Wykład 3-4 Materiały z wykładów (plik PDF): http://www.biomodellab.eu/lecture/ Porównanie zakresów modelowania układów biologicznych Symulacje mezoskopowe, jedno ziarno = kilkanaście aminokwasów, ziarna mogą być w różnych kształtach. Symulacje gruboziarniste, np. jedno ziarno = jeden aminokwas Symulacje pełnoatomowe, all-atom, united-atom (CH2, CH3 jako united atoms) Symulacje kwantowe Elastic Network Model do badania drgań własnych w białkach heksokinaza Szybkie obrazowanie ruchu dużych domen białka Drgania własne (normal modes) najwolniejsze ruchy obu domen Zamykanie miejsca aktywnego Drgania własne heksokinazy 460 aminokwasów, 3350 atomów, ponad 10.000 drgań własnych (3N-6) Mapowanie pola siłowego pełnoatomowego (all-atom) na gruboziarniste (coarse-grain) „Gruboziarnista” cząsteczka rozpuszczalnika Krok czasowy obliczeń = 20 - 40 fs mapowanie 4 to 1 (średnio) Polar (P), nonpolar (N), apolar (C), charged (Q) 1 - 5 : low - high polarity d - donor, a - acceptor, da - both, 0 - none Marrink et al., J. Phys. Chem. B 2007 Gruboziarnista reprezentacja aminokwasów Porównanie wyników symulacji: all-atom (50 ns GROMACS ffgmx) i coarse-grain (4 μs CHARMM martini) Monticelli et al., J. Chem. Theory and Comput. 2007 Samorzutne tworzenie dwuwarstwy lipidowej Samoorganizacja błony DPPC ze wstawieniem białka OmpA (poryna) Samoorganizacja błony DPPC i utworzenie dimeru glikoforyny Bond & Sansom, JACS 2006 Formowanie się domen z różnych rodzajów lipidów skala 5 nm 2x2 2x2 0.42 : 0.28 : 0.3 0.28 : 0.42 : 0.3 diC16-PC / diC18:2-PC / cholesterol Risselada et al. (Marrink group), PNAS 2008 Usuwanie lipidów z krwi przez granule HDL symulacja gruboziarnista Struktura nanodysku AY Shih et al. (Schulten group), J. Struct. Biol. 2007 Ewolucyjne zachowanie sekwencji i struktury modelowanie przez homologię Modelowanie białek przez homologię Rodzina receptorów GPCR Struktura receptora GPCR (2AR) z ligandem Związek między strukturą a funkcją białka może dotyczyć tylko miejsca aktywnego Proteazy – przecinają łańcuchy peptydowe Identyczne ułożenie kluczowych aminokwasów w miejscu aktywnym: Ser, His, Asp Mechanizm hydrolizy peptydów przez chymotrypsynę Modelowanie rozpoznawania w układzie lek-receptor rok model autor 1890 klucza i zamka (lock-and-key) komplementarność Emil Fischer 1958 indukowanego dopasowania (induced fit) tolerancja Daniel Koshland 2003 zespołu konformacji (ensemble of conformations) różnorodność Buyong Ma et al. Wszystkie modele są złe, ale niektóre są użyteczne (George Box) Zespół konformacji białkowych (ensemble of conformations) Ligand wiąże się z wybraną konformacją białka Zespół konformacji białkowych (rozpoznawanie białko-białko) Uzupełnianie się obydwu metod rozpoznawania Ubikwityna nawet bez partnerów białkowych przyjmuje te wszystkie konformacje „związane” Profile energii dla zespołu konformacji i indukowanego dopasowania E Białko może akceptować różne ligandy ale w różnym stopniu Zmiana profilu (powierzchni) energii białka w czasie wiązania liganda Strategie projektowania leków Ligand-based drug design nieznana • Budowanie modelu miejsc aktywnych liganda (farmakofor) • Przeszukiwanie baz danych (screening) • 1D i 3D QSAR (pseudoreceptory i pola molekularne) Struktura celu molekularnego • Dopasowanie ligandów do miejsca aktywnego receptora (dokowanie) znana Receptor-based drug design • Budowa nowych ligandów ab-initio • Dynamika kompleksu receptor-ligand Modyfikacje liganda w celu zwiększenia oddziaływania z celem