Scenariusze spotkań - Stowarzyszenie LGD Pojezierze Brodnickie
advertisement
Promocja książki – 29 listopada 2012 r. Scenariusz wieczornicy „ O Tych, którzy już odeszli”- wspomnienia o ludziach naszej Gminy. 1. Rozpoczęcie uroczystości – Dorota Sikorska - Witam wszystkich serdecznie na dzisiejszym spotkaniu, na którym wspominać będziemy wieczory poświęcone Lodziom znaczącym i społecznikom Gminy Bobrowo, które organizowano przez kilka kolejnych lat Proszę o zabranie głosu Panią Agnieszkę Kowalską – prezes Stowarzyszenia „Aktywna Gmina” 2. Informacja o celu spotkania i powitanie gości, podziękowanie – Agnieszka Kowalska Szanowni Państwo. Dziedzictwo to wartość, więc powinna być przez nas obdarzona szacunkiem i uznaniem. To depozyt przekazany nam przez przodków, aby go chronić, rozwijać i wzbogacać. Stowarzyszenie „Aktywna Gmina” w swojej rozlicznej działalności podjęła również temat przypomnienia osób, które w minionych wiekach mieszkały na terenie naszej gminy, pracowały i tworzyły jej historię. Gmina Bobrowo sławnymi ludźmi stoi, są nimi: - Jan z Wichulca- rycerz, szlachcic polskiego pochodzenia - XV wiek Członek Towarzystwa Jaszczurczego - Anna z Bardzkich Karwatowa – pisarka i poetka - 1884 – 1932 - dr med. Marian Karwat – lekarz, dyr. Szpitala w Brodnicy, - 1856- 1946 działacz społeczny, założyciel Towarzystwa Filomatów Brodnickich - płk. Jan Zumbach – pilot i as lotnictwa myśliwskiego, uczestnik - 1915- 1986 Walk o Wielką Brytanię, jeden z Dowódców Dywizjonu 303 Podjęliśmy też próbę zresztą bardzo udaną przypomnienia osób, które zostawiły trwały ślad w dziejach naszej „małej Ojczyzny”. Przez wiele lat organizowaliśmy wieczory wspomnień, dzięki którym powstała książka „O tych, którzy już odeszli”. Na dzisiejszej uroczystości witam serdecznie: - Agnieszka Kowalska Dziękuje pięknie wszystkim przybyłym gościom, członkom rodzin osób, które z takim pietyzmem wspominamy. Dziękuję darczyńcom, bo to ich wsparcie pozwoliło świetlić ten dzisiejszy wieczór. Są nimi: Pan Zbigniew Sosnowski – Poseł na Sejm Rzeczpospolitej Polskiej, Pani Danuta Grzyb – Przewodnicząca Regionalnej Rady KGW w Toruniu, Pan Przemysław Górski – Radny Powiatu Brodnickiego Pan Leonard Kowalski – Radny Gminy Bobrowo, Pani Jadwiga Chadała – Sołtys wsi Kruszyny Wydanie tej publikacji kosztowało wiele trudu i funduszy, które pozwoliły ją wydać. Pisaliśmy wiele wniosków do różnych instytucji, ale wsparcia udzieliły nam: - Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko – Pomorskiego – Departament Obszarów Wiejskich środki PROW na lata 2007- 2013 – małe projekty przy akceptacji Stowarzyszenia „Lokalna Grupa Działania Pojezierze Brodnickie” - Urząd Gminy Bobrowo – dotacja w ramach konkursu ofert. Dziękuje jednocześnie Wójtowi Gminy i Radnym za udzieloną pożyczkę na tę publikację. - Stowarzyszenie „Aktywna Gmina” – poprzez środki i udział własny pozafinansowy - dziękuję jednocześnie pięknie współorganizatorom zarówno poprzednich i obecnego wieczoru: pracownikom Ośrodka Kultury, Bibliotek Publicznych i członkom stowarzyszenia „Aktywna Gmina”. Szczególnie serdecznie dziękuję Dance Grzyb za scenariusze wszystkich spotkań. - dziękuję Pani Kamili Stoińskiej za pomoc w przygotowaniu wniosku za pozyskanie środków - dziękuję rodzinom wspomnianych osób i przedstawicielom organizacji społecznych za wskazanie na wspomniane osoby i udostępnienie życiorysów, wypożyczenie zdjęć i pamiątek - szczególnie mocno dziękuję ks. Kanonikowi Jerzemu Karolowi Kalinowskiemu – Dyrektorowi Archiwum Diecezjalnego w Toruniu za udostępnienie życiorysów księży 3. Zapraszam Państwa do oglądania i wysłuchania prezentacji multimedialnej – Dorota Sikorska Uwaga podczas prezentacji Cytaty – motto czyta Anna Jamroży Wierszę i prozę – Halina Jagieło i Danka Grzyb + słowo wiązane Nazwiska wspomnianych osób czyta – Danuta Rulko Wieczornica o Kobietach – działaczkach KGW 17 listopad a 2006. – komentarz Danka Grzyb - motto – Anna Jamroży „Gdybyśmy byli przekonani, że jesteśmy powołani aby żyć razem, że pięknie jest znać się, nawzajem szanować wspominać, świat byłby zupełnie inny” – Jan Paweł II - wiersz Halina Jagieło „Gawęda o miłości do ziemi ojczystej” Bez tej miłości można żyć, Mieć serce suche jak orzeszek, Malutki los naparstkiem pić Z dala od zgryzot i pocieszeń, Na własną miarę znać nadzieję, W mroku kryjówkę sobie uwić, O blasku próchna mówić „dnieje”, O blasku słońca nic nie mówić. Wiersz Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina Wymieniane osoby- Danuta Rulko Wieczornica o Strażakach – działaczach OSP- 16 listopada 2007 r. – komentarz Danka Grzyb - motto- Anna Jamroży „Tylko życie poświęcone innym warte jest przeżycia” – Albert Einstein „W pełni świadom obowiązków strażaka- ochotnika uroczyście przyrzekam czynnie uczestniczyć w ochronie przeciwpożarowej majątku narodowego, być zdyscyplinowanym członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej, dbałym o jej godność, ofiarnym i mężnym w ratowaniu życia ludzkiego i mienia”. Wiersz: Miłość to znaczy popatrzeć na siebie Tak, jak się patrzy na obce nam rzeczy, Bo jesteś tylko jedna z rzeczy wielu. A kto patrzy, choć sam o tym nie wie, Ze zmartwień różnych swoje serce leczy. Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu Wtedy i siebie i rzeczy chce użyć Żeby stanęły w wypełnienia łunie. To nic, ze czasem nie wie czemu służyć. Nie ten najlepiej służy, kto rozumie. Wspomnienie osoby – Danuta Rulko Wieczornica o nauczycielach – 21 listopada 2008 r. „Nauczyciele- Niepokonani” – komentarz – Danka Grzyb - motto – Anna Jamroży Nauczyciele towarzyszyli nam w wielkiej wędrówce życia, a byśmy stali się obywatelami tej ziemi. Oni odeszli z tej wielkiej sceny jaką jest życie i praca „Niepokonani” - proza- Halina Jagieło „Jakże mali byli w swej prostocie i skromności wielcy nauczyciele ludzkości Salomon, Sokrates i wreszcie Jezus- nauczyciel wszechczasów, ten od którego narodzin rozpoczyna się nowa era. Są oni przykładem dla Was drodzy nauczyciele. To Wy utrwaliliście swoją wielką pracą, tą wielką budowlę przyszłości, którą są Wsi uczniowie”. - wiersz- Anna Jamroży „Kto dla siebie pracuje” Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca Rąk jego, jego ramion znikoma jest praca. A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie, Przędzę ową pajęczą uniesie- i zmiecie. Kto dla braci pracuje, ma moc za miliony, Rośnie w siłę, jak olbrzym o ziemię rzucony, Czas mu cegłę podaje, utrwala budowę I kładzie na jej szczycie swe piętno wiekowe” Wspomniane osoby – Danuta Rulko Wieczornica o Księzach- 20 listopada 2009 r. – komentarz – Danka Grzyb - motto- Anna Jamroży „Kapłaństwo jest tajemnicą, tak samo jak wiara” Ks. Jan Twardowski Rozmaici są księża. Nieraz są księża drągale- wysocy, nieraz bardzo mali, Czasem mówią piękne kazania, a czasem się jąkają. Wszyscy jednak księża – i wysokiego wzrostu i mali i szczupli i grubi- zakochali się w Panu Jezusie. Mówią stale o Nim na lekcji, poza lekcją, na ślubie i na pogrzebie, wtedy kiedy deszcze kapią i wtedy kiedy śnieg pada. Słonecznik zawsze obraca się okrągłą żółtą tarczą do słońca. Tak jak słonecznik wskazuje z której strony świeci słońce- tak ksiądz chce pokazać nam Pana Jezusa. Kiedyś jako chłopiec widziałem płaczącego księdza klęczał w pustym kościele i płakał Bałem się podejść do niego. Płakał przed Panem Jezusem. - wiersz Kiedy ksiądz idzie do ołtarza, niesie na barkach wszystkie swoje miłości. Niesie zresztą nie tylko tych których kocha, ale i tych których nie lubi. Można powiedzieć, że im więcej ważnych dłoni ludzi było w jego życiu, tym lepiej, Bo wszystkie te osoby ożywają w oczach Boga. Taka jest logika świętych obcowania. A wszystko to pod macierzyńską opieką Matki Boskiej. - wiersz Danka Grzyb Wieczornica o Sołtysach 26 listopada 2010 r. „Kocham Cię Wiosko Moja” – komentarz – Danka Grzyb - motto – Anna Jamroży Każda społeczności potrzebuje wsparcia dobrego przywódcy, Człowieka, który umie współpracować i dbać o rozwój swojej „małej Ojczyzny”, tacy byli sołtysi, których wspominamy” - wiersz „Modlitwa wiosenna” Modrą się wstęgą toczą jasne zdroje, Szumi gaj młody i trawy na łanie. Za życie ziemi i kwiatów, i moje Dzięki Ci Panie! Słońca my Twego czekali z tęsknotą Przez długą zimę, przez śnieżne zawieje, Aż nam jaskółki przyniosły wieść złotą, że wiosna dnieje. I serce moje tak śpiewa jak ptaszę, I wzrok w błękity ku Tobie ulata… Czuję, jak wieje nad pola, nad nasze, Chrystusa szata. On to znów stopką najświętszą Swą chodzi Przez nasze miasta i łany i wioski, A Jego śladem kwiat cudny się rodzi I spokój boski! W powiewach ranka, w piosence słowika, W rozkwitłych lasów szumiącej zieleni Słyszę głos Jego, co ziemię przenika: - Błogosławieni! Błogosławieni, co w każdą tu wiosnę Świat obsiewają czynami pięknymi. Błogosławione i dziatki, co rosną Jak kwiaty ziemi! - wiersz „Czy tęsknisz czasem” Do tej ziemi pachnącej chlebem Do łąk nad rzeką jeszcze z wodą wiosenną Do kaczeńców zwykłych wiosennych z barwą złotą Niedostępnych trzęsawisk z gniazdami kaczek Do tych kropel rosy na źdźbłach traw Wychodzących z ziemi Liści szczawiu zrywanych rękami dziecka na łące Wspomnienie osoby – Danuta Rulko Danka Grzyb- na koniec „Dobre było” 3. Zaproszenie do słuchania zespołu „ARIOSO” ze Świedziebni- Dorota Sikorska Repertuar: Bliscy i oddaleni Pamiętajcie o ogrodach Nic 2 razy się nie zdarza Wędrówka Wyspa Pięknie żyć Piosenka o książce 4. Dziękuje oddaje głos pani Danucie Grzyb Szanowni Państwo! Bardzo nam zależało, żeby promocja książki „ O tych którzy już odeszli” odbyła się w listopadzie, bo właśnie w te poważne, czasami smutne listopadowe dni przez kilka lat wspominaliśmy tych, których znaliśmy, a których już nie ma wśród nas. W otoczeniu naszych znajomych i przyjaciół wydobyliśmy z pamięci osoby które zostawiły niezatarty ślad