Semir El-Ahmar Politechnika Poznańska Stypendysta projektu pt. „Wsparcie stypendialne dla doktorantów na kierunkach uznanych za strategiczne z punktu widzenia rozwoju Wielkopolski”, Poddziałanie 8.2.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki Modelowanie konstrukcji planarnego czujnika pola magnetycznego opartego o zjawisko nadzwyczajnego magnetooporu Praca doktorska zakłada wykorzystanie efektu tzw. nadzwyczajnego magnetooporu (EMR) w czujnikach pola magnetycznego. Badania prowadzone w ramach pracy doktorskiej mają na celu zoptymalizowanie konstrukcji czujnika EMR jako potencjalnego masowego produktu. Sam w sobie EMR nie jest skomplikowanym zjawiskiem. W celu zrozumienia jego idei należy rozważyć model pokazany na Rys.1a i Rys.1b. Kluczowym elementem jest tutaj dysk złoty (kolor żółty), ciasno osadzony w cienkowarstwowej płytce półprzewodnika (kolor szary). Gdy przyłożymy napięcie pomiędzy boczne ściany płytki, przez urządzenie popłynie prąd (Rys.1a). Prąd przepływając przez dobrze przewodzący metal sprawia, że cały układ wykazuje niski opór elektryczny. Gdy natomiast nasz model umieścimy w zewnętrznym polu magnetycznym (Rys.1b) zaburzony zostanie przepływ prądu w materiale i można powiedzieć, że prąd zacznie omijać metalowy dysk zamiast w niego wnikać (Rys.1b), co znacząco zwiększy opór elektryczny układu. Rys. 1. Idea zjawiska EMR. σs – przewodnictwo elektryczne półprzewodnika, σm – przewodnictwo Różnica w oporze elektrycznym elektryczne metalu, H – przyłożone pole magnetyczne. umieszczonego polu Źródło: J. Sun, J. Kosel, “Finite-Element Modelling and układu Analysis of Hall Effect and Extraordinary magnetycznym (bardzo duży opór) Magnetoresistance Effect”, 2012. oraz nie umieszczonego w polu magnetycznym (bardzo mały opór) jest nazywana zjawiskiem Nadzwyczajnego Magnetooporu. Praca doktorska współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego Najszerszym i najbardziej obiecującym polem zastosowań czujnika EMR jest jego użycie w głowicach odczytujących informacje magnetycznych komputerowych). obecnie pamięci z wersji (np. dysków W znanej konstrukcyjnej, wytworzenie takiego czujnika nie może być w prosty sposób Rys. 2. Schematyczna ilustracja modelu czujnika EMR w dostosowana do potrzeb produkcji wersji klasycznej (a) oraz wersji planarnej (b) z czterema masowej. Praca doktorska ma za terminalami elektrycznymi: 1,4 – prądowe; 2,3 – napięciowe. zadanie scalić potrzeby przemysłu M – metal, S –półprzewodnik [1]. (związane z wyprodukowaniem nowych, szybszych głowic magnetycznych powszechnego użytku) z obecnym stanem badań naukowych w tej dziedzinie. Zaproponowany został nowy model czujnika EMR [1]. Zestawienie nowej koncepcji budowy modelu czujnika EMR wraz z wersją znaną literaturowo [2] przedstawia Rys.2. Zasada działania obu modeli jest identyczna i bardzo prosta. Sygnał (EMR), proporcjonalny do wykrywanego pola magnetycznego, uzyskiwany jest poprzez pomiar napięcia między terminalami 2,3 przy jednoczesnym podłączeniu prądu zasilania do terminali 1,4. Mimo prostoty działania i pozornego podobieństwa obu modeli, różnią się one ogromnie pod względem skomplikowania technologii ich wykonania oraz problematyki dostosowania procesu produkcyjnego do wytwarzania ich masowo. Standardowa konstrukcja czujnika (Rys.2a) wymaga zastosowania zaawansowanych technologii elektronowych do wytworzenia połączeń między cienką warstwą metalu a półprzewodnika. W nowej proponowanej konstrukcji (rys.2b) czujnik EMR może być wykonany z użyciem standardowych technologii mikroelektronicznych, takich jak osadzanie próżniowe cienkich warstw, standardowa fotolitografia, połączenia elektryczne typu „micro-bonding”, które łatwo dostosować do produkcji czujników na dużą skalę. W pracy doktorskiej przedstawiony zostanie proces uproszczonego wytworzenia zoptymalizowanego czujnika EMR. Na ostateczną postać urządzenia decydujący wpływ będą miały jednak przeprowadzone wcześniej symulacje komputerowe zjawiska EMR w konfiguracji planarnej przy użyciu Metody Elementów Skończonych. Literatura 1. M. Oszwaldowski, S. El-Ahmar, and J. Jankowski, “Extraordinary magnetoresistace in planar configuration”, Journal of Physics D: Applied Physics, vol. 45, no. 14, p. 145002, Apr. 2012. 2 S. A. Solin, “Magnetic field nanosensors”, Scientific American, no. 7, pp. 70–74, 2004. Praca doktorska współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego