Pytania egzaminacyjne PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA

Pytania egzaminacyjne - Podstawy bezp. państwa.doc
(147 KB) Pobierz
Pytania egzaminacyjne PODSTAWY BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA
1.
Wyjaśnić (opisać), co rozumie się przez bezpieczeństwo jako stan, proces oraz zarazem stan i
proces. (T-1)
Bezpieczeństwo jak każde pojęcie o szerokim zakresie, jest pojęciem wieloznacznym.
Bezpieczeństwo jako STAN pierwotne znaczenie etymologiczne; stan niezagrożenia, spokoju pewności,
stan i poczucie pewności, wolność od zagrożeń, strachu lub ataku;
 jest to także stan pewności fizycznego przetrwania i swobód rozwoju, stan będący żywotna
potrzebą, celem i interesem narodowym. Najogólniej: własna zdolność zaspokajania żywotnych
potrzeb i ochrony żywotnych wartości oraz warunki ich poszanowania płynące z zewnątrz (źródło:
Jerzy Stańczyk)
Bezpieczeństwo jako PROCES, w którym stan bezpieczeństwa i jego organizacja podlegają dynamicznym
zmianom stosownie do naturalnych zmian uwarunkowań bezpieczeństwa.
 Zapewnienie możliwości przetrwania i swobody realizacji własnych interesów danego podmiotu
w konkretnych warunkach (w konkretnym środowisku, otoczeniu), poprzez wykorzystywanie
szans, podejmowanie wyzwań, redukowanie ryzyk oraz przeciwdziałanie zagrożeniom dla
podmiotu i jego interesów
 Innymi słowy bezpieczeństwo jako proces oznacza ciągłą działalność jednostek, społeczności
lokalnych, państw czy organizacji międzynarodowych w tworzeniu pożądanego stanu
bezpieczeństwa. (Kukułka)
Bezpieczeństwo jako STAN I PROCES – Janusz Stefanowicz podkreśla dwoistą istotę bezpieczeństwa,
które jest zarazem stanem jak i procesem; nie odznacza się zmiennością w dłuższych przedziałach czasu,
ponieważ zależy od ruchowych układów sił. Dynamizm wiąże się tu ze zmiennością warunków otoczenia,
postępem cywilizacyjnym i zakresem potrzeb poszczególnych podmiotów (Jerzy Stańczyk)
2. Wymienić i scharakteryzować źródła wiedzy o bezpieczeństwie państwa (narodowym). (T-1)
-dzieła Niccolo Machiavellego (1469 – 1527)– „Książę” i „Rozważania nad pierwszym dziesięcioksięgiem
historii Rzymu Liwiusza” – Zdaniem Niccolo Machiavellego na los jednostek i narodów miały wpływ dwa
czynniki: fortuna i witru. Pierwszy z nich może być pojmowany jako przeznaczenie: wydarzenia
nieprzewidywalne, pozostające poza kontrolą człowieka. Wirtu to przeciwieństwo fortuny; odnosi się do
aktywności życiowej jednostki ludzkiej. Machiavelli w swoich analizach dotyczących form rządów skupił
się na czynniku drugim. Wg niego władca miał być przede wszystkim skuteczny i odnosić sukcesy. W
odniesieniu do skuteczności władcy jego moralność ma znaczenie drugorzędne. Człowiek, zdaniem
włoskiego myśliciela jest z natury zły i kieruje się przede wszystkim chciwością. Tym, niemniej może zostać
dobra nauczony, o ile jest właściwie kształtowany. "Właściwe kształtowanie" zaś, to nic innego jak
budzenie lęku. Strach ma być bardziej trwałą podstawą budowania porządku w społeczeństwie niż miłość
do władcy. Łaska ludu jest bowiem zmienna, a strach pozostaje.
- Andrzej Frycz Modrzewski – „O poprawie Rzeczypospolitej” – „O poprawie Rzeczypospolitej” jest
dziełem obejmującym całość najważniejszych reform ustrojowych koniecznych do wprowadzenia, jeśli
mają być wykonane historyczne zadania pokolenia, które po raz pierwszy w dziejach miało dane stworzyć
państwo naprawdę już nowożytne. W kolejnych księgach pisarz mówi: „O obyczajach”, „O prawach”, „O
wojnie”, „O kościele”, „O szkole”. Modrzewski zdając sobie sprawę z tego, że osiągnięcie reform
państwowych w szesnastowiecznej Polsce było możliwe jedynie poprzez króla i szlachtę, tym właśnie
zadedykował swoje dzieło. Autor wykazał tu elitom rządzącym konieczność reform, a zarazem sposób ich
przeprowadzenia. Modrzewski w swoim dziele występuje przeciw przywilejom rodowym wynikającym z
pochodzenia szlacheckiego – szczególnie przy obsadzaniu wysokich stanowisk państwowych.