swojego życia i działania w naszej Gminie w nas samych. Chcieliśmy ich ślad na drodze ocalić od zapomnienia. Rok 2006 – 17 listopada Tego dnia wspominaliśmy Panie, których życie było pełne i bogate, bo wypełnione pracą dla drugiego człowieka. Jako działaczki Kół Gospodyń Wiejskich zmieniały obraz wsi i rodziny. Prócz ogromu pracy społecznej wypełniały też z ogromnym prestiżem obowiązek matczynej miłości. Rok 2007 16 listopada Odbyła się wieczernica poświęcona życiu i działalności druhów Ochotniczej Straży Pożarnych z terenu całej Gminy Bobrowo. Całe ich życie było skierowane na drugiego człowieka, bo tylko ogromne zaufanie pozwoliło im ratować życie i mienie innych. Strażacy Ochotnicy pomagali wszystkim potrzebującym. Swoją postawą wychowywali następne pokolenie działaczy OSP, bez których życie w społeczności wiejskiej byłoby znacznie uboższe. Rok 2008- 21 listopada Ten wieczór poświęcony był nauczycielom. Zatytułowaliśmy go „Niepokonani”. Ich praca zawodowa i społeczna odcisnęła trwały ślad w naszych szkołach, wioskach i wreszcie w nas samych. Oni w znaczący sposób decydowali o naszej przyszłości. Często pytali samych siebie co ważniejsze uczyć czy wychowywać? Jak zrealizować marzenia? Jak patrzeć w przyszłość? To był wielki ciężar nałożony na ich barki. Musieli być naszymi przewodnikami, uczyć nas świata i życia. To oni nasi nauczyciele uczyli nas jakie człowiek ma zadania, ile rozumu do zdobycia, a serca do kochania. I cały czas byli z nami w tej wielkiej wędrówce przez życie. Rok 2009 – 20 listopada Przygotowaliśmy wieczernicę poświęconą ludziom, którym Bóg ofiarował dar kapłaństwa. Ksiądz, spowiednik, ojciec duchowy, przewodnik, duszpasterz, tyle określeń dla jednego człowieka, który ma prowadzić nas do świętości. Pokazać nam jak żyć, jak być dobrym dla bliźnich, jak przejść przez największe burze i leczyć zranione dusze. Bóg nie wybiera na kapłana tego, kto jest piękny, dobry, szlachetny. Wybiera tego kogo chce. Wybiera świętego, aby był bardziej święty, wybiera grzesznika, aby nie był grzesznikiem. Ciekawy jest ten wybór Pana Boga. Rok 2010 – 26 listopada „Kocham Cię wiosko moja” pod takim hasłem przygotowaliśmy wieczornicę poświęconą sołtysom wszystkich wsi naszej Gminy Bobrowo. Naszym miejscem na ziemi jest wioska. To świat w którym żyjemy na co dzień. To najbliższy krajobraz, przyroda, ludzie i kultura. To przeszłość, tradycje i zachowane obrzędy. I wszystko tak cieszy, tylko Jezus w przydrożnej kapliczce mocno frasobliwy. Tutaj na wsi człowiek jest u siebie, to jest Nasza najbliższa Ojczyzna. Mała Ojczyzna ale wielkie marzenie. Szanowni Państwo! Zakończyliśmy nasze wspomnienia „O tych którzy już odeszli”. Danuta Grzyb Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę. Idź wyprostowany wśród tych co na kolanach wśród odwróconych plecami obalonych w proch. Ocalałeś nie po to aby żyć masz mało czasu, trzeba dać świadectwo. Bądź odważny gdy rozum zawodzi, bądź odważny w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy. A gniew twój bezsilny niech będzie jak morze ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych. Strzeż się jednak dumy niepotrzebnej strzeż się oschłości serca. Czuwaj – Kiedy światło na górach daje znak – wstań i idź. Bądź wierny – idź. Zbigniew Herbert Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów. Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów. Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska: Znam gorycz i zawody, wiem co ból i troska. Złuda miłości, zwątpień urok, tęsknot rozbicia. A jednak śpiewać będę Wam pochwałę życia. Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce… I uczę miłowania, radości w uśmiechu I pochwalam dar życia w pieśni i w milczeniu Pogodnym mądrym smutkiem i wprawnym w cierpieniu. Wieczornica – 17 listopada 2006 r. Osoba Listopadowe dni. Spokojne, poważne, czasami smutne, bo przypominają nam tych, których znaliśmy, a których już nie ma wśród nas. Pojawiają się też pytania o sens ludzkiej egzystencji, sens trwania i cierpienia, sens samotności, miłości i pracy dla drugiego człowieka. Najlepszy miesiąc, aby wydobyć z pamięci tych, którzy zostawili niezatarty ślad swego życia i działania w naszej gminie, naszej wiosce i wreszcie w naszych sercach. Niech mottem dzisiejszego wieczoru będą słowa poety: Osoba „Jesteśmy w pół drogi, droga pędzi z nami bez wytchnienia chcieliśmy i sój ślad na drodze ocalić od zapomnienia” Osoba A my drodzy Państwo, będziemy przypominać osoby, które ocaliły swój ślad od zapomnienia. Wieczornica – 17 listopada 2006 r. Osoba Listopadowe dni. Spokojne, poważne, czasami smutne, bo przypominają nam tych, których znaliśmy, a których już nie ma wśród nas. Pojawiają się też pytania o sens ludzkiej egzystencji, sens trwania i cierpienia, sens samotności, miłości i pracy drugiego człowieka. Najlepszy miesiąc, aby wydobyć z pamięci tych, którzy zostawili nie zatarty ślad swojego życia i