opłaty za korzystanie ze środowiska
advertisement
URZĄD MARSZAŁKOWSKI WOJEWÓDZTWA ŚWIĘTOKRZYSKIEGO IV KONFERENCJA ŚRODOWISKOWA „ŚRODKI FINANSOWO-PRAWNE W OCHRONIE ŚRODOWISKA” 31 maj 2007 r. Organizator konferencji: Departament Rozwoju Obszarów Wiejskich i Środowiska Urzędu Marszałkowskiego w Kielcach Tematyka konferencji: Wsparcie finansowe dla inwestycji w zakresie dostosowania przedsiębiorstw do wymogów ochrony środowiska Pan Stanisław Garlicki - Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie Opłaty za korzystanie ze środowiska w świetle obowiązujących przepisów i planowanych zmian Pani Danuta Siwa - Ministerstwo Środowiska KIERUNKI POLITYKI EKOLOGICZNEJ WOJEWÓDZTWA ŚWIĘTOKRZYSKIEGO Polityka ekologiczna Województwa Świętokrzyskiego nawiązuje do zmian społeczno – gospodarczych, jakie zachodzą w naszym kraju po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Wyznacznikiem tych zmian są zasady zrównoważonego rozwoju (ekorozwoju), uwzględniające wymagania ekologiczne w gospodarowaniu zasobami środowiska. Władze samorządowe województwa uważają, że szansą rozwoju społeczno – gospodarczego regionu jest bogactwo i zróżnicowanie bazy surowcowej oraz kontynuowane od wieków tradycje gospodarcze, które czynią Świętokrzyskie aktywnym gospodarczo regionem Polski. Sytuacja taka wymaga szczególnej troski i świadomej odpowiedzialności za stan środowiska naturalnego, zarówno ze strony administracji rządowej, jak i samorządów terytorialnych oraz gospodarstw domowych i przedsiębiorstw emitujących do środowiska określoną ilość zanieczyszczeń i odpadów. Planowane i konsekwentne działania proekologiczne, prowadzone ze szczególną intensywnością w ostatnich latach przez Urząd Marszałkowski, przynoszą pozytywne efekty. Na obszarze województwa nie stwierdza się przekroczeń dopuszczalnej normy emisji zanieczyszczeń do powietrza. Porządkowana jest gospodarka wodno – ściekowa, poprzez szereg inwestycji realizowanych przez samorządy gminne, przy udziale środków unijnych. Intensyfikuje się prace w dziedzinie zagospodarowania odpadów. Wyraz troski o stan środowiska naturalnego został uwzględniony w aktualizowanym i konsultowanym obecnie „Programie ochrony środowiska dla województwa świętokrzyskiego”, którego integralną częścią jest „Plan gospodarki odpadami…”. W Programie i Planie zostały określone dla poszczególnych obszarów cele krótko- i długoterminowe, które pozwolą określić odpowiednią strategię działań w stosunku do samorządów terytorialnych i podmiotów korzystających ze środowiska. Ponadto „Program …” stanowi kanwę do opracowania powiatowych i gminnych programów ochrony środowiska, strategii działania Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Kielcach, a także „Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Świętokrzyskiego na lata 2007-2013” w celu pozyskania środków unijnych. Budowa infrastruktury ochrony środowiska, a przede wszystkim uzbrojenie terenów w sieci wodno-kanalizacyjne przyczynia się znacząco do poprawy stanu naszego środowiska, co też zwiększa atrakcyjność inwestycyjną i turystyczną naszego regionu. Podkreślić należy, że pełna realizacja zadań inwestycji proekologicznych w województwie wymaga ścisłej współpracy Urzędu Marszałkowskiego z przedsiębiorcami oraz przedstawicielami samorządów powiatowych i gminnych. Szczególnego znaczenia nabiera współpraca z przedsiębiorcami korzystającymi ze środowiska, których w naszym województwie jest ponad 4 tysiące. Przedsiębiorcy wywiązując się z ustawowego obowiązku w zakresie opłat za korzystanie ze środowiska ponoszą znaczne koszty z tego tytułu. środków Należy podkreślić możliwość skorzystania ze funduszy ochrony środowiska jak i funduszy unijnych na unowocześnienie, modernizację technologii przyjaznej środowisku. Mając na względzie powyższe, Urząd Marszałkowski Województwa Świętokrzyskiego zorganizował konferencję przybliżającą problematykę związaną ze wsparciem finansowym dla inwestycji w zakresie dostosowania przedsiębiorstw do wymogów ochrony środowiska. Równocześnie realizując zasadę ekorozwoju „zanieczyszczający płaci” na konferencji przedstawione zostaną także zagadnienia opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska. Z-ca Dyrektora Departamentu Rozwoju Obszarów Wiejskich i Środowiska dr Jan J. Lis OPŁATY ZA KORZYSTANIE ZE ŚRODOWISKA Opłaty za korzystanie ze środowiska pobierane są na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z późn. zm.; p.o.ś.). Regulacje w tym zakresie zawarte są w tej ustawie w tytule V „Środki finansowoprawne”. Aktualny system opłat stanowi kontynuację systemu wprowadzonego ustawą z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196, z późn. zm.), która utraciła moc na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 100, poz. 1085, z późn. zm.). W art. 9 ustawy wprowadzającej zamieszczone są przepisy przejściowe dotyczące opłat związanych z korzystaniem ze środowiska, które miało miejsce przed dniem 1 stycznia 2002 r. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, do takich opłat stosuje się przepisy dotychczasowe. Przepisy prawne w zakresie opłat ulegają zmianom. Istotne zmiany w systemie opłat wprowadzono ustawą z dnia 18 maja 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 113, poz. 954, z późn. zm.). Jak wynika z art. 25 tej ustawy, weszła ona w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia tzn. z dniem 28 lipca 2005 r., ale niektóre przepisy weszły w życie w innych terminach. Wyjątki obejmują również niektóre nowe przepisy w zakresie opłat. Z dniem 1 lipca 2005 r. wszedł w życie zmieniony art. 285 ust. 2, który stanowi, że podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza. Ze względu na to, że przepisy, dotyczące opłat za korzystanie ze środowiska w okresie przed dniem 1 stycznia 2002 r., nie przewidywały stosowania przepisów podatkowych, w tym miejscu należy zwrócić uwagę na zmianę dokonaną ustawą zmieniającą z dnia 18 maja 2005 r., polegającą na dodaniu w ww. art. 9 ustawy wprowadzającej ust. 5 w brzmieniu: „5. Do ponoszenia opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska, opłat za szczególne korzystanie z wód oraz opłat za składowanie odpadów, należnych za okres do dnia 31 grudnia 2001 r. i nieuiszczonych do dnia 1 lipca 2005 r., stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, dotyczące odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty należności, a także jej umarzania.” Ustawą z dnia 24 lutego 2006 r. (Dz.U. Nr 50, poz. 360) po ust. 5 dodano jeszcze ust. 6, który precyzuje, że organem właściwym w sprawie odroczenia i rozłożenia na raty zapłaty oraz umorzenia należności, o których mowa w ust. 5, jest marszałek województwa. Pobieranie opłat za korzystanie ze środowiska wynika z przyjętej w art. 7 p.o.ś. zasady „zanieczyszczający płaci”, która oznacza, że podmioty korzystające ze środowiska, w szczególności przez wprowadzanie do niego substancji lub energii, ponoszą koszty zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska lub koszty usunięcia skutków zanieczyszczenia. Zgodnie z art. 277 ust. 4 p.o.ś., wpływy z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska stanowią przychody funduszy celowych - odpowiednich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej (gminnych, powiatowych, wojewódzkich i Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej). Środki te są przeznaczane na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w celu realizacji zasady zrównoważonego rozwoju. Szczegółowe zasady podziału wpływów z tego tytułu, przeznaczania i gospodarowania środkami funduszy określone są w p.o.ś. w tytule VII „Organy administracji oraz instytucje ochrony środowiska” dział II rozdział 4 „Fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej”. Zakres obowiązku ponoszenia opłat Zgodnie z art. 273 ust. 1 p.o.ś., opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za następujące rodzaje korzystania ze środowiska: wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, pobór wód, składowanie odpadów. Organ właściwy w sprawach opłat P.o.ś. upoważnia marszałka województwa do wykonywania zadań dotyczących opłat za korzystanie ze środowiska. Organem wyższego stopnia w stosunku do marszałka województwa w sprawach opłat jest samorządowe kolegium odwoławcze. Podmioty obowiązane do uiszczania opłat Do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska jest obowiązany, na podstawie art. 275 p.o.ś., podmiot korzystający ze środowiska. Zgodnie z art. 3 pkt 20 tej ustawy, podmiotem korzystającym ze środowiska może być: przedsiębiorca w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178, ze zm.) (zastąpiona ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn. zm.)), osoba prowadząca działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, osoba wykonująca zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki, osoba fizyczna nie będąca podmiotem, o którym mowa w punktach poprzedzających, korzystająca ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie ze środowiska wymaga pozwolenia, jednostka organizacyjna nie będąca przedsiębiorcą w rozumieniu Prawa działalności gospodarczej. Zasady określania stawek opłat oraz mechanizm waloryzacyjny Opłaty za korzystanie ze środowiska ustala się według stawek obowiązujących w okresie, w którym korzystanie ze środowiska miało miejsce, co wynika z art. 285 ust. 1 p.o.ś. Jest to istotne, ponieważ stawki ulegają zmianie. W ustawie są określone górne jednostkowe stawki opłat za poszczególne rodzaje korzystania ze środowiska. W tych granicach Rada Ministrów określa zróżnicowane jednostkowe stawki opłat, wydając rozporządzenia. W p.o.ś. przyjęto mechanizm waloryzacyjny, pozwalający na uniknięcie corocznego nowelizowania rozporządzeń. Zgodnie z art. 291 p.o.ś., zarówno górne stawki oraz stawki ustalone w odpowiednim rozporządzeniu Rady Ministrów, za rok poprzedni, podlegają z dniem 1 stycznia każdego roku podwyższeniu w stopniu odpowiadającym średniorocznemu wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej “Monitor Polski”. Ogłoszenie wysokości stawek opłat na następny rok, z uwzględnieniem dotychczasowych zmian wysokości stawek, następuje w drodze obwieszczenia ministra właściwego do spraw środowiska. Obwieszczenie powinno być opublikowane nie później niż do dnia 31 października każdego roku. Podkreślić należy, że zmiana stopnia zróżnicowania wysokości stawek jednostkowych może nastąpić tylko przez zmianę rozporządzenia Rady Ministrów. Opłata podwyższona - sankcja za naruszanie wymagań (art. 276 p.o.ś.) Z kwestią pozwoleń ekologicznych lub innych wymaganych decyzji ustalających podmiotom warunki korzystania ze środowiska wiąże się sprawa ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska. Korzystanie ze środowiska bez uzyskania wymaganego pozwolenia lub innej decyzji skutkuje koniecznością ponoszenia opłat podwyższonych. Stosowanie Ordynacji podatkowej do opłat (art. 281 p.o.ś.) P.o.ś. reguluje tylko część spraw związanych z uiszczaniem opłat za korzystanie ze środowiska, odsyłając w pozostałym zakresie do obszernego uregulowania w przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), a właściwie jej działu III „Zobowiązania podatkowe”. Nie jest przedmiotem niniejszego opracowania szczegółowe omawianie przepisów Ordynacji podatkowej w kontekście zastosowania do opłat za korzystanie ze środowiska. Należy jednak zaznaczyć, że stosowne przepisy tej ustawy regulują zagadnienia obejmujące m.in.: odpowiedzialność podmiotu, zabezpieczenie wykonania zobowiązania, odsetki za zwłokę, przedawnienie zobowiązania, odraczanie terminu płatności, rozkładanie płatności na raty, umorzenie należności, nadpłatę. P.o.ś. wyłącza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej do opłat podwyższonych w części, w jakiej przewyższają one kwotę opłaty, jaką ponosiłby podmiot w przypadku, gdyby posiadał pozwolenie albo inną wymaganą decyzję, w następującym zakresie: odroczenia terminu płatności należności, umarzania zaległych zobowiązań i odsetek za zwłokę. Zagadnienia te bowiem uregulowane są w macierzystej ustawie p.o.ś. w tytule V dział IV „Odraczanie, zmniejszanie oraz umarzanie podwyższonej opłaty za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych”, z tym że niektóre przepisy tam zamieszczone (art. 318 ust. 7, art. 319 ust. 2 i 4, art. 320 ust. 1) odsyłają jednak do uregulowań ustawy Ordynacja podatkowa, dotyczących odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej. Odraczanie, zmniejszanie oraz umarzanie podwyższonej opłaty Z uwagi na to, że opłaty podwyższone są należnościami sankcyjnymi, mogą być odraczane, zmniejszane lub umarzane tylko pod warunkiem podjęcia przez podmiot działań w celu ograniczenia negatywnego oddziaływania na środowiskowo do poziomu spełniającego wymagania ochrony środowiska. Wprowadzenie w p.o.ś. przepisów w tym zakresie umożliwia podmiotowi przeznaczenie środków finansowych nie na uiszczenie podwyższonej opłaty, lecz na realizację swojej inwestycji, która wpłynie na poprawę stanu środowiska, i jednocześnie dyscyplinuje podmiot do terminowego zakończenia realizacji takiego przedsięwzięcia. Odraczanie terminu płatności opłaty podwyższonej (art. 317 i 318 p.o.