Decydującym momentem powinna tu być przydatność samej osoby do zajmowania danego stanowiska,
jej mądrość, wiedza i uczciwość. Najbardziej gwałtownie występował przeciw nierówności prawa karnego.
Żądanie zrównania wszystkich obywateli wobec prawa przewija się wielokrotnie przez cały traktat. W
dwóch ostatnich księgach Modrzewski domagał się zarówno pewnych zmian wewnątrz kościoła, jak i
uregulowania wzajemnego stosunku kościoła i pąństwa w celu całkowitego uniezależnienia od papieża i
jego legatów, reprezentujących interesy obce, często wręcz sprzeczne z interesami Polski.
- Konwencja Konstytucyjna Stanów Zjednoczonych (28.05 – 17.09.1787) – prototyp konstytuanty, której
wynikiem prac jest obowiązująca konstytucja USA.
- Carl von Clausewitz (1780 – 1831) – „O wojnie” – Pokazał on wojnę jako wielką sferę działania społeczne
i polityczne, którą od innych form działalności ludzkiej odróżnia legitymizowanie używania zamierzonej
przemocy do osiągania celów politycznych. Podstawą teorii Clausewitza były wzajemne relacje między
niewymiernymi czynnikami moralnymi (psychologią ludzką) a przeliczalnymi czynnikami fizycznymi w
wojnie. Siły moralne uważał Clausewitz za jeden z najważniejszych, nie podlegających logicznej kalkulacji
czynników wojny. Naturę wojny determinuje polityka, toteż okoliczności polityczne kształtują (lub
powinny kształtować) jej strategię. Clausewitz sformułował sławną myśl, najczęściej cytowaną z całego
dzieła: „wojna nie jest niczym innym, jak dalszym ciągiem polityki przy użyciu innych środków”. Z
charakteru wojny jako narzędzia działania polityczne, w ujęciu Clausewitza wynikają cele wojny:
zmuszenie przeciwnika do wykonania naszej woli, a nie (jak wielokrotnie podkreślał) zniszczenie jego armii
lub zasobów. Z tego charakteru wojny wywodził jej cele: polityczne i militarny. Pierwszy osiąga się przez
rozwiązania polityczne i jest nim zmuszenie przeciwnika do wykonania naszej woli; w wojnie osiąga się go
przez realizację celu militarnego przez armię; ale przy realizacji militarnych celów wojny nie można tracić
z pola widzenia jej zasadniczego celu polityczne, dlatego działania militarne, a zwł. strategia i jej realizacja,
powinny znajdować się pod kontrolą kierownictwa politycznego. Doktryna strategiczna Clausewitza
najczęściej była odczytywana jednostronnie, zwłaszcza przez niemieckich autorów doktryn woj. okresu
wilhelmińskiego i nazistowskiego; eksponowano koncepcję „absolutnej wojny” i zasadę silnego,
krótkotrwałego skupionego uderzenia jako najskuteczniejszego sposobu realizacji jej militarnego celu. W
przedstawianiu jego poglądów pomijano zwykle strategię aktywnej obrony (do której przywiązywał wielką
wagę) oraz doktryny „wojny ograniczonej” i „wojny minimalnej”.
3. Wymienić i scharakteryzować podstawowe uwarunkowania bezpieczeństwa państwa. (T-2)
Przez uwarunkowania bezpieczeństwa narodowego Polski można rozumieć względnie stałe czynniki
mające podstawowy bądź istotny wpływ na charakter polskiego bezpieczeństwa narodowego. Wynikają
one z natury świata i życia społecznego, miejsca Polski na Ziemi, historii i tradycji, charakteru
współczesnych zagrożeń oraz aktualnego stanu polskiej państwowości, a także stanu organizacji
bezpieczeństwa międzynarodowego. Zmienność, nieprzewidywalność i zaskoczenie (cyt. Beaufre’a)
stanowią podstawowe uwarunkowania bezpieczeństwa wynikające z natury świata, jego przyrody i z
kolei życia społecznego, w których ciągły ruch, będący fundamentalnym atrybutem świata powoduje
nieuchronne zmiany, niemożliwe do „przewidzenia”. W odniesieniu do bezpieczeństwa Polski, wpływ
warunków – atrybutów zmienności, nieprzewidywalności i zaskoczenia można sprowadzić do trzech
podstawowych hipotez:

konieczność traktowania bezpieczeństwa narodowego jako dynamicznego procesu
podlegającego nieustannym zmianom, w którym to procesie „poleganie na laurach” prowadzi
nieuchronni do tragedii.
