izraela.
Przez Jezusa Chrystusa Pan stał się Bogiem wszystkich ludzi.
26
Jak powiada Pismo
8 Anioł Pański
Słowo Boże mówi wiele o aniołach — stworzeniach do pełnienia różnych posług na rozkaz Boży.
1 Hbr 1: 14 Czy nie są oni wszyscy służebnymi duchami, posyłanymi do
pełnienia służby gwoli tych, którzy mają dostąpić zbawienia?
Aniołowie przekazywali ludziom często poselstwo od Pana, a sami nie
przyjmowali czci dla siebie. Mówili o Bogu w trzeciej osobie.
2 Obj 19: 10 I upadłem mu do nóg, by mu oddać pokłon. A on rzecze
do mnie: Nie czyń tego! Jam współsługa twój i braci twoich, którzy mają
świadectwo Jezusa, Bogu oddaj pokłon!
Wyjątek stanowi anioł Pański. Termin ten występuje zawsze w liczbie
pojedynczej. Anioł Pański przekazuje poselstwo Boże, mówiąc o Panu w
pierwszej osobie i przyjmuje chwałę od człowieka, a nawet jej żąda.
3 2Mo 3: 5 Wtedy rzekł: Nie zbliżaj się tu! Zdejm z nóg sandały swoje,
bo miejsce na którym stoisz, jest ziemią świętą
Tekst biblijny używa często zamiennie określeń anioł Pański, Pan i Bóg.
4 1Mo 16: 10, 13 Rzekł jeszcze do niej anioł Pański: Rozmnożę bardzo potomstwo twoje, tak iż z powodu mnogości nie będzie go można policzyć. . .
I nazwała Pana, który mówił do niej: Tyś Bóg, który mnie widzi
5 1Mo 22: 15, 16 Potem zawołał anioł Pański powtórnie na Abrahama,
mówiąc: Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan
6 4Mo 22: 35 Wtedy rzekł anioł Pański do Bileama: Idź z tymi mężami,
lecz będziesz mówił tylko to, co ja ci powiem
7 4Mo 22: 38 A Bileam odpowiedział Balakowi: . . . Będę mówił tylko to
słowo, które Bóg włoży w moje usta
8 4Mo 23: 12 Czy nie tego mam pilnować, aby mówić to, co Pan włożył
w moje usta?
9 Sdz 2: 1 I wstąpił anioł Pański z Gigal do Bochim i rzekł: Wywiodłem
was z Egiptu i wprowadziłem was do ziemi, którą przysiągłem waszym
ojcom
10 Sdz 6: 13 Czyż nie Pan wywiódł nas z Egiptu?
11 5Mo 9: 10 Pan dał mi dwie kamienne tablice, zapisane palcem Bożym
12 Dz 7: 53 Którzy wzięliście zakon przez rozrządzenie Anielskie, a nie
strzegliście go [BG]
13 2Mo 19: 3 A Mojżesz wstąpił na górę do Boga. Pan zaś zawołał nań z
góry
14 Dz 7: 38 On ci to (Mojżesz) w czasie zgromadzenia na pustyni pośredniczył między aniołem, który do niego mówił na górze Synaj, a ojcami
naszymi
8 Anioł Pański
27
Jak wytłumaczyć te rozbieżności różnych wersetów biblijnych? Czy Biblia jest niedokładna i nieścisła? Jeśli tak, to nie ma we wszechświecie nic
godnego zaufania. Tak jednak nie jest.
15 Ps 119: 89 Panie, słowo twoje trwa na wieki, niewzruszone jak niebiosa
16 Łk 16: 17 Łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niż przepaść jednej kresce z zakonu
17 Rz 15: 4 Cokolwiek bowiem przedtem napisano, dla naszego pouczenia
napisano. . .
Powyższe teksty można łatwo zrozumieć, mając na uwadze, że Bóg,
jako istota, jest niewidzialny. Objawił się więc, czyli stał się widzialny, przyjmując widzialną postać anioła Pańskiego i występując w tej postaci nosi
imię Pan.
Ilustracja
Rozważmy znany przykład z codziennego życia. W transporcie i w handlu
używane są często następujące trzy wyrazy:
tarra — netto — brutto.
Dotyczą one jakiejś przesyłki i można je wyrazić po polsku następująco:
opakowanie — zawartość — całość.
Jeśli na przykład otrzymujemy przesyłkę zawierającą magnetofon zapakowany w pudełku, możemy powiedzieć, że otrzymaliśmy przesyłkę, że otrzymaliśmy pudełko lub że otrzymaliśmy magnetofon. Nie ma tu żadnej sprzeczności.
Wszystkie trzy wersje są prawdziwe, pomimo tego, iż pudełko nie jest magnetofonem ani też magnetofon nie jest przesyłką. Każdy jednak rozumie o co chodzi.
Korzystając z powyższego schematu, możemy tak samo spojrzeć na człowieka,
który składa się z ciała i ducha i jest istotą żywą (duszą) (1Mo 2: 7):
ciało — duch — człowiek.
Ciało jest widzialne, duch jest niewidzialny. Duch „objawia się” przez ciało.
Mówimy, że człowiek jest wesołego ducha, ponieważ obserwujemy jego ciało: ruchy, wyraz twarzy, wypowiedziane słowa. Według tego samego schematu możemy
przedstawić mowę ludzką:
głos — myśl — słowo.
Zewnętrzne, słyszalne to głos lub dźwięk. Myśl jest niesłyszalna, lecz
„ubrana” w głos, czyli przekazana przy pomocy głosu, staje się zrozumiałym
słowem.
Schemat więc, gdy chodzi o wzajemny stosunek poszczególnych elementów,
streszcza się w tym:
widzialne — niewidzialne — widzialny „obraz” niewidzialnego.
W zastosowaniu do sprawy Boga objawionego w stworzeniu mamy wtedy:
anioł Pański — Bóg — Pan.
18 2Mo 3: 2, 4 Wtem ukazał mu się anioł Pański w płomieniu ognia ze
środka krzewu, i spojrzał, a oto krzew płonął ogniem, jednakże krzew nie
spłonął . . . Gdy Pan widział, że podchodzi, aby zobaczyć, zawołał nań Bóg
spośród krzewu i rzekł: Mojżeszu! Mojżeszu! A on odpowiedział: Oto jestem
28
Jak powiada Pismo
Tekst powyższy bardzo wyraźnie ilustruje przedstawiony stosunek pojęć: anioł Pański, Pan i Bóg.
Anioł Pański był aniołem przymierza, gdyż pod postacią anioła Bóg
zawarł przymierze z Abrahamem i z narodem izraelskim.
19 1Mo 15: 5, 18 Potem wyprowadził go na dwór i rzekł: Spójrz ku niebu i
policz gwiazdy, jeśli możesz je policzyć! I rzekł do niego: Tak liczne będzie
potomstwo twoje. . . W dniu tym zawarł Pan przymierze z Abrahamem
20 2Mo 34: 27 I rzekł Pan do Mojżesza: Spisz sobie te słowa, gdyż na podstawie tych słów zawarłem przymierze z tobą i z Izraelem
Przez proroków Pan zapowiedział zawarcie nowego przymierza. Zawrze je ponownie sam Pan w postaci anioła przymierza.
21 Jr 31: 31 Oto idę dni, mówi Pan, że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze
22 Ml 3: 1 Oto Ja posyłam mojego anioła, aby mi przygotował drogę przede
mną. Potem nagle przyjdzie do swej świątyni Pan, którego oczekujecie,
to jest anioł przymierza, którego pragniecie
Streszczenie
1
2
3
4
5
W Starym Testamencie Pan ukazywał się ludziom w postaci anioła.
W tej postaci zawarł Pan przymierze z Abrahamem i jego potomstwem.
Pan zapowiedział swe przyjście dla zawarcia nowego przymierza.
Słowo Boże jest precyzyjne, należy je badać dokładnie i rozumieć
dosłownie.
Prawdziwe znaczenie Słowa Bożego objawia Duch Pański.
9 Duch Pański
29
9 Duch Pański
Wyraz „duch” wywodzi się od wyrazów „tchnienie”, „wiatr”. Bóg objawia się pod postacią Ducha Bożego lub też Ducha Pańskiego bezpośrednio
duchowi człowieka. Duch ludzki służy do kontaktowania się człowieka z
światem niewidzialnym, duchowym, ponadzmysłowym, tak jak ciało służy
człowiekowi do kontaktowania się ze światem materialnym. Duch Pański
jest niewidzialny i niepoznawalny zmysłami.
1 1Mo 1: 2 Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód
2 1Mo 2: 7 Ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w
nozdrza jego dech życia. Wtedy stał się człowiek istotą żywą
3 1Mo 6: 3 I rzekł Pan: nie będzie przebywał duch mój w człowieku na
zawsze, gdyż jest on tylko ciałem
Przez upadek w grzech i cielesność człowiek utracił kontakt duchowy z
Bogiem. Duch Boży działał jednak nadal w ograniczonym zakresie w życiu
pewnych ludzi.
4 5Mo 34: 9 Jozue zaś, syn Nuna, był pełen ducha mądrości
5 Sdz 6: 34 Lecz Gedeona ogarnął Duch Pański
6 Sdz 11: 29 Wtedy Duch Pański zstąpił na Jeftę
7 Sdz 13: 25 I począł działać w nim Duch Pański (w Samsonie)
8 1Sm 10: 10 Duch Boży ogarnął go (Saula) i wpadł w ich gronie w zachwycenie
9 1Sm 16: 13 Od tego dnia Duch Pański spoczął na Dawidzie i pozostał
na nim nadal
10 1Kn 12: 19 A wtedy duch ogarnął Amasjasza
11 2Kn 15: 1 Wtedy Azariasza, syna Odeda, opanował Duch Boży
12 Ez 11: 5 I przypadł na mnie Duch Pana
Duch Pański pracuje nad człowiekiem, w człowieku i przez człowieka.
Ponieważ jest On nosicielem nadnaturalnych cech boskich, Jego działaniu
towarzyszą nadnaturalne objawy. Udziela On ludziom nadnaturalnych zdolności i Jego obecność przejawia się znakami i cudami.
13 2Mo 31: 3 I napełnił go (Besalela) duchem Bożym, mądrością, rozumem, poznaniem, wszechstronną zręcznością. . . pomysłowością
14 Sdz 14: 6 Jego zaś ogarnął Duch Pański, toteż rozdarł go na dwoje jak
się rozdziera koźlę, choć nie miał nic w ręku (Samson młodego lwa)
15 1Sm 10: 6 I zstąpi na ciebie Duch Pana . . . i przemienisz się w innego
człowieka
16 2Sm 23: 2 Duch Pana przemawia przeze mnie
17 Iz 11: 2 I spocznie na nim Duch Pana, Duch mądrości i rozumu, Duch
rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana
30
Jak powiada Pismo
18 Iz 42: 1 Natchnąłem go moim duchem, aby nadał narodom prawo
Niektóre wypowiedzi Słowa Bożego o Duchu brzmią tak, jak gdyby był
On jakąś substancją:
19 4Mo 11: 17 wezmę nieco z ducha, który jest w tobie, i włożę w nich
20 2Mo 31: 3 napełniłem go duchem Bożym
21 Iz 44: 3 wyleję mojego Ducha na twoje potomstwo
Inne miejsca mówią o Nim jak o osobie: Duch Boży mówił, prowadził,
opanował, umocnił, zstąpił, posłał, działał itd.
Niepotrzebne są spory, czy Duch jest osobą, czy też jakimś powiewem,
tchnieniem lub substancją. Wszystkie biblijne wypowiedzi o Duchu Pańskim
są trafne i konieczne do wyrażenia jego niepowtarzalnych, boskich cech.
Duch Pański jest formą objawienia się Boga. Działanie Ducha jest działaniem Boga. Obecność Ducha jest obecnością Bożą. Mowa Ducha jest mową
Pana.
22 Iz 48: 16 A teraz Wszechmogący, mój Pan posłał mnie i Jego Duch
23 Iz 63: 14 Jak bydło, które schodzi w dolinę, tak ich prowadził Duch Pana
do odpoczynku. Tak wiodłeś swój lud, aby sobie zapewnić sławne imię
24 Ez 11: 5 I przypadł na mnie Duch Pana, a Pan rzekł do mnie: Mów: Tak
mówi Pan
Wiele proroctw starotestamentowych zapowiada szczególne działanie
Ducha Pańskiego w przyszłości, w okresie nowego przymierza, w osobie
Mesjasza i jego ludu.
25 Iz 59: 21 Moje przymierze z nim jest takie, mówi Pan: Mój duch, który
spoczywa na tobie, i moje słowo, które włożyłem w usta twoje, nie zejdą
z ust twojego potomstwa ani z ust twoich wnuków — mówi Pan — odtąd
aż na wieki
26 Iz 61: 1, 2 Duch Wszechmocnego Pana nade mną, gdyż Pan namaścił
mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę. . . abym ogłosił rok łaski
Pana
27 Ez 36: 26 I dam wam serce nowe i ducha nowego dam do waszego wnętrza i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste
28 Ez 36: 27 Mojego ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je
Boże zamiary i Boże cele z człowiekiem nie mogą zostać zrealizowane
bez udziału Ducha Bożego. To On jest nosicielem Bożego, niebiańskiego
ładu, Bożych myśli, praw, cech, sposobu postępowania. Królestwo Boże
może rozwijać się tylko dzięki działaniu Ducha Pańskiego.
29 Jl 3: 1, 2 A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych
dniach mojego Ducha
9 Duch Pański
31
30 Za 12: 10 Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalemu wyleję ducha łaski i błagania. Wtedy spojrzą na mnie, na tego, którego przebodli . . .
Streszczenie
1
2
3
4
5
Bóg jest Duchem.
Bóg jako Duch kontaktuje się bezpośrednio z duchem człowieka.
Duch Pański pracuje nad człowiekiem, w człowieku i przez człowieka.
Duch Boży jest nosicielem nadnaturalnych cech Bożych, które przekazuje ludziom.
Przez proroków Pan zapowiada wylanie swego Ducha w czasach
ostatecznych.
32
Jak powiada Pismo
10 W imieniu Pańskim
Bóg poszukuje ludzi całkiem Mu oddanych, przez których mógłby objawić swoje imię, czyli to, kim i czym On jest.
1 2Kn 16: 9 . . . oczy Pańskie przepatrują wszystką ziemię, aby dokazywał
mocy swej przy tych, którzy przy nim stoją sercem doskonałym [BG]
2 Iz 6: 8 Potem usłyszałem głos Pana, który rzekł: Kogo poślę? I kto tam
pójdzie? Tedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie!
Znalazłszy takich ludzi, Bóg upoważnia ich do występowania w jego
imieniu, czyli z jego rozkazu, w jego pełnomocnictwie. Idzie On z nimi, staje
po ich stronie z całą swoją potęgą i autorytetem, z wszystkim tym, kim i
czym Bóg jest.
3 Ps 45: 5 Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i
sprawiedliwości, a prawica twoja dokona cudownych czynów!
4 2Mo 3: 10 Przeto teraz idź! Posyłam cię do faraona. Wyprowadź lud mój,
synów izraelskich z Egiptu
5 Sdz 6: 14 Wtedy Pan zwrócił się do niego i rzekł: Idź w tej mocy twojej
i wybaw Izraela z ręki Midiańczyków
6 2Sm 7: 8, 9 Tak mówi Pan Zastępów: Ja wziąłem cię z pastwiska od
trzody, abyś był księciem nad moim ludem, nad Izraelem, i byłem z tobą
wszędzie
7 Ez 3: 4 Potem rzekł do mnie: Synu człowieczy! Idź, udaj się do domu
izraelskiego i przemów do nich moimi słowami
Działający w imieniu Pańskim mają po swojej stronie potęgę, której nikt
i nic nie jest w stanie się przeciwstawić.
