Sylabusy Podstawowe i Kierunkowe

Nazwa modułu/ przedmiotu
Lektorat języka obcego
Przedmioty do wyboru:
Lektorat języka angielskiego, niemieckiego, rosyjskiego
JOB
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna
(podwójny dyplom)
n
1,2,3,4
SPS
forma studiów
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
pracownicy SPNJO
Formy zajęć
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
120
180
120
30
10
ćwiczenia
Przygotowanie do zajęć
Przygotowanie do kolokwiów, zaliczeń, egzaminu
Przygotowanie prezentacji multimedialnych
Czytanie fachowej literatury
Razem
120
20
180
Liczba punktów ECTS
12
12
Metody dydaktyczne:
gry symulacyjne / praca w grupach, praca w laboratorium komputerowym i inne.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne : zdana matura
Wymagania wstępne: wiedza i umiejętności językowe z zakresu szkoły średniej (zalecany poziom średnio zaawansowany
niższy)
Cele przedmiotu
Student kończący lektorat powinien znać język obcy w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla
studiowanego kierunku studiów na poziomie biegłości średnio zaawansowanym wyższym Europejskiego Systemu Opisu
Kształcenia Językowego Rady Europy.
Absolwent lektoratu powinien być przygotowany do komunikowania się w języku obcym także w środowisku zawodowym.
Student po zakończeniu nauki na lektoracie powinien znać język obcy w stopniu umożliwiającym samodzielne czytanie
nieskomplikowanych tekstów fachowych z zakresu pedagogiki.
Student powinien posiadać umiejętność ustawicznego kształcenia i samokształcenia w języku obcym.
Uwaga! Zaleca się studentom, którzy nie spełniają kryterium początkowego (biegłość językowa na poziomie średnio
zaawansowanym niższym) rozwijanie kompetencji językowych na dodatkowych (równoległych do zajęć lektoratu) płatnych
kursach językowych dla studentów, organizowanych przez Studium PNJO lub innych, celem uzyskania końcowej biegłości
językowej na poziomie średnio zaawansowanym wyższym.
Treści programowe
 materiały dydaktyczne do nauki języka wskazanego przez wykładowcę;
 analiza nieskomplikowanych obcojęzycznych tekstów fachowych z zakresu pedagogiki wskazanych przez wykładowcę;
 praca z materiałem audiowizualnym w języku obcym;
 przyswajanie podstawowego słownictwa specjalistycznego z zakresu pedagogiki;
 tematyczne projekty językowe wykorzystujące inwencję i kreatywność studentów (prezentacje multimedialne);
 wyszukiwanie w zasobach internetowych materiałów związanych z tematem pracy licencjackiej
 tworzenie angielsko/niemiecko-polskiego słownika pojęć specjalistycznych
 udział w projekcji filmu obcojęzycznego
 korzystanie z materiałów interaktywnych, w tym portali specjalistycznych (praca w laboratorium komputerowym)
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
Wiedza
oceny/wymagania egzaminacyjne
W_01
A. Sposób zaliczenia
Obowiązuje zaliczenie z oceną po każdym semestrze nauki oraz egzamin
zna podstawową terminologię w języku obcym
umożliwiającą komunikację w środowisku zawodowym. po IV semestrze nauki.
B. Formy i kryteria zaliczenia
Umiejętności
Egzamin pisemny/ustny,
U_01
kolokwia pisemne i ustne,
posiada umiejętność przygotowania typowych prac
projekt/prezentacja multimedialna.
pisemnych w języku obcym w zakresie dziedzin nauki i
dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego
Pozytywne zaliczenie testów kontrolnych i egzaminu,
przygotowanie do zajęć,
kierunku studiów.
systematyczna praca i aktywny udział w zajęciach,
U_02
przygotowanie i pozytywne zaliczenie projektów/prezentacji,
ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i
obecność na ćwiczeniach,
dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego
rozwijanie samokształcenia w języku obcym.
kierunku studiów, zgodne z wymaganiami określonymi
dla poziomu średnio zaawansowanego wyższego
Ocena końcowa semestralna z ćwiczeń liczona jest według
Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego. następującego wzoru:
OKS= (K1 x 0,25) +(K2 x 0,25) +(K3 x 0,25) + (P x 0,25)
Kompetencje społeczne
K_01
ma świadomość konieczności samokształcenia w języku Ocena końcowa z przedmiotu / modułu liczona jest średnią ważoną
według następującego wzoru:
obcym.
OKM ={[(OKS1 x 3) +( OKS2 x 3) +( OKS3 x 3) + (OKS4 x 3) ] :12} x 0,8+
(OE x 0,2)
Skala ocen
dla
Wykładów/
sposób
sprawdzenia
efektów
kształcenia
Efekt
kształcenia
Kod
Suma
Ocena
semestralna
Ocena
końcowa
Kolokwium
K
Projekt
Prezentacja
K_W01
K_U06
K_U07
K_K01
Egzamin
75%
25%
P
E
OKM ={[(OKS1 x
3) +( OKS2 x 3)
+( OKS3 x 3) +
(OKS4 x 3) ] :12}
x 0,8
x
K - kolokwium
P- praca pisemna lub prezentacja
OKS – ocena końcowa semestralna
OE – ocena z egzaminu
OKM - ocena końcowa z przedmiotu/modułu językowego
Zasady przeliczania ocen:
3,0 – 3,24 – dostateczny
3,25 – 3,74 – dostateczny plus
3,75 – 4,24 – dobry
4,25 – 4,74 – dobry plus
0,2
4,75 – 5,00 – bardzo dobry
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01
U_01
K_U06
U_03
K_U07
H1A_W02
H1A_W03
H1A_U06
H1A_U01
H1A_U11
H1A_U12
H1A_U07
K_01
K_K01
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
1. Materiały dydaktyczne do nauki języka obcego wybrane przez wykładowcę.
2. Podręcznik do nauki gramatyki języka obcego wskazany przez wykładowcę.
3. Interaktywne materiały dydaktyczne wybranego przez wykładowcę.
B. Literatura uzupełniająca
1.Materiały dodatkowe wybrane przez prowadzącego zajęcia.
2. Słowniki angielsko/niemiecko-polskie i polsko-angielsko/niemieckie.
3. Słowniki interaktywne.
Kontakt
[email protected]
H1A_K01
H1A_K04
S1A_K02
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Metodologia badań pedagogicznych
MBP
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
3
SPS
stacjonarna
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Sławomir Pasikowski
Formy zajęć
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
45
15
20
10
Ćwiczenia
Przygotowanie się do ćwiczeń (analiza literatury)
Przygotowanie projektu badawczego (P 1)
Przygotowanie się do kolokwium (K1)
Razem:
30
45
Liczba punktów ECTS
3
3
Metody dydaktyczne: analiza tekstów z dyskusją, metoda projektów (projekt badawczy), dyskusja /rozwiązywanie zadań
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Logika
Wymagania wstępne: umiejętność krytycznej analizy teksów
Cele przedmiotu
Zdobycie ogólnej orientacji w zakresie podstawowych rozwiązań metodologicznych w pedagogice oraz podstawowych
umiejętności projektowania i oceny badań empirycznych.
Treści programowe
Ćwiczenia:
1. Cele badań, modele poznania naukowego (w tym modele wnioskowań i wyjaśnień naukowych), struktura procesu badawczego
w perspektywie podstawowych paradygmatów badań, typy i schematy badań.
2.Formułowanie problemów i hipotez badawczych w badaniach naukowych
3.Konceptualizacja, operacjonalizacja i pomiar (zmienne, wskaźniki, poziomy pomiaru zmiennych, zagadnienie trafności i
rzetelności pomiaru)
4.Próba badawcza (probabilistyczne i nieprobabilistyczne typy doboru, techniki doboru próby, wyznaczanie niezbędnej wielkości
próby)
5.Gromadzenie i analiza danych ilościowych (metody zbierania danych; modele sprawdzania hipotez statystycznych:
eksperymentalny, korelacyjny, ex post facto; statystyka opisowa: rozkład zmiennej, miary położenia, miary rozproszenia, miary
współzmienności; wnioskowanie statystyczne: hipotezy statystyczne, błędy we wnioskowaniu statystycznym [I i II rodzaju],
istotność statystyczna, przedział i poziomu ufności, warunki stosowania testów parametrycznych i nieparametrycznych)
6.Gromadzenie i analiza danych jakościowych (metody zbierania danych; kołowy model badawczy; redukcja (kodowanie),
reprezentacja i weryfikacja danych; dobór teoretyczny; indukcja analityczna; triangulacja; trafność i rzetelność w procesie badań
jakościowych)
7. Zagadnienie trafności zewnętrznej i wewnętrznej badań.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
A. Sposób zaliczenia
W_01 Rozróżnia główne paradygmaty badań społecznych oraz
Zaliczenie z oceną
orientuje się w zakresie podstawowych metod i strategii
B. Formy i kryteria zaliczenia
gromadzenia i analizowania danych stosowanych w obrębie danego Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Ocena
paradygmatu
końcowa wyliczana jest wg tabeli nr 1.
W_02 Rozpoznaje zasadniczą terminologię z zakresu metodologii
badań pedagogicznych;
W_03 Opisuje zasady, w tym normy etyczne, obowiązujące podczas
projektowania i prowadzenia badań oraz podczas prezentacji
wyników badań;
Umiejętności
U_01 Formułować problem badawczy oraz zaprojektować badanie
zgodnie z obowiązującymi standardami przyjętymi w ramach
danego paradygmatu;
U_02 Interpretować raporty z badań, tzn. rozumie zawarte w nich
informacje oraz jest w stanie ocenić jakość prezentowanych
procedur, metod, narzędzi, analiz i rezultatów;
U_03 Określa przydatność rozwiązań metodologicznych w
kontekście konkretnych problemów społecznych;
Kompetencje społeczne
K_01 Przejawia świadomość odpowiedzialności moralnej związanej
z projektowaniem i prowadzeniem badań oraz publikacją
uzyskiwanych rezultatów;
K_02 Docenia znaczenie badań empirycznych dla kształtowania
warunków życia społecznego i kondycji człowieka.
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Kolokwium
Projekt
badawczy
Ef.
kształ.
Kod
Suma
Ocena końcowa
W_01,
W_02,
W_03,
K_01
U_01,
U_02,
U_03
K1
55%
P1
45%
Końcową oceną modułu jest średnia ważona ocen
otrzymanych za ćwiczenia, dla których wagami są
przypisane im liczby punktów ECTS.
Ćwiczenia – 1,0
Ocena końcowa jest składową 55 % oceny za kolokwium
i 45 % za projekt badawczy
OM = (Oćw x 0,55) + (OĆw x 0,45)
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
OM - ocena za moduł
Ok = (PćW x Oćw) / ΣP
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu
jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W12 K_W02
S1A_W06 H1A_W05, H1A_W03,
W_02
K_W12, K_W01
S1A_W06, H1A_W02, H1A_W03
W_03
K_W12
S1A_W06
U_01
K_U05, K_U01
U_02
U_03
K_01
K_02
K_U05, K_U01, K_U07
H1A_U02, H1A_U04, S1A_U01, S1A_U02,
S1A_U01, S1A_U08
H1A_U02, H1A_U04, S1A_U01, S1A_U02,
S1A_U01, S1A_U08+, H1A_U07
K_U05
H1A_U02, H1A_U04, S1A_U01, S1A_U02,
K_K06
S1A_K04, H1A_K04,
K_K06, K_K02
S1A_K04, H1A_K04, S1A_K04, H1A_K04
Wykaz literatury:
Literatura podstawowa
Babbie E. (2008). Podstawy badań społecznych. Warszawa: PWN.
Pilch, J., Bauman, T. (2001). Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe i jakościowe. Warszawa: Żak.
Rubacha K. (2008). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Literatura uzupełniająca
Brzeziński, J. (2000). Badania eksperymentalne w psychologii i pedagogice. Warszawa: Scholar.
Brzeziński, J. (1999). Metodologia badań psychologicznych. Warszawa: PWN.
Brzeziński, J. (red.) (2006). Metodologia badań psychologicznych. Wybór tekstów. Warszawa: PWN.
Denzin, N.K., Lincoln, Y.S. (2009). Metody badań jakościowych. Tom 1,2. Warszawa PWN.
Ferguson, G., Takane, Y. (2003). Analiza statystyczna w psychologii i pedagogice. Warszawa: PWN.
Flick, U. (2011). Jakość w badaniach jakościowych. Warszawa: PWN.
Flick, U. (2011). Projektowanie badania jakościowego. Warszawa: PWN.
Francuz P., Mackiewicz R. (2007). Liczby nie wiedzą skąd pochodzą. Przewodnik po metodologii i statystyce. Lublin: KUL.
Gibbs, G. (2011). Analizowanie danych jakościowych. Warszawa: PWN.
Grobler, A. (2006). Metodologia nauk. Kraków: Znak.
Konarzewski, K. (2000). Jak uprawiać badania oświatowe? Warszawa: WSiP.
Nachmias C. F., Nachmias D. (2001). Metody badawcze w naukach społecznych. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
Nowak, S. (2007). Metodologia badań społecznych. Warszawa: PWN.
Oppenheim, A.N. (2004). Kwestionariusze, wywiady, pomiary postaw. Poznań: Zysk i S-ka.
Palka, S. (2006). Metodologia. Badania. Praktyka pedagogiczna. Gdańsk: GWP.
Silverman, D. (2007). Interpretacja danych jakościowych. Warszawa: PWN.
Silverman, D. (2008). Prowadzenie badań jakościowych. Warszawa: PWN.
Wieczorkowska, G., Wierzbiński, J. (2011). Statystyka. Od teorii do praktyki. Warszawa: Scholar.
Zaczyński, W. (1997). Praca badawcza nauczyciela. Warszawa: WSiP.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Seminarium dyplomowe
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytutu Pedagogiki i Pracy Socjalnej,
Kod ECTS
SEM
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
4,5,6
SPS
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Pracownicy Instytutu Pedagogiki i Pracy Socjalnej,
Formy zajęć
seminarium
Semestr IV:
Analiza literatury
Dyskusja nad problematyką badań
Opracowanie podstaw metodologicznych
Semestr V:
Analiza literatury
Przeprowadzenie badań
Analiza materiału badawczego
Semestr VI:
Analiza literatury
Przygotowanie ostatecznej wersji pracy dyplomowej
Przygotowanie do egzaminu dyplomowego
Razem:
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
100
315
30
90
30
30
30
40
135
30
100
Liczba punktów ECTS
50
50
35
90
30
30
30
315
15
4
7
4
15
Metody dydaktyczne
Analiza tekstów z dyskusją, dyskusja, praca grupowa, projekt badawczy
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymogi formalne: metodologia badań pedagogicznych, wprowadzenie do pedagogiki, psychologia ogólna, socjologia ogólna
Wymagania wstępne: umiejętność przygotowania wystąpień ustnych i prac pisemnych w języku polskim, wiedza ogólnohumanistyczna oraz ogólnospołeczna,
Cele przedmiotu
Przygotowanie koncepcji badań,
Napisanie pracy dyplomowej
Przygotowanie do egzaminu dyplomowego
Treści programowe
Wprowadzenie do problematyki seminarium, prezentacje indywidualne uczestników.
Propozycje potencjalnych tematów prac dyplomowych.
Zasady pisania pracy dyplomowej; wymiar etyczny pracy naukowej.
Omówienie struktury pracy dyplomowej, z podziałem na części - teoretyczną, metodologiczną i empiryczną.
Zasady zbierania i doboru literatury i źródeł.
Merytoryczna analiza literatury przedmiotu.
Przygotowanie koncepcji pracy dyplomowej (plan pracy, założenia metodologiczne).
Przygotowanie planu, organizacja i przebieg badań.
Porządkowanie i analiza zebranych materiałów wg założęń metodologicznych.
Interpretacja uzyskanych wyników badań.
Pisanie części empirycznej pracy zgodnie z przyjętym planem - organizacja procesu pisania.
Redakcja pracy - korekta, układ edytorski, styl.
Merytoryczna i formalna analiza autoreferatów.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 Student zna literaturę i dotychczasowy stan badań w wybranym
obszarze badań.
W_02 Student wyjaśnia zależności między badanymi zjawiskami.
Umiejętności
U_01 Student planuje i przeprowadza proces badawczy.
U_02 Student szuka i adekwatnie dobiera literaturę oraz dokonuje jej
krytycznej analizy.
U_03 Student analizuje i interpretuje materiał badawczy.
U_04 Student precyzyjnie i spójnie wypowiada się na temat wybranego
obszaru badań.
Kompetencje społeczne
K_01 Student samodzielnie i kreatywnie rozwiązuje problemy badawcze oraz
ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności.
K_02 Student przestrzega zasad etyki w procesie badawczym.
K_03 Student pracuje w grupie nad rozwiązaniem problemów badawczych.
A. Sposób zaliczenia
Egzamin rozumiany jako obrona pracy
magisterskiej.
B. Formy i kryteria zaliczenia
IV semestr :
1. Opracowanie podstaw metodologicznych
badań (W_01, K_01, K_03)
2. Koncepcja pracy dyplomowej (W_01, U_02,
U_03)
Ocena na semestr: średnia dwóch ocen
OM = (Oćw x 0,60) + (Oćw x 0,40)
V semestr:
1. Skonstruowanie narzędzia badawczego
(W_01, U_01, K_02)
2. Analiza wyników badań (W_02, U_02, U_03,
U_04, W_01, K_01, K_02)
Ocena na semestr: 40% oceny za zadanie nr 1 +
60% oceny za zadanie nr 2.
OM = (Oćw x 0,40) + (Oćw x 0,60)
VI semestr:
 Ostateczna wersja pracy(W_01, W_02,
U_04)
 Autoreferat (K_01, W_01, W_02)
Ocena na semestr: 80% oceny za zadanie nr 1,
20% za zadanie nr 2.
OM = (Oćw x 0,80) + (Oćw x 0,20)
Ocena końcowa:
20% oceny IV semestru+ 30% oceny V semestru
+ 50 % oceny VI semestru
OM = (Oćw x 0,20) + (OĆw x 0,30) + (Oćw x
50%)
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
OM - ocena za moduł
Oks = (PćW x Oćw) / ΣP
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
Odniesienie do efektów kształcenia
efektu kształcenia
dla programu
K_W01
W_01
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
H1A_W_01
H1A_W_04
H1A_W_05
U_01
K_W11
K_W012
K_U05
U_02
K_U04
H1A_W_06
H1A_W_07
H1A_U02
H1A_U03
H1A_U04
H1A_U01
U_03
U_04
K_U01
K_U02
K_U06
S1A_U01
S1A_U02
H1A_U06
K_01
K_K01
S1A_K03
K_02
K_K06
K_03
K_K07
S1A_K04
H1A_K04
S1A_K02
W_02
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Bereźnicki F., Prace magisterskie z pedagogiki, Oficyna Wydawnicza, "Impuls", Kraków 2008.
Łobocki M., Metody i techniki badań pedagogicznych, Wyd. 11, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2011.
Pilch T. Bauman T., Zasady badań pedagogicznych: strategie ilościowe i jakościowe, Wydawnictwo Akademickie "Żak",
Warszawa 2001
Rubacha K., Metodologia badań nad pedagogiką, Warszawa 2008
Zaczyński W., Poradnik autora prac seminaryjnych, dyplomowych i magisterskich, Wydawnictwo Akademickie "Żak",
Warszawa 1995.
B. Literatura uzupełniająca
Maszke A.W., Metody i techniki badań pedagogicznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego,
Rzeszów 2008
Palka S., Metodologia, badania, praktyka pedagogiczna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2006.
Rubacha K. (red.), Konceptualizacje przedmiotu badań pedagogiki, Oficyna Wydawnicza "Impuls", Kraków 2008.
Szczęsny W.W., Metodyka badań pedagogicznych i pisania prac dyplomowych, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa
2008
[email protected]
Nazwa modułu/przedmiotu
Wychowanie fizyczne
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Centrum Sportowo-Rehabilitacyjne
kierunek
pedagogika
Kod ECTS
WYF
specjalność
specjalizacja
semestr/y
Pedagogika
wczesnoszkolna
n
I
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
SPS - studia
pierwszego stopnia
forma studiów
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr Robert Bąk, mgr M. Bieńkowska, mgr M. Pasławski, mgr B. Siluk, mgr P. Zduński.
Formy zajęć:
Ćwiczenia
RAZEM
Liczba godzin
Liczba punktów ECTS
N
S
(nauczyciel)
(student)
20
30
50
2
Formy zajęć
ćwiczenia
Metody dydaktyczne
ćwiczenia
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania wstępne - brak przeciwwskazań zdrowotnych do aktywnego uczestnictwa w programowych zajęciach wychowania fizycznego.
W przypadku studenta z ograniczeniami zdrowotnymi (S-OZdr):
1. Student posiadający stałe lub długotrwałe ograniczenia zdrowotne uniemożliwiające aktywny udział w zajęciach ruchowych
(np. orzeczenie o niepełnosprawności w zakresie ruchowym, ciąża) może uzyskać ocenę końcową z przedmiotu poprzez:
a.
zaliczenie w formie pisemnej zagadnień teoretycznych wymaganych przez wykładowcę oraz wykonanie pracy pisemnej
związanej z kulturą fizyczną. Obecność na zajęciach nie jest wówczas wymagalna z wyjątkiem zaliczenia.
lub
b. zaliczenie w formie prowadzącego rozgrzewkę, sędziego sportowego w grupach „specjalizacyjnych” czy zwykłego
„WF”. W tych grupach student zalicza w formie pisemnej zagadnienia teoretyczne wymagane przez wykładowcę.
Student sam dokonuje u wykładowcy wyboru formy zaliczenia (pkt 1a lub pkt 1b lub pkt 2) na pierwszych zajęciach
organizacyjnych, przedkładając jednocześnie dokumentację medyczną uzasadniającą brak możliwości wykonywania zadań
ruchowych na zajęciach wf lub ich ograniczenie.
2. Student posiadający ograniczenia zdrowotne, który chce ćwiczyć w grupie ze studentami bez ograniczeń zdrowotnych, ma do
tego prawo.
3. W przypadku choroby studenta uczęszczającego na zajęcia, ma on obowiązek przedłożenia prowadzącemu zajęcia zwolnienia
lekarskiego w terminie 14 dni od daty wystawienia zwolnienia.
Cel przedmiotu:
Wiedza: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu będzie:
 dostrzegać zależności pomiędzy aktywnością ruchową a poziomem zdrowia.
 znać zasady zachowania bezpieczeństwa na zajęciach ruchowych - pomoc, asekuracja, udzielanie pomocy w razie
wypadku.
 podawać przykłady różnych zestawów ćwiczeń fizycznych kształtujące rozwój poszczególnych grup mięśniowych i
zdolności motorycznych – praca własna studenta w trybie 20(12)N+30(38)S – (forma pisemna lub pokaz)
Umiejętności: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu będzie:
 posługiwać się wybranymi umiejętnościami: indywidualnych form ruchu, z zakresu zespołowych gier sportowych w
stopniu umożliwiającym poprawne ich zademonstrowanie.
 umieć dokonać pomiaru stopnia rozwoju poszczególnych zdolności motorycznych, w szczególności
wytrzymałościowych, z zastosowaniem prostych testów diagnostycznych – praca własna studenta w trybie
20(12)N+30(38)S umieć zastosować wiedzę i umiejętności z zakresu kultury fizycznej w programowaniu własnej
aktywności ruchowej.
 umieć zorganizować zajęcia rekreacyjne lub sportowe i je przeprowadzić. Kompetencje społeczne: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu:
 Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania czynności życia codziennego i dodatkowo zadań
właściwych dla działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów, zwł. z zakresu sprawności oddechowokrążeniowej - test Coopera - praca własna studenta w trybie 20N+30S
 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role,
 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie (uczestniczy w rywalizacji sportowej, stosuje zasady fair play),
 realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa
pracy.
Treści programowe
1. Nauczanie metod kształtowania zdolności motorycznych, w szczególności wytrzymałościowych (formuła treningu
zdrowotnego).
2. Doskonalenie sprawności ogólnej i specjalnej w oparciu o: lekkoatletyczne formy ruchu, gry i zabawy ruchowe, gry
zespołowe i indywidualne formy ruchu.
3. Nauczanie umiejętności ruchowych z zakresu (jedna dyscyplina do wyboru, w przypadku grup kierunkowych – jeśli była
to np. grupa WF-siatkówka – obowiązują umiejętności z zakresu siatkówki ):
Piłka siatkowa; postawa siatkarska, odbicia sposobem górnym i dolnym, zagrywka tenisowa, przyjęcie piłki sposobem górnym i dolnym,
Koszykówka: poruszanie się po boisku, podania i chwyty, kozłowanie prawą i lewą ręką, rzut do kosza z biegu z prawej i lewej strony, rzut do
kosza z miejsca,
Unihoc: poruszanie się po boisku, podanie forhandem i backhandem, przyjęcie podania, strzał na bramkę z miejsca i w ruchu, drybling,
Piłka nożna i futsal: sposoby poruszania się po boisku, podania i przyjęcia piłki w miejscu i w ruchu, strzał na bramkę z miejsca i w ruchu, zwody
ciałem, drybling
Tenis stołowy: postawa przy stole i sposoby poruszania się podczas gry, różne sposoby trzymania rakietki, forhand , backhand, serwis, uderzenia
atakujące, uderzenia obronne.
Siłownia: oddychanie podczas ćwiczeń, technika wykonywania ćwiczeń mięśni: klatki piersiowej, grzbietu, brzucha, barków, ramion i przedramion,
nóg.
Badminton: poruszanie się po boisku, sposoby trzymania rakietki, uderzenia obronne i atakujące, gra szkolna i właściwa
Nordic walking (NW) - aspekty zdrowotne, wskazania i przeciwwskazania, omówienie zalet i wad marszu z kijkami, prawidłowy dobór sprzętu i
akcesoriów – budowa i cechy kijów do NW , dla kogo jest polecany NW.
Zajęcia praktyczne: prawidłowy dobór długości kijków; nauka zapinania kijów, technika marszu, przedstawianie ćwiczeń rozgrzewających i
integracyjnych z kijkami; metodyka nauczania prawidłowej techniki: podstawowej, zaawansowanej, sportowej. Ćwiczenia wprowadzające;
ćwiczenia doskonalące; ćwiczenia korygujące błędy; ćwiczenia koordynacyjne;
Ćwiczenia doskonalące technikę zaawansowaną i sportową. Elementy intensywnego treningu NW: bieg z kijkami, wchodzenie i schodzenie po
zboczu, inne intensywne formy marszu. Ćwiczenia siłowe z kijkami NW.
Ćwiczenia rozciągające z kijkami NW. Najczęstsze błędy w marszu z kijkami i propozycje ćwiczeń korygujących. Nauka oceny techniki marszu z
kijkami.
Narty: poruszanie się na nartach (w płaskim terenie), pług, łuki płużne; ześlizgi, hamowanie pługiem i ześlizgiem, skręty kątowe: z pługu,
półpługu, poszerzenia kątowego; układ doskokowy, skręty równoległe, skręt równoległy NW ,, jazda na krawędziach.
Obóz wędrowny: umiejętność czytania mapy i posługiwanie się kompasem, umiejętność doboru sprzętu do wędrówek –znajomość nowoczesnego
(bezpiecznego) sprzętu, wyznaczanie drogi na azymut, znajomość walorów geograficzno-przyrodniczego terenu do wędrowania, umiejętność
planowania wycieczek krótkich czasowo i długich
4. Nauczanie wybranych metod diagnozowania sprawności fizycznej.