działania w naszej gminie, naszej wiosce i wreszcie w naszych sercach. Niech mottem dzisiejszego dnia będą słowa poety: Osoba: „Jesteśmy w pół drogi, droga pędzi z nami bez wytchnienia, chcielibyśmy i swój ślad na drodze ocalić od zapomnienia” Osoba A my drodzy Państwo, będziemy przypominać osoby, które ocaliły swój ślad od zapomnienia. Osoba: Wysakowska Helena – życiorys „Wszystko ma swój czas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego co zasadzono, czas zabijania i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas szukania i czas tracenia. Cóż przyjdzie pracującemu z trudu jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, By się nie trudzili. Uczynił wszystko pięknie. Osoba: Winkowska Franciszka życiorys Król Salomon – mędrzec wszechczasów powiedział: „kto dla siebie pracuje siły utraca, rąk jego ramion znikoma jest praca. Kto dla wielu pracuje, ma moc za miliony. Rośnie w siłę, jak olbrzym o ziemie rzucony.” Osoba: Śliwińska Urszula życiorys „Nie płacz w liście, nie pisz, że los ciebie kopnął Nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia. Kiedy bóg drzwi zamyka – to otwiera okno, Odetchnij popatrz, spadają z obłoków Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia, A od zwykłych rzeczy naucz się spokoju I zapomnij, że jesteś gdy mówisz, że kochasz”. Osoba: Przybysz Władysława – życiorys Drozdowicz Janina „Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów wyznacza snów i piękna i uczestnik godów, Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska: Znam gorycz i zawody, wiem co ból i troska Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia, A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia. Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce.. I uczę miłowania, radości w uśmiechu I pochwalam tajniki życia w pieśni i w milczeniu Pogodnym mądrym smutkiem I wprawny w cierpieniu. Kaszuba Genowefa Miłość to znaczy popatrzeć na siebie patrzy, Tak jak się patrzy na obce rzeczy, Bo jesteś tylko jedna z rzeczy wielu. A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie Ze zmartwień różnych swoje serce leczy. Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu Wtedy i siebie i rzeczy chce użyć Żeby stanęły w wypełnienia łunie. To nic, że czasem nie wie czemu służyć. Nie ten najlepiej służy, kto rozumie. Osoba: Gutowska Teresa życiorys Do ciebie wołam, człowieku ciebie szukam… Bądź tam, gdzie w rzeczach żaden nie widniej zapis.. Człowiek może obejść się bez wielu rzeczy, Ale nie może obejść się bez drugiego człowieka. Osoba: Krupińska Zofia Murawska Helena Wieczornica – 16 listopada 2007 r. „Tym, którzy odeszli” Osoba: Agnieszka Listopadowe dni. Spokojne, poważne, czasami smutne, bo przypominają nam tych, których znaliśmy, a których już nie ma wśród nas. Pojawiają się też pytania o sens ludzkiej egzystencji, sens trwania i cierpienia, sens samotności, miłości i pracy drugiego człowieka. Najlepszy miesiąc, aby wydobyć z pamięci tych, którzy zostawili nie zatarty ślad swojego życia i działania w naszej gminie, naszej wiosce i wreszcie w naszych sercach. Osoba Dzień dzisiejszy będzie poświęcony życiu i działalności druhów Ochotniczych Straży Pożarnych z terenu całej Gminy Bobrowo. Wspominamy ludzi, którzy już od nas odeszli. Całe ich życie było skierowane na drugiego człowieka. Będziemy mówić o druhach strażakach, którzy brodni życia i mienia, którzy pomagali wszystkim potrzebującym. Którzy swoją postawą wychowywali następne pokolenia działaczy Ochotniczych Straży Pożarnych, bez których życie w społeczności wiejskiej byłoby znacznie uboższe. Osoba Nie mottem dzisiejszego wieczoru będą słowa poety: „Jesteśmy w pół drogi, droga pędzi z nami bez wytchnienia, chcielibyśmy i swój ślad na drodze ocalić od zapomnienia” A my drodzy Państwo, będziemy przypominać osoby, które ocaliły swój ślad od zapomnienia. Osoba: Laskowski Piotr i Murawski Piotr – życiorys „Wszystko ma swój cas i jest wyznaczona godzina na wszystkie sprawy pod niebem: Jest czas rodzenia i czas umierania, czas sadzenia i czas wyrywania tego co zasadzono, czas zabijania i czas budowania, czas płaczu i czas śmiechu, czas rzucania kamieni i czas ich zbierania, czas szukania i czas tracenia. Cóż przyjdzie pracującemu z trudu jaki sobie zadaje? Przyjrzałem się pracy, jaką Bóg obarczył ludzi, By się nie trudzili. Uczynił wszystko pięknie. Osoba: Smoczyński Roman i Koźlikowski Wiktor – życiorys Król Salomon – mędrzec wszechczasów powiedział: „kto dla siebie pracuje siły utraca, rąk jego ramion znikoma jest praca. Kto dla wielu pracuje, ma moc za miliony. Rośnie w siłę, jak olbrzym o ziemie rzucony.” Osoba: Lipiński Wincenty i Truszczyński Jan – Życiorys „Nie płacz w liście, nie pisz, że los ciebie kopnął Nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia. Kiedy bóg drzwi zamyka – to otwiera okno, Odetchnij popatrz, spadają z obłoków Małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia, A