8 Ps 111: 9 Święte i straszne jest imię jego
9 Jr 10: 6, 7 Tobie nikt nie dorówna, Panie! Jesteś wielki i wielkie jest w
mocy imię twoje. Któż by się nie bał ciebie, Królu narodów?
10 Ps 44: 6 Przez cię nieprzyjaciół naszych porażaliśmy, w imieniu twoim
deptaliśmy powstających przeciwko nam [BT]
11 2Kn 14: 10 Panie, oprócz ciebie nie ma takiego, kto by mógł pomóc w
walce między silnym a bezsilnym. Pomóż nam, Panie, Boże nasz, bo na
tobie się oparliśmy i w imieniu twoim wyruszyliśmy przeciwko tej gromadzie
12 1Sm 14: 6 Chodź, przeprawmy się ku czatom tych nieobrzezańców, może
Pan uczyni coś dla nas, gdyż Panu nietrudno wybawić przez wielu czy
przez niewielu
13 1Sm 17: 45 Ty wyszedłeś do mnie z mieczem, z oszczepem i z włócznią, a ja wyszedłem do ciebie w imieniu Pana Zastępów, Boga szeregów
izraelskich, które zelżyłeś
10 W imieniu Pańskim
33
14 1Kr 17: 1 Jako żyje Pan, Bóg Izraela, przed którego obliczem stoję, że
nie będzie w tych latach rosy ani deszczu, tylko na moje słowo
W odpowiedzi na wiarę i posłuszeństwo tych, którzy bez zastrzeżeń
trwali przy Panu i działali w jego imieniu, Bóg dokonał wielkich cudów i
potężnych czynów.
15 2Mo 14: 25, 28 Wtedy rzekli Egipcjanie: Uciekajmy przed Izraelem,
gdyż Pan walczy za nich z Egipcjanami . . . Powracające wody okryły wozy
i jeźdźców całego wojska faraona, które weszło za nimi w morze. Nie ostał
się z nich ani jeden
16 Joz 6: 20 A gdy lud usłyszał głos trąb, wzniósł potężny okrzyk bojowy i
mur rozpadł się w miejscu, lud zaś wkroczył do miasta
17 Joz 10: 13, 14 I zatrzymało się słońce i stanął księżyc, dopóki naród nie
zemścił się na swoich nieprzyjaciołach. . . A takiego dnia, jak ten nie było
ani przedtem, ani potem, aby Pan wysłuchał głosu człowieka, gdyż Pan
walczył za Izraela
18 Sdz 7: 22 Gdy zaś zadęło owych trzysta trąb, Pan sprawił, że jeden raził
drugiego mieczem w całym obozie i rzucił się obóz do ucieczki
19 1Sm 14: 15 I padł strach na obóz w polu i na wszystkich wojowników. . .
w dodatku nastąpiło trzęsienie ziemi, które wywołało lęk przed Bogiem
20 1Sm 17: 49, 51 . . . kamień utkwił w jego czole i Filistyńczyk upadł twarzą na ziemię. . . Filistyńczycy zaś ujrzawszy, że zginął ich rycerz, pierzchnęli
21 1Kr 18: 38 Wtedy spadł ogień Pana i strawił ofiarę całopalną i drwa, i
kamienie, i ziemię, a wodę, która była w rowie, wysuszył
22 2Kr 19: 35 I stało się tej samej nocy, że wyszedł anioł Pański i pozbawił
życia w obozie asyryjskim sto osiemdziesiąt pięć tysięcy. Następnego dnia
rano oto wszyscy oni — same trupy — pomarli
23 2Kn 20: 22 Gdy tylko zaczęli śpiewać radosne pieśni pochwalne, Pan
nastawił zasadzkę na Ammonitów, Moabitów i mieszkańców pogórza Seir,
którzy ruszyli na Judę, i zostali pobici
24 Dn 3: 27 I zgromadzili się satrapowie, namiestnicy, zwierzchnicy i doradcy króla, i widzieli, że ogień nie ogarnął ciał tych mężów i włos ich
głowy nie był spalony, a ich odzienia nie były zniszczone ani też swąd
ognia ich nie przeniknął
Skutkiem Bożego działania przez wiernych Mu ludzi był postęp w
dziele Bożym i w poznaniu Pana oraz uwielbienie jego imienia.
25 2Mo 14: 31 Izrael ujrzał wielką moc, jaką okazał Pan na Egipcjanach, a
lud bał się Pana i uwierzyli w Pana i w sługę jego Mojżesza
26 Joz 5: 1 Gdy tedy usłyszeli wszyscy królowie amorejscy. . . że Pan wysuszył wody Jordanu. . . zwątpiło ich serce i nie mieli już odwagi wobec
synów izraelskich
34
Jak powiada Pismo
27 1Kr 18: 39 Gdy to cały lud zobaczył, padł na twarz, mówiąc: Pan jest
Bogiem, Pan jest Bogiem!
28 Dn 3: 28 Nebukadnesar odezwał się i rzekł: Błogosławiony niech będzie
Bóg Szadracha, Meszacha i Abed-Nega. . .
Bóg chce uwielbiać się przez tych, którzy ufają jego imieniu. Zaprasza
On i zachęca do pójścia drogą całkowitego poddania się Jemu.
29 Ps 91: 14 Ponieważ mnie umiłował, wyratuję go, wywyższę go, bo zna
imię moje
30 Ps 50: 15 Wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz
Ilustracja
Istnieje ogromna różnica między ludźmi działającymi w imieniu Pańskim, a
ludźmi działającymi w innym imieniu, gdy chodzi o ich usługę i jej skutki. Najlepiej ilustruje to historia opisana w 1Kr 22. Czterystu proroków Achaba nie było
zdolnych przekazać czystego poselstwa Bożego, gdyż musieli zważać na względy
króla, który ich utrzymywał, na opinię publiczną, interesy narodowe itp. Kto w
swojej usłudze uwzględnia cokolwiek innego, a nie samego Pana, nie działa w
imieniu Pańskim. Przeciwieństwem był Micheasz, który powiedział: „Jako żyje
Pan, że będę mówił tylko to, co mi powie Pan” (w. 14). Naraziło go to na wzgardę
i szykany, ale to właśnie on był autentycznym prorokiem, działającym w imieniu
Pańskim.
Streszczenie
1
2
3
4
5
Pan chce działać przez tych, którzy stoją przy Nim całym sercem.
Kto całkowicie zjednoczył się z wolą Bożą, otrzymuje prawo występowania w imieniu Pańskim.
W imieniu Pańskim działa ten, przez kogo działa sam Pan.
Wszystko jest możliwe temu, kto działa w imieniu Pańskim.
Naczelnym zadaniem sług Bożych jest uwielbienie i szerzenie znajomości imienia Pańskiego.
11 Na fundamencie proroków
35
11 Na fundamencie proroków
Bóg przez proroków przez wiele wieków odkrywał stopniowo elementy
swojego planu zbawienia. Pisma prorockie pełne są zapowiedzi dotyczących
przyszłego Mesjasza — posłańca, Chrystusa — pomazańca i Sługi Bożego,
jego osoby, wyglądu, czynów i znaczenia. Wyłania się z nich obraz bardzo
złożony i wielostronny. Jedną stroną jest Osoba, nacechowana ubóstwem,
poniżeniem, cierpieniem i wzgardą, skazana na śmierć.
1 Iz 42: 1 Oto sługa mój, którego popieram, mój wybrany, którego ukochała dusza moja
2 Ps 22: 7–9 Ale ja jestem robakiem, nie człowiekiem, hańbą ludzi i
wzgardą pospólstwa. Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają wargi, potrząsają głową: Zaufał Panu, niechże go ratuje! Niech
go wybawi, skoro go miłuje!
3 Ps 22: 17–19 Przebodli ręce i nogi moje. Mogę policzyć wszystkie kości
moje. Oni przyglądają się, sycą się mym widokiem. Między siebie dzielą
szaty moje i o suknię moją los rzucają
4 Ps 69: 10 Bo gorliwość o dom twój pożera mnie, a zniewagi urągających
tobie spadły na mnie
5 Iz 50: 6 Mój grzbiet nadstawiałem tym, którzy biją, a moje policzki tym,
którzy mi wyrywają brodę, mojej twarzy nie zasłaniałem przed obelgami
i pluciem
6 Iz 52: 14 Jak wielu się przeraziło na jego widok — tak zeszpecony, niepodobny do ludzkiego był jego wygląd
7 Iz 53: 3, 7–9 Wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego. Znęcano się nad nim, lecz on znosił
to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone. . .
Wyrwano go bowiem z krainy żyjących, za występek mojego ludu śmiertelnie został zraniony. I wyznaczono mu grób wśród bezbożnych i wśród
złoczyńców jego mogiłę. . .
W ślad za uniżeniem i cierpieniami, wbrew temu, że Sługa ten miał
ponieść śmierć i zostać złożony w grobie, następuje jednak wywyższenie i
chwała.
8 Ps 16: 9, 10 Nawet ciało moje spoczywać będzie bezpiecznie, bo nie zostawisz duszy mojej w otchłani, nie dopuścisz, by twój pobożny oglądał
grób
9 Iz 49: 7 Tak mówi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Święty do tego, który
jest wzgardzony przez ludzi, którym brzydzi się każdy naród, do sługi władców: Gdy królowie to zobaczą, powstaną, książęta oddadzą pokłon przez
wzgląd na Pana, który jest wierny, Świętego Izraelskiego, który cię wybrał
36
Jak powiada Pismo
10 Iz 52: 13 Oto szczęśliwie się powiedzie mojemu słudze: będzie nader
wywyższony i bardzo wysoko wyniesiony
11 Iz 53: 12 Dlatego dam mu dział wśród wielkich i z mocarzami będzie
dzielił łupy za to, że do przestępców był zaliczony. . .
12 Ps 110: 4 Przysiągł Pan i nie pożałuje: Tyś kapłanem na wieki według
porządku Melchisedeka
Prorocy zapowiedzieli, że na Słudze Bożym odpocznie Duch Pański,
przez co stanie się On Pomazańcem tj. namaszczonym Duchem.
13 Iz 11: 1, 2 I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a pęd z jego korzeni wyda
owoc. I spocznie na nim Duch Pana
14 Iz 42: 1 Natchnąłem go moim duchem, aby nadał narodom prawo
15 Iz 61: 1, 2 Duch Wszechmocnego, Pana, nade mną, gdyż Pan namaścił
mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę. . . Abym ogłosił rok łaski
Pana. . .
Bóg zapowiedział przez proroków, że jego Pomazaniec będzie Synem
Bożym.
16 Ps 2: 7 Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś,
dziś cię zrodziłem
17 Ps 89: 27, 28 On wzywać mnie będzie: Tyś Ojcem moim, Bogiem moim
i skałą zbawienia mego. Ja zaś uczynię go pierworodnym, najwyższym
wśród królów ziemi
18 2Sm 7: 12–14 Ja wzbudzę ci potomka po tobie. . . Ja będę mu ojcem, a
on będzie mi synem. . .
Niektóre miejsca biblijne przypisują Słudze Pana dokładnie te same
czynności, które Pan przypisuje sobie.
19 Mi 5: 1, 3 . . . z ciebie mi wyjdzie ten, który będzie władcą Izraela. Początki jego od prawieku, od dni zamierzchłych. . . Będzie stał mocno i
będzie pasł w mocy Pana, w chwale imienia Pana
20 Ez 34: 15 Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam ułożę je na ich legowisku — mówi Wszechmocny Pan
21 Ez 34: 23, 24 Ustanowię nad nimi jednego pasterza, mojego sługę Dawida, i będzie je pasł, i będzie ich pasterzem. A Ja, Pan, będę ich Bogiem a
mój sługa Dawid będzie księciem wśród nich — Ja, Pan, to powiedziałem
Szereg wypowiedzi prorockich ma specyficzną formę polegającą na
tym, że Bóg w jednym zdaniu mówi o swoim Pomazańcu zarówno w trzeciej osobie, jak i w pierwszej osobie, albo też gdzie nazywa Go Panem lub
Bogiem.
22 Oz 1: 7 Lecz nad domem Judy zmiłuję się i wybawię ich przez Pana,
ich Boga
11 Na fundamencie proroków
37
23 Za 12: 10 Wtedy spojrzą na mnie, na tego, kogo przebodli i będą go
opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka, i będą gorzko biadać nad nim, jak
gorzko biadają nad pierworodnym
24 Za 11: 13 Lecz Pan rzekł do mnie: Wrzuć je do skarbca, tę wysoką cenę,
na jaką mnie oszacowali!
Nie są to sprzeczności ani nieścisłości, lecz znaczy to, że Bóg sam będzie działał i objawi się przez swego Pomazańca, przyjdzie On bowiem w
imieniu Pańskim. Wiele miejsc mówi o Nim wyraźnie jako o Panu i Bogu.
25 Iz 7: 14 Oto panna pocznie i porodzi syna i nazwie go imieniem Immanuel. (tj.„Bóg z nami”, Mt 1: 23)
26 Iz 9: 5 Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany. . . i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju
27 Jr 23: 6 . . . a to jest jego imię, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwością naszą
28 Iz 40: 3 Głos się odzywa: Przygotujcie na pustyni drogę Pańską, wyprostujcie na stepie ścieżkę dla Boga naszego
29 Ml 3: 1 Oto Ja posyłam mojego anioła, aby mi przygotował drogę przede
mną. Potem nagle przyjdzie do swej świątyni Pan
30 Łk 1: 15–17 Będzie bowiem wielki (Jan Chrzciciel) przed Panem . . .
Wielu też spośród synów izraelskich nawróci do Pana, Boga ich. On to
pójdzie. . . przygotowując Panu lud prawy
31 Łk 1: 76 A ty, dziecię, prorokiem Najwyższego nazwane będziesz, bo
poprzedzać będziesz Pana, aby przygotować drogi jego
32 Za 14: 3–5 Potem wyruszy Pan. . . Jego nogi staną w owym dniu na
Górze Oliwnej . . . Potem przyjdzie Pan, mój Bóg . . .
33 Za 14: 9 I będzie Pan królem całej ziemi. W owym dniu Pan będzie
jedyny i jedyne będzie jego imię
34 Iz 35: 4 Oto Bóg wasz! Nadchodzi pomsta, odpłata Boża! Sam On przychodzi i wybawi was!
35 Iz 40: 10 Oto Wszechmocny Pan przychodzi w mocy, jego ramię włada.
Oto ci, których sobie zarobił są z nim, a ci, których wypracował, są przed
nim
Streszczenie
1
2
3
4
5
Prorocy mówią o Mesjaszu jako o słudze i jako o Panu.
Nie ma sprzeczności między Mesjaszem cierpiącym a triumfującym.
Cały Stary Testament jest przewodnikiem do Chrystusa.
Fundamentem proroków jest Osoba przyszłego Mesjasza — Pana.
Wszystkie proroctwa o Mesjaszu wypełniły się dokładnie w Jezusie
Chrystusie.
38
Jak powiada Pismo
12 Mesjasz — Boże Słowo
Biblia przypisuje ogromne znaczenie Słowu Bożemu. Podobnie jak sam
Bóg, jego Słowo ma twórczą, życiodajną i uzdrowieńczą moc.
1 Ps 33: 6 Słowem Pana uczynione zostały niebiosa, a tchnieniem ust jego
całe wojsko ich
2 2Pt 3: 5 . . . od dawna były niebiosa i była ziemia, która z wody i przez
wodę powstała mocą Słowa Bożego
3 5Mo 8: 3 Upokarzał cię. . . aby dać ci poznać, iż człowiek nie samym
chlebem żyje, lecz że człowiek żyć będzie wszystkim, co wychodzi z ust
Pana.
4 Mt 4: 4 Napisano: Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych
5 Ps 107: 20 Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć i wyratować ich od zagłady
Bóg działał i działa przez swe wieczne Słowo.