test Coopera
5. Nauczanie zasad organizacji imprez sportowych i rekreacyjnych oraz wybranych przepisów sportowych
6. Nauczanie zasad higieny i bezpieczeństwa na zajęciach ruchowych - pomoc i asekuracja.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
 Wszystkie nieobecności nieusprawiedliwione muszą być odrobione. Nieobecności te kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
odrabiane są w innych grupach do końca semestru, w którym należy zaliczyć
przedmiot wychowanie fizyczne.
A. Sposób zaliczenia
 W przypadku nieobecności usprawiedliwionych student może odrobić te zajęcia do 
zaliczenie z oceną
końca semestru, w którym należy ocenić przedmiot wychowanie fizyczne. W sytuacji
braku możliwości pracy z inną grupą (np. ze względów zdrowotnych), student
B. Formy i kryteria zaliczenia
uzyskuje ocenę na podstawie prac pisemnych i zaliczeń teoretycznych*(S-OZdr).
Wiedza: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu będzie:
W_01 – dostrzegać zależności pomiędzy aktywnością ruchową a poziomem
zdrowia (wpływ aktywności ruchowej na poszczególne układy
organizmu ludzkiego),
W_02 - Student zna podstawowe przepisy i elementy techniczno-taktyczne wybranej przez siebie
dyscypliny sportowej realizowanej w ramach programu nauczania z propozycji CS-R
oraz zagadnienia z zakresu kultury fizycznej (sprawność fizyczna - zna wybrany
sprawdzian, sport, turystyka i rekreacja ruchowa) zasygnalizowane w trakcie
zajęć.
*(S-OZdr) pisemnie:
Wiedza: - pisemny sprawdzian wiedzy z
materiału Lider nr 10, 1999, s. 16.
na ocenę 3 - opanował 30% zakresu wiedzy
na ocenę 3.5 - opanował 50% zakresu wiedzy
na ocenę 4 - opanował 70% zakresu wiedzy
na ocenę 4.5 - opanował 80% zakresu wiedzy
na ocenę 5 - opanował 90% zakresu wiedzy
W_03 – znać zasady zachowania bezpieczeństwa na zajęciach ruchowych pomoc, asekuracja, udzielanie pomocy w razie wypadku.
Umiejętności: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu będzie:
U_01 - posiadać specjalistyczne umiejętności ruchowe z zakresu wybranej
formy aktywności fizycznej (rekreacyjnych, zdrowotnych, sportowych i
estetycznych) - koszykówki, siatkówki, piłki nożnej, unihoca, nordic
walkingu itd. z propozycji CS-R,
U_02 - umiał zorganizować zajęcia rekreacyjne lub sportowe i je
przeprowadzić, umiał przygotować
zestawy ćwiczeń fizycznych
kształtujących rozwój poszczególnych grup mięśniowych i zdolności
motorycznych.
Umiejętności:
 zaliczenie sprawdzianu technicznego z
zakresu jednej dowolnie wybranej z
proponowanych dyscyplin sportowych.
 zaprezentowanie umiejętności a)
prowadzącego rozgrzewkę, b) sędziego.
 samodzielna prezentacja testu lub próby
sprawności fizycznej
patrz tabela poniżej
Kompetencje społeczne: Student po skończeniu zajęć z tego przedmiotu:
K_01 - Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania Kompetencje społeczne:
 zaliczenie testu Coopera
czynności życia codziennego i dodatkowo zadań właściwych dla
 obserwacja postępowania
działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów, zwł. z zakresu
sprawności oddechowo-krążeniowej - test Coopera,
patrz tabela poniżej
K_02 - potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role,
K_03 - uczestniczy w rywalizacji sportowej, stosuje zasady fair play
*(S-OZdr) pisemnie:
K_04 - realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i
 przygotowuje pracę związaną z kulturą
otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy.
fizyczną na temat podany przez
wykładowcę.
B. Formy i kryteria zaliczenia
UMIEJĘTNOSCI

zaliczenie sprawdzianu elementów techniczno-taktycznych z zakresu dwóch wybranych dyscyplin sportowych spośród wszystkich
realizowanych w ramach zajęć oraz zastosować przepisy w niej obowiązujące.
Proponowane dyscypliny: koszykówka, unihoc; nordic walking; piłka siatkowa; piłka nożna i futsal; tenis stołowy; siłownia; badminton,
narciarstwo, obóz wędrowny.
Umiejętności: Student posiada umiejętności techniczne, manualne i ruchowe z zakresu
KOSZYKÓWKA
UNIHOC
NA OCENĘ 2
Nie opanował wymaganych umiejętności
NA OCENĘ 3
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu podstawowym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać stopniu podstawowym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać
kozłowanie piłki prawą i lewą ręką zakończone wejściem na
strzał na bramkę oceniana skuteczność (z 5 musi 1 raz trafić) oraz
kosz i rzutem piłki do kosza (oceniane: poprawność
slalom między pachołkami prowadząc piłkę kijem zakończony
kozłowania, wejście na kosz oraz trafione kosze, 8 trafionych w strzałem na bramkę (2 x z prawej i lewej strony)- ocena nauczyciela
NA OCENĘ 3.5
NA OCENĘ 4
NA OCENĘ 4.5
NA OCENĘ 5
czasie 2 minut)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy
techniczne w stopniu podstawowym –ocena nauczyciela
tzn. potrafi wykonać kozłowanie piłki prawą i lewą ręką
zakończone wejściem na kosz i rzutem piłki do kosza
(oceniane: poprawność kozłowania, wejście na kosz oraz
trafione kosze, 9 trafionych w czasie 2 minut)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy
techniczne w stopniu dobrym –ocena nauczyciela tzn.
potrafi wykonać kozłowanie piłki prawą i lewą ręką
zakończone wejściem na kosz i rzutem piłki do kosza
(oceniane: poprawność kozłowania, wejście na kosz oraz
trafione kosze, 10 trafionych w czasie 2 minut)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu dobrym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać
kozłowanie piłki prawą i lewą ręką zakończone wejściem na
kosz i rzutem piłki do kosza (oceniane: poprawność
kozłowania, wejście na kosz oraz trafione kosze, 11 trafionych
w czasie 2 minut)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu bardzo dobrym –ocena nauczyciela oraz potrafi
wykonać kozłowanie piłki prawą i lewą ręką zakończone
wejściem na kosz i rzutem piłki do kosza (oceniane:
poprawność kozłowania, wejście na kosz tzn. trafione kosze, 12
trafionych w czasie 2 minut)
Umiejętności: Student posiada umiejętności techniczne,
NORDIC WALKING
NA OCENĘ 2
Nie opanował wymaganych umiejętności
NA OCENĘ 3
NA OCENĘ 3.5
NA OCENĘ 4
NA OCENĘ 4.5
NA OCENĘ 5
(czas , technika i skuteczność)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu podstawowym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać
strzał na bramkę oceniana skuteczność (z 5 musi 2 raz trafić) oraz
slalom między pachołkami prowadząc piłkę kijem zakończony
strzałem na bramkę (2 x z prawej i lewej strony)- ocena nauczyciela
(czas , technika i skuteczność)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu dobrym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać strzał na
bramkę oceniana skuteczność (z 5 musi 3 raz trafić) oraz slalom
między pachołkami prowadząc piłkę kijem zakończony strzałem na
bramkę (2 x z prawej i lewej strony)- ocena nauczyciela (czas ,
technika i skuteczność)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu dobrym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać strzał na
bramkę oceniana skuteczność (z 5 musi 4 raz trafić) oraz slalom
między pachołkami prowadząc piłkę kijem zakończony strzałem na
bramkę (2 x z prawej i lewej strony)- ocena nauczyciela (czas ,
technika i skuteczność)
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu bardzo dobrym –ocena nauczyciela tzn. potrafi wykonać
strzał na bramkę oceniana skuteczność (z 5 musi 5 raz trafić) oraz
slalom między pachołkami prowadząc piłkę kijem zakończony
strzałem na bramkę (2 x z prawej i lewej strony)- ocena nauczyciela
(czas , technika i skuteczność)
manualne i ruchowe z zakresu
Student potrafi wykorzystać poznane elementy technicznych w
stopniu podstawowym-ocena nauczyciela
Student potrafi wykorzystać poznane elementy technicznych w
stopniu podstawowym-ocena nauczyciela oraz w sposób
swobodny maszeruje 0,5 h
Student potrafi wykorzystać poznane elementy technicznych w
stopniu dobrym-ocena nauczyciela oraz w sposób swobodny
maszeruje 1,0 h
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu dobrym-ocena nauczyciela oraz w sposób swobodny
maszeruje 1,5 h
Student potrafi wykorzystać poznane elementy techniczne w
stopniu bardzo dobrym-ocena nauczyciela oraz w sposób
swobodny maszeruje 1,5 h
PIŁKA SIATKOWA (wg poniższego testu)
6 pkt. <
6 pkt.
8 pkt.
10 pkt.
12 pkt.
TEST
1. Zagrywka
1
X Zagrywający
2
3
Zagrywający wykonuje 3 zagrywki kolejno w pas 1, 2, 3.
Za zagrywkę celną otrzymuje 2 pkt.; za zagrywkę wykonaną zgodnie z przepisami, ale niecelną 1 pkt.; niewykonanie zagrywki 0 pkt.
2. Odbicie oburącz górne nad głową w kole o średnicy 3 metrów
10 odbić – 1 pkt.
15 odbić – 2 pkt.
3. Odbicie oburącz górne i dolne naprzemian w kole o średnicy 3 m.
5 odbić – 1 pkt.
7 odbić – 2 pkt.
20 odbić – 3 pkt.
9 odbić - 3 pkt.
25 odbić – 4 pkt.
12 odbić - 4 pkt.
Maksymalna ilość pkt. do zdobycia 14.
Oceny zgodne z tabelą powyżej.
Umiejętności: Student
posiada umiejętności techniczne, manualne i ruchowe z zakresu
Piłka nożna
Tenis stołowy
NA OCENĘ 2
NA OCENĘ 3
NA OCENĘ 3.5
NA OCENĘ 4
Student nie potrafi wykorzystać poznanych elementów
technicznych.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi
wykonać celny strzał (piłka nie dotyka podłoża) techniką
dowolną w materac (na 5 strzałów – 1 prawidłowy) oraz
podbicia piłki ze zmianą części ciała – 5 podbić.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi
wykonać celny strzał (piłka nie dotyka podłoża) techniką
dowolną w materac (na 5 strzałów – 2 prawidłowe) oraz
podbicia piłki ze zmianą części ciała – 8 podbić.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać
celny strzał (piłka nie dotyka podłoża) techniką dowolną w
materac (na 5 strzałów – 3 prawidłowe) oraz podbicia piłki ze
zmianą części ciała – 12 podbić.
NA OCENĘ 4.5
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu bardzo dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi
wykonać celny strzał (piłka nie dotyka podłoża) techniką
dowolną w materac (na 5 strzałów – 4 prawidłowe) oraz
podbicia piłki ze zmianą części ciała – 16 podbić.
NA OCENĘ 5
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu bardzo dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi
wykonać celny strzał (piłka nie dotyka podłoża) techniką
dowolną w materac (na 5 strzałów – 5 prawidłowych) oraz
podbicia piłki ze zmianą części ciała – 20 podbić.
NA OCENĘ 2
NA OCENĘ 3
NA OCENĘ 3.5
Student nie potrafi wykorzystać poznanych elementów
technicznych.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać
serw forhendem lub backhandem w określone miejsc techniką
dowolną w określone miejsce (na 10 serwów – 4 prawidłowe) i
odbicia w parach przez 30 sekund odbiciem bez rotacji – bez straty
piłeczki.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać
serw forhendem lub backhandem w określone miejsc w określone
miejsce (na 10 serwów – 6 prawidłowych) i odbicia w parach
przez 40 sekund odbiciem bez rotacji – bez straty piłeczki.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w
stopniu dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw
forhendem w określone miejsce (na 10 serwów – 6 prawidłowych)
i backhandem w określone miejsce (na 10 serwów – 6
prawidłowych) i odbicia w parach przez 40 sekund odbiciem z
rotacją wsteczną ( np. slajs) – bez straty piłeczki.
Student potrafi wykonać elementy techniczne w stopniu dobrym –
ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw forhendem w
określone miejsce (na 10 serwów – 8 prawidłowych) i backhandem
w określone miejsce (na 10 serwów – 8 prawidłowych) i odbicia w
parach przez 60 sekund odbiciem z rotacją wsteczną ( np. slajs) i
atakującą – bez straty piłeczki.
Student potrafi wykonać elementy techniczne w stopniu bardzo
dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw forhendem
z rotacją dowolną w określone miejsce (na 10 serwów – 9
prawidłowych) i backhandem z rotacją dowolną w określone
miejsce (na 10 serwów – 9 prawidłowych) i odbicia w parach
przez 60 sekund odbiciem z rotacją wsteczną ( np. slajs) i atakującą
– bez straty piłeczki.
OBÓZ WĘDROWNY
NARTY: Student potrafi wykonać podstawowe elementy
techniczne w/g specjalnego sprawdzianu (dwa elementy
jazdy kątowej ,jeden jazdy równoległej i jazda terenowa
oceniane przez dwóch wykładowców max.ilośc pkt.-40)
Student nie potrafi wykonać podstawowych elementów
Student nie potrafi wykorzystać poznanych zasad wędrowania ,nie
technicznych
jest wstanie pokonać krótkich czasowo odcinków marszu
Student potrafi wykorzystać poznane zasady wędrowania , jest
Ocena z testu 20-22 pkt
wstanie pokonać krótkie czasowo odcinki marszu
Ocena z testu 23-25pkt
Student potrafi wyznaczać trasę i przejścia łatwej trasy turystycznej
do 2 godzin marszu
NA OCENĘ 4
Ocena z testu 26-28 pkt
NA OCENĘ 4.5
Ocena z testu 29-34 pkt
NA OCENĘ 5
Ocena z testu 35-40 pkt
Umiejętność wyznaczania i przejścia trudnej trasy turystycznej do 3
godzin marszu
Umiejętność wyznaczania i przejścia trudnej i urozmaiconej trasy
turystycznej do 6 godzin marszu
Umiejętność wyznaczania trasy całodziennej i przejście tej trasy
jako osoba prowadząca grupę oraz dokładne czytanie mapy i
umiejętność wyznaczania przerw wypoczynkowych
Siłownia
sprawdzian techniki wiosłowania na dystansie 500m
Mężczyźni
Kobiety
Na ocenę 2
Na ocenę 3
czas 2’01’’i gorszy
czas 1’56’’- 2’00’’
czas 2’11’’i gorszy
czas 2’06’’- 2’10’’
Na ocenę 3.5
czas 1’51’’- 1’55’’
czas 2’01’’- 2’05’’
Na ocenę 4
czas 1’46’’- 1’50’’
czas 1’56’’- 2’00’’
Na ocenę 4.5
czas 1’41’’- 1’45’’
czas 1’51’’- 1’55’’
Badminton
Student nie potrafi wykorzystać poznanych elementów technicznych.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w stopniu
podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw z
krótkiego pola serwisowego w określone miejsce (na 5 serwów – 1
prawidłowy) oraz odbicia w parach na czas 2 minut – ocena nauczyciela.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w stopniu
podstawowym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw z
krótkiego pola serwisowego w określone miejsce (na 5 serwów – 2
prawidłowe) oraz odbicia w parach na czas 2 minut – ocena nauczyciela.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w stopniu
dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw z krótkiego pola
serwisowego w określone miejsce (na 5 serwów – 3 prawidłowe) oraz
odbicia w parach na czas 2 minut – ocena nauczyciela.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w stopniu
bardzo dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw z
krótkiego pola serwisowego w określone miejsce (na 5 serwów – 4
Na ocenę 5
czas 1 min. 40sek. i
poniżej
czas 1 min. 50sek. i poniżej
prawidłowe) oraz odbicia w parach na czas 2 minut – ocena nauczyciela.
Student potrafi wykonać podstawowe elementy techniczne w stopniu
bardzo dobrym – ocena nauczyciela oraz potrafi wykonać serw z
krótkiego pola serwisowego w określone miejsce (na 5 serwów – 5
prawidłowych) oraz odbicia w parach na czas 2 minut – ocena
nauczyciela.
 zaprezentowanie umiejętności w roli a) prowadzącego rozgrzewkę, b) sędziego.
Studenci wykazują się umiejętnościami: a) przeprowadzenia rozgrzewki, b) sędziowskimi.
NA OCENĘ 2
Student nie wykazał się żadną z wymienionych umiejętności.
NA OCENĘ 3
Student wykazał się jedną z wymienionych umiejętności na poziomie dostatecznym.
NA OCENĘ 3,5
Student wykazał się jedną z wymienionych umiejętności na poziomie dobrym.
NA OCENĘ 4
Student wykazał się dwiema z wymienionych umiejętności na poziomie dostatecznym.
NA OCENĘ 4,5
Student wykazał się dwiema z wymienionych umiejętności na poziomie dobrym.
NA OCENĘ 5
Student wykazał się dwiema wymienionymi umiejętnościami na poziomie bardzo dobrym.
samodzielna prezentacja testu lub próby sprawności fizycznej - test Coopera
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
* Student z ograniczeniami zdrowotnymi (S-OZdr) uniemożliwiającymi udział w zajęciach ruchowych pisemnie:
przygotowuje pracę związaną z kulturą fizyczną na temat zadany przez wykładowcę.
 zaliczenie testu Coopera
Student dba o poziom sprawności fizycznej niezbędnej dla wykonywania czynności życia codziennego i dodatkowo zadań właściwych dla
działalności zawodowej związanej z kierunkiem studiów, zwł. z zakresu sprawności oddechowo-krążeniowej.
NA OCENĘ 2 Wynik w teście Coopera poniżej: K – 1800 m // M – 2000 m.
NA OCENĘ 3 Wynik w teście Coopera K – 1800 m // M – 2000 m.
NA OCENĘ 3.5 Wynik w teście Coopera K – 2000 m // M – 2100 m
NA OCENĘ 4 Wynik w teście Coopera K – 2100 m // M – 2300 m
NA OCENĘ 4.5 Wynik w teście Coopera K – 2300 m // M – 2500 m
NA OCENĘ 5 Wynik w teście Coopera K – 2500 m // M – 2700 m
KOMPETENCJE SPOŁECZNE:
 obserwacja postępowania
Student potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role,, rozumie potrzebę uczenia się przez całe
życie (uczestniczy w rywalizacji sportowej, stosuje zasady fair play). Realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo
własne i otoczenia, w tym przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy.
NA OCENĘ 2 Student nie współpracuje w zespole.
NA OCENĘ 3 Student współpracuje w zespole. Realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia,
NA OCENĘ 3.5 Student współpracuje w zespole. W stopniu dostatecznym uczestniczy w rywalizacji sportowej. Realizuje zadania w sposób
zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia,
NA OCENĘ 4 Student współpracuje w zespole. Z zaangażowaniem uczestniczy w rywalizacji sportowej. Realizuje zadania w sposób zapewniający
bezpieczeństwo własne i otoczenia,
NA OCENĘ 4.5 Student współpracuje w zespole. Z zaangażowaniem uczestniczy w rywalizacji sportowej i jej organizowaniu. Realizuje zadania w
sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia,
NA OCENĘ 5 Student współpracuje w zespole. Z zaangażowaniem uczestniczy w rywalizacji sportowej i jej organizowaniu, stosuje zasady fair play.
Realizuje zadania w sposób zapewniający bezpieczeństwo własne i otoczenia,
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol) efektu kształcenia
Symbol może odnosić się do
poszczególnych kategorii W, U, K
Odniesienie do efektów kształcenia dla
programu
Odniesienie do efektów
kształcenia dla obszaru
W_01;
W_02;
KW_03
KW_01
H1A_W05
W_03
U_01
KW_17
KU_02
U_02
K_01;
KK_01
KU_13
H1A_W02
H1A_W03
S1A_U02
S1A_U01
S1A_U06
S1A_u04
H1A_U05
H1A_K01
H1A_K04
K_02
KK_07
K_03;
KK_05
K_04
KK_08
S1A_K02
S1A_K02
H1A_K02
H1A_K04
S1A_K04
S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):


Bąk R., Rola współczesnego wychowania fizycznego w kształtowaniu zdrowia (na podstawie badań wytrzymałości za pomocą testu Coopera uczniów
szkoły podstawowej nr 8 w Słupsku). Lider 12 (2005), Warszawa.
Drabik J., Aktywność, Sprawność i wydolność fizyczna jako mierniki zdrowia człowieka. AWF, Gdańsk 1997
B. Literatura uzupełniająca






