od zwykłych rzeczy naucz się spokoju I zapomnij, że jesteś gdy mówisz, że kochasz”. Osoba: Zdunek Stanisław i dąbrowski Albin życiorys „Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów wyznacza snów i piękna i uczestnik godów, Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska: Znam gorycz i zawody, wiem co ból i troska Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia, A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia. Żyłem i z rzeczy ludzkich nic nie jest mi obce.. I uczę miłowania, radości w uśmiechu I pochwalam tajniki życia w pieśni i w milczeniu Pogodnym mądrym smutkiem I wprawny w cierpieniu. Osoba: Szmigiel Alfons – życiorys i wiersz Druh Alfons Szmigiel prócz wielu zdolności miał niezwykły dar tworzenia wierszy, oto jeden z nich pt.” na tysiąclecie Bobrowa” Osoba: Cichański Józef i Cichański Anastazy – życiorys Miłość to znaczy popatrzeć na siebie patrzy, Tak jak się patrzy na obce rzeczy, Bo jesteś tylko jedna z rzeczy wielu. A kto tak patrzy, choć sam o tym nie wie Ze zmartwień różnych swoje serce leczy. Ptak mu i drzewo mówią: przyjacielu Wtedy i siebie i rzeczy chce użyć Żeby stanęły w wypełnienia łunie. To nic, że czasem nie wie czemu służyć. Nie ten najlepiej służy, kto rozumie. Osoba: Kwiatkowski Zygmunt i Orzeł Henryk – życiorys Do ciebie wołam, człowieku ciebie szukam… Bądź tam, gdzie w rzeczach żaden nie widniej zapis.. Człowiek może obejść się bez wielu rzeczy, Ale nie może obejść się bez drugiego człowieka. Osoba: Wójcik Bronisław i Żakowski Stanisław- życiorys Drodzy Moi! Nie odkładajcie na później ani piosenek, ani egzaminów, ani Dentysty, a przede wszystkim nie odkładajcie na później miłości. Nie mówcie jej, przyjdź jutro. Przyjdź pojutrze, Dziś nie mam dla ciebie czasu. Bo może się zdarzyć, że otworzysz drzwi, a tam stoi zziębnięta staruszka i mówi: Przepraszam, musiałam pomylić adres. I pstryk, iskierka zgaśnie. Osoba Szanowni Państwo. Wspominamy dziś druhów strażaków, których życie było pełne i bogate. Bogate, bo wypełnione pracą dla drugiego człowieka, praca która zmieniała na lepsze obraz wsi i społecznego działania. Osoba Przypominamy tutaj słowa strażackiej Roty, by z cała mocą podkreślić, że wszyscy których dzisiaj wspominamy pozostali przez całe swoje życie wierni tej przysiędze Wstać: „ W pełni świadom obowiązków strażaka- ochotnika uroczyście przyrzekam czynnie uczestniczyć w ochronie przeciwpożarowej majątku narodowego, być zdyscyplinowanym członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej. Dbałym o jej godność, ofiarnym i mężnym w ratowaniu życia ludzkiego i mienia. Osoba Na koniec przypominamy słowa Papieża Jana Pawła II: „ Gdybyśmy byli przekonani, Że jesteśmy powołani aby być razem, Że pięknie jest znać się, Nawzajem szanować i wspomagać Świat byłby zupełnie inny”. Muzyka Osoba Dziękuje serdecznie tym wszystkim, którzy przyczynili się do zorganizowania tej wieczornicy. Szczególnie dziękuje koleżankom – Dance Świniarskiej, Dance Grzyb, Ani i Kostkowi Jamroży oraz koleżankom i kolegom ze Stowarzyszenia. Dziękuje serdecznie za obecność wszystkim zaproszonym gościom. Szczególnie serdecznie dziękują: - p. Sosnowskiemu Zbigniewowi – członkowi Zarządu Województwa Kujawsko – Pomorskiego, Vice Marszałkowi - władzą samorządowym Gminy – p. Wójtowi, p. Przewodniczącemu, p. Skarbnik, p. Sekretarz - Księżom z parafii naszej gminy, - Dyr. Szkół - Zespołu Szkół i SP. - Prezesowi Fundacji „Jaskółka” - Prezesom i naczelnikom OSP i ZG. - przewodniczącej GR KGW - Radnym - przedstawicielom mediów Składam serdeczne podziękowania rodzinom naszych druhów- Strażaków za pomoc w wypożyczeniu zdjęć, pamiątek, za życiorysy z których bardzo wiele mogliśmy się dowiedzieć nt. naszej historii. Bardzo dziękuję wszystkim członkom rodzin. Wieczornica – 21 listopada 2008 r. „Niepokonani”- Nauczyciele Drodzy Państwo. - Danka Rulko Spotykamy się po raz trzeci na wieczornicy poświęconej „Tym którzy odeszli”. Podczas dzisiejszego wieczoru będziemy ciepło wspominać ludzi. Których praca zawodowa i społeczna odcisnęła trwały ślad w naszych szkołach i wioskach na terenie naszej gminy. - Danka Grzyb Nauczyciel i Szkoła pojawiają się nagle na naszej drodze. Pierwszy dzwonek otwiera nową kartę naszego życiorysu. Każdy z nas pamięta siebie trzymającego kurczowo rękę mamy, Kiedy pierwszy raz idzie na spotkanie szkoły i nauczyciela. Wiersz – „Mały Jacek” „Mały Jacek - Ania Jamroży Myśliciel w krótkich majteczkach Klasa 0 Co dzień odkrywał Nieznane dotąd kwiaty. Nauczyciele Pierwsi mu powiedzieli Co Ala ma I kto ty jesteś Choć mały…. I dostał Jacek elementarz”. Piosenka – „Małe szczęścia” Życiorys – p. Eugeni Antkiewiczówny - p. Urszuli Szulc - Danka Krajewska - Agnieszka Kowalska - Ania Jamroży Nauczyciel jest światkiem naszych pierwszych przyjaźni, kłopotów z nowymi przedmiotami, nauki języków obcych. I cały czas z wielką nadzieją patrzy na