6 Iz 55: 11 Tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: nie wraca
do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym
je wysłałem
7 Iz 40: 8 Trawa usycha, kwiat więdnie, ale Słowo Boga naszego trwa na
wieki
Często występujące zwroty „rzekł Bóg”, „mówi Pan”, „tak mówi
Pan” („wyrocznia Jahwe”) itp. mają wielką doniosłość, gdyż przedstawiają
wieczne i wszechmocne Słowo Boże w działaniu.
8 1Mo 1: 3, 6, 9, 11, 14, 20, 24, 26, 28, 29 . . . rzekł Bóg. . .
9 Ps 33: 9 Bo On rzekł — i stało się, On rozkazał — i stanęło.
Nowy Testament uczy, że Jezus Chrystus — Mesjasz jest wcielonym
wiecznym Słowem Bożym.
10 Jn 1: 1, 2, 14 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem
było Słowo. Ono było na początku u Boga. . . Słowo ciałem się stało i
zamieszkało wśród nas i ujrzeliśmy chwałę jego
11 1Jn 1: 1, 3 Co było od początku, co słyszeliśmy, co oczami naszymi
widzieliśmy, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały, o Słowie
żywota. . . — to i wam zwiastujemy.
12 Obj 19: 13 A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego
brzmi: Słowo Boże
Ilustracja
12 Mesjasz — Boże Słowo
39
a) Osobowość człowieka jest niewidzialna dla otoczenia. Jeśli człowiek nic
nie mówi, nie wiemy nic o tym, co w nim się kryje. Nie wiemy, czy jest wesoły, czy smutny, pogodny czy zagniewany, mądry, czy głupi, wykształcony czy
analfabeta itd. Wszystko to ujawnia się, kiedy przemówi. Jego słowa są więc niejako odbiciem, poznawalnym obrazem jego niewidzialnych cech. Słowo jest więc
wyrażeniem istoty mówiącej, jej wizerunkiem dostępnym dla otoczenia.
b) Słowo danej istoty nosi wszystkie cechy tej istoty. Jeśli ktoś jest głupi,
głupstwo jego zawarte będzie w jego słowach. Jeśli ktoś jest kłamcą, kłamliwe
będą jego słowa. Jeśli ktoś ma władzę, będzie ona zawarta w jego słowach. W
szczególności, słowa odzwierciedlają potęgę i znaczenie każdej istoty. Ponieważ
człowiek jest słaby, bezsilny, ograniczony i przemijający, takie same są jego słowa.
Ponieważ Bóg jest wszechmocny i wiecznie trwający, takie samo jest jego Słowo.
c) Nie wiedzielibyśmy nic o niewidzialnym Bogu, gdyby nie objawił się
nam w swoim Słowie. Przez wcielone Słowo Boże — Pana Jezusa Chrystusa, niewidzialny Bóg objawił widzialnie i poznawalnie wszystko to, kim i czym Bóg jest
— wszystkie swoje cechy, swój charakter, zamiary, pragnienia, całą swoją istotę.
Boże Słowo ma zatem identyczne znaczenie jak Boże imię — jest ono widzialnym
objawieniem istoty niewidzialnego Boga.
Biblia uczy, iż Bóg działał i działa w stworzeniu przez swoje Słowo —
Pana Jezusa Chrystusa. Jako Słowo istnieje On „od początku” i jest „przed
wszystkimi rzeczami”.
13 Jn 1: 3 Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co
powstało
14 Kol 1: 16, 17 . . . wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On
też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane
15 Hbr 1: 2 Ostatnio, u kresu dni, przemówił do nas przez Syna, którego
ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył
16 2Ko 5: 18, 19 A wszystko to jest z Boga, który nas pojednał z sobą przez
Chrystusa . . .
17 Dz 17: 31 Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił . . .
Biblia bardzo wyraźnie przedstawia fakt, że Pan Jezus Chrystus jest
widzialnym objawieniem niewidzialnego Boga.
18 Hbr 1: 3 On, który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty. . . zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach
19 Jn 6: 46 Nie jakoby ktoś widział Ojca: Ojca widział tylko Ten, który jest
od Boga
20 Jn 1: 18 Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest
na łonie Ojca, objawił go
21 Kol 1: 15 On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia
22 Jn 14: 9 Kto mnie widział, widział Ojca; jak możesz mówić: Pokaż nam
Ojca?
40
Jak powiada Pismo
23 Jn 12: 44, 45 Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w tego, który
mnie posłał. Kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał
24 2Ko 4: 6 Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość zaświeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na
obliczu Chrystusowym
25 Jn 5: 43 Ja przyszedłem w imieniu Ojca mego. . .
26 Jn 17: 6 Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata. . .
27 2Ko 4: 3, 4 A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest
dla tych, którzy giną, w których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który
jest obrazem Boga
Tak, jak Bóg przemawiał przez Chrystusa, pragnie teraz przemawiać
przez tych, którzy są Chrystusowi. Mają oni zostać przemienieni w ten sam
obraz Boży.
28 Rz 8: 29 Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się
stali podobni do obrazu Syna Jego
29 2Ko 3: 18 My wszyscy. . . zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z
chwały w chwałę. . .
30 1Ko 15: 48, 49 . . . jaki jest niebieski człowiek, tacy są i niebiescy. Przeto
jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też nosili obraz
niebieskiego człowieka
Streszczenie
1
2
3
4
5
Słowo danej istoty jest wyrażeniem wszystkiego tego, kim i czym jest
ta istota.
Bóg działał i działa w stworzeniu przez swoje Słowo.
Odwiecznym Słowem Bożym jest Pan Jezus Chrystus.
Jezus Chrystus, jako Słowo, jest widzialnym obrazem niewidzialnego
Boga.
Wierzący w Chrystusa przeznaczeni są do tego, by być nosicielami
tego samego obrazu Bożego.
13 Człowiek — Jezus Chrystus
41
13 Człowiek — Jezus Chrystus
Zgodnie z proroctwami Starego Testamentu Chrystus — Pomazaniec
Pański przyszedł jako człowiek, ubogi i cierpiący.
1 1Tm 2: 5 Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem
i ludźmi, człowiek Chrystus Jezus
2 1Ko 15: 47 Pierwszy człowiek jest z prochu ziemi, ziemski; drugi człowiek jest z nieba
3 1Ko 15: 21 Skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie
Współcześni Jezusowi nie mieli żadnych wątpliwości co do tego, że jest
On człowiekiem. Nie było to w sprzeczności z jego misją Pomazańca —
Chrystusa.
4 Jn 4: 29 Chodźcie, zobaczcie człowieka, który powiedział mi wszystko,
co uczyniłam, czy to nie jest Chrystus?
5 Jn 7: 46 Nigdy jeszcze człowiek tak nie przemawiał, jak ten człowiek
mówi
6 Jn 9: 11 Człowiek, którego zwą Jezusem, uczynił błoto i pomazał oczy
moje
7 Jn 9: 16 Jakże może człowiek grzeszny dokonywać takich cudów?
8 Jn 11: 47 Tedy arcykapłani i faryzeusze zwołali Radę najwyższą i mówili: Cóż uczynimy? Człowiek ten dokonuje wielu cudów
9 Jn 11: 49, 50 Wy nic nie wiecie i nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by
jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął
10 Jn 19: 5 Wyszedł więc Jezus w koronie cierniowej i w płaszczu purpurowym. I rzekł im Piłat: Oto człowiek!
Sam Jezus nie przeczył, że jest człowiekiem.
11 Jn 8: 40 Lecz teraz chcecie zabić mnie, człowieka, który wam mówił
prawdę
Za człowieka uważali Go zarówno jego wrogowie, jak i przyjaciele.
12 Dz 5: 28 . . . Chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka
13 Dz 17: 31 Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez
wskrzeszenie go z martwych
W życiu Pana Jezusa bardzo wyraźnie przejawiały się charakterystyczne
cechy ludzkie.
14 Mt 4: 2 A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął
15 Jn 4: 6 Jezus więc, zmęczony podróżą, usiadł sobie przy studni
42
Jak powiada Pismo
16 Jn 19: 28 Potem Jezus, wiedząc, że się już wszystko wykonało, aby się
wypełniło Pismo, powiedział: Pragnę
17 Jn 11: 35 I zapłakał Jezus
18 Mt 26: 37 I wziął z sobą Piotra oraz dwóch synów Zebedeuszowych, i
począł się smucić i trwożyć. Wtedy mówi do nich: Smętna jest dusza moja
aż do śmierci, pozostańcie tu i czuwajcie ze mną
19 Hbr 5: 7 Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i
ze łzami modlitwy i błagania do tego, który go mógł wybawić od śmierci,
i dla bogobojności został wysłuchany
Jako człowiek Jezus był całkowicie zależny od Boga, niezdolny sam z
siebie do żadnych czynów zbawczych albo nadnaturalnych.
20 Jn 5: 19 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni, co bowiem On czyni,
to samo i Syn czyni
21 Jn 5: 30 Nie mogę sam z siebie nic uczynić. Jak słyszę, tak sądzę, a sąd
mój jest sprawiedliwy, bo staram się pełnić nie moją wolę, lecz wolę tego,
który mnie posłał
22 Jn 12: 49 Ja nie z siebie samego mówiłem, ale Ojciec, który mnie posłał,
On mi rozkazał, co mam powiedzieć i co mam mówić
23 Jn 14: 10 Słowa, które do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec,
który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje
Jako człowiek, Jezus był we wszystkim posłuszny Bogu i zgodził się z
jego wolą, nie unikając cierpień i śmierci.
24 Flp 2: 7, 8 Wyparł się samego siebie, przyjął postać sługi, i stał się podobny ludziom, a okazawszy się z postawy człowiekiem uniżył samego
siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej
25 Dz 8: 32–35 Jak owca na rzeź był prowadzony i jak baranek milczący
wobec tego, który go strzyże, tak nie otwiera ust swoich. . .
26 Dz 3: 18 Bóg zaś wypełnił w ten sposób to, co zapowiedział przez usta
wszystkich proroków, że jego Chrystus cierpieć będzie
27 Dz 17: 3 Chrystus musiał cierpieć i zmartwychwstać. Tym Chrystusem,
mówił, jest Jezus, którego ja wam głoszę
28 Łk 24: 26 Czyż Chrystus nie musiał tego wycierpieć by wejść do swej
chwały?
Dzięki człowieczeństwu i cierpieniom Chrystus jest miłosiernym Arcykapłanem i sprawiedliwym Sędzią.
29 Hbr 2: 18 A że sam przeszedł przez cierpienia i próby, może dopomóc
tym, którzy przez próby przechodzą
30 Jn 5: 27 I dał (Ojciec) mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym
Jezus chętnie nazywał siebie Synem Człowieczym.
13 Człowiek — Jezus Chrystus
43
31 Łk 7: 34 Przyszedł Syn Człowieczy, je i pije, a mówicie: Oto żarłok i
pijak, przyjaciel celników i grzeszników
32 Jn 9: 35 Czy wierzysz w Syna Człowieczego?
33 Mt 8: 20 Lisy mają jamy i ptaki niebieskie gniazda, ale Syn Człowieczy
nie ma, gdzie by głowę skłonił
Jako człowiek, Chrystus miał swoje ludzkie pochodzenie, ludzki rodowód.
34 Mt 13: 55–57 Czyż nie jest to syn cieśli? Czyż matce jego nie jest na
imię Maria, a braciom jego Jakub, Józef, Szymon i Juda? A siostry jego
czyż nie są wszystkie u nas? Skąd ma tedy to wszystko? I gorszyli się z
niego
35 Rz 9: 5 Do których (Izraelitów) należą ojcowie i z których pochodzi
Chrystus według ciała
Streszczenie
1
2
3
4
5
Syn Boży Jezus Chrystus jest według ciała człowiekiem.
Jezus narodził się, żył i umarł jako człowiek.
Jako człowiek, Jezus Chrystus jest pośrednikiem między Bogiem i
ludźmi.
Człowieczeństwo Jezusa nie pozostaje w żadnej sprzeczności z jego
misją ani z jego bóstwem.
Biblijna wiara w Jezusa Chrystusa jest wiarą także w to, że jest On
człowiekiem.
44
Jak powiada Pismo
14 Jezus — Bóg objawiony
Zgodnie z proroctwami Starego Testamentu Chrystus — Pomazaniec
Pański przyszedł w „imieniu Pańskim”, w pełni autorytetu i potęgi Bożej.
1 Łk 1: 68, 69 Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i
dokonał jego odkupienia, i wzbudził nam mocarnego Zbawiciela w domu
Dawida, sługi swego
2 Jn 12: 13 Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim, król Izraela
3 Mt 28: 18 Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi
Wiele miejsc Słowa Bożego świadczy o tym, że Bóg był z Nim, był w
Nim i działał przez Niego.
4 2Ko 5: 19 Bóg był w Chrystusie, świat z samym sobą jednając [BG]
5 2Ko 12: 19 . . . my mówimy w obliczu Boga w Chrystusie
6 Jn 14: 10 Ojciec, który jest we mnie, wykonuje dzieła swoje
7 Jn 8: 16 . . . nie jestem sam, lecz jestem Ja i Ten, który mnie posłał
8 Jn 8: 29 Ten, który mnie posłał, jest ze mną, nie zostawił mnie samego
Bóg mieszkał w Chrystusie przez swego Ducha, gdyż obecność Ducha
Bożego jest obecnością Bożą.
9 Dz 10: 38 O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem Świętym
i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opętanych
przez diabła, bo Bóg był z nim
Jezus Chrystus jest Synem Bożym.
10 Mt 16: 16 A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn
Boga żywego
11 Mt 27: 43 Zaufał Bogu, niech On teraz go wybawi, jeśli ma w nim
upodobanie, wszak powiedział: Jestem Synem Bożym
12 Jn 1: 49 Mistrzu! Ty Jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela
13 Jn 10: 36–38 Do mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy
mówicie: Bluźnisz, dlatego, że powiedziałem: Jestem Synem Bożym? Jeśli
nie wykonuję dzieła Ojca mojego, nie wierzcie mi, jeśli zaś wykonuję, to
choćbyście mi nie wierzyli, wierzcie uczynkom, abyście poznali i wiedzieli,
że we mnie jest Ojciec, a Ja w Ojcu
14 Jn 19: 7 . . . według zakonu winien umrzeć, bo się czynił Synem Bożym
15 Jn 20: 31 Te zaś są spisane (cuda), abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga i abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego
Określenie „Syn Boży” związane jest ściśle z obecnością Ducha Bożego.
16 Łk 1: 35 Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię,
dlatego też to, co się z ciebie narodzi, będzie święte i będzie nazwane
Synem Bożym
14 Jezus — Bóg objawiony
45
17 Rz 1: 3 Który według Ducha uświęcenia został ustanowiony Synem Bożym w mocy
18 Rz 8: 14 Bo którzykolwiek Duchem Bożym prowadzeni bywają, ci są
synami Bożymi [BG]
19 Ps 82: 6 Rzekłem: Wyście bogami i wy wszyscy jesteście synami Najwyższego
Synami Bożymi są wszyscy ci, którzy są narodzeni z Boga.
20 Jn 1: 12, 13 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi (synami [BG]) Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili
się. . . z Boga
21 Mt 5: 9 Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi
będą nazwani
22 Rz 9: 26 I będzie tak, że na tym miejscu, gdzie im powiedziano: Nie
jesteście ludem moim — nazwani będą synami Boga żywego
Syn Boży, czyli istota, w której mieszka Bóg przez Ducha Bożego, jest
Bogiem. Tak rozumieli Żydzi, Pan Jezus i apostołowie.
23 Jn 10: 33 Odpowiedzieli mu Żydzi, mówiąc: Nie kamienujemy cię za dobry uczynek, ale za bluźnierstwo i za to, że Ty, będąc człowiekiem, czynisz
siebie Bogiem
24 Jn 10: 34 Odpowiedział im Jezus: Czyż w zakonie waszym nie napisano:
Ja rzekłem: Bogami jesteście?
25 2Pt 1: 4 . . . darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście
przez nie stali się uczestnikami boskiej natury
Tak więc człowiek Jezus był mieszkaniem Bożym w Duchu Świętym.
