System Jednorodnych Grup Pacjentów (Diagnosis
advertisement
Zarys polskiego systemu Jednorodnych Grup Pacjentów (JGP) - materiały przeznaczone dla szkoleń Banku Światowego. Materiał szkoleniowy został opracowany dla potrzeb prezentacji projektu pod nazwą ”Opracowanie polskiego modelu Jednorodnych Grup Pacjentów” realizowanego na zlecenie Ministra Zdrowia. Więcej szczegółów na ten temat czytelnik będzie mógł znaleźć na stronie internetowej Biura ds. Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia www.bpz.gov.pl lub Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia (CSIOZ) oraz w artykule pod tym samym tytułem, który ukaże się w sierpniowym numerze Szpitala Polskiego. Projekt opracowania polskiego modelu jednorodnych grup pacjentów, jest finansowany z pożyczki Banku Światowego1 - dokument „Koncepcja projektu JGP” zawiera wstępne założenia ogólne na podstawie których zebrano oferty. W ramach prac Grupy Roboczej projektu JGP powołanej zarządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 12.03.2001 i występującej w jego imieniu, koncepcja polskich jednorodnych grup pacjentów została doprecyzowana, szczególnie w dziedzinie metodyki ich tworzenia i utrzymywania w przyszłości. Założenia ogólne systemu Jednorodnych Grup Pacjentów System Jednorodnych Grup Pacjentów (JGP) podobnie jak wszystkie systemy oparte na amerykańskim pierwowzorze DRG (Diagnostic Related Groups), zakłada iż możliwe jest zarejestrowanie i opisanie procesu leczniczego zarówno w wymiarze klinicznym jak i w kategoriach kosztowych. Charakterystyka procesu leczniczego w części klinicznej jednorodnych grup pacjentów oparta jest na zestawie podstawowych danych, zwanym Minimalnym Zestawem Danych (MZD – odpowiednik międzynarodowego Minimal Basic Data Set, MBDS). Zestaw taki obejmuje przyczynę hospitalizacji (chorobę zasadniczą) opisaną rozpoznaniem (wg międzynarodowej klasyfikacji ICD–10), przebieg leczenia (w szczególności rejestruje się znaczące procedury zabiegowe, kodowane wg międzynarodowej klasyfikacji ICD – 9 CM), występujące powikłania, choroby współistniejące oraz dodatkowe cechy demograficzne wpływające na przebieg leczenia (płeć i wiek, waga urodzeniowa u noworodków). Charakterystyka procesu leczniczego w kategoriach kosztowych wymaga doprowadzenia rachunku kosztów w szpitalu do poziomu kosztów jednostkowych i gromadzenia danych o kosztach leczenia poszczególnych pacjentów. Wszystkie wymienione powyżej dane są niezbędne przy konstruowaniu grup JGP, ale ich zakres nie wykracza poza zakres wymagany aktualnie obowiązującymi zapisami prawa2. Zakładamy, że uśrednianie kosztów w poszczególnych grupach jest poprawne metodologicznie – zasadne statystycznie pod warunkiem dokonania obserwacji na wystarczająco dużej próbie poddanej badaniu. W doświadczeniach krajów wcześniej wprowadzających systemy jednorodnych grup pacjentów, próba badawcza, na której należy dokonać analizy kosztów na etapie opracowania systemu winna być nie mniejsza niż 200-300 Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 grudnia 1998 r w sprawie szczególnych zasad rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej oraz rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie programu badań statystycznych 2 tysięcy rekordów. W takich warunkach wartość średniej oraz odchylenia standardowe w znacznej większości grup dobrze charakteryzują zmienność kosztów zgromadzonych przypadków. Jednocześnie należy założyć, że efekty grupowania powinny pozostawać w zgodzie z doświadczeniami personelu leczącego. Warunkiem powodzenia procesu wyceny jest konieczna akceptacja końcowych efektów ze strony użytkowników systemu. Przedstawiciele personelu leczącego, po zapoznaniu się z wagami przypisanymi poszczególnym grupom, powinni akceptować relacje ustalone pomiędzy nimi. Relacje te powinny odzwierciedlać nakład ich pracy, świadomość ponoszonych kosztów, zaawansowanie technologiczne stosowanych