ś.) Na podstawie p.o.ś. może być odroczony termin płatności opłaty podwyższonej w części, w jakiej przewyższa ona kwotę opłaty, jaką ponosiłby podmiot korzystający ze środowiska, w przypadku gdyby korzystał ze środowiska legalnie i posiadał pozwolenie albo inną wymaganą decyzję. Odroczenie może dotyczyć całości albo części opłaty podwyższonej. Aby termin płatności należności został odroczony konieczne jest spełnienie następujących warunków: 1) złożenie przez podmiot korzystający ze środowiska stosownego wniosku przed upływem terminu, w którym opłata powinna być uiszczona, 2) terminowe realizowanie przez ten podmiot przedsięwzięcia, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn ponoszenia podwyższonych opłat w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia złożenia wniosku, 3) termin płatności może być odroczony wyłącznie na okres niezbędny do zrealizowania przedsięwzięcia, o którym mowa w punkcie poprzednim, 4) przedłożenie dowodów potwierdzających możliwości finansowania przedsięwzięcia przez wnioskodawcę, na żądanie organu, jeżeli ma on zastrzeżenia co do tych możliwości. Termin płatności opłaty za korzystanie ze środowiska odracza się także na wniosek podmiotu korzystającego ze środowiska obowiązanego do jej uiszczenia, jeżeli przedsięwzięcie, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn ponoszenia podwyższonych opłat, ujęte jest w krajowym programie oczyszczania ścieków komunalnych, o którym mowa w art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm.), i nie naruszono terminu jego realizacji, określonego w tym programie. Wniosek powinien zawierać: wskazanie wysokości opłaty, o której odroczenie terminu płatności występuje podmiot, opis realizowanego przedsięwzięcia, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn ponoszenia podwyższonych opłat, wskazanie, że przedsięwzięcie jest ujęte w krajowym programie oczyszczania ścieków komunalnych, wraz z opisem przedsięwzięcia, jeżeli jest to przedsięwzięcie tego rodzaju, harmonogram realizacji przedsięwzięcia ze wskazaniem etapów nie dłuższych niż 6 miesięcy. W decyzji odraczającej termin płatności określa się: opłatę, której termin płatności został odroczony, oraz jej wysokość, realizowane przez wnioskodawcę przedsięwzięcie, harmonogram realizacji przedsięwzięcia, termin odroczenia opłaty. Jeżeli nie są spełnione warunki odroczenia, właściwy organ wydaje decyzję, którą odmawia odroczenia terminu płatności opłaty. Organ właściwy do rozpatrzenia wniosku przesyła jeden egzemplarz decyzji orzekającej w sprawie terminu płatności opłaty do właściwego powiatu lub gminy, których przychodów funduszy dotyczy odroczenie. Należy pamiętać, że złożenie wniosku o odroczenie terminu płatności opłaty podwyższonej nie zwalnia z obowiązku uiszczenia opłaty w wysokości „zwykłej”, tzn. w części, w jakiej nie może podlegać odroczeniu w trybie przewidzianym w art. 317 p.o.ś. W części „zwykłej” opłaty podwyższone mogą być jednak umorzone w innym trybie - na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Ponadto w przypadku złożenia wniosku o odroczenie terminu płatności opłaty naliczane są odsetki za zwłokę na zasadach określonych w Ordynacji podatkowej. Szczegółowe regulacje w tym zakresie zamieszczone są w wydanym na podstawie Ordynacji podatkowej rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które musza być zawarte w rachunkach (Dz.U. Nr 165, 1373). Na uwagę zasługuje § 10 tego rozporządzenia, zgodnie z którym jeżeli wniosek o odroczenie płatności należności został załatwiony odmownie, naliczane są odpowiednio odsetki za zwłokę. Zmniejszanie opłat podwyższonych (art. 319 ust. 1 i 2 p.o.ś.) W przypadku gdy terminowo zostało zrealizowane przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia terminu płatności, i jednocześnie zrealizowanie tego przedsięwzięcia usunęło przyczyny ponoszenia opłat podwyższonych, właściwy organ, w drodze decyzji, orzeka o zmniejszeniu odroczonych opłat o sumę środków własnych wydatkowanych na realizację przedsięwzięcia. Jeżeli odroczenie dotyczy przedsięwzięcia służącego realizacji zadań własnych gminy, do środków własnych wlicza się także środki pochodzące z budżetu gminy. Do kwot pozostających do zapłaty stosuje się odpowiednio przepisy działu III Ordynacji podatkowej dotyczące opłaty prolongacyjnej. Wysokość opłaty prolongacyjnej oblicza się przy zastosowaniu stawki opłaty prolongacyjnej obowiązującej w dniu wydania decyzji odraczającej termin płatności. Stawka opłaty prolongacyjnej wynosi 50% stawki odsetek za zwłokę. Umarzanie opłat podwyższonych (art. 319 ust. 3 i 3a p.o.ś.) Jeżeli odroczeniu podlegały opłaty podwyższone wymierzone w związku ze składowaniem lub magazynowaniem odpadów bez uzyskania decyzji zatwierdzającej instrukcję eksploatacji składowiska odpadów lub bez uzyskania decyzji określającej miejsce i sposób magazynowania odpadów albo wymierzone za przekroczenie warunków określonych w takich decyzjach, w razie terminowego zrealizowania przedsięwzięcia właściwy organ stwierdza, w drodze decyzji, umorzenie odroczonych opłat. Jeżeli odroczeniu podlegały opłaty podwyższone w związku z brakiem wymaganego pozwolenia wodnoprawnego na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, w razie terminowego wykonania przedsięwzięcia służącego realizacji zadań własnych gminy w zakresie kanalizacji i oczyszczania ścieków komunalnych, marszałek województwa stwierdza, w drodze decyzji, umorzenie odroczonych opłat. Skutki nieusunięcia przyczyn ponoszenia podwyższonych opłat, które zostały odroczone Zgodnie z art. 319 ust. 4 p.o.ś., gdy terminowe zrealizowanie przedsięwzięcia będącego podstawą odroczenia płatności nie usunęło przyczyn ponoszenia podwyższonych opłat, właściwy organ, w drodze decyzji, orzeka o obowiązku uiszczenia odroczonych opłat wraz z opłatą prolongacyjną, o której mowa w przepisach Ordynacji podatkowej. Jeżeli natomiast przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia płatności nie zostanie zrealizowane w terminie, to na podstawie art. 320 p.o.ś. w drodze decyzji właściwy organ stwierdza obowiązek uiszczenia odroczonych opłat wraz z odsetkami za zwłokę naliczanymi za okres odroczenia. W razie stwierdzenia, że przedsięwzięcie będące podstawą odroczenia nie jest realizowane zgodnie z harmonogramem, właściwy organ może przed upływem terminu odroczenia wydać decyzję stwierdzającą obowiązek uiszczenia odroczonych opłat. W razie odroczenia terminu płatności opłaty podwyższonej, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie wstrzymania biegu terminu przedawnienia należności (art. 321 p.o.ś.). Ustalanie wysokości i wnoszenie opłat za korzystanie ze środowiska Art. 284 p.o.ś. nakłada na podmioty korzystające ze środowiska obowiązek ustalenia we własnym zakresie wysokości opłat i wniesienia ich bez wezwania na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska, z tym że opłatę za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z urządzeń mobilnych np. ze środków transportu należy wnieść na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego dla miejsca rejestracji podmiotu korzystającego ze środowiska. Przyjęty został półroczny system wnoszenia opłat za korzystanie ze środowiska i składania związanych z tym informacji. Wprowadzenie od dnia 1 lipca 2005 r. półrocznego systemu zamiast dotychczasowego kwartalnego, co wynika z art. 25 pkt 1 ustawy zmieniającej z dnia 18 maja 2005 r., w związku ze zmianą brzmienia art. 285 ust. 2 p.o.ś., stanowi zasadniczą zmianę regulacji w tym zakresie. Podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłatę do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza. Wyjątek od tej zasady, określony w art. 285 ust. 3 p.o.ś., dotyczy opłaty zryczałtowanej za odprowadzanie ścieków pochodzących z chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate lub innych organizmów wodnych; wprowadzony został ze względu na szczególny cykl produkcyjny. W terminie uiszczenia opłaty należy przedstawić marszałkowi województwa wykaz zawierający informacje i dane, na podstawie których ustalono wysokość opłat, a także wysokość tych opłat. W przypadku wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, ścieków do wód lub do ziemi oraz poboru wód podmiot korzystający ze środowiska przedkłada wykaz także wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, a w przypadku składowania odpadów także wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta właściwemu ze względu na miejsce składowania odpadów. Przepisy dotyczące tych obowiązków zawarte są w art. 286. Sposób sporządzenia wykazu określony został w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie wzorów wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat i sposobu przedstawiania tych informacji i danych (Dz.U. Nr 252, poz. 2128). Podstawę informacji i danych zamieszczanych w wykazie oraz ustalenia wysokości opłat stanowi ewidencja prowadzona przez podmiot korzystający ze środowiska. Zgodnie z art. 287 ust. 1 p.o.ś., podmiot ten powinien prowadzić, aktualizowaną co pół roku, ewidencję zawierającą odpowiednio: informacje o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz dane, na podstawie których określono te ilości, informacje o ilości i jakości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, informacje o ilości, stanie i składzie ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, informacje o wielkości, rodzaju i sposobie zagospodarowania terenu, z którego odprowadzane są ścieki, w postaci wód opadowych lub roztopowych, ujęte w systemy kanalizacyjne, pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych, w tym z centrów miast, terenów przemysłowych i składowych, baz transportowych oraz dróg i parkingów o trwałej nawierzchni, informacje o wielkości produkcji ryb innych niż łososiowate lub innych organizmów wodnych oraz powierzchni użytkowej stawów eksploatowanych w cyklu produkcyjnym w obiektach chowu lub hodowli tych ryb i tych organizmów, za okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku następującego po zakończeniu tego cyklu produkcyjnego. Natomiast zasady prowadzenia ewidencji odpadów określają przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.). Górne jednostkowe stawki opłat za korzystanie ze środowiska były określone odrębnie w obwieszczeniu Ministra Środowiska z dnia 6 września 2005 r. opublikowanym w M.P. Nr 53, poz. 734 - dotyczą roku 2006. Jednostkowe stawki opłat określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz.U. Nr 260, poz. 2176) obowiązują od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r. Jednostkowe stawki opłat na rok 2007, w tym również górne stawki, podane są w obwieszczeniu Ministra Środowiska z dnia 4 października 2006 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2007 (MP Nr 71, poz. 714). Ustalając wysokość opłat podmiot korzystający ze środowiska, który nie posiada wymaganego pozwolenia w zakresie: wprowadzania do powietrza gazów lub pyłów, poboru wód, wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, powinien podwyższyć opłaty za te rodzaje korzystania ze środowiska o 100 %. Podkreślić należy, że ustawa zmieniająca z dnia 18 maja 2005 r. przewiduje wzrost tej zwyżki do 200 % od dnia 1 stycznia 2007 r., a od dnia 1 stycznia 2009 r. - do 500% (art. 1 pkt 104 i art. 14 z.p.o.ś., w związku z art. 292 p.o.ś.). Odmiennie określone są w art. 293 p.o.ś. zasady obowiązujące przy ustalaniu opłat podwyższonych należnych w związku ze składowaniem i magazynowaniem odpadów lub pozbyciem się ich w sposób niedozwolony. Należy jednak wyjaśnić, że brak pozwolenia lub innej wymaganej decyzji nie przesądza jednoznacznie o zasadności ponoszenia opłaty podwyższonej. Aby ocenić tę kwestię należy wziąć pod uwagę przyczyny tego braku i uwzględnić odpowiedzialność organu upoważnionego do wydania decyzji określających podmiotowi warunki korzystania ze środowiska, ale także odpowiedzialność podmiotu oraz wszystkie istotne okoliczności np. czas wystąpienia o wydanie decyzji i przebieg postępowania oraz sposób wypełniania przez podmiot obowiązku staranności o ochronę środowiska. Zwolnienia z obowiązku ponoszenia opłat Wyjątki od zasady ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska wynikają m.in. z art. 2 p.o.ś. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepisów w zakresie ponoszenia opłat nie stosuje się w razie działań ratowniczych. Ponadto, jak wynika z ust. 4, zasady ochrony morza przed zanieczyszczeniem przez statki określają przepisy odrębne; z tego względu nie ponosi się opłat za korzystanie ze środowiska związane z eksploatacją statków na obszarach morskich. Następny wyjątek, zawarty w art. 284 ust. 2 p.o.ś., dotyczy osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami np. rolników indywidualnych, które ponoszą opłaty za korzystanie ze środowiska jedynie w zakresie, w jakim korzystanie wymaga pozwolenia na wprowadzanie substancji lub energii do środowiska oraz pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód w rozumieniu przepisów Prawa wodnego. Przepis art. 289 ust. 1 p.o.