Definicja Kościoła katolickiego

Definicja Kościoła katolickiego
:: Według kardynała Roberta Bellarmina (doktora Kościoła)
chrześcijańskiej” z 15 lipca 1598 zatwierdzonej przez Klemensa VIII:
w
„Wykładzie
nauki
Kościół znaczy Zwołanie i Zgromadzenie ludzi, którzy przyjąwszy Chrzest Święty, wyznają Wiarę
i Prawo Chrystusowe pod posłuszeństwem Najwyższego Biskupa Rzymskiego, Papieża. Zowie
się Zwołaniem, albowiem nie rodzimy się Chrześcijanami, jak się rodzimy Polakami; ale
jesteśmy powołani na Chrześcijan przez Boga, i wchodzimy do tego Zgromadzenia przez
Chrzest, który jest niejako bramą Kościoła. Lecz aby być w Kościele, nie dość jest być
ochrzczonym, potrzeba nadto wierzyć i wyznawać Wiarę i Prawo Chrystusowe podług nauki
Kościoła, a także trwać w posłuszeństwie Papieżowi, który jest Namiestnikiem Chrystusa Pana,
to jest Rządcą Kościoła w zastępstwie Chrystusa.
Kościół jest jeden tylko, chociaż obejmuje wszystkich Wiernych rozproszonych po całym
świecie; i to nie tylko dziś żyjących, ale nadto tych którzy byli od początku świata, i tych którzy
będą aż do końca świata. I dlatego, Kościół nazywa się nie tylko jeden, ale też powszechny, bo
się rozciąga do wszystkich miejsc i czasów.
Nazywamy Kościół Świętym, dla trzech powodów: Najprzód dlatego, iż głowa jego, którą jest
Chrystus, jest najświętsza: tak jak o człowieku który ma głowę piękną, mówi się iż jest piękny,
chociażby miał drobne plamy po ciele. Po wtóre dlatego, iż wszyscy wierni są święci ze strony
Wiary i wyznawania, bo mają Wiarę najprawdziwszą i Boską, wyznają Sakramenty najświętsze i
Prawo najsprawiedliwsze, które rozkazuje tylko dobre rzeczy, a zakazuje tylko złych rzeczy. Po
trzecie dlatego, bo zawsze w Kościele są niektórzy prawdziwie święci, nie tylko ze strony Wiary i
wyznawania, lecz nadto ze strony obyczajów i cnoty: a zaś pomiędzy Żydami, Turkami,
Kacerzami, itp. którzy są poza Kościołem, nikt prawdziwie świętym być nie może.
:: Według „Katechizmu katolickiego kardynała Gasparriego”:
2. Chrześcijaninem nazywa się i jest ten, kto przyjął sakrament chrztu, przez który wchodzi się
do Kościoła Chrystusowego.
3. W znaczeniu ściślejszym i pełnym chrześcijaninem jest człowiek ochrzczony, który wyznaje
prawdziwą i całą wiarę Chrystusową, czyli katolik; jeżeli przy tym zachowuje prawo
Chrystusowe, wówczas jest dobrym chrześcijaninem.
123. Kościół to społeczność nadprzyrodzona, widzialna, święta i powszechna, którą ustanowił
Jezus Chrystus, gdy żył na świecie.
133. Kościół, ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, jest społecznością widzialną ludzi
ochrzczonych, którzy zjednoczeni wyznawaniem tej samej wiary i węzłem wzajemnej zależności
dążą do tego samego celu duchownego pod zwierzchnictwem Papieża rzymskiego i Biskupów,
pozostających w jedności z nim.
134. Ciało Kościoła jest to to, co w nim jest widzialne i sam Kościół czyni widzialnym, czyli
wierni sami, o ile są w jedno złączeni, rząd zewnętrzny, zewnętrzny urząd nauczycielski,
zewnętrzne wyznawanie wiary, udzielanie Sakramentów, obrzędy etc.
157. Członkami Kościoła, ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, są ochrzczeni, złączeni
węzłem jedności, wiary i wspólności katolickiej.
158. Poza Kościołem, ustanowionym przez Jezusa Chrystusa, są: nieochrzczeni, jawni apostaci,
heretycy1, schizmatycy i ci ekskomunikowani, których należy unikać.