Gdy mówił, mówił przez Niego Bóg. Gdy coś czynił, czynił to Bóg. Kto na
niego patrzył, widział Boga. Był On więc Bogiem objawionym w postaci
ludzkiej.
26 Jn 1: 18 Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest
na łonie Ojca, objawił go
27 Jn 1: 1 Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było
Słowo
28 1Tm 3: 16 Bóg objawiony jest w ciele, usprawiedliwiony jest w duchu,
widziany jest od aniołów, kazany jest poganom, uwierzono mu na świecie,
wzięty jest w górę do chwały [BG]
29 Hbr 1: 8, 9 Lecz do Syna: Tron twój, o Boże, na wieki wieków. . . Dlatego namaścił cię, o Boże, Bóg twój olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich
30 Jn 20: 28 Odpowiedział Tomasz i rzekł mu: Pan mój i Bóg mój
31 1Jn 5: 20 Wiemy też, że Syn Boży przyszedł i dał nam rozum, abyśmy
poznali tego, który jest prawdziwy. My jesteśmy w tym, który jest praw-
46
Jak powiada Pismo
dziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie. On jest tym prawdziwym Bogiem
i życiem wiecznym
Nie ma żadnej sprzeczności między zdaniem, że Bóg mieszkał w Chrystusie, a zdaniem, że Chrystus jest Bogiem. Chrystus według ciała, jako
człowiek, był mieszkaniem Bożym, natomiast Chrystus według Ducha jest
Bogiem, gdyż żyje w Nim Bóg.
32 Rz 9: 5 Do których należą ojcowie i z których pochodzi Chrystus według
ciała. Ten jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
33 Kol 2: 9 Gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości
34 Obj 4: 8 Święty, Święty, Święty jest Pan, Bóg wszechogący, który był i
który jest, i który ma przyjść
35 Obj 1: 17, 18 . . . gdy go ujrzałem, padłem do nóg jego jakby umarły. On
zaś położył na mnie swoją prawicę i rzekł: Nie lękaj się. Jam jest pierwszy i ostatni i żyjący. Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i ma
klucze śmierci i piekła
Streszczenie
1
2
3
4
5
Jezus jako człowiek, według ciała, był mieszkaniem Bożym w Duchu
Świętym.
Jezus, będąc pełny Ducha Świętego, był Synem Bożym.
W Chrystusie zamieszkała cała pełnia bóstwa cieleśnie.
Chrystus według Ducha jest Bogiem objawionym w ciele.
Dzięki Chrystusowi ci, którzy Go przyjęli, otrzymali prawo stać się
synami Bożymi, czyli uczestnikami Bożej natury.
15 Jezus jest Panem
47
15 Jezus jest Panem
Nowy Testament napisany został w języku greckim. W czasach Chrystusa także Stary Testament rozpowszechniony był w języku greckim. Język
ten nie używa Bożego imienia „Jahwe”, lecz imienia zastępczego „Kyrios” —
Pan. Nowy testament zawiera kilkadziesiąt cytatów ze Starego Testamentu,
w których występuje imię Jahwe — w przekładzie greckim: Kyrios.
1 Mt 4: 7 — 5Mo 6: 15 Nie będziesz kusił Pana, Boga swego
2 Mt 3: 3 — Iz 40: 3 gotujcie drogę Pańską
3 Mt 4: 10 — 5Mo 6: 13 Panu Bogu swemu. . . służyć będziesz
4 Mt 5: 33 — 4Mo 30: 3 dotrzymasz Panu przysiąg swoich
5 Mt 21: 42 — Ps 118: 23 Pan to sprawił
6 Mt 22: 37 — 5Mo 6: 5 Będziesz miłował Pana, Boga swego
7 Mt 22: 44 — Ps 110: 1 Rzekł Pan Panu memu
8 Mk 12: 29 — 5Mo 6: 4 Pan, Bóg nasz Pan jeden jest
9 Łk 19: 38 — Ps 118: 26 Błogosławiony, który przychodzi w imieniu
Pańskim
10 Jn 12: 38 — Iz 53: 1 komu objawiło się ramię Pana?
11 Dz 2: 20 — Jl 3: 4 zanim przyjdzie dzień Pański
12 Dz 2: 21 — Jl 3: 5 kto będzie wzywał imienia Pańskiego
13 Dz 2: 25 — Ps 16: 8 miałem Pana zawsze przed oczami mymi
14 Dz 15: 17 — Am 9: 12 Mówi Pan, który to czyni
15 Rz 4: 8 — Ps 32: 2 któremu Pan grzechu nie poczyta
16 Rz 9: 28 — Iz 10: 23 Pan wyda wyrok
17 Rz 9: 29 — Iz 1: 9 Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił
18 Hbr 8: 9 — Jr 31: 32 mówi Pan
19 Hbr 8: 11 — Jr 31: 34 nikt nie będzie uczył . . . poznaj Pana
20 Hbr 10: 30 — Ps 135: 14 Pan sądzić będzie lud swój
21 Hbr 13: 6 — Ps 118: 6 Pan jest pomocnikiem moim
22 Jk 5: 11 — Ps 103: 8 litościwy jest Pan
23 1Pt 2: 3 — Ps 34: 9 dobrotliwy jest Pan
24 Dz 3: 22 — 5Mo 18: 15 proroka. . . wzbudzi wam Pan, Bóg wasz
25 Dz 7: 49 — Iz 66: 1 jaki dom zbudujecie mi, mówi Pan
Tego samego wyrazu Kyrios — Pan używa Nowy testament w odniesieniu do Jezusa Chrystusa. Centralnym punktem zwiastowania ewangelicznego pierwotnego Kościoła było poselstwo: Jezus jest Panem.
48
Jak powiada Pismo
26 Dz 2: 36 Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i
Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście
27 Rz 10: 9 . . .jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz
28 1Ko 8: 6 . . . dla nas istnieje tylko jeden Bóg Ojciec, z którego pochodzi wszystko i dla którego istniejemy i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez
którego wszystko istnieje i przez którego my także istniejemy
29 1Ko 12: 3 . . . nikt nie może rzec: Jezus jest Panem chyba tylko w Duchu
Świętym
30 2Ko 4: 5 Albowiem nie siebie samych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa,
że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa
31 Flp 2: 11 . . .aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem
ku chwale Boga Ojca
32 1Ko 15: 47 Pierwszy człowiek z ziemi ziemski, drugi człowiek sam Pan
z nieba [BG]
Poselstwo to zwiastowali pierwsi aniołowie:
33 Łk 2: 11 Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus
Pan, w mieście Dawidowym
Zwiastował je również Duch Święty:
34 Łk 2: 26 Temu Duch Święty objawił, iż nie ujrzy śmierci, zanim by nie
oglądał Chrystusa Pana
Wyraz „Jahwe” znaczy dosłownie „Ten, który jest”. Wywodzi się on ze
słów Pana do Mojżesza:
35 2Mo 3: 14 A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak
powiesz do synów izraelskich: „Jestem” posłał mnie do was
Jahwe — Pan Starego Testamentu używał tego określenia niejednokrotnie dla podkreślenia swojej tożsamości.
36 5Mo 32: 39 Patrzcie teraz, że to Ja, Ja jestem, a oprócz mnie nie ma
boga
37 Iz 43: 10 Wy jesteście moimi świadkami — mówi Pan — i moimi sługami, których wybrałem, abyście poznali i uwierzyli mi, i zrozumieli, że to
Ja jestem, że przede mną Boga nie stworzono i po mnie się go nie stworzy
Jezus — Pan Nowego Testamentu używał niejednokrotnie tych samych
zwrotów.
38 Jn 8: 24 Jeśli . . . nie uwierzycie, że to Ja jestem, pomrzecie w
swoich grzechach
39 Jn 8: 28 Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie,
że Ja jestem
40 Jn 8: 58 Odpowiedział im Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam
wam, pierwej niż Abraham był, Jam jest
15 Jezus jest Panem
49
41 Jn 13: 19 Już teraz powiadam wam, zanim się to stanie, abyście,
gdy się to stanie, uwierzyli, że Ja jestem
Zarówno Pan Starego Testamentu, jak i Pan Nowego Testamentu używa
określenia Król królów i Pan panów.
42 5Mo 10: 17 Gdyż Pan wasz Bóg, jest Bogiem bogów i Panem panów,
Bogiem wielkim, potężnym i strasznym, który nie ma względu na osobę
ani nie przyjmuje darów
43 Obj 17: 14 Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów
44 Obj 19: 16 A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię:
Król królów i Pan panów
Pan Starego Testamentu został nazwany kamieniem obrażenia:
45 Iz 8: 13–15 Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego. . . I będzie wam
świętością i kamieniem obrazy ,i skałą potknięcia. . . I wielu potknie się
o nie i upadną, i potłuką się
46 Ps 118: 22 Kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się kamieniem
węgielnym
O Panu Nowego Testamentu Piotr stwierdza:
47 Dz 4: 11 On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was,
budujących, On stał się kamieniem węgielnym
48 1Pt 2: 7, 8 Dla was, którzy wierzycie, jest on rzeczą cenną, dla
niewierzących zaś kamień ten, którym wzgardzili budowniczowie,
pozostał kamieniem węgielnym, Ale też kamieniem, o który się
potkną i skałą zgorszenia; ci, którzy nie wierzą Słowu, potykają
się oń, na co zresztą są przeznaczeni
Streszczenie
1
2
3
4
5
Apostołowie zwiastowali dobrą nowinę: Jezus jest Panem.
Jezus Chrystus używał często starotestamentowego określenia Pana
— Jahwe: „Ja jestem”.
Stary Testament mówi o Jahwe, a nowy o Jezusie, jako o Panu panów.
Stary Testament mówi o Jahwe, a Nowy o Jezusie, jako o kamieniu
węgielnym, kamieniu obrazy i skale zgorszenia.
Potykają się, gorszą i upadają ci, którzy nie poznali i nie przyjęli
Jezusa jako Pana.
50
Jak powiada Pismo
16 Jeden Pan
Mk 12: 29 Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest
Ef 4: 5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest
1Ko 8: 6 dla nas istnieje tylko. . . jeden Pan, Jezus Chrystus
1Ko 12: 5 I różne są posługi, lecz Pan ten sam
Zarówno Stary jak i Nowy Testament uczą zgodnie, że jest tylko jeden
Pan. Pan Starego Testamentu i Pan Nowego Testamentu to jedna i ta sama
Osoba Boga objawionego w stworzeniu. W Starym Testamencie w postaci
anioła, w Nowym Testamencie w postaci człowieka. Aby się o tym upewnić, należy porównać wypowiedzi Starego Testamentu dotyczące Pana —
Jahwe z wypowiedziami Nowego Testamentu, dotyczącymi Pana — Jezusa.
Poniżej podano kilka takich przykładów, choć jest ich znacznie więcej.
Pan — Święty:
5 Iz 43: 15 Ja, Pan jestem waszym Świętym
6 Iz 8: 13 Tylko Pana Zastępów miejcie za Świętego
7 Iz 29: 23 Świętego Jakubowego czcić będą jako Świętego
8 Iz 57: 15 Tak mówi Pan . . . którego imię jest: Święty
9 Mk 1: 24 Wiem, kim ty jesteś, święty Boży
10 1Jn 2: 20 . . . macie namaszczenie od Świętego i wiecie wszystko
11 Dz 3: 14 Wy jednak zaparliście się Świętego
12 Obj 3: 7 To mówi Święty, prawdziwy, Ten, który ma klucz Dawida
13 Obj 15: 4 Ty jedynie jesteś Święty
Pan — Sprawiedliwy:
14 Iz 45: 21 Oprócz mnie nie ma żadnego boga sprawiedliwego
15 Dz 3: 14 Wy jednak zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego
16 Dz 7: 52 Pozabijali też tych, którzy przepowiedzieli przyjście
Sprawiedliwego
17 Dz 22: 24 Bóg ojców naszych przeznaczył cię. . . abyś oglądał
Sprawiedliwego
Pan — Stwórca:
18 Iz 40: 28 Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi
19 Iz 43: 15 Ja, Stwórca Izraela, jestem waszym Królem
20 Iz 44: 24 Tak mówi Pan, twój Odkupiciel i twój Stwórca jeszcze w łonie
matki: Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego, Ja sam rozciągnąłem niebiosa,
sam ugruntowałem ziemię — kto był ze mną?
1
2
3
4
16 Jeden Pan
51
21 Prz 16: 4 Pan wszystko uczynił dla swoich celów
22 Jn 1: 10 Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie
poznał
23 Kol 1: 16 Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest
na niebie i na ziemi . . . wszystko przez niego i dla niego zostało
stworzone
24 1Ko 8: 6 . . . jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko
istnieje i przez którego my także istniejemy
25 Obj 4: 11 Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone i zaistniało
Pan — Król. Stary Testament około 50 razy mówi o Jahwe — Królu.
26 Iz 24: 23 Pan Zastępów będzie królem na górze Syjon
27 Mi 4: 7 Pan będzie nad nimi królował na górze Syjon, odtąd aż na wieki
28 Za 14: 9 I będzie Pan królem całej ziemi
29 Łk 1: 33 I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, jego
królestwu nie będzie końca
30 Jn 1: 49 Mistrzu!. . . Ty jesteś królem Izraela
31 Jn 12: 15 Oto król twój przychodzi, siedząc na źrebięciu oślicy
Pan — Król chwały:
32 Ps 24: 7–10 Podnieście bramy, wierzchy wasze. . . aby wszedł Król
chwały! Któż jest tym Królem chwały?. . . Pan Zastępów! On jest Królem
chwały!
33 Iz 48: 11 . . . mojej chwały nie oddam innemu
34 1Ko 2: 8 . . . gdyby poznali, nie byliby Pana chwały ukrzyżowali
35 Jk 2: 1 Jezusa Chrystusa, naszego Pana chwały
Pan — pierwszy i ostatni:
36 Iz 41: 4 Ja, Pan jestem pierwszy i Ja też będę z ostatnimi
37 Iz 44: 6 Tak mówi Pan:. . . Ja jestem pierwszy i Ja jestem ostatni
38 Iz 48: 12 Ja to jestem, Ja pierwszy i ja ostatni
39 Obj 1: 17 Nie lękaj się, Jam jest pierwszy i ostatni
40 Obj 2: 8 To mówi pierwszy i ostatni, który był umarły
41 Obj 22: 13 Ja jestem alfa i omega, pierwszy i ostatni, początek i
koniec
Pan — Skała:
42 2Sm 22: 32 Któż jest Bogiem oprócz Pana i któż skałą, oprócz Boga
naszego?
43 5Mo 32: 15 porzucił Boga . . . znieważył skałę zbawienia swojego
52
Jak powiada Pismo
44 Iz 44: 8 Czy jest bóg oprócz mnie? Nie, nie ma innej opoki, nie ma
żadnej
45 1Ko 10: 4 . . .pili bowiem z duchowej skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus
46 1Pt 2: 8 Ale też kamieniem, o który się potkną i skałą zgorszenia
Pan — Zbawiciel:
47 Iz 43: 11 Ja, jedynie Ja, jestem Panem, a oprócz mnie nie ma wybawiciela
48 Iz 45: 21 Oprócz mnie nie ma żadnego boga sprawiedliwego i wybawiciela
49 Oz 13: 4 poza mną nie ma zbawiciela
50 Łk 2: 11 Gdyż dziś narodził się wam Zbawiciel którym jest Chrystus Pan
51 Dz 4: 12 I nie ma w nikim innym zbawienia, albowiem nie ma
żadnego innego imienia pod niebem. . . przez które moglibyśmy być
zbawieni
52 Tt 2: 13 Oczekując błogosławionej nadziei i objawienia chwały
wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Chrystusa Jezusa
Streszczenie
1
2
3
4
5
Stary i Nowy Testament uczą zgodnie, że jest jeden Pan.
Pan Starego i Pan Nowego Testamentu to jedna i ta sama Osoba
Boga.
