Polska.Srodowisko.M.Kazmierczak

Każde państwo ma swoje własne symbole, które podkreślają jego
niezależność, dumę i sławę. Są one związane z tradycją
historyczną i dziejami kraju. Przez poszczególne wieki i epoki
historyczne charakteryzowały istnienie narodu i państwa
polskiego. Zawsze w dniach zwycięstw i klęsk stanowiły
nienaruszalną relikwię, przemawiały silnie do uczuć
patriotycznych i obywatelskich Polaka, pobudzały do działania w
imię sprawy narodowej.
26 lutego 2007 roku obchodzimy 80 rocznicę
ustanowienia Mazurka Dąbrowskiego hymnem
Polski.
Pieśń powstała 210 lat temu, w 1797 roku we
Włoszech.
Jej autorem jest Józef Wybicki.
Choć napisana była tak dawno, jej tekst zawsze
podnosi nas na duchu, dodaje nam otuchy w
trudnych chwilach. Przypomina nam jak
dumnym i walecznym jesteśmy Narodem.
"Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego ze złotą
koroną na głowie zwróconej w prawo, z rozwiniętymi skrzydłami, z
dziobem i szponami złotymi, umieszczony w czerwonym polu tarczy„
''Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są
kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch
poziomych, równoległych pasach tej samej
szerokości, z których górny jest koloru
białego, a dolny koloru czerwonego.''
Symbole Narodowe to nie tylko hymn, godło i
flaga, ale także inne, które charakteryzują
naszą Polskość. Są to między innymi:
-stroje ludowe
-mundur wojskowy
-tradycje ludowe
-legendy.
Symbole są widoczne najczęściej na
wszelkigo rodzaju
uroczystościach państwowych i religijnych
dodając im doniosłości i powagi.
Polska obecnie graniczy z siedmioma państwami:
1) Niemcy-stolica Berlin-długość granicy 467 km (13%)
2) Czechy-stolica Praga- długość granicy 790 km (22,2 %)
3) Słowacja- stolica Bratysława- długość granicy 539 km (15%)
4) Ukraina- stolica Lwów- długość granicy 529 km (14,8 %)
5) Białoruś- stolica Mińsk- długość granicy 416 km (11,6%)
6) Litwa-stolica Wilno- długość granicy 103 km (2,9%)
7) Rosja-stolica Kaliningrad- długość granicy 210 km (5,9%)

Polska leży w strefie czasu środkowoeuropejskiego,
określanego według czasu słonecznego południka 15* długości
geograficznej wschodniej (czas zimowy), Polska leży na półkuli
północnej i wschodniej między 49*00’ a 54*00’ szerokości
geograficznej północnej oraz między 14*07’ a 24*08’ długości
geograficznej wschodniej. Polska zajmuje obszar 322,6 tyś.
km2 z czego 8,7 tyś. km2 przypada na morze terytorialne, zaś
1,2 tyś. km2 na zalewy – Szczeciński i Wiślany. Lądowa część
kraju liczy więc 312,7 tyś. km2.
Granica jest to umowna linia lub strefa, która oddziela dwa
różniące się między sobą obszary.
Granica lądowa-3054 km (85,3 %)
Granica morska-528 km (14,7 %)