metod terapeutycznych. Aktualnie stosowane metody finansowania leczenia szpitalnego powodują subiektywne odczucie, że szpital jest „karany” za realizacje świadczeń kosztownych i skomplikowanych. Uśrednienie wartości bardzo zróżnicowanych (jedna cena w stosunku do bardzo licznych procedur o różnorodnych kosztach) powoduje, że realizacja wielu świadczeń staje się nieopłacalna dla szpitali. Oczekujemy, że system JGP, w sposób sprawiedliwszy i bardziej dostosowany do rzeczywistości opisze i wyceni złożoną aktywność szpitali. JGP to skale relacji kosztowych w polskich szpitalach Stworzenie skal odzwierciedlających relacje kosztowe leczenia pacjentów (grup pacjentów) w oparciu o dane z polskich szpitali, umożliwi opracowanie jednolitego systemu punktowego wyceny świadczeń szpitalnych. System ten powinien dostarczać danych niezbędnych w procesie kontraktowania świadczeń, w postaci relatywnej wagi kosztowej, która może zostać przeniesiona na ceny świadczeń w szpitalach. Wartość punktu w tym systemie ustalana może być apriorycznie lub w toku negocjacji przez strony umów na świadczenia zdrowotne. Wartość ta może jednak być wynikiem działalności szpitala w danym roku, obliczonej jako wynik dzielenia globalnego budżetu, postawionego do dyspozycji szpitala w danym roku, przez liczbę punktów „wypracowanych” w tym okresie. W drugim opisywanym sposobie finansowania decyzje co do wielkości i warunków kontraktu na rok następny oparte są na wynikach lat poprzednich. Istnieje także możliwość korekt jednolitej skali JGP w zależności od uwarunkowań demograficznych, epidemiologicznych czy ekonomicznych (indeksowanie w górę lub dół wartości punktu, np. często stosowane w świecie podwyższenie wartości punktów dla instytucji nauczających w ochronie zdrowia). Narzędzie JGP jest uniwersalnym narzędziem o różnorodnych potencjalnie zastosowaniach. JGP jako narzędzie alokacji środków finansowych w systemie ochrony zdrowia W założeniach system jednorodnych grup pacjentów może być przydatny dla alokacji środków finansowych w systemie ochrony zdrowia na różny sposób. Może się ona odbywać na zasadach rynkowych, jeśli wielu świadczeniodawców ubiega się o określoną pulę punktów. Można tego dokonać w sposób bardziej administracyjny, wykorzystujący dane zgromadzone przy użyciu JGP, jako jednego z parametrów (obok wskaźników jakości, dostępności, oceny satysfakcji pacjentów) decyzji o alokacji środków finansowych. Tym samym JGP mogą stanowić podstawę do nawiązania racjonalnego dialogu pomiędzy uczestnikami systemu, mogą dostarczać narzędzie pomocne w prowadzeniu konkursów ofert oraz w negocjacjach. Zastosowanie JGP powinno doprowadzić do uzyskania pozytywnych efektów w postaci: - przewidywalności i większej stabilności systemu, ponieważ możliwy jest wybór prospektywnych metod finansowania szpitali, - transparentności systemu, w sytuacji gdy JGP będzie jednolitym systemem pomiaru produktywności szpitali, a tym samym zastąpi powszechne „konkursy piękności”, czy kampanie lobbingu i pomówienia o protekcjonizm towarzyszące procesowi kontraktowania. JGP a system licencyjny świadczeniodawców Kolejny istotny element uzupełniający JGP powinien stanowić system określania minimalnych wymagań koniecznych do spełnienia przez świadczeniodawców, które umożliwią realizację zadań z dziedziny ochrony zdrowia zgodnie z zakresem wynikającym z opisu poszczególnych JGP. Wydaje się, że konieczny będzie powszechny system licencyjny określający wymagania niezbędne do tego by przystąpić do konkursu na wykonywanie świadczeń zdrowotnych określonych w poszczególnych JGP, a finansowanych ze środków publicznych. W praktyce użytkownicy systemu powinni wiedzieć, przed kontraktowaniem świadczeń oraz w toku ich realizacji, w jakim oddziale można zrealizować świadczenia określone przez konkretną grupę JGP. Oczywiście nie można wykluczyć wyjątków od tej reguły, ale reguła powinna być znana. Jest to natomiast