1. Sarah Kane i teatr wysokich napięć – wprowadzenie do tematyki przemian teatralnego języka ostatniego 20-lecia. Przybliżenie sylwetki Sary Kane – brytyjskiej dramatopisarki, która zrewolucjonizowała język współczesnego teatru. Zarys sytuacji kulturalnej w końcu lat 90. Życiorys pisarki, która w wieku 28 lat popełniła samobójstwo. Cechy charakterystyczne i przemiany jej pisarstwa Nurt nowego brutalizmu, krąg pisarzy pokolenia „In yer face” Najważniejsze inscenizacje dramatów Sary Kane, przełomowe polskie przedstawienia na podstawie jej twórczości Omówienie tematów poruszanych z uczniami: - czemu służy kontrowersja w sztuce? Czy jest to jedynie narzędzie marketingowe służące lepszej sprzedaży biletów na spektakle? Czy też za potrzebą szokowania odbiorców kryje się coś więcej? Jaka jest funkcja sztuki w życiu współczesnego człowieka? Czy w ogóle jest potrzebna? Jaka jest rola rytuału i katharsis? Czy współczesny człowiek potrzebuje tego rodzaju doświadczeń? 2. Ojcobójcy – teatr polski po 1997 roku. Lekcja omawia pojawienie się w polskim teatrze pokolenia „młodszych zdolniejszych” i zmiany, jakie wprowadzili na sceny po styczniu 1997 r, gdy w Warszawie miały miejsce dwie premiery symbolicznie uznawane za początek „nowego teatru”. Na scenie Teatru Dramatycznego Krzysztof Warlikowski pokazał „Elektrę”, a w Teatrze Rozmaitości Grzegorz Jarzyna „Bzik tropikalny”. Cechy charakterystyczne tradycyjnego teatru Rys historyczny wejścia na polskie sceny pokolenia „ojcobójców” Charakterystyka twórczości najważniejszych przedstawicieli nowego teatru: Grzegorz Jarzyna, Krzysztof Warlikowski, Anna Augustynowicz, Piotr Cieplak Kolejne pokolenie: Jan Klata, Maja Kleczewska, Strzępka i Demirski, Ewelina Marciniak Nowe zjawiska w teatrze: dekonstrukcja, teatr postdramatyczny – czym są, na podstawie fragmentów spektakli Omówienie tematów poruszanych na lekcjach teatralnych z uczniami: Jaka jest rola sztuki w życiu człowieka? Jaka jest rola reżysera we współczesnym teatrze? Po co analizować i uwspółcześniać klasyczne teksty? 3. Skandale wokół sztuki – tabu w teatrze Tabu w ujęciu antropologii kultury Najbardziej kontrowersyjne spektakle teatralne ostatnich lat – dlaczego wzbudzały kontrowersje? - Piotr Tomaszuk „Ofiara Wilgefortis” - Rodrigo Garcia „Golgota picnic” - Ewelina Marciniak „Śmierć i dziewczyna” - Oliver Frjlić „Nasza przemoc i wasza przemoc” - Piotr Ratajczak „Biała siła – Czarna pamięć” Wprowadzenie do teatru kwestii odmienności seksualnej: „Miss HIV”, „Cokolwiek się zdarzy kocham cię”, „Anioły w Ameryce” Kontrowersje religijne i polityczne Czy nagość na scenie nadal budzi zgorszenie? Kwestia nagości nieerotycznej. Czy nowoczesny teatr przekracza granice dobrego smaku? Rys historyczny kontrowersji w teatrze XX wieku. Funkcja tabu w społeczeństwie ponowoczesnym Po co sztuka szokuje – rola sztuki jako instytucji społecznej Tematy do poruszenia na lekcjach z uczniami: - Czy artyście wolno wszystko? - Po co szokować widza? Żeby sprzedać więcej biletów? - Gdzie są granice wolności wypowiedzi artystycznej? - Czy widzieliśmy już wszystko i nic nas nie poruszy? 4. Nowa polska dramaturgia po 1999 r. Co mają do powiedzenia współcześni polscy dramatopisarze? Paweł Sala, Ingmar Villqist, Małgorzata Sikorska-Miszczuk, Michał Walczak, Dorota Masłowska, Paweł Demirski, Artur Pałyga – zapoznanie z fragmentami sztuk, wyjaśnienie kontekstu społeczno-politycznego, w którym powstały nowe nurty najnowszej dramaturgii polskiej od lat 90. XX wieku. Czym różnią się klasyczne utwory dramatyczne, jakie znają uczniowie z lekcji polskiego, od tych pisanych współcześnie? Czy znajdują jakiekolwiek różnice? Czemu mają służyć stylizacje językowe i trudna do zrozumienia forma dramatów? Tematy do dyskusji: Gdzie kończy się rola dramatopisarza? Czym różni się dramatopisarz od dramaturga? Czy można czerpać ze wszystkich źródeł? Jakich tematów nie można poruszać? Czy cytowanie innych, przetwarzanie informacji będących w ogólnym obiegu to jeszcze sztuka pisania?