Święty, Sprawiedliwy, Stwórca, Król, Zbawiciel, Skała, to określenia,
należne tylko jednej Osobie — Panu.
Wiara Biblii jest wiarą w jednego Pana.
W Starym Testamencie Bóg objawił się w imieniu Pan — Jahwe, w
Nowym Testamencie w imieniu Pan — Jezus.
17 Jedna wiara
53
17 Jedna wiara
Wiara chrześcijańska jest wiarą w Pana i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
Podstawą tej wiary były Pisma Starego Testamentu. Jezus niczego nie unieważnił ani nie zmienił.
1 Jn 5: 39 Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a
one składają świadectwo o mnie
2 Jn 7: 38 Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej
3 Jn 10: 35 Pismo nie może być naruszone
Pismo uczy, że Pan jest pasterzem:
4 Ps 23: 1 Pan jest pasterzem moim
5 Ps 80: 2 Pasterzu Izraela, słuchaj!
6 Iz 40: 10, 11 Oto Wszechmocny Pan przychodzi w mocy. . . Jak pasterz
będzie pasł swoją trzodę, do swojego naręcza zbierze jagnięta
7 Ez 34: 15 Ja sam będę pasł owce moje i Ja sam ułożę je na ich legowisku — mówi Wszechmocny Pan
8 Ez 34: 31 Moimi owcami jesteście, owcami mojego pastwiska
9 Jn 10: 11 Ja jestem dobry pasterz
10 Jn 10: 14 Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce i moje mnie
znają
11 Hbr 13: 20 Bóg pokoju. . . wywiódł spośród umarłych wielkiego
pasterza owiec, Pana naszego Jezusa
12 1Pt 2: 25 Byliście bowiem zbłąkani, lecz teraz nawróciliście się
do pasterza i stróża dusz waszych
13 1Pt 5: 4 A gdy się objawi Arcypasterz, otrzymacie niezwiędłą
koronę chwały
Pismo uczy, że Pan jest światłością:
14 Ps 27: 1 Pan światłością moją i zbawieniem moim
15 Iz 60: 19 Pan będzie twoją wieczną światłością
16 Mi 7: 8 Pan jest moją światłością
17 Jn 8: 12 Ja jestem światłością świata
18 Jn 9: 5 Póki jestem na świecie, jestem światłością świata
19 Jn 12: 46 Ja, jako światłość przyszedłem na świat, aby nie pozostał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie
Pismo uczy, że lud Boży jest własnością Pana:
20 2Mo 19: 5 będziecie szczególną moją własnością pośród wszystkich ludów, bo moja jest cała ziemia
54
Jak powiada Pismo
21 Ps 100: 3 Wiedzcie, że Pan jest Bogiem! On nas uczynił i do niego
należymy, myśmy ludem jego i trzodą pastwiska jego
22 Ps 135: 4 Pan wybrał sobie Jakuba, Izraela na własność swoją
23 Mt 1: 21 On zbawi lud swój od grzechu jego
24 Jn 1: 11 Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli
25 Jn 10: 14 znam swoje owce i moje mnie znają
Pismo nakazuje miłować Pana:
26 5Mo 6: 5 Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca
swego i z całej duszy swojej, i z całej siły swojej
27 5Mo 30: 6 I obrzeże Pan, Bóg twój, twoje serce i serce twego potomstwa,
abyś miłował Pana, Boga twego
28 Ef 6: 24 Łaska niechaj będzie ze wszystkimi, którzy miłują Pana
naszego Jezusa Chrystusa, miłością niezniszczalną
29 1Pt 1: 7, 8 gdy się objawi Jezus Chrystus. Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście
30 1Ko 16: 22, 23 Jeśli kto nie miłuje Pana, niech będzie przeklęty!
Marana tha. Łaska Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z wami
Pismo wzywa do radości w Panu:
31 Neh 8: 10 radość z Pana jest waszą ostoją
32 Ps 149: 2 Niech weseli się Izrael ze Stwórcy swego, dzieci Syjonu niech
się radują z króla swego
33 Jl 2: 23 weselcie się w Panu, swoim Bogu
34 Ha 3: 18 Lecz ja będę radował się w Panu
35 Flp 3: 1 Ponadto, bracia moi, radujcie się w Panu
38
39
40
41
36 1Pt 1: 8 weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną
37 1Pt 4: 13 radujcie się, abyście i podczas objawienia chwały jego
radowali się i weselili
Pismo zachęca do wzywania imienia Pana:
1Mo 4: 26 Wtedy zaczęto wzywać imienia Pana
Ps 50: 15 wzywaj mnie w dniu niedoli, wybawię cię, a ty mnie uwielbisz
Iz 55: 6 Szukajcie Pana, dopóki można go znaleźć, wzywajcie go, dopóki
jest blisko
Jl 3: 5 Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony
42 Dz 9: 14 Ma także upoważnienie od arcykapłanów, aby tutaj
uwięzić wszystkich, którzy wzywają imienia twego
43 Dz 22: 16 Wstań, daj się ochrzcić i obmyj grzechy swoje, wezwawszy imienia jego
17 Jedna wiara
47
48
49
50
55
44 Rz 10: 13 Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie
45 1Ko 1: 2 wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa
46 2Tm 2: 22 zdążaj do sprawiedliwości, wiary, miłości, pokoju z
tymi, którzy wzywają Pana z czystego serca
Pismo zapowiada przyjście Pana:
Iz 35: 4 Oto wasz Bóg!. . . Sam On przychodzi i wybawi was
Za 14: 3, 4 Potem wyruszy Pan . . . Jego nogi staną w owym dniu na
Górze Oliwnej
Za 14: 5 Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci
Ml 3: 24 abym, gdy przyjdę, nie obłożył ziemi klątwą
51 Mt 24: 44 Syn Człowieczy przyjdzie
52 Dz 1: 11, 12 Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do
nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba. Wtedy
powrócili do Jerozolimy z góry, zwanej Oliwną
53 1Ts 3: 13 Aby serca wasze były utwierdzone. . . na przyjście Pana
naszego Jezusa Chrystusa, ze wszystkimi jego świętymi
54 Obj 22: 20 Tak, przyjdę wkrótce. Amen, przyjdź, Panie Jezu!
Streszczenie
1
2
3
4
5
Wiara chrześcijańska jest wiarą w Pana Jezusa Chrystusa.
Pan jest Pasterzem, Światłością, Zbawicielem, lud Boży jest jego
własnością.
Wierni miłują Pana, radują się w Nim, wzywają jego imienia, oczekują jego przyjścia.
Stary i Nowy Testament uzupełniają się wzajemnie i stanowią jedną
nierozerwalną całość.
Wiara proroków i wiara apostołów to jedna wspólna wiara.
56
Jak powiada Pismo
18 Na fundamencie apostołów
Świat nie poznał w Jezusie swego Stwórcy. Nawet jego lud wybrany nie
poznał w Nim swego Pana Zastępów, Króla chwały. Poznali Go nieliczni,
którym On zechciał się objawić. Ci przyjęli jego świadectwo o Nim samym,
a potem świadczyli wytrwale, kim On naprawdę jest. Apostołowie widzieli
Chrystusa na każdym kroku w starotestamentowych Pismach Mojżesza i
proroków.
1 Jn 5: 39 Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny, a
one składają świadectwo o mnie
2 Jn 5: 46 Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie, gdyż
on o mnie pisał [BG]
3 Jn 8: 56 Abraham, ojciec wasz, cieszył się, że miał oglądać dzień mój i
oglądał, i radował się
4 Jn 8: 58 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, pierwej niż Abraham był,
Jam jest
5 Mt 23: 37 Jeruzalem, Jeruzalem. . . ileż to razy chciałem zgromadzić
dzieci twoje. . . a nie chcieliście
6 Mk 12: 35, 37 A Jezus. . . rzekł: Jakże to uczeni w Piśmie mogą mówić, że Chrystus jest synem Dawida?. . . Sam Dawid nazywa go Panem,
skądże więc jest synem jego?
7 Jn 1: 45 Znaleźliśmy tego, o którym pisał w zakonie Mojżesz, a także
prorocy: Jezusa . . .
8 1Ko 15: 3, 4 Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism. . . został z
martwych wzbudzony według Pism
9 Dz 10: 43 O nim to świadczą wszyscy prorocy, iż każdy, kto w niego
wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię jego
10 Łk 24: 25–27 O głupi i gnuśnego serca, by uwierzyć we wszystko, co
powiedzieli prorocy. . . I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach
11 1Ko 10: 4 I wszyscy ten sam napój duchowy pili, pili bowiem z duchowej
skały, która im towarzyszyła, a skałą tą był Chrystus
12 Hbr 11: 26 Uznawszy hańbę Chrystusową za większe bogactwo niż
skarby Egiptu (Mojżesz)
13 1Pt 1: 10, 11 Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie
prorocy, . . . starając się wybadać, na który albo na jaki czas wskazywał
działający w nich Duch Chrystusowy
Apostołowie, mówiąc o Panu, nie robili żadnej różnicy między Panem
Starego, a Panem Nowego Testamentu, wiedząc, że istnieje tylko jeden Pan.
14 1Ko 10: 9 A nie kuśmy Pana, jak niektórzy z nich kusili i od wężów
poginęli
18 Na fundamencie apostołów
57
15 Jd 1: 4, 5 Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie. . . którzy. . .
zapierają się naszego jedynego władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. A chcę
przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił
wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie
uwierzyli
16 Jk 5: 7–10 Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana . . .
Bądźcie i wy cierpliwi, bo przyjście Pana jest bliskie. . . Bracia, za przykład cierpienia i cierpliwości bierzcie proroków, którzy przemawiali w
imieniu Pańskim . . . Słyszeliście o wytrwałości Joba i oglądaliście zakończenie, które zgotował Pan, bo wielce litościwy i miłosierny jest Pan
17 Rz 10: 9–13 jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony
będziesz. . . Nie masz bowiem różnicy między Żydem i Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy
bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie (patrz Jl 3: 5)
Apostołowie nieraz, cytując urywki ze Starego Testamentu, dotyczące
Pana — Jahwe, stwierdzają wyraźnie, że jest w nich mowa o Panu — Jezusie
Chrystusie.
18 Ps 16: 8 Mam zawsze Pana (Jahwe) przed sobą, gdy On jest po prawicy
mojej, nie zachwieję się
Piotr odnosi powyższe miejsce do Jezusa Chrystusa:
19 Dz 2: 25 Dawid bowiem mówi o nim (o Jezusie — patrz w.
22–24): Miałem Pana zawsze przed oczami mymi, gdyż jest po
prawicy mojej, abym się nie zachwiał
20 Iz 53: 1 Kto uwierzył wieści naszej, a ramię Pana (Jahwe) komu się objawiło?
Jan odnosi powyższe miejsce do Jezusa Chrystusa:
21 Jn 12: 36–38 A chociaż tyle cudów dokonał wobec nich, nie uwierzyli w niego, aby się wypełniło słowo proroka Izajasza, jakie wypowiedział: Panie, któż uwierzył wieści naszej, a komu objawiło
się ramię Pana?
Ps
45:
7,
8 Tron twój, Boże, trwa na wieki wieków, berłem sprawiedli22
wym jest berło królestwa twego. Miłujesz sprawiedliwość a nienawidzisz
bezprawia, dlatego pomazał cię Bóg. . . twój Bóg olejkiem wesela. . .
23 Ps 102: 26–28 Tyś z dawna założył ziemię, a niebiosa są dziełem rąk twoich. One zgasną, Ty zaś zostaniesz. . . Ale ty pozostaniesz ten sam i nie
skończą się lata twoje
Autor Listu do Hebrajczyków odnosi oba powyższe miejsca do Jezusa
Chrystusa:
24 Hbr 1: 8–12 Lecz do Syna: Tron twój, o Boże . . . Oraz: Tyś, Panie na początku ugruntował ziemię. . .
58
Jak powiada Pismo
25 Iz 6: 1–10 W roku śmierci króla Uzjasza widziałem Pana (Jahwe) siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym. . . Jego orszak stanowiły serafy. . . i
wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna
jest wszystka ziemia chwały jego. . . I rzekłem: Biada mi! Zginąłem. . .
Gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów . . . Potem usłyszałem
głos Pana . . .
Jan odnosi cały powyższy tekst do Jezusa Chrystusa:
26 Jn 12: 35–41 To powiedział Izajasz, gdyż ujrzał chwałę jego (Jezusa — patrz w. 35–37) i mówił o nim
Wszystkie te przykłady i wiele innych świadczą wyraźnie o tym, że
apostołowie poznali w Jezusie Chrystusie swojego Pana i Boga. Nie mieli
oni żadnych niejasności, niepewności ani kwestii spornych co do jego osoby.
27 Mt 1: 21 A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus (tj. „Jehoszua”, czyli
„Jahwe-Zbawiciel”) albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego
28 Łk 8: 38, 39 A mąż ten, z którego wyszły demony, prosił go, by mógł
być z nim. Lecz On odprawił go, mówiąc: Wróć do domu swojego i rozpowiadaj, jak wielkie rzeczy uczynił ci Bóg. I odszedł, rozpowiadając po
całym mieście, jak wielkie rzeczy uczynił mu Jezus
Streszczenie
1
2
3
4
5
Apostołowie wiedzieli, że są uczniami Tego, o którym mówił Mojżesz
i prorocy.
Apostołowie poznali w Jezusie Chrystusie swojego Pana i Boga.
Całe Pismo Święte mówi o Chrystusie Panu.
Fundament proroków i fundament apostołów, to jeden wspólny fundament.
Kamieniem węgielnym fundamentu proroków i apostołów jest Jezus
Chrystus.
19 Niewidzialny Bóg — Ojciec
59
19 Niewidzialny Bóg — Ojciec
Ulubionym tematem nauczania Jezusa Chrystusa był Bóg, którego nazywał On swoim Ojcem. Jezus przyszedł bowiem, aby objawić ludziom jego
imię.
1 Jn 1: 18 Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest
na łonie Ojca, objawił go
2 Jn 6: 46 Nie jakoby ktoś widział Ojca, Ojca widział tylko Ten, który
jest od Boga
3 Jn 17: 26 objawiłem im imię twoje, i objawię
Zgodnie ze świadectwem Jezusa, Ojciec jest niewidzialny i może być
oglądany tylko w Synu. Droga do Ojca prowadzi przez Syna.
4 Jn 12: 45 Kto mnie widzi, widzi tego, który mnie posłał
5 Jn 14: 9 Kto mnie widział, widział Ojca
6 Jn 14: 6 Nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie
7 Jn 6: 43 Ja przyszedłem w imieniu Ojca mego
8 Jn 10: 30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy
Przez odrodzenie duchowe wierzący w Jezusa Chrystusa stają się synami Bożymi, a Bóg staje się ich Ojcem.
9 Jn 1: 12 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię jego
10 Gal 3: 26 Albowiem wszyscy jesteście synami Bożymi przez wiarę w
Jezusa Chrystusa
11 1Jn 2: 14 Napisałem wam, dzieci, gdyż znacie Ojca
12 1Jn 2: 23 Kto wyznaje Syna, ma i Ojca
13 Gal 4: 6 A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna
swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!
Duch Syna jest i Duchem Ojca, ponieważ Syn jest jedno z Ojcem. Przez
Ducha Bożego wierzący stają się jedno z Ojcem, gdyż mieszka w nich Bóg.
14 Rz 8: 14 Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi
15 Mt 10: 20 Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was
16 Jn 17: 21 Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze we mnie, a Ja w tobie,
aby i oni w nas jedno byli
Kto nie przyjął Syna, nie ma prawa uważać Boga za swojego Ojca.