nasz rozwój. Wiersz „Nadzieja” „My, którzy czasem na tablicy Spłoszony wzrok wbijamy w ścianę, Jakby zarządzeniem tajemniczym Tam się kryło rozwiązanie; My, którym w głowach ciągłe psoty, O których: szelmy – mówisz może, Z którymi zawsze masz kłopoty- - Ania Piórkowska My Cię kochamy, profesorze! I wiemy: nieraz noc, Ty jeszcze Pracujesz z trudem. Twarz zmęczona Pochyla się, ty oczy przetrzesz, Odkładasz zeszyt. Myślisz o nas. Czy będą prawi? I czy zawsze Swą wiedzą będą innym służyć? Czy będą prosto w oczy patrzeć I nie odwracać się od ludzi? I masz nadzieję, że tak będzie, I twarz w uśmiech ci młodniej. A my Ci obiecujemy, że się spełnią Twoje nadzieję”. Piosenka - „Ważne są tylko te dni” Życiorys: p. Józefa Menderskiego - Halina Jagieło p. Krystyny Owczarek - Agnieszka Kowalska - Danka Rulko Co ważniejsze uczyć czy wychowywać. Jak patrzeć w przyszłość, jak realizować marzenia. Wielki to ciężar nałożony na barki naszych nauczycieli. Oni to wiedzą i będą naszymi przewodnikami i dobrymi druhami. Wiersz- „Idź dokąd poszli tamci” Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu Po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę Idź wyprostowany wśród tych co na kolanach Wśród odwróconych plecami i obalonych w proch - Danka Grzyb Ocalałeś nie po to aby żyć Masz mało czasu, trzeba dać świadectwo Bądź odważny gdy rozum zawodzi, bądź odważny W ostatecznym rachunku jedynie to się liczy A gniew twój bezsilny niech będzie jak morze Ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych. Strzeż się jednak dumy niepotrzebnej Strzeż się oschłości serca. Czuwaj – kiedy światło na górach daje znaćWstań i idź. Piosenka- „Modlitwa” 3 zwrotki Życiorysy: p. Damazego Wiercińskiego - Danka Krajewska p. Wandy Murawskiej - Agnieszka Kowalska - Ania Jamroży Szukamy nauczyciela i mistrza. Tego, kto nazwie rzeczy i pojęcia. Oddzieli światło od ciemności. Nauczy nas wiary, nadziej i miłości. Wiersz „Wiara” „Wiara jest wtedy, kiedy ktoś zobaczy Listek na wodzie, albo kroplę rosy I wie, że one są – bo są konieczne. Choćby się oczy zamknęło, marzyło, Na świecie będzie tylko to, co było, A liść uniosą dalej wody rzeczne. Wiara jest także, jeśli ktoś zrani - Agnieszka Kowalska Nogę kamieniem i wie, że kamienie Są po to, żeby nogi nam raniły. Patrzcie, jak drzewo rzuca długie cienie I nasz i kwiatów cień pada na ziemię: Co nie ma cienia, istnieć nie ma siły”. Piosenka - „Modlitwa” II część Życiorysy: p. Jana Mrozowskiego - Halina Jagieło p. Jadwigi Mrozowskiej Wiersz „Nadzieja” „Nadzieja bywa, jeżeli ktoś wierzy, Że Ziemia, nie jest snem, lecz żywym ciałem I, że wzrok, dotyk ani słuch nie kłamie. A wszystkie rzeczy, które tutaj znałem, Są niby ogród, kiedy stoisz w bramie. Wejść tam nie można. Ale jest na pewno. Gdybyśmy lepiej i mądrzej patrzyli Jeszcze kwiat nowy i gwiazdę niejedną W ogrodzie świat byśmy zobaczyli . Niektórzy mówią, że nas oko łudzi, I że nic nie ma, tylko się wydaję, Ale Ci właśnie nie mają nadziei. Myślę, że kiedy człowiek się odwróci Cały świat za nim zaraz być przestaje - Danka Krajewska - Ania Piórkowska Jakby porwały go ręce złodziei.” Piosenka - „Odpowie ci wiatr” Życiorysy: p. Jerzego Gęstwickiego - Danuta Rulko p. Alicji Kamińskiej - Agnieszka Kowalska - Ania Jamroży Jakże mali byli w swej prostocie i skromności wielcy nauczyciele ludzkości Salomon, Sokrates i wreszcie Jezus – nauczyciel wszechczasów, ten od którego narodzin rozpoczyna się nowa era. Są oni przykładem dla Was drodzy nauczyciele. To Wy utrwaliliście swoja wielką pracą, tą wielką budowlę przeszłości, którą są Wasi uczniowie. Wiersz „Czciciel gwiazd i mądrości” Czciciel gwiazd i mądrości, miłośnik ogrodów Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów. Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska: Znam gorycz i zawody, wiem co ból i troska Złuda miłości, zwątpień mrok, Tęsknoty rozbicie. A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia. Żyłem i z rzeczy ludzkich Nic nie jest mi obce… I uczę miłowania, radości w uśmiechu I pochwalam dar życia W pieśni i w milczeniu. Pogodnym mądrym smutkiem i wprawny w cierpieniu. Piosenka Życiorysy: - „Odpowie ci wiatr II część p. Romana Beyera - Danka Rulko p. Józefa Rudzińskiego - Halina Jagieło Wiersz „Kto dla siebie pracuje” - Anna Piórkowska „ Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca Rąk jego, jego ramion znikoma praca. A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie, Przędzę ową pajęczą uniesie – i zmiecie. Kto dla braci pracuje, ma moc za miliony, Rośnie w siłę, jak olbrzym o ziemię rzucony, Czas mu cegły podaje, utrwala budowę I kładzie na jej szczycie swe piętno wiekowe.” Wiersz – „Niech cię ni niepokoją” - Anna Jamroży „Niech cię nie niepokoją Cierpienia twe i błędy. Wszędy są drogi proste, Lecz i manowce wszędy. O to chodzi jedynie, By naprzód wciąż iść śmiało, Bo zawsze się dochodzi Gdzie indziej, niż się chciało.” Piosenka