ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ z

LexPolonica nr 2931. Stan prawny 2013-03-08 Dz.U.1997.2.14 (R) Szczegółowe zasady udzielania
urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu
pieniężnego za urlop
zmiany:
2003-01-01
2004-01-01
2006-11-30
2009-11-03
Dz.U.2002.214.1810
Dz.U.2003.230.2290
Dz.U.2006.217.1591
Dz.U.2009.174.1353
§
§
§
§
1
1
1
1
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 8 stycznia 1997 r.
w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu
wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas
urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.
Na podstawie art. 173 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:
§ 1.
§ 2. Jeżeli okresy nieobecności w pracy wymienione w art. 1552 § 1 Kodeksu pracy obejmują
części miesięcy kalendarzowych, przy proporcjonalnym obniżeniu wymiaru urlopu wypoczynkowego,
zgodnie z art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, za miesiąc uważa się łącznie 30 dni.
§ 3. Wymiar proporcjonalnego urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym
pracownik nabył u danego pracodawcy prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze,
ustala się uwzględniając wyższy wymiar tego urlopu.
§ 4.
§ 5. W okolicznościach uzasadniających przesunięcie urlopu na inny termin niż określony w
planie urlopów lub ustalony po porozumieniu z pracownikiem, pracodawca udziela pracownikowi
niewykorzystanego urlopu w terminie z nim uzgodnionym.
§ 6. Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, zwane dalej „wynagrodzeniem
urlopowym”, ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z
wyłączeniem:
1) jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź
za określone osiągnięcie,
2) wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez
pracownika przestoju,
3) gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,
4) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej
usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
5) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,
6) dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,
7) wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w
związku z chorobą zakaźną,
7a) kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego
wynagrodzenia za pracę,
8) nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego,
należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,
9) odpraw emerytalnych lub rentownych albo innych odpraw pieniężnych,
10) wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku
pracy - stosując zasady określone w § 7-11.
§ 7. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia
się w wynagrodzeniu urlopowym w wysokości należnej pracownikowi w miesiącu wykorzystywania
urlopu.
§ 8. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, z
wyjątkiem określonych w § 7, uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w łącznej
wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc
rozpoczęcia urlopu.
2. W przypadkach znacznego wahania wysokości składników wynagrodzenia, o których mowa
w ust. 1, składniki te mogą być uwzględnione przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w łącznej
wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie nie przekraczającym 12 miesięcy kalendarzowych
poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu.
3. Wynagrodzenie ustalone według zasad przewidzianych w ust. 1 i 2 stanowi podstawę
wymiaru wynagrodzenia urlopowego, zwaną dalej „podstawą wymiaru”.
§ 9. 1. Wynagrodzenie urlopowe oblicza się:
1) dzieląc podstawę wymiaru przez liczbę godzin, w czasie których pracownik
wykonywał pracę w okresie, z którego została ustalona ta podstawa, a następnie,
2) mnożąc tak ustalone wynagrodzenie za jedną godzinę pracy przez liczbę godzin,
jakie pracownik przepracowałby w czasie urlopu w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie
z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, gdyby w tym czasie nie korzystał z urlopu.
2.
§ 10. W razie zmiany w składnikach wynagrodzenia, o których mowa w § 8, lub zmiany
wysokości takich składników w okresie, z którego ustala się podstawę wymiaru, wprowadzonych
przed rozpoczęciem przez pracownika urlopu wypoczynkowego lub w miesiącu wykorzystywania tego
urlopu, podstawę wymiaru ustala się ponownie z uwzględnieniem tych zmian.
§ 11. 1. Jeżeli przez cały okres przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru, poprzedzający
miesiąc wykorzystywania urlopu wypoczynkowego, lub przez okres krótszy, lecz obejmujący pełny
miesiąc kalendarzowy lub pełne miesiące kalendarzowe, pracownikowi nie przysługiwało
wynagrodzenie określone w § 8, przy ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się najbliższe
miesiące, za które pracownikowi przysługiwało takie wynagrodzenie.
2. Jeżeli pracownik przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego otrzymywał wynagrodzenie
określone w § 8 za okres krótszy niż przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru, podstawę wymiaru
stanowi wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres faktycznie przepracowany.
§ 12. 1. Składniki wynagrodzenia wypłacane za okresy dłuższe niż jeden miesiąc wypłaca
się w przyjętych terminach wypłaty tych składników, przy czym okres urlopu jest traktowany na
równi z okresem wykonywania pracy.
2. Okres urlopu wypoczynkowego w zakresie prawa do deputatu traktuje się na równi z
okresem wykonywania pracy.
§ 13.
§ 14. Ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, zwany dalej „ekwiwalentem”, ustala się
stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia urlopowego, ze zmianami określonymi
w § 15-19.
§ 15. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości uwzględnia
się przy ustalaniu ekwiwalentu w wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do tego
ekwiwalentu.
§ 16. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy nie dłuższe niż 1
miesiąc, z wyjątkiem określonych w § 7, wypłacone w okresie 3 miesięcy bezpośrednio
poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu
w średniej wysokości z tego okresu.
2. Jeżeli pracownik nie przepracował pełnego okresu, o którym mowa w ust. 1, wynagrodzenie
faktycznie wypłacone mu w tym okresie dzieli się przez liczbę dni pracy, za które przysługiwało to
wynagrodzenie, a otrzymany wynik mnoży się przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w
ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
3. Przepis § 11 stosuje się odpowiednio.
§ 17. 1. Składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc,
wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do
ekwiwalentu, uwzględnia się przy ustalaniu ekwiwalentu w średniej wysokości z tego okresu.
2. Przepisy § 11 i 16 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
§ 18. Ekwiwalent za niewykorzystany przez pracownika urlop wypoczynkowy oblicza się:
1) dzieląc sumę miesięcznych wynagrodzeń ustalonych na podstawie § 15-17 przez
współczynnik, o którym mowa w § 19, a następnie,
2) dzieląc tak otrzymany ekwiwalent za jeden dzień urlopu przez liczbę odpowiadającą
dobowej normie czasu pracy obowiązującej pracownika, a następnie,
3) mnożąc tak otrzymany ekwiwalent za jedną godzinę urlopu przez liczbę godzin
niewykorzystanego przez pracownika urlopu wypoczynkowego.
§ 19. 1. Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustala się odrębnie
w każdym roku kalendarzowym i stosuje przy obliczaniu ekwiwalentu, do którego pracownik nabył
prawo w ciągu tego roku kalendarzowego.
2. Współczynnik ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną
liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu
czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.
3. Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, wartość
współczynnika, ustaloną zgodnie z ust. 2, obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego
pracownika.
§ 20. Traci moc rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 21 października
1974 r. w sprawie pracowniczych urlopów wypoczynkowych (Dz. U. Nr 43, poz. 259, z 1976 r. Nr 40,
poz. 238, z 1983 r. Nr 70, poz. 316, z 1984 r. Nr 35, poz. 188 i z 1989 r. Nr 53, poz. 314).
§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.