Abramuk D., Unihoc, Warszawa 1994
Arlet T., Koszykówka. Podstawy techniki i taktyki, Kraków 2001
Bondarowicz M., Forma zabawowa w nauczaniu sportowych gier zespołowych, Wyd. Sport i turystyka Warszawa 1983
Bilska M., Unihokej, Wyd. AWF Biała Podlaska, 1999
Bompa T., Teoria i metodyka treningu, Warszawa 1990
Chojnacki M., Piłka nożna, AWF, Poznań 1987
Delavier F., Atlas treningu siłowego, Warszawa 2000
Drąśczyk S., Koszykówka: wybór ćwiczeń do nauczania techniki, Łódź 2000
Drobnik A. i wsp., Gimnastyka. Wyd. Sport, Bydgoszcz 1998
Figurski T., Figurska M., Nordic Walking. Idealny trening dla Ciebie Warszawa 2008
Huciński T., Lekner I., Koszykówka : przygotowanie zawodnika do gry w ataku, Wrocław 2001
Kulgawczuk R., Piłka siatkowa – nauczanie i doskonalenie gry, Warszawa 1990
Ljach W., Koszykówka. Podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego (cz. I) Kraków 2003
Nawara H., Badminton. AWF, Wrocław 2009
Naglak Z., Teoria Zespołowej Gry Sportowej. Kształcenie gracza. Wyd. AWF, Wrocław 2001
Naglak Z., Nauczanie i uczenie się wielopodmiotowej gry z piłką, T. 1 Kształcenie gracza na etapie wstępnym, Wyd. AWF, Wrocław 2005
Naglak Z., Metodyka trenowania sportowca, Wrocław 1991
Paterka S., Wieczorek A., Gołaszewski J., Organizacja wycieczek szkolnych, obozów stałych i wędrownych, AWF, Poznań 2000
Przepisy gry w piłkę siatkową, Warszawa 2002
Przepisy zespołowych gier sportowych w zakresie podstawowym, Wrocław 2002
Przepisy gry w unihokeja. Wyd. Polska Federacja Unihokeja, Gdynia 1994
Stawczyk Z., Gry i zabawy lekkoatletyczne. Poradnik dla nauczycieli wychowania fizycznego. AWF, Poznań 1990
Superlak E., Piłka siatkowa. Techniczno-taktyczne przygotowanie do gry, Wrocław 1995
Skibicki Z., Rozruszaj swoje ciało, Skibicki 2009
Starzyńska S., Tywoniuk - Małysz A., Unihokej. Podstawy techniki i taktyki w ćwiczeniach, grach i zabawach, Gdańsk 1998
Starzyńska S., Unihokej dla małych i dużych, Gdańsk 2001
Toczek-Werner S., (red.)., Podstawy rekreacji i turystyki, AWF, Wrocław 1997
Uzarowicz J., Piłka siatkowa – technika, Kraków 1994
Wosko-Conrads E., Nordic Walking to proste, Warszawa 2009
Wołkowycka B., Wstępna metodyka nauczania gry w badmintona. W: Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne. Nr 11-12. 2006
Kontakt
[email protected]
OPIS MODUŁU KSZTAŁCENIA
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Język polski jako obcy
JPO
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Edukacji Wczesnej
specjalność
specjalizacja
semestr/y
Pedagogika
wczesnoszkolna
(dla obcokrajowców)
nauczycielska
2
kierunek
Praca socjalna
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
SPS
forma studiów
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
mgr Tomasz Dobrowolski
Formy zajęć:
Ćwiczenia audytoryjne
Ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń
Przygotowanie do zadań sprawdzających
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
25
25
11
14
25
25
Liczba punktów ECTS
2
2
Metody dydaktyczne
 analiza tekstów z dyskusją
 rozwiązywanie zadań
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A. Wymagania formalne: Wiedza ogólna o języku polskim
B. Wymagania wstępne: podstawy języka polskiego
Cele przedmiotu
 nabycie umiejętności swobodnego posługiwania się językiem polskim w piśmie i mowie
 wskazanie potrzeby ustawicznego poszerzania własnej wiedzy o języku,
 zachęta do refleksyjnego podejścia do języka,
Treści programowe
nauczania gramatyki, słownictwa, wymowy i pisowni; rozwijanie sprawności językowych (umiejętność rozumienia ze słuchu,
mówienia, pisania i czytania), stosując podejście komunikacyjne, zadaniowe oraz interkulturowe.
Efekty uczenia się
Wiedza
W01- Zna zasady posługiwania się językiem polskim w mowie i w
piśmie.
W02 - Zna podstawową terminologię lingwistyczną, rozumie spójność
systemu języka polskiego, wie, jak wykonać proste analizy
lingwistyczne
Umiejętności
U01 - Świadomie, refleksyjnie używa języka, posługując się nim w
sposób precyzyjny, rozwija swoje sprawności językowe
Kompetencje społeczne
K01- Poprzez nabycie świadomości i wrażliwości językowej dokonuje
autokorekty w sytuacjach wymagających kompetencji komunikacyjnej.
K02 - Świadomy odpowiedzialności za słowo mówione i pisane,
wykazuje dbałość o poprawność językową, troszczy się o precyzję
wypowiedzi i zgodność formy z sytuacją komunikacyjną, rzetelnie
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie z oceną
B. Formy i kryteria zaliczenia
Ocena końcowa/semestralna wyliczana jest wg
tabeli nr 1.
Tabela nr 1.
Skala
Kod
ocen dla
ćwiczeń
Efekt
kształcenia
Suma
Ocena
semestralna
przygotowując się do pracy pracownika socjalnego
Zadanie
W01,W02
Zadanie
Z1
Z2
W01, W02
25%
25%
Zadanie
Z3
W01, W02
25%
Zadanie
Z4
U01,K01,K02
25%
Zaliczenie modułu następuje po uzyskaniu
pozytywnych ocen cząstkowych z zadań z treści
przedmiotu.
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W01
K_W01
H1A_W02; H1A_W03
W02
K_W16
H1A_W03; H1A_W05
U01
K_U07
H1A_U07
K01
K_K01
H1A_K01; H1A_K04; S1A_K02
K02
K_K08
S1A_K03; S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
E. Lipińska, E. G. Dąmbska, Język polski jako obcy. Pisać jak z nut. Podręcznik rozwijający sprawność pisania. , Warszawa
2016.
A. Pięcińska, Co raz wejdzie do głowy już z niej nie wyleci. Podręcznik do nauki języka polskiego jako obcego, Warszawa
2014.
J. Machowska, Gramatyka? Dlaczego nie?! Ćwiczenia gramatyczne dla poziomu A1, Warszawa 2014.
E. Lipińska, Nie ma róży bez kolców. Ćwiczenia ortograficzne dla cudzoziemców, Warszawa 2014
A. Seretny, Kto czyta nie błądzi. Podręcznik do nauki czytania dla obcokrajowców, Warszawa 2014.
A. Seretny, A co to takiego? Ilustrowany słownik języka polskiego, Warszawa 2013
B. Literatura uzupełniająca
S. Mędak, Słownik odmiany rzeczowników polskich, Warszawa 2014
Z. Kurzowa, Ilustrowany słownik podstawowy języka polskiego, Warszawa 2014.
H. Zgółkowa, Słownik minimum języka polskiego, Warszawa 2015.
Kontakt:
[email protected];
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Wprowadzenie do pedagogiki
WDP
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
2,3
poziom kształcenia/forma
kształcenia
SPS
forma studiów
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr E. Murawska, Dr Grzegorz Piekarski
Formy zajęć
Wykłady
Analiza literatury jako przygotowanie do wykładów
Przygotowanie do kolokwium (k1, k2)
Przygotowanie do egzaminu
Ćwiczenia
Przygotowane do ćwiczeń – analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium (k1, k2)
Przygotowanie krytycznej recenzji artykułu naukowego
(Zadanie 1 - Z1)
Przygotowanie egzemplifikacji filmowych, literackich w
odniesieniu do wybranej ideologii lub systemu
wychowania (Zadanie 2 - Z2)
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
30
45
30
5
10
70
40
10
10
Liczba punktów ECTS
I
II
semestr semestr Suma
1
2
3
2
2
4
3
4
7
10
60
115
Metody dydaktyczne
 wykład problemowy,
 wykład konwersatoryjny,
 analiza teksów źródłowych z dyskusją,
 praca w grupach,
 indywidualne projekty studenckie,
 dyskusja.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Przyjęcie na studia SPS Pedagogika
Wymagania wstępne: Umiejętności wypowiadania się w mowie i na piśmie
Cele przedmiotu
Celem jest zapoznanie studenta z naukowym językiem pedagogiki, stwarzanie okazji do nabywania świadomości dotyczącej
miejsca pedagogiki w systemie nauk, potrafi dokonać analizy zjawisk społecznych w kontekście ich związków z wybranymi
obszarami działalności pedagogicznej.
Treści programowe
Wykłady: Wprowadzenie w problematykę przedmiotu, zadań i funkcji pedagogiki; zaznajomienie z wieloaspektowymi
uwarunkowaniami konstytuowania się tożsamości naukowej pedagogiki oraz jej powiązaniami z innymi dyscyplinami
naukowymi; kulturowe, społeczne i historyczne uwarunkowania współczesnego dyskursu edukacyjnego; eksplikacja
podstawowych pojęć pedagogiki; rozwój pedagogiki w perspektywie rozwoju jej systemu pojęciowego; różne typy wiedzy o
edukacji - ich współczesny status i przydatność; systemowe podejście do problemów wychowania (wielowymiarowość jako
cecha systemowego myślenia o wychowaniu); zaznajomienie z głównymi ideologiami oraz systemami wychowania i ich
egzemplifikacje (pedagog jako wędrowiec/turysta w świecie wielości różnorodnych teorii i praktyk wychowawczych);
strategiczne cele edukacyjne w świetle międzynarodowych raportów edukacyjnych; edukacja w świecie globalnych wyzwań;
współczesne nurty kontestacyjne (pedagogika krytyczna, emancypacyjna, postmodernistyczna).
Ćwiczenia: Pedagogika, jej geneza i rozwój, system pojęciowy pedagogiki, Pedagogika jako nauka (etapy formowania teorii w
pedagogice oraz jej poziomy, emancypacja pedagogiki jako nauki, trudności w określeniu charakteru i miejsca pedagogiki
wśród innych nauk, język pedagogiki jako wyznacznik jej tożsamości, przedmiot badań pedagogiki, zadania i funkcje
pedagogiki, działy pedagogiki, nauki współdziałające z pedagogiką ; pedagogika ogólna czy kompleks nauk pedagogicznych –
procesy dyferencjacji, dezintegracji i integracji w naukach o wychowaniu); Istota i ontologia wychowania: socjologiczny,
filozoficzny, kulturowy, społeczny i rozwojowy kontekst wychowania, szerokie i wąskie rozumienie wychowania, wychowanie
jako proces; podejście systemowe w pedagogice; charakterystyka współczesnych systemów wychowania; współczesne
doktryny i ideologie wychowania; innowacje pedagogiczne w międzynarodowych raportach edukacyjnych.
Efekty uczenia się
Wiedza
W_01 Zna podstawową terminologię pedagogiczną; definiuje
pojęcia: edukacja, wychowanie, nauczanie, uczenie się, kształcenie,
socjalizacja, osobowość, system dydaktyczno-wychowawczy,
tożsamość, ambiwalencja, decentracja
W_02 Potrafi wskazać miejsce pedagogiki w systemie nauk, zna
specyfikę jej tożsamości, charakteryzuje pedagogikę jako naukę,
opisuje jej powiązania z innymi dyscyplinami naukowymi
W_03 Identyfikuje główne nurty, ideologie i systemy
pedagogiczne, rozumie ich złożone uwarunkowania (kulturowe,
historyczne).
Umiejętności
U_01 Dokonuje analizy zjawisk społecznych w kontekście ich
związków z różnymi obszarami działalności pedagogicznej
U_02 Posługuje się wiedzą z zakresu pedagogiki do analizowania
i interpretowania wybranych problemów edukacyjnych
U_03 Wykazuje gotowość formułowania samodzielnych
wypowiedzi (w mowie i piśmie) z wykorzystaniem naukowego
języka pedagogiki, nawiązując do różnych ujęć teoretycznych
Kompetencje społeczne
K_01 Docenia znaczenie wiedzy pedagogicznej dla dalszego
kreowania własnego rozwoju osobistego i zawodowego, dąży do
antycypowania kierunków własnego rozwoju.
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie z oceną
Egzamin (student podchodzi do egzaminu po uzyskaniu
oceny końcowej).
B. Formy i kryteria zaliczenia
Wykłady obowiązuje semestralne zaliczenie z oceną oraz
egzamin końcowy. Ocena semestralna jest średnią
ważoną wyliczaną w oparciu o składniki podane w tabeli
nr 1.
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
Wykładów/spo
sób
sprawdzenia
efektów
kształcenia
Kolokwium
pierwszy
semestr/
sposób
sprawdzenia
efektów
kształcenia
Kolokwium
drugi semestr
Efekt
kształcenia
Kod
Suma
Ocena
semestralna
K1
100%
K2
100%
W_02
W_03
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Ocena
semestralna jest średnią ważoną wyliczaną w oparciu o
składniki podane w tabeli nr 2
Tabela nr 2.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Kolokwium
pierwszy
semestr
Kolokwium
drugi semestr
Zadanie 1
(semestr 1)
Zadanie 2
(semestr 2)
Efekt
kształcenia
Kod
W_01
W_04
K1
80%
K2
80%
Z1
Z2
20%
20%
W_03
U_01
K_01
U_02
U_03
K_01
Suma
Ocena
semestralna
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład +
ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o średnie ważone,
dla których wagami są przypisane im liczby punktów
ECTS wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składową 60% oceny za
egzamin i 40% ocen końcowych z I i II semestru,
przeliczana według wzoru:
OKM=[(A x 40) + (B x 60)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – średnia ocen końcowych za I i II semestr
B – ocena za egzamin
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu
jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie
może być podstawą do wystawienia pozytywnej oceny
końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01
H1A_W02, H1A_W03
W_02
K_W02
H1A_W05
W_03
K_W11
H1A_W06
U_01
K_U01
S1A_U01, S1A_U08
U_02
K_U02
S1A_U02, S1A_U01 , S1A_U06, H1A_U04
K_U06
H1A_U01, H1A_U06
K_K01
H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02
U_03
K_01
Wykaz literatury:
Literatura podstawowa
T. Hejnicka-Bezwińska, Pedagogika ogólna, Warszawa 2008;
B. Śliwerski (red.), Pedagogika, tom I, II, III, Gdańsk 2006
Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika, podręcznik akademicki, t. I i II, Warszawa 2003.
G.L. Gutek, Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003
L. Turos (red.), Pedagogika ogólna i subdyscypliny, Warszawa 1999.
K. Rubacha (red.), Konceptualizacja przedmiotu badań pedagogiki, Kraków 2008.
M. Nowak. Podstawy pedagogiki otwartej, Lublin 2000.
T. Jaworska, R. Leppert (red.), Wprowadzenie do pedagogiki. Wybór tekstów, Kraków 1996.
L. Kohlberg, R. Mayer, Rozwój jako cel wychowania, [w:] Z. Kwieciński, L. Witkowski (red.), Spory o edukację. Dylematy i
kontrowersje we współczesnych pedagogiach, Toruń -Poznań 1994.
Z. Bauman, Dwa szkice o moralności ponowoczesnej, Warszawa 1994.
Literatura uzupełniająca
M. Dudzikowa, M. Czerepaniak – Walczak, Wychowania. Pojęcia. Procesy. Konteksty. Gdańsk 2007.
B. Śliwerski (red.), Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 1998.
T. Hejnicka-Bezwińska , Racjonalność pedagogiki, Bydgoszcz 1995.
T. Hejnicka-Bezwińska, Pedagogika ogólna: tradycja- teraźniejszość – nowe wyzwania, Bydgoszcz 1995.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Historia filozofii z elementami logiki
HFI
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
2
SPS
forma studiów
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Łukasz Androsiuk
Formy zajęć
Wykład
Analiza literatury
Przygotowanie do zaliczenia Kolokwium
Ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń
Przygotowanie do zaliczenia Kolokwium + zadanie
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
20
30
20
10
15
35
20
15
35
65
Liczba punktów ECTS
2
2
4
Metody dydaktyczne
Wykład/ wykład problemowy, ćwiczenia laboratoryjne (na ćwiczeniach analizowane będą fragmenty tekstów wybranych
filozofów).
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymogii wstępne: Przyjęcie na studia SPS
Wymogii formalne: umiejętność wypowiadania się w mowie i na piśmie
Cele przedmiotu
Znajomość głównych nurtów filozofii w stopniu podstawowym oraz związanych z nimi pojęć.
Treści programowe: wykład i ćwiczenia
Filozofia starożytna: sofiści, Sokrates, Platon, Arystoteles. Szkoły hellenistyczne (Stoicyzm, epikureizm, sceptycyzm).
Filozofia średniowieczna: Patrystyka, Św. Tomasz z Akwinu, Św. Augustyn. Filozofia nowożytna: Renesansowe utopie
(T. Morus, T. Campanella, F. Bacon), Nowożytna filozofia społeczna i polityczna (N. Machiavelli, J.-J. Rousseau, T.
Hobbes, J. Locke ), Kartezjusz, G. Berkeley, D. Hume, G. W. Leibniz, I. Kant, Hegel, Filozofia współczesna: Pozytywizm
(A. Comte, J.S. Mill), Egzystencjalizm i filozofia egzystencji (S. Kierkegaard, J.-P. Sartre, M. Heidegger, K. Jaspers),
Filozofia życia (F. Nietzsche, W. Dilthey), Filozofia dialogu (M. Buber, E. Levinas), Współczesna etyka materialna (N.
Hartmann, M. Scheler), Antropologia filozoficzna (A. Gehlen, H. Plessner, M. Scheler), Postmodernizm w filozofii (O.
Marquard, J.-F. Lyotard, J. Derrida), Pragmatyzm (C. S. Pierce, W. James).
Elementarne wiadomości o języku, jako narzędziu poznania i komunikacji (język, jako system znaków, metajęzyk, język
naturalny a język sztuczny, kategorie składniowe, nazwy i zdania). Definiowanie, klasyfikacja, podział logiczny. Logika
klasyczna – rachunek zdań i rachunek predykatów w ujęciu semantycznym i syntaktycznym (system dedukcji naturalnej, system
aksjomatyczny).
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza:
A. Forma zaliczenia:
W_01 Student ma podstawową wiedzę o głównych kierunkach i nurtach
Zaliczenie z oceną.
filozoficznych rozwijających się na przestrzeni wieków.
B. Sposób zaliczenia
Umiejętności:
Wykłady obowiązuje semestralne zaliczenie z
U_01 Student klasyfikuje filozofów według nurtów, do których należą i
oceną. Ocena semestralna jest średnią ważoną
kojarzy problemy filozoficzne, które podejmowali. Potrafi zastosować
wyliczaną w oparciu o składniki podane w tabeli
posiadaną wiedzę do rozważania współczesnych problemów filozoficznych i nr 1.
naukowych.
Kompetencje społeczne:
K_01 Student zachowuje ostrożność i krytycyzm w wyrażaniu własnych
opinii. Zachowuje otwartość na opinie innych.
Tabela nr 1.
Skala ocen
dla
wykładów
Kolokwium
Kod
Efekt
kształcenia
W_01,
U_01,
Suma
Ocena
semestralna
K1
100%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną.
Ocena semestralna jest średnią ważoną wyliczaną
w oparciu o składniki podane w tabeli nr 2
Tabela nr 2.
Skala ocen
dla
ćwiczeń
Efekt
kształcenia
Kod
Suma
W_01,
U_01
K1
90%
K_01
Z1
10%
Ocena
semestralna
Kolokwium
Zadanie 1
(semestr 1)
OM = (Oćw x 0,90) + (OĆw x 0,10)
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
OM - ocena za moduł
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu
(wykład + ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o
średnie ważone, dla których wagami są
przypisane im liczby punktów ECTS wyliczana
według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W02, K_W03, K_W08, K_W09, K_W10,
K_W17
U_02
K_U03, K_U04, KU_05, KU_07, K_U12, K_U17, H1A_U03, H1A_U04, H1A_U05, H1A_U06,
K_K03
H1A_U07, H1A_K03
K_K01, K_K02, K_K08
H1A_K01, H1A_K06, H1A_K04
K_03
H1A_W01, H1A_W02, H1A_W06, H1A_W07,
H1A_W04, H1A_W09
Wykaz literatury:
O. Höffe: Mała historia filozofii. Warszawa 2004.
W. Tatarkiewicz: Historia filozofii. Tom I-III. Warszawa 1997.
E. Gilson, T. Langan, A. A. Maurer: Historia filozofii współczesnej od Hegla do czasów najnowszych. Warszawa 1977.
Aster von E.: Historia Filozofii. Tłum. J. Szewczyk. Warszawa1969.
Literatura uzupełniająca:
Platon: Państwo. Warszawa 1958.
Św. Augustyn: Wyznania. Kraków 1994.
T. Morus: Utopia. Warszawa 1954.
N. Machiavelli: Książę. Warszawa 1984.
J.-J. Rousseau: Emil czyli o wychowaniu. Warszawa 1955.
Kant I.: Uzasadnienie metafizyki moralności. Kęty 2009.
Locke J.: List o tolerancji. Warszawa 1963.
J. S Mill: Utylitaryzm. O wolności. Warszawa 1959
F. Nietzsche: Wola mocy. Próba przemiany wszystkich wartości. Warszawa 1993.
K. Jaspers: Filozofia egzystencji. Warszawa 1990.
M. Buber: Problem człowieka. Warszawa 1993.
Z fenomenologii wartości. Red. W. Galewicz. Kraków 1988.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/przedmiotu
Kod ECTS
Psychologia ogólna
PSO
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Psychologii
kierunek
specjalność specjalizacja
semestr/y
poziom kształcenia/forma
kształcenia
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna
(dla
obcokrajowców)
n
1
forma studiów
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Formy zajęć:*
Wykłady
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
45
Analiza literatury przedmiotu
20
Napisanie eseju
15
Przygotowanie się do egzaminu
5
Ćwiczenia
30
Analiza literatury przedmiotu i
przygotowywanie się
do ćwiczeń
Wykonanie pracy zaliczeniowej:
przygotowanie prezentacji
Przygotowanie się do kolokwium
Razem
Liczba punktów ECTS
45
3
3
30
5
10
60
90
6
Metody dydaktyczne
wykład konwersatoryjny
ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją /analiza przypadków / eksperymenty / testy psychologiczne
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Przyjęcie na studia SPS
Wymagania wstępne: umiejętność wypowiadania się w mowie i na piśmie
Cele przedmiotu
Nabycie wiedzy i umiejętności w zakresie podstawowych zagadnień psychologicznych. Celem zajęć jest zapoznanie studentów z
podstawowymi prawidłowościami dotyczącymi procesów poznawczych, emocjonalnych, motywacyjnych oraz zagadnieniami
osobowości.
Treści programowe
A. Problematyka wykładu
1. Psychologia jako nauka przyrodnicza i humanistyczna (Teorie psychodynamiczne; Teorie cech, Teorie uczenia się, Teorie
humanistyczno egzystencjalne, Teoria społeczno-kulturowa). 2. Procesy poznawcze: spostrzeganie, uwaga, pamięć. 3. Inteligencja a
myślenie (definicja, materiał dla procesu myślenia, operacje i reguły, rodzaje myślenia, problemy i myślenie problemowe, różnice
międzypłciowe w zakresie przebiegu procesów pozna) 4. Emocje, wpływ emocji na zachowanie, emocje a uczucia, inteligencja
emocjonalna. 5. Motywacja (komponenty charakteryzujące proces motywacji, rodzaje motywacji: wewnętrzna, zewnętrzna,
świadoma, nieświadoma). 6. Osobowość (różnorodność podejść i definicji, czynniki kształtujące osobowość, teorie osobowości).
B. Problematyka ćwiczeń
Wyjaśnienie specyfiki podstawowych zjawisk psychologicznych (w testach i eksperymentach) oraz w ujęciu różnych teorii
psychologicznych oraz porównanie teorii osobowości w aspekcie założeń. 1. Teorie psychodynamiczne i ich specyfika. 2. Teorie
cech – historyczne ujęcie od Hipokratesa do koncepcji współczesnych, model Eysencka, model Wielkiej Piątki. 3. Teorie uczenia
się – podejście behawioralne, teoria społeczno-poznawcza. 4. Teorie humanistyczno egzystencjalne – samoaktualizacja w ujęciu
Maslowa, Eriksona. 5. Teoria społeczno-kulturowa czyli indywidualizm czy kolektywizm? Czynniki społeczno-kulturowe
wpływające na pojmowanie własnego Ja i samoocenę.
Efekty uczenia się
Wiedza
W-01 Student zna elementarną terminologię
używaną w psychologii ogólnej, rozumie jej źródła,
rozróżnia podstawowe zjawiska psychologiczne oraz
ma elementarną wiedzę o ich zastosowaniu w obrębie
pokrewnych dyscyplin naukowych; ma elementarna
wiedze o miejscu psychologii ogólnej w systemie
nauk.
W-02 Student podaję przykłady podstawowych
koncepcji psychologicznych rozwoju człowieka oraz
charakteryzuje najważniejsze tradycyjne i współczesne
nurty psychologiczne.
W-03 Student określa role wiedzy ogólnopsychologicznej
w
działalności
edukacyjnej,
wychowawczej i opiekuńczej; dostrzega zasady i
normy etyczne psychologa.
Umiejętności
U-01
Student potrafi dokonać podstawowej
obserwacji
zjawisk
psychologicznych
i
ich
interpretacji posługując językiem specjalistycznym.
U-02
Student operuje podstawową wiedzą z
dziedziny psychologii ogólnej w celu analizowania i
interpretowania
problemów
edukacyjnych,
wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i
pomocowych a także motywów i wzorów ludzkich
zachowań.
U-03
Student wdraża zasady i normy etyczne w
podejmowaną działalność, posługując się podstawową
wiedzą z dziedziny psychologii ogólnej, co pozwała
studentowi wstępnie przywidywać skutki konkretnych
działań pedagogicznych.
Kompetencje społeczne
K-01
Student dąży do adekwatnej samooceny
własnych kompetencji i doskonali swoje umiejętności
w dziedzinie psychologii ogólnej.
K-02
Student jest zorientowany na zachowanie się
w sposób profesjonalny z wykorzystaniem wiedzy z
dziedziny psychologii ogólnej oraz przestrzeganiem
zasad etyki naukowej.
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria oceny/wymagania
egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
 zaliczenie z oceną (ćwiczenia + wykład)
 egzamin
B. Formy i kryteria zaliczenia
Ocena za moduł składa się z
 kolokwium z ćwiczeń (70% oceny z cwiczeń, 25% oceny końcowej)
 wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie prezentacji (30%
oceny z ćwiczeń,25% oceny koncowej)