1
Heretycy są to tacy, co uparcie albo zaprzeczają jakiemuś dogmatowi wiary, albo wątpią o nim. [159]
:: Według encykliki „Mystici Corporis Christi” wydanej przez Piusa XII dnia 29 czerwca 1943:
17. Do członków Kościoła w rzeczywistości zaliczać trzeba tych tylko ludzi, którzy sakrament
odrodzenia na Chrzcie św. przyjęli i wyznają prawdziwą wiarę, a nie pozbawili się sami w
niegodny sposób łączności z Kościołem, ani też władza prawowita nie wyłączyła ich z grona
wiernych za bardzo ciężkie przewinienia.
32. Tkwią zatem w niebezpiecznym błędzie ci wszyscy, którzy sądzą, że mogą przyjąć
Chrystusa jako Głowę Kościoła, chociaż nie trzymają się wiernie Jego namiestnika na ziemi.
:: Według konstytucji dogmatycznej "Lumen Gentium" uchwalonej 21 listopada 1964 roku na
Soborze Watykańskim II:
14. Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości
przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego
widzialnym organizmie pozostają w łączności z Chrystusem rządzącym Kościołem przez papieża
i biskupów, w łączności mianowicie polegającej na więzach wyznania wiary, sakramentów i
zwierzchnictwa kościelnego oraz wspólnoty (communio). Nie dostępuje jednak zbawienia,
choćby był wcielony do Kościoła, ten, kto nie trwając w miłości, pozostaje wprawdzie w łonie
Kościoła "ciałem", ale nie "sercem".
:: Według „Katechizmu Kościoła Katolickiego” (Pallottinum 1994) wydanego mocą konstytucji
apostolskiej „Fidei depositum” z 1992 ogłoszonej przez Jana Pawła II:
541. [Kościół jest zgromadzeniem, które] na ziemi „stanowi zalążek oraz zaczątek tego
Królestwa” [Bożego].
816. "To jest ten jedyny Kościół Chrystusowy... który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu
swoim powierzył do pasienia Piotrowi, zlecając jemu i pozostałym Apostołom, aby go krzewili i
nim kierowali... Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa
w [subsistit in]2 Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów
pozostających z nim we wspólnocie (communio)".
825. Kościół już na ziemi naznaczony jest prawdziwą, choć niedoskonałą jeszcze świętością.
837. Do społeczności Kościoła wcieleni są w pełni ci, co mając Ducha Chrystusowego w całości
przyjmują przepisy Kościoła i wszystkie ustanowione w nim środki zbawienia i w jego
widzialnym organizmie pozostają w łączności z Chrystusem rządzącym Kościołem przez papieża
i biskupów, w łączności mianowicie polegającej na więzach wyznania wiary, sakramentów i
zwierzchnictwa kościelnego oraz wspólnoty.
2
W artykule, jaki ukazał się w „Le Courier de Rome” w listopadzie 1992 roku, znajduje się następujący cytat zaczerpnięty z wypowiedzi włoskiego jezuity, o.
Nucci: „To dla celów ekumenicznych nie mówi się już, że Kościół Chrystusowy jest Kościołem katolickim, nie utożsamia się już Kościoła Chrystusowego z
Kościołem katolickim. Z przyczyn ekumenicznych mówi się, że Kościół Chrystusowy istnieje, że jest on obecny w Kościele katolickim. To prowadzi do
twierdzenia, że Kościół Chrystusowy trwa i jest też obecny, nawet jeśli w sposób mniej doskonały, w innych roszczących sobie do tego prawo 'Kościołach
chrześcijańskich'. To wszystko jest przeciwne prawdzie Boskiej i katolickiej wiary, która głosi, że żaden 'kościół' poza Kościołem rzymsko-katolickim nie
może być Kościołem w Jezusie Chrystusie, ani nawet jego cząstką. To ekumeniczne określenie Kościoła pozwala na włączenie do Kościoła Chrystusowego
innych wyznań, innych «kościołów» niż Kościół katolicki ”. W tym samym duchu wypowiada się abp Marceli Lefebvre: „To jest herezja! Jedynym środkiem
zbawienia jest Kościół katolicki. Duch Święty nie może się posługiwać wspólnotami protestanckimi, ponieważ są one odłączone od jedności prawdziwej
wiary. On może jedynie działać bezpośrednio na dusze lub korzystać ze środków (np. chrztu), które same w sobie nie zawierają żadnego znaku odłączenia ”.