Najbardziej wysunięte punkty:
- na północy Przylądek Rozewie 54*50 szer geogr. N
- na wschodzie kolano Bugu na wschód od Strzyżowa 24*08 szer geogr. E
- na południu szczyt Opołonek lub Przełęcz Użocka 49*00 szer geogr. N
- na zachodzie zakole Odry na zachód od Cedyni szer geogr. 14*07 E
* Większość obszaru naszego kraju należy do zlewiska Morza Bałtyckiego, a dwa dorzecza, dwie
największe rzeki Polski czyli: Wisły oraz Odry. Poza tym do Bałtyku uchodzą następujące
rzeki: to Wieprza, dalej Słupia, dalej Łeba, dalej Pasłęka, rzeka Łyna.
* Układ polskiej sieci rzecznej cechuje asymetria, a rzeki płyną w kierunku północnym tzw.
zygzakiem.
* Jeziora stanowią 1% powierzchni Polski. A to przede wszystkim jeziora polodowcowe, czyli :
_ górskie: na przykład Tatry (tutaj Czarny Staw tuż pod Rysami).
_ występujące na pojezierzach (Pojezierze Pomorskie, czy Pojezierze Mazurskie).
Jeziora - charakterystyka:
* odpływowe to one oddają nadmiar wód , rzeką albo kilkoma rzekami,
* okresowe to one wysychają w czasie suszy,
* stałe te zawsze wypełnione wodą,
* nieodpływowe, które nie oddają nadmiaru wód słodkich rzekami.
* Sieć rzeczna to wszystkie cieki wodne (rzek) oraz ich sposób ułożenia na danym terenie.
* Jezioro czyli woda , która wypełnia zagłębienie terenu, a zatrzymana na pewien okres czasu, nie
podlega , swobodnej wymianie- z wodą morską.
* Zlewisko to obszar , z którego cieki- rzeki spływają do jednego-określonego morza (albo
oceanu).
Rzeki i jeziora
Sieć hydrograficzna Polski
99,7% (312 683 tys. km²) obszaru Polski leży w zlewisku Morza
Bałtyckiego (53,9% dorzecze Wisły, 34,7% dorzecze Odry, 11%
rzeki bezpośredniego dorzecza Bałtyku i 0,8% dorzecze Niemna),
a poza tym w zlewisku Morza Czarnego (Orawa, Strwiąż) i Morza
Północnego (Dzika Orlica, Izera).
Najdłuższe rzeki w Polsce to
Wisła (1047 km)
Odra (854,3 km, w tym na terenie Polski 741,9 km)
Warta (808 km)
Bug (772 km, w tym na terenie Polski 587 km)
Roślinność Polski
Niewielkie powierzchnie w Polsce zajmują pierwotne i naturalne
fitocenozy. Są to fragmenty lasów (części Puszczy Białowieskiej,
niektóre lasy rezerwatowe, trudnodostępne lasy bagienne), dobrze
zachowane mokradła i jeziora, roślinność wysokogórska. Dużą
powierzchnię zajmują półnaturalne zbiorowiska leśne i łąkowe.
Pozostałą powierzchnię pokrywy roślinnej stanowią zespoły
synantropijne: segetalne (związane z terenami upraw) oraz
ruderalne (związane z przestrzeniami zurbanizowanymi).
Roślinność w Polsce badana i klasyfikowana jest zgodnie z
metodologią francusko-szwajcarskiej szkoły
fitosocjologicznej(zwanej też środkowo-europejską). Zgodnie z
założeniami tej szkoły opracowana została lista zbiorowisk
roślinnych Polski. Wraz z akcesją do Unii Europejskiej do praktyki
weszła też inna klasyfikacja roślinności – wypracowana w ramach
programu CORINE klasyfikacja siedlisk przyrodniczych stosowana
do wyznaczania obszarów Natura 2000.
Najstarsze drzewo w Polsce i
przedstawiciel gatunku o długich
tradycjach ochrony w Polsce – cis
pospolity z Henrykowa Lubańskiego
Typy lasów w Polsce
- bory – lasy, w których rosną głównie drzewa iglaste – przede wszystkim sosny i
świerki
- buczyny – rosną tam wyłącznie buki
- grądy – różne gatunki drzew liściastych: graby, dęby, lipy, jesiony, klony, buki
- olsy – lasy rosnące na terenach zabagiennych. Rośnie tam głównie czarna olsza
- łęgi – doliny rzek: wierzba, jesion, olsza
- dąbrowy – dęby
Funkcje lasów:
- ważna funkcja w gospodarce – dostarczanie runa (grzybów, jagód), drewna, miejsce
polowań
- bariera przed wiatrem
- fabryka tlenu
- rekreacyjna
- estetyczna
- regulacja stosunków wodnych (zatrzymują wodę opadową i chronią przed powodzią)
- hamują erozję gleb
- poprawa składu chemicznego atmosfery
- chronią tereny przed hałasem
- wydzielają wiele substancji bakteriobójczych
Rozpatrując typ i wiek rzeźby terenu, na
obszarze Polski wydziela się
równoleżnikowo ułożone pasy
geomorfologiczne. Każdemu z nich
odpowiadają określone typy krajobrazów:
– krajobraz nadmorski
• wydmowy – z piaszczystymi plażami i wałami wydmowymi (niekiedy z
ruchomymi wydmami); występuje na Wybrzeżu Słowińskim, Pobrzeżu
Kaszubskim oraz na mierzejach Helskiej i Wiślanej;
• deltowy – gdzie występują akumulacyjne tereny równinne, częściowo
położone poniżej poziomu morza; obejmuje Żuławy Wiślane;
• jeziorno-bagienny – z płytkimi jeziorami przybrzeżnymi, między którymi
znajdują się podmokłe tereny równinne, np. Wybrzeże Słowińskie; –
krajobraz młodoglacjalny
• równin i wzniesień morenowych – obszary występowania moreny dennej,
rozcięte dolinami rzek, np. Wysoczyzna Elbląska, Równina Warmińska, Nizina
Sępopolska;
• pagórkowaty pojezierny – ciągi wzgórz moreny czołowej (do 300 m n.p.m.),
między którymi występują falista morena denna, stożki sandrowe oraz duża
liczba jezior; ten typ krajobrazu charakteryzuje pojezierza: Mazurskie,
Pomorskie i Wielkopolskie;
• sandrowy pojezierny – niemal płaskie równiny pochylone na południe z
zagłębieniami często zajętymi przez jeziora; występuje na równinach:
Tucholskiej, Augustowskiej i Mazurskiej oraz w Kotlinie Gorzowskiej;

