ASTMA OSKRZELOWA - Anatomia ogólnie - pola-pokot

ASTMA OSKRZELOWA.doc
(54 KB) Pobierz
ASTMA OSKRZELOWA (ASTHMA BRONCHIALE)
Definicja
Astma oskrzelowa – jest chorobą charakteryzującą się rozlanym
zwężeniem dolnych dróg oddechowych, występującym nagle i zmieniającym swe
nasilenie w krótkim okresie czasu w przebiegu reakcji alergicznej typu wczesnego.
Objawy te ustępują pod wpływem leczenia lub samoistnie.
Jest to więc choroba charakteryzująca się okresowym występowaniem
objawów nadwrażliwości oskrzeli i ich odwracalnej obturacji.
Objawia się to napadami silnej duszności, spowodowanymi :
1. skurczem mięśni gładkich oskrzeli,
2. obrzękiem błony śluzowej oskrzeli,
3. wytwarzaniem gęstej, lepkiej śluzowej wydzieliny w świetle oskrzeli.
Wszystkie te przyczyny prowadzą do znacznego zwężenia światła oskrzeli oraz
znacznego utrudnienia przepływu powietrza, zwłaszcza w fazie wydechowej.
Wydech jest utrudniony, przedłużony i świszczący.
Od astmy atopowej należy jednak odróżnić inne stany, o różnych
przyczynach i przebiegu, ale o podobnym przebiegu klinicznym.
Nazywamy
je zespołami astmatycznymi :
 w przebiegu zakażenia układu oddechowego,
 powysiłkowy,
 psychogenny (hiperwentylacja z wtórną hipokapnią i skurczem oskrzeli),
 odruchowy (kaszel, zimno, substancje chemiczne),
 nadwrażliwość na salicylany.
Atopia
Atopia – jest to wrodzona, genetycznie uwarunkowana
predyspozycja
do reagowania w sposób nadwrażliwy odczynem
natychmiastowym typu I (odczyn wczesny – anafilaktyczny) na antygeny, które u
większości osób danej populacji nie wykazują tak silnej immunogenności.
Spowodowane jest to tym, że osobnicy atopowi wytwarzają większą ilość
immunoglobulin klasy IgE
oraz mają większą liczbę receptorów w błonach
komórkowych o dużym powinowactwie do IgE.
Do chorób atopowych oprócz astmy oskrzelowej zalicza się także inne
stany chorobowe :

wstrząs anafilaktyczny,
 gorączkę sienną,
 pokrzywkę,
 obrzęk Quinckego,
 niektóre postacie wyprysku,
 napadowy, śluzowy nieżyt jelit.
Astma oskrzelowa atopowa – jest schorzeniem alergicznym, uwarunkowanym
genetycznie, w którym występuje skłonność do reagowania napadowym skurczem
oskrzeli i innymi objawami na zetknięcie się z substancjami, na które doszło do
uczulenia. Wyraża się to łatwością wytwarzania pod wpływem kontaktu z
antygenem, przeciwciał klasy IgE, które usadawiają się na powierzchniach
komórek tucznych – mastocytów, mieszczących się w błonie śluzowej oskrzeli.
Pojawiający się w ustroju antygen łączy się z przeciwciałami, co powoduje
uwalnianie tzw. mediatorów reakcji alergicznej. Powodują one szybko narastający
skurcz oskrzeli, rozszerzenie naczyń krwionośnych
i zwiększenie ich
przepuszczalności oraz stymulują produkcję śluzu.
Antygenami (alergenami) najczęściej są :
 składniki kurzu domowego,
 roztocza,
 pleśnie,
 pyłki kwiatowe roślin,
 sierść zwierząt,
 wełna naturalna,
 związki chemiczne,
 leki,
 składniki pokarmowe.
Na częstość i nasilenie napadów mogą wpływać:
 niska temperatura powietrza,
 wzrost wilgotności powietrza,
 zmiany pogody,
 zanieczyszczenie powietrza,
 intensywne substancje zapachowe (kosmetyki, farby),
 dym tytoniowy,
 alergeny wziewne,
 alergeny pokarmowe i dodatki do pokarmów (konserwanty, barwniki),
 wysiłek fizyczny,
 stres, zaburzenia równowagi psychicznej,