ś. zawiera generalne zwolnienie z obowiązku ponoszenia opłat, jeżeli półroczna opłata, wnoszona na rachunek urzędu marszałkowskiego, nie przekracza 400 złotych. Kryterium zwolnienia odnosi się do każdego rodzaju korzystania ze środowiska spośród wymienionych w art. 273 ust. 1. Sejmik województwa może, w drodze aktu prawa miejscowego, uchwalić podwyższenie tego kryterium, jednak nie więcej niż do 50%. Należy pamiętać, że wykaz zawierający informacje o zakresie korzystania ze środowiska przedkłada się organowi również wtedy, gdy półroczna wysokość opłaty nie przekracza 400 złotych. Przepis art. 289 ust. 1 uległ zmianie w zakresie wysokości kwoty przesądzającej o zwolnieniu z opłaty, w związku ze zmianą dotyczącą okresu korzystania ze środowiska, za który uiszcza się opłaty (poprzednio kwartał, aktualnie pół roku). Jednak zgodnie z art. 13 ustawy zmieniającej z dnia 18 maja 2005 r., do opłat za korzystanie ze środowiska należnych do dnia 30 czerwca 2005 r. stosuje się art. 289 ust. 1 p.o.ś. w brzmieniu dotychczasowym. Oznacza to, że za korzystanie ze środowiska w okresie przed dniem 1 lipca 2005 r. nie wnosi się opłat, których kwartalna wysokość wnoszona na rachunek urzędu marszałkowskiego nie przekracza 200 złotych. Przypadki szczególnych zwolnień z opłat za pobór wody, za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi oraz za składowanie odpadów określone są w rozdziale 4 „Przepisy szczególne dotyczące opłat za pobór wody, wprowadzanie ścieków i za składowanie odpadów” w dziale II tytułu V p.o.ś. Uprawnienia kontrolne marszałka województwa Uprawnienia kontrolne marszałka województwa wynikają z art. 379 i art. 288 p.o.ś. W razie nieprzedłożenia przez podmiot korzystający ze środowiska wykazu zawierającego dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz wysokości należnych opłat, wydaje on decyzję, którą wymierza opłatę. Jeżeli natomiast informacje i dane zamieszczone w wykazie nasuwają zastrzeżenia, w decyzji ustala się różnicę między opłatą należną a wynikającą z wykazu. W obu przypadkach decyzje wydawane są przez marszałka województwa na podstawie własnych ustaleń lub wyników kontroli wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska. P.o.ś. wskazuje, że marszałek województwa ustalenia własne opiera na: pomiarach dokonywanych przez organy administracji lub przez podmiot korzystający ze środowiska obowiązany do poniesienia opłat, innych danych technicznych i technologicznych. Zgodnie z art. 286 ust. 1c p.o.ś., dodanym ustawą zmieniającą z dnia 18 maja 2005 r., do zobowiązań z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm.), jeżeli zobowiązania wynikają z wykazu o wysokości należnych opłat. Wobec tego, jeżeli podmiot korzystający ze środowiska przedstawi wykaz niebudzący zastrzeżeń, lecz nie wniesie należnej opłaty, marszałek województwa nie wyda decyzji w trybie art. 288 ust. 1 p.o.ś., ale jako wierzyciel wystawi tytuł wykonawczy. Stosowanie tej procedury umożliwia, wydane na podstawie delegacji zawartej w zmienionym art. 286 ust. 3 p.o.ś, rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie wzorów wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat i sposobu przedstawiania tych informacji i danych (Dz.U. Nr 252, poz. 2128). Z zamieszczonych tam wzorów wykazów wynika wymaganie, aby formularz wykazu zawierał pouczenie, że zawarte w nim informacje o wysokości opłat stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego. Opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza Jak już wcześniej wskazano, podmiotem obowiązanym do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska, a więc i za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, jest podmiot korzystający ze środowiska. Art. 279 ust. 1 p.o.ś. wyjaśnia, że jeżeli obowiązek ten jest związany z eksploatacją instalacji, opłaty uiszcza podmiot prowadzący instalację, czyli podmiot uprawniony na podstawie tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie (art. 3 pkt 31 p.o.ś.). Podkreślić należy, że na podmiocie prowadzącym instalację ciąży obowiązek uzyskania pozwolenia w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, jeżeli jest to wymagane. Z obowiązkiem tym wiąże się kwestia podwyższenia opłaty. Podmiot, który posiada pozwolenie zintegrowane lub pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza lub nie jest zobowiązany do posiadania pozwolenia, uiszcza opłatę w podstawowej „zwykłej” wysokości. W przypadku braku wymaganego pozwolenia opłata za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w okresie do dnia 31 grudnia 2006 r. podlega zwiększeniu o 100 %; przez następne dwa lata zwyżka będzie wynosiła 200 %, a od dnia 1 stycznia 2009 r. – 500 %. Zgodnie z art. 274 ust. 1 pkt 1 p.o.ś., wysokość opłaty zależy od rodzaju i ilości gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza. Najwyższa jednostkowa stawka opłaty za kilogram substancji wprowadzonej do powietrza, określona w obwieszczeniu Ministra Środowiska: z dnia 6 września 2005 r. w sprawie wysokości górnych jednostkowych stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2006, wynosi 304,49 zł, z dnia 4 października 2006 r. w sprawie wysokości jednostkowych stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2007, w załączniku nr 1, wynosi 310,88 zł. Zróżnicowane jednostkowe stawki opłat za substancje wprowadzane do powietrza określone są w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (dotyczą roku 2006). Tabela A zawiera alfabetyczną listę substancji (gazów i pyłów) oraz jednostkowe stawki opłat w złotych za kilogram tych substancji. Podmiot ustala, wyrażone w kilogramach, ilości poszczególnych substancji wprowadzonych do powietrza w okresie objętym opłatą i mnoży je przez odpowiadające im jednostkowe stawki z tabeli A. Łączna opłata stanowi sumę opłat za poszczególne substancje. W czterech kolejnych tabelach B,C,D i E określono odrębnie jednostkowe stawki opłat za wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów powstających: - przy przeładunku benzyn silnikowych, - w procesach spalania paliw w kotłach o nominalnej mocy do 5 MW, dla których nie jest wymagane pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenie zintegrowane, - w procesach spalania paliw w silnikach spalinowych, - z chowu lub hodowli drobiu. Stawki określone w tych tabelach zróżnicowane są w zależności od rodzaju operacji technicznej, parametrów źródła emisji i używanych paliw albo systemu utrzymywania