– krajobraz staroglacjalny
• równin peryglacjalnych – rozległe równiny powstałe w wyniku zrównywania powierzchni na
przedpolu lądolodu; występuje na nizinach: Południowowielkopolskiej, Mazowieckiej i
Podlaskiej;
• ostańców peryglacjalnych – charakteryzujący się pojedynczymi wzgórzami będącymi
przekształconymi morenami czołowymi, kemami i ozami lub pasmami wzniesień moreny czołowej
przemodelowanymi w warunkach peryglacjalnych, np. wzgórza: Dalkowskie, Trzebnickie,
Ostrzeszowskie; – krajobraz dolin i równin akumulacyjnych
• den dolinnych – szerokie doliny o płaskim dnie i stromych stokach z wyraźnie zaznaczonymi
poziomami terasowymi i starorzeczami; jest charakterystyczny dla dolnej i środkowej doliny
Wisły oraz dla obszarów pradolin;
• terasów – monotonny krajobraz płaskich poziomów terasowych, urozmaicony wydmami
parabolicznymi; występuje np. w Kotlinie Warszawskiej;
• równin akumulacyjnych – zajmuje płaskie, równinne obszary, np. na Polesiu;
• równin śródgórskich – rozległe, płaskie zagłębienia śródgórskie, np. Kotlina OrawskoNowotarska; – krajobraz starych gór i wyżyn
• lessowy – stosunkowo płaskie obszary rozcięte licznymi dolinami i siecią wąwozów; występuje
głównie na Wyżynie Lubelskiej i Wyżynie Sandomierskiej;
• krasowy – występuje na obszarach zbudowanych ze skał węglanowych, gdzie rozwinęły się
formy krasu powierzchniowego i podziemnego, np. Wyżyna Krakowsko-Częstochowska;
• krzemianowy – urozmaicenie form terenu jest zależne od odporności skał podłoża; występuje
na pogórzach i w górach nieprzekraczających 600 m n.p.m., np. w Górach Świętokrzyskich;

– krajobraz górski
• regla dolnego – pasma górskie do wysokości 1300 m n.p.m. o
kopulastych kształtach i nisko położonych przełęczach;
występuje w Beskidach;
• regla górnego – stoki i wierzchowiny położone na wysokości
1200-1500 m n.p.m.; występuje w Tatrach i Karkonoszach;
• subalpejski i alpejski – występuje w wysokich partiach gór.

Na terenie Polski zdecydowanie dominują niziny – zajmują one
91%powierzchni. Pozostała część naszego kraju wznosi się
powyżej 300 m n.p.m., jednak tylko 0,2% powierzchni zajmują
góry wzniesione powyżej 1000 m n.p.m.
Średnia wysokość nad poziomem morza wynosi w Polsce 173 m.
Najwyższym szczytem są leżące w Tatrach (Karpaty) Rysy –
2499 m n.p.m.
Najniżej położony punkt to depresja na Żuławach Wiślanych
— lustro wody Jeziora Druzno osiąga poziom 1,8 m poniżej
lustra wody Bałtyku.

Charakterystyczną cechą ukształtowania obszaru naszego
kraju jest pasowy układ rzeźby. Wysokości bezwzględne
terenu rosną w kierunku z północnego zachodu na południe. Nie
jest to jednak wzrost regularny – pomiędzy obszarami
wzniesień występują obniżenia.
Wyróżnić można następujące pasy rzeźby terenu:
- Pobrzeża Południowobałtyckie,
- pojezierza,
- Niziny Środkowopolskie,
- wyżyny,
- kotliny,
- góry.
Ważniejsze elementy ukształtowania pionowego Polski:
Góry
Sudety – najwyższe pasmo: Karkonosze, szczyt: Śnieżka 1602 m n.p.m.
Karpaty – najwyższe pasmo: Tatry, szczyt: Rysy 2499 m n.p.m. (inne pasma to np. Beskid Wysoki z Babią
Górą 1725 m n.p.m., Bieszczady z Tarnicą 1346 m n.p.m., Gorce z Turbaczem 1310 m n.p.m.)
Góry Świętokrzyskie – najwyższe pasmo: Łysogóry, szczyt: Łysica 612 m n.p.m.
Wyżyny
Wyżyna Śląska, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, Wyżyna Małopolska (w jej obrębie Niecka Nidziańska i
Wyżyna Kielecka), Wyżyna Lubelska, Roztocze
Niziny
Nizina Śląska, Nizina Wielkopolska, Nizina Mazowiecka, Nizina Podlaska, Polesie Lubelskie, Pojezierze
Wielkopolskie, Pojezierze Pomorskie, Pojezierze Mazurskie
Depresje
Żuławy Wiślane
GLEBY
Gleby w Polsce podzielić można na trzy podstawowe
typy :
gleby bielicoziemne, płowe, brunatne (około 82%
terytorium Polski),
czarnoziemy (niespełna 1% powierzchni kraju),
gleby strefowe (czyli gleby bagienne, mady, czarne
ziemie i rędziny) zajmują 17% powierzchni
http://www.polskiekrajobrazy.pl/
http://pl.wikipedia.org/
http://www.wawel.net/polskakrajobrazy_menu.htm
http://www.staypoland.com/
http://niewiarygodne.pl/
http://www.sciaga.pl/
http://www.ekoportal.gov.pl/
Monika Kaźmierczak
2c