Barwienie płomienia

BARWIENIE PŁOMIENIA
BARWIENIE PŁOMIENIA PALNIKA


Barwienie płomienia palnika - technika stosowana w
chemicznej analizie jakościowej polegająca na
umieszczaniu próbki w płomieniu palnika i obserwowaniu
zmian zabarwienia płomienia.
W wysokiej temperaturze związki niektórych matali
wyparowują, a ich pary pobudzone do świecenia zabarwiają
płomień palnika w charakterystyczny dla siebie sposób.
Zabarwienie to wynika z faktu jonizacji metali, czyli
powstawania odpowiednich kationów, w obecności których
płomień palnika przybiera określoną barwę. W wielu
przypadkach barwa ta jest na tyle charakterystyczna, że w
połączeniu z innymi technikami analitycznymi umożliwia
niemal stuprocentową pewność obecności danego metalu w
próbce.
PIERWIASTKI BARWIĄCE PŁOMIEŃ

sód - żółty,
potas - fioletowy, liliowy,
miedz - niebieski,
stront - karminowo-czerwony,
wapń - ceglastoczerwony lub pomarańczowy,
bar - zielony, jasnozielony, biały,
lit - różowoczerwony, ciemnoliliowy, fioletowy (inny niż
potas).
Inne pierwiastki barwiące płomień (ale rzadko /lub wcale/
wykorzystywane) to: bor - zielony, rubid- żółto- fioletowy,
cez - fioletowo-niebieski
ZWIĄZKI SODU BARWIĄCE PŁOMIEŃ











- sole wapnia barwią płomień na ceglastoczerwony,
- sole strontu barwią płomień na czerwono,
- sole litu barwią płomień na karminowo,
- sole indu barwią płomień na indygowy (nazwa
pierwiastka pochodzi od tego zjawiska),
- sole sodu barwią płomień na żółty,
- sole miedzi barwią płomień na zielony,
- sole potasu barwią płomień na fioletowy,
- sole rubidu i cezu barwią płomień na fioletowo różowy,
- sole baru i boru barwią na kolor jasno zielony,
- sole cyny, bizmutu, antymonu, ołowiu, arsenu barwią na
kolor niebieski,
- sole jonem chloru barwią na kolor żółty
KATIONY BARWIĄCE PŁOMIEŃ











Kationy metali I grupy głównej
Li+ barwi płomień na karminowy,
ciemnoczerwony i wiśniowoczerwony
Na+ barwi płomień na
intensywnie żółty
K+ barwi płomień na różowy i
różowo-fioletowy
Rb+ barwi płomień na purpurowy
i jasnofioletowy
Cs+ barwi płomień na niebieski i
niebieskofioletowy
Kationy metali II grupy głównej
Ca2+ barwi płomień na
ceglastoczerwony
Sr2+ barwi płomień na
karminowoczerwony
Ba2+ barwi płomień na
jasnozielony i żółtozielony
Ra2+ barwi płomień na
karminowoczerwony










Kationy lantanowców
Eu3+ barwi płomień na czerwony
Kationy metali XI grupy
pobocznej
Cu2+ (halogenki) barwi płomień
na niebieskozielony
Cu2+ (inne sole) barwi płomień na
zielony
Cu+ barwi płomień na niebieski
Kationy metali III grupy głównej
Ga3+ barwi płomień na fioletowy i
niebieskofioletowy
In3+ barwi płomień na indygowy
Tl+ barwi płomień na zielony
SPALANIE

Spalanie – reakcja
chemiczna przebiegająca
między materiałem
palnym lub paliwem a
utleniaczem, z
wydzieleniem ciepła i
światła. Paliwa i
utleniacze mogą
występować w trzech
stanach skupienia
gazowym, ciekłym i
stałym. Powszechnie
dostępnym utleniaczem
gazowym jest tlen zawarty
w powietrzu. Utleniacze
ciekłe i stałe są stosowane
w silnikach rakietowych.




