Porównawcze, długoterminowe wyniki po CRT u pacjentów z RVP

Porównawcze, długoterminowe wyniki po CRT
u pacjentów z RVP vs pacjentów z wrodzonym
szerokim LBBB.
Michał Chudzik
http://www.heartrhythmjournal.com/article/S1547-5271%2815%2901369-7/abstract
CRT u pacjentów z RVP
Obecne wytyczne nie określają jasno kiedy należy rozszerzyć
stymulację pacjenta z RVP do resynchronizacji (CRT),
choć ostatnie badania ustaliły szkodliwy wpływ przewlekłej RVP.
Cel badania:
Celem tego badania było porównanie długoterminowego
funkcjonowania po CRT u pacjentów z RVP do osób z blokiem lewej
odnogi pęczka Hisa (LBBB) z czasem trwania QRS ≥ 150 ms oraz
porównanie właściwości mechanicznych związanych z odpowiedzią
CRT w obu grupach.
Przebieg badania
135 pacjentów
z jednego ośrodka z wszczepionymi
CRT poddanych ocenie prospektywnej
85 (63%) osób z natywnym
szerokim LBBB
50 (37%) osób z RVP
Oceny czynności skurczowej LV dokonano za pomocą
echokardiografii techniką śledzenia plamki w projekcji koniuszkowej
4-jamowej
Punktem końcowym był zgon, przeszczep
serca, wspomaganie lewej komory implantacją
urządzenia przez okres 4 lat
Wyniki badania
Pacjenci z RVP mieli znacznie korzystniejsze długoterminowe wyniki
ze współczynnikiem ryzyka 0,36 (95% przedział ufności 0.14-0.96, p = 0,04).
Obie grupy miały ~ 70% pacjentów z typowym wzorem skurczu.
Brak typowej funkcji skurczowej wiązał się z większym ryzykiem wystąpienia punktu
końcowego ze współczynnikiem ryzyka 5,43
(95% przedział ufności 2.31-12.72; p <0,001).
U pacjentów z typowym wzorem skurczu aktywacja wierzchołkowego fragmentu
przegrody pojawia się znacznie częściej w grupie RVP. W grupie LBBB częściej
występuje aktywacja podstawy lub środkowego odcinka przegrody.
Podsumowanie
Pacjenci z HF z RVP mają bardziej korzystne długoterminowe wyniki po CRT,
niż pacjenci z wrodzonym LBBB z czasem trwania QRS ≥ 150 ms.
Ocena funkcji skurczowej może być użyta do identyfikacji potencjalnych
odpowiedzi w grupie RVP.