Źródło: http://www.kilimandzaro.mimowszystko.org/kmw/o-projekcie/25,O-projekcie-Kilimandzaro-2008-Mimo-Wszystko.html Wygenerowano: Wtorek, 18 lipca 2017, 21:03 Informacje geograficzne o Kilimandżaro Kilimandżaro (5896 m n.p.m.) – najwyższy masyw górski Afryki, jeden z najwyższych wolnostojących szczytów świata. Wchodzi w skład tzw. Korony Ziemi. Położony jest na południe od Równika, w północnej Tanzanii, niedaleko granicy Kenii. Masyw składa się z trzech wulkanicznych szczytów: Kibo (5896 m n.p.m.), Mawenzi (5149 m n.p.m.) i Shira (3962 m n.p.m.) oraz mniejszych stożków. Znaczący wpływ na klimat, faunę oraz florę tego miejsca ma bliskość Oceanu Indyjskiego. Warunki wspinaczki uwarunkowane są porami roku, olbrzymim rozmiarem, wysokością i położeniem góry na otwartej równinie. Kilimandżaro znajduje się na terenie Parku Narodowego Kilimandżaro, który powstał w 1973 roku (pierwszy rezerwat leśny i rezerwat zwierząt założono w tym miejscu w 1921 r.). Obejmuje powierzchnią 756 km kw. równikowego lasu deszczowego, wrzosowisk oraz łąk alpejskich, a także alpejskiej pustyni. W 1987 roku wpisano go na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości UNESCO. Pierwsza wzmianka o Kilimandżaro pochodzi z II wieku. Tubylcy nazywali je „Górą Złych Duchów” albo, na cześć bóstw, „Górą Światłości”. Dach Afryki został „odkryty” dopiero w 1848 roku przez niemieckiego misjonarza Johannesa Reimanna, który wszedł na najniższe zbocza wzniesienia i, za pośrednictwem Królewskiego Stowarzyszenia Geograficznego, powiadomił świat o istnieniu we wschodniej Afryce „góry pokrytej czapą śniegu” (notabene początkowo prawdziwość tej informacji była kwestionowana przez KSG). Eksploracja Kilimandżaro rozpoczęła się dopiero w XIX wieku, gdy Tanganika, na terenie której znajdował się wówczas Dach Afryki, stała się kolonią niemiecką. Pierwszymi zdobywcami jego szczytu (1889 r.) byli: niemiecki profesor Hans Meyer oraz Szwajcar Ludwik Purtscheller. W roku 1910, jako pierwszy Polak, wspiął się na szczyt Kilimandżaro profesor Antoni Jakubski, zoolog. O projekcie Kilimandżaro 2008 – Mimo Wszystko 27 września wyruszymy do Kenii. Następnego dnia po wylądowaniu w Nairobi udamy się samochodami do Arusha stolicy afrykańskiego safarii. To miasto leżące w samym środku Arusha National Park, opanowane przez górujący nad nim krater wulkanu Meru, to początek naszej ekscytującej wyprawy. Kolejnym jej etapem będzie wejście do National Kilimanjaro Park przez Marangu- Gate. Podczas przygotowań doskonale poznaliśmy zasady zdobywania szczytu. Najważniejsza z nich to zachowanie stałego, wolnego tempa marszu. Musimy być przygotowani na nieprzewidywalne reakcje organizmu związane z wysokością i klimatem. Brawura znacznie obniża szanse na wygraną. Trasa trekingu poprowadzi nas zieloną równikowa dżunglą, która stopniowo zacznie się zmieniać. Las przejdzie w bezkresne pola porośnięte karłowatymi krzewami i wysokimi trawami. Następny obóz to Horombo Hut na wysokości 3720 m npm. Od tego punktu zaczniemy się zbliżać do ostatniego miejsca gdzie naturalnie występuje woda, przełęczy zwanej siodłem dzielącej stożek Kibo od Manwezi. 7 dnia rozpocznie się atak na szczyt. Ze względu na upały Kilimandżaro zdobywa się nocą. Po kilku godzinach bardzo męczącej trasy o świcie dotrzemy do brzegu krateru, tzw. Gilmans Point, aby stamtąd osiągnąć najwyższy punkt wierzchołka Dachu Afryki – 5895 m. Po zejściu ze szczytu i powrocie do Arusha rozpocznie się się drugi etap naszej przygody – Safari. Najpierw po Lake Manyara a potem słynnym Ngorongoro na terenie którego znajduje się największy na świecie kalder wulkaniczny. Jego dno jest płaskie pokryte częściowo piaskami oraz pokrywami solnymi. W okresie deszczowym do wypełnionych wodą jezior przylatują tysiące flamingów. W zbiornikach wodnych można spotkać hipopotamy. Czeka nas wspaniała przygoda. Trzymajcie kciuki za powodzenie wyprawy. Uczestnicy