napisanie eseju (100% oceny z wykładów, 50% oceny końcowej)
Ocena za moduł wyliczana jest według wzoru:
(Ocena końcowa * 40% ) + (egzamin * 60%)
100
Egzamin obejmuje treści z całego cyklu nauczania (wykłady i ćwiczenia).
Skala ocen
dla
ćwiczenia
Ef. kształ.
Kolokwium
Praca
zaliczeniowa
W_01,W_02,W_03,U_01,U_02,K_01
U_03K_02
Skala
ocen dla
wykładów
Kod
Suma
Ocena
końcowa
Ef. kształ.
Kod
K1
P
Suma
Ocena
końcowa
Esej
W_01,W_02,W_03,U_01,U_02,
U_03, K_01, K_02
K1
100%
Egzamin - W_01, W_02, W_03, U_01, U_02, U_03, K_01, K_02
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol) efektu
kształcenia
W_01
W_02
W_03
U_01
U_02
U_03
K_01
K_02
Odniesienie do efektów
kształcenia dla programu
K_W01, K_W02
K_W04, K_W11
K_W15, K_W19
K_U01
K_U02
K_U12
K_K01
K_K04, K_K06
Odniesienie do efektów kształcenia dla obszaru
H1A_W02, H1A_W03; H1A_W05, H1A_W03
H1A_W05, S1A_W05; H1A_W06
S1A_W04; S1A_W07
S1A_U01, S1A_U08
S1A_U02, S1A_U01, S1A_U06, H1A_U04
S1A_U05, S1A_U06
H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02
S1A_K04, S1A_K06, H1A_K04; S1A_K04 H1A_K04
70%
30%
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Mietzel, G. (1998). Wprowadzenie do psychologii. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Psychologia. (2000). Podręcznik akademicki / pod red. Jana Strelau, tom II Psychologia ogólna,. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne.
Zimbardo, P. (1999). Psychologia i życie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Zimbardo, P., Johnson, R., McCann, V. (2010). Psychologia. Kluczowe koncepcje (t. 2-4). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe
PWN.
B. Literatura uzupełniająca
Kossowska, M., Kofta, M. (2010). Psychologia poznania społecznego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kozielecki, J. (2009). Nowe idee w psychologii. Psychologia XXI wieku. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Maruszewski, T. (2002). Psychologia poznania. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Moskowitz, G.B. (2009). Zrozumieć siebie i innych. Psychologia poznania społecznego. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo
Psychologiczne.
Pervin, L. (2002). Psychologia osobowości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Sternberg, R. (2001). Psychologia poznawcza. Warszawa: WSiP.
Kontakt
Nazwa modułu/przedmiotu
Kod ECTS
PSYCHOLOGIA ROZWOJOWA
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej
Zakład Psychologii
kierunek
specjalność
Pedagogika
Przedmiot
kierunkowy
PSR
specjalizacja
semestr/y
nauczycielska
II
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Maria Aleksandrovich wykład
dr Maria Aleksandrovich ćwiczenia
Formy zajęć:*
Wykład
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
SPS - studia
pierwszego stopnia
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
10
Przygotownaie się do kolokwium
5
Przygotowanie się do egzaminu
5
Ćwiczenia
30
30
Przygotowanie pracy zaliczeniowej (Zadanie 1)
5
Przygotowywanie się do kolokwium
10
Razem
45
stacjonarne
(niestacjonarne)
Liczba punktów ECTS
45
Analiza literatury przedmiotu
forma studiów
55
1
3
4
Metody dydaktyczne
wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją multimedialną
ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją /analiza zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Podstawowa wiedza psychologiczna z przedmiotu Psychologia ogólna
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest dostarczenie wiedzy umożliwiającej rozumienie prawidłowości charakterystycznych dla rozwoju człowieka w
danej fazie życia (tj. przed urodzeniem, w dzieciństwie, w fazie dorastania i dorosłości); uwrażliwienie na problem istnienia
zależności pomiędzy jednostkowym cyklem życia człowieka a szeroko rozumianym kontekstem kulturowo-społecznym, w jakim
on żyje i działa; oraz kształtowanie umiejętności wieloaspektowego interpretowania zjawisk cyklu życia człowieka (refleksyjne
i krytyczne posługiwanie się koncepcjami o różnym rodowodzie teoretycznym) i przeniesienia tej wiedzy psychologicznej na
inne dyscypliny i problemy pedagogiczne.
Treści programowe
A. Problematyka wykładu
1. Podstawowe problemy psychologii rozwoju człowieka.
2. Obszary i wskaźniki rozwoju. Charakterystyka modeli zmiany rozwojowej.
3. Koncepcje periodyzacji biegu życia człowieka.
4. Charakterystyka psychologiczno-pedagogiczna poszczególnych etapów rozwoju człowieka
5. Czynniki rozwoju człowieka.
B. Problematyka ćwiczeń
Rozwój emocjonalny, społeczny, poznawczy, motoryczny, moralny i seksualny w wieku niemowlęcym, poniemowlęcym,
przedszkolnym, młodszym szkolnym i adolescencji. Jak wspierać rozwój dziecka, gdy przebiega on w sposób nietypowy.
Efekty uczenia się
Wiedza
W-01 Student zna elementarną terminologię używaną w
psychologii rozwojowej oraz rozróżnia podstawowe zjawiska
psychologiczne oraz koncepcje psychologiczne rozwoju
człowieka wg rożnych autorów.
W-02 Student zna wybrane koncepcje rozwoju człowieka
stanowiące teoretyczne podstawy działalności pedagogicznej.
W-03 Student ma podstawową wiedze na temat rozwoju
człowieka w cyklu życia w aspekcie psychologicznym.
Umiejętności
U-01
Student potrafi wykorzystać podstawową wiedzę
teoretyczną z zakresu psychologii rozwojowej w celu
analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych,
wychowawczych,
opiekuńczych,
kulturalnych
i
pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich
zachowań.
U-02
Student potrafi posługiwać się podstawowymi
ujęciami psychologii rozwojowej w celu analizowania
motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i
prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań
praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów
działalności pedagogicznej.
U-03
Student
posiada
umiejętność
prezentowania
własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierając je
argumentacją w kontekście teorii rozwoju człowieka wg
poglądów różnych autorów.
Kompetencje społeczne
K-01
Student ma świadomość poziomu swojej wiedzy i
umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcanie się w
dziedzinie psychologii rozwojowej i rozwoju osobistego,
dokonuje
samooceny
własnych
kompetencji
psychologicznych i doskonali umiejętności, wyznacza
kierunki własnego rozwoju i kształcenia.
K-02
Student ma przekonanie o wasze zachowania się w
sposób profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i
przestrzegania zasad etyki zawodowej.
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wyłącznie pozytywna ocena jest podstawą wyliczenia średniej z
zaliczenia
A. Sposób zaliczenia
zaliczenie z oceną (ćwiczenia)
egzamin (wykłady/za moduł)
B. Formy i kryteria zaliczenia
Wykłady obowiązuje egzamin końcowy (W_01, W_02, W_03,
U_03, K_01). Ocena jest średnią ważoną wyliczaną w oparciu o
składniki podane w tabeli nr 1.
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
wykładów
Kolokwium
Test pisemny z
pytaniami
zamkniętymi
Efekty
kształcenia
Kod
Suma
Ocena
końcowa
W_01
W_02
W_03
K
100%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną (W_02, W_03, U_01,
U_02, U_03, K_01, K_02). Ocena jest średnią ważoną wyliczaną
w oparciu o składniki podane w tabeli nr 2
Tabela nr 2.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Kolokwium
Zadanie 1
Efekty
kształcenia
Kod
Suma
K1
Ocena
końcowa
60%
Z1
40%
W_02
W_03
U_01
U_02
K_02
W_03
U_01
U_02
U_03
K_01
K_02
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład + ćwiczenia)
jest wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla których wagami są
przypisane im liczby punktów ECTS wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składow oceny za egzamin (60%) i
ocen z ćwiczeń (40%) , przeliczana według wzoru:
OKM=[(A x 60) + (B x 40)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – ocena za egzamin
B – ocena końcowa z ćwiczeń
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu jest
przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie może być
podstawą do wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol) efektu kształcenia
Symbol może odnosić się do
poszczególnych kategorii W, U, K
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia dla
obszaru
K_W01
H1A_W02, H1A_W03
W_01
K_W04
H1A_W05, S1A_W05
W_02
K_W05
H1A_W04, S1A_W05
W_03
K_U02
S1A_U02, S1A_U01, S1A_U06, H1A_U04
U_01
K_U03
H1A_U04, H1A_U06, S1A_U03, S1A_U08
U_02
K_U08
H1A_U06
U_03
K_K01
H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02
K_01
K_K04
S1A_K04, S1A_K06, H1A_K04
K_02
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Bee, H. (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo.
Brzezińska, A. I. (2005). Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa. Gdańsk: Gdańskie
Wydawnictwo Psychologiczne.
Harwas-Napierała, J. Trempała (2004). Psychologia rozwoju człowieka. Warszawa: PWN.
Trempała, J. (1999). Koncepcje rozwoju człowieka. W: J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki (tom I, s. 256282). Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
B. Literatura uzupełniająca
Bühler, Charlotte. (1999). Bieg życia ludzkiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Oleś, P. K. (2011). Psychologia człowieka dorosłego. Ciągłość – zmiana – integracja. Warszawa: PWN.
Schaffer, H. R. (2011). Psychologia dziecka. Warszawa: PWN.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Historia wychowania
Kod ECTS
HWY
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZAKŁAD HISTORII OŚWIATY I WYCHOWANIA
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
4,5
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Roman Tomaszewski
Małgorzata Kowalczyk
Formy zajęć
Liczba
godzin
wykłady
Liczba punktów ECTS
N
(nauczyciel)
S
(student)
30
70
Analiza literatury
60
Przygotowanie do egzaminu i zaliczenia
10
ćwiczenia
30
70
Przygotowanie do ćwiczeń
60
Przygotowanie do zaliczenia
10
Razem:
60
140
4
4
8
Metody dydaktyczne
Wykład konwersatoryjny
Analiza tekstów źródłowych z dyskusją
Prezentacja opracowania problemowego
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne – przyjęcie na studia SPS
Wymagania wstępne – potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności
Cele przedmiotu
- opanowanie warsztatu diagnozowania historycznego w naukach o wychowaniu
- określenie historycznych punktów odniesienia dla przyszłej komparatystyki w pedagogice porównawczej
- wspomaganie dyscyplin (subdyscyplin) nauk o wychowaniu przez umiejętność diagnozowania historycznego
- zastosowanie retrospekcji w analizie współczesnych systemów wychowania
- projektowanie zmian w systemach wychowania od genezy do ekstrapolacji
Treści programowe problematyka wykładu:
- perspektywa redukcji doświadczenia – historii
- geneza wychowania i przyrastanie elementów systemu wychowania
- zmienność ideałów wychowania w czasie a kontynuacje (od paidei do paidei)
- powstawanie i przemiany instytucji edukacyjnych
- realia nowożytności a myśl pedagogiczna
- ewolucja środowisk wychowania
- bunt mas a nowoczesność
- nowe – stare wychowanie
- ideał „nowego człowieka” i jego odmiany
- państwo a edukacja
- determinanty (po)nowoczesności a przeszłość
- pedagogia PRL
- między szkołą, pracą a tanatologią (geneza UTW)
- amerykanizacja Europy i globalizacja a środowiska wychowania
- europeizacja szkół amerykańskich
- treści historyczne w koncepcjach studiów pedagogicznych i w praktyce zawodów pedagogicznych
B. problematyka ćwiczeń
- myśl pedagogiczna w starożytnej Grecji
- koncepcje wychowania w starożytnym Rzymie
- wychowanie chrześcijańskie od wczesnego do późnego średniowiecza
-wychowanie stanowe w chrześcijaństwie i w pierwszych wiekach nowożytności (tzw. „późne średniowiecze”)
- myśl pedagogiczna w nurcie reformacji lub kontrreformacji (dopełnienia lub opozycje)
- instytucje edukacyjne i ich ewolucja od średniowiecza do odrodzenia
- nowożytna myśl pedagogiczna
- reformy szkolne w dobie oświecenia i u progu nowoczesności
- ukształtowanie się i ewolucja polskiej pedagogii od „późnego średniowiecza” do ustawy szkolnej A. Wielopolskiego
- myśl pedagogiczna i jej twórcy II połowy XIX i początków XX wieku
- „nowe wychowanie” i jego reminiscencje w II połowie XX wieku
- polskie koncepcje pedagogiczne oraz polska pedagogia w II Rzeczypospolitej
- wychowanie państwowe lub narodowe . Podobieństwa i opozycje
- ideologie wychowania w PRL a reformy szkolne w PRL
- idee uniwersytetu w Polsce niepodległej
- postmodernizm w pedagogice i jego polskie projekcje
- personalizm katolicki w polskiej pedagogice
- polska pedagogika w oczekiwaniu na przełom w III RP
Efekty uczenia się
student
Wiedza
W_01 Student ma wiedzę o miejscu historii wychowania w
strukturze pedagogiki i jej powiązaniach z historią ogólną,
socjologią historyczną i historią filozofii. Rozumie
alternatywę redukcji historyzmu. Rozumie stabilizującą rolę
historii wychowania w naukach o wychowaniu jako
matematyki pedagogiki
W_02 Zna i rozumie historyczne źródła terminologii
stosowanej w naukach o wychowaniu
W_03 Ma uporządkowaną wiedzę o historycznych i
społeczno – kulturowych podstawach wychowania oraz
dyscyplinach, z kompilacji których w XIX wieku wyłoniła
się pedagogika jako dyscyplina akademicka
W_04 Ma wiedzę o historycznej ewolucji systemu edukacji
(elementów, struktur i funkcji)
W_05 Zna najważniejsze historyczne (klasyczne) systemy
pedagogiczne oraz wyrastające z nich współczesne nurty
Zna historyczno – kulturowe uwarunkowania wyodrębniania
się tych nurtów lub teorii
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
- zaliczenie semestralne z oceną
- egzamin końcowy
B. Formy i kryteria zaliczenia
Zaliczenie semestralne wykładu- pisemne opracowanie przejściowe
Egzamin – ustny- kryteria:
- omówienie zagadnienia wyznaczonego przez prowadzącego
wykład
- omówienie zagadnienia wybranego przez studenta
- krytyczna charakterystyka obowiązkowej pozycji literatury
dokonana przez student
Zaliczenie ćwiczeń:
- Kolokwium
- dwie prezentacje na ocenę (prezentacja tematyczna i krytyka
źródła)
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład + ćwiczenia)
jest wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla których wagami są
przypisane im liczby punktów ECTS wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Umiejętności
U_01 Potrafi wykorzystać wiedzę historyczno –
pedagogiczną do analizy i interpretacji kulturowych oraz
politycznych determinantów edukacji. Umie operować
historycznymi wzorami osobowymi w analizie
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
współczesnych motywów i zachowań ludzkich. Potrafi
wykorzystywać wiedzę historyczno – pedagogiczną w
prognozowaniu
U_02 Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę korzystając ze
źródeł historycznych
U_03 Potrafi stosować historię wychowania jako technikę
przechowywania wiedzy pedagogicznej. Potrafi
argumentować i wypowiadać się spójnie wykorzystując
przykłady z przeszłości
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składow oceny za egzamin (60%) i
ocen z ćwiczeń (40%) , przeliczana według wzoru:
OKM=[(A x 60) + (B x 40)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – ocena za egzamin
B – ocena końcowa z ćwiczeń
Kompetencje społeczne
K_01 Jest zdolny do zastosowania wiedzy o przeszłości
edukacyjnej w porozumiewaniu się z reprezentantami
różnych subdyscyplin pedagogicznych lub dyscyplin
humanistycznych i społecznych. Jest zdolny do
wykorzystania wiedzy o przeszłości dla określania
priorytetów w badaniach lub praktyce pedagogicznej
K_02 Wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia
oraz ma świadomość konstruowania swojej wiedzy poprzez
wartościowanie z wykorzystaniem historycznych punktów
odniesienia
Ćwiczenia
Kolokwium
Prezentacja
Wykłady
Opracowanie
pisemne
Egzamin
KW_01; KW_02; KW_03
KU_01; KU_02;
KW_04, KW_05, KU_02,
KW_01; KW_2; KW_03; KW_04,
KU_03; KK_01; KK_02
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów
kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W02
H1A_W01 H1A_W03 H1A_W05
W_02
K_W01
H1A_W02 H1A_W03
W_03
K_W03
H1A_W05
W_04
K_W14
S1A_W09
W_05
K_W11
H1A_W02 H1A_W03
U_01
K_U02
S1A_U01 S1A_U02 S1A_U04
U_02
K_U04
H1A_U03
U_03
K_U06
H1A_U01 H1A_U06 H1P_U13
K_01
K_K07
S1A_K03 S1A_K05
K_02
K_K01
H1A_K04
Wykaz literatury
Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
K. Bartnicka, I. Szybiak, Zarys historii wychowania, Warszawa 2001
J. O. y Gasset, Bunt mas, Warszawa 2002
T. Gumuła, J. Krasuski, S. Majewski, Organizacja systemu edukacyjnego w Polsce w latach 1932 – 1993. Antologia dokumentów i
materiałów, Kielce 1994
T. Hejnicka – Bezwińska, O zmianach w edukacji – konteksty, zagrożenia, możliwości, Bydgoszcz 2000
Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Pedagogika. Podręcznik akademicki, t.1, Warszawa 2003
S. Wołoszyn, Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, tom 1-3, Warszawa 1965
Literatura uzupełniająca
N. Chmaj, Prądy i kierunki w pedagogice XX wieku, Warszawa 1962
D. Drynda, Historia wychowania. Skrypt dla studentów wychowania, Warszawa 2006
E. Gorloff, R. Grzybowski, A. Kołakowski, Edukacja w warunkach zniewolenia i autonomii (1945 – 2009), Kraków 2010
T. Hejnicka – Bezwińska, Zarys historii wychowania (1944 – 1989). Oświata i pedagogika pomiędzy dwoma kryzysami, Kielce
1996
S. Kot, Historia wychowania, t. 1-2,
S. Kot, Źródła do dziejów wychowania
S. Litak, Histowia wychowania do Wielkiej Rewolucji Francuskiej,
W. Szulakiewicz, Przełomy edukacyjne. Dziedzictwo polskiej teorii i praktyki, Toruń 2011
W. Szulakiewicz, Z dziejów polskiej teorii i praktyki edukacyjnej, Toruń 2009
Kontakt
Roman Tomaszewski e-mail: po ustaleniu przez administratora sieci Tel.: 59 840 84 05 904
Małgorzata Kowalczyk e-mail: po ustaleniu przez administratora sieci Tel.: 59 840 84 05 904
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Historia pedagogiki/Historia myśli pedagogicznej
HIP
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej
kierunek
specjalność
specjalizacja
Pedagogika
Pedagogika
nauczycielska
wczesnoszkolna
(dla
obcokrajowców)
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Prof. dr hab. Lubov Petuhova
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
3,4
SPS
Formy zajęć
Wykłady
Analiza literatury
Przygotowanie do zaliczenia
ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń
Przygotowanie do zaliczenia
Razem
Liczba godzin
N
(nauczyciel)
30
30
60
forma studiów
Stacjonarne
Liczba punktów
ECTS
S
(student)
45
30
15
45
25
20
90
3
3
6
Metody dydaktyczne
Wykłady:
 wykład z prezentacją multimedialną,
 wykład problemowy,
 wykład konwersatoryjny,
Ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, dyskusja
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A: Wymagania formalne: zaliczenie przedmiotu Wprowadzenie do pedagogiki
B: Wymagania wstępne – wiadomości z zakresu przedmiotów maturalnych
Cele przedmiotu: znajomość pedagogicznych zjawisk i faktów, etapów rozwoju szkolnictwa i myśli pedagogicznej;
ukształtowanie u studentów umiejętności porównywania koncepcji, teorii i nurtów współczesnego wychowania, kształcenia
i konfrontowania ich z sytuacją społeczną, historyczną i polityczną
Treści programowe
Wykłady i ćwiczenia
Edukacja w społeczeństwach pierwotnych. Szkoła i edukacja w starożytności.
Edukacja i kształcenie w starożytnych cywilizacjach Wschodu (Egipt, Indie, Chiny).
Wychowanie i oświata w państwach antycznych
Edukacja i myśl pedagogiczna w Bizancjum.
Edukacja, szkolnictwo i myśl pedagogiczna w Europie w średniowieczu i renesansie
Edukacja, szkolnictwo i myśl pedagogiczna Wschodu w średniowieczu
Idei pedagogiczne i oświata Słowian Wschodnich
Edukacja, szkolnictwo i myśl pedagogiczna w okresie Rusi Kijowskiej i feudalizmu (do XVII wieku).
Szkoła i edukacja w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej (XVII – XVIII w.)
Szkoła i myśl pedagogiczna Ukrainy i Rosji XVIII wieku
Szkoła i myśl pedagogiczna w Europie i Stanach Zjednoczonych (lat do 90-h XIX wieku).
Stan szkolnictwa i myśli pedagogicznej Ukrainy (lat do 90-h XIX wieku).
Szkolnictwo i pedagogika końca XIX i na początku XX wieku
Praktyka szkolna i myśl pedagogiczna pod koniec XIX i na początku XX wieku
Szkoła i edukacja w Europie i USA (w latach 1918-1939).
Rozwój szkolnictwa i pedagogiki po II wojnie światowej.
Współczesne szkolnictwo i pedagogika.
Efekty uczenia się
Wiedza
W_01 zna i rozumie etapy rozwoju szkolnictwa i myśli
pedagogicznej
W_02 wymienia i charakteryzuje koncepcje
pedagogiczne
W_03 identyfikuje główne nurty, ideologie i systemy
pedagogiczne, rozumie ich złożone uwarunkowania
(kulturowe, historyczne).
Umiejętności
U_01 posługuje się wiedzą z zakresu pedagogiki do
analizowania i interpretowania wybranych problemów
edukacyjnych
U_02 wykazuje gotowość formułowania samodzielnych
wypowiedzi z wykorzystaniem naukowego języka
pedagogiki, nawiązując do różnych ujęć teoretycznych
Kompetencje społeczne
K_01 pracuje w zespole i umiejętnie wykorzystuje
swoje predyspozycje
K_02 docenia znaczenie wiedzy pedagogicznej dla
dalszego kreowania własnego rozwoju osobistego i
zawodowego, dąży do antycypowania kierunków
własnego rozwoju.
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie z oceną
B. Formy i kryteria zaliczenia:
Podstawą zaliczenia wykładu jest test. Test składał się będzie z
pytań – zarówno otwartych, jak i zamkniętych.
Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest kolokwium.. Wymagana jest
obecność (max 2 nieobecności dopuszczalne) oraz znajomość
lektur.
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
wykładów
Test
Kod
K1
Suma
Ocena
semestralna
100%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną.
Tabela nr 2.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Kolokwium
Aktywność na
zajęciach
Suma
K1
Suma
Ocena
semestralna
75%
A1
25%
Kod
100%
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład + ćwiczenia)
jest wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla których wagami
są przypisane im liczby punktów ECTS wyliczana według
wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu jest
przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie może być
podstawą do wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01, K_W09
H1A_W02 , H1A_W03, H1A_W04
W_02
K_W03, K_W11
H1A_W05, H1A_W06
W_03
K_W11
H1A_W06
U_01
K_U02
S1A_U01, S1A_U02, S!A_06,H1A_U04
U_02
K_U06
H1A_U01, H1A_U06
K_01
K_K07
S1A_K02, H1A_K02
K_02
K_K01
H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Gaweł A., Bieszczada B. Kategorie pojęciowe edukacji w przestrzeni interdyscyplinarnych interpretacji , Wydawnictwo:
WUJ, 2011
Korzeniowska W., Myśl pedagogiczna na przestrzeni wieków. Chronologiczny słownik biograficzny, Impuls, Kraków
2012
Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Wydawnictwo Salezjańskie, Warszawa 2004.
Pedagogika, podręcznik akademicki, pod red. Z.Kwiecińskiego, B.Śliwerskiego, PWN, Warszawa 2004, tom I, II.
Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. T. 1 : Od wychowania pierwotnego do końca XVIII stulecia / wybór
i oprac. Stefan Wołoszyn. Wyd. 2 zm,, Dom Wydawniczy Strzelec, Kielce 1995 .
История педагогики. Часть 1, 2,. Под редакцией А.И. Пискунова, Москва 1998.
B. Literatura uzupełniająca
Pedagogika. Leksykon, pod red. B. Milewskiego i B.Śliwerskiego, PWN, Warszawa 2000.
Pomykało W ,(red), Encyklopedia pedagogiczna, Wydawnictwo Fundacja INNOWACJA , Warszawa 1997.
Історія української школи і педагогіки: Хрестоматія, за ред.В.Г.Кременя, “Знання”, КОО, Київ 2003.
Левківський М.В., Історія педагогіки, Центр навчальної літератури, Київ 2003.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Biomedyczne podstawy rozwoju człowieka
BPR
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
1
SPS
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr Agnieszka Zalewska – Meler
Mgr Magdalena Łagun
Formy zajęć
wykład
Analiza literatury jako przygotowanie do wykładów
Przygotowanie do egzaminu testowego (Zadanie 1- Z1)
ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń – krytyczna analiza
literatury
Przygotowanie do kolokwium (kolokwium- K1)
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
45
30
15
30
45
10
3
3
25
Przygotowanie prezentacji dotyczącej przeciwdziałania
danej fazie ontogenezy (Zadanie1 – Z1)
Razem
Liczba punktów ECTS
10
60
90
6
Metody dydaktyczne
wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, prezentacja multimedialna, dyskusja, praca w grupach, analiza tekstów;
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Przyjęcie na studia SPS
Wymagania wstępne: potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje profesjonalne umiejętności
Cele przedmiotu
1. Zapoznanie z wiedzą dotyczącą rozwoju dzieci i młodzieży w kontekście nauk biologicznych, medycznych oraz nauk
społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem pedagogiki zdrowia;
2. Opanowanie umiejętności diagnozowania rozwoju fizycznego oraz podnoszenia parametrów zdrowia;
3. Identyfikacja zasobów rozwoju biologicznego oraz czynników upośledzający prawidłowy rozwój psychosomatyczny;
Treści programowe
I.
Treści wykładów:
1. Biomedyczne podstawy kształcenia oraz wychowania w systemie nauk pedagogicznych i pogranicza.
2. Rozwój ontogenetyczny człowieka (okres noworodkowy, niemowlęcy, poniemowlęcy, przedszkolny, szkolny,
adolescencji);
3. Przyczyny deficytów rozwojowych oraz możliwości ich zapobiegania.
4. Metody oceny rozwoju biologicznego.
5. Główne problemy zdrowotne dzieci i młodzieży.
6. Biomedyczne aspekty dojrzałości szkolnej – zaburzenia adaptacyjne.
7. Cywilizacyjne zagrożenia zdrowia człowieka.
8. Płaszczyzny oddziaływań profilaktycznych – zasady konstruowania programów profilaktycznych.
9. Główne paradygmaty zdrowia człowieka.
10. Ciało jako kategoria edukacyjna.
II.
Treści ćwiczeń:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Rozwój osobniczy – składowe i aspekty rozwoju.
Biologiczne i kulturowe uwarunkowania rozwoju biologicznego rozwoju.
Czynniki endogenne o egzogenne w rozwoju człowieka.
Mechanizmu przystosowawcze w rozwoju człowieka.
Mechanizm dziedziczenia ilościowego i jakościowego w ontogenezie.
Krytyczne fazy w rozwoju biologicznym człowieka – zagrożenia dla zdrowia i rozwoju.
Choroby wirusowe, bakteryjne, pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne wieku rozwojowego.
Podstawowe mechanizmy przekazu materiału genetycznego. Wybrane choroby genetyczne ., diagnostyka
prenatalna.
Zmęczenie, znużenie, sen oraz organizacja dnia ucznia.
Efekty uczenia się
Wiedza
W_01 Student posiada elementarną wiedzę dotyczącą rozwoju
biologicznego w poszczególnych etapach ontogenezy (różnicuje
aspekty rozwoju, określa tendencje przemian oraz metody oceny
rozwoju);
Umiejętności
U_01 Student określa związki zachodzące między rozwojem fizycznym
(wybranymi układami, narządami) a rozwojem funkcji psychicznych
w kontekście kształcenia i wychowania;
U_02 Student potrafi identyfikować czynniki stanowiące zagrożenie dla
harmonijnego rozwoju, analizować główne problemy zdrowotne w
poszczególnych etapach ontogenezy oraz określić zasady profilaktyki
w danym zakresie;
U_03 Student dostrzega związek między organizacją środowiska
fizycznego i społecznego placówek edukacyjnych a zaspokajaniem
potrzeb biologicznych w kontekście procesu uczenia się
Kompetencje społeczne
K_01 Student dostrzega związek między organizacją środowiska
fizycznego i społecznego placówek edukacyjnych a zaspokojeniem
potrzeb biologicznych w kontekście procesu uczenia się;
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia - egzamin (wykład);
Zaliczenie z oceną (wykład +ćwiczenia)
B. Formy i kryteria zaliczenia
Wykłady obowiązuje semestralne zaliczenie
kończące się egzaminem końcowym. Ocena jest
średnią ważoną w oparciu o składniki podane w
tabel 1.
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
Kod
Suma
wykładów
Ocena semestralna
Test
(rozwiązanie
problemów i
zadań gotowych
do zastosowania)
Z1
100%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Ocena
semestralna jest średnią ważoną wyliczaną w
oparciu o składniki podane w tabeli nr 2.
Tabela nr 2.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Kod
Suma
Ocena semestralna
Kolokwium
K1
80%
Zadanie 1
Z1
20%
Oko = (Oćw x 0,80) + (OĆw x 0,20)
OW – ocena końcowa wykładu;
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
Oko - ocena końcowa
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie
może być podstawą do wystawienia pozytywnej
oceny końcowej.
Ocena za moduł stanowi 40% oceny końcowej
(wykład+ćwiczenia) i 60% oceny za moduł.
Egzamin – test wyboru.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W03, K_W05
H1A_W04, S1A_W04
U_01
K_U06
H1A_U01, H1A_U06, H1A_U11, H1A_U12
U_02
K_U10
S1A_U04
U_03
K_09
S1A_U06, S1A_U07
K_01
K_K05
H1A_W04, S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
1. Jaczewski A., Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania, Warszawa 2001
2. Woynarowska B., Izdebski Z., Komosińska K., Kowalewska A., Biomedyczne podstawy kształcenia i wychowania,
Warszawa 2010
3. Jopkiewicz A., Suliga E., Biologiczne podstawy rozwoju i wychowania, Olsztyn 1998
4. Woynarowska B., Zdrowie i szkoła, Warszawa 2000
5. Karski J., B., Promocja zdrowia, Warszawa 1998
6. Latalski Z., Zdrowie publiczne, Lublin 1999
7. Górnicki B., Dębek B., Pediatria, Warszawa 1997
8. Antonovsky A. Rozwikłanie tajemnicy zdrowia, Warszawa 1995
9. Błajet P., Ciało jako kategoria pedagogiczna, Toruń 2006
10. Scheridan P., Radmacher A. A., Psychologia zdrowia, Warszawa 2000
B. Literatura uzupełniająca
1. Wiśniewski H., Biologia z higieną środowiska, Warszawa 2000
2. Korczak C., Higiena i ochrona zdrowia, Warszawa 1996
3. Demel M., Pedagogika zdrowia, Warszawa 1980
4. Gaś Z. Profilaktyka uzależnień, Warszawa 1993
5. Sokołowska M., Socjologia medycyny, Warszawa 1996
6. Mięsowicz I., Auksologia, Warszawa 2000
Kontakt
[email protected]
[email protected]
Nazwa przedmiotu:
Kod ECTS
Teoria wychowania
TWY
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
Kierunek
Specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
1
SPS
Stacjonarne
pedagogika
Pedagogika
n
wczesnoszkolna
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr AGNIESZKA ŁAGODA
Formy zajęć
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
45
Wykład
Analiza literatury
30
Przygotowanie do zaliczenia (recenzja artykułu) i
egzaminu
15
Ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń
Przygotowanie do Kolokwium
Opracowanie teorii i nurtów wychowania
30
Razem
45
30
5
10
60
Liczba punktów ECTS
3
3
5
Metody dydaktyczne
Wykład, dyskusja, analiza materiałów źródłowych, prezentacje multimedialne
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
Wymagania formalne: Wprowadzenie do pedagogiki, Wprowadzenie do filozofii
Wymagania wstępne: ogólna wiedza teoretyczna dotycząca podstaw wychowania
Cele przedmiotu
Ukształtowanie u studentów umiejętności: analizowania relacji między teorią wychowania a innymi dyscyplinami
pedagogicznymi; dostrzegania, diagnozowania i rozwiązywania problemów wychowawczych w świetle różnych teorii
wychowania; wiązania procesów wychowania z innymi procesami społecznymi;porównywania koncepcji, teorii i nurtów
współczesnego wychowania i konfrontowania ich z sytuacją społeczną, historyczną i polityczną.
TREŚCI PROGRAMOWE
Psychologiczne, socjologiczne i filozoficzne podstawy wychowania
Geneza i ewolucja teorii wychowania
Potoczne teorie wychowania a refleksja nad wychowaniem
Analiza porównawcza teorii wychowania
Aksjologiczne i teleologiczne podstawy wychowania
Proces wychowania-jego struktura i dynamika
Właściwości procesu wychowawczego
Granice i mierniki oddziaływań wychowawczych
Wychowanie a samowychowanie
Dziedziny wychowania i ich teorie
Błędy wychowania a pseudowychowanie
Konteksty, idee i problemy teorii wychowania
Metodyczne aspekty wychowania( metody, zasady, formy, techniki, środki wychowania)
Przegląd współczesnych koncepcji, teorii i nurtów wychowania.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 Zna elementarną terminologie używana w teorii A. Sposób zaliczenia
wychowania, zna genezę i ewolucję teorii wychowania jako ZALICZENIE Z OCENĄ – ĆWICZENIA, Wykład
dyscypliny pedagogiczne
EGZAMIN
W_02 Ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania,
jego
filozoficznych,
społeczno-kulturowych, B. Formy i kryteria zaliczenia
psychologicznych podstaw
Zaliczenie z oceną + Egzamin (W_01, W_02, K_02, U_02)
Wykład – zaliczenie z oceną - ecenzja artykułu o tematyce
Umiejętności
U_01 Analizuje relacje między teorią wychowania a innymi wychowawczej 100% oceny za wykład - efekt ksztalcenia
dyscyplinami pedagogicznymi. Potrafi dokonać obserwacji K_01 ,K_02)
i interpretacji zjawisk pedagogicznych analizując ich
powiązania
z
różnymi
obszarami
działalności Ćwiczenia- zaliczenie z oceną
pedagogicznej
obecność na zajęciach, wykonanie pracy zaliczeniowej:
U_02 Porównuje teorie wychowania między sobą, 1) przygotowanie projektu lub prezentacji współczesnego nurtu
diagnozuje sytuacje wychowawcze z wykorzystaniem i teorii wychowania 50%% oceny za ćwiczenia- efekt
różnych ujęć teoretycznych (teorie, metody, technologie, ksztalcenia U_01 ,U_02 ,
techniki, środki wychowania)
2) przygotowanie do kolokwium - 50% oceny za ćwiczenia
(W_01, W_02)
Kompetencje społeczne
K_01 Ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie
podejmowania działań wychowawczych w środowisku Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład +
społecznym
ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla
K_02 Dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy których wagami są przypisane im liczby punktów ECTS
etyczne związane z wychowaniem, poszukuje optymalnych wyliczana według wzoru:
rozwiązań problemów wychowawczych postępując zgodnie
z zasadami etyki
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składow oceny za egzamin
(60%) i ocen z ćwiczeń (40%) , przeliczana według wzoru:
OKM=[(A x 60) + (B x 40)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – ocena za egzamin
B – ocena końcowa z ćwiczeń
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu jest
przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie może być
podstawą do wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer
(symbol)
efektu
kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01
W_02
K_W03
H1A_W02
H1A_W03
H1A_WO5
U_01
K_U01
S1A_U01
S1A_U08
U_02
K_U03
K_01
K_K03
H1A_U04
H1A_U06
S1A_U03
S1A_U08
S1A_K07
K_02
K_K05
H1A_K04
S1A_K04
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Łobocki M. , Teoria wychowania w zarysie, Impuls, Kraków 2004.