warunek konieczny do spełnienia w przypadku świadczeń zdrowotnych zdefiniowanych w obowiązującym systemie prawnym3 jako wysokospecjalistyczne procedury. Konieczny ze względu na wysoką cenę jednostkową za świadczenie oraz wysokie wymagania kierowane do świadczeniodawców. JGP a system kontroli Realizacja wszystkich wymienionych celów, bezpośrednio lub pośrednio związanych z projektem JGP, powinna doprowadzić do stworzenia zasad efektywnej i celowej kontroli świadczeniodawców przez płatnika. Bez kontroli dokumentacji medycznej nie można gromadzić informacji i doświadczeń, które będą niezbędne do stopniowego ulepszania systemu. Bez ciągłego monitorowania i kontroli dane dostarczane przez system mogą z czasem stać się „abstrakcyjne”, oderwane od praktyki klinicznej i zoptymalizowane dla potrzeb rozliczeń z płatnikiem. JGP czyli od produktywności do jakości Podsumowując zamierzenia związane z omawianym projektem należy podkreślić, że sam system JGP oraz wszystkie działania uzupełniające powinny pozwolić na osiągnięcie jednakowych warunków działania dla różnych jednostek w systemie ochrony zdrowia. W dalszej perspektywie są to działania zmierzające do przeniesienie konkurencji pomiędzy świadczeniodawcami z dwuwymiarowego (ilość i cena) obszaru prostej produktywności do konkurowania jakością i dostosowywania świadczeń do potrzeb zdrowotnych pacjentów. Krótka charakterystyka gromadzenia danych klinicznych w systemie JGP Minimalny Zestaw Danych = zakres danych klinicznych potrzebnych dla JGP Opracowanie i wdrożenie Minimalnego Zestawu Danych, MZD (odpowiednika Minimal Basic Data Set, MBDS) jest wstępnym warunkiem wprowadzenia systemu Jednorodnych Grup Pacjentów w skali całego kraju. W Polsce warunek ten został spełniony poprzez określenie zakresu danych w formularzu karty statystycznej leczenia szpitalnego (MZ -Szp. wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 listopada 2000 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1083) zmieniającego rozporządzenie MZiOS z dnia 2 listopada 1998 r. (Dz.U. z 1998r. Nr 140, poz.910)* w sprawie wysokospecjalistycznych procedur medycznych finansowanych z budżetu państwa oraz zasad i trybu udzielania tych świadczeń. 3 11). Drugim warunkiem dalszych prac była adaptacje jednolitego w skali kraju systemu kodowania procedur medycznych4. Lista znaczących procedur medycznych Tylko pewna grupa, z kompletnego zbioru procedur, będzie istotna dla różnicowania kosztów w opiece szpitalnej. Lista znaczących procedur zostanie ustalona w toku realizacji omawianego projektu, przy czym procedury mogą być istotne dla JGP z dwojakiego powodu; po pierwsze mogą stanowić podstawę podziału na grupy, a po drugie mogą być istotnym elementem opisu poszczególnych grup i uzasadnieniem wyceny. Gruper - program komputerowy typu „czarna skrzynka” Należy przy tym wyraźnie odróżnić fazę konstruowania systemu oraz proces jego doskonalenia od fazy jego rutynowego wykorzystania. Wykorzystanie systemu JGP w celu rozliczania kontraktów szpitalnych zakłada, że proces przypisania konkretnego przypadku pacjenta do określonej grupy następuje niejako „automatycznie”, na podstawie dostarczonego zestawu danych MZD w chwili wypisu ze szpitala. Zakłada się tym samym, że dokonane podziały będą kompletne i jednoznaczne – na podstawie zestawu wypisowych danych MZD, pacjent zawsze trafi do jednej i tylko jednej z ustalonych grup. Zakładamy wyeliminowanie sytuacji, kiedy to personel leczący będzie „przypisywał” leczone przypadki do wybranych grup JGP. System powinien działać w postaci programu komputerowego (typu „czarnej skrzynki”), tzw. grupera, będącego nakładką na różne systemy przyjęciowo – wypisowe (Admission - Discharge Transfer, ADT) funkcjonujące w naszych szpitalach. Gruper powinien zatem pośredniczyć pomiędzy niezakłóconą praktyką kliniczną a systemem rozliczeń z płatnikiem. W procesie tworzenia użytecznej wersji systemu JGP, w