 konieczność traktowania wszelkich hipotez, przepowiedni i proroctw oznajmujących status quo
lub odnoszących się do przyszłości nie tylko za prawidłowe, nieodpowiedzialne, ale groźne dla
bezpieczeństwa Polski, gdyż rozbrajają społeczeństwo od troski i wysiłku nad tworzeniem
najważniejszej potrzeby i wartości, jaką jest bezpieczeństwo.
 konieczność jego kreacji , tworzenia, a nie reagowania post fatum na zaistniałe zagrożenia.
(należy budować struktury bezpieczeństwa, bo dzisiaj jesteśmy odpowiedzialni za to, co będzie za
parę lat)
4.
Geostrategiczne a geograficzne uwarunkowania bezpieczeństwa państwa. Omówić (opisać) na
przykładzie Polski. (T-2)
O ile geostrategiczne położenie Polski kształtuje zewnętrzne uwarunkowania bezpieczeństwa
narodowego, to uwarunkowania geograficzne – najogólniej rozumiane jako fizyczne, przestrzenne i
społeczno-gospodarcze właściwości Polski – kształtują wewnętrzne uwarunkowania naszego
bezpieczeństwa.
Uwarunkowania geostrategiczne Polski:
1) Główna cecha geostrategiczna – położenie Polski między dwoma mocarstwami: Niemcami i Rosją.
Dysponują ok. 20-krotną przewaga potencjału militarnego, 6-krotną przewagą potencjału
ludnościowego
2) Presja przed ekspansją ze strony Rosji i Niemiec
3) Połączenie sił obydwu mocarstw stanowi zagrożenie i zapowiada likwidacje polskiej
państwowości
4) Mały kraj – więc należy budować silne państwo, umacniać je wobec potęg
5) Silny system wojskowy na terenie całego kraju (Obronny System Wojskowy WO+OT=>
fundament BN!)
6) Jesteśmy członkami NATO – brak potencjalnego zagrożenia ze strony Niemiec
7) Ukraina - wsparcie jej suwerenności chroni Polskę przed imperialistycznymi dążeniami Rosji
(bezp. Polski i Europy)
8) USA – poparcie rządu i społeczeństwa USA, ważny strategicznie sojusznik dla bezp.
Uwarunkowania geograficzne Polski:
1) Państwo ma kształt zbliżony do koła – jest to korzystne dla obrony i zarządzania państwem
2) Granice wschodnia i zachodnia i północno- wschodnia są otwarte – stanowią główny przedmiot
obrony, kontroli ruchu osób i towarów, jedno ze wspólnych wyzwań obrony dla NATO i UE
3) Liczba ludności – niski wskaźnik dzietności wskazuje zagrożenie dla bytu narodowego (mniej
mężczyzn zmniejsza potencjał wojskowy)
4) Duża odsetek młodzieży – szansa dla budowy bezpieczeństwa
5) Odra i Wisła – ogromne zagrożenie powodziowe; stare obwałowania nie chronią nas przed
powodzią; zabudowane poldery; brak zbiorników retencyjnych
6) Infrastruktura drogowa – fatalny stan, mała gęstość
7) Rolnictwo – dobrze się rozwija, korzystny klimat i warunki terenowe; bezpieczeństwo
żywnościowe
8) Źródła energii – powoli się wyczerpują; potrzebne działania w obrębie UE i NATO o dostarczanie
ropy naftowej i gazu ziemnego
9) Lasy – walor obronny
5.