Są trzy typy
zapoczątkowania reakcji
spalania:
zapłon – punktowy bodziec
energetyczny (np. zapałka,
iskra itp.)
samozapłon– ciągły
bodziec energetyczny (np.
strumień ciepła elementów
grzejnych)
samozapalenie– proces
samorzutnego
zapoczątkowania reakcji
spalania przy pomocy
przemian zachodzących w
samym materiale na
drodze fizycznej i
chemicznej.
SPALANIE PIERWIASTKÓW
spalanie litu
spalanie strontu
SPALANIE CHLORKU MIEDZI(II)
WZBUDZANIE ATOMÓW

Wzbudzanie atomu to przeskok elektronu na powłokę
wyższą
Wzbudzenie jest procesem nietrwałym. Elektron wraca do
stanu podstawowego, oddając taką samą porcję energii,
jaką wcześniej dostał. Łatwiej wzbudzić elektron z drugiej
powłoki, niż z pierwszej.
STAN WZBUDZONY



Stan wzbudzony – w mechanice kwantowej jest to stan
związany układu kwantowo mechanicznego, mający
większą energię niż stan podstawowy.
W fizyce atomowej stan wzbudzony jest pojęciem
odnoszącym się do atomów lub cząsteczek.
O ile w stanie podstawowym atomu, elektrony zapełniają
orbitale zgodnie z Regułą Hunda, o tyle w stanie
wzbudzonym mogą występować np. dwa orbitale z
niesparowanymi elektronami.
TĘCZA
Tęcza - zjawisko optyczne, łuk na niebie składający się z
siedmiu kolorów spektrum ( widma optycznego) w
postaci wstęg. Powstaje na skutek załamania się, odbicia
i rozszczepienia promieni słonecznych w kroplach
deszczu lub mgły. Zjawisko to zostało opisane przez
Teodoryka z Fryburga w XIV wieku.
TĘCZA
Zjawisko dyspersji
światła

Jak wiemy światło
rozchodzi się z różną
prędkością w zależności od
tego w jakim ośrodku się
porusza. Najszybciej
porusza się w próżni gdzie
jego prędkość w
przybliżeniu wynosi
300000 km/s. Jednakże
prędkość światła przy
przechodzeniu prze
określony ośrodek zależy
także o długości fali
światła, czyli od jego
częstotliwości, jest to tzw.
zjawisko dyspersji
światła.
Pryzmat

Najprościej zaobserwować
dyspersję światła, poprzez
oświetlenie światłem białym
pryzmatu. Jeśli ustawimy za
pryzmatem ekran,
zaobserwujemy powstanie na nim
pięknej kolorowej tęczy. Powstała
tęcza, wynika bezpośrednio z
różnicy współczynników
załamania dla poszczególnych
barw składowych. Najmniejszy
współczynnik załamania ma
barwa czerwona, i dlatego też jej
kąta załamania jest najmniejszy.
Natomiast najbardziej odchyla się
od początkowego kierunku
padania barwa fioletowa, gdyż w
wyniku dyspersji, współczynnik
załamania dla tej barwy jest
największy.
ŚWIATŁO BIAŁE

Światło białe jest światłem złożonym, składa się z wielu
"promieni" różniących się od siebie długością fali, a co za
tym idzie częstotliwością. Z inną prędkością będzie się
poruszała składowa czerwona światła, a z inną składowa
fioletowa. Tylko w próżni wszystkie składowe będą się
poruszać z jednakowymi prędkościami.
BARWY PROSTE


Barwy proste (monochromatyczne,
widmowe) – barwy otrzymane z
rozszczepienia światła białego.
Barwa prosta to wrażenie wzrokowe
wywołane falą elektromagnetyczną
o konkretnej długości z przedziału fal
widzialnych czyli ok. 380 nm - ok. 770
nm W rzeczywistości dobrze widzialne
barwy to jeszcze węższy zakres (400700). Tylko z barw prostych składa się
tęcza załamanie światła w krysztale,
odbicie w płytce kompaktowej, a
nawet w dostatecznie cienkiej plamie
oleju samochodowego na kałuży.
Barwami prostymi (trzema
konkretnymi wybranymi barwami
prostymi) świeci kolorowy kineskop
jeśli przyjrzymy mu się z bliska . W
naturze barwy proste są rzadkością.
DOŚWIADCZENIE
ŹRÓDŁA:
-ZDJĘCIA PRYZMATU I SPALANIA LITU
I STRONTU Z INTERNETU
-ZDJĘCIA DOŚWIADCZENIA WYKONANE
PODCZAS SZKOLNEGO KOŁA NAUKOWEGO
-DEFINICJE Z WIKIPEDII