 zmęczenie,
 stany zapalne dróg oddechowych,
zmiany hormonalne (dojrzewanie, ciąża, przekwitanie),
 czynniki toksyczne pochodzenia zawodowego,
 niewystarczające leczenie,
Przebieg kliniczny ataku astmy oskrzelowej
Napady astmy najczęściej występują w nocy. Chory budzi się z uczuciem
duszności i odruchowo przyjmuje pozycję pionową z podparciem, ponieważ
taka pozycja umożliwia wykorzystanie dodatkowych mięśni oddechowych, co
znacznie ułatwia wydech.
Stojąc przy chorym wyraźnie słychać głośny, świszczący oddech.
Skóra chorego staje się sina, szczególnie na
twarzy.
Przy dłużej trwającym napadzie skóra na
twarzy może być obrzęknięta.
Żyły szyjne ulegają rozszerzeniu i lepszemu wypełnieniu.
Napad kończy się zwykle po kilkunastu lub kilkudziesięciu minutach kaszlem,
połączonym z odkrztuszaniem gęstej, lepkiej wydzieliny.
Jeżeli napad duszności trwa dłużej niż 24 godziny lub ataki powtarzają się
wielokrotnie w ciągu dnia w krótkich odstępach czasu, to mówimy o stanie
astmatycznym.
Chory w stanie astmatycznym :
 ma duża duszność typu ortopnoicznego,
 używa dodatkowych mięśni oddechowych,
 jest rozdrażniony i niespokojny, potem wyczerpany,
 ma częstość oddechów jest > 25 / min., oddech jest głośny, świszczący,
 ma tachykardię > 120 / min.,
 ma tętno paradoksalne,
 ma podwyższone ciśnienie tętnicze krwi,
 mówi z trudnością, pojedynczymi słowami,
 ma znacznie obniżony szczytowy przepływ wydechowy,
 nie reaguje na doraźnie podany lek rozkurczowy,
 ma zmiany w gazometrii.
Objawy wskazujące na zagrożenie życia w stanie astmatycznym :
 pO2 < 60 mmHg (8 kPa), N: 70-116mmHg (9,2-15,5kPa),
 pCO2 norma lub > 45 mmHg (6 kPa), N : 35-45mmHg (4,7-6kPa),
 saturacja < 92 %,
 szczytowy przepływ wydechowy < 30 % wartości maksymalnej,
 „cicha klatka piersiowa” lub słabnący wysiłek oddechowy,
 bradykardia,
 hipotonia,
 wyczerpanie, splątanie, śpiączka.
Leczenie astmy oskrzelowej :
Cele skutecznego leczenia astmy to:
1. trwałe opanowanie objawów chorobowych,
2. zapobieganie występowaniu zaostrzeń,
3. utrzymywanie wydolności układu oddechowego na poziomie jak najbardziej
zbliżonym do prawidłowego,
4. utrzymywanie normalnej aktywności życiowej, w tym zdolności
podejmowania wysiłków fizycznych,
5. unikanie skutków ubocznych stosowanych leków,
6. niedopuszczenie do nieodwracalnego ograniczenia przepływu powietrza
przez drogi oddechowe,
7. niedopuszczenie do zgonu z powodu astmy.
Składowe postępowania w astmie to:
1) edukacja chorego i jego bliskich,
2) ocena i monitorowanie ciężkości astmy,
3) zalecenie unikania lub kontrolowania czynników wyzwalających
zaostrzenia astmy,
4) opracowanie indywidualnego planu leczenia przewlekłego,
5) opracowanie indywidualnego planu leczenia zaostrzeń,
6) zapewnienie stałej opieki, z regularną kontrolną oceną chorego.
Przewlekłe leczenie farmakologiczne astmy : leki stosowane w leczeniu astmy
dzieli się na :
1) kontrolujące chorobę - są to leki przyjmowane stale, codziennie,
pozwalające uzyskać i utrzymywać kontrolę astmy przewlekłej :
a) glikokortykosteroidy (GKS) wziewne (leki pierwszego wyboru)
i stosowane ogólnoustrojowo
b) długo działające beta2-mimetyki wziewne (LABA)
c) leki przeciwleukotrienowe
d) kromony
e) teofilina w postaci o przedłużonym uwalnianiu
f) przeciwciała anty-IgE (s.c. co 2-4 tyg. - przyp. red.)
2) stosowane doraźnie - są to szybko działające leki rozszerzające oskrzela,