17 1Jn 2: 23 Każdy, kto podaje w wątpliwość Syna, nie ma i Ojca
18 Jn 8: 41–44 Wy spełniacie uczynki swojego ojca. Na to mu rzekli: . . .
mamy jednego Ojca, Boga. Rzekł im Jezus: Gdyby Bóg był waszym Oj-
60
Jak powiada Pismo
cem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem wyszedłem od Boga . . . Ojcem waszym jest diabeł
19 1Jn 3: 1 Patrzcie, jaka miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani
dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy
Jako synowie Boży, wierzący w Jezusa Chrystusa mają dostęp do wspaniałych obietnic Bożych, darowanych przez Ojca swoim dzieciom.
20 Mt 6: 8 wie Bóg, Ojciec wasz, czego potrzebujecie, przedtem zanim go
poprosicie
21 Mt 6: 14 jeśli odpuścicie ludziom ich przewinienia, odpuści i wam Ojciec wasz niebieski
22 Mt 7: 11 Jeśli tedy wy, będąc złymi, potraficie dawać dobre dary dzieciom swoim, o ileż więcej Ojciec wasz, który jest w niebie, da dobre rzeczy
tym, którzy go proszą
23 Łk 11: 13 o ileż bardziej Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą
24 Jn 6: 32 Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba
25 Jn 12: 26 jeśli mnie kto służy, uczci go Ojciec mój
26 Jn 14: 21 kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec
27 Jn 15: 16 Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały, by to, o cokolwiek byście prosili Ojca
w imieniu moim, dał wam
28 Ef 2: 18 Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca
29 Łk 12: 32 Nie bój się, maleńka trzódko! Gdyż upodobało się Ojcu waszemu dać wam Królestwo
30 Rz 8: 32 On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas
wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?
Synowie Boży, będąc pod opieką Ojca niebieskiego, są całkowicie bezpieczni.
31 Rz 8: 31 Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?
32 Rz 8: 38, 39 Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, . . .
ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która
jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym
33 Jn 10: 29 Ojciec mój, który mi je dał, jest większy nad wszystkich i nikt
nie może wydrzeć ich z ręki Ojca
Prawdziwi chrześcijanie, będąc narodzeni z Boga, stanowią cząstkę Bożej istoty, gdyż mieszka w nich Bóg i są jedno z Bogiem.
34 2Pt 1: 4 darowane nam zostały drogie i największe obietnice, abyście
przez nie stali się uczestnikami boskiej natury
35 Ef 1: 11 W którym też przypadło nam w udziale stać się jego cząstką
36 Łk 6: 35 synami Najwyższego będziecie
19 Niewidzialny Bóg — Ojciec
61
Dzieci Boże są na świecie reprezentantami swojego Ojca i nosicielami
jego cech. Bóg objawia się światu mieszkając w nich i działając przez nich.
37 Mt 5: 16 Tak niechaj świeci światłość wasza przed ludźmi, aby widzieli
wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie
38 Ef 3: 10 aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą
39 1Pt 2: 9 wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was
powołał
Naglącym zadaniem wierzących jest osiągnięcie pełni wymiarów Chrystusowych, aby mogli oni odzwierciedlać chwałę Ojca tak samo wyraźnie,
jak czynił to Jezus.
40 Mt 5: 48 Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest
41 1Pt 1: 15 za przykładem świętego, który was powołał, sami też bądźcie
świętymi we wszelkim postępowaniu waszym
42 Rz 8: 19 stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych
Streszczenie
1
2
3
4
5
Jezus Chrystus objawił ludziom charakter, cechy, czyny i wolę Ojca.
Przez Pana Jezusa Chrystusa niewidzialny Bóg Elohim stał się Ojcem tych, którzy są w Chrystusie.
Ci, którzy są nowym stworzeniem, są prowadzeni przez Ducha i są
jedno z Ojcem.
Dzięki Bożemu dziełu zbawienia ludzie zbawieni uzyskali dostęp do
wspaniałych darów niebios, stali się uczestnikami Bożej natury i
nosicielami Bożych cech.
Obecnie Bóg objawia się światu przez tych, którzy mieszkają w Nim.
62
Jak powiada Pismo
20 Jeden Duch
Nowy Testament zawiera świadectwo o wzmożonej działalności Ducha
Pańskiego oraz naukę o jego istocie. Apostołowie uczyli, że jest jeden Duch.
1 1Ko 12: 4 A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam
2 1Ko 12: 11 Wszystko zaś to sprawia jeden i ten sam Duch, rozdzielając
każdemu poszczególnie, jak chce
3 1Ko 12: 13 Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w
jedno ciało. . . i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem
4 Ef 2: 18 Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w
jednym Duchu
5 Ef 4: 4 Jedno ciało i jeden Duch, jak też powołani jesteście do jednej
nadziei, która należy do waszego powołania
W Nowym Testamencie ten jeden Duch nazywany jest najczęściej Duchem Świętym. Duch Święty działa nad ludźmi, w ludziach i przez ludzi.
Maria:
6 Mt 1: 18 okazało się, że zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha
Świętego
Elżbieta:
7 Łk 1: 41 napełniona została Duchem Świętym
Symeon:
8 Łk 2: 25, 26 A Duch Święty był nad nim. Temu Duch Święty objawił . . .
Jan Chrzciciel:
9 Łk 1: 15 będzie napełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej
Zachariasz:
10 Łk 1: 67 Zachariasza, ojca jego, napełnił Duch Święty
W szczególny sposób Duch Święty działał w życiu Pana Jezusa:
11 Mt 1: 20 to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego
12 Łk 3: 22 I zstąpił na niego Duch Święty, w postaci cielesnej jak gołębica
13 Łk 4: 1 A Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i był
wodzony w mocy Ducha po pustyni
Duch Święty zajął centralną pozycję w Kościele Jezusa Chrystusa.
14 Dz 1: 8 weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was i będziecie
mi świadkami
15 Dz 2: 38 otrzymacie dar Ducha Świętego
16 Dz 10: 44, 45 zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy
i zdumieli się wierni pochodzenia żydowskiego. . . że i na pogan został
wylany dar Ducha Świętego
20 Jeden Duch
63
Duch Święty jest to ten sam Duch, który w Starym Testamencie nazywany był Duchem Pańskim.
17 Iz 11: 1, 2 I wyrośnie różdżka z pnia Isajego. . . i spocznie na nim Duch
Pana
18 Iz 61: 1 Duch Wszechmocnego, Pana nade mną
19 Łk 4: 18–20 dziś wypełniło się to Pismo w uszach waszych
20 Dz 5: 3, 9 Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś
Ducha Świętego . . . Dlaczego zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego?
21 Mk 12: 36 Wszak sam Dawid powiedział w Duchu Świętym . . .
22 Dz 4: 25 Któryś powiedział przez Ducha Świętego ustami ojca naszego
Dawida
Duch Święty jest to Duch Boży.
23 Mt 3: 16 A gdy Jezus został ochrzczony. . . ujrzał Ducha Bożego, który
zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim
24 Rz 8: 14 Bo ci, których Duch Boży prowadzi, są dziećmi Bożymi
25 1Ko 3: 16 Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży
mieszka w was?
26 Ef 4: 30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście
zapieczętowani na dzień odkupienia
27 Mt 10: 20 Bo nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który mówi w was
28 Mk 13: 11 albowiem nie wy jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch
Święty
Duch Święty jest to Duch Jezusa Chrystusa.
29 Rz 8: 9 Ale wy nie jesteście w ciele, lecz w Duchu, jeśli tylko Duch
Boży mieszka w was. Jeśli zaś kto nie ma Ducha Chrystusowego, ten nie
jest jego
30 Flp 1: 19 Wiem bowiem, że przez modlitwę waszą i pomoc Ducha Jezusa Chrystusa, wyjdzie mi to ku wybawieniu
31 1Pt 1: 10, 11 Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie
prorocy. . . starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy
32 Gal 4: 6 A ponieważ jesteście synami, przeto Bóg zesłał Ducha Syna
swego do serc waszych, wołającego: Abba, Ojcze!
Duch Pański jest to sam Pan, gdyż Duch jest częścią jego istoty.
33 2Ko 3: 18 zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę,
jak to sprawia Pan, który jest Duchem
34 2Ko 3: 17 A Pan jest Duchem, gdzie zaś Duch Pański, tam wolność
64
Jak powiada Pismo
35 Jn 14: 16–18 ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela. . . Ducha Prawdy. Wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. Nie
zostawię was sierotami, przyjdę do was
Ilustracja
Jak to możliwe, że Duch Ojca jest Duchem Jezusa? Duch jest elementem,
czyli częścią składową danej istoty. Tam, gdzie jest duch danej istoty, jest ta istota.
Jezus został napełniony Duchem Bożym, czyli zamieszkał w Nim Bóg. Duch Jezusa połączył się z Duchem Bożym. Jezus przez Ducha stał się jedno z Ojcem,
jednym Duchem, a więc jedną istotą. Podobnie także w wierzącym, napełnionym
Duchem Chrystusowym, mieszka Chrystus. Nie obrazowo, nie symbolicznie czy
alegorycznie, lecz rzeczywiście, przez swego Ducha, który jest częścią jego istoty.
Wierzący taki jest jedno z Chrystusem, jednym Duchem, a zatem jedną istotą. Nie
żyje już dany człowiek, lecz żyje w nim Chrystus.
36 1Ko 6: 17 Kto zaś łączy się z Panem, jest z nim jednym duchem
37 1Ko 2: 11, 12 Bo któż z ludzi wie, kim jest człowiek, prócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo kim jest Bóg nikt nie poznał, tylko
Duch Boży. A myśmy otrzymali . . . Ducha, który jest z Boga
38 Jn 14: 20 Owego dnia poznacie, że jestem w Ojcu moim i wy we mnie,
a Ja w was
39 Gal 2: 20 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję więc już nie ja, ale
żyje we mnie Chrystus
40 Jn 17: 23 Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności
Streszczenie
1
2
3
4
5
Duch Pański, Duch Boży, Chrystusowy, Jezusowy, to jeden i ten sam
Duch.
Obecność Ducha Bożego w Chrystusie była obecnością Boga w
Chrystusie.
Obecność Ducha Chrystusowego w wierzącym jest obecnością Chrystusa w wierzącym.
Przez Ducha Świętego wierzący są jedno z Chrystusem.
Kościół stanowi ciało Chrystusowe, gdyż ożywia go Duch Chrystusowy.
21 Jeden Chrzest
65
21 Jeden Chrzest
Biblijna nauka o chrzcie staje się niezwykle prosta i przejrzysta, jeśli
uwolnić ją od tajemniczości tego wyrazu. Chrzest jest to bowiem po prostu
zanurzenie. Należy o tym pamiętać i każdy tekst biblijny, dotyczący chrztu,
odczytywać w ten sposób.
1 Ef 4: 5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest
Chrzest, czyli zanurzenie ustanowił Pan Jezus Chrystus.
2 Mt 28: 19 Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je
w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
3 Mk 16: 16 Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto
nie uwierzy, będzie potępiony
Zanim Chrystus ustanowił zanurzenie, znane było zanurzenie Jana na
stwierdzenie upamiętania. Jan świadczył jednak jasno, że prawdziwy nowotestamentowy chrzest będzie chrztem, czyli zanurzeniem w Duchu Świętym,
dokonywanym przez Jezusa Chrystusa.
4 Mt 3: 11 Ja was chrzczę wodą ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie
idzie, jest mocniejszy niż ja. . . On was chrzcić będzie Duchem Świętym
i ogniem
5 Mk 1: 8 Ja chrzciłem was wodą, On zaś będzie chrzcił was Duchem
Świętym
6 Jn 1: 33 Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, rzekł do mnie: Ujrzysz tego, na którego Duch zstępuje i na nim spocznie, Ten chrzci Duchem
Świętym
7 Dz 1: 5 Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie
ochrzczeni Duchem Świętym
Chrzest Jana był zatem chrztem wodnym, czyli zanurzeniem w wodzie w dowód upamiętania. A w co kazał zanurzać Jezus Chrystus i w co
zanurzali apostołowie?
8 Mt 28: 19 chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego
9 Dz 2: 38 Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię
Jezusa Chrystusa
Nie ma tu żadnej wzmianki o chrzcie wodnym, czyli zanurzaniu w
wodę, lecz mowa jest wyraźnie o zanurzaniu w imię, czyli zanurzaniu we
wszystko to, kim i czym jest Ojciec, Syn i Duch Święty, we wszystko to, kim
i czym jest, i co reprezentuje sobą Jezus Chrystus. Fakt ten potwierdzają
apostołowie w swych listach, gdy wyjaśniają znaczenie chrztu.
10 Rz 6: 3, 4 Czyż nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć jego zostaliśmy ochrzczeni? Pogrzebani tedy jesteśmy wraz
z nim przez chrzest w śmierć
66
Jak powiada Pismo
11 Gal 3: 27 Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni, przyoblekliście się w Chrystusa
Cytaty te pouczają, iż zanurzenie nowotestamentowe jest zanurzeniem
w Chrystusa, a zatem w jego naukę, jego istotę, jego charakter, jego śmierć,
zmartwychwstanie i chwałę. Zanurzenie to jest więc wszczepieniem, pogrążeniem w jego imię. Oczywiście imię w znaczeniu biblijnym, a więc w to
wszystko, kim i czym On jest. W tym biblijnym znaczeniu imię Chrystusa
jest niewątpliwie równoznaczne z imieniem Ojca, Syna i Ducha Świętego.
Syn działał bowiem w imieniu Ojca, Ojciec w imieniu Syna.
12 Jn 5: 43 Ja przyszedłem w imieniu Ojca mego
13 Jn 14: 26 Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy
was wszystkiego
14 Jn 17: 6 Objawiłem imię twoje ludziom
Zanurzenie w imię Chrystusa jest więc aktem prawnym, przez który
człowiek na podstawie własnej decyzji zostaje włączony w dzieło odkupienia, otrzymuje zbawienie i pojednanie z Bogiem.
15 1Pt 3: 21 Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia
16 Mk 16: 16 kto uwierzy a ochrzci się, zbawiony będzie [BG]
Nie zbawia oczywiście zanurzenie do wody, lecz zanurzenie do Chrystusa, dokonane na podstawie wiary. Zanurzenie to daje także uprawnienie,
otwiera dostęp do daru Ducha Świętego.
17 Dz 2: 38 niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa
na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego
Po zanurzeniu w Chrystusa, będącym niejako chrztem „de iure”, następuje właściwy akt chrztu, zanurzenie „de facto”, kiedy to Chrystus zanurza
wierzącego w Duchu Świętym, pieczętując w ten sposób fakt jego odkupienia i włączenia w ciało Chrystusowe.
18 1Ko 12: 13 Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w
jedno ciało. . . i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem
Pierwsi chrześcijanie znali tylko jedno zanurzenie i zanurzywszy wierzącego w imieniu Chrystusa, oczekiwali jako logicznej konsekwencji, iż
Chrystus zanurzy go w Duchu Świętym, co też z reguły następowało.
19 Dz 8: 16–17 byli tylko ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy wkładali
na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego
20 Dz 19: 5, 6 zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa. A gdy Paweł włożył
na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami i prorokowali
21 Dz 10: 47, 48 Czy może ktoś odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy
otrzymali Ducha Świętego jak i my? I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa
Chrystusa
Ponieważ w tym ostatnim przypadku domownicy Korneliusza zostali
już zanurzeni przez Jezusa do Ducha Świętego, ich zanurzenie w Chry-
21 Jeden Chrzest
67
stusa było już tylko dopełnieniem formalności prawnej, której nie sposób
było odmówić wbrew uprzedzeniom, jakie żywiono do pogan.
Powyższe miejsce jest jednym z dwóch, w których w związku z zanurzeniem mowa jest o wodzie. Drugim jest:
22 Dz 8: 36–39 A gdy tak jechali drogą, przybyli nad jakąś wodę, a eunuch
rzekł: Oto woda. . . zeszli obaj, Filip i eunuch, do wody i ochrzcił go. Gdy
zaś wyszli z wody
Biblia nie podaje szczegółów przeprowadzania chrztu ani wypowiadanych przy tym słów, ani też sposobu stosowania wody. Wiadomo jednak, że
woda odgrywa tylko rolę symbolu, tj. widzialnego obrazu tego, co dzieje
się niewidzialnie. W wodzie zanurza się tylko na moment, w Chrystusie —
raz na zawsze.