Rola i znaczenie doświadczeń historycznych i tradycji dla bezpieczeństwa państwa. Przedstawić na
przykładzie Polski i innych państw. (T-2)
Wpływ doświadczeń historycznych i tradycji dla bezpieczeństwa narodowego:
- tradycje obronne Polski (wojny, bitwy, powstania) stanowią podstawowy składnik wartości i tożsamości
narodowej,
- zaniechanie powszechnej obrony narodowej doprowadziło nie tylko do bezbronności, a w konsekwencji
do rozbiorów, ale również było głównym źródłem klęsk wojskowych powstań z powodu braku kadr
dowódczych oraz braku powszechnego wyszkolenia wojskowego społeczeństwa,
- powstania narodowe były wielkim, racjonalnymi dokonaniami patriotycznej części narodu dla
odwrócenia skutków anarchii i odzyskania wolności,
- współczesna Polska w tworzeniu bezpieczeństwa narodowego musi oprzeć się i wykorzystać wspaniałe
doświadczenia potęgi Polski klasycznej, której bezpieczeństwo zapewniające rozkwit gospodarczy,
kulturalny i naukowy opierało się na doskonale zorganizowanej powszechnej obronie narodowej,
- największe zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego Polski w XXI wieku stanowi odwrócenie się
Polaków od troski o własne państwo, prowadzące do anarchii i bezbronności, czego doświadczyliśmy w
XVII i XVIII wieku,
- własne zdolności obronne, a nie tylko sojusze czy gwarancje innych państw, przede wszystkim muszą
stanowić podstawę tworzenia skutecznego i trwałego bezpieczeństwa narodowego Polski w XXI wieku,
- powszechna służba wojskowa obywateli stanowiła i stanowi, obok kultury, najważniejszy czynnik
narodowo- i państwowotwórczy, a zarazem główne i niezastąpione źródło tworzenia siły obronnej jako
podstawy bezpieczeństwa narodowego,
- zawczasu przygotowana zdolność do prowadzenia działań nieregularnych w masowej skali (tradycyjne
terminy: wojna podjazdowa, szarpana, urywcza) stanowiła i stanowi dla Polski podstawową i skuteczną
formę walki zbrojnej w obronie Polski,
- tradycyjne pospolite ruszenie, którego współczesne formy organizacyjne to Armia Krajowa i obecnie
obronna terytorialna, to właściwa i konieczna dla skutecznej obrony Polski forma powszechnej organizacji
wojskowej, która wspólnie z elitarnymi wojskami operacyjnymi tworzy siłę obronną Polski.
6.
Wyjaśnić (opisać) współzależność pojęć: bezpieczeństwo narodowe a bezpieczeństwo
międzynarodowe. (T-3)
Bezpieczeństwo międzynarodowe
- bezpieczeństwo pewnej grupy państw, które są podmiotami stosunków międzynarodowych
- stan, w którym państwa uznają brak występowania groźby ataku militarnego, presji politycznej, nacisku
gospodarczego uniemożliwiającego rozwój (def. Autorów raportu ONZ)
- zespół warunków, norm i mechanizmów międzynarodowych, które zapewniają każdemu państwu
pewność istnienia, przetrwania i swobód
BRAK OBIEKTYWNIE ISTNIEJĄCYCH ZAGROŻEŃ I SUBIEKTYWNYCH OBAW ORAZ ZGODNE DĄŻENIE I
DZIAŁANIE SPOŁECZNOŚCI MIĘDZYNARODOWEJ NA RZECZ OKREŚLONYCH WARTOŚCI PAŃSTWOWYCH I
POZAPAŃSTWOWYCH (SPOŁECZNYCH) ZA POMOCĄ NORM, INSTYTUCJI I INSTRUMENTÓW
ZAPEWNIAJĄCYCH POKOJOWE ROZSTRZYGANIE SPORÓW ORAZ TWORZENIE GOSPODARCZYCH,
SPOŁECZNYCH, EKOLOGICZNYCH I INNYCH PRZESŁANEK DYNAMICZNEJ STABILNOSCI I ELIMINOWANIA
ZAGROŻEŃ
Termin bezpieczeństwo międzynarodowe odnosi się do podmiotowych potrzeb oraz interesów państwa
(pewność, że nie będzie zaatakowane lub, że w przypadku ataku otrzyma natychmiastową i skuteczną
pomoc) i można by było tutaj uznać je za formę bezpieczeństwa narodowego. Istota bezpieczeństwa
międzynarodowego została jednak sprowadzona do polityczno – wojskowych gwarancji dla państwa,
które sprawiają, że nie stanie się ono obiektem napaści zbrojnej oraz, że w wypadku takiej agresji otrzyma
pomoc ze strony innych państw.