Życiorysy: - „Zamiast gwiazd” p. Jana Pyrzanowskiego - Agnieszka Kowalska p. Edwarda Waruszewskiego - Danka Krajewska - Danka Rulko Nauczyliście nas wypowiadać słowa o miłości, dobroci i krainie marzeń. Przestrzegajcie nas przed złym, fałszem i nienawiścią. Wiersz - „Mój belfer” Mój belfer posiewa wokoło słowa Dorodne jak czerwone korale Udawał, że nie dostrzega - Ania Piórkowska Naszych kpiących uśmieszków I karmił nas cierpliwie ich chlebem Bo chciałby /twierdził/ Abyśmy zawsze byli godniMój belfer nie znosił wielkich słów O bohaterach mówił ciepło: szaleńcy, - Ania Jamroży O zdrajcach i tchórzach mówił sucho i ostro Jakby ciął batemA mój belfer królewskim gestem uwolnił Piękną księżniczkę /więzioną na szklanej górze/ - Halina Jagieło Ale nie podpisał ułaskawienia dla naszych Błędów/ nie tylko ortograficznych/Mój belfer/ jak heretyk / dowodził, Że śmierć można pokonać tylko pamięcią I pieśnią - Danka Grzyb Zatem/ zapewniał żarliwie/ Poeci nie umrą nigdyPiosenka Życiorysy: p. Janiny Dzierżanowskiej - Ania Jamroży p. Jadwigi Dzierżanowskiej - Ania Piórkowska - Agnieszka Kowalska Nauczyciele- to oni nauczyli nas tyle rzeczy, udzielili tyle dobrych rad. Starali się uczynić naukę łatwą, a życie pięknym. Wiersz „Mój belfer” II część Mój belfer bał się jak ognia Definicji Za to lubił stawiać pytania. Które nazywał niekiedy retorycznymi. - Danka Rulko Cóż ziemi po ludziach / pytał na przykład/ Jeśli wyginą drzewa, ptaki i źródła- mój zaś dodawał pospiesznie, Że drzew posadzonych miłością - Ania Jamroży Nic nie potrafi zniszczyć Bo miłość jak matka darzy jedynie życiemA mój nauczyciel- legenda Gęsto posiewał w nas słowa Wielkie jak wieże Do których podawał drabinę Ania Piórkowska Byśmy je mogli napełniać Krwią prawdziwego wzruszeniaŻyciorysy: p. Mariana Walczyka - Danka Krajewska p. Romana Smoczyńskiego - Agnieszka Kowalska - Danka Grzyb Dziękujemy Drodzy nauczyciele i wychowawcy. Wam za to, że uczyliście nas świata i życia. Uczyliście jakie człowiek ma zadania, ile rozumu do zdobycia, a serce do kochania. Nauczyciele towarzyszyli nam w wielkiej wędrówce życia, abyśmy stali się obywatelami tej ziemi. Wy wszyscy odeszliście z tej wielkiej sceny jaką jest życie i praca „Niepokonani” Piosenka „Niepokonani” Wieczornica o Książkach – 20 listopada 2009 r. „Tym, którzy już odeszli” 1. Powitanie Szanowni Państwo. Już od czterech lat spotykamy się w Bobrowie na wieczorach wspomnień. Listopad to miesiąc niezwykły. Uroczystości Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny przypominają nam tych, którzy byli nam bliscy których już wśród nas nie ma. W tym miesiącu pamięć Nasza sięga do osób, którzy zostawili trwały ślad swego życia w nas samych. Dzisiejszy wieczór będzie poświęcony ludziom którym Bóg ofiarował dar kapłaństwa. Witam serdecznie Kapłan, ksiądz, spowiednik, ojciec Dychowy, przewodnik, tyle określeń dla jednego człowieka który ma prowadzić nas do świętości. Pokazać nam jak żyć, jak być dobrym dla bliźnich, jak przejść przez największe burze i leczyć zranione dusze. „Bóg nie wybiera na kapłana tego, kto jest piękny, dobry, szlachetny. Wybiera tego kogo chce. Wybiera świętego, aby był bardziej święty, wybiera grzesznika, aby nie był grzesznikiem. Ciekawy jest ten wybór Pana Boga.” 2. Piosenka ……”Sutanna” 3. Życiorysy księży 4. „Wyjaśnienie” – ks. Jan Twardowski Nie przyszedłem pana nawracać Zresztą wyleciały mi z głowy wszystkie Madre kazania Jestem od dawna obdarty z błyszczenia Jak bohater w zwolnionym tempie Nie będę panu wiercić dziury w brzuchu Pytając co pan sądzi o Mertonie Nie będę podskakiwał w dyskusji jak indor Z czerwoną kropką na nosie Nie wypięknieję jak kaczor w październiku Nie podyktuje łez, które się do wszystkiego przyznają Nie zacznę panu wlewać do ucha świętej teologii łyżeczką Po prostu usiądę przy panu I zwierzę swój sekret, Że ja, ksiądz Wierzę Panu Bogu jak dziecko 5. Piosenka ….”Powołanie” 6. Życiorysy księży Rozmaici są księża. Nieraz są księża drągale – wysocy, nieraz bardzo mali, Czasem mówią piękne czasem kazania, a czasem się jąkają. Wszyscy jednak księża – i wysokiego wzrostu i mali i szczupli i grubi- zakochali się w Panu Jezusie. Mówią stale o nim na lekcji, poza lekcją, na ślubie i na pogrzebie, wtedy kiedy deszcze kapią i wtedy kiedy śnieg pada. Słonecznik zawsze obraca się okrągłą żółtą tarczą do słońca. Tak jak słonecznik wskazuje z której strony świeci słońce- tak ksiądz chce Pokazać nam Pana Jezusa. Kiedyś jako chłopiec widziałem płaczącego księdza Klęczał w pustym kościele i płakał. Bałem się podejść do niego. Płakał przed Panem Jesusem. 7. Piosenka…” W życiu było mi źle” 8. Życiorys księży Niebo nie przychodzi znikąd. Coś z nieba mamy w sobie. Coś z nieba przekazujemy innym. Człowiek dla drugiego człowieka może być częścią nieba. 