23 1Pt 3: 21 Ona (woda) jest obrazem chrztu
Świadectwem o zwycięskim pochodzie ewangelii byli ci, którzy „chrzcili
się”, czyli zanurzali się w Jezusie Chrystusie.
24 Dz 2: 41 Ci więc, którzy przyjęli słowo jego zostali ochrzczeni
25 Dz 8: 12 dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni, jak i niewiasty
26 Dz 9: 18 wstał i został ochrzczony
27 Dz 16: 15 A gdy została ochrzczona, także i dom jej . . .
28 Dz 16: 33 zaraz został ochrzczony on i wszyscy jego domownicy
29 Dz 18: 8 wiele z Koryntczyków słuchając uwierzyli i ochrzczeni są [BG]
Jedynym warunkiem zanurzenia jest wiara i zanurzenie winno nastąpić
zaraz po uwierzeniu. Niepotrzebne są żadne uprzednie przeżycia z Bogiem,
gdyż zanurzenie jest wejściem do społeczności z Bogiem. Zazwyczaj wystarczało jedno kazanie lub jedna rozmowa, aby człowieka, który pierwszy raz
usłyszał ewangelię, przygotować do chrztu.
30 Dz 8: 37 Jeśli wierzysz z całego serca, możesz
Streszczenie
1
2
3
4
5
Chrzest nie jest zanurzeniem w wodę, lecz zanurzeniem w imię Pana
Jezusa Chrystusa.
Woda przy chrzcie ma drugorzędne znaczenie obrazu — symbolu
dla zmysłów człowieka.
Po zanurzeniu się wierzącego w Chrystusie, ten zanurza go w Duchu
Świętym.
Od chwili chrztu człowiek znajduje się w Chrystusie.
Naglącym zadaniem jest przywrócenie zanurzeniu jego biblijnego
znaczenia.
68
Jak powiada Pismo
22 W Chrystusie
Ci, którzy uwierzyli ewangelii i zanurzyli się w imię Jezusa Chrystusa,
czyli przyoblekli się w Chrystusa, znajdują się w Nim. Prawdziwi chrześcijanie są to ludzie, znajdujący się w Chrystusie.
1 1Jn 5: 20 My jesteśmy w tym, który jest prawdziwy, w Synu jego, Jezusie Chrystusie
2 1Ko 1: 30 Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie
Listy apostolskie skierowane są do tych, którzy są w Chrystusie.
3 1Ko 1: 2 Zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w
Chrystusie Jezusie
4 Flp 1: 1 do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie
5 1Ts 1: 1 do zboru Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu Jezusie Chrystusie
6 2Ts 1: 1 do zboru Tesaloniczan w Bogu Ojcu naszym i w Panu Jezusie
Chrystusie
Ułaskawienie, odpuszczenie grzechów i pojednanie z Bogiem dostępne
są tylko w Chrystusie.
7 2Ko 5: 19 Bóg w Chrystusie świat z sobą pojednał
8 1Ko 1: 4 Dziękuję Bogu zawsze za was, za łaskę Bożą, która wam jest
dana w Chrystusie Jezusie
9 Ef 4: 32 odpuszczając sobie wzajemnie, jak i wam Bóg odpuścił w Chrystusie
10 Rz 3: 24 I są usprawiedliwieni darmo z łaski jego, przez odkupienie w
Chrystusie Jezusie
11 2Tm 2: 1 Ty więc, synu mój, wzmacniaj się w łasce, która jest w Chrystusie Jezusie
12 2Tm 1: 9 według postanowienia swojego i łaski, danej nam w Chrystusie Jezusie przed dawnymi wiekami
13 2Tm 2: 10 Dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i
oni dostąpili zbawienia, które jest w Chrystusie Jezusie, wraz z chwałą
wiekuistą
Ci, który są w Chrystusie Jezusie, są pojednani z Bogiem i stanowią
jedną całość — ciało Chrystusowe.
14 Ef 1: 9, 10 Oznajmiwszy wam. . . tajemnicę woli swojej, aby z nastaniem
pełni czasów wykonać ją i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko,
i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim
15 Gal 3: 28 wy wszyscy jedno jesteście w Chrystusie
16 Ef 2: 13 Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w
Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową
22 W Chrystusie
69
17 Rz 12: 5 Tak my wszyscy jesteśmy jednym ciałem w Chrystusie
Odrodzenie, nowe życie, Duch Święty, synostwo Boże są udziałem tylko
tych, którzy są w Chrystusie.
18 2Ko 5: 17 Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem, stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe
19 Ef 1: 13 W nim i wy, którzy. . . uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym
20 Rz 6: 11 Podobnie i wy uważajcie siebie za umarłych dla grzechu, a za
żyjących dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym
21 Rz 6: 23 darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie,
Panu naszym
22 Ef 2: 10 Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie
do dobrych uczynków
23 2Tm 1: 1 Paweł, apostoł Chrystusa Jezusa z woli Boga, według obietnicy
żywota który jest w Chrystusie Jezusie
24 Gal 3: 26 Albowiem wszyscy synami Bożymi jesteście przez wiarę w
Chrystusie Jezusie [BG]
Poza Chrystusem człowiek jest potępiony, oddalony od Boga, bez nadziei, pokoju i radości.
25 Ef 2: 12 Byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności
izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnice, nie mający nadziei i bez Boga na świecie
Wszelkie obietnice Boże i jego dary dla ludzi uwarunkowane są pozostawaniem w Jezusie Chrystusie.
26 Rz 8: 1 Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w
Chrystusie Jezusie
27 Rz 8: 2 zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, uwolnił cię
od zakonu grzechu i śmierci
28 Rz 8: 39 Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie
zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie,
Panu naszym
29 2Ko 2: 14 Bogu niech będą dzięki, który nam zawsze daje zwycięstwo w
Chrystusie
30 Gal 2: 4 aby wyszpiegować naszą wolność, którą mamy w Chrystusie
31 Ef 1: 3 Błogosławiony niech będzie Bóg. . . który nas ubłogosławił w
Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios
32 Ef 4: 21 Jeśliście tylko słyszeli o nim i w nim pouczeni zostali, gdyż
prawda jest w Jezusie
33 Ef 2: 6 I wraz z nim wzbudził, i wraz z nim posadził w okręgach niebieskich w Chrystusie Jezusie
70
Jak powiada Pismo
34 Ef 2: 7 Aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski
swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie
35 Flp 3: 14 Zmierzam do celu, do nagrody w górze do której zostałem
powołany przez Boga w Chrystusie Jezusie
36 Flp 4: 13 Wszystko mogę w tym, który mnie wzmacnia, w Chrystusie
37 Flp 4: 19 A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa
swego w chwale, w Chrystusie Jezusie
38 1Ts 4: 16 wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie
39 2Tm 1: 13 Wzoruj się na zdrowej nauce, którą usłyszałeś ode mnie, żyjąc
w wierze i w miłości, która jest w Chrystusie Jezusie
40 1Pt 5: 10 A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej
chwały w Chrystusie . . . sam was do niej przysposobi
41 1Pt 5: 14 Pokój wam wszystkim, którzyście w Chrystusie
Streszczenie
1
2
3
4
5
Przez zanurzenie wierzący zajmuje swoją pozycję prawną w Chrystusie.
Wszelkie obietnice Boże uwarunkowane są pozostawaniem w Chrystusie.
O stanie duchowym człowieka nie decydują jego przeżycia z przeszłości, lecz to, czy aktualnie pozostaje w Chrystusie.
Poza Chrystusem nie ma społeczności z Bogiem, zbawienia ani nadziei.
Kościół Boży jest wspólnotą tych, którzy są w Chrystusie.
23 Jedno ciało
71
23 Jedno ciało
Wszyscy zjednoczeni w imieniu Jezusa Chrystusa stanowią żywy Kościół, czyli ciało Chrystusowe, ożywione przez jego Ducha.
1 1Ko 3: 16 Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży
mieszka w was?
2 2Ko 6: 16 Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg:
zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, i będę Bogiem
ich, a oni będą ludem moim
3 Ef 2: 21 Na którym (tj. Jezusie Chrystusie) cała budowa mocno spojona
rośnie w przybytek święty w Panu
4 1Ko 12: 27 Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami
Ciało to rośnie i żyje dzięki odżywianiu się pokarmem — chlebem,
którym jest złamane ciało Chrystusowe, oraz napojem, którym jest przelana
krew Chrystusowa.
5 1Ko 10: 17 Ponieważ jest jeden chleb, my, ilu nas jest, stanowimy jedno
ciało, wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego chleba
6 Jn 6: 51 Ja jestem chlebem żywym, który z nieba zstąpił, jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki, a chleb, który Ja dam, to
ciało moje, które ja oddam za życie świata
7 1Ko 10: 16 Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czyż nie jest
społecznością krwi Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest społecznością ciała Chrystusowego?
Ilustracja
a) W Starym Przymierzu ofiary za grzech i ofiary pojednania połączone były
z ucztą ofiarną, podczas której spożywane było mięso zwierząt ofiarnych. Ofiara
była skuteczna w stosunku do tych osób, które uczestniczyły w spożywaniu tego
pokarmu. „ . . .czyż ci, którzy spożywają ofiary, nie są uczestnikami ołtarza?” (1Ko
10: 18). Podobnie także przystępowanie do stołu Pańskiego jest znakiem uczestnictwa w złożonej przez Niego ofierze pojednawczej.
b) Pokarm jest tworzywem, z którego buduje się i rośnie dany organizm.
Jedzony chleb staje się częścią organizmu, który go spożył. Siła organizmu i jego
zdolność działania pochodzi ze spożytego pokarmu. Kto żywi się Chrystusem, ten
buduje swoje życie duchowe na Chrystusie i przez to wrasta w Chrystusa, staje się
jego cząstką i siła jego pochodzi z Chrystusa. Spożywanie obcego pokarmu duchowego prowadzi do społeczności z demonami. „Nie możecie być uczestnikami
stołu Pańskiego i stołu demonów” (1Ko 10: 21).
c) Akt zawarcia przymierza Pana z ludem izraelskim dokonany został przez
pokropienie krwią przymierza (1Mo 24: 8). Podobnie i nowe przymierze jest przymierzem we krwi Chrystusowej (1Ko 11: 25). Udział w tym przymierzu mają ci,
którzy „Piją krew Syna Człowieczego” (Jn 6: 53).
72
Jak powiada Pismo
Kościół Chrystusa jest przedmiotem szczególnej Bożej miłości i opieki.
Kościołowi darowane zostały kosztowne obietnice Boże.
8 Mt 16: 18 na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go
9 1Tm 3: 15 masz wiedzieć, jak należy postępować w domu Bożym, który
jest Kościołem Boga żywego, filarem i podwaliną prawdy
10 1Ko 3: 17 Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście
Kościół Boży nie jest organizacją lecz organizmem. Jego głową nie jest
żaden ludzki zwierzchnik, lecz Jezus Chrystus.
11 Ef 1: 22, 23 I wszystko poddał pod nogi jego (Chrystusa), a jego samego
ustanowił ponad wszystkim Głową Kościoła, który jest ciałem jego, pełnią
tego, który sam wszystko we wszystkim wypełnia
12 Ef 5: 23 Bo mąż jest głową żony, jak Chrystus Głową Kościoła, ciała
którego jest Zbawicielem
13 Kol 1: 18 On także jest Głową ciała, Kościoła
Członki żywego Kościoła kierują się zasadami miłości Chrystusowej
i wskazówkami Słowa Bożego. Zwroty „wzajemnie”, „nawzajem”, „jedni
drugich”, „jedni drugim” charakteryzują całą biblijną naukę o stosunkach
w Kościele.
14 1Pt 1: 22 Umiłujcie czystym sercem jedni drugich gorąco
15 1Pt 4: 8 Nade wszystko miejcie gorliwą miłość jedni ku drugim
16 Rz 12: 10 Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzając się
wzajemnie w okazywaniu szacunku
17 Gal 6: 2 Jedni drugich brzemiona noście, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy
18 Ef 5: 19 Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne,
śpiewając i grając w sercu swoim Panu
19 Ef 5: 21 Ulegając jedni drugim w bojaźni Chrystusowej
20 Flp 2: 3 w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie
21 Kol 3: 13 Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem
22 1Ts 5: 11 napominajcie się nawazajem i budujcie jeden drugiego
23 Hbr 10: 24 I baczmy jedni na drugich w celu pobudzania się do miłości
i dobrych uczynków
24 Jk 5: 16 Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za
drugich, abyście byli uzdrowieni
25 1Pt 3: 8 Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy, miłosierni, pokorni
26 1Pt 5: 5 przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie
23 Jedno ciało
73
Słowo Boże przestrzega przed grzechami przeciwko wspólnocie ciała
Chrystusowego, gdyż działają one niszcząco.
27 Rz 14: 13 nie osądzajmy już jedni drugich
28 Gal 5: 15 jeśli jedni drugich kąsacie i pożeracie, baczcie, abyście jedni
drugich nie strawili
29 Gal 5: 26 Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc,
jedni drugim zazdroszcząc
30 Kol 3: 9 Nie okłamujcie się nawzajem
31 Jk 4: 11 Nie obmawiajcie jedni drugich
32 Jk 5: 9 nie narzekajcie, bracia, jedni na drugich
33 1Pt 3: 9 Nie oddawajcie złem za zło ani obelgą za obelgę
Budowanie ciała Chrystusowego następuje dzięki działaniu Ducha
Świętego w członkach tego ciała.
34 Ef 4: 11, 12 On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować
świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego
35 Ef 2: 22 Na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w
Duchu
36 Ef 4: 16 Z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania
każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości
Najistotniejszą cechą Kościoła Bożego, świadczącą o jego nieziemskim
pochodzeniu, jest jego organiczna jedność, będąca rezultatem uczestnictwa
wszystkich członków w jednym Duchu.
37 Jn 17: 21–23 Aby wszyscy jedno byli, jak Ty, Ojcze we mnie, a Ja w
tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałaś.
A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat
poznał, że Ty mnie połałeś
38 Ef 4: 13 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do męskiej doskonałości i dorośniemy do wymiarów pełni Chrystusowej.
39 Gal 3: 28 albowiem wy wszyscy jedno jesteście w Jezusie Chrystusie
40 Dz 4: 32 A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna
dusza. . . wszystko mieli wspólne
Celem i posłannictwem Kościoła Bożego na ziemi jest kontynuacja
dzieła Chrystusa, składanie świadectwa i odzwierciedlanie chwały Bożej.
41 Tt 2: 14 Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej
nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach
74
Jak powiada Pismo
42 Ef 5: 27 Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy
lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany
43 1Pt 2: 9 ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem,
narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który
was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości
44 Ef 3: 10 Aby teraz nadziemskie władze i zwierzchności w okręgach niebieskich poznały przez Kościół różnorodną mądrość Bożą
Streszczenie
1
2
3
4
5
Dzieci Boże tworzą żywy organizm — ciało Chrystusowe, którego są
członkami.
Kościół Chrystusowy stanowi wspólnotę Ducha oraz wspólnotę ciała
i krwi Chrystusowej.
Kościoła Chrystusa i jego członków nie można utożsamiać z żadną
organizacją religijną.
Kościół Boży istnieje, działa i rośnie wyłącznie na zasadach biblijnych, duchowych, ustanowionych przez jego Głowę.
Posłannictwem Kościoła jest prezentowanie światu żywego Chrystusa.
24 W imieniu Jezusa
75
24 W imieniu Jezusa
Bóg zgromadził w Chrystusie wszystkie rzeczy, należące do jego królestwa. Imię Chrystusa (w sensie biblijnym) obejmuje więc wszystko to, kim i
czym jest Bóg. Tylko w tym imieniu jest odpuszczenie grzechów, zbawienie,
nowe życie.
