Flaga Niemiec

Język
Niemiecki należy do dużej grupy języków germańskich
i spokrewniony jest z duńskim, norweskim,
szwedzkim, niderlandzkim oraz angielskim. Na terenie
całego kraju występują liczne dialekty. To właśnie
dialekt u większości Niemców zdradza, z którego
regionu pochodzą: gdyby Meklemburczyk i Bawarczyk
próbowali ze sobą rozmawiać posługując się wyłącznie
dialektem, to najprawdopodobniej byłoby im bardzo
trudno się zrozumieć. Język niemiecki jest drugim
najbardziej rozpowszechnionym językiem w Europie
(po języku angielskim), jest on mową ojczystą dla
około 110 mln osób. Języka tego jako ojczystego
(poza obszarem Niemiec) używa się w Austrii,
Liechtensteinie, części Szwajcarii, Południowym Tyrolu
(Włochy), Alzacji (Francja), niektórych regionach
Belgii i w Luksemburgu. Wśród najczęściej
przekładanych języków, niemiecki plasuje się na
trzecim miejscu – zaraz po angielskim i francuskim.
Promocją języka i kultury niemieckiej na świecie
zajmują się liczne instytuty, a wśród nich, intensywnie
wspierany przez niemieckie ministerstwo spraw
zagranicznych, Instytut Goethego.
Niemcy państwo federacyjne położone w Europie, będące członkiem Unii
Europejskiej (UE), Unii Zachodnioeuropejskiej (UZE), G8, ONZ oraz NATO.
Stolicą Niemiec jest Berlin (przed połączeniem z NRD – Bonn, obecnie
noszące tytuł miasta federalnego). Językiem oficjalnym jest język niemiecki.
Liczba ludności (2010) 16. na świecie
całkowita
81 751 000 ▲
gęstość zaludnienia
229 osób/km²
narodowości
Niemcy: ok. 83%
Flaga Niemiec jest prostokątem podzielonym na trzy poziome pasy
jednakowej wielkości: czarny, czerwony i złoty, o proporcjach 3:5. Barwy
określone zostały w konstytucji z dnia 23 maja 1949 roku, a proporcje
uregulowane są przez rozporządzenie o niemieckich flagach (niem.
Anordnung über die deutschen Flaggen) z 7 lipca 1950.
Flaga państwowa (Bundesdienstflagge)
jest jednym z symboli państwowych i nie
może być używana przez kraje związkowe
lub gminy niemieckie.
Także osoby prywatne, obywatele Niemiec,
niemieckie organizacje pozarządowe oraz
obywatele i instytucje innych krajów nie
mogą wykorzystywać niemieckiej flagi
państwowej.
Herb Niemiec przedstawia czarnego orła z głową zwróconą w prawo,
na złotej tarczy. Skrzydła orła uniesione są do wysokości głowy,
jednocześnie mając skierowane w dół lotki.
Tradycyjnego orła jako znak
niemieckiej tradycji i historii w 1950
roku przywróciła RFN. Nawiązano do
herbu Republiki Weimarskiej
wprowadzając jedynie drobne zmiany.
Zmodyfikowane wersje obecnego
herbu widnieją także na flagach
rządowych, sztandarze prezydenckim
oraz w emblematach instytucji
federalnych. Istnieje również jeszcze
jedna wersja Orła Federalnego obecna
w głównej sali posiedzeń Bundestagu
w budynku Reichstagu a także na
monetach o nominałach 1 i 2 Euro;
potocznie nazywana "Fette Henne" co
w języku polskim oznacza "tłusta
kura".
Das Lied der Deutschen (niem. Pieśń Niemców) – pieśń, której część
jest hymnem państwowym Niemiec.
Autorem tekstu był niemiecki poeta, językoznawca i
historyk literatury August Heinrich Hoffmann von
Fallersleben. Pieśń powstała w 1841 roku na wyspie
Helgoland. Składała się z trzech zwrotek, z których
pierwsza zaczynała się od słów Deutschland,
Deutschland über alles. Zapożyczono melodię z
ówczesnego hymnu austriackiego Kaiserlied, którą
skomponował Joseph Haydn. Pieśń Das Lied der
Deutschen pisana była w czasie rozbicia Niemiec i
pierwsza zwrotka wzywała do porzucenia
partykularyzmów w dążeniu do jedności. W 1922 za
hymn oficjalnie uznał ją pierwszy prezydent Republiki
Weimarskiej, Friedrich Ebert - wcześniej, w czasach
Cesarstwa Niemiec była popularna, uznawano ją za zbyt
demokratyczną i egalitarną. Narodowo socjalistyczna
propaganda wykorzystywała wymowę słów pierwszej
zwrotki i dlatego po II wojnie światowej zrezygnowano
z jej publikowania i wykonywania.