celu dokonania podziałów i utworzenia grup, wykorzystuje się określone wartości danych z zakresu MZD. Proces grupowania i weryfikacji grupowania wymaga zaangażowania wiedzy klinicznej na równi z ekonomiczną. Dobre efekty formowania grup można uzyskać jedynie w drodze systematycznego, wieloletniego gromadzenia doświadczeń i doskonalenia systemu. Bezpieczeństwo – podstawowa przyczyna dla której potrzebny jest zagraniczny konsultant. Zastosowanie nowego systemu w postaci zestawienia grup pacjentów z przypisanymi im wagami punktowymi może być obarczone znacznym ryzykiem. Ryzyko to może wynikać z potencjalnego niekorzystnego wpływu nieprawidłowo skonstruowanych grup na praktykę kliniczną, czego skutkiem może być eliminacja niektórych korzystnych dla zdrowia i życia pacjentów procedur medycznych lub promowania procedur nieskutecznych. Pozyskując do współpracy doświadczonego partnera mamy nadzieję ograniczyć to ryzyko. W fazie tworzenia JGP dla zastosowania w polskim systemie opieki zdrowotnej wykorzystane zostają doświadczenia w tworzeniu i kilkuletnim użytkowaniu austriackiego systemu LKF (Leistungsorientierte Krankenanstalten Finanzierung). Można oczekiwać, że pierwsza wersja JGP będzie względnie podobna do austriackiego wzoru, natomiast w kolejnych latach polskie JGP uzyska cechy unikalne, jak to się działo w innych krajach. Przykładem takiej ewolucji systemu może być Australia, gdzie pierwsza wersja systemu była bardzo podobna do amerykańskiego wzoru AP-DRG, natomiast aktualna trzecia wersja znacznie się różni od Międzynarodowa Klasyfikacja Procedur Medycznych, II edycja polska, Vesalius, Kraków 1999, na zlecenie Departamentu ds. Informatyki MZiOS. 4 pierwowzoru5. Podobnie działo się we Francji, a także w pewnym sensie w Austrii, z której czerpiemy bezpośrednie doświadczenia. Niewątpliwie jednak oparcie się na działającym już systemie, który skutecznie służył rozliczaniu kontraktów, gwarantuje większe bezpieczeństwo całego przedsięwzięcia na etapie jego wdrażania. Charakterystyka procesu gromadzenia danych kosztowych w systemie JGP Gromadzenie i przetwarzanie danych o kosztach leczenia poszczególnych pacjentów z określonym rozpoznaniem klinicznym (jednostką chorobową) powinno się odbywać według zasad zapisanych w Rozporządzeniu z 22 grudnia 1998 r w sprawie szczególnych zasad rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej. Rozporządzenie to zostało opracowane w oparciu o polskie doświadczenia w zakresie wyceny procedur medycznych oraz jednostek chorobowych i sprawdzone w wielu jednostkach opieki zdrowotnej. Z uwagi jednakże na pewną możliwość interpretacji zapisów rozporządzenia, dla potrzeb jednostek dostarczających dane na etapie konstruowania systemu JGP, niezbędne jest opracowanie jednolitych zasad sposobu realizacji rachunku kosztów w szpitalach. Zapewni to porównywalność zebranych danych o kosztach oraz ich wiarygodność i pozwoli na wielowariantowe analizy, które mogą wpłynąć na ostateczny kształt systemu. Jednym z istotnych zagadnień pozostających do rozwiązania w ramach rachunku kosztów, jest kwestia naliczania kosztów amortyzacji sprzętu i budynków, co jak pokazują doświadczenia innych krajów może być różnorodnie rozwiązywane, z wyłączeniem tych kosztów włącznie. Opis stanu realizacji projektu JGP Projekt Jednorodnych Grup Pacjentów finansowany jest z pożyczki Banku Światowego administrowanej przez Biuro ds. Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia. Strona polska opracowała w 1999 roku założenia projektu z którymi można zapoznać się na stronie internetowej CSIOZ (www.csioz.gov.pl). W roku 2000 dokonano wyboru partnera, którego zadaniem była adaptacja któregoś z istniejących systemów Jednorodnych Grup Pacjentów i określenie ich wag kosztowych. Wśród wymogów dotyczących prac konsultanta zawarto warunek zebrania danych klinicznych i danych o kosztach z co najmniej dwudziestu reprezentatywnych szpitali, rozmieszczonych w dwóch różnych regionach Polski. Całkowita liczba rekordów określona została na 150 000, co stanowiło pewne minimum wielkości próby, na której można dokonywać tego typu szacunków. Komisja przetargowa dokonująca wyboru spośród trzech dostępnych ofert, wyselekcjonowała austriacką firmę Cyber World Informatik (CWI), dysponującą między innymi referencjami austriackiego Ministerstwa Zdrowia. Wśród konsultantów firmy znajduje się prof. Karl P. Pfeiffer, twórca systemu LKF oraz wiele osób związanych z praktycznym wykorzystaniem LKF w Austrii. Początek realizacji projektu JGP miał miejsce w listopadzie 2000 roku. W czerwcu 2001 zakończona została pierwsza faza, która wiązała się z trudnymi i żmudnymi negocjacjami mającymi na celu uzyskanie porozumienia partnerów w dopracowaniu szczegółowych założeń. Efektem końcowym tej fazy projektu jest raport wstępny w którym realizator umieścił istotne dla obu stron ustalenia. Wynikiem prac konsultantów firmy CWI oraz Grupy Roboczej powołanej przez Ministra Zdrowia, w ramach fazy wstępnej projektu było określenie zasad adaptacji systemu LKF i warunków jego skutecznego przejęcia przez stronę polską. Aktualnie dokonano wyboru szpitali i rozpoczęto gromadzenie danych o kosztach i danych klinicznych. Sobczak A.: Doświadczenia Australii i krajów Europy zachodniej we wdrażaniu systemu grup diagnostycznych (DRG), artykuł w przygotowaniu. 5 Podstawowe cele projektu JGP ustalone w trakcie fazy wstępnej projektu Zgodnie z wypracowanymi założeniami, projekt opracowania jednorodnych grup pacjentów powinien doprowadzić do powstania systemu obiektywnej, ciągłej, zewnętrznej obserwacji zdarzeń oraz danych o kosztach w polskich szpitalach. System obserwacji powinien być niezależny od płatników oraz od świadczeniodawców i organów założycielskich szpitali. Instytucja wskazana przez Ministra Zdrowia odpowiedzialna za utrzymanie systemu JGP w Polsce, powinna pozyskiwać dane na podstawie zawieranych dwustronnych umów ze szpitalami, wybierając wyłącznie te, które spełniają opisane wymogi metodologiczne. Koszty utrzymania instytucji i całego systemu JGP w przeważającej części będą kosztami pozyskania danych. Pewne środki trafiałyby w ten sposób do najlepiej zorganizowanych szpitali i stanowiłyby istotny czynnik promujący dobrą jakość danych gromadzonych i przetwarzanych w systemie ochrony zdrowia. Można mieć nadzieję, że w dalszej perspektywie wybór szpitali będzie miał charakter losowy i będzie dokonywany spośród licznych jednostek, spełniających warunki w zakresie dobrej jakości danych. Z powyższych powodów podstawowym zadaniem projektu JGP powinno być opracowanie metodologii umożliwiającej: - uzyskiwanie danych możliwie najbardziej reprezentatywnych dla szpitali w Polsce (opracowanie metodyki doboru reprezentatywnej grupy szpitali), - opracowanie jednolitego sposobu gromadzenia danych i obliczania wartości kosztów prezentowanych w skali punktowej, - dokonywania analiz i formowanie oraz weryfikowania poszczególnych jednorodnych grup pacjentów. Istotnymi warunkami umożliwiającymi współpracę ze szpitalami będzie: - udostępnienie szpitalom możliwości porównania własnych kosztów z danymi ogólnokrajowymi, - zapewnienie poufności danych przekazywanych przez poszczególnych uczestników projektu (na zasadach podobnych do obowiązujących w statystyce publicznej). Pełna realizacja powyższych założeń będzie procesem wieloletnim oraz wieloetapowym. Ocena jakości rachunku kosztów leczenia szpitalnego (RKLS) Szczególnie złożonym problemem będzie zapewnienie jednolitego sposobu liczenia kosztów. Rachunek kosztów leczenia szpitalnego jest realizowany w dość różnorodny, często dowolny i fragmentaryczny sposób. Jednym z oczekiwanych efektów realizowanego projektu powinno być opracowanie kryteriów dotyczących jakości rachunku kosztów leczenia szpitalnego (RKLS). Grupa robocza dysponuje zestawem kryteriów służących ocenie RKLS, które