Podsumowując: termin bezpieczeństwo międzynarodowe wyraża szerszą treść niż bezpieczeństwo
narodowe, bo służy do określania nie tylko zewnętrznych aspektów bezpieczeństwa pojedynczych
państw, ale przede wszystkim do opisywania pewności przetrwania i funkcjonowania systemu
międzynarodowego. (źródło: Ryszard Zięba)
Bezpieczeństwo narodowe
- stan uzyskany w rezultacie odpowiednio zorganizowanej obrony i ochrony przed wszelkimi zagrożeniami
militarnymi i niemilitarnymi, tak zewnętrznymi jak i wewnętrznymi, przy użyciu sił i środków pochodzących
z różnych dziedzin działalności państwa. poziom zagrożeń poprzez posiadane zdolności obronne, nie budzi
lęku, obaw o zachowanie uznanych wartości.
Współzależność miedzy tymi bezpieczeństwami. Bez bezpieczeństwa międzynarodowego nie ma
bezpieczeństwa narodowego, a bez bezpieczeństwa narodowego nie ma bezpieczeństwa
międzynarodowego.
Główne zasady współzależności międzynarodowej w dziedzinie bezpieczeństwa:
- ewolucja źródeł oraz charakteru wyzwań dla państw i zagrożeń dla ich bezpieczeństwa,
- ewolucja postrzegania funkcjonujących wyzwań i zagrożeń,
- ewolucja środków dostępnych dla polityki bezpieczeństwa,
- zmienność koncepcji oraz prowadzonej polityki bezpieczeństwa,
- ewolucja metod i sposobów prowadzenia polityki bezpieczeństwa adekwatnie do zmieniających się
wyzwań i zagrożeń,
- zmiana struktury środowiska.
7.
Omówić (opisać) główne elementy ewolucji zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego na
przełomie XX/XXI wieku. (T-3)
 Wpływ rewolucji naukowo – technicznej - co za tym idzie – konstruuje się coraz bardziej
nowatorskie i niszczycielskie rodzaje broni; większa dynamika wyzwań i zagrożeń wynikających
z rewolucji
 Istniejąca destabilizacja polityczna na obszarze byłych państw ZSRR
 Nadal istnieją zagrożenia militarne (broń nuklearna)
 Więcej jest zagrożeń niemilitarnych o charakterze globalnym:
 Zagrożenia, jakie człowiek stwarza dla środowiska naturalnego
 Pogłębiające się dysproporcje rozwojowe między bogatą Północą a biednym Południem
 Problem głodu w krajach Trzeciego Świata, przeludnienia
 Wyczerpujące się zasoby naturalne, których pokłady będą przyczyną sporów
 Niedemokratyczne reżimy polityczne
Istota ewolucji zagrożeń bezpieczeństwa międzynarodowego na przełomie XX/XXI wieku opiera się
przede wszystkim na funkcjonowaniu w obecnych warunkach środowiska GLOBINFO, czyli środowiska
zglobalizowanego i uinformacyjnionego. Genezy tej ewolucji należy doszukiwać się w rozpadzie
symetrycznego świata dwubiegunowego i erupcji asymetrycznych relacji bezpieczeństwa nuklearnego i
konwencjonalnego. Główne czynniki wywierające wpływ na środowisko międzynarodowe to procesy
globalizacji oraz asymetryczny charakter zagrożeń dla bezpieczeństwa i stabilności państw. Zagrożenia
asymetryczne, w tym szczególnie międzynarodowy terroryzm, wymagają niejednokrotnie podejmowania
działań o zasięgu globalnym. Potrzebę tą determinują także takie zagrożenia i wyzwania, jak proliferacja
broni masowego rażenia, kryzysy i konflikty zbrojne oraz katastrofy humanitarne. Obecnie wspólnota
międzynarodowa coraz rzadziej doświadcza tradycyjnych zagrożeń. Współczesne zagrożenia mają naturę
niepodmiotową (w sensie prawnym), a ich nośnikiem są organizmy pozapaństwowe, takie jak
międzynarodowe ugrupowania terrorystyczne czy międzynarodowe grupy przestępcze. Granice w coraz
mniejszym stopniu stanowią dziś barierę ochronną podmiotów państwowych.
8.