drobiu. W tabelach B,C,D jednostkowe stawki opłat podane są w złotych za jednostkową ilość przeładowanej benzyny albo spalonego paliwa, a w tabeli E – w złotych na 100 stanowisk i rok. Stawki określone w tabelach B-E obejmują łącznie wprowadzane do powietrza substancje powstające w wyniku tych procesów, wymienione w tabeli A; zostały obliczone według stawek tam określonych. Podmioty korzystające ze środowiska, prowadzące przeładunek benzyn silnikowych lub spalające paliwa w silnikach albo w kotłach o nominalnej mocy do 5 MW oraz producenci jaj lub drobiu ustalają wysokość opłaty jednym z dwóch sposobów. Mogą skorzystać z tabel B-E, co jest dla nich dużym uproszczeniem, lub określić wysokość opłaty na zasadach ogólnych, ustalając ilość poszczególnych substancji wprowadzonych do powietrza i stosując stawki jednostkowe z tabeli A. Takie stanowisko wynika z treści uwagi zamieszczonej pod tabelą A. Należy podkreślić, że wymienione w tabelach B-E przypadki przeładunku paliw, spalania paliw w kotłach i w silnikach spalinowych oraz chowu lub hodowli drobiu nie stanowią wyczerpującego katalogu. Ustalone w nich stawki opłat dotyczą wyłącznie określonych tam rodzajów procesów, paliw i systemów utrzymywania drobiu. W przypadkach nieuwzględnionych w tabelach B-E wysokość opłaty musi być ustalana według zasad ogólnych z wykorzystaniem tabeli A. Jednostkowe stawki opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza w roku 2007 podane są w załączniku nr 2 do obwieszczenia Ministra Środowiska z dnia 4 października 2006 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2007 (MP Nr 71, poz. 714). Tabele G, H, I, J, K w obwieszczeniu odpowiadają wcześniej omówionym tabelom A, B, C, D, E w rozporządzeniu. Zgodnie z art. 277 ust. 1 p.o.ś. podmiot korzystający ze środowiska wnosi opłaty za korzystanie ze środowiska na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska. Wyjątek od tej zasady zawarty jest ust. 2 tego artykułu. Opłatę za gazy lub pyły wprowadzane do powietrza z urządzeń mobilnych np. ze środków transportu należy wnieść na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego dla miejsca rejestracji podmiotu korzystającego ze środowiska. W świetle powyższych przepisów, opłatę za gazy lub pyły wprowadzane do powietrza ze stacjonarnych instalacji np. kotłowni, stacji paliw lub instalacji, w których prowadzi się inne procesy technologiczne, uiszcza się, zgodnie z art. 277 ust. 1, w tym województwie, w którym znajdują się instalacje. Natomiast opłatę za gazy lub pyły wprowadzone do powietrza ze środków transportu uiszcza się, zgodnie z art. 277 ust. 2, w tym województwie, w którym zarejestrowany jest podmiot korzystający ze środowiska. Jeżeli podmiot korzystający ze środowiska posiada oddziały w różnych województwach, zwolnienie z opłaty w trybie art. 289 ust. 1 p.o.ś. ma zastosowanie w odniesieniu do poszczególnych województw wtedy, gdy kwoty 400 złotych nie przekracza: łączna półroczna opłata za gazy i pyły wprowadzone do powietrza z instalacji (stacjonarnych) znajdujących się w tym województwie, w którym podmiot jest zarejestrowany razem ze swoimi oddziałami niemającymi osobowości prawnej, oraz ze środków transportu, bez względu na to, który oddział je eksploatuje, łączna półroczna opłata za gazy i pyły wprowadzone do powietrza z instalacji (stacjonarnych) znajdujących się w każdym z pozostałych województw odrębnie. Wykaz aktów prawnych dotyczących ochrony powietrza 1. ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, z późn.zm.), 2. ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 100, poz. 1085, z późn. zm.), 3. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), 4. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów niektórych substancji w powietrzu, alarmowych poziomów niektórych substancji w powietrzu oraz marginesów tolerancji dla dopuszczalnych poziomów niektórych substancji (Dz.U. Nr 87, poz. 796), 5. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz.U. Nr 122, poz. 1055), 6. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 5 grudnia 2002 r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (2003 r. Dz.U. Nr 1, poz. 12), 7. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 27 lutego 2003 r. w sprawie rodzajów wyników pomiarów prowadzonych w związku z eksploatacją instalacji lub urządzenia, przekazywanych właściwym organom ochrony środowiska oraz terminu i sposobów ich prezentacji (Dz.U. Nr 59, poz. 529), 8. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 września 2003 r. w sprawie późniejszych terminów do uzyskania pozwolenia zintegrowanego (Dz. U. Nr 177, poz. 1736), 9. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz.U. Nr 257, poz. 2573, zm. 2005 r. Nr 92, poz. 769), 10. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie rodzajów instalacji, których eksploatacja wymaga zgłoszenia (Dz.U. Nr 283, poz. 2839), 11. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz.U. Nr 283, poz. 2840), 12. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 23 grudnia 2004 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji (Dz.U. Nr 283, poz. 2842), 13. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie wzorów wykazów zawierających informacje i dane o zakresie korzystania ze środowiska oraz o wysokości należnych opłat i sposobu przedstawiania tych informacji i danych (Dz.U. Nr 252, poz. 2128), 14. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz.U. Nr 260, poz. 2176), 15. rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji (Dz. U. Nr 260, poz. 2181), 16. obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 4 października 2006 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2007 (MP Nr 71, poz. 714). PROJEKT ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA z dnia ....................... w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia Na podstawie art. 220 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902, Nr 169, poz. 1199 i Nr 170, poz. 1217) zarządza się, co następuje: § 1. 1. Wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza nie wymaga pozwolenia w przypadku: 1) instalacji określonych w załączniku do rozporządzenia; 2) instalacji innych niż określone w pkt 1: a) z których gazy lub pyły są wprowadzane do powietrza: - w sposób niezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych lub - za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, b) stosowanych wyłącznie lub głównie do badania, rozwoju lub testowania nowych produktów lub procesów technologicznych, które będą eksploatowane w okresie nie dłuższym niż dwa lata. 2. Pozwolenia nie wymaga wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z innych rodzajów instalacji niż określone w ust. 1, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, w przypadku gdy żadna z substancji wprowadzanych do powietrza, ze wszystkich tych rodzajów instalacji położonych na terenie jednego zakładu, nie powoduje przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny. § 2. Traci moc rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji nie wymaga pozwolenia (Dz. U. Nr 283, poz. 2840). § 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. MINISTER ŚRODOWISKA Załącznik do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia ..............(poz. .....) INSTALACJE, Z KTÓRYCH WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA NIE WYMAGA POZWOLENIA 1. Instalacje energetyczne1) o nominalnej mocy cieplnej2) do: 1) 5 MW – opalane węglem kamiennym; 2) 10 MW – opalane koksem, biomasą3), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną lub opalane koksem, biomasą3), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną oraz węglem kamiennym, z tym że nominalna moc cieplna2) wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW; 3) 15 MW – opalane paliwem gazowym4) lub opalane paliwem gazowym4) oraz węglem kamiennym, koksem, biomasą3), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, z tym że nominalna moc cieplna2) wprowadzona w węglu kamiennym nie przekracza 5 MW, a nominalna moc cieplna2) wprowadzona w węglu kamiennym, koksie, biomasie3), oleju napędowym, oleju opałowym, benzynie nie przekracza 10 MW. 2. Instalacje inne niż energetyczne o nominalnej mocy cieplnej2) do 1 MW, opalane węglem kamiennym, koksem, biomasą3), olejem napędowym, olejem opałowym, benzyną, paliwem gazowym4), z których: 1) wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzą wyłącznie ze spalania tych paliw lub 2) wprowadzane do powietrza gazy lub pyły pochodzące z prowadzonych w tych instalacjach procesów innych niż spalanie paliw, nie powodują przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny. 3. Instalacje do produkcji węgla drzewnego. 4. Instalacje do przesyłu, przeładunku lub magazynowania paliw płynnych. 5. Instalacje do oczyszczania ścieków. 6. Instalacje do odprowadzania gazu składowiskowego do powietrza. 7. Instalacje do chowu lub hodowli zwierząt, z wyłączeniem instalacji zaliczonych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska. 8. Instalacje do produkcji szkła - o wydajności mniejszej niż 1 Mg na dobę. 9. Instalacje do suszenia, brykietowania lub mielenia węgla - o mocy przerobowej mniejszej niż 30 Mg surowca na godzinę. 10. Instalacje do produkcji wapna palonego – o wydajności mniejszej niż 10 Mg na dobę. 11. Instalacje do powlekania, do których nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji, zużywające wyłącznie wyroby lakierowe o wysokiej zawartości cząstek stałych lub wyroby lakierowe wodorozcieńczalne, w ilości mniejszej niż jedna tona w ciągu roku. 12. Instalacje do spawania obejmujące nie więcej niż 3 stanowiska spawalnicze. 13. Instalacje do suszenia lub przechowywania zboża, innych płodów rolnych lub leśnych. 14. Instalacje do przetwórstwa owoców lub warzyw o zdolności produkcyjnej mniejszej niż 50 Mg na rok. 15. Instalacje stosowane w przechowalniach owoców lub warzyw. 16. Instalacje stosowane w gastronomii. 17. Zbiorniki materiałów sypkich o pojemności mniejszej niż 50 m3 . 18. Zbiorniki bezodpływowe kanalizacji lokalnej. 19. Młyny spożywcze. 20. Dygestoria. 21. Garaże. Objaśnienia: 1) Instalacje energetyczne są to instalacje, w których następuje proces spalania paliw w celu wytworzenia wyłącznie energii. 2) Nominalna moc cieplna instalacji jest to ilość energii wprowadzonej do instalacji w paliwie w jednostce czasu przy ich nominalnym obciążeniu. 3) Biomasa oznacza biomasę w rozumieniu przepisów w sprawie standardów emisyjnych z instalacji. 4) Paliwo gazowe oznacza gaz ziemny, płynny (węglowodorowy C 3 – C4), miejski, koksowniczy, wielkopiecowy lub gaz powstający w procesie fermentacji substancji organicznych (biogaz). Uwagi: 1. Parametry tego samego rodzaju (nominalna moc cieplna, wydajność, moc przerobowa, zdolność produkcyjna, zużycie, pojemność, liczba stanowisk), charakteryzujące skalę działalności prowadzonej w instalacji i odnoszące się do więcej niż jednej instalacji tego samego rodzaju położonych na terenie jednego zakładu, sumuje się. 2. Przy ocenie dotrzymywania 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia, uśrednionych dla 1 godziny, nie uwzględnia się dopuszczalnych częstości przekraczania dopuszczalnych poziomów substancji i wartości odniesienia substancji w powietrzu (percentyla 99,8 albo 99,726). ZBIORCZE ZESTAWIENIE INFORMACJI O ZAKRESIE półrocze/rok: KORZYSTANIA ZE ŚRODOWISKA I WYSOKOŚCI NALEŻNYCH I / 2007 OPŁAT 1) Podmiot korzystający ze środowiska Nazwa: Adres: Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „Astra” Sp. z 01-248 Warszawa, ul. Jana Kazimierza 2 o.o. REGON: Telefon/fax: 000288355 0 22 63 40 233 Lp. Rodzaj korzystania ze środowiska Kod tabeli Wysokość opłaty [zł] 2) 1 1.1 Wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza Źródła powstawania wprowadzanych do powietrza substancji A 3.622,90 1.2 1.3 1.4 1.5 Przeładunek benzyn silnikowych Kotły o nominalnej mocy cieplnej do 5 MW opalane węglem kamiennym, koksem, drewnem, olejem lub paliwem gazowym, dla których nie jest wymagane pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenie zintegrowane Silniki spalinowe Chów lub hodowla drobiu I Wysokość opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza ogółem 3) 2 Pobór wód 2.1 2.2 2.3 Woda podziemna Woda powierzchniowa śródlądowa Morskie wody wewnętrzne II Wysokość opłaty za pobór wód ogółem 3) 3 Wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi 3.1.1 3.1.2 3.1.3 3.1.4 3.1.5 3.1.6 3.2 3.3 3.4 3.5 Ścieki o kodzie a 4) Ścieki o kodzie b 4) Ścieki o kodzie c 4) Ścieki o kodzie d 4) Ścieki rolniczo wykorzystane Wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb łososiowatych Wody chłodnicze Wody opadowe lub roztopowe pochodzące z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, ujęte w systemy kanalizacyjne, z wyjątkiem kanalizacji ogólnospławnej Wody zasolone Wody wykorzystane, odprowadzane z obiektów chowu lub hodowli ryb innych niż łososiowate albo innych organizmów wodnych III Wysokość opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ogółem 3) 4 Składowanie odpadów 4.1 4.2 Odpady składowane selektywnie Odpady składowane nieselektywnie IV Wysokość opłaty za składowanie odpadów ogółem 3) Wysokość opłaty za korzystanie ze środowiska ogółem 5) [zł] B C 2.848,00 D E 3.754,74 10.226 A B C A A A A A A B C D E A A 10.226 Pouczenie: Zawarte w wykazie informacje o wysokości należnych opłat stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954). Wykaz zawierający informacje o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz dane, na podstawie których określono te ilości, oraz informacje o wysokości należnych opłat Nazwa: Adres: Przedsiębiorstwo 01-248 Warszawa Wielobranżowe „Astra” ul. Jana Kazimierza 2 Sp. Z o.o. Lp. ze środowiska Miejsce/ Podmiot korzystający ze środowiska półrocze/rok: I / 2007 miejsca korzystania WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA * Adres Gmina Powiat 1. 