zostały opracowane w CSIOZ, w oparciu o istniejące pozycje literaturowe6 i z udziałem najbardziej kompetentnych ekspertów. Kryteria te służyły ocenie szpitali w części pilotażowej projektu i będą używane w czasie kolejnych kontroli, którym zostaną poddane szpitale uczestniczące w projekcie. Konieczna wydaje się jednak dalsza dyskusja, której efektem będzie ustalenie zasad liczenia kosztów, aby możliwa była ocena jakości rachunku kosztów. Wszystkich zainteresowanych odsyłamy do Oczekujemy, że w przyszłości warunkiem dopuszczenia szpitala do uczestnictwa w obliczaniu kosztów dla potrzeb tworzenia informacji o kosztach JGP, powinny być jawne i powszechnie dostępne minimalne wymagania, w postaci zestawu parametrów ilościowych i jakościowych. 6 Gajek F.: Nowy rachunek kosztów w opiece zdrowotnej, Warszawa 1999. Ocena stopnia dostosowania JGP do warunków polskich Oczywistym założeniem jest oczekiwanie, że końcowy produkt musi być dostosowany do warunków polskich. Projekt w każdej fazie realizacji powinien być czytelny dla instytucji polskiej, która przejmie go od firmy CWI i będzie odpowiedzialna za pielęgnację i rozwój. Przedstawiciele personelu medycznego w szpitalach przygotowujący informacje z zakresu klinicznego powinni mieć świadomość przeznaczenia i wagi zbieranych danych. Od jakości i wiarygodności zgromadzonych danych uzależnione są wyniki wyceny i powodzenie systemu w przyszłości. Projekt przewiduje wszechstronną i wielostopniową weryfikację gromadzonych danych. Zaplanowano również dokonanie symulacji wpływu gotowego systemu na kontrakty w niektórych z regionów Polski, w oparciu o kompletne dane z zakresu MZD oraz wartości kontraktów zawartych przez Kasy Chorych. Sposób kontynuowania projektu JGP w przyszłości Strona polska musi być partnerem aktywnym w toku realizacji omawianego projektu, tak aby po jego zakończeniu przejąć teoretyczną i praktyczną wiedzę oraz wszelkie umiejętności niezbędne do samodzielnego kontynuowania projektu w postaci systemu JGP. Zapraszamy wszystkich chętnych do dyskusji i aktywnego uczestnictwa w realizacji projektu. Strona internetowa CSIOZ będzie forum dyskusyjnym – będziemy tam umieszczać wszystkie istotne pytania i odpowiedzi, komentarze, opracowania, efekty realizacji kolejnych etapów projektu. W toku wielu dyskusji na temat działań koniecznych do podjęcia dla poprawy sytuacji w systemie ochrony zdrowia, wymienia się stosowanie jednolitych cen, taryfikatora świadczeń. Doświadczenie z pierwszych lat reformy dowodzi, że jeśli już zostanie ogłoszony jednolity taryfikator, to będzie ostro negowany przez część świadczeniodawców. Opisany powyżej zestaw założeń przyświecających realizacji projektu JGP może być odpowiedzią na pytanie w jaki sposób można uzyskać wiarygodny, możliwy do zaakceptowania przez użytkowników taryfikator szpitalnych świadczeń zdrowotnych. Sposób wykorzystania systemu JGP, to osobny temat do szerokiej dyskusji, wykraczający poza ramy omawianych założeń projektu. Minister Zdrowia zakłada powołanie instytucji (lub przejęcie zadań przez instytucję już funkcjonującą), której zadaniem będzie rozwój systemu JGP oraz jego rozpowszechnianie. Założeniem realizatorów projektu jest całkowita jawność w zakresie realizacji i formowania wniosków i udostępniania efektów projektu. Jawność ta ma służyć dyskusji zainteresowanych środowisk, szczególnie nadzoru specjalistycznego, środowisk świadczeniodawców oraz płatników nad problematyką wpływu omawianego systemu na aktywność szpitali, praktykę kliniczną oraz jakość świadczeń zdrowotnych. Powodzenie stosowania zasad określonych w opisach poszczególnych JGP zależy od ich czytelności i powszechnej akceptacji przez uczestników systemu. Wymaga to więc podjęcia działań instytucjonalnych i prawnych zmierzających do wprowadzenia zasad zawartych w JGP jako obowiązujących w zakresie realizacji zadań w zakresie powszechnej, publicznej opieki zdrowotnej.