molekularnym • Struktura kompleksu nie jest znana – Poszukiwanie miejsca aktywnego (informacja biochemiczna, analiza mutacji lub wnęki/rowki na powierzchni receptora) – Dokowanie znanych ligandów tego białka lub przeszukiwanie całych bibliotek różnych ligandów (dokowanie w różnych miejscach) • Struktura kompleksu jest znana – Analiza istniejących oddziaływań lek-białko – Maksymalizacja liczby i siły oddziaływań – Ocena efektów entropowych (zmniejszenie liczby konformacji, schowanie części hydrofobowych) Yasara: TransPept, AChE Analiza oddziaływań w kompleksie biotyna-streptoawidyna Silne wiązanie biotyny (witamina B7) KD 10-14 mol/dm3 (0.01 pM) Streptoawidyna jest uzyskiwana z bakterii Streptomyces avidinii. Znalazła zastosowanie w biotechnologii do oczyszczania białek (pI 7 więc nie wiąże się niespecyficznie z innymi białkami). Biotyna-awidyna nawet 0.001 pM ale dla awidyny pI 10. Analiza oddziaływań w kompleksie biotyna-streptoawidyna Yasara - analiza Kataliza enzymatyczna Model miejsca aktywnego w enzymie: rowek, zagłębienie lub kanał Inhibitory współzawodnicze (odwracalne): Glikol etylenowy (przypadkowe zatrucie) blokuje dehydrogenazę alkoholową: Inhibitor wiąże się silniej z enzymem i zatyka go. Możliwość regulacji siły wiązania. Usuwane przez nadmiar naturalnego substratu Sulfonamidy blokują enzymy bakteryjne, antycholinesterazy - enzym u ssaków acetylochlinesterazę Inhibitory niewspółzawodnicze, odwracalne (allosteryczne): Drugie miejsce aktywne istnieje w większości enzymów do kontroli ich działania przez komórkę: 6-merkaptopuryna stosowana w leczeniu białaczki - inhibituje allosterycznie pierwszy enzym w łańcuchu syntezy puryn i synteza puryn zostaje zahamowana. To z kolei blokuje syntezę DNA Inhibitory niewspółzawodnicze (nieodwracalne) -OH (Ser) -SH (Cys) Gazy bojowe toksyczne dla enzymów ssaków, penicylina dla enzymów bakterii Inhibitory będące analogami stanu przejściowego Idealne w przypadku reakcji enzymatycznych wymagających dwu substratów Biosynteza dTMP 5-fluorouracyl - stosowany w leczeniu raka piersi i skóry - wykazuje dużą selektywność do komórek rakowych. Jest przekształcany w organizmie do fluorowego analogu dUMP 5-fluorouracyl - działanie Przeciwdziałanie związaniu kofaktora dUMP Reakcja jest niemożliwa gdyż wymaga oderwania F+. Enzym jest kowalencyjnie związany w stanie przejściowym - blokada syntezy DNA - replikacja i podział komórek zahamowany Inhibitor jest wytwarzany dopiero w miejscu reakcji enzymu i dlatego jest wysoce selektywny Dimer TS Tomudex Receptory komórkowe neurotransmitery Funkcje kontrolne i komunikacyjne. Terapia bólu, depresji, psychoz, choroby Parkisona, chorób serca, astmy itp Działanie receptorów kanały jonowe Receptor związany z enzymem Zmiana kształtu przez receptor działanie antagonisty przykłady agonistów działanie silniejsze lub słabsze + mniejsze lub większe efekty uboczne + inwersyjni agoniści Czynniki wpływające na aktywność właściwe położenie grup wiążących wielkość i kształt liganda Inne typy ligandów receptorów agonista allosteryczny częściowy agonista efekt "umbrella" Antybiotyki • Blokujące enzymy bakteryjne • Blokujące DNA • Blokujące RNA (rybosom bakteryjny) Elementy aktywne penicylin Penicylina G sce WebmedCentral.com Amoksycylina Z grupy penicylin, lek pochodny: Augmentin (amoksycylina i kwas klawulanowy – inhibitor -laktamazy) Glaxo Amoksycylina – blokuje enzym transpeptydazę (kroslinkowanie ściany komórkowej bakterii z peptydoglikanów – polimer