Pedagogika, podręcznik akademicki, pod red. Z.Kwiecińskiego, B.Śliwerskiego, PWN, Warszawa 2004,
tom I, II..

Pedagogika ogólna. Problemy aksjologiczne. Pod red. Teresy Kukołowicz i Mariana Nowaka , KUL,
Lublin 1997.

Pedagogika. Leksykon, pod red. Bogusława Milewskiego i Bogusława Śliwerskiego, PWN, Warszawa
2000.

Okoń W., Wszystko o wychowaniu. Wyd. Akademickie „Żak” Warszawa 1999.

Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny, „ Żak”, Warszawa 1999.

Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Impuls Kraków 2004.

Tchorzewski A., Z problematyki teorii wychowania, Bydgoszcz 1992.

Rozprawy o wychowaniu, pod red. M.Debesse, G.Mialareta, Warszawa 1998, tom I.

Górniewicz J., Wybrane zagadnienia z teorii wychowania, Toruń – Olsztyn 1996.

Kopiec H., Rozumujący wgląd w wychowanie, Katowice 2000.

Kubiak-Szymborska E., Zając D., Wokół podstawowych zagadnień teorii wychowania, Bydgoszcz 2002.

Petrykowski P., Wprowadzenie do podstaw teorii wychowania, Toruń 1997.

Teoria wychowania. Wybrane zagadnienia, pod red. T.Kukołowicz, Stalowa Wola 1997.

Nalaskowski A., Rubacha K., Pedagogika u progu III tysiąclecia, Toruń 2001.

Kwieciński Z., Witkowski L., Spory o edukację, Warszawa-Toruń 1993.

Nalaskowski A., Widnokręgi edukacji, Impuls, Kraków 2002.
B. Literatura uzupełniająca

Śliwerski Bogusław, Przekraczanie granic wychowania. Od pedagogiki dziecka do antypedagogiki, Łódź
1996.

Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Pod red. Krzysztofa Kruszewskiego. Podręcznik dla studentów
kierunków nauczycielskich. Wyd. IV zmienione, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1995, T.I.

Wołoszyn Stefan, Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle
powszechnym. Wyd. II poszerzone, Dom Wydawniczy „ Strzelec”, Kielce 1998.

Bińczycka Jadwiga, Korczakowskie dialogi, Wyd.„Żak” Warszawa 1999.

Pospiszyl Irena, Razem przeciw przemocy, Wyd. „Żak” Warszawa 1999.

Debesse M., Etapy wychowania, Wyd. „ Żak” Warszawa 1999.






Janowski Andrzej, Uczeń w teatrze życia szkolnego.
Nikitorowicz J., Kultura globalna a kultury tradycyjne.
Łobocki M., ABC wychowania, PWN Warszawa 1999.
Konarzewski K., Podstawy oddziaływań wychowawczych UAM, Poznań, 1989.
Czerepaniak-Walczak M., Podmiotowość w perspektywie pedagogiki, Szczecin 1996.
Encyklopedia pedagogiczna, pod.red. W.Pomykało, PWN , Warszawa 1999.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Dydaktyka Ogólna
DYD
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZEW
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
3
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Prof. L.Preuss-Kuchta
Formy zajęć
Wykład (wspomagany platformą e-learningową)
Analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium
Przygotowanie do egzaminu
Ćwiczenia (wspomagane platformą e-learningową)
Przygotowanie do ćwiczeń (analiza literatury)
Wykonanie zadań
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
35
15
5
15
30
30
20
5
5
45
65
Liczba punktów ECTS
2
2
4
Metody dydaktyczne
Wykład z prezentacją multimedialną, wsparty platformą Moodle’a
Ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, dyskusja, zadania praktyczne (ćwiczenia wspomagane
kursem na platformie IPMoodle); konsultacje indywidualne
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
Wymagania formalne: Podstawowe wiadomości związane z etapami rozwoju umysłowego uczniów, procesy poznawcze, teorie
uczenia się, motywacja, poznawanie innych i samego siebie; znajomość głównych doktryn pedagogicznych, instytucji
edukacyjnych, orientacja w głównych okresach i kierunkach filozoficznych
Wymagania wstępne: Umiejętność studiowania literatury naukowej, analizy tekstów, pracy jednostkowej i grupowej
Cele przedmiotu
Przygotowanie teoretyczne studentów do prowadzenia zajęć dydaktycznych o różnych formach organizacyjnych pracy z uczniami
Treści programowe
Problematyka wykładu:
 Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiczna. Przedmiot i zadania współczesnej dydaktyki. Dydaktyka ogólna a dydaktyki
szczegółowe. Główne nurty myślenia o szkole i edukacji szkolnej.
 Szkoła jako instytucja wspomagająca rozwój jednostki i społeczeństwa. Modele współczesnej szkoły: tradycyjny,
humanistyczny, refleksyjny i emancypacyjny. Szkolnictwo alternatywne. Program ukryty szkoły. Współczesne koncepcje
nauczania. Modele profesjonalizmu i ich implikacje dla edukacji nauczycieli. Edukacja do refleksyjnej praktyki.
 Proces nauczania – uczenia się. Środowisko uczenia się. Szkolne uczenie się. Cele kształcenia - źródła, sposoby formułowania
i rodzaje. Zasady dydaktyki. Metody nauczania. Organizacja procesu kształcenia i pracy uczniów, Lekcja (jednostka dydaktyczna)
i jej budowa. Style i techniki pracy z uczniami. Formy organizacji uczenia się. Środki dydaktyczne.
 System oświaty. Organizacja i funkcjonowanie. Aspekty prawne funkcjonowania systemu oświaty i szkoły, elementy prawa
oświatowego. Szkoła (w tym szkoła specjalna) i jej program. Europejski kontekst zmiany programu szkoły. Wzorce i modele
programów nauczania. Programy przedmiotowe, międzyprzedmiotowe i blokowe. Programy autorskie. Ewaluacja programów.
Treści nauczania. Plany pracy dydaktycznej.
 Język jako narzędzie pracy nauczyciela. Porozumiewanie się w celach dydaktycznych – sztuka wykładania, sztuka zadawania
pytań, sposoby zwiększania aktywności komunikacyjnej uczniów. Edukacyjne zastosowania mediów.
B. Problematyka ćwiczeń:
 Proces nauczania – uczenia się. Środowisko uczenia się. Szkolne uczenie się. Cele kształcenia - źródła, sposoby formułowania
i rodzaje. Zasady dydaktyki. Metody nauczania. Organizacja procesu kształcenia i pracy uczniów, Lekcja (jednostka dydaktyczna)
i jej budowa. Style i techniki pracy z uczniami. Formy organizacji uczenia się. Środki dydaktyczne.
 Klasa szkolna jako środowisko edukacyjne. Style kierowania klasą. Procesy społeczne w klasie. Integracja klasy szkolnej. Ład
i dyscyplina w szkole i w klasie. Poznawanie uczniów i motywowanie ich do nauki. Uczniowie ze specjalnymi potrzebami
edukacyjnymi w klasie szkolnej. Edukacja włączająca. Indywidualizacja nauczania. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna
w szkole.
 Projektowanie działań edukacyjnych w kontekście specjalnych potrzeb edukacyjnych oraz szczególnych uzdolnień uczniów.
Kategorie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i charakterystyka ich funkcjonowania. Formy kształcenia uczniów ze
specjalnymi potrzebami edukacyjnymi: przedszkola i szkoły ogólnodostępne, integracyjne oraz specjalne, klasy terapeutyczne,
indywidualne nauczanie.
 Diagnoza, kontrola i ocena wyników kształcenia. Wewnątrzszkolny system oceniania, sprawdziany i egzaminy zewnętrzne.
Ocenianie osiągnięć szkolnych uczniów oraz efektywności dydaktycznej nauczyciela i jakości pracy szkoły.
 Język jako narzędzie pracy nauczyciela. Porozumiewanie się w celach dydaktycznych – sztuka wykładania, sztuka zadawania
pytań, sposoby zwiększania aktywności komunikacyjnej uczniów. Edukacyjne zastosowania mediów.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 definiuje podstawowe pojęcia dydaktyki
A. Sposób zaliczenia
W_02 opisuje podstawowe teorie dotyczące procesu uczenia się i nauczania,
Podaje uwarunkowania tych procesów
ZALICZENIE Z OCENĄ – ĆWICZENIA,
W_03 przedstawia i charakteryzuje strukturę i funkcje systemu edukacji
WYKŁAD
W_04 identyfikuje i analizuje zagadnienia dotyczące dydaktyki ogólnej i jej
współczesnych problemów
EGZAMIN
W_05 wymienia warunki i sposoby podnoszenia efektywności pracy własnej i
Egzamin testowy z wykorzystaniem platformy
innych
Moodle’a
Umiejętności
U_01 wykorzystuje podstawową wiedzę teoretyczną z dydaktyki ogólnej do B. Formy i kryteria zaliczenia
analizy i interpretacji sytuacji edukacyjnych
Ocena z ćwiczeń i ocena z wykładu jest wyliczana
U_02 projektuje własny warsztat pracy i ścieżkę własnego rozwoju
w oparciu o składniki podane w tabeli:
U_03 dostrzega, analizuje i rozwiązuje problemy dydaktyczne
Efekt
Ocena
Zaliczenie
Kompetencje społeczne
kształcenia semestralna
K_01 wspiera i inspiruje do rozwoju, wdraża umiejętności samokształcenia
zadanie
W_04
W_05
U_01
40%
U_02
U_03
ćw
K_01
kolokwium
W_01
W_02
60%
U_01
U_03
kolokwium
W_01
W_02
w
100%
U_01
U_03
OM = (Oćw x 0,20) + (OĆw x 0,20) + (OĆw x 0,60)
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
OM - ocena za moduł
Końcowa ocena z przedmiotu
(wykład +
ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o średnią
ważoną, dla których wagami są przypisane im
liczby punktów ECTS wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składową 60%
oceny za egzaminu i 40% oceny końcowej z
przedmiotu
Ocena końcowa z przedmiotu oraz końcowa ocena
z zaliczenia modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć
nie może być podstawą do wystawienia
pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
W_01
K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W09,
K_U06
W_02
K_W03, K_W05, K_W09, K_W10
W_03
K_W02, K_W09, K_W10, K_U06
W_04
K_W01, K_W02, K_W03, K_W10, K_U02,
W_05
K_W02, K_W03, K_W04, K_W09, K_W10,
K_U11, K_K01
U_01
K_U01, K_U02, K_U03
U_02
K_W18, K_U03, K_U11, K-K01
U_03
K_U01, K_U02, K_U03,
K_01
K_W18, K_U11, K_K01, K_K08
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
H1A_W02, H1A_W03, H1A_W04, H1A_W05,
S1A_W05, H1A_U01, H1A_U06, H1A_U11,
H1A_U12
K_W04, H1A_W05, S1A_W02, S1A_W03,
S1A_W05, S1A_W08
H1A_W03, H1A_W04, H1A_W05, S1A_W02,
S1A_W03, S1A_W08,
H1A_U01, H1A_U06, H1A_U11, H1A_U12
H1A_W02, H1A_W03, H1A_W05, S1A_W02,
S1A_W03, S1A_W08,
S1A_U01, S1A_U02, S1A_U06, H1A_U04
H1A_W03, H1A_W04, H1A_W05,
S1A_W02, S1A_W03, S1A_W05, S1A_W08,
S1A_U06, H1A_K01, H1A_K02, H1A_K04
S1A_U01, S1A_U02, S1A_U03, S1A_U06,
S1A_U08, H1A_U04, H1A_U06
H1A_U04, H1A_U06, S1A_U06, S1A_U03,
S1A_U08, H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02
S1A_U01, S1A_U02, S1A_U03, S1A_U06,
S1A_U08, H1A_U04, H1A_U06
S1A_U06, H1A_K01, H1A_K04, S1A_K02,
S1A_K03, S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana (egzamin)
Bereźnicki Franciszek, Podstawy dydaktyki, Impuls, Kraków 2007
Konarzewski Krzysztof (red.), Sztuka nauczania. Szkoła, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005
Kruszewski Krzysztof (red.), Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, PWN, Warszawa 2007
Kupisiewicz Czesław, Podstawy dydaktyki ogólnej, PWN, Warszawa 2005
Niemierko Bolesław, Szkolne kształcenie. Podręcznik skutecznej dydaktyki, Wyd. Nauk. i Prof., Warszawa 2008
B. Literatura uzupełniająca
Illeris Knud, Trzy wymiary uczenia się, tłum. z j. ang. Jurgiel Alicja i inni, Wyd. Nauk. DSWE TWP we Wrocławiu, 2006
Kujawiński Jerzy, Ewolucje szkoły i jej współczesna wizja, Wyd. Nauk. Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2010
Kwieciński Zbigniew, Śliwerski Bogusław (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t.I i II, Wyd. Nauk PWN, Warszawa 2007
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Technologie informacyjne w pedagogice
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Dydaktyki Ogólnej
Kod ECTS
TIP
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
1
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
mgr M. Nitka, mgr B. Miodek
Formy zajęć
Ćwiczenia laboratoryjne:
Przygotowanie do ćwiczeń
Wykonanie zadania
Przygotowanie do kolokwium
Razem:
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
25
50
20
15
15
25
50
Liczba punktów ECTS
3
3
Metody dydaktyczne:
- metoda laboratoryjna,
- metoda projektów,
- dyskusja,
- pokaz.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
A. Wymagania formalne: Logika
B. Wymagania wstępne: posiada umiejętność prezentowania własnych pomysłów
Cele przedmiotu:
Kształtowanie umiejętności biegłego posługiwania się oprogramowaniem użytkowym komputera przy rozwiązywaniu
różnorodnych problemów, w tym bezpośrednio związanych z tokiem studiowania.
Treści programowe:
Praca z edytorem tekstu (redagowanie tekstów, linijka, tabulatory, itp., tabele (tworzenie tabel, sortowanie danych),
korespondencja seryjna, spisy treści, przypisy, podpisy)
Internet (techniki wyszukiwania informacji w Sieci, komunikacja w Sieci, praktyczne wykorzystanie Sieci w Pedagogice,
przegląd aplikacji internetowych (np. Google Docs, Pixlr, Media Convert)
Prezentacja multimedialna (zasady tworzenia slajdów, tworzenie prezentacji multimedialnej i przedstawienie jej na
zajęciach)
E-learning w Pedagogice.
Podstawowe operacje na plikach graficznych (charakterystyka grafiki rastrowej i wektorowej, popularne formaty plików
graficznych, tworzenie samodzielnych projektów i obróbka plików graficznych – GIMP)
Efekty uczenia się:
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza – Student:
W_01 - przedstawia informacje na temat usług internetowych i innych
zagadnień, w tym humanistyczno-społecznych związanych z
rozwojem technik internetowych
W_02 - opisuje zasady tworzenia prezentacji multimedialnych,
W_03 - charakteryzuje grafikę rastrową i wektorową
Umiejętności – Student:
U_01 - wykorzystuje oprogramowanie biurowe w pracy własnej,
U_02 - wyszukuje informacje w zasobach Sieci i wykorzystuje ją w
różnych projektach
U_03 - kształtuje umiejętności merytoryczno-metodyczne związane z
realizacją prezentacji komputerowych, w tym prezentacji
multimedialnych
U_04 - wykonuje podstawowe operacje na plikach graficznych
Kompetencje społeczne – Student:
K_01 - nabywa kompetencje do przyszłego wykorzystania środków i
narzędzi technologii informacyjno-komunikacyjnej (ICT) w
pracy własnej i z uczniami.
A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie z oceną
B. Formy i kryteria zaliczenia
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Ocena z
ćwiczeń jest średnią ważoną wyliczaną w oparciu o
składniki podane w tabeli nr 1.
Tabela nr 1.
Skala ocen
dla
ćwiczeń
Efekt
kształcenia
Kolokwium
W_01
Kod
Suma
Ocena
semestralna
50%
K1
Zadanie
U_01
U_02
U_03
U_04
K_01
Z1
50%
Ocena końcowa oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy
ocenianych działań nie może być podstawą do
wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W09
X1A_W05, X1A_K01
W_02
K_W09
X1A_W05
W_03
K_K01
X1A_K01
U_01
K_K01, K_W09
X1A_K01, X1A_U07
U_02
K_K01, K_K02
X1A_K01, X1A_U07, X1A_K02
U_03
K_K01
X1A_K01
U_04
K_K01
X1A_K01
K_01
K_K05
X1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
1. ECUK Przetwarzanie tekstów, Mirosława Kopertowska, PWN 2011
2. ECUK Grafika menadżerska i prezentacyjna, Mirosława Kopertowska, PWN 2011
3. GIMP. Praktyczne projekty; Włodzimierz Gajda, Helion 2006
B. Literatura uzupełniająca:
1.
2.
3.
4.
Po prostu GIMP; David Phyllis, Helion 2000
Po prostu Word 2003 PL; Maria Langer, Helion 2004
Word 2007 PL. Ilustrowany przewodnik; Łukasz Suma,Helion 2007
Darmowe oprogramowanie w codziennym życiu; Krzysztof Masłowski, Helion 2009
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Socjologia ogólna
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej
Kierunek
Specjalność
Specjalizacja
Pedagogika
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
Kod ECTS
SOG
Semestr/y
Poziom
kształcenia/for
ma kształcenia
Forma studiów
6
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Kateryna Shestakova
Formy zajęć
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
10
5
15
15
5
5
5
Wykład
Analiza literatury
Przygotowanie referatu na zadany temat
Cwiczenia
Analiza literatury
Przygotowanie prezentacji w zespole
Przygotowanie recenzji wybranej pracy
Razem
30
Liczba punktów ECTS
30
1
1
2
Metody dydaktyczne
Wykład: wykład problemowy, wykład z prezentacją multimedialną.
Ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, metoda projektów (projekt praktyczny), praca w grupach, dyskusja,
rozwiązywanie zadań.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A. Wymagania formalne - wiadomości z zakresu przedmiotów maturalnych
B. Wymagania wstępne – umijętność lomunikowania się w języku polskim
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu jest przedstawienie źródeł wiedzy o życiu społecznym oraz funkcji socjologii jako nauki, jej relacji z innymi
naukami społecznymi. Prezentacja panoramy zagadnień socjologii, wskazanie na wzajemne wpływy różnych paradygmatów oraz
kształtowanie się pojęć socjologicznych.
Treści programowe
A. Problematyka wykładów:
 Wyobraźnia socjologiczna
 Transformacja, ponowoczesność, globalizacja, wielokulturowość, mobilność
 Codzienność, refleksyjność, tożsamość a struktura społeczna
 Cielesność, płeć
 Technologie i gospodarka
 Konsumpcja i nierówności
 Sieci i ruchy społeczne
 Mikroporządek społeczny
 Przemysł kulturowy i komunikowanie
 Praca i ryzyko, emocje
B. Problematyka ćwiczeń:
 Rozwój myśli socjologicznej, główni reprezentanci socjologii oraz jej instytucjonalizacja i specjalizacja.
 Problemy dawnych i współczesnych badań, ośrodki naukowe, piśmiennictwo, kształcenie socjologów.
 Socjologia jako nauka: przedmiot i funkcje, style badań socjologicznych.
 Kulturowe uwarunkowania życia społecznego.