które znoszą skurcz oskrzeli i towarzyszące mu ostre objawy
a) szybko działające beta2-mimetyki wziewne (ewentualnie doustne, jeśli
chory nie może przyjmować leków wziewnie),
b) GKS stosowane ogólnoustrojowo,
c) leki przeciwcholinergiczne,
d) metyloksantyny.
Preferowaną drogą podawania leków przeciwastmatycznych jest droga wziewna,
gdyż tym sposobem lek dociera bezpośrednio do dróg oddechowych, gdzie może
osiągnąć stężenie terapeutyczne, a jednocześnie jego niepożądane działanie
ogólnoustrojowe jest ograniczone lub nawet całkowicie zniesione. Wziewne leki
przeciwastmatyczne są dostępne w formie inhalatorów ciśnieniowych z
dozownikiem, inhalatorów suchego proszku oraz w formie nebulizacji.
Podstawowe znaczenie dla skuteczności i bezpieczeństwa leczenia lekami
wziewnymi ma prawidłowa technika inhalacji, którą chory musi dobrze opanować.
Postępowanie lecznicze w zaostrzeniu astmy
1. W lekkim zaostrzeniu astmy należy zastosować dodatkową dawkę krótko
działającego beta2 – mimetyku w postaci wziewnej i prowadzić leczenie
domowe,
2. Natychmiastowa pomoc lekarska jest konieczna, gdy chory znajduje się w
grupie wysokiego ryzyka, nie uzyskał poprawy po wdechach beta2 –
mimetyku utrzymującej się przynajmniej przez 3 godziny lub zalecony przez
lekarza ogólnie działający kortykosteryd nie przyniósł poprawy mimo
upływu 2 – 6 godzin. Do grupy zwiększonego ryzyka należą chorzy:
3. Leczeni aktualnie glikokortykosterydami,
4. Hospitalizowani w ostatnim roku z powodu zaostrzeń astmy,
5. Korzystający w ostatnim roku z pomocy ratunkowej z powodu zaostrzeń
astmy (w tym intubowani),
6. Z objawami zaburzeń psychicznych,
7. Nieprzestrzegający planu leczenia.
8. Postępowanie doraźne rozpoczyna się zastosowaniem tlenoterapii
przez
maskę.
9. Nebulizacja : Salbutamol 2,5 mg/dawkę, Fenoterol 5,0 mg/dawkę,
10. Przy braku nebulizatora można posłużyć się oryginalnym opakowaniem
leków z dozownikiem ciśnieniowym : Berotec, Salbutamol, Salbuvent,
Ventolin – podając 2 – 4 wziewy co 20 minut.
11. Podczas leczenia należy monitorować : częstość tętna i oddechu, zmiany
tętna paradoksalnego, sprawność wentylacyjną, saturację hemoglobiny
tlenem, czynność bioelektryczną serca (ekg).
12. Jeżeli chory wcześniej przyjmował glikokortykosteryd lub gdy nie ma
poprawy po lekach beta2 – mimetycznych należy podać choremu
Hydrocortisonum 200 mg i.v. lub Encorton 30 – 60 mg p.o., ewentualnie
Fenicort 25 mg i.v.
13. W ciężkich zaostrzeniach astmy leczenie należy rozszerzyć o beta2 –
mimetyki podawane podskórnie, domięśniowo lub dożylnie, np. Salbutamol
0,5 – 1,0 mg.
14. Przy braku poprawy należy uzupełnić leczenie o lek antycholinergiczny, np.
Atrovent w nebulizacji.
15. Jeżeli chory nie otrzymywał ostatnio teofiliny, można podać
Aminophylinum 250 mg i.v.
16. Jeżeli podawane leki są nieskuteczne i występują wskaźniki zagrożenia
życia chorego należy zaintubować i rozpocząć wentylacje mechaniczną. W
premedykacji przed intubacją należy choremu podać Dormicum
lub
Ketaminę, następnie utrzymując sedację podawaniem dożylnym ketaminy.
Plik z chomika:
pola-pokot
Inne pliki z tego folderu:


trawienie.docx (13 KB)
materialy.zip (44 KB)
 Choroby Serca.1.jpg (261 KB)
 Choroby Serca.0.jpg (32 KB)
 Choroby Serca.2.jpg (164 KB)
Inne foldery tego chomika:

Farmakologia

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl
Neurologia