1 Ef 1: 9, 10 Oznajmiwszy wam. . . tajemnicę woli swojej, aby. . . w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to,
co jest na ziemi w nim
2 1Jn 2: 12 Piszę wam, dzieci, gdyż odpuszczone są wam grzechy dla imienia jego
3 Łk 24: 47 I aby była kazana w imieniu jego pokuta i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody [BG]
4 Dz 10: 43 każdy, kto w niego wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów,
przez imię jego
5 Dz 6: 11 aleście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imieniu Pana
Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego
6 Jn 20: 31 abyście wierząc mieli żywot w imieniu jego
7 Dz 4: 12 nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom,
przez które moglibyśmy być zbawieni
8 Flp 2: 9, 10 Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zginało się
wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią
Podstawą prawidłowego stosunku do Boga jest wiara w imię Pana Jezusa.
9 1Jn 3: 23 A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego
Jezusa Chrystusa
10 Jn 1: 12 Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi,
tym, którzy wierzą w imię jego
11 Dz 3: 16 Przez wiarę w imię jego wzmocniło jego imię tego, którego
widzicie i znacie, wiara zaś przez niego wzbudzona dała mu zupełne zdrowie
Obowiązkiem i przywilejem tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, jest
zwiastowanie imienia Jezusa i działanie w tym imieniu.
12 Kol 3: 17 wszystko, cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, wszystko
czyńcie w imieniu Pana Jezusa
13 Dz 9: 15 ten mąż jest moim narzędziem wybranym, aby zaniósł imię
moje przed pogan i królów i synów Izraela
14 Dz 4: 2 nauczają lud i zwiastują zmartwychwstanie w Jezusie
76
Jak powiada Pismo
15 1Ko 5: 4 Gdy się zgromadzicie w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa
16 Jk 5: 14 niech się modlą nad nim, namaściwszy go oliwą w imieniu
Pańskim
Występowanie w imieniu Pańskim pociąga za sobą nieraz prześladowanie i cierpienia.
17 Jn 15: 20, 21 Jeśli mnie prześladowali, i was prześladować będą. . . A to
wszystko uczynią wam dla imienia mego
18 Dz 4: 17, 18 zagroźmy im, aby w tym imieniu więcej do nikogo z ludzi
nie mówili. I przywoławszy ich, nakazali im, aby w ogóle nie mówili ani
nie nauczali w imieniu Jezusa
19 Dz 5: 40 przywoławszy apostołów, kazali ich wychłostać, zabronili im
mówić w imieniu Jezusa i zwolnili ich
20 Dz 9: 16 Ja sam bowiem pokażę mu, ile musi wycierpieć dla imienia
mego
21 Mt 10: 22 będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego
Bóg wynagrodzi tych, którzy pomimo ucisku pozostaną wierni jego
imieniu.
22 Obj 2: 3 Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś
23 Obj 2: 13 trzymasz się mocno mego imienia i nie zaparłeś się wiary we
mnie
24 Obj 22: 4 I oglądać będą oblicze jego, a imię jego będzie na ich czołach
Bezprawne powoływanie się na imię Pańskie lub nadużywanie go prowadzi do tragicznych skutków.
25 Mt 24: 5 wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus i
zwiodą wielu
26 Łk 21: 8 Baczcie, by nie dać się zmylić. Wielu bowiem przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Ja jestem i: Czas się przybliżył. Nie idźcie za nimi!
27 Mt 7: 22 W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów,
i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie
28 2Tm 2: 19 Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Pańskiego
Ci, którzy działają w imieniu Jezusa, mają po swojej stronie cały autorytet Boży, jego obecność i jego obietnice.
29 Mt 18: 20 gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni w imię moje, tam jestem
pośród nich
24 W imieniu Jezusa
77
30 Mt 19: 29 każdy, kto by opuścił domy albo braci albo siostry, albo ojca,
albo matkę, albo dzieci, albo rolę dla imienia mego, stokroć tyle otrzyma
i odziedziczy żywot wieczny
31 Jn 14: 13 o cokolwiek prosić będziecie w imieniu moim, to uczynię, aby
Ojciec był uwielbiony w Synu
32 Jn 14: 14 Jeśli o co prosić będziecie w imieniu moim, spełnię to
33 Jn 16: 23, 24 O cokolwiek byście prosili Ojca w imieniu moim, da wam.
Dotąd o nic nie prosiliście w imieniu moim; proście, a weźmiecie, aby radość wasza była zupełna
Nie chodzi tutaj oczywiście o prośby z dodaniem formułki słownej
„prosimy w imieniu Jezusa”, lecz o prośby osób całkowicie zanurzonych w
Jezusie, które z Nim zidentyfikowały swoje intencje, cele i sposoby działania, są Jemu posłuszne, działają z jego rozkazu i w pełni wiary. Takim
przysługuje dostęp do pełnej mocy jego imienia.
Ilustracja
Możliwość działania w imieniu Pańskim jest największym uprawnieniem
danym przez Boga ludziom odrodzonym. W ten sposób Bóg udostępnia człowiekowi cały swój autorytet i nieograniczoną potęgę. Rzecz oczywista, że ma to
miejsce tylko wtedy, gdy człowiek spełnia ściśle Boże warunki, gwarantujące, że
uprawnienie to nie zostanie nadużyte. Warunkiem jest całkowite zjednoczenie się
z Bogiem gdy chodzi o motywy, środki, sposoby i cele działania. Tam, gdzie takiego nastawienia brak, powoływanie się na imię Jezusa jest pustym frazesem, nie
odnosi zamierzonego skutku i często zamiast uwielbić, hańbi imię Boże.
Najczęstszymi przeszkodami w wyzwoleniu się mocy Bożej przez wzywanie
imienia Pana Jezusa są: osobista ambicja, własne cele i korzyści, nieuświęcone życie osobiste, brak ścisłej łączności z Bogiem przez Ducha Świętego oraz działanie
w trybie i na rzecz jakiegoś wyznania, ruchu lub organizacji religijnej. Chrystus
udostępnia swój autorytet ludziom oddanym Jemu, a nie żadnej innej sprawie;
ludziom, gotowym realizować jego cele, a nie własne koncepcje. Ilustruje to przykład synów Scewy: „próbowali używać imienia Pana Jezusa nad tymi, którzy mieli
złe duchy” (Dz. 19: 13). Usłyszeli oni jednak: „Jezusa znam,. . . lecz wy coście za
jedni?” (w. 15). Zły duch przemógł ich i pognębił, tak iż nadzy i poranieni uciekli
z owego domu, przez co imię Pana Jezusa było uwielbione (w. 16, 17).
Kościół Boży ponosi nieobliczalne szkody na skutek tego, że ci, którzy sprawują w nim usługi, nie dochodzą do stanu, w którym mogliby skutecznie korzystać z autorytetu imienia Jezusa. Wspaniałe perspektywy rozwoju i rozkwitu
otwierają się tam, gdzie Pan może wyzwolić moc swego imienia, znalazłszy serce
całkowicie Mu oddane.
34 Łk 10: 19 Oto dałem wam moc, abyście deptali po wężach i skorpionach
i po wszelkiej potędze nieprzyjacielskiej, a nic wam nie zaszkodzi.
35 Mk 16: 17 w imieniu moim demony wyganiać będą, nowymi językami
mówić będą, węże brać będą, a choćby coś trującego wypili, nie zaszkodzi
im. Na chorych ręce kłaść będą, a ci wyzdrowieją
78
Jak powiada Pismo
36 Mt 10: 8 Chorych uzdrawiajcie, umarłych wskrzeszajcie, trędowatych
oczyszczajcie, demony wyganiajcie
37 Łk 10: 17 Panie, i demony są nam podległe w imieniu twoim
38 Dz 3: 6 W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, chodź!
39 Dz 4: 30 Gdy ty wyciągasz rękę, aby uzdrawiać i aby się działy znaki i
cuda przez imię świętego Syna twego, Jezusa
40 Dz 16: 18 Rozkazuję ci w imieniu Jezusa Chrystusa, żebyś z niej wyszedł. I w tej chwili wyszedł
Streszczenie
1
2
3
4
5
Ci, którzy są w Chrystusie, otrzymują prawo występowania w imieniu
Pana Jezusa Chrystusa.
Jezus udostępnia swoim uczniom cały swój autorytet i potęgę.
Działanie w imieniu Jezusa jest kontynuacją jego działania w ciele.
Nieuzasadnione powoływanie się na imię Pana Jezusa będzie karane.
Bóg chce, aby moc imienia Jezusa objawiła się w naszych czasach.
25 Podobni do Niego
79
25 Podobni do Niego
Ci, którzy są w Chrystusie, mieszkają w Nim, a On w nich, dzięki
czemu są z Nim jedno.
1 Jn 17: 21 Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie,
aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że ty mnie posłałeś
2 Kol 1: 27 wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy,
którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały
3 2Ko 13: 5 czy nie wiecie o sobie, że Jezus Chrystus jest w was?
4 Gal 2: 20 Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję więc już nie ja, lecz
żyje we mnie Chrystus
5 2Ko 13: 3 przeze mnie przemawia Chrystus
6 Gal 4: 19 Dzieci moje, znowu w boleści was rodzę, dopóki Chrystus nie
będzie ukształtowany w was
Dzięki zjednoczeniu z Chrystusem wierzący mają zarówno zdolność,
jak i obowiązek iść śladami Chrystusa i kontynuować jego misję na ziemi.
7 1Pt 2: 21 Na to bowiem powołani jesteście, . . . abyście wstępowali w
jego ślady
8 Jn 12: 26 Jeśli kto chce mi służyć, niech idzie za mną
9 Mt 10: 25 Wystarczy uczniowi, aby był jak jego mistrz, a sługa jak jego
pan
10 1 Jn 2: 6 Kto mówi, że w nim mieszka, powinien sam tak postępować,
jak On postępował
11 Rz 8: 29 Bo tych, których przedtem znał, przeznaczył właśnie, aby się
stali podobni do obrazu Syna jego
12 Jn 20: 21 jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam
13 Jn 17: 18 Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat
14 2Ko 5: 20 W miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy
Słowo Boże wzywa na wielu miejscach do upodobniania się do Chrystusa w Jego służbie, poniżeniu, łagodności, miłości, a nawet śmierci za
innych ludzi.
15 Mt 11: 29 uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca
16 Jn 13: 14, 15 jeśli tedy Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy
winniście sobie nawzajem umywać nogi
17 Flp 2: 5–8 Takiego bądźcie względem siebie usposobienia, jakie było
w Chrystusie Jezusie, który. . . wyparł się samego siebie, przyjął postać
sługi . . . uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci
80
Jak powiada Pismo
18 Mt 20: 27, 28 ktokolwiek by chciał być między wami pierwszy, niech będzie sługą waszym. Podobnie jak Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu
służono, lecz aby służył i oddał życie swoje na okup za wielu
19 Jn 13: 34 Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali,
jak Ja was umiłowałem
20 Ef 5: 2 chodźcie w miłości jak i Chrystus umiłował was i siebie samego
wydał za was
21 Rz 15: 2, 3 Każdy z nas niech się bliźniemu podoba ku jego dobru, dla
zbudowania, bo i Chrystus nie miał upodobania w sobie samym
22 Rz 15: 5 Bóg. . . niech sprawi, abyście byli jednomyślni między sobą na
wzór Jezusa Chrystusa
23 Rz 15: 7 przyjmujcie jedni drugich, jak i Chrystus przyjął nas
24 1Pt 1: 15 za przykładem świętego sami też bądźcie świętymi we wszelkim postępowaniu waszym
25 1Jn 3: 3 każdy, kto tę nadzieję w nim pokłada, oczyszcza się, tak jak
On jest czysty
26 1Jn 4: 17 jaki On jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie
27 Kol 3: 13 Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem. . . jak
Chrystus odpuścił wam, tak i wy
28 1Jn 3: 16 Po tym poznaliśmy miłość, że On za nas oddał życie swoje, i
my winniśmy życie oddawać
Na wielu miejscach Słowo Boże mówi o chrześcijanach w taki sam sposób, jak o Chrystusie. Prawie wszystko, co można powiedzieć o Chrystusie,
można także powiedzieć o jego uczniach.
29 Mt 21: 5 — Obj 1: 6 Król — królami
30 Hbr 7: 17 — Obj 5: 10 Kapłan — kapłanami
Hbr 1: 2 — Rz 8: 17 Dziedzic — dziedzicami
Hbr 1: 6 — Hbr 12: 23 Pierworodny — pierworodni
Jr 23: 6 — 2Ko 5: 21 Sprawiedliwością
Jn 8: 12 — Mt 5: 14 Światłością
2Ko 5: 21 — 1Jn 3: 6 Bez grzechu
Mk 2: 10 — Jn 20: 23 Moc odpuszczania grzechów
Mt 8: 16 — Mk 16: 18 Moc uzdrawiania
Łk 11: 14 — Mt 10: 8 Moc wypędzania demonów
Rz 1: 4 — Rz 8: 14 Syn Boży — synowie Boży
Kol 2: 9 — Ef 3: 19 Cała pełnia bóstwa
Nie ma miejsca w Słowie Bożym, które określałoby granice naszego podobieństwa do Chrystusa, przestrzegało przed pragnieniem lub dążeniem
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
25 Podobni do Niego
81
dorównania Mu lub wymieniało cechy, w których chrześcijanie nie mogą
Mu dorównać.
41 Jn 17: 14 nie są ze świata, jak Ja nie jestem ze świata
42 Jn 17: 22 Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś
43 Jn 17: 23 ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś
44 Jn 17: 25 Ja cię poznałem i ci poznali, że Ty mnie posłałeś
45 Hbr 4: 15 arcykapłana. . . doświadczonego we wszystkim podobnie jak
my, z wyjątkiem grzechu
46 1Jn 3: 1 świat nas nie zna, że jego nie poznał
47 1Jn 3: 7 kto postępuje sprawiedliwie, sprawiedliwy jest, jak On jest
sprawiedliwy
48 1Ko 15: 48 jaki jest niebieski człowiek, tacy są i niebiescy
Podobieństwo do Chrystusa dotyczy także przyszłej chwały.
49 1Ko 15: 49 jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak będziemy też
nosili obraz niebieskiego człowieka
50 Jn 12: 26 gdzie Ja jestem, tam i sługa mój będzie
51 Flp 3: 21 przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego
52 1Jn 3: 2 wiemy, że gdy się objawi, będziemy do niego podobni
Streszczenie
1
2
3
4
5
Uczniowie Chrystusa powołani są do naśladowania we wszystkim
swego Mistrza.
Bóg przeznaczył swoje dzieci do wspólnego losu z Chrystusem.
Obowiązkiem i przywilejem wierzących jest upodabnianie się do
Chrystusa.
Chrześcijanie mają pełny dostęp do charakteru, mocy i chwały swojego Pana i Wodza.
Całe stworzenie oczekuje objawienia się pełnej chwały Chrystusowej
w jego uczniach.
82
Jak powiada Pismo
Spis treści
Wstęp . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3
1
Aby poznali Ciebie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5
2
Przez objawienie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
8
3
Nie ma innego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11
4
Ukryty Bóg — Elohim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14
5
Co to jest imię . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17
6
Boże imię — Jahwe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20
7
Pan — Bóg objawiony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
23
8
Anioł Pański . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
26
9
Duch Pański . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
29
10
W imieniu Pańskim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
32
11
Na fundamencie proroków . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
35
12
Mesjasz — Boże Słowo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
38
13
Człowiek Jezus Chrystus . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
41
14
Jezus — Bóg objawiony . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
44
15
Jezus jest Panem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
47
16
Jeden Pan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
50
17
Jedna wiara . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
53
18
Na fundamencie apostołów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
56
19
Niewidzialny Bóg — Ojciec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
59
20
Jeden Duch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
62
21
Jeden chrzest . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
65
22
W Chrystusie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
68
23
Jedno ciało . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
71
24
W imieniu Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
75
25
Podobni do Niego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
79