Istota wpływu kultury na jednostkę i społeczeństwo.
Osobowość społeczna, komponenty i typy osobowości.
Badania jakościowe i iliściowe oraz etyka ich realizacji
Efekty uczenia się:
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza:
 K_W01 zna elementarną terminologię używaną w socjologii i  Sposób zaliczenia:
rozumie jej źródła
 Zaliczenie z oceną
 K_W02 ma podstawową wiedzę o różnych rodzajach struktur
społecznych i instytucjach życia społecznego, ich istotnych  Formy i kryteria zaliczenia:
elementach i funkcjach
Ćwiczenia:
 K_W03 ma elementarną wiedzę o zachodzących relacjach między
 Przygotowanie
recenzji
wybranej
różnymi rodzajami struktur społecznych i instytucjami życia
pozycji bibliograficznej z zakresu
społecznego
socjologii (objętość: 8000 – 1000
Umiejętności:
znaków).
 K_U01 potrafi obserwować i interpretować zjawiska społeczne
 Aktywne uczestnictwo w zajęciach.
rozmaitej natury (kulturowej, politycznej, ekonomicznej, prawnej)
 Przygotowanie w zespole (2-3 osoby) 10
 K_U02 potrafi dokonać analizy własnych działań i wskazać
minutowej
prezentacji
sylwetki
ewentualne obszary wymagające modyfikacji w przyszłym działaniu
wybranego socjologa.
Kompetencje społeczne:
 Przygotowanie w zespole (2-3 osoby) 10
 K_K01 ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób
minutowej
prezentacji
wybranej
profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad
koncepcji socjologicznej.
etyki zawodowej
Wykłady:
 K_K03 jest przygotowany do współpracy w grupach, organizacjach
 Zaliczone ćwiczenia
i instytucjach realizujących cele społeczne
 Zaliczenie referatu
 K_K02 ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności;

rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju Skala ocen dla
Efekt
Kod
Suma
osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonaliWykładów/sposób kształcenia
Ocena
umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia
sprawdzenia
semestralna
efektów
kształcenia
K_W01
Esej?referat
K_W02
E
100%
K_W04
K_U01
Skala ocen dla
Ćwiczeń/sposó
b sprawdzenia
efektów
kształcenia
Efekt
kształcenia
Prezentacja
KW_02
KU_01
KK_03
KK_02
KU_01
KK_01
Recenzja
Kod
Suma
Ocena
semestralna
P
40%
R
60%
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01, K_W02
S1A_W01
W_02
K_W03, K_W05
1A_W02, S1A_W03
W_03
K_W04
S1A_W04, S1A_W05
U_01
K_U02, K_U03,
S1A_U01, S1A_U02
U_02
K_U05
S1A_U03, S1A_U07, S1A_U08
K_01
K_K01
S1A_K01
K_02
K_K01
S1A_K06
K_03
K_K01
S1A_K06
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
 Bauman Z., May T., Socjologia, Poznań 2004.
 Bauman Z., Socjologia, Poznań 1996.
 Dyoniziak R., (red.), Społeczeństwo w procesie zmian. Zarys socjologii ogólnej, Kraków 1995.
 Giddens A., Socjologia, Warszawa 2005.
 Januszek H., Sikora J., Podstawy socjologii, Poznań 2000.
 Szacka B., Wprowadzenie do socjologii, Warszaw a 2003.
 Szacki J., Historia myśli socjologicznej, Warszawa 2003.
 Sztompka P., Socjologia, Kraków 2002.
 Sztompka P., Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków 2002.
B. Literatura uzupełniająca
 Bokszański Z., Indywidualizm a zmiana społeczna. Polacy wobec nowoczesności – raport z badań, Warszawa 2007.
 Giddens A., Stanowienie społeczeństwa. Zarys teorii strukturacji, Poznań 2003.
 Nowicka E., Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 2004.
 Socjologia codzienności (red.) Piotr Sztompka, Małgorzata Boguni - Borowska, Kraków 2008.
 Współczesne teorie socjologiczne (red.) Aleksandra Jasińska - Kania, Lech M. Nijakowski, Jerzy Szacki, Marek
Ziółkowski. Warszawa 2006.
Kontakt
Facebook: Kateryna Shestakova
E-mail: [email protected]
Nazwa modułu/przedmiotu
Podstawy pedagogiki opiekuńczej/Propedeutyka opieki i wychowania
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Z POW
Kod ECTS
POP
Kierunek
Specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom kształcenia
kształcenia/forma
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
2
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr Danuta Apanel
Formy zajęć:*
Wykład
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
35
Analiza literatury jako przygotowanie do wykladu
10
Przygotowanie krytycznej recenzji wybranego artykułu
naukowego z czasopisma „ Problemy Opiekuńczo –
Wychowawcze” ( Zad.1)
Przygotowanie do kolokwium
10
Przygotowanie do egzaminu
5
Razem
Liczba punktów ECTS
2
10
15
35
2
Metody dydaktyczne
Przykłady do wyboru:
 wykład konwersatoryjny;
 wykład z prezentacją multimedialną;
 wykład problemowy
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Należy określić:
A. Wymagania formalne: wcześniejsze odbycie i zaliczenie następujących przedmiotów: wprowadzenie do pedagogiki oraz
historia wychowania
B. Wymagania wstępne: znajomość podstawowej terminologii pedagogicznej, znajomość dziejów myśli pedagogicznej oraz
instytucji edukacyjnych i opiekuńczo - wychowawczych
Cele przedmiotu:
- przygotowanie studentów do pracy na różnych stanowiskach w placówkach opiekuńczo-wychowawczych;
- przekazanie wiedzy i kształtowanie umiejętności interakcyjnych w złożonym przebiegu procesów wychowawczych;
- zwiększenie zdolności rozumienia mechanizmów funkcjonowania różnych grup ludzi i umiejętności kontaktowania się z
nimi;
- kształtowanie gotowości reprezentowania interesów dzieci i młodzieży zgodnie z potrzebami ich osobistego rozwoju i
potrzebami społecznymi;
- kształtowanie umiejętności rozumienia i interpretowania przepisów i dokumentów prawnych z zakresu opieki nad dziećmi i
rodziną;
- przygotowanie kandydatów na opiekunów- wychowawców do współdziałania z indywidualnymi i zbiorowymi siłami
społecznymi, sponsorami w środowisku oraz do kierowania się odpowiednimi zasadami, formami, metodami i środkami
rozwiązywania problemów opiekuńczo- wychowawczych, jak też badania ich wyników
Treści programowe
A. Problematyka wykładu:
Rozwój opieki nad dzieckiem w Polsce; pierwsze instytucje opiekuńcze; wkład królowej Marii Ludwiki Gonzaga w
doskonalenie praktyki opiekuńczej; historia rodzinopodobnych zakładów opieki nad sierotami ;etapy w rozwoju opieki nad
dzieckiem w Polsce po II wojnie światowej; Prekursorzy i reprezentanci pedagogiki opiekuńczej w Polsce; Zagraniczni
przedstawiciele pedagogiki opiekuńczej; Opieka nad dzieckiem we współczesnej Polsce i w wybranych krajach europejskich;
Wybrane elementy pedagogiki opiekuńczej; a)status naukowy pedagogiki opiekuńczej- jej miejsce w systemie nauk; b)pedagogika
opiekuńcza a pedagogika ogólna, społeczna i specjalna; podstawowe funkcje pedagogiki opiekuńczej i związanych z nią metodyk;
Aktualne problemy pedagogiki opiekuńczej jako nauki teoretyczno- praktycznej; Zakresy opieki międzyludzkiej: a)zakres opieki
według jej zróżnicowania pionowego; zakres opieki według jej podmiotu i charakteru; zakres opieki według jej przedmiotu;
zakres opieki według jej przejawów w ciągu życia jednostki; zakres opieki według skali zaspokajania potrzeb podopiecznych;
Kategorie opieki: opieka jako kategoria rodzinna; opieka jako kategoria społeczna; opieka jako kategoria moralna; opieka jako
kategoria prawna; opieka jako kategoria wychowawcza; Metodologia pedagogiki opiekuńczej; Podstawowa aparatura pojęciowa
pedagogiki opiekuńczej
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
A. Sposób zaliczenia
W_01 Zna elementarną terminologię dotyczącą pedagogiki opiekuńczej,
wyjaśnia relacje zachodzące między opieką i wychowaniem;
ZALICZENIE Z OCENĄ
W_02 Wyjaśnia relacje pedagogiki opiekuńczej z innymi dyscyplinami
naukowymi i charakteryzuje składniki jej treści poznawczych
Umiejętności
U_01 Potrafi prawidłowo interpretować i wyjaśniać relacje zachodzące w
stosunku opiekuńczym;
B. Formy i kryteria zaliczenia
kolokwium, przedstawieniu i zaliczeniu recenzji
Przykłady do wyboru:
Wykłady obowiązuje egzamin końcowy. Ocena
ostateczna jest średnią ważoną wyliczaną w oparciu o
składniki podane w tabeli nr 1.
Tabela nr 1.
U_02 Potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu
pedagogiki opiekuńczej oraz powiązanych z nią dyscyplin do analizowania
i interpretowania problemów opiekuńczych, wychowawczych i
pomocowych
Kompetencje społeczne
K_01 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z
wykonywaniem zawodu opiekuna;
K_02 Rozumie konieczność uzupełniania i doskonalenia zdobytej wiedzy i
umiejętności opiekuńczo-wychowawczych
Skala ocen
dla
wykładów
Egzamin
pisemny:
testowy z
pytaniami
otwartymi,
zamkniętymi
oraz dłuższą
wypowiedzią
pisemną
Recenzja
wybranego
artykułu
naukowego z
czasopisma
„ Problemy
Opiekuńczo –
Wychowawcz
e”
Kolokwium
Kod
Suma
Ocena
semestraln
a
Ocena
końcow
a
E
Efekty
kształcenia
W_01,
W_02
U_02
x
80%
Z1
U_01
K_01
10%
10%
K1
K_02
W_01
W_02
10%
10%
Końcową oceną modułu jest średnia ważona ocen
otrzymanych za wykład (w tym egzamin), dla których
wagami są przypisane im liczby punktów ECTS.
Wykład – 0,45 Ćwiczenia – 0,55
OM = (OW x 0,45) + (OĆw x 0,55)
lub
OM = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
P – punkty ECTS;
Pw – punkty ECTS wykładów
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń;
OW – ocena końcowa wykładu;
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
OM - ocena za moduł
Ocena końcowa za moduł wylicza ajest w oparciu o
skłądniki:
Ocena za egzamin - 80% oceny końcowej oraz ocena
za wykłąd -20% oceny końcowej
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol) efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia dla
obszaru
W_01
W_02
U_01
U_02
K_01
K_02
K_W01
K_W02
K_U02
K_U02
K_K01
K_K02
S1A_W01, H1A_W02
H1A_W05, H1A_W04
S1A_U01
S1A_U01,S1A_U02, S1A_U06, H1A_U04
S1A_K04
S1A_K06
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
1.Z. Dąbrowski F. Kulpiński, Pedagogika opiekuńcza- historia, teoria, terminologia, Olsztyn 2000;
2. Z. Dąbrowski, Pedagogika opiekuńcza w zarysie, Olsztyn 1997;
3. A. Słomczyński, Dom ks. Boduena 1939-1945, Warszawa 1975;
4. A. Kelm, Węzłowe problemy pedagogiki opiekuńczej, Warszawa 2000;
5. Zagrożone dzieciństwo. Rodzinne i instytucjonalne formy opieki, pod red. M. Kolankiewicz, Warszawa 2000;
6. Pedagogika opiekuńcza. Przeszłość- teraźniejszość- przyszłość, pod red. E. Jundziłł i R. Pawłowskiej, Gdańsk 2008;
7. Opieka i wychowanie. Tradycja i problemy współczesne, pod red. D. Apanel, Kraków 2009
B. Literatura uzupełniająca
1.W. Kowalski, Wioski dziecięce SOS w świecie i w Polsce, Kraśnik 1999;
2.W. Ciczkowski, Dziedzictwo pedagogiczne Aleksandra Kamińskiego, Toruń 1996;
3.A. Kelm, Formy opieki nad dzieckiem w Polsce Ludowej, Warszawa 1982;
4.M. Balcerek, Rozwój opieki nad dzieckiem w Polsce w latach 1918-1939, Warszawa 1978
5. S. Badora, D. Marzec Twórcy polskiej pedagogiki opiekuńczej: wybrani przedstawiciele, Częstochowa 1996;
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Pedagogika specjalna
PSJ
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
forma studiów
kształcenia/forma
kształcenia
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
3
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Grażyna Durka
Formy zajęć
Wykład
Analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
35
20
15
15
35
Liczba punktów ECTS
2
2
Metody dydaktyczne
wykład tradycyjny, problemowy
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
Wymagania formalne: Wprowadzenie do pedagogiki, Biomedyczne podstawy rozwoju człowieka, Psychologia ogólna,
Wymagania wstępne: Elementarna wiedza podstaw pedagogiki i psychologii ogólnej, podstawy rozwoju i
funkcjonowania jednostek.
Cele przedmiotu
Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką funkcjonowania, wychowania i nauczania ludzi odbiegających od normy
psychofizycznej.
Celem nadrzędnym jest uzyskanie wiedzy na temat pracy i form postępowania z dzieckiem o specyficznych potrzebach
edukacyjnych.
Treści programowe wykład
1. Podstawy pedagogiki specjalnej : zakres i przedmiot, cele i zadania.
2. System kształcenia specjalnego w Polsce.
3. Pedagogika osób z lekkim, umiarkowanym, znacznym i głębokim upośledzeniem sprawności intelektualnych(
charakterystyka, kryteria oceny upośledzenia, funkcjonowanie, formy pomocy-rewalidacja)
4. Podstawowe zagadnienia tyflopedagogiki ( charakterystyka, przyczyny, pojęcia, konsekwencje utraty wzroku,
kompensacja zmysłów, wyobrażenia niewidomych i niedowidzących, rewalidacja)
5. Pedagogika osób głuchych i niedosłyszących (geneza, pojęcia, klasyfikacja, metody porozumiewania się, problemy
życia psychicznego )
6. Dzieci głuchoniewidome ( definicja, charakterystyka potrzeb, formy organizacyjne pomocy dzieciom
głuchoniewidomym, rewalidacja)
7. Rewalidacja i potrzeby rozwojowe osób z niepełnosprawnością ruchową
8. Problematyka nauczania i wychowania osób ze sprzężonymi upośledzeniami . Autyzm dziecięcy i zespoły
psychopodobne
9. Problematyka dzieci przewlekle chorych
10. Reedukacja dzieci z trudnościami w uczeniu się i z zaburzeniami mowy
11. Psychologiczne podstawy rewalidacji osób z zaburzeniami zachowania(niedostosowanych społecznie)
12. Podstawy pedagogiki dzieci zdolnych i uzdolnionych
13. Instytucje wspomagające proces rewalidacji
Efekty uczenia się
Wiedza
W_01 Ma podstawową wiedzę o powiązaniu pedagogiki specjalnej z
psychologią rozwojową dzieci i młodzieży, pedagogiką opiekuńczą,
społeczną i resocjalizacyjną.
W_02 Ma wiedzę dotycząca potencjału i ryzyka rozwoju dziecka oraz jego
najbliższego środowiska.
Umiejętności
U_01 Potrafi wyznaczyć możliwości wspomagania rozwoju dziecka w
sytuacji normy/pogranicza/patologii w ramach profilaktyki I, II i III stopnia.
U_02 Potrafi umiejętnie komunikować się ze specjalistami celem udzielenie
informacji i pomocy dzieciom niepełnosprawnym
Kompetencje społeczne
K_01 Ma świadomość poziomu swojej wiedzy ,rozumie potrzebę ciągłego
doskonalenia
K_05 Dostrzega i formułuje problemy moralne związane z
funkcjonowaniem osób niepełnosprawnych w środowisku
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia :
Zaliczenie z oceną
B. Formy i kryteria zaliczenia
Kolokwium pisemne z obszaru tematyki wykładu
Forma zaliczenia
wykładu
kod
Ocena
końcowa
Kolokwium (W_01,
W_02, U_01, U_02,
K_01, K_02)
K
100%
Razem:
100%
OM = (Ow x 1,0)
OW – ocena końcowa wykładu;
OM - ocena za moduł
Ok = (PćW x Ow) / ΣP
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za
kolokwium z wykładu
moduł
jest
oceną
za
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W02
W_02
K_W05
U_01
K_U02
U_02
K_U07
H1A_W02
H1A_W05
H1A_W04
H1A_W05
H1A_W01
H1A_W02
H1A_W05
H1A_W06
H1A_U07
K_01
K_K01
H1A_K01
H1A_K04
S1A_K02,
K_02
K_K05
H1A_K04
S1A_K04
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Dykcik W., Pedagogika specjalna, Poznań 2001
Dykcik W., Nowatorskie i alternatywne metody w teorii i praktyce pedagogiki specjalnej, Poznań 2002
Machel H., Problem podmiotowości człowieka w pedagogice specjalnej, Toruń 2001
Obuchowska I., Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa 1991
Sękowska Z., Pedagogika specjalna, Warszawa 1985
Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Warszawa 1998
B. Literatura uzupełniająca.
Janiszewska-Nieścioruk Z., Maciarz A., Współczesne problemy pedagogiki osób z niepełnosprawnością intelektualną, Kraków
2006.
Kosakowski Cz., Węzłowe problemy pedagogiki specjalnej, Toruń 2003
Zawiślak A., Wybrane zagadnienia z pedagogiki specjalnej. Impuls. Kraków 2010
Eckert U., Poznański K., (red.). Pedagogika specjalna w Polsce. Warszawa 1992
Karwowska M., Macierzyństwo wobec dziecka niepełnosprawnego intelektualnie, Wyd. UKW Bydgoszcz 2007
Karwowska M. Wspieranie rodziny dziecka niepełnosprawnego umysłowo, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2003
17. Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Kod ECTS
Pedagogika społeczna/Środowiskowe uwarunkowania procesu
PSŁ
wychowawczo - opiekuńczego
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Pedagogiki Społecznej I Resocjalizacji
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
6
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr Krzysztof Juszczak
Formy zajęć
WYKŁADY
Analiza literatury
Przygotowanie do egzaminu
ĆWICZENIA
Przygotowanie do ćwiczeń (analiza literatury)
Przygotowanie prezentacji multimedialnej
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
15
30
10
5
15
5
5
5
30
Liczba punktów ECTS
1
1
2
Metody dydaktyczne
Wykład:
 wykłady: konwencjonalny, konwersatoryjny, z prezentacją multimedialną.
Ćwiczenia:
 dyskusja;
 gry dydaktyczne
 analiza przypadków;
 przygotowanie prezentacji multimedialnej.
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: zaliczenie przedmiotu Filozofia.
Wymagania wstępne: podstawowa wiedza z zakresu pedagogiki, socjologii.
Cele przedmiotu
Zapoznanie studentów z podstawowymi obszarami pedagogiki społecznej, wprowadzenie w problematykę społecznych i
środowiskowych uwarunkowań procesów wychowania, poznanie czynników stymulujących procesy wychowania w środowisku
oraz tendencji ich przemian, uświadomienie społecznego charakteru procesów wychowawczych, rozbudzenie wrażliwości
społecznej oraz wypracowanie postawy innowacyjnej w stosunku do problemów społecznych.
Treści programowe
Wykłady:
1. Charakterystyka pedagogiki społecznej jako nauki i wskazanie jej związków z innymi naukami, ze szczególnym
uwzględnieniem prakseologicznych walorów pedagogiki.
2. Metody pracy w pedagogice społecznej.
3. Problematyka wychowawczego wspomagania rodziny.
4. Szkoła i inne instytucje opiekuńczo-wychowawcze w środowisku.
5. Grupy rówieśnicze.
6. Czas wolny dzieci i młodzieży.
7. Mass i multimedia jako składnik środowiska wychowawczego.
8. Patologia życia społecznego jako obszar zainteresowania pedagogiki społecznej.
9. Siły społeczne w środowisku lokalnym – zagadnienie wsparcia.
Ćwiczenia:
1. Geneza i rozwój pedagogiki w Polsce i na świecie.
2. Metody pracy w pedagogice społecznej:
 metoda pracy grupowej: pojęcie, specyfika i zastosowanie:
 metoda indywidualnych przypadków: pojęcie, specyfika i zastosowanie;
 metoda środowiskowa.
3. Problematyka wychowawczego wspomagania rodziny:
 rodzina jako środowisko wychowawcze;
 niewydolność wychowawcza rodziny;
 system wspomagania rodziny.
4. Szkoła i inne instytucje opiekuńczo-wychowawcze w środowisku:
 szkoła jako intencjonalnie organizowane środowisko wychowawcze;
 współpraca szkoły z instytucjami środowiska lokalnego;
 rola pedagoga społecznego w doskonaleniu szkoły;
 placówki opiekuńczo-wychowawcze jako środowisko wychowawcze: typologia, charakterystyka.
5. Grupy rówieśnicze:
 pojęcie, typy i funkcje grup rówieśniczych;
 problem niedostosowania dzieci i młodzieży;
 zapobieganie patologii dzieci i młodzieży.
6. Czas wolny dzieci i młodzieży:
 wartości wychowawcze i zagrożenia;
 przyczyny i przejawy patologicznych zachowań dzieci i młodzieży w czasie wolnym.
7. Wartości i zagrożenia masowego przekazu.
8. Patologia życia społecznego jako obszar zainteresowania pedagogiki społecznej:
 bezrobocie – wyjaśnienie pojęcia, przyczyny, skutki;
 zjawisko ubóstwa – przyczyny, sposoby walki z ubóstwem
 bezdomność – wyjaśnienie pojęcia, rodzaje i przyczyny bezdomności, działania zmierzające do minimalizacji zjawiska;
 przestępczość – przyczyny, przejawy, profilaktyka;
 uzależnienia – przyczyny uzależnień, sposoby przeciwdziałania.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01Student definiuje główne pojęcia pedagogiki społecznej A. Sposób zaliczenia wykładów i ćwiczeń
oraz identyfikuje jej podstawowe założenia.
Ćwiczenia, wykład – zaliczenie z oceną
W_02Student
wyjaśnia
społeczno-polityczno-kulturowe
uwarunkowania
wpływające
na
kształtowanie
się Egzamin
poszczególnych stanowisk teoretycznych pedagogiki społecznej.
B. Formy i kryteria zaliczenia wykładów i ćwiczeń
Wykład: egzamin pisemnytestowy z pytaniami otwartymi
Umiejętności
U_01Student posługując się wiedzą teoretyczną umie podać Ćwiczenia:
przyczyny mające wpływ na rozwój pedagogiki społecznej,
- przygotowanie prezentacji multimedialnej
U_02Student klasyfikuje współczesne obszary zagrożeń - kolokwium pisemne
społecznych.
Ustalanie oceny zaliczeniowej następuje na podstawie ocen
cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru.
Kompetencje społeczne
K_01Student
jest
zorientowany
na
współpracę
zprzedstawicielami
innych
profesji,
instytucjami
i Tabela nr 1. Wykłady
wolontariuszami w celu diagnozowania problemów społecznych.
Skala ocen dla
Ocena końcowa
Kod
wykładów
Egzamin W_01,
W_02, U_01,
K_01
Tabela nr 2. Ćwiczenia
E1
100%
Skala ocen dla
ćwiczeń
Prezentacja W_02,
U_01
Kolokwium
pisemne W_01,
U_02
Kod
Ocena końcowa
P1
40%
K2
60%
Ocena końcowa z przedmiotu jest wyliczana w oparciu o
średnie ważone, dla których wagami są przypisane im liczby
punktów ECTS, wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
PĆw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu
OĆw– ocena ćwiczeń
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składową 60% oceny za egzamin
i 40% oceny końcowej przeliczana według wzoru:
OKM=[(A x 40) + (B x 60)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – ocena końcowa z semestru
B – ocena za egzamin
Ocena końcowa jest przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie może być
podstawą do wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01; K_W02
S1A_W01
W_02
K_W03; K_W10
S1A_W02
U_01
K_U01; K_U03
S1A_U02
U_02
K_U02; K_U07
S1A_U08
K_01
K_K06
S1A_ K02
Wykaz literatury:
A. Literatura podstawowa
S. Kawula, Pedagogika społeczna. Dokonania – aktualność – perspektywy, Toruń 2006
T. Pilch, I. Lepalczyk, Pedagogika społeczna. Człowiek w zmieniającym się świecie, Warszawa 1995
A. Kamiński, Funkcje pedagogiki społecznej, Warszawa 1996
A. Przecławska (red.), Pedagogika społeczna – kręgi poszukiwań, Warszawa 1996
B. Śliwerski (red.), Pedagogika (t. 3), Gdańsk 2006
A. Radziewicz-Winnicki, Pedagogika społeczna, Warszawa 2008
L. Kopciewicz, Polityka kobiecości jako pedagogika różnic, Kraków 2003
U. Beck, Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej ponowoczesności, Warszawa 2002
T. Kowalak, Marginalność i marginalizacja społeczna, Warszawa 1998
B. Literatura uzupełniająca
E. Trempała (red.), Edukacja nieszkolna (równoległa) w warunkach przemian w Polsce, Bydgoszcz 1994
J. Brągiel, S. Kawula, A. Janke, Pedagogika rodziny, Toruń 1995
M. Winiarski, Rodzina, szkoła, środowisko lokalne – problemy edukacji środowiskowej, Warszawa 2000
I. Lepalczyk, E. Marynowicz-Hetka, Przekształcenie środowiska społecznego, Łódź 1990
E. Marynowicz-Hetka, Pedagogika społeczna. Podręcznik akademicki, T. 1 i 2. Warszawa 2007
Kontakt
Krzysztof Juszczak: [email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Pedagogika międzykulturowa/Komunikacja kulturowa
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
Kod ECTS
PEM
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
6
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
SPS
forma studiów
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Małgorzata Jarecka-Żyluk,
Formy zajęć
Wykład
Analiza literatury
Przygotowanie do zaliczenia
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
10
5
15
15
Liczba punktów ECTS
1
1
Metody dydaktyczne
Konwersatorium
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Socjologia ogólna
Wymagania wstępne: ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej
Cele przedmiotu
Celem przedmiotu rozumianego jak edukacja międzykulturowa jest kształtowanie rozumienia odmienności kulturowych - od
subkultur we własnej społeczności począwszy aż po kultury odległych przestrzennie społeczeństw - oraz przygotowanie do
dialogowych interakcji z przedstawicielami innych kultur... Ideą przewodnią edukacji międzykulturowej nie jest budowanie
jednej, zunifikowanej kultury globalnej, ani też przejmowanie cudzej kultury kosztem własnej. Wręcz przeciwnie. Poprzez
wnikanie w istotę innych kultur - ich paradygmaty, symbole, instytucje, wzory zachowań - i porównywanie ich z własnym
zasobem kulturowym, edukacja taka prowadzić ma do podniesienia na wyższy poziom procesu pozyskiwania własnej
tożsamości kulturowej
Treści programowe
A. Naukowe i potoczne rozumienie kultury. Europa – koncepcja różnorodności. Mapa wzorców kulturowych. Tradycje i
dziedzictwo kulturowe. Wielokulturowość, międzykulturowość, granice i pogranicza. Stratyfikacja kultury,
regionalizm. „Małe ojczyzny”. Kultura ludowa, masowa i elitarna. Mniejszości narodowe i etniczne. Tolerancja.
Czynniki zakłócające proces edukacji międzykulturowej: stereotypy i uprzedzenia, ksenofobia, rasizm, antysemityzm,
dyskryminacja, nacjonalizm, homofobia;
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia - Zaliczenie z oceną
Wiedza
W_01Student nazywa i rozpoznaje odmienności kulturowe Studenci przygotowują projekty pedagogiczne na zaproponowane
W_02Student definiuje, opisuje, tłumaczy istotę innych
tematy.
kultur
B. Formy i kryteria zaliczenia
Każdy z projektów musi odpowiadać trzem wymogom: musi
posiadać jasno sprecyzowany cel pedagogiczny (edukacyjny),
Umiejętności
U_01 Student potrafi porównać paradygmaty, symbole,
musi zawierać trzy scenariusze (konspekty) zajęć przeznaczonych
instytucje, wzory zachowań innych kultur z własnym
do przeprowadzenia w wybranej grupie wiekowej (jako pewien
zasobem kulturowym
cykl lub odrębne jednostki) oraz pełna dokumentacja realizacji
wybranego zadania (tj. wszystkie niezbędne pomoce naukowe).
Projekty są przedstawiane na forum i oceniane.
Kompetencje społeczne
K_01 Student zachowuje ostrożność w formułowaniu opinii Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dozwolona jest jedna
o odmiennościach kulturowych
nieobecność, a każda kolejna wymaga zaliczenia na dyżurze (w
K_02 Student dyskutuje otwarcie na temat odmienności
przeciągu dwóch tygodni od daty zajęć. Zaliczenie wszystkich
kulturowych
nieobecności jest warunkiem uzyskania zaliczenia końcowego.
Podstawą do wystawienia oceny z zajęć jest ocena projektu
przygotowanego przez studenta. Aktywność na zajęciach jest
pomocna i bardzo ceniona
Przypisane efekty kształcenia - W_01, W_02, U_01, K_01, K_02
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
Odniesienie do efektów kształcenia
efektu kształcenia
dla programu
W_01
K_W01
W_02
K_W05
U_01
K_U03
K_01
K_K01
K_02
K_K07
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
H1A W02
H1A_W03
H1A W04
S1A_W05
H1A U04
H1A U06
S1A U03
S1A_U08
H1A K01
H1A K04
S1A_K02
S1A K02
H1A_K02
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Pedagogika I, II, podręcznik akademicki pod red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, PWN, Warszawa 2004.
B.Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Impuls, Kraków 2004. Język, komunikacja i edukacja w społeczeństwach wielokulturowych, red. T. Lewowicki, J. Urban, A.Szczypka-Rusz.
Świat Wartości i Edukacja Międzykulturowa, red. T. Lewowicki, E. Grodzkiej-Mazur, A. Gajdzicy, Warszawa 2003.
J.Nikitorowicz, Pogranicze tożsamość edukacja międzykulturowa, Białystok 1995.
J. Nikitorowicz, Kreowanie tożsamości dziecka, Gdańsk 2005.
Edukacja międzykulturowa w kręgu potrzeb, oczekiwań i stereotypów, red. J. Nikitorowicz, Białystok 1995.
Kultury tradycyjne a kultura globalna, red. J.Nikitorowicz, M. Sobecki, D. Misiejuk, t. I, II, Białystok 2001.
B. Literatura uzupełniająca
T. Szkudlarek, Różnica, tożsamość, edukacja, Impuls, Kraków 1995.
Pedagogika Kultury, red. J. Gajda, Warszawa 2006.
B. Bartz, Idea wielokulturowego wychowania w nowoczesnych społeczeństwach, Radom 1997.
M. Mead, Kultura i Tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego, PWN, Warszawa 2000.
K. Deschner, Krzyż Pański z Kościołem, Gdynia 1994.
Z. Melosik, Kryzys męskości w kulturze współczesnej, Poznań 2002.
Z. Melosik, Tożsamość ciało i władza. Poznań-Toruń 1996.
Z. Melosik, Postmodernistyczne kontrowersje wokół edukacji, Poznań 1995.
M. Moore, Stary co zrobiłeś z moim krajem?, Katowice 2004.
Z. Bauman, Europa niedokończona przygoda, Kraków 2005.
T. Szlendak, Leniwe maskotki, rekiny na smyczy. W co kultura konsumpcyjna przemieniła mężczyzn i kobiety.
G. Mathews, Supermarket kultury, PIW, Warszawa 2005.
E. Chromiec, Dziecko wobec obcości kulturowej, GWP, Gdańsk 2004.
B. Łaciak, Obyczajowość polska czasu transformacji czyli wojna postu z karnawałem, Warszawa 2005.
M. Krzpiet, Fenomen ekshibicjonizmu w telewizji, Karków 2005.
T. Buliński, Człowiek do zrobienia. Jak kultura tworzy człowieka: studium antropologiczne.
L. Kołakowski, Mini wykłady o maxi sprawach, Kraków 2005
Kontakt
dr Małgorzata Jarecka-Żyluk
[email protected]
Nazwa modułu/przedmiotu
Kod ECTS
Trening Interpersonalny/Proces treningowego uczenia się
TIP
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wysział Nauk Społecznych, Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Psychologii
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
N
2
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
SPS
forma studiów
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
mgr Sylwia Stecka
Formy zajęć:*
Ćwiczenia
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
20
10
przygotowanie do zajęć
7
przygotowanie do zaliczenia z oceną
3
Razem
20
10
Liczba punktów ECTS
1
1
Metody dydaktyczne
ćwiczenia warsztatowe
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Psychologia ogólna
Wymagania wstępne: potrafi pracować w zespole, ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej
Cele przedmiotu
Rozpoznanie i rozwijanie zasobów studentów z zakresu umiejętności interpersonalnych; rozwijanie umiejętności budowania i
podtrzymywania kontaktów między ludzkich, wyrażania w dostojny sposób swoich uczuć; rozwijanie umiejętności
rozpoznawania barier i błędów komunikacyjnych, styli i rodzajów komunikowania się; doskonalenie zdolności asertywnych oraz
ćwiczenie twórczego rozwiązywania problemów w relacjach interpersonalnych oraz w pracy pedagoga.
Treści programowe
Problematyka ćwiczeń
A. Otwartość i jej rola w kontaktach między ludzkich, ćwiczenia wyrażania uczuć i myśli.
B. Znaczenie poczucia własnej wartości w kontaktach interpersonalnych.
C. Podstawy komunikacji interpersonalnej: bariery i błędy komunikacyjne.
D. Podstawy komunikacji interpersonalnej: style i rodzaje komunikowania się.
E. Trening asertywności: zachowania asertywne, uległe, agresywne i manipulacyjne.
F. Trening asertywności: umiejętność odmowy i obrony własnych praw oraz jako umiejętność przyjmowania ocen
pozytywnych i negatywnych.
G. Trening umiejętności rozwiązywania problemów w relacjach interpersonalnych.
H. Trening umiejętności interpersonalnych pedagoga.
Efekty uczenia się
Wiedza
W-01 Student
ma elementarną
wiedzę dotyczącą procesów
komunikowania interpersonalnego i społecznego, ich prawidłowości i
zakłóceń.
Umiejętności
U-01
Student ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji
interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego i porozumiewać
się w sposób precyzyjny i spójny przy użyciu różnych kanałów i technik
komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie pedagogiki, jak i z odbiorcami
spoza grona specjalistów.
Kompetencje społeczne
K-01
Student jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w grupach,
organizacjach i instytucjach realizujących działania pedagogiczne i zdolny
jest do porozumienia się z osobami będącymi i nie będącymi specjalistami w
danej dziedzinie.
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wyłącznie min 80 % frekwencja, aktywne
uczestnictwo w zajęciach warsztatowych oraz
wykonanie Testu I i Testu II są podstawą do
pozytywnej oceny i wyliczenia średniej z
zaliczenia.
A. Sposób zaliczenia
Test samooceny zdolności komunikacyjnych I (T 1,
na 1 zajęciach) oraz test samooceny zdolności
komunikacyjnych II (T 2, na ostatnich
zajęciach (wg tabeli 1).
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
warsztatów
Test I
(W_01, U_01)
Test II
K_01
Kod
Suma
T1
Ocena
końcowa
50%
T2
50%
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu jest
wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla których
wagami są przypisane im liczby punktów ECTS
wyliczana według wzoru:
Oks = [ T1 + T2)] / ΣP
T1 – wynik testy I
T2 – wynik testy I
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia
modułu jest przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć
nie może być podstawą do wystawienia
pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol) efektu kształcenia
Symbol może odnosić się do
poszczególnych kategorii W, U, K
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
U_01
K_01
K_W08
K_U07
K_K08
S1A_W05, S1A_W09
H1A_U07
S1A_K034, S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura uzupełniająca
1. Ballard R. (1998). Jak żyć z ludźmi. Umiejętności interpersonalne. Warszawa: MEN.
2. Jedliński K. (2008). Trening interpersonalny. Warszawa: W.A.B.
3. Hamer H. (2000) Oswoić nieśmiałość. Warszawa: Veda.
4. Sztejnberg A. (2002). Podstawy komunikacji społecznej w edukacji. Wrocław: Astrum.
5. Szmidt K.J. (2008). Trening kreatywności. Podręcznik dla pedagogów, psychologów i trenerów grupowych. Gliwice: Helion.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Socjologia edukacji /Program ukryty w edukacji
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
kierunek
specjalność
specjalizacja
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
Kod ECTS
SED
semestr/y
poziom kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
2
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Prof. dr hab. Ewa Bilińska-Suchanek, dr Justyna Ratkowska-Pasikowska, mgr M.Gliniecka
Formy zajęć
wykłady
Przygotowanie do wykładów (analiza literatury)
Przygotowanie do egzaminu
ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń (analiza literatury)
Przygotowanie do pisania esejów
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
35
20
15
15
10
5
2
3
30
45
Liczba punktów ECTS
2
1
3
Formy zajęć
wykład, ćwiczenia
Metody dydaktyczne
Metody podające - objaśnienie lub wyjaśnienie, wykład informacyjny, praca w grupach, rozmowa kierowana, refleksja indywidualna,
eseje
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Socjologia ogólna
Wymagania wstępne: umiejętność wypowiadania się w mowie i na piśmie
Cele przedmiotu
Opanowanie umiejętności rozumienia swoistości socjologii edukacji w naukach pedagogicznych, rozumienie społecznych
uwarunkowań edukacji i socjalizacji. Dokonywanie analizy wpływu zjawisk społecznych na kształtowanie się tożsamości, na
podstawie faz rozwoju tożsamości E.H.Eriksona.
Treści programowe
Socjologia edukacji jako subdyscyplina socjologii i nauka pomocnicza w pedagogice. Socjalizacja pierwotna, wtórna, pozytywna,
negatywna. Przemoc bezpośrednia i pośrednia, strukturalna i symboliczna. Opór w edukacji. Program ukryty w szkole. Formacje
obronne. Ideologie edukacyjne. Analogia sytuacji nauczyciela. Analogia sytuacji ucznia. Esej socjologiczny z uwzględnieniem etapów
kształtowania się tożsamości na przykładzie teorii rozwoju psychospołecznego E.H.Eriksona.
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 zna koncepcję rozwoju psychospołecznego E.H.Eriksona oraz
dokonuje analizy etapów rozwojowych w różnych kontekstach
W_02 ma podstawową wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu
życia zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym oraz
społecznym
A. Sposób zaliczenia :
Egzamin: praca pisemna
Wykład: zaliczenie z oceną
Ćwiczenia: zaliczenie z oceną
Umiejętności
U_01 potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu
socjologii edukacji do analizowania i interpretacji problemów
B. Formy i kryteria zaliczenia
Egzamin: praca pisemna
Wykład: dwie prace pisemne analogia sytuacji nauczyciela/
wychowawcy, analogia sytuacji ucznia/wychowanka
społecznych
U_02 potrafi w sposób precyzyjny i spójny wypowiadać się w mowie Ćwiczenia: kolokwium (test), przestawienie napisanej przez
i na piśmie, na tematy dotyczące wybranych zagadnień
siebie pracy, dyskusja
pedagogicznych; z wykorzystaniem różnych ujęć teoretycznych,
korzystając zarówno z dorobku pedagogiki, jak i innych dyscyplin
U_03 potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych
praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami
Skala ocen dla
Kod
Suma
działalności pedagogicznej
EGZAMIN
Ocena
Kompetencje społeczne
K_01 ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności,
rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju
osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali
umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia
końcowa
Praca pisemna
(W_01, U_01,
U_02, U_03)
E
Skala ocen dla
WYKŁADÓW
Efekty
kształcenia
Praca
pisemna:
W_01
100%
Kod
Suma
Ocena
końcowa
Zz
100%
wykładów
Skala ocen dla
ćwiczeń
Efekty
kształcenia
KolokwiumI
W_01
Kolokwium II
W_02
Praca pisemna(ocenie podlega
esej)
U_01
U_02
K_01
Kod
Ocena
końcowa
K1
K2
40%
40%
Z1
20%
Końcową oceną jest średnia ważona ocen otrzymanych za
wykładi ćwiczenia, dla których wagami są przypisane im
liczby punktów ECTS.
Wykład – 0,5 Ćwiczenia – 0,5
Ok = (OW x 0,5) + (OĆw x 0,5)
OW – ocena końcowa wykładu;
OĆw – ocena końcowa ćwiczeń;
Ok - ocena końcowa
Ocena za moduł jest skłądową:
40% oceny końcowej oraz 60% oceny za egzamin
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu jest
przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
W_01
K_W04
W_02
K_W05
U_01
K_U02
U_02
K_U06
U_03
K_U09
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
H1A W05
S1A_W05
H1A W04
S1A_W05
S1A U02
S1A U01
S1A U06
H1A_U04
H1A U01
H1A U06
H1A U11
H1A U12
S1A U06
S1A_U07
H1A K01
H1A K04
S1A_K02
K_K01
K_01
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Bilińska-Suchanek E. (2004). Opór wobec szkoły. Dorastanie w perspektywie paradygmatu oporu, Karków, Impuls.
Witkowski L. (2004). Rozwój i tożsamość w cyklu życia, Toruń, UJ.
Erikson E.H. (2002). Dopełniony cykl życia, Poznań, REBIS.
Erikson E.H. (2000) Dzieciństwo i społeczeństwo, Poznań, REBIS.
Meighan R. (1994). Socjologia edukacji, Toruń, UMK.
Szczukiewicz P. (1998). Rozwój psychospołeczny a tożsamość, Lublin.
B. Literatura uzupełniająca
Smykowski B., (2006). Poczucie intymności a proces formowania tożsamości, w: Beisert M., Seksualność w cyklu życia
człowieka, Poznań, PWN.
Izdebski Z. (2008). Zagrożenia okresu dorastania, Zielona Góra.
Znaniecki F. (2002). Socjologia wychowania, t.1,2, Warszawa.
Giddens A. (2006). Socjologia, Warszawa.
Kontakt
Justyna Ratkowska-Pasikowska: [email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Pedagogika seksualna/Pedagogiczne konteksty seksualności
człowieka
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, ZPOiPE
Kod ECTS
PSE
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
6
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Justyna Ratkowska-Pasikowska
Formy zajęć
wykład
Przygotowanie do wykładów (analiza literatury)
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
10
5
15
15
Liczba punktów ECTS
1
1
Formy zajęć
wykład
Metody dydaktyczne
Metody podające - objaśnienie lub wyjaśnienie, wykład informacyjny
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A.Wymagania wstępne: Wprowadzenie do pedagogiki, Psychologia ogólna
B.Wymagania formalne: ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi samodzielnie zdobywać
wiedzę
Cele przedmiotu
zapoznanie studentów z formami i metodami wychowania seksualnego, zapoznanie studentów z wybranymi zagadnieniami
głównie z zakresu pedagogiki seksualnej (w tym seksuologii rozwojowej), wskazywanie potrzeby integracji seksualnej
człowieka oraz promocja postaw prorodzinnych, prozdrowotnych i prospołecznych.
Treści programowe
1. Teorie na temat seksualności (nauka, społeczne teorie seksualności, konstrukcjonizm społeczny)
2. Podstawy pedagogiki seksualnej
3. Deklaracja Praw Seksualnych
4. Kryteria normy zachowań seksualnych
5. Wychowanie, edukacja, uświadomienie seksualne. Edukacja seksualna małych dzieci i w wieku przedszkolnym.
Edukacja seksualna młodzieży
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 zna elementarną terminologię używaną w pedagogice
seksualnej i rozumie jej źródła
W_02 zna wybrane koncepcje człowieka: filozoficzne,
psychologiczne i społeczne, w tym seksuologiczne stanowiące
teoretyczne podstawy działalności pedagogicznej
Umiejętności
U_01 potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z
zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin (w tym
pedagogiki seksualnej) w celu analizowania i interpretowania
problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych,
kulturalnych i pomocowych, a także motywów i wzorów ludzkich
zachowań
Kompetencje społeczne
K_01 ma przekonanie o wadze zachowania się w sposób
profesjonalny, refleksji na tematy etyczne i przestrzegania zasad
etyki zawodowej
A. Sposób zaliczenia
wykład: kolokwium (test)
B. Formy i kryteria zaliczenia
- obecności (dopuszczalna 1 nieobecność w semestrze),
- przygotowanie do zajęć (czytanie literatury,
wykonywanie na bieżąco zadawanych do domu prac),
-kolokwium
Skala ocen dla
wykładów
Zaliczenie z
oceną:
(W_01, U_01,
K_01)
Kod
Suma
Ocena
końcowa
T
100%
Ok = (PW x Ow) / ΣP
Pw – punkty ECTS wykłady za semestr
Ow – ocena w wykładu;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
W przypadku większej niż dopuszczalna liczby
nieobecności lub braku przygotowania do zajęć student ma
obowiązek zaliczyć zaległy materiał.
Zaliczenie tylko na podstawie ocen pozytywnych.
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu
jest przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01
H1A W02
H1A_W03
W-02
K_W03
U_01
K_U02
K_01
K_K04
H1A_W05
S1A U02
S1A U01
S1A U06
H1A_U04
S1A K04
S1A K06
H1A_K04
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
Izdebski Zbigniew, "Seksualność Polaków na początku XXI wieku", WUJ, Kraków 2012
Komorowska - Pudło, Marta, Wychowanie seksualne / Wyd. 3 popr. i uzup. - Szczecin : Centrum PsychologicznoPedagogiczne, 1999.
Kowalczyk, Grażyna, Wychowanie w rodzinie : poradnik metodyczny : ( dla nauczycieli, wychowawców i rodziców ), Szczecin
: Ośrodek Działań Prorodzinnych, 2000. - 88 s.
Król, Teresa, Wychowanie do życia w rodzinie : program nauczania dla klas 5-6 szkoły podstawowe, Kraków : "Rubikon",
1999. - 22 s.
Marzec - Holka, Krystyna, Przemoc seksualna wobec dziecka : studium pedagogiczno-kryminologiczne, Bydgoszcz : Wyższa
Szkoła Pedagogiczna, 1999.
Sokoluk, Wiesław, Wychowanie do życia w rodzinie : poradnik metodyczny dla nauczycieli / Wiesław Sokoluk. - Warszawa :
Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2003
B. Literatura uzupełniająca
Chomczyńska - Miliszkiewicz, Mariola, Edukacja seksualna w domu i w szkole // Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze. 2001, nr 3, s. 22-27
Chomczyńska - Miliszkiewicz, Mariola, Ukryte przekazy w podręcznikach edukacji psychoseksualnej// Forum Oświatowe. 2000, t. 2, s. 161-178
Chomczyńska - Rubacha, Mariola, Kryteria doboru treści szkolnej edukacji seksualnej w perspektywie wspólnego
progresywizmu // Edukacja. - 2002, nr 2, s. 83-90
Falkiewicz-Szult, Małgorzata, "Proszę Pani, czy bociany przynoszą dzieci... ?" Wychowanie na co Dzień. - 2000, nr 3, s. 25-28
Falkiewicz-Szult, Małgorzata Skąd się biorą dzieci ? // Wychowanie w Przedszkolu. - 2001, nr 1, s. 12-16
Kontakt
Justyna Ratkowska-Pasikowska
([email protected])
Nazwa modułu/ przedmiotu
Psychologia społeczna/Społeczno – kulturowe uwarunkowania
psychologicznego funkcjonowania człowieka
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej,
Kod ECTS
PSS
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
6
SPS
stacjonarna
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Sławomir Pasikowski
Formy zajęć
Wykłady
Przygotowanie do wykładów – analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium i egzaminu
Ćwiczenia
Przygotowane do ćwiczeń – analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium (K1)
Przygotowanie prezentacji projektu obrazującego analizę
przypadku i sposobu interwencji (Z1)
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
5
10
25
10
20
10
5
5
35
Liczba punktów ECTS
1
1
2
Metody dydaktyczne
wykład z prezentacją multimedialną,
wykład konwersatoryjny,
analiza teksów źródłowych z dyskusją,
dyskusja
grupowe projekty studenckiepraca w grupach
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne: Psychologia ogólna, psychologia rozwojowa, pedagogika społeczna
Wymagania wstępne: potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania motywów i wzorów
ludzkich zachowań,
Cele przedmiotu
Nabycie wiedzy i umiejętności w zakresie zjawisk i procesów regulujących spostrzeganie, odczuwanie oraz zachowanie
człowieka w sytuacjach społecznych
Treści programowe
Wykłady: psychologia społeczna jako nauka; poznanie społeczne i sądy o społecznym świecie; wpływ społeczny; grupa
społeczna; agresja; prospołeczność
Ćwiczenia: spostrzeganie osób; stereotypy, uprzedzenia i dyskryminacja; autopercepcja; postawy i zmiana postaw; reguły i
techniki wpływu społecznego; władza i opór wobec wpływu; atrakcyjność interpersonalna; komunikacja interpersonalna
Efekty uczenia się
Wiedza
W-01 rozróżnia podstawowe paradygmaty psychologii społecznej
W-02 rozumie podstawowe mechanizmy regulujące zachowaniem
społecznym jednostek i grup
W-03 charakteryzuje zasadnicze kanały i procesy tworzenia się
umysłowych reprezentacji osób, zjawisk i sytuacji społecznych
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe kryteria
oceny/wymagania egzaminacyjne
Wyłącznie pozytywna ocena jest podstawą wyliczenia
średniej z zaliczenia
A. Sposób zaliczenia
Zaliczenie z oceną
Egzamin (student podchodzi do egzaminu po uzyskaniu
zaliczenia modułu/przedmiotu).
B. Formy i kryteria zaliczenia
Wykłady obowiązuje egzamin końcowy. Ocena jest
średnią ważoną wyliczaną w oparciu o składniki podane w
tabeli nr 1.
Umiejętności
U-01 diagnozuje przyczyny i szacuje konsekwencje reakcji i
zachowań zachodzących w relacjach społecznych
U-02 projektuje proste zmiany zachowań społecznych oraz
działania warunkujące ich trwałość
U-03 wskazuje znaczenie czynników sytuacyjnych i ich interakcji z
czynnikami dyspozycyjnymi w wyjaśnianiu zachowań człowieka
Tabela nr 1.
Skala ocen dla
Kompetencje społeczne
wykładów
K-01 zachowuje ostrożność w formułowaniu ocen osób i sytuacji
społecznych
Kolokwoium
K-02 wykazuje świadomość odpowiedzialności moralnej za własne
zachowania w relacjach interpersonalnych
pisemny:
testowy z pytaniami
otwartymi i
zamkniętymi
Efekty
kształcenia
W_01,
W_02,
W_03,
U_03
Kod
Suma
Ocena końcowa
E1
100%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną (W_03, U_01,
U_02,
U_03, K_01, K_02). Ocena jest średnią ważoną
wyliczaną w oparciu o składniki podane w tabeli nr 2
Tabela nr 2.
Skala ocen dla
ćwiczeń
Efekty
kształcenia
Kod
Suma
Ocena końcowa
Kolokwium
Zadanie 1
W_03,
U_03,
K_01,
K_02
U_01,
U_02,
U_03,
K_01
K_02
K1
60%
Z1
40%
Końcowa ocena semestralna z przedmiotu (wykład +
ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o średnie ważone, dla
których wagami są przypisane im liczby punktów ECTS
wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw – ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składow oceny za egzamin
(60%) i ocen z ćwiczeń (40%) , przeliczana według
wzoru:
OKM=[(A x 60) + (B x 40)] / 100
OKM – ocena końcowa za moduł
A – ocena za egzamin
B – ocena końcowa z ćwiczeń
Oceny końcowe oraz końcowa ocena z zaliczenia modułu
jest przeliczana według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy zajęć nie
może być podstawą do wystawienia pozytywnej oceny
końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W-01
K_W04
H1A_W05, S1A_W05
W-02
K_W06; K_W07; K_W08
S1A_W04; S1A_W02, S1A_W03; S1A_W05,
S1A_W09
W-03
K_W08
S1A_W05, S1A_W09
U-01
K_U01; K_U03
U-02
K_U03; K_U10; K_U11
U-03
K_U01; K_U03
K-01
K_K04
S1A_K04, S1A_K06, H1A_K04
K-02
K_K05
H1A_K04, S1A_K04
S1A_U01, S1A_U08; S1A_U02, S1A_U01
S1A_U06, H1A_U04
S1A_U02, S1A_U01
S1A_U06, H1A_U04; S1A_U04; S1A_U06;
S1A_U06
S1A_U01, S1A_U08; S1A_U02, S1A_U01
S1A_U06, H1A_U04
Wykaz literatury:
Literatura podstawowa
Aronson, E., Wilson, T.D., Akert, R.M. (2007). Psychologia społeczna. Poznań: Zysk i S-ka.
Wojciszke, B. (2011). Psychologia społeczna. Warszawa: Scholar.
Literatura uzupełniająca
Böhner, G., Wänke, M. (2004). Postawy i zmiana postaw. Gdańsk: GWP.
Cialdini, R. (2000). Wywieranie wpływu na ludzi. Gdańsk: GWP.
Doliński, D. (2005). Techniki wpływu społecznego. Warszawa: Scholar.
Kozielecki, J. (2009). Nowe idee w psychologii. Psychologia XXI wieku. Gdańsk: GWP.
Moskowitz, G.B. (2009). Zrozumieć siebie i innych. Psychologia poznania społecznego. Gdańsk: GWP.
Wren, K. (2005). Wpływ społeczny. Gdańsk: GWP.
Wojciszke, B. (2010). Sprawczość i wspólnotowość. Gdańsk: GWP.
Wojciszke, B., Doliński, D. (2010). Psychologia społeczna. W: J.Strelau, D. Doliński (red.). Psychologia akademicka.
Podręcznik. Tom 2.Gdańsk: GWP.
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
PODSTAWY PEDAGOGIKI RESOCJALIZACYJNEJ/TERAPIA,
WYCHOWANIE, OPIEKA OSÓB NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE
Kod ECTS
PRE
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Pedagogiki Społecznej i Resocjalizacji
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
6
SPS
forma studiów
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr Ewa Piotrów
Formy zajęć
Wykład
Analiza literatury
Przygotowanie do kolokwium
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
10
5
15
15
Liczba punktów
ECTS
1
1
Metody dydaktyczne
Metody wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela akademickiego :wykład problemowy, wykład
informacyjny, analiza prezentacji z dyskusją
Metody wymagające pracy studenta: przegląd literatury, sporządzanie notatek, poszukiwanie materiałów
źródłowych, przygotowanie do kolokwium
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
Wymagania formalne - zaliczenie przedmiotów: Wprowadzenie do pedagogiki, Psychologia ogólna
Wymagania wstępne - student ma podstawową wiedzę o charakterze nauk społecznych i humanistycznych i relacjach
zachodzących między tymi naukami; ma podstawową wiedzę o strukturach i instytucjach społecznych; potrafi prawidłowo
interpretować zjawiska społeczne.
Cele przedmiotu
● opanowanie podstawowej terminologii oraz zadań z zakresu pedagogiki resocjalizacyjnej
● wiedza o powiązaniach pedagogiki resocjalizacyjnej z takimi dyscyplinami naukowymi, jak : psychologia, socjologia,
filozofia
● poznanie podstawowych zasad obowiązujących w wychowaniu resocjalizującym
● wiedza o zjawisku nieprzystosowania społecznego dzieci i młodzieży : pojęcie, uwarunkowania, modele resocjalizacji
Treści programowe wykładów:
■ Miejsce pedagogiki resocjalizacyjnej w obrębie pedagogiki i pedagogiki specjalnej, jej przedmiot, podstawowe pojęcia,
zadania i cel.
■ Działy pedagogiki resocjalizacyjnej – teleologia z aksjologią, Teoria wychowania resocjalizacyjnego, metodyka
wychowania resocjalizacyjnego.
■ Podstawowe zasady w wychowaniu resocjalizującym.
■ Interdyscyplinarny charakter pedagogiki resocjalizacyjnej.
■ Pojęcie, etapy, typy nieprzystosowania społecznego dzieci i młodzieży.
■ Diagnoza w procesie resocjalizacji.
■ Środowisko rodzinne w genezie zachowań dewiacyjnych.
■ Praca resocjalizacyjna w rodzinach dysfunkcyjnych
■ Zagadnienia związane z procesem readaptacji społecznej.
■ Znaczenie wsparcia społecznego w resocjalizacji
■ Przestępczość nieletnich
■ Profilaktyka zachowań ryzykownych
Efekty uczenia się
Sposób
zaliczenia
oraz
formy
i podstawowe kryteria oceny/wymagania
egzaminacyjne
A. Sposób zaliczenia wykładu
Wiedza
W_01 Zna elementarną terminologię dotyczącą resocjalizacji, definiuje
pojęcia: wychowania resocjalizujące, niedostosowania społecznego.
W_02 Rozróżnia systemy i modele resocjalizacyjne.
W_03 Opisuje obszary działania pedagogiki resocjalizacyjnej i umiejscawia
je w systemie nauk.