peptydowo-sacharydowy) Schemat półsyntetycznej produkcji penicylin Amoksycylina zablokowana por. miejsc wiążących transpept. i -laktam. sce przez enzym -laktamazę Pfizer Inhibitory -laktamazy Monocykliczne antybiotyki -laktamowe (odporne na większość -laktamaz) Elementy aktywne cefalosporyn WebmedCentral.com Cefaklor z grupy cefalosporyn (grzyb Cephalosporium acremonium) Porównanie struktur Amoksycylina Cefaklor Etap syntezy cefalosporyn (podobny do 6-APA w syntezie penicylin) Biosynteza penicylin przez enzym zawierający żelazo (niewykonalna chemicznie) Kompleks Ceph R61 z transpeptydazą. Ceph zastępuje peptydoglikan a Ser62 wiąże się nieodwracalnie do -laktamu por. sce Przykłady cefalosporyn 4 generacje cefalosporyn Ceftarolina – następna generacja cefalosporyn Ceftarolina sce + ESP Izoniazyd Lek pierwszego rzutu w leczeniu gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis) Izoniazyd, INH, pochodna kwasu izonikotynowego, prolek Inne leki tego typu Budowa ściany komórkowej mykobakterii: - Peptydoglikany - Arabinogalaktany - Kwas mykolowy Woskopodobny składnik ściany komórkowej bakterii tuberculosis Działanie INH (wewnątrz bakterii) KatG – katalaza NADH – dinukleotyd nikotynoadeninowy Powstaje inhibitor reduktazy zależnej od NADH (uczestniczy w procesie produkcji kwasu α-mykolowego) Inhibicja InhA, mutacja S94A prowadzi do oporności na INH 1ZID_2.mut.S94A.sce Budowa DNA Budowa od 5’ do 3’ końca Struktura chemiczna DNA B-DNA Widełki replikacyjne DNA źródło: pl.wikipedia.org Distamycyna przeciwdziała podziałowi komórek, silny antybiotyk i lek przeciwnowotworowy Sekwencje kwadrupleksowe występują w telomerach i miejscach regulatorowych. Są formowane z jednej, 2 lub 4 nici polinukleotydów. DNA_quadruplex_distamycin sce Amikacyna W poważnych infekcjach przeciwko bakteriom beztlenowym Struktura molekularna Struktura krystaliczna ze związanym rRNA YASARA SCE: Związek naturalny Przy oporności na streptomycynę 2G5Q_amikacin Cel leku: bakteryjna mała jednostka 30S rybosomu – inhibicja transkrypcji Działanie rybosomu 50S 30S Doksycyklina (Vibramycyna) Antybiotyk tetracyklinowy, inhibitor syntezy białek w rybosomie Doksycyklina 30S Tetracykliny > 30.000 ton rocznie. Dodawane do karmy dla kurcząt i bydła aby zwiększyć ich masę. Obecnie znanych ponad 2000 analogów Wiązanie z miejscem syntezy białka w podjednostce 30S rybosomu. Przeciwdziała związaniu tRNA, który dostarcza aminokwasy. Tetracykliny aktywne przeciwko leko-opornym bakteriom 1I97_doksyklina sce Azitromycyna Antybiotyk makrolidowy (makropierścień zawierający grupę estrową) Pierwszy odkryty lek z tej grupy (naturalny – z bakterii ziemnych) Bardziej odporna na środowisko kwaśne Miejsce wiążące leku w podjednostce 50S rybosomu. Blokuje kanał wyjściowy dla tworzonego białka Azitromycyna, Długożyciowa, jedna dawka dożylna wystarcza do wyleczenia infekcji 1NWY.sce Przyczyny oporności bakterii na antybiotyki • Enzymy niszczące leki (np. -laktamazy) • Mutacje w bakteryjnych celach molekularnych (np. w rybosomie) • Zwiększenie ilości białek błonowych eksportujących leki (pompy wydzielnicze) np. dla leków tetracyklinowych • Zmiany genetyczne modyfikujące metabolizm (np. bakterie uzyskujące kwas foliowy od gospodarza) • Zmniejszenie przepuszczalności ścian komórkowych przez mutacje (bakterie gruźlicy) • Tworzenie błon ochronnych (biofilmy) utrudniające wnikanie antybiotyków i leków przeciwwirusowych. Oporność powstaje bardzo szybko gdy lek stosowany jest oddzielnie.