W wyniku przejęcia przez państwo Polskie Biblioteki Pruskiej w 1945 autograf
hymnu niemieckego Hoffmanna von Fallersleben znalazł się w Bibliotece
Jagiellońskiej w Krakowie.
Niemcy leżą między Morzem Północnym i Morzem Bałtyckim na północy a
Alpami na południu, rzeką Ren na zachodzie a Odrą na wschodzie. Graniczą
na północy z Danią, na wschodzie z Polską, na południowym wschodzie z
Czechami, na południu z Austrią i Szwajcarią, a na zachodzie z Francją,
Luksemburgiem, Belgią i Holandią. Państwo niemieckie jest federacją złożoną
z 16 krajów związkowych (landów).
Niemieckie wybrzeże liczy
2389 km, zaś granice
lądowe 3621 km. W tym
granice z poszczególnymi
krajami:
Austria – 784 km
Czechy – 646 km
Holandia – 577 km
Polska – 456 km
Francja – 451 km
Szwajcaria – 334 km
Belgia – 167 km
Luksemburg – 138 km
Dania – 68 km
Kraje związkowe Niemiec
Landy
Kraj związkowy
Powierzchnia w tys. km2
Ludność w tys. (2007)
Stolica
Badenia-Wirtembergia
35,7
10 743
Stuttgart
Bawaria
70,5
12 516
Monachium
Berlin
0,9
3412
Berlin
Brandenburgia
29,5
2536
Poczdam
Brema
0,4
664
Brema
Dolna Saksonia
47,6
7971
Hanower
Hamburg
0,8
1764
Hamburg
Hesja
21,1
6059
Wiesbaden
Meklemburgia-Pomorze Przednie
23,2
1680
Schwerin
Nadrenia-Palatynat
19,8
4047
Moguncja
Nadrenia Pn.-Westfalia
34,1
18 000
Düsseldorf
Saara
2,6
1036
Saarbrücken
Saksonia
18,4
4225
Drezno
Saksonia-Anhalt
20,4
2414
Magdeburg
Szlezwik-Holsztyn
15,8
2836
Kilonia
Turyngia
16,2
2288
Erfurt
Berlin – stolica i największe miasto Niemiec, na prawach kraju
związkowego. Zajmuje powierzchnię 890 km², zamieszkuje je blisko 3,5
mln osób.
Położenie
Berlin leży we wschodniej części
Niemiec. Położony jest nad rzeką
Sprewą i Hawelą oraz ich
dopływami. Sprewa w dzielnicy
Spandau wpada do Haweli,
prawego dopływu Łaby. Berlin
Herb Berlina
Flaga Berlina
znajduje się między płaskowyżami
Barnim i Teltow. Leży około 70 km
od granicy z Polską.
Największa długość miasta w
kierunku wschodnio-zachodnim
wynosi około 45 km, największa
długość w kierunku północnopołudniowym wynosi około 38 km.
Najwyższe wzniesienie ma
wysokość 115,4 m n.p.m.,
natomiast najniższy punkt leży na
wysokości 32 m n.p.m.
Kuchnia niemiecka
Typowo niemiecka kuchnia zanika, a rośnie wpływ wywierany przez kuchnie innych
krajów. Jako pierwsza zdobyła niemieckie podniebienia kuchnia włoska, która
przybyła początkiem lat 1960. wraz z włoskimi „Gastarbeiterami”. Potrawy takie jak
pizza i pasta są dziś bardziej popularne niż dawniej typowy zestaw: ziemniaki, kiszona
kapusta, marynowana pieczeń. Popularna jest również kuchnia grecka, kuchnia
chińska i kuchnia turecka, ta ostatnia reprezentowana jest przez tysiące małych barów
„fast food” zwanych w Niemczech Imbiss i potrawy jak np. Döner, oprócz tego można
w niemieckich miastach znaleźć prawie wszystkie egzotyczne restauracje włącznie z
rosyjskimi, tajlandzkimi, polskimi i japońskimi, w tym barami sushi. Najmocniejszą
pozycję tradycyjna niemiecka kuchnia zachowała w małych miastach i osadach.
W odżywianiu Niemców dużą rolę pełni
chleb. Uważa się, że Niemcy są krajem, w
którym istnieje najwięcej różnych
gatunków chleba. Kuchnia niemiecka jest
bardzo pożywna, królują w niej ziemniaki
i wieprzowina. Mięsa wieprzowego
używa się do wyrobu kiełbasy (Wurst),
która jest nie tylko popularną przekąską,
ale i podstawowym elementem kuchni. W
Bawarii są, np. specjalne Wurstküchen
(kuchnie kiełbasowe).