Zaliczenie z oceną – kolokwium
pisemne
B. Formy i kryteria zaliczenia ćwiczeń
i wykładów
Umiejętności
U_01 Określa zasady resocjalizacji nieletnich posługując się systemem  Wykłady – kolokwium pisemne
normatywnym.
U_02 Analizuje znaczenie poszczególnych modeli resocjalizacji.
Tabela 1 - Wykłady
Skala ocen dla
kod
Ocena
Kompetencje społeczne
wykładów
końcowa
K_01 Ma przekonanie o sensie i znaczeniu pracy resocjalizacyjnej
Kolokwium
(W_01, W_02. U_01,
U_02, K_01)
K1
100%
Ocena końcowa jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
Ocena negatywna z jakiejkolwiek formy
zajęć nie może być podstawą do
wystawienia pozytywnej oceny końcowej.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_1
K_W01
S1A_W01 ; H1A_W02
W_2
K_W11 ; K_W13
S1A_W07 ; H1A_W06 ; H1A_W04
W_3
K_W03
S1A_W02 ; H1A_W05
U_1
K_U01
S1A_U05
U_2
K_U02
S1A_U06 ; H1A_U01
K_1
K_K03
S1A_K04
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu):
1. Pytka L., Pedagogika resocjalizacyjna, Warszawa 2001, Wyd. Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii
Grzegorzewskiej
2. Lipkowski O., Resocjalizacja, Warszawa 1987, Wyd. Szkolne i Pedagogiczna
3. Pospiszyl K., Resocjalizacja. Teoretyczne podstawy oraz przykłady programów oddziaływań, Warszawa 1998,
Wyd. Żak
4. Urban B., Stanik J. M., (red.) Resocjalizacja. Teoria i praktyka pedagogiczna, Tom 1 i 2, Warszawa 2007, Wyd.
Naukowe PWN
5. Urban B., Zaburzenia w zachowaniu i przestępczość młodzieży, Kraków 2000, Wyd. Uniwersytetu
Jagiellońskiego
6. Wysocka E., Diagnoza w resocjalizacji. Obszary problemowe i modele rozwiązań w ujęciu
psychopedagogicznym, Warszawa 2008, Wyd. Naukowe PWN
B. Literatura uzupełniająca
1.
2.
3.
4.
5.
Stańdo – Kawecka B., Prawne podstawy resocjalizacji, Kraków 2000, Wyd. Zakamycze
Węgliński A., Mikrosystemy wychowawcze w resocjalizacji nieletnich. Analiza pedagogiczna, Lublin 2000, Wyd.
UMCS
Bałandynowicz A., Probacja. Resocjalizacja z udziałem społeczeństwa, Warszawa 2006, Wyd. Prawo i Praktyka
Gospodarcza
Pospiszyl I., Konopczyński M., Resocjalizacja – w stronę środowiska otwartego, Warszawa 2007, Wyd. Pedagogium
Konopczyński M., Nowak B M., Resocjalizacja. Ciągłość i zmiana, Warszawa 2008, Wyd. Pedagogium
Kontakt
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Pierwsza pomoc przedmedyczna
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot:
Instytut Nauk o Zdrowiu
Kod ECTS:
PPM
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom
kształcenia/forma
kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
n
3
SPS
Stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
Dr n. med. Elżbieta Grygorowicz
Formy zajęć
Ćwiczenia
Przygotowanie do ćwiczeń
Przygotowanie do zaliczenia (Kolokwium –
K1)
Przygotowanie do ćwiczeń
Zadanie1- Z1 – symulacja zdarzenia, udzielanie
pomocy ratowniczej.
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
15
15
5
Liczba punktów ECTS
1
10
15
15
1
Metody dydaktyczne
Praca w grupach, prezentacja multimedialna; opis, analiza przypadku, pokaz z objaśnieniami, pokaz z instruktażem,
ćwiczenia
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi:
nie dotyczy
Cele przedmiotu
1. Nauczenie umiejętności postępowania w stanach zagrożenia zdrowia i życia.
2. Nauczenie zasad postępowania w akcjach ratunkowych oraz znaczenia promocji zdrowia w ratownictwie
medycznym.
Ćwiczenia:
1. Triage - zasady prowadzenia, ocena pierwotna i wtórna poszkodowanego po urazie.
2. BLS, BTLS – standardy postępowania bezprzyrządowego i przyrządowego/stereotyp dynamiczny.
3. RKO (A,B,C,D) w poszczególnych grupach ratowniczych – standardy postępowania ratowniczego.
4. Charakterystyka obrażeń mnogich i mieszanych, swoiste zespoły chorobowe medycyny katastrof: rany
postrzałowe, obrażenia detonacyjne, zespoły zmiażdżenia - standardy postępowania ratowniczego.
5. Klasyfikacja urazów i obrażeń, standaryzacja postępowania w poszczególnych obrażeniach.
6. Wykonywanie unieruchomień improwizowanych i transportowych.
Efekty uczenia się:
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza:
W_1. Zna terminologię używaną w zintegrowanym A. Zaliczenie z oceną (ĆWICZENIA)
ratownictwie medycznym oraz jej zastosowanie
w dyscyplinach pokrewnych na poziomie podstawowym
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną.
Wykład: test, projekt promujący zdrowie
Umiejętności:
U_1. Posiada umiejętność obserwowania, wyszukiwania
i przewarzania informacji na temat zjawisk społecznych
rozmaitej
natury,
przy
użyciu
różnych
źródeł
oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów
zintegrowanego ratownictwa medycznego
U_2. Wybierze i zastosuje właściwy dla danej działalności
ratowniczej sposób postępowania, dobierze środki i metody
pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających
się zadań ratowniczych, wynikających z
konieczności
zastosowania BLS i/lub BTLS
Kompetencje społeczne
K_1. Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych
i osobistych, wykazuje aktywność, podejmuje trud
i odznacza
się
wytrwałością
w podejmowaniu
indywidualnych i zespołowych profesjonalnych
działań
w zakresie
ratownictwa
medycznego;
angażuje
się we współpracę
z
podmiotami
ratownictwa
zintegrowanego
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Sposób
sprawdzenia
efektów
kształcenia
Symulacja
zdarzenia
Efekt
kształcenia
Kod
KW_01
KU_01
KU_02
KK_01
Z1
Suma
Ocena
końcowa
100%
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
W_01
K_W01
U_01
K_U01
U_02
K_U08;
H1A W02
H1A_W03
S1A U01
S1A_U08
H1A_U06
K_01
K_K05
Numer
(symbol)
efektu
kształcenia
H1A K04
S1A_K04
Wykaz literatury
1. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć:
1. Andres J. (red.).: Podstawowe zabiegi resuscytacyjne i automatyczna defibrylacja zewnętrzna, Polska Rada
Resuscytacyjna, Kraków 2010.
1. Jakubaszko J. red. wyd. pol.: Advanced Life Support Group. Medycyna ratunkowa.
2. Jakubaszko J.: Ratownik medyczny. WM. Górnicki, Wrocław. 2003
3. Latalski M., Majewski G.: Medycyna katastrof. AM Lublin. Lublin. 2000
2. Literatura uzupełniająca:
1. Brongel L., Duda K.: Mnogie i wielonarządowe obrażenia ciała. PZWL. Warszawa. 2001
Kontakt:
[email protected]
Nazwa modułu/ przedmiotu
Pedagogika przedszkolna
Kod ECTS
PSZ
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Wydział Nauk Społecznych , Instytut Pedagogiki i Pracy Socjalnej, Zakład Edukacji Wczesnej
kierunek
specjalność
specjalizacja
semestr/y
poziom kształcenia/
forma kształcenia
forma studiów
Pedagogika
Pedagogika
wczesnoszkolna (dla
obcokrajowców)
nauczycielska
2
SPS
stacjonarne
Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących)
dr Izabela Stelmasiak, dr Marta Anna Sałapata
Formy zajęć
Wykład
Analiza krytyczna literatury
Przygotowanie i prezentacja referatu
Przygotowanie do egzaminu
Ćwiczenia
Analiza krytyczna literatury
Przygotowanie do kolokwium
Opracowanie trzech projektów tematycznych: Z1; Z2; Z3
Razem
Liczba godzin
N
S
(nauczyciel)
(student)
30
45
Liczba punktów ECTS
3
30
15
10
20
45
3
60
15
10
20
90
6
Metody dydaktyczne
Wykład: wykład problemowy, wykład konwersatoryjny, analiza tekstów z dyskusją, prezentacja multimedialna
Ćwiczenia: prezentacja multimedialna, metoda projektów, konsultacje indywidualne, praca w zespołach, analiza tekstów,
projekty /scenariusze wdrożeniowe, dyskusja panelowa, gry symulacyjne, analiza zdarzeń pedagogicznych zaobserwowanych w
trakcie praktyk w przedszkolach
Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi
A. Wymagania formalne: dydaktyka ogólna, teoria wychowania, biomedyczne podstawy rozwoju człowieka, psychologia
ogólna, historia wychowania, wprowadzenie do pedagogiki
B. Wymagania wstępne: Znajomość uwarunkowań procesu dydaktycznego, zasad kształcenia, metod nauczania oraz
środków dydaktycznych. Zakłada się również, że student posiada wiedzę na temat uwarunkowań rozwoju człowieka (ze
szczególnym uwzględnieniem okresu dzieciństwa) w różnych jego obszarach, oraz z zakresu historii wychowania w
obszarze wychowywania i edukacji małego dziecka.
Cele przedmiotu
Wykład:
1. Zaznajomienie studenta z wiedzą z zakresu pedagogiki przedszkolnej i funkcjonującymi w jej obszarze paradygmatami,
kształtowanie umiejętności stosowania i wykorzystania jej we własnej praktyce nauczycielskiej oraz kompetencji do
podejmowania i rozwiązywania problemów metodyczno-organizacyjnych; rozwijanie twórczych nastawień i dążeń
w pedagogicznej działalności w edukacji elementarnej.
Ćwiczenia:
1. zapoznanie studentów z poszczególnymi koncepcjami edukacyjnymi w odniesieniu do szczebla przedszkolnego
2. przygotowanie przyszłego pedagoga do pracy dydaktyczno – wychowawczej i opiekuńczej w placówce przedszkolnej
Treści programowe
Wykłady:
Pedagogika przedszkolna w strukturze nauk o człowieku.
1.




Historia dzieciństwa (od starożytności do współczesności)
Pedagogika przedszkolna jako subdyscyplina pedagogiki i jako źródło dla pedagogiki wczesnoszkolnej
Problematyka wychowania przedszkolnego w nurtach pedagogicznych XIX i początku XX w. (m.in.: holistyczna
koncepcja rozwoju dziecka, Podmiotowość dziecka w koncepcji J. Piageta; Maria Montessori i „Domy dziecięce”;
Sfera najbliższego rozwoju wg. L. Wygotskiego)
Zadania wychowania przedszkolnego oraz metody badań stosowane w pedagogice przedszkolnej.
Rola i miejsce wychowania przedszkolnego we współczesnym systemie edukacyjnym.
2.










Przedszkole jako instytucja edukacyjna w ponowoczesnej rzeczywistości
Koncepcje przedszkola w programach edukacji przedszkolnej
Typy, cele, zadania i funkcje placówek przedszkolnych
Wprowadzenie w problematykę procesu wychowawczo-dydaktycznego. Cele, funkcje, zadania, metody, zasady, formy
pracy z dziećmi w przedszkolu
Współczesne założenia psychopedagogiczne w pedagogice przedszkolnej; kategorie pojęciowe związane z rozwojem
dziecka.
Nauczyciel wychowania przedszkolnego – status zawodowy i cechy osobowościowe. Rola nauczyciela we
wspomaganiu rozwoju dziecka
Współpraca przedszkola z instytucjami, szkołą i otoczeniem społecznym
Nowatorskie rozwiązania metodyczne
Zabawa jako podstawowa forma aktywności dziecka w przedszkolu. Zabawa a gra w wychowaniu przedszkolnym.
Przemoc symboliczna w przedszkolu.
Przygotowanie dziecka do rozpoczęcia nauki w szkole- dojrzałość szkolna
3.





Diagnozowanie rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym.
Etapy diagnozowania
Metody i narzędzia diagnostyczne
Przejawy typowych nieprawidłowości w rozwoju dzieci w wieku przedszkolnym
Indywidualizacja we wspomaganiu rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym
Ćwiczenia:












Przestrzenie życia dziecka we współczesnym społeczeństwie
Adaptacja dziecka do przedszkola
Założenia i organizacja placówek przedszkolnych w Polsce
Planowanie pracy pedagogicznej w przedszkolu (podstawa programowa; programy wychowania przedszkolnego;
konstruowanie scenariuszy oraz planowanie pracy indywidualnej z dzieckiem)
Dokumentacja nauczyciela przedszkola
Zawieranie umów społecznych w przedszkolu
Komunikacja dziecka w interakcjach społecznych z rówieśnikami i dorosłymi
Gra a zabawa jako podstawowe formy aktywności dziecka w wieku przedszkolnym
Edukacja językowa - rozwój mowy oraz diagnoza jego zaburzeń za pomocą narzędzi dostępnych dla nauczyciel
wychowania przedszkolnego; charakterystyka aktywności werbalnej oraz psychomotoryki dziecka w wieku
przedszkolnym
Edukacja matematyczna - cele i metody edukacji matematycznej na poziomie przedszkola; zależności między
wspomaganiem rozwoju umysłowego dziecka a edukacją matematyczną; zdolności matematyczne dzieci
Przegląd wybranych programów wychowania przedszkolnego pod kątem edukacji przyrodniczej. Struktura i zakres
wychowania zdrowotnego i fizycznego
Innowacje pedagogiczne w praktyce przedszkola
Efekty uczenia się
Sposób zaliczenia oraz formy i podstawowe
kryteria oceny/wymagania egzaminacyjne
Wiedza
W_01 Ma podstawową wiedzę w zakresie historyczno- epistemologicznych A. Sposób zaliczenia
podstaw pedagogiki przedszkolnej, celach, podstawach prawnych, ćwiczenia, wykład : zaliczenie z oceną
organizacji placówek Ma elementarna wiedzę na temat przygotowania
dziecka do nowych zadań edukacyjnych (adaptacja, pomiar osiągnięć, Egzamin
dojrzałość szkolna)
B. Formy i kryteria zaliczenia
Wykład: egzamin (ustny/pisemny), referat
Umiejętności
U_01 Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać swoje umiejętności, Ćwiczenia: kolokwium, teczka z dokumentami
korzystając z różnych źródeł; potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami
do pracy z dziećmi; projekt dnia pracy w
teoretycznymi w celu analizowania, interpretowania oraz projektowania
przedszkolu
strategii działań edukacyjnych w przedszkolu
Wykłady kończą się egzaminem. Ocena z
Kompetencje społeczne
K_01 Odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i
wykładów jest średnią ważoną wyliczaną w
wykonuje działania pedagogiczne, rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia
oparciu o składniki podane w tabeli nr 1.
zawodowego, dokonuje samooceny własnych umiejętności i zasobu wiedzy
Tabela nr 1.
Oceniona praca
Suma
Ocena z wykładu
Referat
40%
Egzamin
60%
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną.
Ocena jest średnią ważoną wyliczaną w oparciu
o składniki podane w tabeli nr 2
Tabela nr 2.
Oceniona praca
Suma
Ocena z ćwiczeń
Kolokwium
70%
Z1
Z2
Z3
10%
10%
10%
Końcowa ocena z przedmiotu
(wykład +
ćwiczenia) jest wyliczana w oparciu o średnie
ważone, dla których wagami są przypisane im
liczby punktów ECTS wyliczana według wzoru:
Oks = [(PW x OW) + ( PĆw x OĆw)] / ΣP
Pw – punkty ECTS wykładów za semestr
Pćw – punkty ECTS ćwiczeń za semestr
OW – ocena wykładu;
OĆw– ocena ćwiczeń;
Oks - ocena końcowa semestralna
ΣP – suma punktów ECTS za semestr
Ocena końcowa za moduł jest składową 25%
oceny za egzamin; 25% oceny za wykład i 50%
oceny końcowej z ćwiczeń
Ocena końcowa z przedmiotu oraz końcowa
ocena z zaliczenia modułu jest przeliczana
według zasady:
3,0 – 3,24 – dostateczny (3,0)
3,25 – 3,74 – dostateczny plus (3,5)
3,75 – 4,24 – dobry (4,0)
4,25 – 4,74 – dobry plus (4.5)
4,75 – 5,0 – bardzo dobry (5,0)
UWAGA: Zaliczenie przedmiotu można
otrzymać tylko po uzyskaniu wszystkich
pozytywnych ocen cząstkowych . Dozwolona
jest 1 nieobecność (w każdej formie zajęć),
każda kolejna nieobecność musi zostać zaliczona
na dyżurze osoby prowadzącej przedmiot.
Matryca efektów kształcenia dla przedmiotu
Numer (symbol)
efektu kształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia
dla programu
W_01
S1A_W08
U_01
S1A_U06
K_01
S1A_K06
Odniesienie do efektów kształcenia
dla obszaru
S1A_W04
S1A_W09
H1A_U01
H1A_U03
H1A_U10
S1A_K03
S1A_K05
Wykaz literatury
A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć
1. Falkiewicz- Szult M., Przemoc symboliczna w przedszkolu, Impuls, Kraków 2007
2. Karbowniczek J., Kwaśniewska M., Surma B., Podstawy pedagogiki przedszkolnej z metodyką, WAM, Kraków 2011
3. Klim- Klimaszewska A., Witamy w przedszkolu. Wspomaganie procesu adaptacji dziecka do środowiska
przedszkolnego, Erica, Warszawa 2010
4. Lubowiecka J., Przystosowanie psychospołeczne dziecka do przedszkola, WSiP, Warszawa 2000
5. Sowińska H. (red.); Dziecko w szkolnej rzeczywistości. Założony a rzeczywisty obraz edukacji elementarnej, Poznań
2011
6. Waloszek D. (red.) Wybrane zagadnienia edukacji człowieka w dzieciństwie, Bliżej Przedszkola, Kraków 2009
7. Waloszek D. (red.) Edukacja przedszkolna i wczesnoszkolna. Obszary sporów, poszukiwań, wyzwań i doświadczeń w
kontekstach zmian oświatowych, Bliżej Przedszkola, Kraków 2010
8. Waloszek D. (red.)Przestrzeń i czas dialogu w edukacji, Bliżej Przedszkola, Kraków 2011
9. Waloszek D. Pedagogika przedszkolna, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2006
B. Literatura uzupełniająca:
1. Berthet D., Wprowadzenie do nauki pisania, Cyklady, Warszawa 2002
2. Bieleń B., O mowie dziecka, „Wychowanie w Przedszkolu” 2002, nr 1
3. Dąbrowska A., O mowie dziecka raz jeszcze, „Wychowanie w Przedszkolu” 2000, nr 9
4. Dolya G., Klucz do uczenia się. Technologia rozwoju dziecka, 2007
5. Fazlagić A., Marketingowe zarządzanie szkołą, Warszawa 2003
6. Góreczna J., Wlazło S., Jakościowy rozwój przedszkola, Wrocław 2003
7. Grochowska M., Aktywność językowa a niewerbalne komunikowanie się dzieci, „Wychowanie w Przedszkolu”
2000, nr 6
8. Gruszczyk- Kolczyńska E, Zielińska E., Nauczycielska diagnoza gotowości do podjęcia nauki w szkole. Jak
prowadzić obserwację dzieci, interpretować wyniki i formułować wnioski, Wydawnictwo Bliżej Przedszkola,
Kraków 2011
9. Gruszczyk-Kolczyńska E., Komentarz do podstawy programowej wychowania przedszkolnego , [W:] Podstawa
programowa z komentarzami., Tom I., Warszawa 2009, MEN
10. Jak prowadzić obserwację dzieci, interpretować wyniki i formułować wnioski, Wyd. Bliżej Przedszkola, Kraków
2011
11. Jas M., Jarosińska M., Specjalne potrzeby edukacyjne dzieci i młodzieży. Prawne ABC dyrektora przedszkola i
placówki, Warszawa 2010, MEN
12. Karwowska- Struczyk M., Edukacja przedszkolna. W poszukiwaniu nowych rozwiązań, Wyd. UW, Warszawa 2012
13. Kwaśniewska M., Żaba-Żabińska W., W trosce o udany start. Ocena gotowości dziecka do rozpoczęcia nauki
szkolnej. Poradnik dla nauczycieli i rodziców, Kielce 2008
14. Olczak A., Umowa społeczna z dzieckiem jako droga ku demokracji w wychowaniu, Zielona Góra 2010
15. Śliwerski B , Edukacja autorska, Kraków 1996, Impuls
16. Taraszkiewicz M., Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu, Warszawa 2002, CODN
Kontakt
[email protected], [email protected]