90-400 Łódź, ul. Tuwima 2 Łódź Łódź 2. 90-324 Zgierz, ul. Prosta 6 Zgierz Zgierz 3. 90-123 Pałki 3 Zadzim Poddębice 4. 90-120 Rudniki 1 Pęczniew Poddębice TABELA A CHARAKTERYSTYKA ŹRÓDEŁ POWSTAWANIA WPROWADZANYCH DO POWIETRZA SUBSTANCJI Lp. Adres 1 2 1. Łódź ul. Tuwima 2 Rodzaj instalacji działalności/ Nominalna moc cieplna urządzenia spalającego paliwo [MW] Rodzaj urządzenia ochronnego 4 5 3 Nr i data wydania oraz organ, który wydał Termin obowiązywania Zużycie surowców, materiałów, ilość produktów lub inna wielkość 2) 6 7 8 Pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza/zintegrowane 1) Spalanie energetyczne: kocioł olejowy 3 MW brak 200 m3 oleju opałowego nie jest wymagane 106 m3 gazu ziemnego kocioł gazowy 2. Zgierz ul. Prosta 6 Malarnia 7 MW brak nie jest wymagane brak Ek-IV/8645/3/99 19.08.1999 r. Starosta Zgierski 31.12.2007 r. 100 kg lakieru nitrocelulozowego 10 kg rozpuszczalnika nitro TABELA A (cd.) Wielkość emisji ze wskazanej instalacji lub działalności 3) : Łódź - spalanie energetyczne Źródło powstawania wprowadzanych do powietrza substancji : kocioł olejowy 4) Lp. Nazwa i kod substancji 5) 1 1. 2 SO2 22 2. CO2 23 3. Pył 50 Skuteczność/ dyspozycyjność urządzenia ochronnego [%] Wskaźnik emisji/ Wyniki pomiarów 6), 7) 3 4 - Wielkość emisji [kg] Jednostkowa stawka opłaty 8) Wysokość opłaty [zł] [zł/kg] 19 * 0,5 kg/m 3 5 6 7 1900 0,43 817,00 - 1650 kg/m 330000 0,23 (zł/Mg) 75,90 - 1,8 kg/m 3 360 0,29 104,40 3 120 0,11 13,20 1000 0,43 430,00 4. CO 55 - 0,6 kg/m 5. NOx 56 - 5 kg/m3 3 Wysokość opłaty ogółem [zł] 1.440,50 Charakterystyka paliw Lp. Rodzaj paliwa Zużycie [Mg lub m3] Wartość opałowa [kJ/kg lub kJ/m 3] Zawartość popiołu [%] Zawartość siarki [% lub mg/m3] 1 2 3 4 5 6 1. Olej opałowy 200 m3 42000 kJ/kg - 0,5 % TABELA A (cd.) Źródło powstawania wprowadzanych do powietrza substancji 4): kocioł gazowy Lp. 1 1. Nazwa i kod substancji 5) 2 SO2 22 2. CO2 23 3. Pył 50 4. CO 55 Skuteczność/ dyspozycyjność urządzenia ochronnego [%] Wskaźnik emisji/ Wyniki pomiarów 6), 7) 3 4 - Wielkość emisji [kg] Jednostkowa stawka opłaty 8) Wysokość opłaty [zł] [zł/kg] 6 2 * 20 kg/10 m 3 5 6 7 40 0,43 17,20 1964000 0,23 (zł/Mg) 451,72 6 3 14,5 0,29 4,21 6 3 270 0,11 29,70 6 1964000 kg/10 m 14,5 kg/10 m 270 kg/10 m 3 5. NOx 56 3700 kg/106 m3 - 3700 0,43 1.591,00 Wysokość opłaty ogółem [zł] 2.093,83 Charakterystyka paliw Lp. Rodzaj paliwa Zużycie [Mg lub m3] Wartość opałowa [kJ/kg lub kJ/m 3] Zawartość popiołu [%] Zawartość siarki [% lub mg/m3] 1 2 3 4 5 6 1. Gaz ziemny wysokometanowy 106 m3 31000 kJ/m3 - 20 mg/m3 TABELA A (cd.) Wielkość emisji ze wskazanej instalacji lub działalności 3) : Zgierz - malarnia Źródło powstawania wprowadzanych do powietrza substancji : malarnia 4) Lp. Nazwa i kod substancji 5) Skuteczność/ dyspozycyjność urządz. ochron. [%] Wskaźnik emisji/ Wyniki pomiarów 6), 7) Wielkość emisji [kg] Jednostkowa stawka opłaty 8) Wysokość opłaty [zł] [zł/kg] 1 2 3 4 5 6 7 1. Butanol 4 - 0,05 kg/kg lakieru 6 1,02 6,12 14 1,02 14,28 14,5 1,02 14,79 0,1 kg/kg rozpuszczal. 2. Octan etylu 4 - 0,12 kg/kg lakieru 0,2 kg/kg rozpuszczal. 3. Octan butylu 4 - 0,13 kg/kg lakieru 0,15 kg/kg rozpuszczal. 4. Ftalan dwubutylu 31 - 0,04 kg/kg lakieru 4 1,02 4,08 5. Ksylen 60 - 0,37 kg/kg lakieru 42,5 1,16 49,30 0,55 kg/kg rozpuszczal. Wysokość opłaty ogółem [zł] 88,57 Lp. Gmina Suma opłat za wprowadzanie gazów do powietrza w poszczególnych gminach [zł] 1. 2. Łódź Zgierz 3.534,33 88,57 Wysokość opłaty ogółem [zł] 3.622,90 TABELA C WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA Z KOTŁÓW O NOMINALNEJ MOCY CIEPLNEJ Gmina: DO 5 MW OPALANYCH WĘGLEM KAMIENNYM, KOKSEM, DREWNEM, OLEJEM LUB PALIWEM Zgierz GAZOWYM, DLA KTÓRYCH NIE JEST WYMAGANE POZWOLENIE NA WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA ALBO POZWOLENIE ZINTEGROWANE * Rodzaje kotłów Lp. Liczba kotłów Zużycie paliwa [Mg lub m3] Jednostkowa stawka opłaty [zł/Mg lub zł/106 m3] Wysokość opłaty [zł] nominalna moc cieplna ≤ 3 MW 2 200 Mg 14,24 zł/Mg 2.848,00 nominalna moc cieplna > 3 MW i ≤ 5 MW - - - - I Kotły opalane węglem kamiennym 1 Kocioł z rusztem mechanicznym, z urządzeniem odpylającym Wysokość opłaty ogółem [zł] 2.848,00 Lp. Gmina Suma opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z kotłów w poszczególnych gminach [zł] 1. Zgierz 2.848,00 Wysokość opłaty ogółem [zł] 2.848,00 Tabela E WPROWADZANIE GAZÓW LUB PYŁÓW DO POWIETRZA Z CHOWU LUB HODOWLI DROBIU * Lp. Adres Ferma chowu lub hodowli drobiu Pozwolenie na wprowadzanie do powietrza/zintegrowane Nr i data wydania oraz organ, który wydał Termin obowiązyw. 1 2 3 4 5 1. Pałki 3 Ferma brojlerów kurzych nie jest wymagane 2. Rudniki 1 Ferma brojlerów kurzych RS-14/3475/2007 01.03.2007 r. Wojewoda 28.02.2017 r. Łódzki Ferma chowu lub hodowli drobiu 11): Ferma w Pałkach Liczba stanowisk Faktyczny czas utrzymywania drobiu Jednostkowa stawka opłaty Wysokość opłaty 10) 8) Lp. System chowu lub hodowli drobiu faktycznie -procentowa część roku [%] [zł] wykorzystana [zł/100 stanowisk i rok] 1 2 3 4 5 6 III Brojlery kurze 1 System bezklatkowy, ściółkowy 10.000 34,52 9,87 Wysokość opłaty ogółem [zł] 1 2 III Brojlery kurze 1 System bezklatkowy, ściółkowy 340,71 Ferma chowu lub hodowli drobiu 3 60.000 60.000 Wysokość opłaty ogółem [zł] Lp. Gmina 1. 2. Zadzim Pęczniew Wysokość opłaty ogółem [zł] 340,71 11) : Ferma w Rudnikach 4 11.50 23,15 5 6 29,61 9,87 2.043,09 1.370,94 3.414,03 Suma opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z chowu lub hodowli drobiu w poszczególnych gminach [zł] 340,71 3.414,03 3.754,74 Pouczenie: Zawarte w wykazie informacje o wysokości należnych opłat stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954).
