Przedstaw problematykę dzieł Jan Jakuba Rousseau „Czy oświecenie nas doskonali ?”, Człowiek i natura”, „Umowa społeczna”. Jan Jakub Rousseau (1712-1778) Francuski pisarz, filozof, muzyk, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli oświecenia. Pochodził ze szwajcarskiej rodziny protestanckiej z Genewy. Był półsierotą, wychowanym przez obcych. Był samoukiem. W wieku 16 lat uciekł do Francji i osiadł w Paryżu. Zaczął pisać w wieku 19 lat. Współpracował nad „Wielką Encyklopedią Francuską”. Jego wielka kariera myśliciela rozpoczęła się dość przypadkowo: gdy akademia w Dijon ogłosiła konkurs na rozprawę pt. „Czy rozwój sztuk i nauk przyczynił się do oczyszczenia obyczajów?”, Rousseau przestawił swoją „Rozprawę o naukach i sztukach ”. Poglądy Rousseau przedstawiane w jego dziełach : Rozwój cywilizacji uczynił z człowieka istotę egoistyczną i agresywną. Jest on ze swej istoty dobry ("niewinny") i w czasach poprzedzających rozwój cywilizacji, "w stanie natury", żył szczęśliwy i wolny od zbędnych potrzeb, popychających do walki z innymi ludźmi. Powstanie społeczeństwa, nierówność w korzystaniu z dóbr i podział pracy zapoczątkowały trwający do dziś upadek moralny człowieka. Rozkwit nauki i sztuk wyzwolił najgorsze jego cechy: pychę, żądzę panowania nad innymi, nienawiść. Jest to spowodowane ODEJŚCIEM OD NATURY. Aby ocalić siebie, człowiek musi "wrócić do korzeni". Od intelektu ważniejsze są uczucia, dostarczają bowiem człowiekowi wiedzy o postępowaniu moralnym, kierują jego relacjami z innymi i stosunkiem do Boga. Nierówność społeczna jest dla człowieka niekorzystna i zła, ale nierówność naturalna (jedni są bardziej zdolni a inni mniej) jest nieunikniona i warunkuje szczęście jednostki, dając jej świadomość swojej wartości. Popierał poglądy Johna Locke’a tzw. TABULA RASA (biała karta) - człowiek przychodzi na świat czysty, jako nie zapisana karta. Zostaje ona zapisana w trakcie jego życia przez wszelkie doświadczenia. Dlatego to, jaki człowiek będzie w przyszłości, kształtują nast. czynniki: rodzina, społeczeństwo, doświadczenia, rozczarowania itp. W młodości Rousseau był zwolennikiem koncepcji demokracji. Uważał, że to jedyny ustrój, który może okazać się trwałym i skutecznym. Twierdził, że autorytaryzm i absolutyzm niszczy człowieka jako jednostkę i nie daje mu się realizować, natomiast demokracja miała być podstawą szczęśliwego społeczeństwa. (Później doszedł do wniosku, że taka utopia nie jest możliwa i skupił się na krytyce społeczeństwa i państwowości). Rousseau upatrywał także szczęścia człowieka w życiu rodzinnym. Krytykował też myśl oświeceniową. Mówiono, że "religia naturalna [Rousseau] 'oddała' ludziom Boga i wyzwoliła w nich pragnienie bycia doskonałymi w sensie duchowym".