9. Wiersz „Jest Kapliczka” 10. Piosenka 11. Życiorysy księży Człowiek ma właściwie tylko jedną miłość – miłość Boga. Jeżeli tą miłością nie obejmuje ludzi, Którzy są dziećmi Boga, ani Boga naprawdę nie miłują Nie miłuje ani człowieka. Dla mnie kapłaństwo jest nie zwykłą fascynacją osobą Jezusa, Który jest nieporównywalny z kimkolwiek. Fascynacja Jezusem jest bardzo ważna. Jest w centrum naszego kapłaństwa. Być zafascynowanym, to dać się porwać. Dać się porwać miłości. A miłość nigdy nie jest za coś, jest pomimo wszystko. 12. Wiersz „Hymn o miłości” 13. Piosenka 14. Życiorysy Objąć krzyż- to już dużo, ale jeszcze za mało. Dźwigać krzyż- to dużo, ale jeszcze nie wszystko. Dać się przybić do krzyża- to brać udział we Mszy Świętej naprawdę. Kto z nas potrafi odprawić z Panem Jezusem taką Mszę Świętą? 15. Wiersz „Pośpiesz do krzyża” 16. Piosenka 17. Życiorysy Księży Kiedy ksiądz idzie do ołtarza, Niesie na barkach wszystkie swoje miłości. Niesie zresztą nie tylko tych których kocha, Ale i tych których nie lubi. Można powiedzieć, że im więcej ważnych dłoni ludzi było w jego życiu, tym lepiej, bo wszystkie te osoby ożywają w oczach Boga. Taka jest logika świętych obcowania. A wszystko to pod macierzyńską opieką Matki Boskiej. 18. Piosenka „Maryja śliczna Pani” 19. Wiersz „Na cześć Matki Boskiej Częstochowskiej” 20. Życiorysy Księży Ksiądz jest człowiekiem łaski Bożej. Może uczynić tyle dobrego. Jest skarbem dla ludzi. Ale aby rzeczywiście był skarbem dla ludzi, Musi siebie nawracać i nieustannie pamiętać zdanie z Ewangelii Św. Marka „Nawracajcie się i wierzcie” wszyscy stale oddalamy się od Boga. Nie tylko przez grzech, ale także przez zmęczenie, chorobę, nastrój. Pierwszą pracą księdza jest nawracanie samego siebie, Potem dopiero innych. 21. Piosenka „Modlitwa” 22. Wiersz „Legenda” 23. Życiorysy Księży Msza Święta, psałterz, różaniec, proste słowa „Jezu ufam tobie”. W tym świecie, w którym ludzie tęsknią za miłością- A dają im pożądanie, tęsknią za pięknemA dają im tylko sztukę, która nawet najwspanialszaNigdy nie wystarcza człowiekowi, Właśnie w takim świecie potrzeby, Jest wspaniały dar kapłaństwa, wielkość kapłaństwa, Prostota i mądrość, którą się odnajduje Najczęściej dopiero przy końcu. 24. Wiersz „Osiem błogosławieństw” 25. Piosenka „ty Panie” 26. Życiorysy Księży Na końcu naszego rozumienia świata, rozumienia dramatów ludzkich, A także własnego dramatu, patrzysz na siebie, Widzisz coś przeżył, coś przecierpiał, Ile rzeczy przegrałeś, widzisz to wszystko coś wygrał i nagle - może pod koniec życia- oświeca cie ta świadomość, Że „dobre było”. Może właśnie o to naprawdę chodzi, Może jesteśmy na tym świecie po to, żeby na końcu powtórzyć Najpiękniejsze słowa jaki Pan Bóg wypowiedział W dniu naszego stworzenia„DOBRE BYŁO” 27. Pieśń „Mario” 28. Podziękowania. „Kocham Cię wiosko moja” 26 listopada 2010 r. 1. Pod takim hasłem spotykamy się dzisiejszego wieczora, aby przypomnieć tych, których znaliśmy, a których już nie ma wśród nas. Wieczornica poświęcona jest sołtysom wszystkich wsi naszej Gminy Bobrowo. Każda społeczność potrzebuje wsparcia dobrego przywódcy, człowieka który umie współpracować i dbać o rozwój swojej „małej Ojczyzny”. Tacy właśnie byli sołtysi, których wspominamy. 2. Na spotkaniu witam serdecznie: - władze samorządowe Gminy Bobrowo - rodziny Sołtysów, których będziemy wspominać - przedstawiciela Stowarzyszenia Sołtysów w Polsce i sołtysów Gminy - księży proboszczów z Parafii Gminy - dyrektorów szkół naszej Gminy - przedstawicieli mediów - członków Stowarzyszenia i wszystkich przybyłych na dzisiejszą uroczystość 3. Czym jest „mała Ojczyzna”? Danka Grzyb To świat w którym żyjemy na co dzień. To najbliższy krajobraz, przyroda, ludzie, kultura. To przeszłość, tradycje i zachowane obrzędy. Tutaj na wsi człowiek jest u siebie, to jest Nasza najbliższa Ojczyzna. 4. Piosenka „ Tu wszędzie jest moja Ojczyzna”. Życiorysy: 5. Kocham Cię wiosko moja- ten dom rodzinny i kręte polne drogi. P. Danka Rulko Stół i chleb przez matkę pieczony, znaczony przez nią krzyżem. Słyszę kapelę grającą w niedzielne popołudnie. Widzę falujące łany zbóż, samotną białą brzozę przy drodze, czuję zapach świeżo przeoranej, zroszonej kroplami potu ziemi. 6. Wiersz „Modlitwa wiosenna” – Maria Konopnicka Anna Jamroży Życiorysy: Wiśniewski e. – Halinka Mroczek F. – Danka Rulko Bittner Alf. – Danka Krajewska Romanowski A. – Piórkowska Jamroży A. – Jamroży 7. Wiersz „Moje miejsce na ziemi” - Józef Krajewski Halinka Życiorysy: Śliwińska – Danka Rulko Kwiatkowski K. – Jagieło Walas Józef – Krajewska Sienkiewicz – Piórkowska 8. Wiersz „Oj nie chciałabym” – autor nieznany Danka Grzyb Życiorysy: Wydźgowski Faliks 9. Wiersz „Czy tęsknisz czasem” Piórkowska A. Życiorysy: 10. Wiosce rodzinnej przesyła się pozdrowienia. I błąka się dusza człowieka po drogach, ścieżkach, po łąkach i polach. Siada na miedzy pod gruszą. I słucha. Wiatr szumi i kołysze pszenicznym łanem. Wszystko tam żyje, nawet kamienie na rozstajach bo z nim związane jest nasze życie.