Wyjaśnić (opisać), na czym polega tradycyjne, a na czym współczesne rozumienie polityki
bezpieczeństwa. (T-4)
Dawniej pojęcie polityki bezpieczeństwa opierało się jedynie na płaszczyźnie wojskowo – politycznej i
tylko na tych obszarach się skupiano i tylko na utrzymaniu w nich pozycji dominującej, lub dostatecznie
nie zagrożonej skupiało się państwo. Bezpieczeństwo rozumiane było, jako wolność przed zagrożeniami
zewnętrznymi. Polityka bezpieczeństwa skupiona była przede wszystkim na „militarnej lub obronnej
przewadze nad jakimkolwiek obcym państwem lub grupą państw; korzystnych wzajemnych relacjach
zagranicznych; stanem obrony dającym możliwość stawienia oporu wrogim i destrukcyjnym działaniom
zewnętrznym, jak i wewnętrznym, jawnym lub skrytym”. Współczesne rozumienie polityki
bezpieczeństwa opiera się na wszelkich ww. elementach, a do tego obejmuje także płaszczyzny:
ekonomiczną, naukowo – techniczną, ideologiczną, kulturową, społeczną i ekologiczną. Współcześnie
polityka bezpieczeństwa oprócz stworzenia warunków przetrwania zajmuje się tworzeniem warunków
pomyślności narodu, oraz zapewnieniem swobód rozwojowych, stanowi to wyraz postępu rozwoju
cywilizacyjnego narodów oraz dążenia do życia w dobrobycie.
9.
Omówić (opisać), co rozumie się pod pojęciami: wartości i potrzeby w polityce bezpieczeństwa
państwa. (T-5)
Wartości i potrzeby w polityce bezpieczeństwa państwa kumulują się wokół potrzeb warunkujących życie
i rozwój jednostki. Taką wartością, a zarazem potrzebą, jest konieczność poczucia bezpieczeństwa (brak
zagrożeń dla zdrowia i życia). Potrzeby obrony, a z tego wynika, konieczność posiadania narzędzi, by
realizować tą potrzebę, w aspekcie obrony państwa. Takie narzędzia to np. wojsko. Wartości to
przykładowo według V. Havla to przede wszystkim godność jednostki (godność osobista) „obrona
państwa oznacz obroną ludzkiej godności każdego z nas”.
Przez potrzeby w zakresie BN można rozumieć: powszechne uświadomienie i konieczne dążenia do
przygotowania państwa w wszystkich szczeblach i w wszystkich dziedzinach jego organizacji dla ciągłej
i skutecznej ochrony i obrony interesów i wartości narodowych, przed zagrożeniami militarnymi i nie
militarnymi w warunkach niepewności i postępu – zapewniające przetrwanie narodu i jego wartości.
10. Omówić (opisać), co rozumie się pod pojęciami: interesy i cele w dziedzinie bezpieczeństwa
państwa. (T-6)
Interesy danego podmiotu (społeczności międzynarodowej, narodu, grupy, osoby itp.) – to wyraz jego
tożsamości, wyznawanych wartości, historycznego dorobku, tradycji, bieżących potrzeb oraz dążeń i
aspiracji przyszłościowych. Interesy zależą od cywilizacji – inne są interesy, gdyż wyznawany jest inny
system wartości. Np. cywilizacja zachodnia: interesem jest poczucie bezpieczeństwa a aspekcie
bezpieczeństwa globalnego; interesy globalne z punktu widzenia ekonomicznego są wartościami dającymi
rozwój
Cele strategiczne w dziedzinie bezpieczeństwa - to zoperacjonalizowane interesy i misje określone
stosownie do danych warunków, ujęte w określonym czasie i miejscu, z uwzględnieniem zewnętrznych
i wewnętrznych potrzeb i możliwości.
Cele operacyjne – elementy celu strategicznego, dotyczą konkretnego działania.
Podział według kryteriów:
· podmiotowego: narodowe, systemowe, ogólnoludzkie;
· przedmiotowego: polityczne, ekonomiczne, społeczne, kulturowe, religijne, biofizyczno-ekologiczne,
inne;
· funkcjonalnego: komplementarne, paralelne, wyizolowane, zbieżne, kolidujące, konfliktowe, sprzeczne,
inne.
· ważności: żywotne, ważne, pozostałe.
Cele polityczne w dziedzinie bezpieczeństwa konstruuj...
Plik z chomika:
InsMona
Inne pliki z tego folderu:
zarządzanie i przywództwo (do kolokwium).docx (744 KB)
 policja w II RP.docx (17 KB)
 Pytania egzaminacyjne - Podstawy bezp. państwa.doc (147 KB)
Zadania gminy, powiatu, wojew. i org. centralnych w zarządzaniu bezp.docx (33 KB)
 filozofia bezpieczeństwa - notatka do egzaminu.doc (189 KB)


Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
SYLABUSY